Antik güçler için “obur” ya da “cimri” gibi takma adları hiç umursamamıştı.
Bunların sahiplerine uygun isimler olduğunu ve kendisine hiçbir şekilde zarar vermediklerini hissetmişti.
Ancak bu sefer biraz farklı hissediyordu.
‘Çılgın çocuk?
Ne tür bir çılgınlıktan bahsediyoruz?’
Süper Kaya, Cale’in aklındaki soruyu biliyormuş gibi konuşmaya başladı.
– Dövüşler için delirirdi. Hayatımda kavgaya bu kadar takıntılı birini görmemiştim.
Cale kaşlarını çatmaya başladı.
“Ne oldu? Vücudun mu ağrıyor?”
“…Bir şey yok efendim.”
Cale, kafasındaki karışıklığı yavaşça çözmeden önce Eruhaben’e zar zor yanıt vermeyi başardı.
Hayat Ağacı ona Yargı Suyunu bulmasını söylemişti.
Ayrıca, Süper Kaya efsanesini anlatan Elf Şefinden aldığı eski kitabı düşündü.
Süper Kayanın yolculuğunu anlatan kitap, arkadaşları hakkında da bazı şeyler anlatmıştı.
< Koruyucunun hem dostu hem de düşmanı olan başka bir kahramanı vardı. Bu kahraman, Kuzeyi dondurucu soğuktan kurtaran kişiydi. O kahraman, hobisi madeni para toplamak olan bir cimriydi. >
< Koruyucu, o kahramanın biriktirdiği parayı gördükten sonra şunları söyledi. >
< 'Çılgın piç. Harcamadan hepsini biriktirdin, biriktirdin ve çok biriktirdin!' >
Kuzeyi dondurucu soğuktan kurtaran kişi.
Bu hikâyede adı geçen kahraman kesinlikle para delisi Yıkım Ateşiydi.
O yangından korkan Hayat Ağacı, Yıkım Ateşinin son ziyaretinin üzerinden uzun zaman geçmiş olmasına rağmen, Elf rahibesi Cale onu görmeye gittiğinde ona bir çanta dolusu para verdirdi.
Asıl soru, bu yangını kim söndürmüştü?
Doğal olarak Yargı Suyunu düşündü.
Ayrıca, Koruyucu Şövalye Clopeh Sekka’nın evinde bulduğu kutsal eşya olan sulama kabını düşündü. Raon o sulama kabının üzerinde yazan kelimeleri okumuştu.
‘Hayat hiçbir şey olmadan biter. Bir baraj inşa etseniz bile su sonunda taşacaktır. Donmuş toprak için bir nehir yaratmıştım, ama hepiniz onun akmasını engellediniz. Açgözlülüğünüzü doldurmak için kıymetli çocuğumu kovalayan hepinizin tek bir sonu var.’
Bir tanrı tarafından değer verilen çocuk.
Paerun Krallığı ve Koruyucu Şövalye ailesi onu kovalamıştı.
O tanrı daha sonra ceza olarak onlar için yaptığı nehri alıp götürmüştü.
‘Bunu yapan aynı zamanda Yargı Suyu da olabilir.’
Hayır, durumun böyle olduğundan neredeyse emindi.
Düşünceleri bu noktaya geldiğinde aklına başka bir soru da geldi.
Tanrının bu çocuğa değer verdiğini sanıyordum.
Ama kavga için deli olan biri mi?
Kulağa tuhaf gelen bir şey yok mu?’
“Ona değer veren savaş tanrısıysa bu mantıklı olurdu…”
Ama böyle olmasına imkân yoktu.
Bir savaş tanrısı, her kış göllerin donmasından muzdarip olan Kuzey halkı için donmayan bir göl yaratacak kadar cömert olabilir miydi?
Savaş tanrısı insanlarla ilgilenseydi, zaten savaşlara izin vermezdi.
“…Neden birdenbire savaş tanrısından bahsediyorsun? Gerçekten iyi misin? Bir sorun mu var?”
Kadim Ejderha, sadece 3 günü kalan Cale’in aniden kaşlarını çattığını ve kendi kendine mırıldandığını görünce endişelenmeye başladı.
Ancak, Cale’in onu duymamış gibi görünüyordu, o da gözlerini kaçırdı ve kendi kendine mırıldanmaya devam etti. Cale bilinçsizce bir iç çekti.
