Tak.

Tak.

Yürümeyi bıraktı.

Uzun oval bir masanın önündeydi. Baştaki koltuk Kont Henituse için ayrılmıştı.

Cale orada durdu ama oturmadı.

Bakışları genç efendi Eric’in babası Kont Wheelsman’a yöneldi ve onu gözleriyle karşıladı.

Kont Wheelsman ile zaten bazı şeyleri tartışmıştı.

– İnsan.

Raon, Cale’in zihnine konuşmaya başladı. Raon buraya Cale’den önce gelmişti.

– O pislikler senin hakkında kötü konuştu. Bu gerçekten harika. Yaşamak istemiyorlar mı acaba?

‘Ne kötücül düşüncelere sahip altı yaşındaki bir çocuk.’

Düşüncelerinin aksine Cale’in ifadesi sakindi.

Sakince gruba baktı.

“Ahem, ahem.”

Soylulardan bazıları sahte öksürükler çıkarmaya başladı. Bunun nedeni, Cale gibi genç bir efendinin onlara tepeden bakmasından rahatsız olmalarıydı.

O anda oldu.

Güneydoğu bölgesini gizlice yönettiği söylenen Marki, Marki Ailan’ın grubundan olduğu bilinen bir vikont, konuşmaya başladı.

“Kuzey Yenilmez İttifakı, Roan Krallığını hedef alacak.”

Oldukça zeki ve saygılı bir asil olarak biliniyordu. Cale ve Kont Wheelsman arasında gidip gelirken Cale’i görmezden geliyormuş gibi görünmüyordu.

“Kuzeybatı bölgesi Marki Stan’in etrafında birleşti. Güneybatı bölgesinin merkezde yeni Dük, Dük Antonio Gyerre’in çok fazla para ve insan gücü harcadığı söyleniyor.”

Vikontun bakışları Ubarr hükümdarına yöneldi.

Herkes Ubarr bölgesinde inşa edilen deniz üssünden haberdardı. Burası veliaht etkisinin ulaştığı bir yerdi.

Ancak ne vikont ne de diğer soylular, deniz üssünün Henituse hane halkının güçlü bir etkisinin olduğu bir yer olduğunu bilmiyorlardı.

“Ahem, Ubarr bölgesinde deniz üssümüz olmasına rağmen henüz hazır değil, değil mi? Son olarak, güneydoğu bölgesi Marki Ailan’ın etrafında hareket edecek.”

Başkentin grubundan olan soylular, Marki Ailan’ın grubunun vikontuna dik dik baktılar.

“Marki Ailan’ın bölgesi, Roan Krallığındaki en güçlü ve en büyük Şövalyeler Tugayına sahip olmasıyla biliniyor.”

Ailan şu anda Roan Krallığının en büyük kılıç ustasıydı.

Vikont gülümsemeye başladı.

“Kuzeydoğu bölgemizin kendimizi merkeze alacağı bir yere ihtiyacı var. Şövalyeler Diyarına karşı çıkacağımıza göre böyle bir şövalye merkezli bölgeyi takip etmek en iyisi olmaz mıydı? Genç efendi Cale, Kont Henituse duygularımıza katılmıyor mu?”

Vikontun bakışları hâlâ ayakta duran Cale’e yöneldi.

Henituse bölgesinin kale duvarlarını nasıl güçlendirdiğini duymuştu, ancak bölgeden başka bir şey duymamıştı.

Henituse hanesinin şu anda diğerlerinin kendi etrafında toplanması için verdiği herhangi bir gerekçe yoktu.

O anda oldu.

“İleriyi düşünmeliyiz.”

En yaşlı vikont konuşmaya başladı. Bu yıl 80 yaşına giren bu yaşlı adam, başkentin merkezi grubunun bir parçasıydı.

“Kendimizi en güçlü alanla hizalamamız gerekiyor. Açık konuşmak gerekirse, kuzeydoğu bölgesinin dayanacak bir yere ihtiyacı var. Tek başımıza uğraşmak zor.”

Yaşlı adamın bencil bakışları Cale’e yöneldi.

” Gümüş Kalkanlı Genç Efendi güvenilir olsa da gerçekler farklıdır.”

