Choi Han’ın, söyleyecek söz bulamayacak durumda olan Cale’e bakışları sertti. Cale ne derse desin sarsılmamak konusunda kararlı ya da tabiri caizse inatçı görünüyordu.
“…Sen-”
Ağzını zar zor açmayı başaran Cale, Choi Han’ın omzunun üzerinden büyük yılanın kırmızı gözleriyle göz teması kurdu.
“Kahretsin! Şimdilik beni takip edin!”
Cale tekrar dağın tepesine doğru koşmaya başladı. Choi Han, Cale’in hemen yanından takip etti.
“Lütfen aşırıya kaçmayın.”
Daha sonra Cale’i saman yığını gibi omzuna aldı ve koşmaya başladı.
“Hey, hey! Ne yapıyorsun?!”
Choi Han, Cale’in şok olmuş sesine sakince karşılık verdi.
“Cale-nim, kadim güçlerinizi daha düzgün bir şekilde bile dinlenemeden kullanıyorsunuz. Yemek yiyip kısa bir süre dinlendiğinizi biliyorum ama kendinizi çok
fazla zorlamaya devam ederseniz tekrar bayılırsınız.”
Arkasında Cale’in inanmayan kahkahasını duydu ama Choi Han, onları kovalayan yılanı zirveye doğru çekerken Cale’e daha da sıkı sarıldı.
Daha sonra Cale’in sesini tekrar duydu.
“Hey! Kusacağım şimdi! Beni sırtında falan taşı! Lanet olsun! Az önce yediğim yemeğin geri geleceğini hissediyorum!”
“Ah.”
Choi Han yüzünde aptal bir ifadeyle nefesini tuttu. Zirveye doğru ilerledikçe kayalarla kaplı arazi daha da zorlu hale geliyordu. Choi Han’ın omzunda taşınan Cale, başı aşağıda olacak şekilde büyük yılan ile sallanan zemin arasında ileri geri bakarken kusacak gibi hissediyordu.
Bu öyle bir noktaya gelmişti ki Cale fark etmeden arkadaşının atasına ‘hey!’ demişti.
“Bir saniye lütfen.”
Choi Han, sanki bir oyuncak bebeği tutuyormuş gibi Cale’i hızla hareket ettirdi ve Cale çok geçmeden Choi Han’ın omzu yerine sırtına bindi.
Choi Han daha sonra hemen tekrar zirveye doğru koşmaya başladı.
“Ah, bu çok hoş.”
Cale, onları kovalayan yılana bakarken sonunda rahatladığını hissetti.
Yılan ağzını açtı ve çığlık attı ama Baskın Aura ile çevrelenen ondan Cale hiç korkmadı.
Fakat…
‘Bu yılan p*ç, çok büyük.’
Yılanın büyüklüğü karşısında şaşkına dönmüştü. Ayrıca dağın tepesine huzur içinde ulaşabilmesi için onu taşıyan Choi Han konusunda da tuhaf hissediyordu.
Arkadaşının baba tarafından kuzenine kaba davranamayan Cale, boğazını temizledi ve pazarlık yapmaya çalıştı.
“Choi Han, sen de kıdemlinin hikâyesini okudun.”
“…Kıdemli?”
“Evet kıdemli. Sen Choi Jung Soo’nun baba tarafından kuzenisin, bu yüzden senden daha büyük olan Choi Jung Gun’u gayri resmi olarak anamam.”
Farklı bir nedenden dolayı söyleyecek söz bulamayan Choi Han tekrar konuşmaya başladı.
“…Lütfen ona Choi Jung Gun deyin. Bence konuyu karıştırmamak en iyisi.”
“Gerçekten mi? O zaman öyle yapacağım. Neyse, Choi Jung Gun’un anılarını gördün.”
“…Evet. Ben…!
Choi Han, arkasından büyük bir gücün geldiğini hissedince konuşmayı bıraktı. Hızla ileri kaçtı ve arkasını döndü.
Baam!