“…Ne halt…”
Süper Kaya, Cale’in zihninde uğulduyordu.
Her zaman ‘kendini feda edecek misin?’ diyen kişi. Bu sefer söyleyecek çok şeyi vardı, belki de bildiği bir şey ortaya çıktığı içindi.
– Haklısın. Savaş tanrısı o çocuğa değer verdi. Gençliğinden farklıydı. Güçle ilgili görevleri can sıkıcı bulmasaydı, tüm kıtanın hükümdarı olabilirdi. Ayrıca asla eşi benzeri olmayan bir zalim olurdu.
‘…Delirmek üzereyim.’
Bu Toonka’nın dövüş sevgisiyle karşılaştırılacak aynı seviyede bir durum değildi.
O bir zalimdi ve imparator seviyesindeydi.
“…Hayat kesinlikle zor.”
“Gerçekten iyi misin?”
Cale, kadim Ejderhanın elindeki günlüğü almadan önce Raon’u yumuşak çimin üzerine bir anlığına yerleştirirken Eruhaben’in tepkisini görmezden geldi. Sonra gelişigüzel ekledi.
“Ah, bu arada, Eruhaben-nim.”
“Ne var?”
“Ejderha melezinin boya büyüsü kaldırıldığında siyah saçları ve siyah gözleri vardı.”
Eruhaben’in gözleri kocaman açıldı. Günlüğe bakan Cale, konuşmaya devam ederken bunu fark etmedi.
“Bütün Ejderhaların kendi renkleri olduğunu duydum. Melezler için durum farklı mı?”
Eruhaben, dünyadaki tek beyaz altın Ejderhaydı.
Kızıl Ejderhalar, Mavi Ejderhalar ya da başka hangi renkte Ejderhalar varsa, hepsi benzersiz renkteydi.
Ejderhaların ebeveynleri ile aynı renge sahip olmamalarının nedeni de buydu. Örneğin, bir Kızıl ve bir Mavi Ejderhadan beyaz altın bir Ejderhanın doğması gibi bir durumun meydana gelmesi anormal değildi.
Cale, Raon’dan farklı gözleri olan ama aynı siyah vücudu olan Ejderha melezini düşünürken Eruhaben’e baktı.
Daha sonra irkildi.
Eruhaben’in yüzünde ciddi bir kaş çatma belirmişti.
“Hayır. Melezler bu açıdan Ejderhalarla aynıdır.”
Ejderha melezleri de Ejderha kanıyla doğardı. Bu yüzden insan vücudu bunu kaldıramazdı.
Bir insanın, Ejderhalarının kanının benzersiz olma içgüdüsüyle başa çıkması imkânsızdı.
Eruhaben, Cale’in konuşmaya devam ettiğini duydu.
“Witira, Ejderha melezinin ikinci büyüme evresini de bitirmiş gibi göründüğünü söyledi.”
Kadim Ejderha, Ejderha melezinin en azından ilk büyüme aşamasını tamamlamış olmasını bekliyordu.
Ancak, ikinci büyüme evresinden de sağ çıktığını duyduktan sonra tek bir şey düşünebilirdi. Cale sessizce onu izlerken Eruhaben kaşlarını çatmaya devam etti.
Kadim Ejderha ve insan daha sonra göz teması kurdu. İnsan, kadim Ejderhanın gözlerindeki korkuyu görebiliyordu.
“…O piç kurusu gerçekten melez mi?”
Bu korku kısa sürede öfkeye dönüştü. Cale, Eruhaben’in gözlerinin bu kadar uzun yaşamaktan kazandığı bilgeliği gösterdiğini düşünerek bilinçsizce cevap verdi.
“Hem Ejderha kanı hem de insan kanına sahip olduğu için melez olduğunu sanıyorum?”
“Onu kendim görmem gerekecek.”
Eruhaben, Cale’den uzaklaştı ve ormana baktı.
Olienne.
Ölen Ejderhaya ait olan bölge canlı yeşil bir kokuya sahipti. Ancak aklı karmakarışıktı.
“Bir şey garip.”
Öldürülen bir ejderha.
Sahte bir Ejderha Katili.
Ve bir Ejderha melezi.
“Raon gerçek bir Ejderha. Bu çocuğun rengi kendine ait. İlk büyüme aşamasını da bitirdiğinde onun niteliğini öğreneceğiz.”
Raon kesinlikle gerçek bir ejderhaydı.