Yaşlı adam onları ‘gerçek’ diyerek ikna etmeye çalışıyordu.

“İşlerin sorunsuz yürümesi için orta bölgede Dük Orsena ile uyum sağlamamız gerekiyor.”

Sonunda, onlara merkez bölge ile birlikte olmaları gerektiğini söylüyordu.

Savaş, kahramanların doğduğu ve yeni güçlerin yaratıldığı bir dönemken, aynı zamanda hayatta kalmanız gereken bir karmaşa ortamıydı.

Baronlar ve vikontların hepsi kahraman olmak isterdi.

“En önemlisi, hayatta kalma şansımızı artırmak için krallığa en yakın olan merkez bölge ile uyum sağlamamız gerekiyor.”

“Şövalyeler ve piyadeler güneydoğu bölgesinde en güçlüler.”

“Ahh. Bu yaşlı adamın tecrübesini dinlemelisin, vikont.”

Tabii ki, bu baronlar ve vikontlar krallık için değil, kendi grupları için kahraman olmak isterdiler.

– İnsan, onlar aptal mı? Roan Krallığı yok edilirse soylular mı kalacak?

‘Tabii ki.’

Cale, Raon’un açıklamasını kabul etti.

Bu yüzden etrafına bakınıyordu.

Kendilerini güneydoğu bölgesi veya orta bölge ile birleştirseler bile, hangi soyluların mevcut durumu doğru yorumladığını görmek istiyordu.

Bu gereksiz saçmalıklarla uğraşmasının nedeni buydu.

Cale o anda biriyle göz teması kurdu.

Genç leydi Amiru’nun annesi Ubarr’ın efendisiydi. Bakışları Cale’e odaklanmıştı.

Diğer soylular o anda seslerini yükseltmeye başladılar.

“Henüz otuz yaşında bir vikont ne bilebilir ki? Savaş deneyimdir. Tecrübeli birini dinlemek isterim.”

“Valiahtın ya da merkezi bölgenin herhangi bir gücü var mı? Mantıksal olarak konuşursak, ancak en güçlü gruba bağlı kalırsak hayatta kalabiliriz!”

“O haklı. Aynı doğu bölgesinde olduğumuz için güneydoğu bölgesine bağlı kalmak en iyisi.”

Ubarr efendisi kaotik masanın içinden konuşmaya başladı.

“Genç efendi Cale.”

Herkes bakışlarını ona odakladı.

Deniz üssü. Deniz üssü ile karaya ve denize hâkim olan oydu.

Bu, kuzeydoğu bölgesinde en güçlü güce sahip olduğu anlamına geliyordu.

Ayrıca, Kuzey İttifakının gemilerle gelmesi bekleniyordu. Bu, Ubarr bölgesini daha da önemli hale getiriyordu.

Güneydoğu bölgesinin ve orta bölgenin liderleri, ilgili gruplarına Ubarr hükümdarını ne pahasına olursa olsun yanlarına çekmelerini söylemişti. Bu yüzden hepsi onun söyleyeceklerine odaklanmıştı.

“Mevcut durum hakkında ne düşünüyorsunuz genç efendi Cale?”

Ubarr lideri, Cale’e hitap etmek için saygılı bir dil kullanmıştı.

Cale hemen cevap vermeden sessizce orada durdu.

Yaşlı vikont, Cale ile alay etti.

“Ubarr efendisi, genç efendi Cale henüz çok genç. Tüm kuzeydoğu bölgesini tek bir antik güçle koruyabilecek değil herhalde. Bilgisiz vatandaşlar ona Gümüş Kalkanlı Genç Efendi diyebilir, ama onun gibi genç biri ne bilebilir ki?”

Ardından, ‘alınma’ der gibi eliyle Cale’i işaret etti.

“Elbette genç efendi Cale geleceği parlak biri. Gerçekten onun harika bir genç adam olduğuna inanıyorum. Ancak bu, bizim gibi deneyimli insanların uğraşması gereken bir şey.”

“Kabul ediyorum.”

Güneydoğu ve merkezi grupların soylularının hepsi başlarını salladı.

