Yukarıdan aşağıya akması gereken su tersten akıyordu.
Beyaz Yıldız suyun ateşini söndüremeyeceğini mantıklı bir şekilde biliyordu ancak doğal içgüdüleri onu hareket etmeye zorluyordu.
O su tehlikeliydi.
Vücudu kendi kendine ilerliyordu.
Baaaaaaaam!
“…Seni zayıf p*ç kurusu.”
Mavi bir mızrak ateş kılıcına çarptı ve yolunu kapattı. Beyaz Yıldız daha sonra p*çin gülümseyerek kaçtığını gördü.
“Bunu şimdi mi anladın?”
Cale bunu hızla aşağı inerken söyledi. Zihninde Süper Kayanın sesini duydu.
– Tacın gücünü kullanman gerekmez mi?
Ejderha Avcısı tacı, geçen sefer Cale’in Beyaz Yıldıza karşı savaşmasına yardım etmişti.
Ancak Cale aşağı inerken Süper Kayanın sorusu karşısında başını salladı.
Mavi su onun aşağı doğru ilerleyen hareketinin tersine havaya doğru yükselmeye devam ediyordu. Bu su sütunları çok geçmeden insanların görebileceği kadar büyüdü.
Mavi ve şeffaf su.
Normalde bu karanlık gecede görünmemesi gereken su sütunları parlıyor ve varlıklarını ortaya koyuyordu. Bunun nedeni, ironik bir şekilde, ilk ortaya çıkan ateş sütunlarından gelen ışıktı.
“Hahh…haa, hhh.”
Kucağında çocuğuyla durmadan koşan kadın, sonunda insanların toplandığı noktayı görmeyi başardı.
‘Ekselansları! Şövalyeler de orada!’
Kara Elfin bahsettiği gibi veliaht prens ve şövalyeler meydandaydı. Onların yanında olsaydı hayatta kalma şansı artmaz mıydı?
Kadın daha sonra şok içinde insanların bir şeyi işaret ettiğini gördü.
Baaaaaaaam…
Daha sonra uzaktan gelen yüksek bir ses duydu. Sadece hayatta kalmayı düşündüğü için koşmakla meşgul olan kadın artık her şeyi yeniden duyabiliyordu.
“Anne! Arkanda!”
Kadın, kollarındaki çocuğun arkasını işaret edip bağırdığını duyunca yavaşça arkasına döndü. Ve sonra onu gördü.
“…Su.”
Ateş sütunları kadar uzun su sütunları gökyüzüne doğru fırlıyordu.
Kuzeyden, güneyden, doğudan, batıdan hiddetle yaklaşan ateş ırmaklarından kaçan insanlar da durup o su sütunlarına bakmışlardı.
Magma olup olmadığını anlayamadıkları bu garip sıvı ateşin aksine, su sütunları her yerde gördükleri suya benziyordu.
Ancak bu su sütunları Dubori bölgesi sakinleri için büyüleyiciydi.
“Anne! Daha önce hiç bu kadar çok su görmemiştim! Vay!”
Çocuğun masum hayranlığından anlaşılacağı gibi, yanında çöl bulunan Dubori bölgesinde, hayatta kalmak için fazlasıyla yeterli olsa bile su bol bir şey değildi.
Suyu yalnızca küçük ipliksi nehirlerde, yerin derinliklerine kazılmış kuyularda ve yağmurda gören insanlar, bu ateş nehirlerinin önüne geçen büyük sütunlar şeklindeki suyu izlediler.
Yanmaya başlayan şeyleri duyabiliyorlardı.
Gökyüzüne beyaz duman yükselmeye başladı.
“O d, durdu!”
Önüne çıkan her şeyi yutan kırmızı sıvı, daha fazla ilerlemeden yavaş yavaş kaybolmaya başlıyordu.
Su ve ateş birbirine temas etmeye devam ettikçe daha fazla buhar yükselmeye başladı.
Sanki ateş nehrinin etrafındaki alanı yavaş yavaş beyaz bir sis kaplamış gibi hissettiriyordu.
“K, kesildi!”
“G, güvendeyiz!”
