Cale alkışlamaya başladı.
Piskoposun sunağa su dökmesini izlerken diğer insanlar da tezahürat yapıyor ve alkışlıyordu.
“Sular toprağa sızdığı anda tüm bu yılların üzüntüleri yok olsun!”
“Sular toprağa sızdığı anda tüm bu yılların üzüntüleri yok olsun!”
Önce piskopos bağırdı ve insanlar onun ardından tekrarladı.
İnsanlar tanrının gözyaşı efsanesiyle göle tezahürat yapmak için ayaklarını yere vurmaya bile başladılar.
Cale, bu bir adak töreni olduğu için kasvetli olacağını düşünmüştü, ancak canlıydı.
Cale, gürültülü ortamı kollarında olan Hong’a bir soru sormak için kullandı.
“O piçler orada mı kalıyor?”
Miyaavv.
Muhtemelen insan yaşına göre henüz sekiz yaşında olduğu için hâlâ bir kedi yavrusu gibi görünen Hong, soruya karşılık olarak miyavladı. Cale, yanıtı duyduktan sonra düşüncelerini düzenlemeye başladı.
O piçler, Arm, eşyayı teslim ettikten sonra ayrılmak yerine Dük malikânesinde kalıyorlardı.
“Dükün malikânesinde onlarla karşılaşacak mıyız?”
Cale, gürültülü kalabalıktan yavaş yavaş uzaklaşmaya başlarken Arm’ın yeni üyeleriyle nasıl karşılaşacağını düşünüyordu.
Her ihtimale karşı geride Clopeh’ten daha zayıf olan Rosalyn’i ve son derece yakışıklı Balinaları bırakmıştı. Yanında sadece Choi Han ve çocuklar vardı. Clopeh tarafından görülmeleri ya da insanların onları daha sonra hatırlamaları kötü olurdu.
“Tanrımız bile umutlu bu sunaklardan memnun olacak!”
Woooooooooooo-
Cale, Choi Han’dan bir tteok kkochi alırken insanların tezahüratlarını izledi. (tteok kkochi, şiş üzerinde çıtır baharatlı pirinç kekidir.)
‘Ne kadar ilginç.’
Cale, ulusal bir dini olmayan ve hatta içinde birçok farklı dine sahip bir krallık olan Paerun Krallığının vatandaşlarının hep birlikte tek bir tanrıyı övmesini ilginç buldu.
Belki de Tanrının Gözyaşları efsanesinde olan tanrıyı övmüyorlardı da, bunun yerine onlara rahatlamak ve kutlamak için bir neden verdiği gerçeğinin tadını çıkarıyorlardı.
‘Neyse ne, bu beni ilgilendirmez.’
Cale, sunağın üstüne bakarken pirinç kekini çiğnedi.
Beklediği gibi Muhafız Şövalye Clopeh Sekka’yı görmedi. Bunun yerine, şu anki aile reisi olan Clopeh’in babası Dük Sekka’yı görebiliyordu.
‘İnsanlar hala dükün ‘Koruyucu Şövalye’ olduğunu düşünüyor. ‘
Bu, krallık boyunca böyle biliniyordu.
Sadece birkaç kişi Clopeh’in gerçek Koruyucu Şövalye olduğunu biliyordu.
Bilen insanlar iki gruba ayrılabilirdi.
İlk grup, güney krallıklarına savaş ilan etmek için Clopeh ile birlikte çalışan insanlardı. İkinci grup Cale’in adamlarıydı.
“Offfff.”
Cale, tteok kkochiyi bitirip bir eliyle Hong’u gelişigüzel bir şekilde kaldırırken sebepsiz yere siniri bozulmaya başladı.
O anda oldu.
Zihninde hüzünlü bir ses duydu.
– …İ, insan.
Raon’du.
– Kumbaram var… Çok param var. Lütfen bana da bir tteok kkochi al.