Cale o anda bir kahkaha attı.

“…Şu anda gülüyor musun?”

Başlarını sallayan soyluların ifadeleri sertleşmeye başladı. Cale, bir Kont ailesinin parçası olsa bile, gruplarında onları destekleyen Marki veya Dük yoktu.

Ayrıca hepsinin Cale’in aksine resmi unvanları vardı.

Ancak bilmedikleri bir şey vardı.

Cale’in arkasında veliaht prens vardı.

Göğüs cebinden gümüş bir tablet çıkardı ve masaya fırlattı. Çok bir şey değilmiş gibi davranıyordu, hayır, Cale için bu gerçekten çok fazla bir şey değildi.

Gümüş tablet masaya çarptı ve dönmeye başladı. Masanın ortasına uzun süre döndü ve sonra durdu.

Herkes gümüş tablete baktı.

Üzerinde kraliyet ailesinin arması vardı.

Bu soyluların hepsi bu tablet hakkında temel bilgilere sahipti.

Gümüş bir tablet, ordunun kontrolü ile ilgiliydi.

‘Neden buna sahip? Grupların liderleri bile buna sahip değildi, öyleyse bu neden buradaydı?’

Soyluların ifadeleri titremeye başladı.

O anda hepsi sessizce gümüş tablete odaklanmışlardı.

“Kılıç kalkana çarptığında sizce kim kazanır?”

Cale’in ağzından beklenmedik sözler çıkıyordu. Ancak tavırları ve bakışları değişmişti. Saygı gitmişti ve geriye sadece onlara tepeden bakan soğuk bir bakış kalmıştı.

Cale sessiz grup adına cevap verdi.

“Kazanan, her zaman kalkan olacaktır.”

Böyle olması gerekiyordu.

“Kalkan bundan sonra her zaman kazanacak.”

Gümüş Kalkanlı Genç Efendi.

Cale, bu utanç verici takma adını kendi yararına kullanmayı planlıyordu. Savaş sırasında şovmenlik önemliydi.

Bu hayatta kalmak için ruhlarını ortaya koymaları gereken bir savaştı.

Bu olumlu morali yaratması gerekiyordu.

Roan Krallığı vatandaşlarının kalplerine güçlü bir ruh duygusu aşılaması gerekiyordu.

Cale, bu planı kuzeydoğu bölgesinden başlatmaya karar vermişti. Bu şekilde Roan Krallığı için kahramanlar yaratmayı planlıyordu.

‘Elbette, ben buna dâhil değilim.’

Savaştan sonra yeni kahramanlarla dolu olan Roan Krallığı, Gümüş Kalkanlı Genç Efendiyi unutacaktı.

Bu yüzden şimdi böyle olması gerekiyordu.

‘Kesinlikle. Kesinlikle böyle olması gerekiyor.’

Kalkan ne olursa olsun kazanmak zorundaydı.

O anda oldu.

Boom!

Cale, kalbinin aniden çılgınca çarptığını hissetti.

‘Ne oluyor?’

Bu kadim gücüydü. Kadim güçlerden biri hareket etmeye başlamıştı.

– Haklısın. Kalkan her zaman kazanır.

Kırılmaz Kalkanın sahibiydi.

Obur rahibenin sesiydi.

Onun konuşmasını duymayalı uzun zaman olmuştu. Aslında bu, gücü kazandığından beri ilk kez oluyordu.

Cale’in zihninde konuşmaya başladı.

— O zaman kaybettim ama bu sefer kazanacağım. Bu mümkün.

‘Ne hakkında konuşuyor?’

Cale, bu beklenmedik gelişme karşısında endişesini gizledi.

Ancak kalbinin üzerindeki kalkan dövmesi ısınmaya başlamıştı.

– Ama açım.

Obur rahibe neredeyse bağırmaya başladı.

– Daha fazla, daha fazla yemem gerekiyor.

‘Yine mi? Daha fazla ekmek mi yemek istiyor?’

Cale sakince düşünmeye başladığı zamandı.

— Başkalarının yeteneklerini yemek istiyorum.

‘Ne?’

Boom! Boom!