Yılanın kafası yüksek bir patlamayla Choi Han’ın az önce durduğu yere çarptı.
Choi Han, yılanın kafasındaki taşların parçalara ayrıldığını fark etti. Ufalanan kayaları yutan yılanın ağzından kırmızı bir sıvı akıyordu.
Kan kadar kırmızıydı.
Choi Han, arkasına bakmadan hemen tekrar zirveye doğru yöneldi.
‘Bu tehlikeli!’
Cale’in aurası sayesinde korkunun çoğunun üstesinden gelmeyi başarmıştı ama yine de o yılandan gelen bilinmeyen bir korku kaynağının varlığını hissediyordu.
O anda Cale’in sesini kulağında duydu.
“Choi Jung Gun’un yorumlarını hatırlıyor musun? Bunu ben yaparsam çok verimli olur.”
Choi Han ‘verimli’ kelimesini duyduktan sonra gözlerini kapattı ve tekrar açtı.
Choi Jung Gun’un anılarında Korece yazılmış olan bilgiyi belli belirsiz hatırladı.
< Tanrı olmak isteyen Beyaz Yıldıza karşı son savaş. Bu savaş Muhafız olmasaydı imkansız olurdu. >
< Gökyüzü her şeye yukarıdan baksa da her şeyin yaşadığı yer topraktır. Gökyüzündeki kuşlar bile yerdeki evlerinde uyuyorlar. Yıldırımlar, yağmur ve hatta
meteorların hepsi yere düşüyor. Ancak zemin kırılmadan sağlam kalıyor. >
< Kaya Muhafızının Beyaz Yıldızın gökyüzü özelliği saldırılarının tümünü engellemesinin ardından Beyaz Yıldızı yenmeyi başardık. >
‘Kaya Muhafızı. Cale-nim bu güce sahip.’
< Bu savaş son derece zordu çünkü Beyaz Yıldız hem gökyüzüne hem de toprak kadim güçlerini barındırıyordu. Ancak eğer. ...Varsayımsal olarak konuşursak... Eğer Beyaz Yıldız, toprak kadim gücüne sahip olmasaydı... Eğer Bay Süper Kaya, her iki toprak kadim gücüne de sahip olsaydı... >
Choi Jung Gun, toprak kadim gücünün önemli olduğunu birçok kez vurgulamıştı, bu da Choi Han’ın bunu unutmasını zorlaştırıyordu.
< Sonuç olarak, toprak niteliğine sahip bir insanın gökyüzüne karşı savaşmasının en etkili yol olduğuna inanıyorum. Eğer o kişi toprak özellikli kadim güçleri toplar ve gelecekte gökyüzü özellikli bir kullanıcıya karşı savaşırsa... >
Choi Han düşünmeye başladı.
Cale’in toprak özelliğine sahip her iki kadim gücünün de Beyaz Yıldıza karşı savaştığını hayal etti.
< Evet. Kulağa zalimce gelebilir ama... Toprak kadim güçlerine sahip olan kişiyi feda edersek, diğerleri daha fazla incinmez ve dünya daha barış içinde olmaz mı, bu da herkesin işini kolaylaştırmaz mı? >
Choi Han, Cale’in rahat sesini duydu.
“En verimli şekilde hareket etmemiz gerekiyor. O zaman sen de benimle aynı fikirdeydin.”
Pat. Pat.
Choi Han, Cale’in sanki onun ne dediğini anlamış gibi görünen bakışlarını ve teselli ediyormuş gibi omzunu okşayan elini hissettikten sonra bilinçsizce konuşmaya başladı.
“Evet Cale-nim. Öyle yaptım. Sana katılıyorum. Ancak o zamanlar bu kadar zor olacağını bilmeden kabul etmiştim.”
“…Choi Han.”
“Bunu kadim bir gücü kendim kullandıktan sonra fark ettim. Ne kadar acıya ve ıstıraba katlandığınızı fark ettim Cale-nim!”
Zirveye doğru ilerledikçe sis incelmeye başladı. Choi Han koşarken sağlam kayaların üzerinden atlamaya devam etti.
