Baaaaam!
Mızrak kalkana çarptı.
“Uh.”
Cale karnını tuttu.
Başı dönmüş hissetti.
Sanki içi alt üst olacakmış gibi hissediyordu.
Kalbin Gücünü kullandığında sık sık hissettiği duygudan farklıydı.
Olabildiğince zayıflamış olan güç plakası Cale’in acı çekmesine neden oluyordu.
“Kahretsin.”
Kırmızı kan.
Cale’in ağzından çenesine ve ardından yere bir damla kan damladı.
O kan damlasının rengi kırmızıydı.
Genellikle çıkan siyah ölü kandan farklıydı.
Gölün etrafındaki gri bir göze benzeyen alana kanın kokusu dolmaya başladı.
Beacrox bu sefer gördü.
Kara Ejderhanın ön patileri hareket ediyordu. Ön patiler yavaş yavaş titriyordu ve gözle görülür şekilde hareket ediyordu.
Balık gibi kan kokusu, genç Kara Ejderhanın kalbinin daha da hızlı atmasına neden oluyordu.
Güm, güm.
Bunun Cale’in kanı olduğundan emindi.
Raon, neler olduğunu görmek için acele edip gözlerini açmak istedi. Ancak genç Ejderha şu anda farklı bir dünyaya bakıyordu.
Genç Ejderha, ilk büyüme evresi başladığından beri rüyalarında hareket etmek zorundaydı.
Hayır, bir rüyaya benzeyen bir sınavla yüzleşmesi gerekiyordu. İçgüdüleri ona Cale’in yanında savaşmak için bu sınavı geçmesi gerektiğini söylüyordu, ancak bunu çabucak aşması zordu.
Raon vücuduna baktı.
Kısa ön pençeler, kısa gövde ve minik kanatlar.
Hepsi yaralarla doluydu.
Dinlenmeden savaşıyordu ancak bu rüyada mana ve büyü kullanamıyordu. İlk büyüme evresinden geçmemiş ve büyü kullanamayan bir Ejderha son derece zayıftı.
Raon ayaklarının altına baktı.
Bu rüya gibi sınav başladığından beri bunu görüyordu. Genç Ejderha, insanların ayak bileklerine tutunduğunu görebiliyordu.
Cale, On ve Hong, Goldie dede, Choi Han, Rosalyn, Ron, Lock, Mary, Beacrox, vb.
Çok fazla insan Raon’un ayak bileklerini tutuyordu.
Raon, kendisine tutunan bu insanlar üzerindeyken savaşmak zorunda kaldı.
Yukarı baktığında gökyüzünde bir Ejderha görebiliyordu.
Kısa vücuduyla kıyaslanamayacak kadar büyük bir Ejderhaydı.
Çoğu yetişkin Ejderhanın boyu 20 metre olmasına rağmen, bu büyük Ejderhanın boyu 30 metreye yakındı.
Ejderhanın rengi siyahken gözleri koyu maviydi.
Raon’un içgüdüleri ona bir şeyler söylüyordu.
‘O ejderha benim.
O Ejderha benim yetişkin halim.’
Ayak bileklerinden kimse tutmadan gökyüzünde tek başına özgürce uçan bir Ejderhaydı.
‘O Ejderhaya karşı savaşıp kazanmam gerekiyor.’
Bir Ejderha olarak içgüdüleri ona, gelecekteki benliğini yenmenin bu sınavın üstesinden gelmenin tek yolu olduğunu söylüyordu. Raon’un bu büyük Kara Ejderhaya karşı savaşmasının nedeni buydu.
Ancak, zafer şansı yoktu.
Güçlü bir Ejderhaya karşı kazanamayacak kadar zayıftı.
Ancak Raon, durumun böyle olduğunu bilmesine rağmen pes etmeyi seçemezdi.
Çünkü gerçek dünyada neler olup bittiğini duyabiliyor ve koklayabiliyordu.
“Kahretsin!”
Bu sınavın dışındaki dünyada zayıf insanın sesini duyabiliyordu.
Ne zaman sinirlense ya da bunalsa böyle konuşurdu. Raon başını eğdi. Bu sınavda ayak bileklerine tutunan kişinin sesi değil, gerçek dünyadaki insanının sesiydi.
İnsan sadece 3 günü olduğunu söylemişti.
‘Bu kan kokusu insanımızın kokusu.
