– …Ezici güç?
Bud, aceleyle kaçmakta olan uçan canavarlara bakmaya devam ederken sordu. O anda Cale’in yanıtını duydu.
“Evet. Sihir söz konusu olduğunda bizim tarafımız en iyisidir. Üzerinde fazla düşünmeye gerek yok.”
Bud ekrandan Eruhaben, Lort Sheritt ve Raon’u görebiliyordu. Ayrıca şu anda Roan Krallığında bulunan Rosalyn’i ve arkadaşı Glenn Poeff’i de düşündü.
Sonra dört Simyacı Kulesini ve Beyaz Yıldızın yanındaki büyücüyü düşündü.
Simyacıların Kuleleri aslında yasak büyü örgütleriydi ve Beyaz Yıldız bu savaşı başlatmak için İmparatorluğun yasak büyüsünü ve kendi düzenli büyü güçlerini bir araya getiriyordu.
Durum böyle olsa da…
‘…Yenilirsek bu garip olurdu.’
Büyü.
Sadece bu yöne bakıldığında…
– Yenilseydik tuhaf olurdu.
Yine de…
– Beyaz Yıldız da bunu bilmiyor mu?
Beyaz Yıldız da bu gerçeği biliyor olmalıydı, bu yüzden İmparatorluğu ele geçirmek için başka bir şey hazırlamış olmaları büyük bir şanstı.
“Şimdilik.”
Cale konuşmaya başladı.
“Beyaz Yıldız için Simyacı Kulelerinin işlerine karışmak zor olmalı.”
–…Zor?
“Ah, yanlış kelime seçimi. Zor değil ama yapması gereken daha önemli bir şey var.”
Cale, Choi Han’a baktı.
Rosalyn, Roan Krallığının başkentinde, Marki Taylor Stan’in sahte antik metni bitirmesini ve Beyaz Yıldızı Kuzeye kadar götürecek düzenbazlığa hazırlanmasını bekliyordu.
Rosalyn, Cale’in entelektüel konularda en çok güvendiği kişiydi.
“Beyaz Yıldız, Işık Şatosunda savaşırken kaçtı. Mogoru İmparatorluğundan kaçarken olduğundan tamamen farklıydı.”
Beyaz Yıldız, Mogoru İmparatorluğundan kaçtığında rahattı.
Ama bu sefer durum böyle değildi.
“Beyaz Yıldız, şu anda vücudundaki dengeyi bulmanın en önemli şey olduğunu düşünüyor olacaktır.”
– …Bu yüzden yemi bırakıp onu bir ay sonra kandırmayacak mıydın?
Cale, odaklanmış ve uzun bir aradan sonra ilk kez içmiyor gibi görünen Bud’a kısa bir cevap verdi.
“İki hafta içinde dört Simyacı Kulesini de vurmayı planlıyorduk.”
Bud’ın gözleri bulutlandı.
Cale’in tarafının asıl planı, iki hafta sonra dört Simyacı Kulesini de vurmaktı.
Ama bu planın değişmesi gerekiyordu.
Düşman onları bu planı değiştirmeye zorlamıştı.
“Beyaz Yıldızın planına uymamız için hiçbir neden yok.”
– Sakince hazırlanabilirdik çünkü çok zamanımız vardı ama işler değişti.
Cale, Bud’un yorumuna gülümsedi.
Haklıydı.
Cale, acele etmemeleri için bir şeyler planlamıştı. Ama Cale’in artık fazla zamanı yoktu.
Neden?
Sonbahar ve kış arasındaki zaman.
Dünyanın biraz daha soğumuş gibi hissettirdiği zaman.
Kim Rok Soo o zaman doğmuştu.
Ölüm Tanrısı o gün karar vermesi gerektiğini söylemişti.
‘Neden zamanı kendi istediği gibi seçiyor?’
Ölüm Tanrısının bir tanrı olması umurunda değildi.
Hangi kararı vermesi gerektiği de umurunda değildi.
Cale, hiç de istemediği bu durumu kabul etmeyi planlamıyordu.
Karar vermek için bir an bile harcamak istemiyordu.
Bu her şeyi söylemiyor muydu?
Cale, diğerlerinin onu nasıl gözlemlediğine bakarak kayıtsızca yorum yaptı.
“Sadece sinir oldum.”
O sinir olmuştu.
‘Neden o Beyaz Yıldız p*ç kurusu yüzünden bu kadar çok acı çekmek zorundayım?
Tek acı çeken ben miyim?
Hayır, hepimiz acı çekiyoruz.
Neden bunu yapmak zorundayız?
