Ejderha melezi başını kaldırdı. Ona yönelmiş kendinden emin bakışları görebiliyordu. Işık elini yakarken bile ifadesi hiç değişmeyen Choi Han’ı görebiliyordu.
Choi Han’ın şiddetli karanlığı, Raon’un Ejderha melezinin içini kesmek için geride bıraktığı yarayı takip etti.
“Uh, ss, seni çöp!”
Havada beliren büyük, bir ışık oku Choi Han’a doğru fırladı.
Baaaaang!
Ancak bu ışık oku Choi Han’a ulaşmayı başaramadı.
Bunun yerine bir grup beyaz kemik sessizce parçalandı.
Mary’nin kara wyverni, ışık okunun Choi Han’a ulaşmasını önlemek için beyaz kemiklerden yapılmış zırhı kullanmıştı.
Ejderha melezi, wyverni terk eden ve siyah aura ile zarar vermek için ona yapışan Choi Han’ı üzerinden atmak için vücudunu büktü, ancak Choi Han düşmedi.
Ejderha melezi tüm vücudunda ışığı aktive etti.
Tüm vücudunu ışıkla kaplanmaya başladı.
“Ah, seni çılgın piç kurusu!”
Ancak Choi Han onun söylediği hiçbir şeyi duymadı. Ejderha melezinin vücuduna daha da fazla karanlık gönderirken tek yaptığı yaranın boyutunu yavaş yavaş artırmaktı.
Ejderha melezinin gözleri kızarmaya başladı. Bu gözlerinin içinde patlayan damarların sonucuydu. Ejderha melezi, vücudunda onunkinden daha kuvvetli bir gücün çılgınca hareket ettiğini hissettiğinde dişlerini sıktı.
Güç eksikti, ancak yine de çılgınca ilerleyebiliyordu çünkü kendi vücudu da şu anda tam gücünde değildi.
“Aaaaaaaaaa!”
“Uh!”
Choi Han, vücudu Ejderha melezinden uzağa fırlatılırken homurdandı. Kemik wyvern onu kurtarmak için uçtu.
Choi Han bir gülümsemeyle durmadan önce kemik wyvernin sırtından yuvarlandı.
O başarmıştı.
Henüz bitmemişti ama Ejderha melezine karşı daha fazla zaman kazanmalarını mümkün kılmıştı. Yavaşça ayağa kalkarken yanmış elleriyle kemik wyvernin omurgasını tuttu.
“Huff, huff, huff.”
Yarı kanlı ejderhanın, onun aurası sayesinde siyaha boyanmış olan midesini sıkarken ayakta durduğunu görebiliyordu.
Choi Han’ın, Raon’un neden olduğu yaranın içine yerleştirdiği karanlık, etrafını ne kadar ışık sararsa sarsın yok olmayacaktı. Ejderha melezinin tamamlanmamış bedenini keserken ışığın içinde bile şiddetle hareket etmişti.
Şimdi diğerleri, o tamamlanmamış düşmanı devirmek için birlikte çalışmak zorundaydılar.
Choi Han bunun mümkün olduğundan emindi.
O anda oldu.
“Bunun komik olduğunu mu düşünüyorsun?”
Choi Han irkildi.
Ejderha melezinin kan çanağı gözlerinin kendisine baktığını görebiliyordu.
“Sen, ne cüretle, kahrolası bir insan nasıl cüret eder. Tamamlanmamış bir varoluş bana bakarken gülmeye nasıl cesaret eder? Hmm?”
Ejderha melezinin vücudunu çevreleyen ışık, sanki bir fırtınanın içindeki güçlü dalgalarmış gibi kükremeye başladı. Ağzının kenarından kan damlıyordu.
“Huff, huff.”
Ejderha melezi midesine dokundu. O bölgede yoğun bir acı hissedebiliyordu.
Lanet bir insan ve daha ilk büyüme aşamasını bile tamamlamamış aptal bir Ejderha onu bu hale getirmişti.