Yılandan kaçmak için zikzak çizerek hareket ederken sanki hayal kırıklığını dışa vurmak istermiş gibi sesini yükseltti.
“Ayrıca tüm bu acıyı ve ıstırabı nasıl kendinize sakladığınızı da fark ettim! Sonra da yorgun bedeninizi gelecek uğruna daha da ve daha da çok şey yapmaya zorluyorsunuz! Yorgun zihniniz ve vücudunuz ne kadar ağır hissetmiş olmalı! Artık hepsini anladığımı söylüyorum!”
Cale, Choi Han’dan daha zayıftı.
Plakasının da cam gibi olduğu söyleniyordu.
Bunu düşünmek Choi Han’ın yakın zamana kadar Cale için ne kadar zor olduğunu düşünmediği için berbat bir insan olduğunu düşünmesine neden oldu.
Çok ama çok zor olmuş olmalıydı.
Ancak Cale’in kendini feda etme arzusunu da anlıyordu. Ailesini kaybetmiş, dünyanın mahvolmasını izlemiş, aynı zamanda tüm arkadaşlarını da kaybetmiş biriydi. Her şeyini kaybetmiş biri için bu anlar ne kadar değerli olsa gerekti?
Choi Han artık Cale’in metanetli ifadesinin ve sert ses tonunun altındaki dostluğu ve nezaketi kolayca fark edebiliyordu.
Bu yüzden bu sefer bunu yapmak istedi. Cale ile aynı ağırlığı taşıyamasa da en azından yarısını taşımak istiyordu.
“Artık sizin tek başınıza acı çekmenizi ve zarar görmenizi izleyemem Cale-nim. İnatçı olduğumun farkındayım ama lütfen bu sefer geri çekilin. Her zaman böyle laflar etmez misiniz Calen-nim? Çocukların işleri yetişkinlere bırakması gerekiyor.”
Choi Han daha önce Cale ile hiç bu kadar uzlaşmaz bir şekilde konuşmamıştı. Ancak, bu toprak niteliğine sahip kadim gücü kazandıklarında, Beyaz Yıldıza karşı son savaşa uygun şekilde hazırlanmaya başlayacaklardı.
Bu yüzden artık böyle davranması gerekiyordu. Eğer bunu şimdi yapmazsa, Cale’in daha sonra o savaş sırasında nasıl davranacağını veya Cale’in neyi feda etmeye çalışacağını hayal bile edemiyordu.
“Yaş bakımından senden daha yetişkinim, bu yüzden Calen-nim, senin gibi çocuklar bu işi benim gibi yetişkinlere bırakmalı. Anlıyor musunuz?”
Cale, dürüst duygularını paylaşmadan önce Choi Han’ın saçma sapan konuşmalarını dinledi.
“Hayır, pek acı çekiyorum sayılmaz…”
“Ah, lütfen!”
Cale korkuyla hafifçe büzüştü.
‘Az önce bana mı kızdı?’
Cale’in biraz kork-, hayır, şok olmuştu.
Ancak doğruyu söylüyordu. Cale, Kalbin Gücü nedeniyle fazla acı çekmiyordu. Birkaç kez acı çekmişti ama genel olarak çok acı verici deneyimler sayılmazdı.
‘Ben şu anda da pek acı çekmiyorum.’
“Ve lütfen her şeyi kendi başınıza yapmaya çalışmayın! Lütfen?”
“…Hayır, bunu zaten hep birlikte yapmıyor muyuz?”
“Lütfen! Lütfen!”
Cale, Choi Han’ın sert sesini duyduktan sonra sustu.
– …İkiniz tartışmamalısınız.
‘Neden şimdi araya giriyor?’
Süper Kaya, Cale ile konuşmaya başladığında aniden ciddileşti.
– Bunu biliyor musun?
‘Neyi biliyor muyum?’
– Biz kadim güçler inanılmaz bir gerçeği keşfettik. Ne olduğunu merak ediyor musun?