Amacım tembel olmak! Ben sadece etrafta hiçbir şey yapmadan oturabilen zengin bir tembel olmak istiyorum!’
Cale, temel düşünce sürecini değiştirmişti.
Orijinal düşüncesi, Beyaz Yıldızın güçlü olduğu, ancak yenmeleri gereken bir düşman olduğuydu.
Şimdi, tembel hayatını sürdürmek için çabucak ilgilenmesi gereken bir p*ç haline gelmişti.
‘Evet, bu daha çok Kim Rok Soo’nun tarzı.’
Bir yerden takım lideri Lee Soo Hyuk ve Choi Jung Soo’nun seslerini duyabiliyormuş gibi hissetti.
O anda oldu.
“Doğru! İnsan uzun zamandır ilk defa hoşuma giden bir şey söyledi! Beyaz Yıldız sinir bozucu! Hepsini yok edelim!”
Raon’un sesini duyabiliyordu. Cale, Raon’a başlarını sallayan diğerlerine bakarken gülümsemeye başladı.
“Kesinlikle. Hepsini yok etmemiz gerekiyor.”
– …Ho.
Bud sadece gülebildi.
Böylesine güçlü bir düşmanı nasıl yeneceğini hesaplamaya çalıştığını düşündüğü Cale’in, aniden kendine bu kadar güvendiğini görünce garip hissetti.
Ama olumlu bir duyguydu.
Neden?
Cale, saçma şeylerden bahsedecek biri değildi.
– Ne yapmama ihtiyacın var?
Bud ne yapması gerektiğini sordu.
Cale hemen cevap verdi.
“Simyacı Kuleleri ve büyücüler ne zaman başkente saldırmayı planlıyor?”
– Kesin tarih, Singten Tüccar Loncası Liderinin bilgilerinde yoktu. Ama bizim planladığımızdan iki hafta önce olacak gibi görünüyor. Mesajı bıraktığında acelesi varmış gibi görünüyordu.
“Git kesin tarihi araştır. Bu bilgiyi Singten Tüccar Loncası Liderinden elde edebilirsin. Ya da bizim tarafımızdan birisinin de bakmasını sağlayabilirsin.”
Cale konuşmayı bıraktı ve başını salladı.
“Hayır. Ben gidip öğreneceğim.”
– Sonra?
“Bud, Leydi Rosalyn ve Clopeh ile bağlantı kur ve onlara acele etmelerini söyle.”
– Ve daha sonra?
Cale, Bud’un sorusuna yanıt vermeden önce etrafına bakındı.
Ron, Beacrox, Choi Han, üç Ejderha, On ve Hong.
“Birer birer.”
Buradan sonra yapacakları şey basitti.
“Onları birer birer halledeceğiz. Beyaz Yıldızın astlarını birer birer ortadan kaldıracağız.”
Simyacı Kuleleri, büyücü, Arm, Ayı kabilesi ve gerisi. Bu gruplarla tek tek ilgilenmeye başlarlarsa, Beyaz Yıldız tek başına kalacaktı.
“Yarın yola çıkacağım.”
– Yarın mı? Hemen değil mi?
Cale, On, Hong ve Raon’a baktı. Bakışları en uzun süre Raon ve Lort Sheritt’te durdu.
“Evet, yarın olması gerekiyor.”
Hem savaşmak hem de çalışmak önemliydi.
Ancak bazı şeyler daha önemliydi.
“Beni bekleyen çocuklar var.”
– Çocuklar mı? Sen ne deme-
“Her neyse, yarın görüşürüz. Kapatıyorum.”
– Ne? Şimdi kapatırsan?!
“Bana söylemen gereken başka bir şey var mı?”
– Hayır. Şu anda sana söylemem gereken bir şey yok, ama yine de-
“Acil bir şey olursa beni ara.”
Cale, aramayı sonlandırması için Raon’a baktı.
– Hey! Seni sevgisiz-!
Bud cümlesini tamamlayamadı. Çünkü arama sona ermişti. Cale, kendisine beklenti dolu gözlerle bakan ortalama dokuz yaşındaki çocuklara baktı.
“Önce eve gidelim.”
Ne kadar meşgul olursa olsun, bu kadar uzun bir aradan sonra eve uğramadan gidemezdi.
Cale’in görmesi gereken çocuklar da vardı.
“Cale-nim.”
Kendisine yaklaşan Choi Han ve Beacrox’a başını salladı.
Süper Kaya Villası, Cale’in grubu ayrıldığından beri boş haldeydi.
Cale’in bakışları Karanlıklar Ormanını geçerek Karanlıklar Ormanını ve Harris Köyünü ayıran duvara yöneldi.
