Toonka’nın tarafı geri adım atmıştı. İmparatorluk tarafı da geri çekilmişti.
Kalkanlarını kaldırmış iki taraf arasında sadece boş bir alan vardı.
“…Ateş.”
Gökten yağan ateş o boşlukta yanıyordu.
Efsaneler, bir tanrının insanlara yardım etmek için ilk ateşi indirdiğini söyler, ancak bu ateş, cennetten gelen bir ceza gibi inmişti.
Dük Huten bilinçsizce kılıcının kabzasını sıkıca kavrıyordu.
“Dük-nim.”
Arkasındaki yüksek dereceli büyücünün titreyen sesini duyabiliyordu. İmparatorluğun İlk Büyücü Tugayından sorumlu kişiydi.
“Bu sihir değil.”
“Ne?”
“Bu sadece saf ateş. Kadim bir güç olması gerektiğine inanıyorum.”
Kahverengi cüppe. Dük Huten o kişiyi düşünmeden edemedi.
O kişi Rosalyn’in yanında duruyordu.
Kadim güçler ve Rosalyn? Dük Huten, bu ikisini bir araya gelince doğal olarak birini düşündü.
Cale Henituse.
Bu ismi düşünmeden edemiyordu. Aynı zamanda, Roan Krallığının Breck Krallığının savaşında nasıl yardım ettiğini hatırladı. Bu onu şüphelendirdi.
Fakat, bunun mümkün olduğunu düşünmüyordu. Şu anda İmparatorluk ile iyi ilişkileri olan iki krallığı isimlendirmek zorunda olsaydı, bu Caro Krallığı ve Roan Krallığı olurdu. Dahası, Cale Henituse İmparatorluktan bir onur madalyası bile almıştı.
‘İşe yaramaz şüphelere gerek yok.’
Ancak, o kahverengi cübbeli kişiye karşı dikkatli olması gerektiğini biliyordu. Huten’in gözlerindeki kibir yavaş yavaş kaybolmaya başladı.
Öte yandan Cale, şaşırmasından dolayı neredeyse düşmek üzere olan bacaklarına biraz güç vermek zorunda kaldı. Vücudu biraz sallandı.
“…Ca-!”
Askerler yakında olduğu için Rosalyn çabucak sustu ve onun kolunu tuttu. Daha sonra cüppenin altındaki Cale’in yüzünü gözlemledi.
‘…Ha?’
Cale iyi görünüyordu. İyi olmayı unutun, son derece enerjik görünüyordu.
İşte neye benzediğine dair iyi bir karşılaştırma. Bu, sürekli evin içinde çalışan bir kitap kurdunun güzel bir gün olduğu için yürüyüşe çıkmaya karar vermesine benziyordu. Dışarı çıkıp hafif bir esneme yaptıklarında, renk solgun yüzlerine geri dönerdi ve saniyeler öncesinden çok daha sağlıklı görünürlerdi.
Cale’in yüzü şu anda böyle görünüyordu.
Zamanla solgunlaşan ve insanları endişelendiren yüzünde hafif kırmızı bir ton vardı ve bu onu çok sağlıklı gösteriyordu.
“…İyi misin?”
Rosalyn endişeyle Cale’in gözlerine bakarken sordu. Öte yandan Cale, Rosalyn’in yüzündeki şok ve gerginliğin karışımını gördükten sonra kendine geldi.
Etrafa baktı.
Askerler şok olmuş gibiydiler ve büyücüler daha da şok olmuş gibiydi.
Şef Harol’un yüzünde tuhaf bir ifade vardı.
Cale de aşağıya baktı.
Toonka kalkanın içinden ona bakıyordu.
– İnsan! Gerçekten iyi misin? Hmm, iyi görünüyorsun, ama bu garip! Hayır! Anladım! Altın yağmuru ile güçlendirme olayı gücünü harika etkilemiş olmalı!
Raon’un rahatlamış sesi duyulabiliyordu.
– Madem öyle, diğerlerini de güçlendirelim! O zaman insanımız asla incinmeyecek!
Daha sonra Raon’un sesinin üzgünleştiğini duydu.
– …Boş ver. Şu anda yapamayız. Güçlendirme çok para gerektiriyor… Kumbaramda henüz pek bir şey yok.
Ancak Cale, Raon’un söylediklerine dikkat etmedi. Cale, Toonka’ya bakıyordu. Toonka şoktan başka tepki veren tek kişiydi. P*ç kurusu sessizce bir şeyler söylerken Cale’e bakıyordu.
‘Biz yapmıyor muyuz?’
Cale gülümsemeye başladı. Rosalyn’in elini kolundan çekti ve konuşmaya başladı.