Biraz tuhaf olabilirdi ama bu küçük çocuk yine de harika bir ejderhaydı. Ama melez, Raon ile aynı renkte miydi?
Arm.
Bu kelime Eruhaben’in zihninde kendini tekrar etti.
Kadim Ejderha yorum yaparken içini çekti.
“…Doğa kanunlarına aykırı bir şey oluyor.”
İşin iyi yanı, doğa yasalarına aykırı olan bu şeyleri düzeltme fırsatına sahip olmalarıydı.
Eruhaben şanssız piçe baktı.
Gerçekleşen tüm olayların merkezinde bu adam vardı.
Raon ölseydi, gerçek Kara Ejderha bu dünyadan kaybolacaktı.
Ayrıca, bu adam aynı zamanda onlara Ejderha melezinin ve Ejderha Katilinin gerçek kimliklerini söyleyen kişiydi.
‘Küçük çocuğun büyümesine daha çok var. Ve benim sadece bir yılım kaldı.’
Bir Ejderha Lordu.
Ejderha Lordu burada olsaydı, bunun için endişelenmesine gerek kalmazdı.
Ancak doğa, Eruhaben doğmadan çok önceden beri bir Ejderha Lordu atamamıştı.
“Eruhaben-nim, her şeyi birer birer halletmeye ne dersiniz?”
“Ha.”
Eruhaben bir kahkaha patlattı. Bazı açılardan, yaşamak için sadece 3 günü kalan adam en sakiniydi.
“Sadece 3 günün kaldığını duyduktan sonra bile çok sakinsin.”
“Hepsi hayatın bir parçası değil mi?”
Cale Henituse, hayır, Kim Rok Soo mevcut durumdan pek etkilenmemişti. Aslında, bu sorunu çözmesine yardımcı olacak bir ipucu olduğunu öğrendiği için umutluydu.
Yumuşak çimlerin üzerinde bir battaniye yığınının içinde duran Kara Ejderhanın görünmeyen ön patisi kıvranıyordu. İlk kez dönmeye çalışan bir bebek gibi titriyordu. Ancak, Raon kısa süre sonra vücudu tekrar gevşemeden önce kaşlarını çatmaya başladı.
Kadim Ejderha, ölümün hayatın bir parçası olduğunu söyleyen insanı dinlerken düşüncelerini sakinleştirdi.
“Devam et ve ne yazdığını oku.”
Önce en acil sorunları halletmeleri gerekiyordu.
Cale, Eruhaben’in işaretini gördükten sonra günlüğü tekrar okumaya başladı. Batı kıtasının dilinde yazılmış tek sayfaydı.
Sayfayı okurken Cale’in ifadesi yavaşça tuhaflaştı.
< Leeb-An bölgesindeki canavarlar kaybolmaya başlıyor. Bir şey olabileceğinden endişe ettiğim için bakmaya gittim. >
Leeb Dağı ve Leeb-An Şehrinin bulunduğu bölgeden bahsediyordu.
Orada her zaman bir sürü canavar olmuştu, ancak canavarlar bir gün ortadan kaybolmaya başlamıştı. Cale ve Eruhaben de sebebini anlamak için buraya gelmişlerdi.
Ejderha Olienne de bu sebebi merak etmişti.
< Sonuç olarak bir göl buldum. >
‘Bir göl?’
Cale, buranın Yargı Suyunun bulunduğu yer olduğundan emindi. Ondan sonra yazılanları okuduktan sonra yüzü kaskatı kesildi.
< O göl canavarları yargılıyordu. >
‘Canavarları yargılamak mı?’
Gücün sahibinin kavgaya nasıl takıntılı olduğunu hatırladı.
< İnsanları da yargılıyordu. >
‘Göl, canavarları ve insanları nasıl yargılıyordu? Gölün kriterleri neydi? Ve bunu nasıl yaptı?’
Kafası sorularla doluydu. Neler olabileceğini hayal etmek zordu.
< Kibirli bir güçtü. Ancak doğanın böyle bir gücü geride bırakmasının bir nedeni olmalı. Daha fazla zarar görmemesi için çevresine bariyer oluşturdum ve gölü kendi haline bıraktım. >
Cale, Leeb Dağında yağmaladığı haydut liderini hatırladı. Leeb-An Şehri çevresinde hala canavarlar olduğunu, ancak sayının azaldığını ve bunun, paralı askerlerin ve tüccarların bölgede aktif olmasına sebebiyet verdiğini belirtmişti.
