“B, bu bir saldırı!”
Dubori bölge lordunun gözleri kırmızı ateşi yansıtıyordu. Surların arkasından yükselen yangın, şehre her an saldırabilecek büyük bir yılana benziyordu.
Cale o anda Beyaz Yıldız ile göz teması kurdu.
Pfft.
Beyaz Yıldız gülerken dudakları büküldü.
‘Ha?’
Cale’in gözbebekleri bir an titredi. Beyaz Yıldızın ifadesi, sanki daha önce gösterdiği endişe sadece bir oyunmuş gibi sakinleşti. Bunu doğruladıktan sonra
Cale’in zihni hızla hareket etmeye başladı.
O sırada öfkeli bir ses duydu.
“Siz, ne cesaretle-!”
Lort yavaş yavaş batıya bakan pencereye doğru yürümeye başladı. Eli pencereye dokunduğu an…
Lord öfkeyle bağırırken pencere açıldı.
“Bölgeme saldırmaya cesaret ediyorlar! Bunlar da ne?!”
Yangını ve yakındaki kasırgaları görebiliyordu ama saldırıyı başlatan kimseyi göremiyordu.
“Aaaaaah!”
“B, bu ateş de ne?!”
“Bu bir lanet! Bu, Ölüm Diyarından gelen bir felaket!”
Uzun bir günün ardından evlerine dönen küçük kentin sakinlerinden bazıları yangın için evlerinden dışarı koşmuş bazıları da korkudan titreyerek evlerinin derinliklerine saklanmışlardı. Yaşlı bir adam gözlerini ateşten alamıyordu.
“B, bu kaçıp ölenlerin kini! Öfkeleri sonunda bu çürümüş bölgeyi yok etmeye geldi!”
“Ölüm, ölüm geliyor!”
Yaşlı adamın sözlerine cevap veren insanların öfkeli bakışları Lordun Şatosuna çevrildi. Ancak öfkeleri Lordun Şatosundaki lorda ulaşmadı.
“Benim toprağım, benim mallarıma mı göz diktiler?”
Lordun gözlerinde ateşe karşı hiçbir korku yoktu. Yeni takımında asılı, üzerinde bölge armasının olduğu rozet kırmızı renkte parlıyordu.
“Sör Barrow!”
Hızla Beyaz Yıldıza doğru koştu.
“Hemen o yangına sebep olan p*çi bana getirin!”
“Lort-nim, ama-”
Lort, adamın beyaz maskenin altındaki dudaklarının şeklinden tuhaf ifadeyi görebiliyordu. Bu, lordun bakışlarını başka bir yere çevirmesine neden oldu.
“Şövalyeler, salona gizlice giren o iki fare p*çi derhal tutuklayın! Onları yer altı hapishanesine atın!”
Lort, avizenin üzerinde duran Cale ve Choi Han’ı işaret ediyordu.
“Dubori bölgesinin şölenini bayramını bozmaya cüret ettiniz demek ha!”
Salonun kapıları açıldı ve hizmetkârlar daha önce aldıkları kılıçları şövalyelere geri verdi.
“Bu iki p*ç kesinlikle dışarıdaki düşmanlarla birlikte!”
Şövalyeler hemen kılıçlarını çektiler ve Cale ile Choi Han’ın etrafını sardılar. Choi Han, Cale’e döndü ve Cale’in yavaşça tüm salona baktığını fark etti.
‘Hımm!’
Choi Han’ın gözleri bulutlandı.
Şşşt.
Cale gömleğinin üst düğmesini çözdü. Lord bunu yaparken öfkeli ve kendinden emin bir ifadeyle Beyaz Yıldıza yaklaştı.
“Biliyordum! Sör Barrow, haklıydınız! Gerçekten bizim bölgemizi hedefleyen insanlar varmış!”
“Bu doğru. Lort-nim, Dubori bölgesini ele geçirmeye çalışırken gizlice içeri girenler bu insanlar olmalı.”
