Boom-
Beacrox kendini toparlamadan önce gümbürtü yüzünden irkildi.
Sonra göle doğru baktı. O büyük göl gürlüyordu.
Genç efendi Cale’in bununla bir ilgisi olduğundan emindi.
Ancak Beacrox, göle baktıktan sonra başka bir şey söylemeden edemedi.
“Eruhaben-nim, neler oluyor?”
Beacrox, kundağı iki eliyle desteklerken yüzünde ciddi bir ifade belirdi. Ancak ifadesi Eruhaben’in ifadesi kadar ciddi değildi.
“…Bu.”
Kadim Ejderha gözlerini elleriyle ovalamaktan kendini alamadı.
Beacrox’un taşıyıcısının içindeki Raon’a bakıyordu.
Kadim Ejderhanın gözleri, Raon’a bakarken endişeli görünüyordu.
Kara mana, Raon’un vücudundan yavaşça yükseliyordu. Mana, Raon’un vücudunu yavaşça sarmadan önce kalınlaştı.
Eruhaben buna inanamadı.
“İlk büyüme evresinden geçerken manayı kullanamazsın.”
İlk büyüme aşamasının sınav alanı.
Ejderhalar o konumdayken mana ya da büyü kullanamazlardı.
Mananız sadece rüyada mühürlenmiş gibi görünse de, gerçek dünyada da mühürlenmiş olurdu.
Bu yüzden Ejderhalar, büyüme aşamasında bedenleri mana ile korunamadığı için, hem kendi iç savaşında tehlikeli bir durumla ve hem de aynı zamanda dış faktörlerden gelebilecek tehlikeli bir durumla karşı karşıya kalırdı.
Böyle olması gerekiyordu.
Peki bu genç Ejderha nasıl şu anda mana yayıyordu?
Bu normal değildi.
Bu şimdiye kadar gördüğünden farklıydı.
Eruhaben, Raon’un ilk büyüme evresini bitirmesinin ya çok uzun ya da çok kısa süreceğini düşünmüştü. Ancak hızlı derken bu kadar hızlı olmasını beklemiyordu.
‘Küçük çocuk gelecekteki yetişkin benliğini nasıl bu kadar çabuk yendi?’
Eruhaben’in ne olduğunu bilmesinin hiçbir yolu yoktu.
Bir Ejderha, ilk büyüme evresinde yetişkin benliğiyle yüzleşir.
O yetişkin Ejderha, Ejderhanın Nefesini veya büyüsünü kullanamazdı ve bunun yerine sadece fiziksel gücünü kullanabilirdi, ancak yine de büyü kullanamayan genç Ejderhalar için korkutucu bir varlıktı.
Bu yüzden büyüme evrelerine kendilerine karşı bir savaş deniyordu. Genç bir Ejderhanın potansiyeli, daha güçlü yetişkin Ejderhaların yenilmesinin daha uzun sürdüğünü bildiklerinden, ilk büyüme aşamasını bitirmenin ne kadar sürdüğüne bağlı olarak belirlenirdi.
Elbette genç Ejderhaların yetişkin benliklerini yenmelerinin bir yolu vardı.
Ejderhanın özelliğiyle ilgiliydi.
Başka kimsenin sahip olamayacağı benzersiz nitelik.
Genç Ejderhalar, bu uyuyan özellik etkinleştirildiğinde gelecekteki benliklerini yenebilirlerdi.
Ve gelecekteki benliklerini yenmek için gereken yöntem ve harcanan zaman, plakalarının büyüklüğünü belirlerdi.
Ancak bu küçük çocuk herkesten farklıydı.
Kadim Ejderhanın yıllardır süregelen deneyimi ona bir şeyler söylüyordu.
‘Bu küçük çocuk şu anda gelecekteki benliğine karşı savaşmıyor.’
“Neye karşı savaşıyor?”
Sınav alanında yetişkin benliğinizden başka hiçbir şey yoktu. Bu küçük çocuk neye karşı savaşıyordu?
Eruhaben şaşkınlığını ve endişesini gizleyemedi.
Ancak Raon şu anda savaşmıyordu.
