“Onu buraya yatırabilirsin.”
Bud bir yatağı işaret etti ve Choi Han sırtındaki kişiyi oraya bıraktı.
Ron Molan kişiyi ve yatağı çabucak düzeltti.
“Mm.”
Paralı Asker Kralı alçak bir inilti çıkardı.
Işınlama büyüsünü kullanarak Rüzgâr Adasının yanındaki ikiz adaya çabucak ulaşmışlardı.
Bud, eve döner dönmez babasının şok olmuş yüzüyle yüzleşmek zorunda kaldı.
‘Ne oluyor? Rüzgâr Adasına ne oldu?’
İkiz adayı kaplayan büyük gümüş kalkan artık gitmişti.
Bu nedenle, insanlar artık Üç Yasak Bölgeden birinde oluşan değişiklikleri görerek, Rüzgâr Adasının bekçileri olarak hizmet eden Bud hanesini alarma geçirmişti.
Bud’ın sorularını cevaplama sorumluluğu vardı.
Ancak odanın kapısının dışında duruyor olan babasına kolay kolay gidemezdi.
‘…Cale Henituse.’
Yatağın üstündeki kan kadar kırmızı olan kızıl saçları görebiliyordu.
Yataktaki kişi yüzünde solgun bir ifadeyle orada yatıyordu.
Bud’ın bakışları Cale’den diğerlerine kaydı.
Hepsi sessizdi.
Ancak hepsi sessizken bile farklı hareket ediyorlardı.
Buna alışmış görünüyorlardı.
“Beacrox, git ıslak havlu getir.”
“Evet baba.”
Ron, Glenn Poeff’e doğru yürüyen Beacrox’a emri verdi. Glenn, Beacrox’u sessizce odadan çıkarmadan önce irkildi.
Ejderha ve iki yavru kedi sessizce yatağın bir yanına çöktüler. Üçü de vücutlarını yan yana kıvırmış ve Cale Henituse’u sessizce izliyorlardı.
Paralı Asker Kralın bakışları tekrar hareket etti.
Choi Han, en genç kılıç ustası. Cale’i yatağa yatırdı ve sessizce kapıya yürüdü.
Eli kılıcının kabzasında dururken kesinlikle bir muhafız şövalyesine benziyordu.
Ve sonunda.
Kadim Ejderha pencerenin yanında duruyor ve sessizce dışarı bakıyordu.
Herkes sessizdi.
Bütün bunlar Ron’un emri dışında herhangi bir sözlü konuşma olmadan gerçekleşti.
“Mm.”
Paralı Asker Kralı Bud Illis bu tuhaf sessizlik karşısında inledi.
Söylemek istediği çok şey vardı.
Rüzgâr Adasına tam olarak ne olduğunu çözmesi ve gelecekle ilgili planları tartışması gerekiyordu.
Ancak şu anda bir şey söyleyemezdi.
Herkes sustuğu için değildi.
‘Bud, Cale Henituse hakkında elde edilen bilgiler burada.’
Yakın arkadaşı, ıslak havlu almaya giden birinci sınıf büyücü Glenn Poeff.
Rüzgâr Adasına gitmeden önce Cale Henituse hakkında bilgi toplamış ve Bud’a iletmişti.
Bu bilgi, Batı kıtasında bulunan Paralı Askerler Loncasından birinin topladığı şeylerden oluşuyordu.
Bud bu bilgileri hatırladı.
< Roan Krallığının Kont Henituse'nin ilk oğlu Cale Henituse, vücudunu tehlikeye atmayı umursamayan bir kahraman olarak biliniyor. >
< Normalde, bir stratejist olarak arkada durması ve operasyonları yönetmesiyle bilinir, ancak bir şövalye ya da bir büyücü olmadığı halde, acil durumlarda her zaman öne çıktığı ve antik güçlerini savaşın akışını değiştirmek için kullanmaktan çekinmediği söyleniyor. >
Basit bir ifadeyle, her öne çıkıyordu.
< Savaşlar sırasındaki dövüş şeklinin güzel ve sakin göründüğü söyleniyor. >
‘Dövüşü sakin mi görünüyor?’
Bud Illis, bu değerlendirmenin abartılı olduğunu düşünmüştü.
‘Bu hiç gerçekçi değil.’
Düşündüğü buydu.
Ancak, Cale’in Rüzgâr Adasını arındırdığını gördükten sonra fikrini değiştirdi.
Bu değerlendirmenin aslında doğru olabileceğini düşündü.
Büyü ve auradan farklıydı.