“Lütfen başlayın.”
Rosalyn’in gözlerindeki bakış değişti.
Ateş sütunu hala yanıyordu.
Bu ateş sütunu neredeyse simya tarafından yapılan kara kuleler kadar uzundu. Yaklaşmayı zorlaştıran bir aura yayıyordu.
Ancak, yalnız ateş sütunu sağlam görünmüyordu.
“Ateşi söndürün! Formasyonu hareket ettirin!”
İmparatorluğun güçlerine komuta eden Dük Huten’in sesi, gök gürültüsü gibiydi. Askerler çabucak kendilerine geldiler ve düzenlerini hareket ettirmeye başladılar.
Bu ateş sütunundan kaçacaklardı.
‘Ateş sütunun neden oraya düştüğünü bilmiyorum, ama bize karşı işe yaramaz.’
Ateş sütunu İmparatorluğun oluşumuna çarpmamıştı. Hemen az ileride boş yere düşmüştü.
Kimseyi öldürmediyse işe yaramaz bir güçtü.
‘Akçaağaç Kalesine giden başka birçok yol var.’
Akçaağaç Kalesi bir ovanın ortasındaydı. Her yönden yaklaşabilirdiniz.
İmparatorluk kuvvetlerinin sayılarına bakılacak olursa Akçaağaç Kalesini kuşatması zor olmayacaktı.
Ayrıca, Whipper Krallığının savaşçı ve askerlerinin sayısı, İmparatorluktan kaleyi kolayca kuşatabilecek çok sayıda kişiyle baş etmeye yetmezdi. Bu, özellikle kale duvarında sadece onlarca asker ve büyücü olduğu için daha çok geçerliydi.
‘Yalnızca Cücelere ve o ateş direğine karşı dikkatli olmamız gerekiyor.’
Kazanmaları an meselesiydi.
O anda oldu.
Roaoaoaoaaaaaaaa-
Sessiz gökyüzü yeniden gürlemeye başladı.
“Ah.”
Dük Huten bir şey fark etti.
Kadim bir güç olduğuna inandıkları bu yangının yarattığı şok yüzünden bunu unutmuştu.
Rosalyn ve bilinmeyen kişinin büyüsü.
Kara bulutlar hala savaş alanını kaplıyordu.
“Lanet olsun!”
“Dük-nim!”
Dük Huten telaşla bağırmaya başladı.
“Sihirli kalkanları etkinleştirin!”
Artık büyünün İmparatorluğun güçlerine saldırma sırası gelmişti.
Sadece bir göz atınca açıktı.
Ateş sütunu tarafından kapatılmayan kale duvarının tepesindeki büyücüler bile kırmızı ateş özellikli büyüler hazırlıyorlardı!
“Toonka’yı koruyabilmek içindi!”
Bu kırmızı sütun, Toonka’yı bu büyüleri başlatmadan önce İmparatorluğun güçlerinden ayırmak için kullanılmıştı.
Huten sonunda Rosalyn ve Whipper Krallığının şeflerinin stratejisini fark etti. Askerler ve şövalyeler birlikte kıvrılıp kalkanlarını göğe kaldırırken ve büyücüleri kalkan yapmaları için teşvik ederken kaşlarını çatmasının nedeni de buydu.
Roaoaoaaaaaaaa.
Gökyüzü bir kez daha gürlemeyi bıraktığında oldu.
Baaaaaam!
Baaaaam!
Hem gökyüzünden hem de Akçaağaç Kalesinden kırmızı ışıklar yağmaya başladı.
Akan kan gibi görünen Yıkım Ateşinden farklıydı.
Ateş ve elektrikli büyüler bölgeyi doldurdu.
“Uh!”
Yer sallanmaya devam ederken Dük Huten’in yanındaki büyücü sendeledi.
Yoğundu. Dük Huten bile gökten inen pembe altın renkli yıldırımı izlerken tüyleri diken diken olmuştu.
Ancak, Dük Huten yavaş yavaş kendini toparlamayı başardı.
Büyülerin vurduğu yere baktı.
“…Dük-nim, kimse ölmedi.”
İmparatorluğun güçlerinden hiçbiri ölmemişti. Yaralananlar olmuştu ama ölen olmadı.
Ancak Dük Huten bu duruma gülemezdi.
“Ne, bu ne?!”
Dük Huten ileriye bakarken şokunu gizleyemedi.
Ortasında kana benzer ateş sütunu olan bir duvar oluşturulmuştu.
İmparatorluğun gözlerinin önünde öfkeyle yanan bir ateş duvarı belirdi.
Sihirden yapılan bu ateş elektrik akımlarıyla birlikte bir duvar şeklinde yanıyordu.