Aslında, savaş alanına karşı çıkıyor ve ondan kurtulmaya çalışıyordu.
“…Gülüyor mu?”
Eruhaben, Raon’un vücudunu daha fazla mana ve ter kaplarken ve Raon’un ateşi kötüleşirken genç Ejderhanın gülümsediğini görebiliyordu.
Genç Ejderha şu anda dövüşmüyordu.
Şu anda sınav alanından kaçıyordu.
Eruhaben, Raon’un dudaklarının açılıp kapanmaya başladığını görebiliyordu. Bu uyanmak üzere olduğunun işaretiydi. Hâlâ bilinci kapalıydı ama Eruhaben, Raon’un sessizce mırıldandığını duyabiliyordu.
“…Ben, Raon Miru… harika ve güçlüyüm!”
“Ha.”
Eruhaben gülmeden edemedi. Aynı zamanda gözleri bir gülümsemeyle kıvrıldı.
Raon’un onu endişelendirmesinin nedeni, mühürlenen mananın başka bir sebeple serbest bırakılmasıydı.
Ortada bir plaka yoktu.
Daha güçlü bir plaka yaratmayı unutun, bu genç Kara Ejderhanın plakası yavaş yavaş yok oluyordu. Şu anda sahip olduğu plaka kırılıyordu.
Eruhaben’in endişelendiği şey buydu.
Ancak plaka olmaması başka bir anlama da gelebilirdi.
“Onun plakası dünya.”
Bir şeylerin üstesinden geliyordu.
Bu küçük Ejderha şu anda bir şeyin üstesinden geliyordu.
Kadim Ejderha, Raon’a neler olduğunu anlayınca gölün dibinden bir şeyin yükseldiğini hissetti.
Beacrox’un ifadesi giderek kötüleşmeye başlamıştı. Cale, göle atlamadan önce hiçbir şey söylememişti, Eruhaben ise şu anda hiçbir şey söylemiyordu, bu yüzden endişeyle kaşlarını çatmaktan kendini alamadı.
Üstelik bu küçük Ejderha bir Ejderha olsa bile acı içinde olmasına rağmen garip bir şekilde gülümsüyordu.
‘Neler oluyor?’
Beacrox’un ifadesi daha iyi hale gelemiyordu. Ortalama bir şef ve kılıç ustası olduğu için olanların hiçbirini anlayamadı.
O anda oldu.
Boooom-
“Mm!”
Beacrox hızla kundağa sarıldı ve dengesini sağladı. Yerden öncekinden daha büyük bir gümbürtü yükseldi.
“Orada neler oluyor?”
Gözlerinin göle yöneldiği an buydu.
Ssssssssss-
Gri gölün yüzeyi yarılarak açıldı.
“Hahahah! Delirmek üzereyim! Ahahah!”
Kadim Ejderha gülüyordu.
Göl yarılarak açıldı.
Aslında, göl birden fazla yerde açıldı.
Sssssssssss- sssssssssssss-
Bu bölünmüş yerlerden taş mızraklar fırlamaya başladı.
En büyük taş mızrağın tepesinde duran biri vardı.
Cale Henituse.
Gülerken sakince taş mızrağın üzerinde duruyordu.Bu yüzden Eruhaben gülmeden edemedi.
‘Hem küçük çocuk hem de bu şanssız piç.’
Mücadele eden insanlar gülümsüyordu, o zaman gruplarının en büyüğü olarak Eruhaben nasıl gülmezdi?
“Evet, her şeyi yok edin!”
Eruhaben heyecanlandı ve uzun zamandır ilk kez kişiliğine uygun bir şey söyledi. Bu sadece Beacrox’un ifadesini daha da kötüleştirdi, ancak kimse bunu göremedi.
Cale, Eruhaben’in sesini net bir şekilde duyabiliyordu.
Ancak, kadim Ejderhanın yüzünü göremedi.
Tek görebildiği, gözlerinin önündeki gri renkti.
Taş mızrağın ardından gölden onlarca zincir fırladı. Onu yakalamaları gerekiyormuş gibi Cale’e doğru uçuyorlardı.