***
“Uzun zamandır görüşemedik.”
“Genç efendi-nim.”
Cale, Harris Köyüne giderken yanında sadece Choi Han ve Beacrox’u aldı, diğerleri Karanlıklar Ormanında kalmıştı ve ilk gördüğü kişi, genç bir çocuk olarak adlandırılmak için biraz fazla büyümüş olan Kurt Lock oldu.
Lock, Ölüm Vadisindeki savaştan beri Cale ile birlikte olmamıştı.
Maes ve diğer Kurt çocukları için de durum aynıydı.
“Görünüşe göre hepiniz biraz büyümüşsünüz.”
Cale onları görmemişken Mavi Kurt çocukları çok büyümüştü. Çocuklarda işler böyleydi. Çok daha uzun boylu olan çocuklar beceriksizce ama sıcak bir şekilde Cale’i karşıladılar.
Cale, çocuk olarak adlandırılmak için fazla olgun görünen Lock’a bir soru sordu.
“Sıkı antrenman yapmışa benziyorsun?”
Bu soruyu Lock için başka biri yanıtladı.
“Güçlenmek istedi.”
Cale başını çevirdi.
Bol bir dövüş sanatları üniforması giyen beyaz saçlı Gashan’ı görebiliyordu. Her zamanki gibi bembeyaz gözleri Cale’e bakıyordu.
Haris Köyü.
Kaplan kabilesi ve Kurt çocukları burada kalıyordu.
Gashan, Cale ile konuşmaya devam etmeden önce Lock’a baktı.
“Sanırım burada yalnız olduğu için hayal kırıklığına uğradı.”
“Hayır, öyle değil-!”
Şok içinde konuşmaya başlayan Lock, Cale’in bakışlarını gördükten sonra konuşmayı bitiremedi.
Ölüm Vadisi.
Lock, o sırada normalden farklı yeni bir çılgın mod kazanmıştı. Lock’un vücudunu, her zamanki kasvetli gri renginden ziyade, bir parça maviye sahip gümüş rengi kürk sarmıştı.
Ancak Lock’un o zamandan beri Cale ile birlikte olacak zamanı olmamıştı.
Bundan şikâyet etmiyordu. Ama o hiçbir şey yapmıyor olmasına rağmen On, Hong ve Raon’un çok şey yapıyormuş gibi görünmesine dair bir hayal kırıklığı vardı.
Maes ve diğer kardeşlerinin yanında olmaktan mutluydu ama içinde bu bilinmeyen hüzün ve hayal kırıklığı duygusu vardı.
Cale’in ona verdiği Kurt Kralın günlüğü hâlâ Lock’un masasındaydı.
Lock, bulduğu her fırsatta tekrar tekrar okuyordu.
Ancak, Cale’i tekrar gördükten sonra Lock’un düşüncelerini ve duygularını paylaşması zordu. Cale’in hiç büyümediğini söylemesinden biraz endişeliydi ama en önemlisi Cale, Choi Han ve Beacrox’u gördüğünde ne söyleyeceğini bilmiyordu.
O anda oldu.
“Çocuklar kavga etmemeli.”
Lock ve Cale göz teması kurdu.
Lock o anda bilinçsizce ağzından kaçırdı.
“Çocuk değilim.”
Bunu söylememesi gerekip gerekmediğini merak etti.
“Hayır, sanırım hala biraz gencim.”
Endişeli bir Lock, hızla ekledi. Choi Han’ın Cale’in arkasında gülümsediğini görebiliyordu. Beacrox şimdiden Maes ve diğer çocuklar tarafından kuşatılmıştı ve yavaş yavaş hediyeler dağıtıyordu.
“Bu, görüyorsun ki.”
Pat.
Cale, mırıldanırken elini Lock’un omzuna koydu.
“Geç oldu ama…”
Bir an o ele bakan Lock, Cale’in sesini duydu ve Cale’e döndü.
“Geçen sefer Ölüm Vadisinde Raon’la beni koruduğun için teşekkürler.”
“Ah.”
Lock, Cale ve Raon’u Ejderha melezinin saldırısından nasıl korumaya çalıştığını hatırladı. Kalbi garip bir şekilde atıyormuş gibi hissediyordu.
Ancak Cale omzunu sertçe sıkarken başka bir şey düşünemiyordu.
Lock, Cale’in etrafına baktığını görebiliyordu.
Kaplan şaman Gashan ve diğer önemli Kaplanlar bir noktada oraya gelmişlerdi. Diğer Kaplanlar uzaktan izliyorlardı.