‘…Ateş ve rüzgârın birlikte çalışma şekli, bu-‘
Güzeldi.
Bud Illis’in de rüzgâr özelliği olan bir antik gücü vardı, ancak bu onun ana dövüş yöntemi değildi.
Ancak Cale Henituse’nin antik güçleri kendisininkinden biraz farklı görünüyordu.
Kara dağın o güzel görüntüsü ve ölü mananın arınması…
Doğanın gücünün yarattığı manzara hem güzel hem de yıkıcıydı.
Üstelik tüm bunları kısa bir komutla ve elinin bir hareketiyle yapmayı başaran Cale Henituse’ye karşı biraz ihtiyatlı davranması gerektiği anladı.
Ancak gördüğü şeyin güzel olduğunu düşünmekle yetinmedi.
‘Aynı zamanda sakin mi?’
Bud Illis gülümsemeden edemedi.
Cale’in gücünün yarattığı manzaranın güzel ve sakin olduğunu düşündükten sonra olanları hatırladı.
Bud, sırada ne olduğunu gördükten sonra Cale hakkındaki fikrini değiştirmeden edemedi.
‘İnsan! Yavaş ye!’
Sevimli ama görkemli genç Ejderhanın Cale’i nasıl durdurmaya çalıştığını hatırladı.
Bud Illis, Cale’in elmalı turtaları nasıl yutmaya çalıştığını hatırladı.
‘…Mm, mmph.’
Mücadele ediyor gibiydi, ama yine de parça parça yemeye devam etti.
Dudaklarındaki kırıntıları umursamadan ağzına elmalı turta doldurduğunu görmek, insanların Cale’in etikten yoksun olduğunu veya Cale’in komik göründüğünü düşünmesine neden olabilirdi, ancak…
Bud, bunları zlerken bunun hiç de komik olduğunu düşünmüyordu.
Arınmış Rüzgâr Adası.
Bunun sorumlusu yüzünde günlerdir yemek yemediğini söyleyen bir ifadeyle ağzını dolduruyordu.
Umutsuz görünüyordu.
Bayılmamak, yaşamaya devam etmek için çaresizce yiyordu.
Üstelik son birkaç gündür her ne yapıyorsa kıyafetlerini öyle bir pisliğe batırmıştı ki, birileri onun günlerdir yemek yemeyen bir dilenci olduğunu kolayca düşünebilirdi.
Bu, insanların sakin kahraman dediği kişinin gerçek görünümüydü.
Cale daha sonra bayılmıştı.
‘Boğucu.’
Bud yavaşça avucunu kalbinin üzerine bastırdı.
Zihni şu an sinirli hissediyordu.
O anda oldu. Kadim Ejderhanın sesini duydu.
“…Sinir bozucu p*ç.”
Paralı Asker Kralın, pencereden dışarı bakan kadim Ejderhanın kimden bahsettiğini sormasına gerek yoktu.
Bud Illis, geçen yıldan beri Cale’in Batı kıtasındaki hareketlerini düşünmeye başladı.
Roan Krallığının başkentindeki Meydan Terör Olayını engellemek.
Ormanın 1. Bölümündeki yangını söndürmek.
Bu yılın başlarında Batı kıtasında gerçekleşen savaşlarda inanılmaz başarılar elde etmek.
Birçok insan onun sayesinde yaşamıştı.
Bud, düşünmeye başlarken, gözleri kapalı halde yavaşça nefes alan Cale’e bakmak için döndü.
‘…O anlar bile-‘
Ağzını çaresizce yemekle dolduruşu.
Tozla kaplı yırtık giysilerinin perişan görünüşü.
Sık sık bayılması.
İnsanlar, Cale’in başarıları kadar onun bu yönünü biliyorlar mıydı?
Bud ağzını kapalı tuttu.
Sinirliydi, ama şu anda gerçekten söyleyebileceği hiçbir şey yoktu.
Sessizlik odada devam etti.
* * *
Cale, vücudunun ağırlaştığını hissetti.
İçini, derin bir bataklığa düşmüş gibi bir duygu sarmıştı.
‘Yine rüya mı görüyorum?’
Bugünlerde her bayıldığında rüya görüyor gibiydi.
‘Vücudum bu kadar ağır hissettirecek ne tür bir rüya görüyor olabilirim?
O tehlikeli canavara karşı savaşırken dövüldüğüm zamandan mı?
Yoksa Kore’de ortaya çıkan Canavar Bataklığını araştırmaya gittiğim zamandan mı?
Bunlar değilse, o zaman yasadışı bir loncayı temizlemeye gittiğimizde dövüldüğüm ve duvara çarptığım zamandan mı?’