En nefret ettiği iki varlık onu bu hale getirmişti.
Ejderha melezi bu iki kategoriye de uyum sağlayamamıştı. Hayatının hatırladığı he anında, her iki topluluğun da parçası olamayacak bir canavar olmuştu.
Gözlerindeki öfkesinin altında saklı olan derin kin kendini göstermeye başladı.
O siyah saçlı insan ve onu yaralayan genç Ejderha.
İkisini de affedemezdi.
Onları asla affedemezdi.
“…Sizi kahrolası piçler, bana zarar vermeye cüret ediyorsunuz-”
Ejderha melezinin beyaz altın saçları, vücudu ışıkla sarılırken havaya kalkmaya başladı.
Choi Han bilinçsizce iki elini de sıktı.
Bu konu hakkında içinde kötü bir his vardı.
Yaralı Ejderha melezi her zamankinden daha zayıf görünüyordu, ancak içinde şu anda ona saldırmaması gerektiğine dair uğursuz bir his vardı.
O anda oldu.
Gak. Gak. Gak.
Kargalar, şaman Gashan’ın emirlerine tepki gösterdi.
Kaplanları ve Balinaları tekrar yere yönlendirmeye başladılar. Aslında, daha spesifik olmak gerekirse, kargalar yere doğru kaçıyorlardı. Choi Han, Kaplanların ve Balinaların şok olmuş ifadelerini görebiliyordu.
O anda kargalardan biri Choi Han’a doğru uçtu.
Ağzını açıp konuşmaya başladı.
“Yere! Choi Han, aşağı gel!”
Bunun Cale’in emri olduğundan emindi.
Wyvern aceleyle aşağı inmeye başladı. Bir ok gibi hızla hareket etti.
Boom! Boom! Boom!
Choi Han’ın kalbi çılgınca atıyordu.
Bu bir tehlike duygusuydu.
Hem su duvarı hem de ateş sütunu Ölüm Vadisinden kaybolmuştu.
Ancak düşmanlar enkazın üzerinden geçmediler, hayır, geçemediler.
Choi Han başını çevirdi ve arkasına baktı.
Ejderha melezinin havada olduğunu görebiliyordu.
Ejderha melezinin yüzünden ve ellerinden çıkan damarları da görebiliyordu.
Boom.
Choi Han, wyvern yere iner inmez Cale’in sesini duydu.
“Çılgına dönüyor.”
Çılgın.
Choi Han’ın kafası karıştı ve Cale’e baktı.
“…Ejderhalar çılgına dönebilir mi?”
Ancak Cale, Choi Han’ın sorusuna yanıt vermedi ve sadece gökyüzüne baktı.
Kargalar, Kaplanlar ve Balinalar dâhil herkesi yere indirmişti.
Boom! Boom! Boom!
Cale’in kalbi çılgınca atıyordu.
Bir süre sonra ilk kez zihninde bir şeyler konuşmaya başladı.
– Bir Ejderhanın kanı vahşileşiyor.
Derin bir sesti.
Bu Hükmeden Auranın sahibiydi. Ona Ejderha Katilinin gücünden ve beyaz taç ile olan ilişkisinden bahseden kişiydi.
Bu sesi duyduktan sonra Cale’in kalbi çılgınca atarken, zihni patlamak istiyormuş gibi karmaşık hale geldi.
Bir ejderhanın kanı vahşileşiyor.
Bu sadece çılgına döndüğü anlamına gelebilirdi.
‘Bir Kahramanın Doğuşu’ kitabının birinci cildi.
Choi Han’ın Raon ile nasıl tanıştığının hikâyesi.
Choi Han, çılgın genç Ejderhaya acıdan ziyade huzur vermek için öldürmüştü. Roman, Ejderhanın etrafındaki köyle birlikte bütün bir dağı havaya uçurmaya yetecek güce sahip olduğunu söylemişti.