Onu kurtarmam gerek.’
Raon gökyüzüne geri uçtu. Hayır, insanlar ayak bileklerinden tutundukları için uçmak oldukça zordu, ancak kanat çırpmayı bırakmadı.
Çünkü ayak bileklerine tutunan insanlara kin gütmüyordu.
Raon bir kez daha kendisine bakan büyük Kara Ejderhaya doğru hücum etti.
Raon bundan korkmuyordu. Sadece gerçeğe dönmek için çok geç kalacağından korkuyordu.
Raon’un umutsuzca geri dönmek istediği gerçek dünyadaki şeylerle uğraşan kişi, küfretmekten kendini alamadı.
“Ah, orospu çocuğu!”
Cale’in ifadesi mümkün olduğunca korkunç görünüyordu ve kan kusup küfür etmeye devam etti. İçi gümbürdedi ve devrilecekmiş gibi hissetti.
Ayrıca, öksürmeye devam ettiği tüm kırmızı kanı gördükten sonra çıldırıyordu.
Baaaaam!
Gri su mızrağı ve gümüş kalkan bir kez daha birbirine çarptı.
Yüksek bir ses olmasına rağmen, gümüş kalkan iyiydi ve birazcık bile sallanmıyordu.
Sorun, Cale’i hedefleyen su mızrağının da iyi olmasıydı.
Ssssssssss.
Mızrağın şekli kalkana çarptıktan hemen sonra bozuluyordu, ancak çabucak formuna geri dönüp bir kez daha Cale’e doğru fırlıyordu.
Bam! Bam! Bam!
Gümüş kalkan ve su mızrağı, sanki birbirlerini yutmak istiyorlarmış gibi birbirine çarpmaya devam etti.
Cale, gri su mızrağına bakarken ağzındaki kanı sildi.
Vücudunun plakası sınırına ulaşmıştı.
İçi, seyahat etmek için Rüzgârın Sesini kullanırken hissettiği sersemlikle kıyaslanamayacak şekilde kükrüyordu.
Bu yüzden Kırılmaz Kalkanı ve Korkunç Dev Arnavut Kaldırımını istediği kadar kullanamıyordu.
‘O her zaman obura ve inatçı Süper Kayaya karşı kaybetti.’
Yıkım Ateşi ona bunu söylemişti, ancak bu güçleri tam olarak kullanma fırsatı onun için mümkün değildi.
Cale’in gözleri sakince göle ve su mızrağına bakıyordu.
‘Bir şans.’
Kalkan etkinleştirildiğinde Süper Kayayı yalnızca bir kez kullanabilirdi.
Bir şans.
Cale, kalkanla su mızrağını tekrar bloke ederken bunu kendi kendine tekrarladı.
Baaaaaam!
Yüksek sesler bölgede bir kez daha yankılandı. Kadim Ejderha Eruhaben dövüşü izlerken kaşlarını çatmaya başladı.
Yargı Suyu.
Soğuk ve acımasızdı.
Su mızrağından gelen inanılmaz gücü hissetti. Bir günahkârı hemen idam etmeye hazır görünen bir güçtü.
‘Bir şeyler garip.’
Bir şeyler gerçekten tuhaftı.
Eruhaben’in bildiği antik güçlerin tümü, ana güç kaynağı olmaya yetecek güçten yoksundu.
Bununla birlikte, bu şanssız Cale Henituse’nin sahip olduğu bazı eski güçler, çoğu güçlü bireyin gücünden daha güçlü olmasa da en az onlar kadar güçlüydü.
“…Bu.”
Eruhaben kaşlarını çatmaya başladı.
Cale Henituse’un gümbürdeyen içinin sesini hissedebiliyordu. Plakası kırılmak üzereydi.
Bu eski gücün, neredeyse bir tanrıya benzeyen kibirli bir güç olduğu söylenirdi.
Ancak Cale Henituse’nin şu anki durumu, böylesine eski bir güce karşı kazanabilecek durumda değildi.
Kazanabilir mi?
Şu anki durumuyla mümkün müydü?
Bu bilge kadim Ejderhanın bile karar vermesi zordu.
Ancak bildiği bir şey vardı.
“Standart yöntemleri kullanmak zor.”
Kadim Ejderha Eruhaben’in gözleri o anda kocaman açıldı.
Ooooooo-
Göl bir kez daha gürledi.
Kadim Ejderha koluna dokundu.