“Dük-nim! Tüm yönler engellendi!”
Huten şövalyenin bağırışını duydu.
O da görebiliyordu.
Akçaağaç Kalesini bir ateş duvarı çevrelemişti. Sanki kimse giremeyecekmiş gibi görünüyordu.
Whipper Krallığı, İmparatorluğun geçmişte geri çekilmeden önce ateşten bir duvar bıraktıklarında yaptıklarının aynısını yapmıştı.
Ancak bir şey değişmişti.
“…Her yerden engellemediler.”
Bir açıklık bırakmıştılar.
İmparatorluk, Whipper Krallığının Akçaağaç Kalesine yaklaşmasını önlemek için simyadan yapılan sonsuz alevi kalenin her tarafına yaymıştı.
Ancak, Whipper Krallığı bir açıklık bırakmıştı.
Kana benzer ateş sütununun ve pembe altın yıldırımın düştüğü yer. Bu iki yerde yangın yoktu. O bölgede sadece toz vardı.
O bölgenin ötesindeki Akçaağaç Kalesine açılan kapıyı da görebiliyordu.
İmparatorluk, o bölgeyi geçerlerse, ateş duvarına dokunmadan Akçaağaç Kalesini almaya çalışabilirdi.
“Ha, ha-”
Dük Huten bir kahkaha patlattı.
Kapının hemen önünde.
Yangın olmayan bölgede.
İnsanların o alanı doldurmaya başladığını görebiliyordu.
Önde olan Toonka’ydı.
Onun ardında, arkalarında askerleri olan baş savaşçılar vardı.
Paralı büyücüler ve Rosalyn, kapının üzerindeki kale duvarının tepesindeydiler. Kahverengi cübbeli kişiyi de görebiliyordu.
Kahverengi cüppeli Cale, Toonka’nın sırtına baktı. Toonka onun bakışlarını hissetti ve ateşten duvarın içindeki tek açıklıkta durdu ve Dük Huten’e ve düşmanlara dik dik baktı.
Savaştan önce Cale ile yaptığı konuşmayı hatırladı.
‘Cale, bize yardım ettiğin için teşekkürler ama savaşçılar ve ben savaşacağız.’
Şef Harol, Toonka’ya katılmıştı.
‘Sadece desteğinizi istiyoruz. Tehlikeli bir duruma düşersek sizden yardım isteyeceğiz, ancak önce kendi gücümüzle savaşmayı denemek istiyoruz.’
İmparatorluğa karşı bir savaş.
Whipper Krallığının bir süreliğine kendilerini koruyabileceklerini göstermeleri gerekiyordu. Bu, askerlerin moralini yükseltecek ve İmparatorluğun bir daha Whipper Krallığını hedeflemeye çalışmamasını sağlayacaktı.
Ayrıca Harol, bu savaşı kralı öldürmek veya onu tam bir kuklaya dönüştürmek için bir şans olarak kullanmayı planlıyordu. Bunu yapabilmek için sonuçlara ihtiyaçları vardı. Bu yüzden savaşmaya karar verdiler.
Elbette Toonka’nın savaşmayı seçmesinin farklı bir nedeni vardı.
‘Whipper’ın yolu budur.’
Dövüşmek Whipper Krallığının tarzıydı.
Barbar olarak etiketlenmelerinin bir nedeni vardı.
Cale ikisine gülümsemişti.
‘Zaten 1. turda yer almayı planlamıyordum.’
Toonka ateşin sıcaklığını hissedebiliyordu ama Dük Huten’in kan çanağı gözleri hala net bir şekilde görülebiliyordu. Cale’in sesi kulaklarını gıdıkladı.
‘Sana vahşice koşman için bir savaş alanı sağlayacağım.’
‘Toonka, dar ve derin bir vadi düşün.’
Cale, Toonka’nın müttefikleriyle dolu dar bir vadiye gelen düşmanları düşünmesini istemişti.
Son derece derin ama dar bir geçit. Dardı çünkü her iki taraf da yüksek kayalıklarla kapatılmıştı.
Sadece bu da değil, bu sarp kayalıklar ateşten yapılmıştı.
Tabii ki, burada, Akçaağaç Kalesinde savaşmak, gerçek bir vadide savaşmaktan farklıydı.
Ancak, sonuç olarak yapı aynıydı.
‘Düşman bu dar yolun sonunda Whipper Krallığı savaşçılarıyla karşılaşacak.’
Düşman sayısı ne kadar fazla olursa olsun, Whipper Krallığının tarafına geçmenin tek bir yolu vardı.
Bu ateş duvarından geçmekten başka çareleri yoktu.