O genç Ejderha, ilk büyüme aşamasını geçmemiş, hiçbir şey öğrenmemiş dört yaşında bir Ejderhaydı.
Ancak şu anda önlerindeki Ejderha melezi, o zamanın Raon’uyla kıyaslanamayacak kadar güçlü bir bireydi.
“Kahahaha! Hepiniz, hepinizi öldüreceğim! Üçünüzü de kesinlikle öldüreceğim piçler!”
Ejderha melezinin yüzündeki damarlar, aşırı derecede çirkinleşmeye başlayarak kalınlaştı. Karnındaki siyah aura büyümeye devam etti ve bunu yaparken daha da incindi.
Ancak Ejderha melezi bunu hiç umursamıyor gibiydi.
Bakışları Cale’e yöneldi. Daha sonra bir battaniyeye sarılı olduğu için görünmeyen varlığa bakmadan önce Choi Han’a baktı.
Hayali bir ejderha öldürmekti.
Bunun asla gerçekleştiremeyeceği bir rüya olacağını düşünmüştü. Ancak kendisine bir şans verilmişti. Öfke ve heyecan. Bu iki duygu Ejderha melezinin vücudunu doldurdu.
Bang! Bang!
Etrafındaki ışık küreleri gücü kaldıramadı ve patlamadan önce birbirlerine çarptılar.
Ejderha melezi ellerini kaldırdı.
Gökyüzüne doğru uzanıyordu.
Havada çok sayıda ışık oku belirmeye başladı.
Bunlar, Caro Krallığının Leona Kalesini yok etmeye çalışan ışık oklarıydı.
Ancak o zamana kıyasla, gökyüzünde yüzlerce ışık oku ortaya çıktığı için bu tamamen farklıydı.
“…O, aman tanrım.”
Bir büyücü olarak, Ejderha melezinin gücü Rosalyn’in nefes almasını zorlaştırıyordu. Elleri ve ayakları titriyordu.
Çılgına dönen bir ejderha. Bu cümle onu korkuyla doldurmuştu.
Ancak Rosalyn dudaklarını ısırdı. Bir komutan olarak sakinliğini koruması gerekiyordu.
Archie ve Paseton Witira’ya baktılar. Gözlerini çılgına dönen Ejderha melezinden alamıyordu.
Şu anda okyanusta değillerdi.
Böyle bir yerde ne yapabilirdi?
Kaçmak?
Kaçmak için-
“Zamana ihtiyacımız var.”
Işık okları her an saldırmaya hazır görünüyordu. Diğerlerine kaçmasına zaman tanımak için onları engellemesi gerekiyordu.
Okyanusun hükümdarı olarak görevi buydu.
Boom. Boom!
Witira ağır ayak sesleri duyduktan sonra başını çevirdi. Kara wyvern, Choi Han’ı yerde bırakmış ve geri uçmuştu.
Bakışları Mary’e yöneldi.
Kara büyücü de onunla aynı düşüncelere sahipti.
Savun.
Devam et.
O anda Rosalyn’in sesini de duydu.
“Işınlanma çemberlerini etkinleştirin! Büyücüler, kalkanlar yaratın ve herkes, evet, herkes-!”
Ses yükseltme büyüsü kullanan Rosalyn’in sesi Ölüm Vadisi boyunca duyulabiliyordu.
“Kaçın!”
Rosalyn bunu söylerken büyük bir sihirli kalkan yapmaya hazırlanıyordu. Witira gülmeye başladı. Aynı zamanda hayal kırıklığıyla içini çekti.
Cale’in grubunun tamamı bunu biliyordu.
O çılgın Ejderha melezine karşı savunabilecek biri olduğunu biliyorlardı.
Raon.
Raon, o genç Ejderha, Ejderha melezine saldıramasa bile en azından bir kalkan yaratabilirdi. Tıpkı Leona Kalesinde yaptığı gibi Cale’in yanında savunma yapabilirdi.