Üşümeye başlamıştı.
Eruhaben o anda Cale’in sesini duydu.
“Bu beni deli ediyor. Hepsi deli, hepsi deli! Kahretsin!”
Cale bağırmaktan kendini alamadı.
Ssssssssss-
Gölün dibinden bir şey geliyordu.
Bunlar sudan yapılmış zincirlerdi.
Günahkârın ellerini ve ayaklarını zincirlemeye hazırmış gibi, gölün dibinden zincirler fırlıyordu. Bir su mızrağı ve şimdi de zincirler. Cale kaşlarını çatmaya başladı.
Hayal kırıklığına uğramış hissetti.
Sessizdiler.
O yüksek sesli antik güçlerin hepsi şimdi sessizdi.
Şimdi düşününce, ne zaman başka bir güç kazanmaya çalışsa, diğer eski güçlerin sesleri susuyordu.
Sssssssssss- Ssssssssss-
Birden fazla zincir sudan fırladı. Daha sonra su mızrağına yapışarak çınladılar. Su mızrağıyla birlikte Cale’e saldıracak gibi görünüyorlardı.
“Kahretsin. Yargı Suyu olduğu için bazı tuhaf şeyler kullanıyor.”
Cale’in bilinçsizce hayal kırıklığını dile getirdiği zamandı.
– O ben değilim.
Bir kadının sesiydi.
Bir mağarada yankılanıyormuş gibi görünen net bir ses Cale’in zihnini doldurdu.
Bu Yargı Suyuydu.
Bundan emindi.
Sınavlarını bitirmek üzereyken her zaman eski güçlerin sahibinin sesini duyardı.
– Hayır, bu ben değilim!
“Uh.”
Cale elini kulaklarına koydu. Zihnindeki sakin ses bir anda bir çığlığa dönüştü.
Ssssssssss!
Aynı zamanda, zincirler ve mızrak bir araya gelerek son derece büyük bir silah haline geldi. Ayrıca gölün yüzeyi titremeye başladı.
– Bu benim gücüm değil! Bu ben değilim! Ben, ben yargıç değilim!
‘Yargıç değil mi?’
Cale’in bakışı hızla değişti.
– Ben!
– Ben! Ben…!
Kadim gücün söylemeye devam ettiği tek şey buydu. Bu ses başını ağrıtmıştı. Bu yüzden bilinçsizce yorum yaptı.
“O zaman sen kimsin?”
Eğer Yargı Suyu değilsen, o zaman kimsin?
Herkes sana Yargı Suyu diyor.
O anda oldu.
Sakin bir ses duydu.
– Ben…Özgürlüğü olmayan biriyim.
Çıkrrrrrr-
Garip ses Cale’in kafasını kaldırmasına neden oldu.
Zincirlerle çevrili büyük su mızrağı Cale’i hedefliyordu. Sadece bakmak bile nefes almayı zorlaştırıyordu.
Bunu izleyen kadim Ejderha aklına geleni söyledi.
“…Bir tanrı tarafından zincirlendin.”
– Zincirlendim.
Cale, antik gücün sahibini zihninde duyabiliyordu.
Bir tanrı tarafından sorumluluk ve görev denilen prangalarla zincirlenmişti. Doğmadığı bir kimlik tarafından bastırılması gerekiyordu.
Doğduğu anda zincirlenmiş ve sonra o tanrı onu bulur bulmaz ona bir isim vermişti. Sonra da onu insanlara vermişti.
– Onlardan kurtulmak istiyordum. Kaçtım ve Doğu kıtasının köşesine kadar geldim, ancak gerçekte kim olduğumu çoktan unutmuştum.
– Beni özgür bırak.
Orijinal kimliğine dönmek istedi.
Bir tanrının değer verdiği ama zincirlemekten başka çaresi olmayan güç, en az bir kez özgürce kullanılmak istiyordu.
– Tanrı bana ‘Yargı Suyu’ adını verdi. Ancak benim kendime verdiğim bir isim var.
Kendine verdiği bir isim. Bu ismi kullanmak istiyordu.
– Antik güçler her zaman kendilerine isimler verirler. Kendime bir isim verme şansımı kaybettim. Kendime bir isim vermek için yeni bir şans istiyorum.
Ve kendine bu şansı verebilecek birini bulmuştu.