“Koşmaya devam edin! Bu su sütunları yok cağ kebap gibi oluruz!”
Bir nehir, hatta belki bir tsunami gibi ileri doğru akan kırmızı sıvı yavaş yavaş kayboluyordu.
“…Nasıl-”
Yangının, bu felaketin durduğunu herkesten daha iyi bilen Beyaz Yıldız, şaşkınlıkla hâlâ mevcut olan su sütunlarına baktı.
Bu normal bir yangın değildi.
Felaketlerle kaynaşmış, magma özelliği taşıyan özel bir ateşti.
Ama o koca ateş, suya dokunur dokunmaz buhara mı dönüşmüştü?
Beyaz Yıldızın bakışları alçalan Cale’e yöneldi. Cale de Beyaz Yıldızı gözlemliyordu.
– Farklı.
Gökyüzü Yiyen Suyun berrak sesi Cale’in zihnini doldurdu.
– Ben Yargılayan Sudan farklıyım.
Sesi yalnızca Cale’in zihninde yankılanmıştı ama Cale’e bakan Beyaz Yıldızla konuşuyordu.
– Kendim için seçtiğim ben, başkasının yarattığı benden daha gerçek. Geçmişteki o güç, benim isteğim dışında olan bir şeydi. Benim irademle oluşan bu güç çok
daha güçlü.
Bir tanrı tarafından verilen ‘Yargılayan Su’ adı aslında onun için prangaydı. O prangalardan kurtulup hayatını kendi olarak yaşamaya karar verdiğinde…
Geçmişte olduğundan daha güçlü hale gelmişti.
– Benim gökyüzünü bile yutmam lazım.
Dokunulamayan bir şeyi silip süpürmek için çok daha güçlü olması gerekiyordu. Onun daha da şiddetli olması gerekiyordu.
Boom. Boom. Boom.
Cale kalbinin çılgınca attığını hissedebiliyordu. Bu Gökyüzü Yiyen Sudan gelen bir sinyaldi. Acele etmesini, hazırlıkları bitirip ve başlamasını söylüyordu.
Konuşmak için ağzını açtı.
“Bu kadar olduğunu düşündün, değil mi?”
Beyaz Yıldız, Cale’in dudaklarını okumaya çalıştı ama Cale ona zaman tanımadı.
Rüzgârla çevrili bir halde meydanın merkezine doğru ilerleyen Cale iki elini de öne doğru uzattı.
“…Ha?”
Su sütunlarına bakan insanların gözleri fal taşı gibi açıldı.
Oooooooong.
Su sütunları dönmeye başladı ve bu sütunların içindeki su da şiddetle dönmeye başladı. Beyaz Yıldızın bu konuda içinde kötü bir his vardı.
Bzz, bzzzz.
Kuvvetli bir güç kasırgası Beyaz Yıldızı ürpertiyordu.
“…Cale Henituse!”
Beyaz Yıldızın bedeni hızla Cale’e doğru alçaldı. Ateş kılıcından ateş fışkırıyordu. Yangın, Cale’e doğru uçarken kırmızı hilal halini alarak bumeranga dönüştü.
Baaaaaaaaaam!
Ancak kızıl hilal siyah aura tarafından engellendi.
Siyah aura, kırmızı hilal tarafından yutuldu ve anında ortadan kayboldu.
Ancak Beyaz Yıldızın ateşi Cale’e ulaşmayı başaramadı. Beyaz Yıldız, Choi Han’ın yakınlardaki en yüksek binanın tepesinde kılıcını ona doğrultmuş halde durduğunu görebiliyordu.
Yangını engelleyen şey Choi Han’ın aurasıydı.
“…O p*ç……!”
Beyaz Yıldız kaşlarını çatarken Cale konuşmaya başladı.
Boom!
Tüm vücudunu sarsan bir gümbürtü kalbinden gelip ona sinyal verirken…
“Ye şunu.”
Şaaaaaaaaaaaaaaa-
Meydandaki insanlar başlarını kaldırdı.
Cale’den dört rüzgâr şeridi uçtu ve kuzeye, güneye, doğuya ve batıya doğru hareket etti. Rüzgar şeritlerini takip ederek başlarını çeviren insanlar bunu
gördü.