Beyaz Yıldız parmağını Cale’e doğrulttu.
‘Ho! Ben mi?’
Cale şok içinde Beyaz Yıldıza baktı ama Beyaz Yıldız herhangi bir tepki göstermedi. Cale bu tepkiyi gördükten sonra gerginleşti.
‘Kesinlikle başka bir şey var. Bu yüzden bu kadar sakin olabiliyor.’
Cale’in zihni daha da karmaşık hale geldi. O anda lordun sesini duydu.
“Sör Sayeru, o p*çleri diri diri yakmak için kutsal ışığını kullan!”
“Evet efendim, lort-nimin isteğini memnuniyetle yerine getireceğim. Bu şeytani p*çleri cezalandıracağız.”
“Evet evet! Haklısın!”
Ayı Kral Sayeru, Cale ve Choi Han’a ışıktan bir ok fırlatırken kıs kıs güldü. Cale’in şok dolu bakışları karşısında gülmekten ölecekmiş gibi görünüyordu.
Kendine son derece güvenen lort, alaycı bir ses tonuyla Cale ve Choi Han’a bağırdı.
“Siz p*çler yaşamak istiyorsanız o ateşi derhal söndürün!”
“Ama istemiyorum.”
Çevredeki şövalyeler ve salondaki herkes o anda şok içinde ağızlarını açtılar. Bakışları avizenin üzerinde duran kahverengi saçlı adama yöneldi.
“…Az önce ne dedin……?”
Lordun sorusuna tekrar cevap verdi.
” ‘Ama istemiyorum’ dedim.”
“S, seni kahrolası kibirli p*ç-! Şu yangını hemen söndür-”
“İstemiyorum.”
Cale omuzlarını silkti ve lorda, şu ana kadar veliaht prens Alberu’ya bakışıyla karşılaştırılamayacak kadar saygısız bir şekilde baktı.
“Neden yapacakmışım?”
“…Ne? Karşılık vermeye cesaret edersen-”
Cale elini uzattı ve rüzgâr elinden çıkıp lordun etrafını sardı.
“A, aaaahhh!”
Vücudu havaya fırladı. Yeni takımı berbat bir hal almaya başlamıştı. Lort sanki az önceki o kendinden emin adam değilmiş gibi korkuyla elini Beyaz Yıldıza uzattı.
“Aşağı, aşağı indir beni! S, Sör Barrow! Aşağı inmeme yardım et!”
Beyaz Yıldız, bakışlarını Cale’e çevirmeden önce bir kez lorda baktı.
“Ateşin sihir olmadığına inanıyorum?”
Cale, başını sallamakta ve şehir surlarının dışındaki yangını ve kasırgaları işaret eden Beyaz Yıldıza katılmakta hiç sorun yaşamadı.
“Doğru. Bu arkadaşlarımın güçleri.”
Daha spesifik olmak gerekirse, Cale’in mesajını çöldeki Elementaller ile paylaşan kişiler Cale’in yanındaki Rüzgar Elementalleriydi.
‘Vay canına! Onun arkadaşı olduğumuzu mu söyledi? Hehe! Bunu doğrudan ondan duymak çok güzel!’
‘Hehe, kaos, yıkım ve aralarında büyüyen dostluk.’
‘Dürüst olmak gerekirse bizim yaptığımız pek bir şey yok! Çoğunu Kara Elfler yaptı!’
Mesajı duyan Elementaller, sözleşmeli oldukları Kara Elflerine haber vererek onların bölgeye bu şekilde hücum etmelerini sağlamıştı.
“Aman aman, sen gerçekten yeteneklisin. Böyle beklenmedik bir darbeyi nasıl indirebildin?”
Beyaz Yıldız sanki başı ağrıyormuş gibi başını salladı.
“Sör Barrow, ne yapıyorsunuz? Beni hemen indirin! Şimdi!”
Lordun bağırışını duyduktan sonra Beyaz Yıldızın dudaklarının kenarı yukarı kalktı. Cale ile konuşmaya devam ederken lordu işaret etti.