Cale’den bu saldırıyı tek başına engellemesini isteyemezlerdi.
Bunun nedeni buydu.
“Genç efendi-nim.”
Lock, Cale’in kolunu çekti.
“Rosalyn noona, Mary noona, Choi Han hyung, hepsini toplayalım ve birlikte savunalım. O zaman işe yarayacaktır.”
Huuuuuu, huuuuu.
Raon’un daha da ağırlaşan nefesi Lock’un kulağına ulaştı. Cale’in hareket etmediğini gördü ve tekrar Cale’in kolunu çekti.
Cale’in yine kötü bir fikri olabileceğini düşündü.
Lock, bu kişinin her zamanki kötü fikirlerinden birine sahip olacağından korkuyordu.
Lock, o anda Cale’in her zamanki sakin sesini duyabiliyordu.
“Lock.”
Kendisinden kısa olan kişinin sırtını görebiliyordu.
“Görevini hatırlıyorsun, değil mi?”
“Evet efendim. Ben hatırlıyorum.”
Cale’in arkasında dururken Raon’u tutmak.
Cale’in sesi, ne yapması gerektiğini bilen Lock ile konuşmaya devam etti.
“Muhtemelen.”
‘Muhtemelen?’
Lock beklenmedik bir yanıt duyduktan sonra irkilirken Cale başını kaldırdı.
Büyük bir fırtına yaklaşıyor gibiydi. Ancak gökyüzünde tek bir kara bulut yoktu. Aksine, çok parlaktı.
O kadar parlaktı ki, dünyanın sonu geliyormuş gibi görünüyordu.
Gökyüzü kükrerken yüzlerce yıldırım birbirine çarpıyordu.
“Hehehe, asla, buradan canlı ayrılmanıza asla izin vermeyeceğim, sizi işe yaramaz aptallar!”
Yıldırımların ortasında duran bir adam vardı. Ejderha melezi gökyüzüne uzanan ellerini yavaşça indirdi.
İnsanların kaçtığını görebiliyordu. Müttefikleri ve düşmanları unutun, tek görebildiği kaçan aptallar ve kalkanlar oluşturan ve güçlerini saldırısına karşı savunmak için kullanan aptallardı.
Başka bir şey de görebiliyordu.
Bu aptallardan farklı bir varoluştu.
Dünyanın en büyük varlığı.
Bir ejderha.
Battaniyeye sarılmış Ejderhayı görebiliyordu.
Ejderha melezi gülümsemeye başladı.
‘Onu öldüreceğim. O Ejderha artık işe yaramaz hale gelecek. Benim gibi olacak, bir canavar olacak. Ya da belki bir canavara dönüşmeden önce öleceği için güzel bir ölümle karşı karşıya kalacaktır.’
Ejderha melezi, zihnini dolduran düşüncelere gülmeye başladı.
Ölümden sonra bile, ne olursa olsun, her şey bu yaşadığı hayattan daha iyi olacaktı.
O dünyanın en acınası varlığıydı.
“Kahahahahaha! Hepiniz öleceksiniz!”
Ellerini indirirken ışık düştü.
Yüzlerce yıldırım yere doğru hücum ediyordu.
“Genç efendi-nim!”
Lock, Cale’i çağırdı. O anda yıldırımları engellemek için büyük bir kalkan ortaya çıktı. Rosalyn’in kalkanıydı. Ayrıca o kalkanın önünde duran biri vardı.
Screeeech-
Kara Kemik Wyverni sessizce kanatlarını açtı.
Lock, Cale’i o kaosun içinden görebiliyordu.
Cale etrafına bakınıyordu.
Kaçan askerler ve şövalyeler, yerlerini koruyan kendi grubu ve önünde duran Choi Han vardı.
Ve nihayet, onları göremese de Lock ve Raon’u arkasında hissedebiliyordu.