Cale, başını eğdiğınde de Hong’un ağzından akan salyaları gördü. Choi Han’ın kollarında olan On da Cale’e odaklanmıştı.
Üç çocuğun bakışlarını hissetti ve konuşmaya başladı.
“Sonra sizin için de alırım.”
Ardından bir cümle daha söyledi.
“Kendi paramla.”
On ve Hong’un kulakları seğirirken Raon’un sesi zihninde tekrar yankılandı.
– İnsanımız gerçekten iyi bir insan!
‘Tabi ki tabi ki.’
Cale, Raon’un yorumuna başını salladı. Önümüzdeki birkaç gün boyunca istedikleri kadar yemek yemelerine ve oynamalarına izin vermeyi planlıyordu.
Son gece uykusuz çalışacaklardı.
“Choi Han, bir restorana gidelim mi?”
“Sonuna kadar kalmak istemiyor musunuz?”
Vaaaaaaaaaa-
Choi Han, hala tezahürat yapan insanlarla dolu gölü işaret etti. Ancak Cale’in daha fazla kalması için bir neden yoktu.
“Evet, izlemeye gerek yok. İyice kalabalık olmadan gidelim. Bu şekilde huzur içinde yiyebiliriz.”
Cale o anda rahiplerin sesini duydu.
“Göl kuru olmasına rağmen tanrımızın izlerini görebiliyoruz!”
“Bizim Paerun’umuz, bir tanrının insanlar için kişisel olarak suyu yarattığı tek yerdir!”
“Bu göl bir kez daha suyla dolduğunda zafer Paerun’a gelecek!”
Choi Han’ın ifadesi bunları dinledikçe daha da sertleşti.
Kalabalığın arasında yürüyen Cale’in bu söylenenlere herhangi bir ilgi duymadan dışarı çıkmasını izledi.
“Bu nasıl bir tanrı?”
Choi Han, çılgınca övdükleri bu tanrıyı merak ediyordu.
“Fikrim yok.”
Ancak Cale’in bunu bilmesinin hiçbir yolu yoktu.
Kitapların hiçbiri bu tanrının kimliğinden bahsetmiyordu.
“Bu krallığın insanları ona Paerun tanrısı diyor.”
Vatandaşlar bu tanrıyı topraklarının tanrısı olarak övdüler.
Bu, Cale’in çabucak durumu görmezden gelip daha önce gördükleri restorana doğru yöneldiğine bakılırsa daha fazla dikkat etmesi gerekmeyen bir şey olmalıydı.
Choi Han, Cale’i hızla takip etmeden önce mihraba ve insanlara baktı.
“Oh.”
Restoranın önüne gelen Cale, sihirli bir şekilde boyanmış kahverengi saçlarını geriye doğru taradı ve hayranlık dolu bir nefes bıraktı.
Güzel bir koku burnunu gıdıkladı.
– İnsan, insan, masa örtüsünün altına biraz yiyecek koyduğundan emin ol! Kesinlikle bir kısmını yiyeceğim!
Raon aceleyle zihninden konuştu.
– KOYMALISIN!
Cale, Raon’u görmezden geldi ve hala çok meşgul olmayan restorana girdi. Raon’un altında saklanırken yemek yiyebilmesi için bilerek uzun masa örtüsü olan bir restoran seçmişti.
Garip bir şey hissettiğinde odanın köşesindeki bir masaya doğru yönelmişti.
“Ne yapıyorsun?”
Choi Han yürümeyi bırakmıştı ve ona bakıyordu.
‘Neden böyle davranıyor?’
Hong o anda Cale’in kolunu acilen okşadı. Cale aşağı baktığında Hong’un söyleyecek bir şeyi varmış gibi baktığını gördü.
Cale, bir garson yanına geldiğinde ona dönmeden önce biraz etrafına bakındı.
“Hoş geldiniz! Sizi bir masaya götüreyim mi?”