“…Mızraklar……!”
“Oklar mı?”
Dönen su sütunlarının uçları keskinleşti. Dört ok benzeri mızrak sert uçlarını kırmızı sütunlara doğrulttu.
Cale rüzgârın sesini taşımasına izin verdi.
“Ateş.”
– Bunu bekliyordum.
Gökyüzü Yiyen Su karşılık verdi ve büyük su mızrakları ateş sütunlarına doğru fırladı.
Çevredekiler bu manzarayı boş gözlerle izlediler. Büyük mızrakların hareketleri yüzünden kulakları çınlıyordu.
Gak. Gak.
Bu insanlar, kargaların onları ısırması ve çekmesi sayesinde kendilerine gelip geri çekildiler ve sütunlardan biraz daha uzaklaştılar. Sütunlardan kaçtıkça hızları yavaş yavaş arttı. Ancak ateş ve suyun birbiriyle çarpışmasını izlemek için başlarını çevirmeye devam ettiler.
Baaaaaaaaaam!
Su ve ateş çatışırken şiddetli patlamalar duyuldu.
Yer de sallanmaya başladı.
Her yönden cızırtılı sesler geliyordu.
Sanki dünya tersine dönüyor gibiydi.
“…Bu mümkün değil. Bir felaketi mi engelliyorsun yani?”
Alçalan Beyaz Yıldızın gözbebekleri inanamayarak titriyordu.
Magma benzeri ateş, vahşice çarpan su tarafından yavaş yavaş yok ediliyordu.
Bam! Bam! Bam!
Mızraklarının uçları kırılsa bile su, ateş sütunlarına çarpmaya devam etti. Onları kemirdiler. Sonra da onları silip süpürdüler.
Öfkeyle dönen su, buhara dönüşmeden ve gökyüzüne uçmadan önce ateşi silip süpürdü.
Veliaht Prens Valentino bunları izlerken vücudunun her yerinde tüyler diken diken oldu.
Yangın her şeyi yakıp kül etmemişti ve büyük su da bir tsunamiye dönüşerek yakındaki mahsulleri yok etmemişti.
İkisi de sanki en başından beri hiç var olmamışlar gibi havaya dağıldılar.
Kafası hızla yukarıya baktı.
“…Genç efendi Cale.”
Genç efendi Cale gökten iniyordu. Veliaht Prens Valentino’nun yanına, meydanın merkezine doğru gidiyordu.
Valentino aklını kaybetmiş bir adam gibi Cale’e doğru yürüdü. Tüyleri hala diken dikendi.
‘Cale Henituse, Cale Henituse.’
Son birkaç yılda neredeyse her yerden bu ismi kaç kez duymuştu? Ayrıca bu adamın Caro Krallığının savaşındaki inanılmaz güç gösterisini de bizzat görmüştü.
Ancak o zaman bu seferki kadar şok olmamıştı.
‘O insan mı?’
Bu adam insan mıydı?
Doğanın güçlerini bu kadar özgürce kullanabilen birine insan diyebilir miydiniz?
Valentino’nun zihni şok ve minnettarlığın yanı sıra korku ve yabancılıkla da doldu
Hem Beyaz Yıldız hem de Cale Henituse benzer güçlere sahipti.
Bu gerçek Valentino’nun zihninde alarm veriyordu. Ancak yine de Cale’e doğru yürüdü.
Bu muhteşem şeyin gerçekleşmesini sağlayan kişiyi görmek istiyordu.
Cale yere düştüğü anda Valentino elini Cale’e doğru uzattı.
En azından onu azıcık olsa desteklemek istiyordu.
“Genç efendi Cale.”
Ancak eli havada kaldı.
“Öhhhö!”
Cale’in gövdesi öne doğru düşmeye başladı. Valentino yere düşen ve ateşe benzemeyen koyu kırmızı bir şey gördü.
Cale’in ağzından çıkan koyu kırmızı kan hızla elbiselerini ve yeri ıslattı.
“Genç efendi-nim! İyi misiniz?”
Bir noktada onlara yaklaşmış olan Gashan, Cale destekledi.