Lock, Cale’in konuşmaya başlamadan önce onlara baktığını görebiliyordu.
“Aslan kabilesinin, Ayı kabilesinin ve Sis Kedisi Kabilesinin Arm’dan olduğunu doğruladık.”
Cale daha sonra kayıtsız bir şekilde ekledi.
“Başka bir şey söylememe gerek yok, değil mi?”
Lock daha sonra Gashan’ın ve diğer Kaplan savaşçılarının gülümsemeye başladığını görebiliyordu. Gashan konuşmaya başladı.
“O zaman o p*çlere karşı savaşmalıyız.”
Lock, Cale’in bir kez daha omzunu sıktığını hissetti ve Cale’in bakışlarının Kaplanlardan kendisine kaydığını görmek için baktı.
İkisi göz teması kurdular.
“Evet. Hepinizin yardımına ihtiyacım var.”
Lock neden gülümsediğini bilmiyordu ve kalbindeki gümbürtü daha da güçlenmişti.
O anda Cale’in sabırlı sesini duydu.
“Kaplan kabilesi, Arm yüzünden Doğu kıtasındaki evlerini terk etmek zorunda kaldı. Görünüşe göre Arm, Sis Kedisi Kabilesini Batı kıtasına çağırmış.”
Savaştaki en sinir bozucu varlık neydi?
Ya da belki de en korkunç varoluş?
Cale, cevabın suikastçılar olduğunu düşündü.
Sizi öldürmek için her an ortaya çıkabilecek olan sinir bozucu ve korkutucu varlıklardı.
Bu yüzden önce düşman suikastçılarıyla ilgilenmeniz gerekiyordu.
‘Eh, esas olarak On ve Hong’a söz verdiğim için.’
O çöp p*çlerle gerçekten ilgilenmek istiyordu.
Ancak Cale, konu arkadaşlarının hayatlarını da kapsadığı için sadece canının istediği gibi davranmayı planlamıyordu. Bunu kendilerine fayda sağlayacak şekilde, düzgün bir şekilde yapacaktı.
“Kedi kabilesine saldırmayı planlıyorum. Kurnazdırlar ve korkakça yöntemler kullanmakta sorun yaşamazlar. Ne düşünüyorsun?”
Cale’i sessizce dinleyen Gashan son derece rahatlamış görünüyordu.
Bu tuhaftı çünkü Aslan kabilesi, Ayı kabilesi, Arm ve Kedi kabilesi tarafından kovalandıktan sonra onlara karşı öfke duyması gerekiyordu.
Ama rahatlamıştı.
Bunun basit bir nedeni vardı.
“Siz bizi çağırana kadar bekleyeceğiz Cale-nim.”
Sadece geri almaları gerekiyordu.
Kendi dağlarında tek başına yaşayan Kaplanlar, Gashan çevresinde toplanan ve birçok savaş ve saatlerce süren eğitimlerle karşı karşıya kalan Kaplanlardan farklıydı.
“Lock.”
“Evet, genç efendi-nim.”
“Sen ne düşünüyorsun?”
Lock, Cale’in soruyu sorduğunu ancak Maes’e ve diğer kardeşlerine ‘onlar değil’ der gibi bir bakışla baktığını görebiliyordu. Lock’un rahat bir şekilde cevap vermesinin nedeni buydu.
“On ve Hong’un kaçtığı Sis Kedisi Kabilesi mi? Sanırım daha önce onlardan bahsedildiğini duymuştum.”
“Doğru. Onlar.”
“O zaman yardım etmem gerek.”
Lock, sonunda Cale’in elini omzundan çektiğini görebiliyordu.
Cale, gaza gelmiş Kaplan savaşçılar, Lock ve Gashan’a baktı ve eliyle işaret etti.
Yüksek taş duvarı işaret ediyordu.
Harris Köyü ile Karanlıklar Ormanını ayıran duvardı.
“O zaman duvara tırmanalım.”
“Bunu hemen şimdi yapmamızı mı istiyorsunuz?”
Gashan şaşkın görünüyordu. Cale, hepsine nazikçe gülümsedi.
Kendi tarafının zarar görmemesi ve ezici bir güçle savaşması için…
“Karanlıklar Ormanında yeni bir şatomuz var.”
Sadece ezici bir şekilde güçlü olmaları gerekiyordu.
En güvenli yöntem buydu.
“Orada eğitiminize yardımcı olabilecek çok bilge bir kişi var.”
Cale, buraya gelmeden önce çoktan izin almıştı.
Gashan dikkatle sordu.
“Kim o?”
“Raon’un annesi.”