“Cale-nim, pes ediyorsunuz, değil mi? Bundan sonra senin yanında ben de acı çekeceğim.”
‘Ah, neden ikisi de böyle davranıyor?’
Bu, Cale kaşlarını çatmak üzereyken oldu.
– Siz ve Beyaz Yıldız tamamen zıt güçlere sahipsiniz.
“Ha?”
“Cale-nim, lütfen bana, ‘ha?’ falan yapıp anlamıyormuş gibi davranmayın. Kanmayacağım.”
Cale şimdilik Choi Han’ı görmezden geldi. Daha sonra Süper Kayanın söylediklerine odaklandı.
– Beyaz Yıldızın Doğal Afetler Ateşi ve senin Arınma Ateşiniz.
Cimriye Yıkım Ateşi denilse de, onun niteliği arındırmaydı.
– Gökyüzü Yiyen Su bir mızrak. Buna karşılık Beyaz Yıldızın su duvarı var. O özellik kalkan olarak kullanılır. Senin Rüzgârın Sesi gücün ‘fırtına ve hareket’ iken Beyaz Yıldızınki bir rüzgâr duvarı. Onun tahta kadim gücü hakkında henüz bir bilgim yok.
Süper Kayanın da belirttiği gibi, Beyaz Yıldızın tahta kadim güç özelliğini henüz bilmiyorlardı, ancak tuhaf bir nedenden dolayı diğer tüm özellikler zıttı.
– Son olarak savunmaya çalışan kaya ve kana bulanmış kaya.
Süper Kaya sakince konuşmaya devam etti.
– Başka bir toprak özelliği olan kadim gücün eklenmesiyle dengenin bozulacağından korkuyorsun, değil mi? Buradaki arkadaşın da senin için endişeleniyor gibi görünüyor.
Muhtemelen başka bir toprak kadim gücünün eklenmesiyle dengenin bozulacağından korkuyor, değil mi?
Sakinliğinde sanki her şeyi anlıyormuş gibi bir sıcaklık vardı.
– Biz de senin için endişeleniyoruz. Elbette oradaki adamın düşündüğü kadar acı çekmediğini biliyoruz. Ancak hiçbir şekilde acı çekmemeni istiyoruz. Neyse, senin için bir çözüm bulduk.
‘Bir çözüm?’
Cale’in gözleri kocaman açılırken Süper Kaya sert bir şekilde konuşmaya başladı.
– Hepsini al!
‘Hmm? Doğru mu duydum?’
– Beyaz Yıldız öldüğünde, onun tüm kadim güçlerini de al. Gökyüzünün kadim gücünü alıp almamak sana kalmış, ancak diğer kadim güçleri kesin topla. O zaman vücudun yeniden dengeye kavuşmaz mı?
Her özellikten ikişer adet bulunduğu için bedeni dengeli olacaktı.
– Her şeyi yaparsın ve en güçlü olursun. O zaman Beyaz Yıldız gitmiş olacak ve sen güçlü olacaksın. Hayatını olabildiğince boş yaşasan bile kimse sana dokunamaz! Ne düşünüyorsun?
‘Ne tür-‘
Cale neredeyse düşüncelerini yüksek sesle dile getirecekti ama kendini tuttu.
– Öhöm, hem. Tabii biz de o güçleri elde edene kadar vücudunun dengede olamayacağı için nasıl acı çekeceğini düşündük. Ama unutmadın değil mi?
Süper Kaya sesi gurur doluydu.
– Bana ve Kalbin Gücüne sahipsin.
Korkunç Dev Kaldırım Taşının, plakasının kırılmasından korktuğu için Cale’in vücudunu üç gün boyunca sağlamlaştırdığı bir zaman dilimi yaşanmıştı.
Kalbin Gücünün yenilenme yeteneği de Cale’in hayatta kalmasına yardımcı olmuştu.
– Ve gücümü bastıracağım. Beni neredeyse mühürlenmiş gibi düşünebilirsin. Senin için bu kadarını yapabilirim.