“Restoranın köşesinde bir masa istiyorum.”
“Sorun yok! Lütfen şuraya oturun!”
Garson onları köşedeki masaya yönlendirdi ve uzaklaşmadan önce masaya bazı menüler koydu ve Cale’e sipariş vermeye hazır olduklarında onu çağırmasını söyledi.
Garson gittikten sonra Cale başını indirdi ve Hong ön patileriyle Cale’in omzuna bastı ve kulağına fısıldadı.
Raon da zihninde konuştu.
“Dün gece gördüğümüz insanlar burada.”
– İnsan, burada Rosalyn kadar güçlü bir yaşam formu var.
‘… Ne?’
Cale onların yorumlarını duyduktan sonra boş bir ifade takındı.
Dün geceden insanlar.
Onlar Arm’dan gelen insanlardı.
Gıııııcccccccrrrr.
Cale, hareket eden bir sandalye sesiyle başını çevirdi. Choi Han onun karşısına oturdu ve sessizce fısıldadı.
“Saat 9 yönünde.”
Cale doğal olarak restorana baktı. Saat 9 yönünde kardeş gibi görünen iki sarışın gördü.
Cale, Raon’un az önce söylediklerini hatırladı.
‘İnsan, burada Rosalyn kadar güçlü bir yaşam formu var.’
Yaşam formu.
Bu kelime Cale’in aklına takıldı. Bu iki sarışın kişi ona birini hatırlatmıştı.
Ortalamadan daha uzun ve daha büyük görünüyorlardı ama yine de çeviklerdi.
Karda eve dönen Kaplan kabilesini düşündürüyordular.
Cale, altın sarısı saçlarının her yöne fırladığını görebiliyordu.
‘Belki de?’
Cale, Choi Han’a baktı ve işaret parmağıyla masaya vurdu.
Bu, Choi Han’ın masaya bakmasına neden oldu ve Cale parmağını oynatmaya başladı.
İşaret parmağı masanın üzerine bazı harfler yazdı.
< Aslan? >
Choi Han bilmediğini söylemek için başını salladı. Cale, omuzlarını silken On ve Hong’a baktı.
Canavar insanları bile birbirlerinin gerçek kimliğini hemen söyleyemezdi. Senden daha güçlü olanlara karşı da çok daha zordu.
O anda Raon’un sesini duydu.
– Oh! Onlar Aslan! Kurtlara benzemelerine rağmen farklı kokmalarına şaşmamalı!
Bu gerçekten her şeyi bilen bir Ejderhaydı.
Cale iki eliyle yüzünü ovuşturdu.
“Haaaaa.”
Kaplan, Ayı, Balina ve Aslan.
Bunlar en güçlü dört Canavar insanıydı ve Kurtlar güç olarak hemen altlarındaydı. Dört kabileden Ayı kabilesi ve Aslan kabilesinin, daha fazla sayıda kabile üyesine sahip oldukları biliniyordu.
‘Gizli örgütün birkaç Aslana sahip olmasını beklemiyordum.’
Cale, gizli organizasyonda sadece insanların olduğunu düşünmüştü.
Şimdiye kadar Balinalara, Kurtlara ve Kaplanlara davranış biçimleri, insanları en güçlü yaşam formu yapmak için hareket ettiklerini düşünmesine neden olmuştu.
Ama bu işleri değiştirirdi.
Cale, iki Aslanı gizlice gözlemledi.
‘…Güçlü görünüyorlar.’
Zarif bir şekilde yemek yiyen Aslanlar oldukça güçlü görünüyordu. Çevrelerindeki aura, Cale’e onların muhtemelen Aslan kabilesinde de bir rütbeleri olduğunu düşündürdü.
‘Sanırım Dük malikânesinde kalan birinin en azından bir rütbesi olmalı.’
Hong tekrar fısıldadı.