Zincirler hızla toplanmaya başladı.
Zaten zincirlerle kaplı olan su mızrağının etrafında toplanmaya devam ettiler ve onu daha da büyüttüler.
Cale, olanları olduğu gibi izlemeyi planlamıyordu, bunun yerine Eruhaben’in dediği gibi her şeyi yok ederek ilerlemeyi planlıyordu.
“Kırın.”
Taş mızraklar hareket etmeye başladı.
Baaaaam!
Bam! Bam!
Taş mızraklar zincirleri yok ederken patlamalar devam etti.
Her yönden fışkıran gri su, bu sırada Cale’i ıslattı.
Su zincirleri ve taş mızraklar arasındaki savaştan dolayı hiçbir şey görünmüyordu.
“Ne dağınıklık ama.”
Cale önündeki dağınıklığa baktı ve gülmeye başladı.
Kırılan zincirler, eski hallerine dönemeden tekrar suya döndü.
Zincirler bir kez kırıldıktan sonra gerçekten işe yaramazlardı.
Şaaaaaaa- şaaaaaaaa-
Cale, etrafına hala bir sürü zincir sarılı olan su mızrağına baktı.
Su mızrağı ucunu bir kez daha Cale’e doğrulttu.
– Onlardan kurtulmak istiyorum.
Kadim gücün sahibinin sesini duyabiliyordu.
Cale, taş mızrakların hareket etmesini durdurdu.
Kırılan birçok taş mızrak da vardı.
Cale’in daha fazla taş mızrak yapacak gücü yoktu.
Onun da tek şansı vardı. Elbette bu şans Süper Kayaya bağlıydı.
Gıccccr-
Su mızrağı, zincirler etrafında gıcırdarken, zincirlerden yapılmış bir yılana benziyordu.
Zincirlerle kaplı olduğu için su mızrağının kendisi görünmüyordu bile. Ancak Cale, mızrağın ucunun ona odaklanırken bile titrediğini görebiliyordu.
– …Mümkün mü sence?
Su mızrağının sorusunu duyabiliyordu.
Zincirden yılan kısa süre sonra Cale’e doğru hücum etti.
“Gidin.”
Taş mızraklar Cale’in emrini takip etti ve zincir yılana doğru hücum etti.
Geçen seferden daha mızrak az vardı ama zincir yılana doğru hareket eden onlarca taş mızrak büyük bir gösteri gibi görünüyordu.
Gıccccr-
Zincir yılan, Cale’e doğru hücum ederken taş mızrakları görmezden geldi.
Şşşşşşşş- Şşşşşşş-
Cale, suyun içinde hareket eden zincir yılanın sesini ve havayı kesen taş mızrakların sesini duyabiliyordu.
Gölün ortasındaki taş mızrağın üzerinde duran Cale, taş mızraklar zincir yılana çarptığı anda kolunu göğe doğru uzattı.
“Eğer bir karışıklık yaratacaksan, bunu düzgün bir şekilde yapmalısın.”
Rooooaaaaaaaaaa-
Gökten garip bir ses geldi.
Cale’in parmak uçlarından kırmızı bir ışık çıktı.
Süper Kayayı kullanmak için sadece bir şansı vardı.
Ancak yine de kullanabileceği başka güçleri de vardı.
Cale’in parmak uçlarında kırmızı elektrik akımları kıvılcımlar saçtı.
Yıkım Ateşi.
Ateş sudan daha zayıftı.
Bir ateş ne kadar güçlü olursa olsun, yeterince su ile karşılaşınca her türlü sönerdi.
Ama ondan sonra bir şeyler olurdu.
‘Su buhara dönüşür.’
Zincir yılan ağzını açtı ve su mızrağının gizli ucunu Cale’e doğru gösterdi. Mızrağın ucu titriyordu çünkü mümkünse bu yüzleşmeden kaçınmaya çalışıyordu.
Gökyüzü kükremeyi bıraktı.
Aynı anda gökten kırmızı bir yıldırım düştü.
Taş mızraklar ve zincir yılan o anda birbirine çarptı.
Boooooooom!
Alanı son derece gürültülü bir patlama doldurdu.