‘Muhtemelen.’
Cale zihnindeki bir soruyu yanıtlıyordu.
Soruyu tekrar duydu.
– Kendini feda etmeye mi çalışıyorsun?
Cale elini uzattı.
Baaaaaang!
Wyvern parçalara ayrıldı. Toprağı korumak için kollarını açan wyvern toza dönüşmüştü.
Bom Bom!
Kalkan da yok edildi.
Rosalyn, bu kadar büyük bir kalkan yarattığı için birden fazla katman oluşturamazdı.
Şimşekler onları yere gömmeye hazır görünüyordu.
Shaaaaaaa-
Gümüş bir kalkan gümüş kanatlarını açtı ve yeri korumaya hazırdı.
“Ahahahaha! Gerçekte işe yaramaz bir güç olduğunu biliyorum! Ejderhanın yardımıyla bunu saklamıştın! Bu tür bir gücün, bu tür bir insan gücünün benim saldırıma karşı savunabileceğini mi düşünüyorsun?”
Ejderha melezi, Ejderhanın yardımına sahip olmayan kalkanın gücüne güldü. Büyük ve güçlü bir Ejderha ile karşılaştırıldığında faydasızdı.
Ejderha melezinin güçlendirilmiş sesi Ölüm Vadisi boyunca yankılandı.
“Seni, bu kalkanı ve güçlerinin kaynağını öldüreceğim!”
Güçlerinin kaynağı. Kesinlikle Raon’dan bahsediyordu.
Cale dudaklarını ısırdı.
Bom Bom! Bang! Bang!
Şimşekler çakmaya devam etti.
“Ahhhhh!”
“Aaaah!”
Yıldırımlar Ejderha melezinin müttefiklerini de öldürürken çığlıklar bölgeyi doldurdu.
Cale, Kırılmaz Kalkan güçlenmiş olsa bile bununla başa çıkamazdı.
Kalkan yakında kırılacaktı.
– Tekrar yemeli miyim?
Obur rahibe sordu.
Ancak Cale, kalkanını böyle ortaya çıkartsa bile bu savaşın bitmeyeceğini biliyordu.
Yüzlerce yıldırımla ne savaşabilirdi?
Buna karşı koyabilecek bir şey var mıydı?
Aslında böyle bir güç vardı.
“Kahretsin.”
Eşsiz bir güçtü.
Cale’in bu yüzlerce yıldırımla tek başına savaşmasına izin verecek bir şeydi.
Cale, Süper Kaya Villasının bodrum katında gördüğü gücü hatırladı. Doğu kıtasına giden yolda tüm o canavarları öldüren taş mızrakları hatırladı.
Ya o taş mızraklar o yıldırımlara çarparsa?
Yıldırımlar havada patlamaz mıydı?
Işık.
Bu, Choi Han’ın, Mary’nin ve hatta Balinaların bile savaşamayacağı bir şeydi.
Rosalyn ve Kaplanlara gelince, Ayılara karşı kazanmak için çok fazla enerji harcamışlardı. Savaşmalarına ve potansiyel olarak ölmelerine izin veremezdi.
“Genç efendi-nim-”
Uzun ama genç çocuğun kolundan çekişini hissedebiliyordu.
“Cale-nim, kan, durun, lütfen durun ve kaçın!”
Bu Choi Han’ın sesiydi.
Huuuu, huuuuu.
Raon’un nefesi daha da sertleşiyordu. Bilinçsiz bir Raon ile ne kadar uzağa koşabilirlerdi? Eruhaben gelene kadar dayanabilecekler miydi?
O piçin ışık özelliği onu hızlı hareketlerde de uzmanlaştırmış olduğu halde bu mümkün müydü?
Cale, Kalbin Gücü hakkında düşündü. Kalkan tarafından yutulmasına rağmen hala vücudundaydı. Cale, bu güç sayesinde kolayca ölmeyecekti. Ağrısı olsa bile çabuk iyileşirdi.