Cale kalbinin çılgınca attığını hissedebiliyordu.

Kırılmaz Kalkan hareket etmeye başlamıştı. Hiçbir şey görünmese de Cale’in hissettiği buydu.

– İnsan, neden birden güçlendin?

‘Ne oluyor?’

Cale’in kafası karışmıştı. Ancak yüz ifadesi sakinliğini koruyordu.

Cale, açılan kapıya doğru dönerken kendisine bakan soylulara bakmadı bile. Cale, Hükmeden Aurayı maksimum kapasitesinde kullanıyordu.

“Yüzbaşı Yardımcısı.”

Yardımcı Yüzbaşı Hilsman, Cale onu çağırır çağırmaz bir büyücü getirdi.

“Sadece siz ne-”

Soylulardan biri konuşmaya, diğer soylular kaşlarını çatmaya başladı. Ancak güneybatı ve kuzeybatı bölgelerine bağlı soyluların hepsi solgun ifadelerle Cale’e bakmaya devam etti.

Cale doğal olarak soylunun söyleyecek bir şeyi olduğu gerçeğini görmezden geldi.

“Görüntülü iletişim cihazını bağlayın.”

“Sizi nereye bağlayayım?”

Cale, Yardımcı Yüzbaşının sorusunu yanıtladı.

“Saray.”

Soylular bu cevaba ürktüler.

Ancak, aramayı bağlayamadan önce.

Biiiiiiiiip-

Görüntülü iletişim cihazı kırmızı renkte yanmaya başladı.

Saraydan acil bir aramaydı.

Tüm soylular için bir mesajdı.

Ayrıca, bu mesaj şu anda başkentin meydanından herkesin duyması için iletiliyordu.

Büyücü, çağrıyı ziyafet salonunun duvarlarından birinde yayınladı.

Roan Krallığının şu anki kralını görebiliyorlardı.

Zed Crossman meydanda duruyordu. Konuşmaya başladı.

– Ben, Zed Crossman, tüm görevleri veliaht prens Alberu Crossman’a devredeceğim ve gelecek yıl tahtı ona devredeceğim.

“Ne?”

“Ne..!”

Soylulardan bazıları ayağa kalkarken şoklarını dile getirdiler. Neler oluyordu?

Ardından bakışları, tüm bu zaman boyunca sessiz kalan güneybatı ve kuzeybatı gruplarının soylularına kaydı.

Solgun ifadelerle sessizce oturduklarını görebiliyorlardı.

O anda oldu.

Çağrı, Alberu Crossman’a odaklandı.

Hâlâ nazik ve adil bir prens izlenimi veren veliaht prens konuşmaya başladı.

– Videoyu açın.

‘Video?’

Alberu’nun arkasında sihirle bir video yayınlandı.

– Roaaaaaaar!

-Grrrrrrrr-

Canavarların kükremeleri ziyafet salonunu doldurdu.

Soylular havada uçan canavarları görebiliyordu.

Video, muhbir onu çekerken saklanıyormuş gibi titriyor olsa da, gökyüzünde uçan onlarca canavarı hala görebiliyorlardı.

Bunlar wyvernlerdi.

Ayrıca wyvernlerin tepesindeki şövalyeleri de görebiliyorlardı.

“…Mümkün değil.”

Asillerden birinin dudakları titriyordu. Konuşurken sesinin titrediğinin farkında bile değildi.

– Kiiiiiii!

Bir wyvern muhbire doğru koştu. Soylulardan bazıları nefesini tuttu.

Video o anda bitti.

Wyvern Şövalyeleri Tugayı.

Efsanelerden bir oluşum.

Soylular efsanenin gerçek olduğunu anladı.

Kuzey İttifakı muhtemelen gizli silahlarının şu anda ortaya çıktığını fark etmişti. Roan Krallığı sayesinde, tüm Batı kıtası artık Wyvern Şövalye Tugayından haberdardı.

Veliaht prensin bu videoyu meydanda oynatmasının nedeni buydu.

Veliaht Prens Alberu görüntülü iletişim cihazına baktı ve konuşmaya devam etti. Cale Henituse’un bunu bir yerden dinleyeceğini biliyordu.