< Dürüst olmak gerekirse, oraya göl demek istemiyorum. >
Cale, arkada yazan bilgileri yavaşça okudu.
< Ben buna 'tanrıya benzeyen kibirli bir güç' demeyi tercih ederim. >
‘Bir tanrıya mı benziyor?
Savaş tanrısına mı benziyor?’
Cale başının ağrıdığını hissetti.
Kalkanını, su sütununu ve hatta taş mızraklarını kullanması gerekmişti. Yani eğer ve eğer gerçekten de, bu gücü elde ettikten sonra kullanmak zorunda kalırsa…
‘Bunu düşünmek bile korkunç.’
Öyle olursa rahat bir hayat yaşamayı unutun, saklanmanın ve inzivada yaşamanın bir yolunu bulması gerekecekti.
Ancak önümüzdeki üç gün içinde başka herhangi bir su elementli antik gücü kolayca bulamazdı.
Cale’in ne düşündüğünü bilmeyen Eruhaben, onu nazikçe teselli etti.
“Gölün etrafındaki bariyerin insanların onu görmesini engellediğini düşünüyorum. Bariyerin koordinatları burada listelenmiş, böylece oraya ışınlanıp bariyere girebiliriz.”
Eruhaben daha sonra endişeli bir tonda konuşmaya devam etmeden önce bir an durdu.
“Ancak, senin için bariyerden kurtulsam bile, diğerleriyle yaptığın gibi antik gücü kendi başına kazanman gerekecek. Gücün sana sunduğu testin üstesinden gelmen gerekiyor.”
“…Onların hepsi test miydi?”
“Evet?”
“…Anlıyorum.”
Cale, ağaca ekmek götürmek, taş kuleyi yıkmak, tepeyi serbest bırakmak için su altında kazı yapmak, lavlara para atmak ve son olarak da taş çiğnemek zorunda kaldığı testleri boş bir şekilde hatırladı.
Cale, bu sefer ne tür olağanüstü bir şey yapması gerektiğini tahmin bile edemiyordu. Bununla birlikte, bunlar savaşmaktan ve kan kaybetmekten daha iyi olduğu için çok endişelenmedi.
Cale, konuşmaya devam ederken Raon’u geri tuttu.
“Koordinatlara göre Leeb-An Şehri yakında gibi görünüyor, o yüzden önce oraya bir uğrayalım.”
“Elbette.”
* * *
Gıccırrrr.
Umut ve Macera Seven Han.
Oldukça uzun bir isme sahip olan handa insanlar, büyük açılıştan önce içeriyi düzenlemek için hala çok çalışıyorlardı.
O hanın kapısı yavaşça açıldı.
Masa örtüsü yapan bir haydut, sert bir sesle bağırırken masa örtüsüne bakmaya devam etti.
“Hey! Kaçmaya çalışmak tek eldivenle sonuçlanacaktır! Yakalanacağını bile bile neden deniyorsun? Tozu havaya uçuracak kadar hızlı koşmadıkça, hayır, burada toz yok. Dünya için toz mu olmak istiyorsun?”
“Hayır.”
“O zaman kapa çeneni ve sadece-”
Haydut aniden durdu.
Salonda kendisi dâhil beş haydut vardı.
Ancak, biri işten kaçarken diğerleri çok sessiz kalıyordu.
Ve az önce cevap veren ses çok tanıdıktı.
Haydutun elindeki masa örtüsü yere düştü.
Masa örtüsü düşerken bir kelebek gibi çırpındı ve gelen kişi onu yerden aldı.
“Kirlenmesine izin veremeyiz. Haksız mıyım?”
Haydut, kişinin kızıl saçlarını görebiliyordu.
Bu beyaz eldiven ve yaşlı adamdan daha korkunç olan kişiydi!
Bilinçsizce konuşmaya başladı.
“Doğru efendim! Toz kötüdür! Ondan kurtulmalıyız! Masa örtüleri tamamen beyaz olmalı!”
Cale, haydutun masa örtüsünü titreyen ellerle ondan aldığını gördükten sonra başını yana eğdi.
‘…Neden böyle davranıyor?
Neden bu kadar korkuyor?’
Cale ekibe haydutların iyi beslendiğinden ve iyi giyindiğinden emin olmalarını söylemişti. Çünkü onları garson yapacaktı.