‘Toonka, eğer seni ve savaşçıları geçemezlerse, o zaman Whipper Krallığı bölgesine adım atamazlar.’
Toonka beline asılı olan keseye dokundu. Cale, bu kesenin içindeki mermerin Ölüm Vadisinde Yenilmez İttifaka karşı savaşta kullanılan ateş sütununun malzemesi olduğunu söylemişti.
‘Geçmişteki ateş sönmeyecek. Bunu sağlayacağım, bu yüzden sadece dört gözle bekle. Ne düşünüyorsun? İstediğin savaş alanı bu mu?’
‘Ne mi düşünüyorum?’
Mükemmeldi. Toonka bu savaş alanını çok sevdi.
Yanında sıraya giren savaşçıların yanı sıra arkasındaki kale duvarında duran insanları hissedebiliyordu ve kendine güvendiğini fark etti.
Çok sayıda olan düşmandan korkmuyordu.
O hayatta olduğu sürece bu yoldan geçemeyeceklerdi.
Toonka bu savaş alanını harika buldu.
O anda beklenmedik bir ses duydu.
Gıccccrrrrrrrr-
Kale kapısı açıldı.
Toonka, asker gibi giyinmiş birinin dışarı çıktığını ve yanında durduğunu gördü. Bu kişi kask takıyordu. Toonka gülümsemeye başladı.
Yüzünü görmeden de kim olduğunu anlayabiliyordu.
‘Auranı kullanamayacağını söylemedin mi?’
Miğferli adam Choi Han normal bir kılıç çıkardı ve dimdik ayağa kalktı.
‘Choi Han, dövüşmek mi istiyorsun? Bir an önce insanları iyileştirmeye gitmeliyiz.’
‘Cale-nim, iyileştirmek önemli, ama bence kılıcımı kullanmak da onları kurtarmanın bir yolu.’
‘Tek sebep bu mu?’
‘…Dük Huten aura kullanıyor. Toonka’nın aurası yok. Tek başına zor olacak.’
‘Ama burada auranı kullanamazsın.’
Toonka ve Cale aynı şeyi merak etmişti.
Choi Han, Cale’e verdiği cevabı hatırlayınca kahkahasını bastırdı ve sakince karşılık verdi.
‘Yine de onun tek başına yapmasındansa onunla birlikte olmak benim için daha iyi.
Aura olmasa da hala güçlüyüm.’
Toonka gülmeye başladı.
Kimliğini saklaması gerektiği için aurasını kullanamayan kişi, geçmişte onu yenen kişi, şu anda yanında duruyordu.
Gerçek buydu.
Choi Han, aurası olmadan bile güçlüydü.
Ve o güçlü kişi onun tarafındaydı.
Toonka, kalbini dolduran, bilinmeyen bir duygu hissetti.
“Choi Han, sen de benim arkadaşımsın, değil mi?”
“Kapa çeneni.”
Choi Han’ın kılıcının ucu, Toonka’ya çenesini kapamasını söylerken Dük Huten’i işaret etti.
Choi Han ve Dük Huten daha önce hiç karşılaşmamışlardı.
Bunun nedeni, Cale’in Dük Huten’in, Choi Han’ın güç seviyesini fark edeceğinden endişe ettiği için, Choi Han’ı İmparatorlukta ondan ayrı hareket ettirmiş olmasıydı. Ancak, bunun için endişelenmeye gerek yoktu.
İkisi de kılıç ustası olsalar da Choi Han’ın seviyesi ve Dük Huten’in seviyesi dünyalar kadar farklıydı.
Dük Huten bağırmaya başladı.
“Üçüncü Şövalyeler Tugayı, beni takip edin!”
İmparatorluğun Şövalyeler Tugayı, Dük’ün önderliğinde Akçaağaç Kalesine doğru hücum ederken atlarını ileri doğru hareket ettirdi.
Ooooooong-
İmparatorluğun Büyücü Tugayı da büyü yapmaya başladı. Manaları hem kalenin tek girişine hem de ateş duvarına yöneldi.
O boşlukta olan herkesi öldürmeye ve ateş duvarını yıkmaya çalışıyorlardı.
Toonka, arkasında olan insanları düşünürken en önde duruyordu ve çılgınca bağırdı.
“Burayı ancak benim cesedimi çiğneyerek geçebilirsiniz!”
Choi Han o sırada çoktan ileri atılmıştı.
Az ile çok arasında bir savaş.
Azınlığın istediği savaş alanı yaratılmıştı.
———-
Kıtanın haritası : https://trash-of-the-counts-family.fandom.com/wiki/Western_Continent
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir eheh (=w=)