Cale’in yorumunu duyduktan sonra kararını vermeden önce bir süredir bunu düşünüyordu.

‘Majesteleri, tüm krallık kahraman olacak.’

Alberu ve Roan Krallığı o anda kararlarını verdi.

Paerun Krallığı, bir şövalyeler ülkesi olduğunu iddia ederek adil ve açık davranmıştı. Onlar da aynısını yapacaklardı.

Alberu, Cale’in söylediklerini hatırladı.

‘Majesteleri, kötü bir şey yapıyor değiliz ya. Biz sadece adil ve açık bir krallık gibi davranıyoruz.’

‘Komik piç.’

Roan Krallığı kararını vermişti.

Güçleriyle adil ve açık bir şekilde onları bastıracaklardı.

Alberu konuşmaya başladı.

Sesi, Cale’in oturduğu ziyafet salonunda görüntülü iletişim cihazı aracılığıyla yankılandı.

– Roan Krallığı, Batı kıtasındaki en uzun tarihe sahip krallıktır.

– Herhangi bir özelliğimiz olmasa da en uzun geçmişe sahibiz.

Roan Krallığı, Yenilmez İttifakın ilanından bu yana sessiz kalan tek krallıktı.

Roan Krallığı, duruşlarını diğerlerine bildiren son krallıktı.

– Onlara hayatta kalanların gücünü göstereceğiz.

Veliaht prens güvenle Batı kıtasına hitap etti. Aynı zamanda ziyafet salonu sessizlikle, hayır, şokla doldu.

Sadece gerçeği anladılar.

Tehlikeliydi.

Ayı kabilesi ve Cüceler yüzünden Kuzey İttifakının gemilerle geleceğini düşündüklerinde rahatlamıştılar.

Ama wyverns?

Şimdi mesele bir ölüm kalım meselesiydi.

O anda birinin sesini duydular.

“Wyvernler.”

Cale’di.

Kendisine bakan soylulara baktı.

“Wyvern Şövalyeleri Tugayı Henituse bölgesini geçemeyecek.”

Sert bir sesle konuşuyordu.

“Kesinlikle hayır.”

Cale masanın ortasına doğru yürüdü ve gümüş tableti eline aldı.

“Ben, Cale Henituse, bugünden itibaren kuzeydoğu bölgesinin ordusundan sorumluyum.”

Konuşmasında saygılıydı. Ancak, onlara hiçbir açık vermiyordu.

“Bundan sonra beni dinlemeniz gerekecek.”

Cale, bakışlarından kaçınan güneybatı ve kuzeybatı gruplarının soylularının yanı sıra kaos içinde gibi görünen diğer grupların soylularına baktı.

“Eğer güçlülerle birleşmek soyluların yoluysa…”

Savaşın arifesinde güç peşinde koşan insanlar kahraman olmayı hak etmiyorlardı.

Cale, bugünü kimlerin kahraman olacağını ve kimlerin güçlülere bağlanarak hayatta kalacağını belirlemek için kullanıyordu. Soyluları doğru kullanmak için bunu bilmesi gerekiyordu.

Cale, soylulara gülümsedi.

“…O zaman yakında hayatta kalmak için kime bağlanmanız gerektiğine karar vermek zorunda kalacaksınız.”

Cale arkasını döndü.

Sonra hiç tereddüt etmeden kapıya yöneldi.

Hareket eden sandalyelerin sesi duyulabiliyordu.

Ubarr efendisi, babasını temsil eden genç efendi Gilbert ve Kont Wheelsman.

Bunlar kuzeydoğu bölgesinin kıyılarından ve kuzeydoğu bölgesine girişten sorumlu kişilerdi.

Bu insanların hepsi aynı anda ayağa kalkmıştı.

Ardından Cale’in arkasından gittiler.

Bang!

Soyluların geri kalanı, ancak kapı kapandığında geride bırakıldıklarını fark ettiler.

Ayrıca bir şeyin daha farkına vardılar.

Wywernler geliyordu.

Savaş, yakında gerçekleşecekti.

h3><< Previous Chapter | Index | Next Chapter >>