Uzun zaman önce Doğu kıtasına kaçmasına yardım eden insanların güçlerini hissedebiliyordu.
İstifa mektubu yazmasına yardım etmiştiler, onları oyalamak için yangın çıkarmışlar ve ardından beyaz yılanlara karşı bir kalkanla savunma yapmıştılar.
Ayrıca hareket etmesine yardımcı olması için onu rüzgârda gezdirmiştiler ve son olarak ona kendi kayası kadar güçlü bir vücut vermiştiler. Onu teselli eden ve sohbet arkadaşı olan hoş bir insan da vardı.
Sonunda kendilerini dünya için feda etmişlerdi.
Onların kokusunu alabiliyordu.
Bu kişiden geliyordu.
– Ben yargıç değilim.
Gri göl titremeye başladı.
Su, doğal olarak yukarıdan aşağıya doğru akan bir şeydir.
Doğa kanunları suyun yukarıdan aşağıya akacağını gösteriyordu. Böyle olması gerekiyordu.
Ancak o, doğanın kanunlarına aykırı davranan biriydi.
Bu yüzden bir tanrı ona değer verdi ama onu zincirlemek zorunda kaldı ve onu insanlarla birlikte olmaya zorladı.
Antik gücün sahibi, kendisine verdiği ismi ancak Doğu kıtasına vardığında ve özgürlüğünü kazandığında söylemişti.
– Ben Ters Akan Suyum.
Ters Akan.
Doğa kanunlarına meydan okuyan kişi.
Cale’in zihnindeki sesi yavaş yavaş sakinleşti. Uzaktaki bir mağaradaymış gibi gelen ses kaybolmaya başladı, ancak yine de net bir şekilde duyabiliyordu.
Son sözlerini duyabiliyordu.
– Ben Gökyüzü Yiyen Suyum.
‘Yargı Suyu’ adını attıktan sonra kendisine verdiği ilk isimdi.
Gökyüzü Yiyen Suyu.
Çıkırrrrrrrrr- çıkırrrrrr!
Cale başını kaldırdı.
Sesi kaybolduğunda zincirler su mızrağının ucunu Cale’e çevirdi.
“…Bu bir tanrının izleri.”
Eruhaben’in az önce ne dediğini kimse duyamadı.
Çünkü su sesi yutmuştu.
Sssssssss-
Cale’e doğru büyük, gri bir mızrak fırlatıldı.
Aynı zamanda Cale’in kol ve bacaklarını bağlamaya çalışırken zincirler ona doğru fırladı.
“…Hayır.”
‘Bu iyi değil. Bunu yapamaz.’
Eruhaben zincirlerde ve su mızraklarında doğa kanunlarına aykırı bir güç hissetti.
Bu, Cale’in kaldıramayacağı bir şeydi.
“Cale Henituse!”
Eruhaben’in Cale’e biraz beyaz altın mana fırlatmaktan ve ona doğru koşmaya başlamaktan başka seçeneği yoktu.
Ancak Eruhaben, Cale’in yanında duramadı.
Ssssssssss.
Cale, kendisine doğru gelen zincirlere ve su mızraklarına bakarken gülümsedi.
‘Ters Akan Su.’
Bu ismi oldukça beğenmişti.
‘Yargı Suyu’ndan çok daha iyiydi.
Cale, antik güçlerin sahiplerinin seslerini duyamıyordu. Ancak, diğer antik güçlerin varlıklarını vücudunun etrafında duyurduğunu hissedebiliyordu.
Cale doğrudan su mızrağına baktı ve konuşmaya başladı.
“O zaman ben de tersten gideceğim.”
Cale’in vücudu ileri fırladı.
Rüzgârın Sesi Cale’in ayağı oldu.
Cale başını çevirdi ve grubuna gülümsedi. Endişeli görünüyorlardı.
Cale’in ayakları yerden ayrıldı. Ayakları, ulaşamadığı göğü hedefleyen bir su gibi, yürümemesi gereken yerde yürüyordu. Bunun sonuçları kısa sürede Cale’in kulağına ulaştı.
Sssssssssss-
Gri Göz Gölü.
Cale göle atladı.
Emindi.
Su ona dokunamazdı.
Cale göle batmayı seçti.
———-
Kafanızda kıtanın haritası netleşsin diye buyrun haritanın linki burada : https://trash-of-the-counts-family.fandom.com/wiki/Western_Continent
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir eheh (=w=)