“Diğer üyelerin hepsinin maskeleri vardı. Sadece bunlar maske takmadılar.”
Kesinlikle bir rütbeye sahiptiler.
Bu yüzden Rosalyn kadar güçlüydüler.
Cale sinirlenmeye başladı.
‘Huzur içinde yemek yemek istedim.’
Ama bu işe yaramaz aptallarla uğraşmak zorundaydı.
Ancak, kendini sakinleştirdi ve menüyü açtı. Choi Han, Cale’in ciddi bir şekilde menüye baktığını gördü ve temkinli bir şekilde konuşmaya başladı.
“Ben burada olduğum için sorun olmaz. Endişeleniyorsanız daha sonra onları takip edeyim mi?”
“Ne istediğine karar verdin mi?”
“…Affedersiniz?”
Cale ciddi bir ifadeyle yanıt verdi.
“Hepsi lezzetli görünüyor. İstediğimi seçemiyorum.”
Cale yiyecek bir şeyler seçmek için diğer her şeyi bir kenara itmişti. Choi Han’ın ona boş bir ifadeyle bakmasını umursamadı ve onun yerine gözleriyle, istedikleri yemeklerin resimlerini gizlice gösteren yavru kedileri işaret etti.
– İnsan, beş tane seçeceğim! Beş şey seçeceğim! Bedava olduğu için hepsini yiyebilirim!
Bir Ejderha gerçekten harika ve güçlüydü.
Cale, her şeyi sipariş ederken Raon’un yorumlarına hayran kaldı. Choi Han da sipariş verdi ve ardından ona yavaşça cevap veren Cale’i gözlemledi.
“Düşmanı tanıyorsan ve kendini tanıyorsan-”
Choi Han, Dünyadan alıntıyı hatırladı.
‘Düşmanı ve kendini tanıyorsan, yüzlerce savaşın sonucundan korkmana gerek yok.’
‘Cale-nim bunu mu söyleyecek?’
Ancak yanılmıştı.
Cale konuşmaya devam etti.
“Düşmanı ve kendini tanıyorsan, daha da büyük bir karmaşa yaratabilirsin.”
Cale sevinçle konuştu.
“Ayrıca onlar bilmeden bir şeyler de çalabilirsin.”
‘Ayrıca geleceğe de hazırlanabilirsin.’
Cale o son kısmı söylemedi. Yemeklerini bitirdikten sonra ayağa kalkan Aslanlara bakarken Choi Han’ın ifadesini umursamadı.
Sonunda erkek Aslan ile göz teması kurdu.
Cale irkildi.
Erkek Aslan, Cale ile alay etti.
Sanki ‘evet, neden benim gibi yakışıklı bir adama bakmak istediğini anlıyorum’ der gibiydi.
Ve Aslanın tam olarak düşündüğü şey buydu.
“Sanırım gittiğim her yerde dikkat çekiyorum.”
Erkek Aslan, dişi Aslanla ayrılmadan önce restoranın içindeki insanlara kıkırdadı.
Cale düşünmeye başladı.
‘Bu delinin nesi var?’
Cale’in daha önce gördüklerinden farklı bir deliydi.
Ancak Cale, iki Aslanın görünüşüne dayanarak pek çok şey öğrenmişti.
Raon’un bahsettiği gibi Aslanlar gerçekten Rosalyn’in güç seviyesi civarında olmalıydı, çünkü onlar Choi Han’ı ve Raon’un güç seviyelerini tanımlayamamışlardı. Ayrıca On ve Hong’un sıradan kedi yavruları olduğunu düşünüyor gibiydiler.
‘Aşırı güçlü değiller.’
Cale, Aslanların iri vücutlarına baktı ve düşünmeye başladı.
‘Aslanlar gururlu varlıklardır.’
Kaplanların aksine, Aslanlar gruplar halinde yaşardılar ve bu onları birlikte savaştıkları zaman daha güçlü hale getirirdi. Aslanlara karşı Kaplanlar savaşırlarsa, Aslanların kazanma şansı daha yüksekti.