“Uh.”
Cale kıvrıldı. Gümüş kalkan ve kanatları etrafını sardı, ancak patlamanın tüm artçı şoklarını engelleyemedi.
Cale, etrafındaki her şeyin ters döndüğünü hissetti. Kendine bakmak için gözlerini bile açamıyordu.
Baaaaam! Baaaaam! Bam!
Taş mızrakların kırıldığını duymaya devam etti. Cale, her seferinde kan kustu.
‘Sınırımdayım.’
Gerçekten gücü tükenmişti.
Başka bir şey yapamazdı.
Kırılmaz Kalkan ve Kalbin Gücü da zar zor dayanırken elinde çok az miktarda Hâkim Suyu kalmıştı. Antik güç sahiplerinin hiçbiri bir şey söylemiyordu ama içgüdüleri ona onların da sınırlarına ulaştığını söylüyordu.
Cale bu yüzden kıvrıldı.
Kalkanı olabildiğince küçük olacak şekilde, yavaşça nefes verirken oluşturdu.
Ancak, duyuları bir şeylerin olmasını bekliyordu.
Ssssssssssssssssss-
Cale gülümsemeye başladı.
Duyabiliyordu.
Bu onun beklediği şeydi.
Cale gözlerini açtı.
Bir taşın toza dönüştüğünü görebiliyordu.
Beyaz dumanı da görebiliyordu.
Hayır, bu su buharıydı.
Ateş suyu değiştirmişti.
Yıkım Ateşi, taş mızraklar tarafından yok edilen zincir yılanı yutmuştu.
Ahhhhhhhhhhhhhhhh-
Gölden bir çığlık yükseldi. Zincirler ortadan kaybolunca bu iğrenç çığlık gölü doldurdu.
Ancak Cale ayağa kalkarken bu çığlığa gülümsedi. Çığlıklar sadece bir kaybedenin çığlıklarıydı.
Vücudu tamamen sırılsıklam olduğu için korkunç görünüyordu, ancak Cale’in gözleri bir süredir ilk kez parlayan bir şeye bakıyordu.
Gözleri gri zincirlerin buharlaşıp kaybolduğu yerdeydi.
Ahhhhhhhhhhhhhhhh-
Zincirlerin çığlıklarının gölü doldurduğu yerdi burası.
Taş mızrağın ve ateşli şimşeğin yok etmediği ve yutmadığı şey görülebiliyordu.
Su mızrağı.
Sudan yapılmış mızrak yavaş yavaş şekil değiştiriyordu.
Kirli gri renk, şaşırtıcı derecede şeffaf ve güzel bir renge dönüşürken kayboldu.
Şşırrrrrrr-
Sakinleştirici dalgaların sesini duyduğu an buydu.
Saf ve enerjik bir ses duyabiliyordu.
– Ben…!
Göl, ortasındaki su mızrağıyla gürlemeye başladı. Su hareket ediyordu. Şeffaf bir şekilde parlayan su, su mızrağına yaklaştı. Su mızrağının gövdesi büyümeye devam etti.
Bu süreçte güzel görünüyordu.
O güzel mızrak hedefini bulmuştu. Cale’in zihninde bir kadının enerjik sesi duyulabiliyordu.
– …Ben Gökyüzü Yiyen Suyum.
Yer bir kez daha sarsıldı.
Aynı zamanda mızrak hedefine doğru uçmaya başladı.
Gökyüzü.
Suyla dönen mızrak gökyüzüne doğru fırladı.
Cale, eski hikâyelerde okuduğu gibi, gökyüzüne yükselen bir Ejderhaya bakıyormuş gibi hissetti.
Ancak mızrak aniden ortada durdu.
Kadın konuşmaya başladı.
– Benim adım havalı değil mi?
Gökyüzü Yiyen Suyu.
Cale sakince ve dürüstçe yanıtladı.
‘Korkunç Dev Arnavut Kaldırımı veya Yıkım Ateşi ile karşılaştırıldığında…’
“Şöyle böyle.”
Aslında oldukça havalı bir isimdi.
– Küfür etmekte iyi misin?