Valentino, Cale’in Gashan’a yaslanan ellerini görebiliyordu. Hafifçe titriyorlardı. Sadece elleri değildi. Tüm vücudu hafifçe titriyordu.
Soluk teni ağzının kenarlarından akan kanla bile örtülemiyordu.
“Ah.”
Valentino derin bir nefes aldı.
‘O bir insan.’
Cale Henituse de insandı.
Cale Henituse neden kan kusup bu kadar acı çekmek zorunda kalmıştı?
Valentino etrafına baktı. İnsanların şok olmuş ve Cale için endişelenmiş göründüklerini görebiliyordu. Daha sonra bölge sakinlerinin toplandığı meydanı gördü.
Valentino bunu herkesin bakışını ve ifadesini gözlemledikten sonra fark etmişti.
Cale Henituse, Beyaz Yıldız olarak bilinen adamdan farklıydı.
O anda Gashan’ın sesini duydu.
“Genç efendi-nim, güçlerinizi çok fazla kullanmıyor musunuz?”
Valentino telaşla başını çevirerek Cale’e baktı. Bakışları çok geçmeden havaya yöneldi.
Baaaaaam!
Ateşe çarpan parlak siyah bir ışık gördü.
Choi Han’ın kılıcından çıkan aura, Beyaz Yıldızın ateş kılıcına karşı savaşıyordu.
Daha spesifik olmak gerekirse Choi Han’ın siyah aurası, Beyaz Yıldızın aşağı inmesini engellemeye devam ederken kırılmaktan korkmuyordu.
Valentino, onu göremese bile Beyaz Yıldızın bakışlarının meydana odaklandığını hissedebiliyordu.
O kırmızı kılıç meydandaki insanları hedef alıyordu. Bunu hemen fark etti.
Valentino daha sonra Cale’in elinden yavaşça gümüş ipliklerin çıktığını gördü.
‘…Kalkan!’
Valentino’nun aşina olduğu güçtü, Cale’i meşhur eden gücün aynısı.
Cale’in bir kalkan yaratmaya çalıştığını fark etti. Bunu buradaki insanları korumak için yapıyordu. Valentino yumruklarını sıkmaya başladı. Gözlerini kocaman açtı ve yumruklarını sıkıca sıktı.
Cale kan öksürürken ve sallanmaya devam ederken yavaş yavaş ortaya çıkan gümüş iplikler netleşmeye başladı.
“…Genç efendi-nim!”
Gashan’ın endişeli sesi meydanda yankılandı.
Bu sesi dinleyen Cale kaşlarını çatmaya başladı.
‘Kahretsin!’
Gökyüzü Yiyen Suyu çok fazla kullanmıştı.
Çok fazlaydı.
Ayrıca toprak özelliğini de kullanmıştı.
Üstelik neredeyse tüm gün boyunca Rüzgârın Sesini de kullanıyordu.
Beş özelliğin hepsini kullanmamış olmasına rağmen suyu çok fazla kullandığı için vücudu titriyordu.
‘Tacı kullanmalı mıydım?’
Eğer öyle yapsaydı iyi olurdu.
– Hadi duralım.
Süper Kayanın sesini duydu.
Ancak Cale duramazdı.
‘Choi Han uzun süre dayanamaz!’
Ayrıca halka meydanda toplanmalarını o söylemişti.
– Evet. O andan itibaren çoktan güçlerini kullanmaya karar vermiştin zaten.
Cale’in dudaklarının köşeleri yavaşça yukarı kalktı ve Süper Kayanın kederli sesine yanıt veriyormuşçasına hüzünlü bir gülümseme oluşturdu.
O anda başlarını kaldıran insanların önünde güzel bir gümüş ışık belirdi.
———-
Merhabalar, uzun bir aradan sonra tekrar buradayım. Sizi hayal kırıklığına uğrattıysam özür dilerim ve bundan sonra size güzel ve doğru çeviriler sunmak için sıkı çalışacağım. Elimden geldiğince günde en az 1 çeviri ya da daha fazlasını paylaşacağım. Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğim. Sevgiler ve saygılar.