“Choi Han.”
“Evet, Cale-nim.”
“Arkamda dur.”
“…Affedersiniz?”
Cale, hareket etmeyen Choi Han’ın yanından geçti. Lock’un Raon kollarında, onu arkasından takip ettiğini hissedebiliyordu.
Daha sonra başını kaldırdı ve yavaş yavaş solmakta olan gümüş kalkanın ötesinde süzülen Ejderha melezini gördü.
“…Seni or*spu çocuğu.”
En azından küfür etmek daha iyi hissettirdi.
Cale, zihnindeki sese cevap vermek için ağzını açtı.
– Kendini feda etmeye mi çalışıyorsun?
Her şeyi feda etmek gibi bir planı yoktu.
Cale Henituse, hayır, Kim Rok Soo biliyordu.
İnsanların para kazanmalarının, güç kazanmalarının, dünyada kendilerine bir yer edinmeye çalışırken yoğun bir hayat yaşamalarının sebebinin, fedakârlık yapmamak için olduğunu biliyordu.
Böylece ne kendilerini ne de insanlarını feda etmeye ihtiyaç duymazdılar.
Ancak Cale Henituse bir şey daha biliyordu.
“…Genç efendi-nim, kaçmamız gerekiyor.”
Huuuuuuuu, huuuuuuu.
‘Ben bir yetişkinim.
Ben bu iki çocuğun koruyucusuyum.
Onları almayı seçtiğim için tüm sorumluluğu almam gerekiyor.
Süper Kayanın gücüne ihtiyacım var.’
Cale’in sesi bölgede yankılandı.
– Kendini feda etmeye mi çalışıyorsun?
“Evet.”
Süper Kayanın sorusuna ilk kez yanıt verdi.
Cale, Süper Kayanın yorumunu duyduktan sonra irkildi.
Kendini feda etmeye ve acı çekecek olsa da savaşmaya hazırdı.
Ama Süper Kayanın söylediği buydu.
Süper Kaya, sonunda kendini feda etmeyle ilgili sorusunu yanıtlayan Cale’e cevap verdi.
– Seni koruyacağım.
‘Ne?’
Cale vücudunun içinde bir gümbürtü hissetti.
– Korumak benim görevim.
Tüm hayatını yer altı villasında tek başına geçiren kişi, Süper Kayanın sahibinin bir pişmanlığı vardı.
Çok sayıda insanı koruyarak bir hayat geçirmişti.
Etrafta yardıma ihtiyacı olan insanları arayarak birçok insanı korumayı başarmıştı, ancak sonuç olarak arkadaşlarını koruyamamıştı.
-Arkadaşlarım cephede savaşmak için her zaman hayatlarını feda ettiler. Onları koruyamadım.
Arkadaşlarını koruyamamıştı.
Hepsi kendilerini feda etmişlerdi ve dünyayı ondan önce terk etmişlerdi.
– Şimdi kendilerini feda etmek isteyenleri korumak istiyorum.
Cale’in zihnindeki heybetli ses her zamankinden daha sertti.
Bir kaya gibi heybetliydi.
– Geriye kalan tek isteğim bu.
Cale, ayaklarının altındaki zeminin sallanmaya başladığını hissetti.
Süper Kayanın sahibi, tüm hayatını bir şeyleri korumakla geçirmiş biriydi.
O kişinin gücü, kayaların orijinal bileşeniydi.
Dünya.
Dünyadaki tüm canlıların yaşayabileceği bir yer yaratmak için kendi bedeninden vazgeçen varlık.
– Seni korumak için onu yok edeceğim. Seni korumak için ben önünde duracağım.
Yer hareket etmeye başladı.
———-
Kafanızda kıtanın haritası netleşsin diye buyrun haritanın linki burada : https://trash-of-the-counts-family.fandom.com/wiki/Western_Continent
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir eheh (=w=)