Cale kaşlarını çatmaya başladı. Ancak Cale dürüstçe cevap verdi.
“Oldukça iyiyim.”
Son zamanlarda küfür etmemişti ama küfür edemediğini hiç duymamıştı.
– Çok kavga eder misin?
Cale bir kez daha dürüstçe yanıtladı.
“Yaptığımı sanmıyorum ama etrafa ne zaman baksam kavga ediyormuşum gibi görünüyor.”
‘Oldukça korkunç.’
Cale kaşlarını çatmaya başladı ama kadın gülüyordu.
– Kulağa eğlenceli geliyor.
‘…O gerçekten normal değil.’
Orijinal konuşma tarzına dönmüş gibiydi.
Bu, Cale’in titreyen elleriyle gözlerinin kenarını ovuşturduğu andı.
Yağmur yağmaya başladı.
Cale başını kaldırdı.
Sadece onun üstüne yağmur yağıyordu.
Gökyüzüne doğru yükselen büyük mızrak ortadan kaybolurken, Cale’in yanında ok büyüklüğünde kısa bir mızrak belirdi.
– Ben senin mızrağın olacağım.
Cale mızrağı yakaladı.
O sırada kararlı bir ses duydu.
– Senin için tüm zincirlerini yok edeceğim.
Bunu özgür bir hayatın olsun diye yapacağım.
Hiçbir şey seni bağlayamaz.
Özgürlüğünü koruyacağım.
Paaat-
Cale, mızraktan çıkan parlak bir ışık gördükten sonra gözlerini kapadı.
Bu ışık Cale’in vücudu tarafından emildi.
Diğer antik güçler gibi vücudunda herhangi bir dövme bırakmadı, ancak yine de gücün vücuduna yayıldığını hissedebiliyordu.
O anda oldu.
Cale kafasının içinde bir ses duydu.
– …İnsan!
Cale’in gözleri kocaman açıldı.
Başını çevirdi. Uzaktan hafif bir ses duyabiliyordu. O ses gittikçe yaklaşıyordu.
– …Bizim insanımız! Geliyorum!
Raon’un sesini duyabiliyordu.
Cale’in vücudu o anda öne doğru kıvrıldı.
“Uh!”
Vücudu ve içi sanki bükülüyormuş gibi hissediyordu.
Cale’in ağzından siyah kan gelmeye başladı.
Aşırı acı, Cale’in vücudunu doldurdu. Bu acı o kadar kötüydü ki nefes almasını zorlaştırıyordu. Hayatında hiç böyle bir acı hissetmemişti.
Nefes almak bile onun için zordu.
O anda, heybetli ama hüzünlü bir ses duydu. Süper Kayanın sesiydi.
– Kırılmak üzere olan cam plakan tekrar birleşiyor. Plakan çok büyüyor, yani bu aslında iyi bir şey.
Güç dengesizliğinden kırılmak üzere olan cam plaka yeniden birleşiyordu.
Su, ateş, rüzgâr, toprak ve tahta.
Tüm bu doğal nitelikler bir arada kaynaşıyordu. Kırılmak üzere olan plakası tekrar dengeleniyordu. Ancak Cale net bir şekilde duymuştu.
‘Cam plakan tekrar birleşiyor.’
Bu, tekrar bir araya geldikten sonra bile plakasının hala sadece bir cam plaka olacağı anlamına geliyordu. Hala camdansa büyümesi kimin umurundaydı?
Cale kaşlarını çatarken Süper Kayanın özür dileyen sesi konuşmaya devam etti.
– …Bu olay gerçekleşirken bayılamazsın. O yüzden sadece bu seferlik, acısa bile buna katlan.
‘Kahretsin!
Orospu çocuğu!’
Cale, daha fazla kara kan kusarken epey küfür ediyordu.
İçinden kan akmaya devam ederken sadece sessizce küfredebildi.
Cale’in vücudu yavaşça öne doğru eğilmeye başladı.
———-
Kafanızda kıtanın haritası netleşsin diye buyrun haritanın linki burada : https://trash-of-the-counts-family.fandom.com/wiki/Western_Continent
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir eheh (=w=)