Dahası, eğer Süper Kaya gücünü kendini mühürleyecek kadar bastırırsa Cale’in bedenine gelen yeni toprak özelliği gücü o kadar da büyük bir yük olmamalıydı.
– Hepsini al ve istediğini yap! Hahahaha!
Cale, Süper Kayanın tazelenmiş kahkahasını dinlerken düşünmeye başladı.
‘…Bu iyi bir fikir.’
Çok iyi bir fikirdi.
Ona her şeyi alması gerektiğini söyleyen bu son derece büyük ölçekli bir öneri, ne güce ne de şöhrete önem vermeyen, sadece daha tembel bir hayat yaşamak için paraya önem veren Cale’i heyecanlandırmaya başladı.
Hiç beklemediği şekilde, bu tuhaf serseriler ona ilk kez harika bir fikir vermişlerdi.
Fakat.
– Ne düşünüyorsun?
“…Cale-nim.”
Cale’in cevabını bekleyen Süper Kaya ve Choi Han sonunda onun konuştuğunu duydu.
“Benim de bir yöntemim var.”
– Ha?
“…Affedersiniz?”
“Hayır, dengemi bozmadan ve acı çekmeden o gücü elde etmenin bir yolu olduğunu söylüyorum.”
Bir noktada zirveye ulaşan Choi Han’ın yüzünde boş bir ifade vardı.
Cale’in ne söylemeye çalıştığını anlamadı.
‘Gerçekten böyle bir yöntem var mı?’
Cale o anda sessizce fısıldadı.
“Choi Han, takım lideri Lee Soo Hyuk’u hatırlıyorsun, değil mi?”
“Ah.”
O anda Choi Han’ın aklından bir şey geçti.
“Takım liderinin yeteneklerinden birine sahibim. Sence hangisini almışımdır?”
“Ah.”
Cale, şu anda yalnızca o sesi çıkarabilen Choi Han ile konuşmaya devam etti.
“Beni yere indir.”
Choi Han, Cale’i hemen yere indirdi.
Cale yerde durdu ve etrafına baktı. Sisle kaplı dağın yanı sıra uzaktaki manzarayı da görebiliyordu.
Daha sonra kendisini kovalayan yılana bakmak için başını çevirdi. Büyük yılanın gözleri sanki onu parçalara ayırmak istiyormuş gibi Cale’e bakıyordu ve Cale ona bakarken sakince konuşmaya başladı.
“Mümkünse acı çekmemeyi tercih eden biriyim.”
Gerçekten böyle bir insandı.
Cale bundan sonra herhangi bir kadim gücü kullanmayı planlamıyordu.
Üst düğmesini ve kol düğmelerini çözdü. Cale, takım lideri Lee Soo Hyuk’u düşünürken sessizce kendi kendine mırıldanmaya başladı.
“Takım lideri, bunu yapacağımı biliyordunuz, değil mi?”
Takım lideri Lee Soo Hyuk.
Çoklu yetenekleriyle tanınan güçlü bir birey.
‘Kesik’ denilen bir özelliği ve bununla tamamen uyumsuz başka bir özelliği daha vardı.
Onun gibi sürekli kılıç taşıyan birine yakışmayan bir şeydi bu.
Takım lideri Lee Soo Hyuk bu gücü tanımlamak için tek bir kelime kullanmıştı.
Kucaklamak.
İster somut bir öğe olsun, ister soyut bir güç olsun. Bu yetenek onun her şeyi belirli bir yerde saklamasına olanak tanıyordu.
Bu onun bir şeyleri ikiye bölen kesme yeteneğinden tamamen farklıydı.
“Tamamdır, bana gel.”
Cale kollarını açtı ve kırmızı yılanı karşıladı.
Kim Rok Soo ve Lee Soo Hyuk. Cale’in bedeninde bir arada bulunan iki güç hareket etmeye başladı.
———-
Selamlar, hepinize mutlu ve sağlıklı yeni bir yıl diliyorum! Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğim. Sevgiler ve saygılar.