Cale’in, hangi anı yaşıyor olduğunu anlamak zordu çünkü geçmişte dövüldükten sonra vücudunun ağırlaştığı çok fazla an olmuştu.
Ancak Cale tuhaf bir şey fark etti.
“Hühüh!”
‘Bu…’
Bu kesinlikle burnunu çeken birinin sesiydi.
Cale, yanında iki küçük ve bir tane büyük bir şeyin hareket ettiğini hissetmeden önce bazı kıyafetlerin hışırtısını hissetti.
‘Ah, bu bir rüya değil mi?
Bu sefer rüya görmüyor muyum?’
“Hühüh!”
Yine birinin burnunu çektiğini duydu.
‘Bu kesinlikle Raon Miru.’
Hem Kim Rok Soo hem de Cale Henituse’nin hayatında bunu yapan tek kişi Raon’du.
“Ühühü.”
‘Diğer taraftan gelen daha sessiz ses büyük olasılıkla Hong’dur.’
Raon ve Hong oldukça benzer davranırdılar.
Cale rüya görmediği için rahatlamıştı ve bunun yerine yumuşak bir yatakta uzanıyordu, bu yüzden gözlerini açmamayı seçti.
Kalkmasına gerek yoktu.
Tabii ki, ortalama dokuz yaşındaki çocukların bir kez daha burnunu çektiğini duyarsa gözlerini açabileceğini düşündü.
Onların burnunu çektiğini duymak eğlenceli değildi.
Ancak Cale’in çok geçmeden gözlerini aniden açmaktan başka seçeneği yoktu.
“Genç efendi-nim.”
Kulağının yanında alçak bir ses duydu.
“Uyandığınızı biliyorum.”
“Hih.”
Cale nefesini tuttu.
‘Bu Ron.
Korkunç yaşlı adam burada.’
Cale’in gözleri kocaman açıldı.
“Mm!”
Daha sonra irkildi.
Çünkü yüzünde iyi huylu bir gülümsemeyle oradan duran Ron’u hemen görebilmişti.
“Ah, gerçekten uyanmıştınız demek.”
Cale’in kulakları hemen gürültüyle doldu.
“İnsan! Et yiyelim!”
“Burada çok lezzetli yemekler var! Yemen gerekiyor!”
“Katılıyorum! Yiyecek o kadar çok yemek var ki! Ablamın ve en küçüğümüzün dediği gibi yemelisin!”
“Haaaaa.”
İçini çekip tavana doğru bakan Cale, şişkin yanakları olan bir Ejderha, tombul kırmızı bir kedi yavrusu ve çevik bir gümüş kedi yavrusu gördü.
O anda oldu.
Cale irkildi.
Bu, kınından çıkan bir kılıcın sesiydi. Beacrox’un kılıcını temizlediğini görmek için başını çevirdi.
‘Onun nesi var?’
Beacrox, Cale’e bakıyordu.
Sonra aniden ayağa kalktı ve kapıya yöneldi.
Kapı açıldı ve Beacrox dışarı çıkmadan önce kapı kapanırken Cale’e dik dik baktı.
Bu kötü bakış, Cale’in Beacrox’un Ron’a çok benzediğini düşünmesine neden oldu.
“…Gidip yemek hazırlayacağım.”
Beacrox dışarı çıkmadan önce homurdandı.
‘Neden bana yiyecek getireceğini bu kadar gaddarca söylemesi gerekiyor?’
Cale, Beacrox’u hiç anlayamıyordu. Ancak Cale etrafa bakınırken Beacrox’u düşünecek zamanı yoktu.
Choi Han, Ron ve Eruhaben.
Üçü yatağın etrafını sarmıştı.
Hepsi sessizce ona bakıyorlardı.
‘Ne…?
Ben yanlış bir şey mi yaptım?’
Cale, bu garip derecede ciddi durumdan kendini rahatsız hissetmeden edemedi. Ancak bunu da düşünemezdi.
Baaaaam!
Kapı çarparak açıldı.
Cale gelişigüzel bir yorum yaptı.
“Ah, alkol gibi kokuyor.”
Kapı açılır açılmaz alkol kokusu odayı doldurdu.
Cale, ayrıca kendisine doğru yürüyen birini de görebiliyordu.
“Ühühü! Arkadaşım! Uyandın!”
Alkol gibi kokan Paralı Asker Kralı Bud Illis, Cale’e yaklaştı. Choi Han doğal olarak onu kınıyla durdurdu.
Cale, Bud’a baktı ve sordu.