Ve Beacrox emirlerini gerektiği gibi yerine getirmiş ve onları iyi beslemişti. Beacrox’un mutfak bıçağını nasıl kullandığını gören mutfak asistanı haydut, diğerlerine bundan bahsetmiş ve onları o kadar korkutmuş ki, yemeğin burunlarına mı yoksa ağızlarına mı girdiğini anlayamamışlardı.
Cale, biri aniden arkasından konuşmaya başlamadan önce, sessizce garip bir ifadeyle çalışan beş hayduta baktı.
“Buradasınız genç efendi-nim. Beklediğimden erken döndünüz.”
‘Aigoo, çok korkutucu.’
Cale, hiç ses çıkarmadan yaklaşan ve gözleriyle ikinci kata gidelim diye işaret eden Ron’a şok oldu.
Cale, Ron’un arkasından Eruhaben ile birlikte ikinci kata yöneldi. Beacrox da onları takip etmek için mutfaktan çıktı. Cale ikinci kata çıktığında onu karşılamaya gelen bazı ayak sesleri vardı.
“Buradasın! Çabuk döndün!”
“Seni görmek istiyordum! Görünüşe göre en küçüğümüz uyuyor!”
On ve Hong, Cale’i karşılamaya geldiklerinde heyecanlandılar.
Ancak Cale odalardan birine girip Raon’u yatağa yatırmak için battaniyeleri açtığında yüzleri değişti.
“Miyaaaaav.”
“Miyav.”
On ve Hong, Raon’un iki yanına kıvrılmadan önce insanlar gibi konuşmak yerine kediler gibi miyavladıklarına bakılırsa şok olmuş olmalıydılar. Cale, gruba Raon’un mevcut durumu hakkında bilgi verdi.
“İlk büyüme aşamasında. Raon şu anda kendisiyle savaşıyor. Gözleri kapalı ama söylediğimiz her şeyi duyabiliyor.”
On ve Hong bunu duyunca kediler gibi miyavlamayı bıraktılar. Sonra hala Raon’un yanında kalırken mırıldanmaya başladılar.
“Canavar insanların da ilk çılgın dönüşümleri sırasında acı içinde oldukları söyleniyor. En küçüğümüzün acı çekmesine izin veremeyiz.”
“En küçüğümüz harika ve güçlü, büyümezse bile!”
Cale, kafasını çevirmeden önce Raon’un yanında olan On ve Hong’un tüm bunları söylemesini izledi. Ron ve Beacrox’un ifadelerini görebiliyordu.
İkisinin de kötü meslekleri vardı ama aynı zamanda çok duygusal insanlardı.
Cale, odadan çıkmadan önce ortalama dokuz yaşındaki çocukları Eruhaben ile birlikte bıraktı. Ron’a gözleriyle onu takip etmesini işaret etti.
Kapı açıldı ve kapandı.
Cale ve Ron boş koridorda göz göze geldiler.
“Genç efendi-nim, bir sorun mu var? Sanırım savaş henüz bitmedi?”
‘O gerçekten bir hayalet gibi.’
Cale, keskin zekalı Ron’un bir şeylerin garip olduğunu anlayacağını biliyordu. Bu yüzden onu ayrı olarak çağırmıştı.
“Ron.”
“Evet, genç efendi-nim.”
Korkunç yaşlı bir adamdı ama bazı yönlerden onun en güvendiği insandı.
Cale çok endişeli değildi çünkü şu anda bu durumun oldukça umut verici olduğunu düşünüyordu.
İçinde işlerin yoluna gireceğine dair bir his vardı.
Yıllar içinde geliştirdiği içgüdüleri ona ölmeyeceğini söylüyordu.
Ancak, her zaman en kötüsüne hazırlanmak zorundaydınız.
Cale, veliaht prens Alberu’ya gerçeği anlatmıştı.
Alberu’nun durumunu diğerlerine anlatıp anlatmayacağını bilmese de, şu anda bir savaşın ortasındaydılar.
Ne olabileceğini söylemenin bir yolu yoktu.
Gruptaki diğerlerinin onun durumunu öğrenmesi ve savaşın aniden kötüye gitmesi gibi bir duruma karşı hazırlık yapması gerekiyordu.
Cale, olabilecek en kötü senaryoya hazırlanmasına yardımcı olacak insanlardan biri olarak Ron Molan’ı seçmekte tereddüt etmedi. Gruplarının en büyüğü olmasa da en yaşlı insandı ve gruplarının geri kalanına nasıl rehberlik edeceğini bilen biriydi.