“…Affedersiniz?”
Gashan boş bir ifadeyle sordu ama Cale sadece omuzlarını silkti. Daha sonra Lock ile konuşmaya başladı.
“Kedi kabilesine karşı savaşırken ne yapmayı planlıyorsun?”
“…Genç efendi-nim.”
“Kedi kabilesine karşı savaşta her yönden saldıran zehir ve gizli silahlar olacak. Onları kılıçla ya da büyüyle savuşturmanın ve hatta onlardan kaçınmanın da bir sınırı var.”
Lock gerginleşmeye başladı. Hala Kaplanlardan daha zayıftı. Bazı nedenlerden dolayı, çılgın moduna girerken çok fazla güç kullanması da zor oluyordu.
‘Çok fazla potansiyelin var, o yüzden böyle devam et.’
Gashan onu teselli etmişti ama bu, Choi Han, Mary, Rosalyn ve Raon’un başarılarını duyan Lock için sıkıntı vericiydi.
O anda sakin bir ses duydu.
“Peki ya kalkan sanatları?”
‘Kalkan sanatları?’
Lock, bu ani öneri karşısında endişeye kapıldı.
“İstersen sana yardım etmesi için en büyük kalkan sanatları ustasını verebilirim.”
Cale, kendisine kocaman açılmış gözlerle bakan Lock’a baktı ve Lort Sheritt’i düşündü. Şatoyu Batı kıtasına taşımış olmalarına rağmen, Sheritt hala şatoya bağlıydı. Yardım etmek için bir şeyler yapmak istiyordu ve Cale onun yardımını almaktan gayet mutlu olmuştu.
Bu yüzden Sheritt’in kalkan sanatlarını, hâlâ kesin bir silahı olmayan Lock’a teklif etmişti.
Cale, Lock’u tehlikeli durumlara sokmazdı ama Lock’un yine de koruması Maes ve gereken diğer çocuklar vardı.
“Beacrox.”
“Evet, genç efendi-nim.”
Diğer Kurt çocukları tarafından çevrelenen Beacrox hemen ayağa kalktı ve Cale’e baktı.
“Büyük kılıçların yıkıcı gücü inanılmaz.”
“Ama yavaşlar ve çok fazla açık bırakıyorlar.”
Cale yorum yaptı ve Beacrox sorunları açıkladı.
Bir sürü açık bırakmak. Beacrox bunu söyler söylemez Lock’un bilinçaltında bir kalkan belirdi. Bir kalkanı olsaydı, herhangi bir açıklık gösteren diğerlerini düşman saldırılarından koruyabilirdi.
Geçmişte bir şeyi koruduğu o anı düşündü.
“Tabii, bunu yapmak istemiyorsan-”
Cale cümlesini tamamlayamadı. Çünkü Lock bağırmaya başladı.
“Hiç de bile! Sizinki gibi bir kalkan kullanmayı kesinlikle öğreneceğim genç efendi-nim!”
“Ha?”
Cale irkildi.
Lock aniden arzuyla dolmuştu. Cale, Lock’un kalkan sanatlarını öğrenmesinin harika olacağını düşünmüştü ama…
“Gördüğüm en büyük kalkan gibi bir kalkan olmak istiyorum!”
‘Hayır, benim kalkanım gibi olmana gerek yok?
O kadar da harika değil?’
Cale’in ifadesi tuhaflaşmaya devam etti.
“…Sana öğretecek kişinin muhtemelen daha da büyük bir kalkanı var?”
‘Evet, evet gerçekten.’
Lort Sheritt, bir kalkanla uğraşma konusunda en iyisi olarak adlandırılabilirdi.
“Sizin kalkanınız benim için de dünyadaki en büyük şey, genç efendi-nim!”
‘Ama değil…’
Cale, yüzünde saf bir ifadeyle bunu söyleyen Lock’a düşüncelerini yüksek sesle söyleyemezdi.
Bu yüzden onları şimdilik bir kenara bıraktı.
“Elbette. Simyacı Kulelerini yok ettikten sonra bunu tekrar konuşalım.”
“Evet efendim! Yakında geri gelin lütfen! Sizi bekleyeceğim!”
‘…Elbette. Sanırım enerjik olmak iyidir.’
Cale bunun iyi bir şey olduğuna karar verdi ve Lock’a gülümsedi.
Sonraki gün.
“Yaşamak mı yoksa ölmek mi istediğini anlayamıyorum. Hmm?”
Cale, Singten Tüccar Loncası Lideri Plavin Singten’e bakarken gülümsüyordu.
———-
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir, eheh (=w=)