“Sarhoş musun?”
“Evet! Sarhoşum!”
‘…Bunun da nesi var şimdi?’
Cale, sarhoş numarası yapan Bud’la alay etmek istedi.
‘Sarhoşmuş, kıçım.’
Cale, Bud’ın sarhoş olmadığını gösteren mükemmel berrak gözlerini görebiliyordu. Ama neden sarhoş gibi davranıyordu?
Ancak Bud, Cale’in tepkisini görmezden geldi ve konuşmaya devam etti.
“Ben, ben! Kalbim acıdı, bu yüzden biraz içtim! Arkadaşım!”
‘Bunun nesi var?’
Cale’in ifadesi tuhaflaşmaya devam etti.
“Hayatta kalmak için o elmalı turtaları nasıl da ağzına doldurdun! Çünkü çok açtın!”
Cale’in ifadesi kısa sürede garip bir şekle dönüştü.
“Sen böyleydin, böyleydin!”
Bir şişe tutan Bud aniden Cale’in elmalı turtaları ağzına nasıl doldurduğunu canlandırdı.
“Ele geçirilmiş gibi ağzını dolduruyordun! Bu beni çok incitti! Arkadaşım! Geçen haftanın senin için ne kadar zor olduğunu anlayabiliyordum! Bu yüzden çok üzüldüm! Ühühü, bayılırken bile elmalı turta yemeye devam etmek, senin için ne kadar zor olmalı……!”
‘Hayır, sadece bayılmamaya çalışıyordum.’
“Ne kadar aç olmalısın ki……!”
‘…Hiç de aç değildim.’
Cale bir şey söylemek istedi ama şansı yoktu.
Paralı Asker Kralın gözleri berraktı.
Cale’in bahsettiği gibi, sadece sarhoşmuş gibi yapıyordu.
Oldukça zeki olduğu bilinen Paralı Asker Kralı, Paralı Askerler Loncası üyeleri dışındaki her şeyin yalnızca pratik faydalarını düşünen biriydi.
“Kendinde olmadığın üç gün boyunca çok düşündüm.”
Üç gün boyunca yüreğini sıkan hüsranla içerken aldığı kararı paylaşmaya karar verdi.
“… 3 gün?”
‘Beklediğimden daha uzun süredir baygındım.’
Bud’ın son üç gündür yaşadığı hayal kırıklıklarını bilmeyen Cale, ne kadar süredir baygın olduğunu düşünüyordu.
Paralı Asker Kralı onu düşüncelerinden uzaklaştırmak için bağırdı.
“İçmekte berbatım! Güçsüzüm! İçki bahsini kesinlikle kaybedeceğim!”
‘…Ne oluyor be?
Neden birden böyle davranıyor?’
“İşte bu yüzden Beyaz Yıldız.”
‘Hmm?’
“O p*çten kurtulana kadar senin sekreterin olacağım.”
‘Hmm?’
Cale endişelendi.
Cale ve Bud’ın içki bahsi. Kaybederse Bud, Cale’in sekreteri olmalıydı.
Cale, Bud’ın aniden bunu neden gündeme getirdiği konusunda endişeliydi, ancak Bud ciddiydi.
“Sen gerçekten tanıdığım en büyük kahramansın.”
“Ah.”
Bud’ın sözlerini duyduktan sonra Cale’in tüyleri diken diken oldu.
Uyandığı andan itibaren böyle korkunç sözler duymak zorunda kalıyordu.
“Bana iş ver! Beni kullan dostum!”
Bunu Cale’e bağırırken Bud’ın kalbindeki hayal kırıklığı kayboldu.
Kahramanın pek çok kişinin bilmediği yönünü gören adam, bu kahramana yardım etmeye karar vermişti.
Cale düşünmeye başladı.
‘…Majestelerinin bilgileri beklediğim gibi doğruydu.’
Aklındaki düşünce buydu.
Alberu Crossman’ın bilgileri doğruydu.
Bud Illis, bu p*ç gerçekten deliydi.
Cale bu gerçeği hatırladığından emin oldu.
O anda oldu.
“Genç efendi-nim.”
“…Hmm?”
Ron nazikçe ona seslendi.
“Lütfen için.”
Cale, Ron’un uzun zaman sonra ilk kez ona bir fincan limonata verdiğini görebiliyordu.
Ayrıca odanın bir köşesindeki antik eseri de görebiliyordu.
Cale, kendisine bakan Eruhaben’e gülümsemeye başladı.
Artık bu antik eseri kullanma zamanı gelmişti.
———-
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir, eheh (=w=)