Kim Rok Soo’nun bu dünyada gözlerini açtığında gördüğü ilk kişiydi ve bu dünyaya girdiğinden beri en çok zaman geçirdiği kişiydi.
Cale’in şu anki durumu hakkında Ron’u sakince bilgilendirmesinin nedeni buydu.
“3 gün, hayır, 2 gün ve 8 saat.”
“Neyi geri sayıyorsunuz?”
Ron, Cale’in gülümsemeye başladığını görebiliyordu. Sakin sesi koridoru doldurdu.
“Vücudumdaki bomba için kalan süre bu.”
Ron’un soğuk gözleri bir an titredi. Ancak Ron, Cale’in gözbebeklerinin hiç titremediğini görebiliyordu. Bu sakin bakış Ron’u da sakinleştirdi.
Cale tereddüt etmeden konuşmaya devam etti.
“Bombayı çıkardıktan sonra geri geleceğim.”
Cale, Ron’dan bir iyilik istedi.
“İşte bu yüzden her zamanki gibi işlerine bakmanı istiyorum, lütfen.”
Her zaman olduğu gibi.
Sanki hiçbir şey olmamış gibi.
Ron, gözlerini kapatmadan önce ilk kez Cale’in önünde tereddüt etti. Bir yanıt bekleyen Cale, kafasında Süper Kayanın sesini duydu.
– Daha güçlü olmaya mı çalışıyorsun?
‘Hayır, bunu yapmak istemiyorum.’
Cale’in soruya karşı çıkacağı an buydu.
Aklında başka birinin konuşmaya başladığını duydu.
– Küfür etmekte iyi misin?
‘…Ne?’
Tanıdık bir sesti.
Ateşli şimşeğin para delisi sahibinin sesiydi.
Birden konuşmaya başlamıştı. Cale’in, Yargı Suyunun söndürdüğüne inandığı o ateş denizini yaratan oydu.
Kadim Ejderha Olienne’in günlüğündeki parşömen kâğıdında da ateşli şimşek hakkında bir şeyler yazıyordu.
< Cimri Ateşli Şimşek gibi sorun çıkaracağım! Sadece izleyin! >
Yargı Suyu ve Yıkım Ateşinin sahibi birbirine oldukça yakın görünüyordu.
Ateşli Şimşek konuşmaya devam etti.
– İlk vuruş düz olmalıdır. Onu yenmek için başlangıçta küfür etmek en iyisidir.
Cale elleriyle gözlerini ovuşturdu.
– Ya da sorun çıkaracağına onu ikna etmeye çalış. O zaman seni takip edebilir. İstifa mektubunu benimle birlikte yazdı.
‘O çılgın istifa mektubunu birlikte mi yazdınız?’
– Bu yüzden onu biraz tanıyorum. İkimizin de benzer değerlere sahip olduğunu anladıktan sonra kavga ederken bir bağ kurduk. Onunla konuşmak o kasıntı ihtiyar Hayat Ağacından daha kolaydı.
‘… Kadim güçlerin bu çılgın sahipleri.
Hiçbiri normal değil.’
“…Genç efendi-nim?”
“Haaaaa. Hayat çok zor Ron.”
Cale’in tamamen yorulmuş halini gördükten sonra, Ron’un genellikle sevecen bir gülümsemeye veya soğuk bir bakışa sahip olan yüzü yeni bir ifadeye büründü.
Cale, aniden ortaya çıkan cimri ateşle uğraşmak zorunda olduğu için bu ifadeyi görmeyi başaramadı.
– Sana yardım edeceğim. Bu arada, biraz paran var mı? Ateşli şimşeği güçlendirmek istemiyor musun? Batı kıtasının tüm kuzey bölgesini yakabilecek ateşli şimşeğin gücünü merak etmiyor musun? Yaşlı Hayat Ağacını bile bayıltan ateşe sahip olmak istemez misin?
‘Kesinlikle hayır.’
Cimrinin yardımını hiç almak istemiyordu.
“Çok zor.”
Cale’in mırıltılarını duyduktan sonra Ron ilk defa, kaşlarını çatmıştı.
———-
Kafanızda kıtanın haritası netleşsin diye buyrun haritanın linki burada : https://trash-of-the-counts-family.fandom.com/wiki/Western_Continent
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir eheh (=w=)