Ancak Cale şu anda farklı bir kabile hakkında düşünüyordu.
Mavi Kurt Kabilesi.
Kurtlar Aslanlardan daha zayıftı ama bazen korkutucu hale gelirdiler.
‘Lock’u düzgün bir şekilde güçlendirmem gerekiyor.’
Lock’un çekingenliğini biraz düzeltmiş olsa da, genç Kurt çocuk hala Kurt Kralı olmaktan çok uzaktı.
Cale, Choi Han’ın onu insan yöntemleriyle eğittiğini görmüştü.
Ancak Aslan kabilesini görmek Cale’i, Lock’u hızla geliştirmesi gerektiğine inandırdı.
‘Sadece Lock da değil.’
Kurt çocukların da doğru dürüst Kurtlar olarak büyümeleri gerekiyordu.
‘Kaplanların vahşi savaş taktiklerini de bunlara eklersek…’
İş bire bir savaşa geldiğinde Kaplanların zekâsına ve gücüne karşı kazanabilecek kimse yoktu.
Kurt kabilesini ve Kaplan kabilesini bir araya getirirseniz…
‘Denemeye değer.’
Kesinlikle denemeye değerdi. Ayı kabilesi için biraz endişeli olsa da, bu daha sonrası için düşünülecek bir problemdi.
Cale, konuşmaya başlamadan önce iki Aslanın dışarı çıkışını izledi.
“Önce yemek yiyelim.”
Miyaaaaaaaav!
Miyav!
– Ben, ben! Lütfen somon bifteğini şimdi hemen masanın altına koy!
Cale gizlice somon bifteğini masa örtüsünün altına itti ve yemeğini yemeye başladı. Restorana daha fazla insanın geldiğini gözlemlerken yemeğin tadını çıkardı.
Daha sonra düşünmeye başladı.
‘Onlarla çok uğraşacağım.’
Cale, Aslanın onunla nasıl alay ettiğini unutmamıştı.
* * *
Cale sabah erkenden kaşlarını çatmaya başladı.
Toplam altı pençe onu aşağı bastırıyordu.
‘Bu küçük serseriler.’
Cale kaşlarını çatarak gözlerini açtı. Pencerenin dışındaki koyu mavi gökyüzünü görebiliyordu. Ancak, hala kıştı, bu yüzden güneş birkaç saat daha doğmayacaktı.
Cale’in gözlerinin önünde kırmızı kürk belirdi.
“Bugün olacak.”
Hong biraz üzgün gibiydi.
“Evet, bu gece.”
“Havai fişek zamanı!”
Sakin bir On ve heyecanlı bir Raon, Cale’i sıkıntıyla doğrulttu. O sırada biri kapıyı çaldı.
“İçeri gel.”
Kapı yavaşça açıldı.
Cale, Choi Han ve Katil Balina Archie’yi görebiliyordu. Archie yüzünde tuhaf bir ifadeyle Choi Han’ın arkasında dururken Choi Han yenilenmiş görünüyordu.
Cale bir soru sordu.
“Sabah antrenmanın iyi geçti mi?”
“Evet, Cale-nim. Kendimi tazelenmiş hissediyorum.”
Choi Han, hala odanın dışında ellerindeki kiri temizlerken masum bir gülümsemeyle karşılık verdi. Bu, Archie’nin sessizce başını sallamasına neden oldu.
Choi Han, ateş sütununu oluşturacak sıvıyı kuru göle gömmüştü.
“Egzersiz yapmak en iyisidir.”
En sevdiği egzersiz yöntemi nefes almak olan Cale, Choi Han’a katılıyormuş gibi yaptı ve günü karşıladı.
Festivalin son günü, havai fişekleri patlatmayı planladıkları gün, aydınlık bir sabahla başlamıştı.