“Ama eğer lorda dokunursan Caro Krallığı ile ilişkini düzeltebilir misin? Bu adamın arkası oldukça sağlam. Veliaht Prens Valentino ile iyi bir ilişkiniz
olduğunu biliyorum.”
Beyaz Yıldız lorda sanki çöpe bakıyormuş gibi bakıyordu. Bu sadece kendine ve kendine ait şeylere önem veren biriydi.
“Bu lordun kuzeni, Veliaht Prens Valentino’nun bile dokunamayacağı biri. O, Caro Krallığının politikasını kontrol eden biri, peki sana kim yardım etmeye
cesaret edebilir? Veliaht Prens Valentino’nun bile buna göz yumacağını düşünüyorum.”
“Ne olmuş yani?”
“…Ne?”
Cale kaba bakışlarını gizlemedi. Bu lordun güçlü bir desteğinin olması kimin umurunda?
‘Benim desteğim Alberu Crossman.’
Bir Caro Krallığının soylusu ne kadar güçlü olursa olsun, Mogoru İmparatorluğunun çöküşünden sonra artık en güçlü krallık olan Roan Krallığının gelecekteki kralı kadar güçlü olabilir miydi? Ve en önemlisi.
Cale omuzlarını silkti ve ekledi.
“Önemli değil. Veliaht Prens Valentino’nun bana güveneceğinden eminim.”
‘Hayır, benim dediğimi yapacaktır demek daha doğru olur.’
Cale’in dudaklarının köşeleri kalkmaya başladı.
Rüzgâr o anda Cale’in tüm vücudunu kapladı. Şövalyeler ve büyücüler ona kolayca yaklaşamazlardı.
“Kahretsin, onlara bu şekilde yaklaşamayız!”
“Yine de onları kuşatın! Kaçamayacaklar!”
Cale, ne şövalyelerin telaşlı bağırışlarından ne de rüzgârdan şok olan ve salonun köşelerinde saklanan yöneticilerden rahatsız olmadı ve sadece Beyaz Yıldıza odaklandı.
“Üstelik benim bir şey yaptığımı mı söylüyorsun? Bölgeye hiçbir şey yapmadım.”
“Ne?”
Beyaz Yıldızın tek kaşı hafifçe yukarı kalktı.
“O yangın bölgeye dokundu mu? Saldırdı mı? Ben hiçbir şey yapmadım.”
Cale, Beyaz Yıldız ve Sayeru’ya bakarken gülümsedi. Ayı Kral onunla alay etti.
“Yangın yakında bölgeye ulaşacak. Sonuç olarak şehri istila etmiş olacaksınız. Biz lordu ve bölgeyi koruyan insanlarız ve bu sefer siz p*çlerin her zaman sahip olduğu konumda olan bizleriz.”
“Beklediğim gibi……Heh.”
Cale konuşmaya devam ederken güldü.
“Sanırım Young-en şehrine fare yerleştirmediniz?”
“…Ne?”
“Bunu duymadığınıza sevindim.”
Cale gülmeden edemedi. Beyaz Yıldızın İllüzyonistinin farelerini ne kadar uzağa yerleştirdiğini merak ediyordu. Ancak son açıklamayla merakını gidermeyi başarmıştı.
Youn-en şehri. İllüzyonistin Young-en’de fareleri olsaydı, lorttan bu şekilde bahsetmezlerdi. Bu lordun desteği güçlü müydü? Ne olursa bu sadece onun arkasındaki destekti.
Cale’e bakan Beyaz Yıldız konuşmaya başlarken öne doğru bir adım attı.
“Seni p*ç, ne yaptın-”
O andaydı.
Boom! Bom Bom.
Dışarıda davulların çaldığını duydular. Ses doğudan geliyordu. Beyaz Yıldız ve Sayeru doğuya bakan bir pencereye dönerken koridordaki biri bağırdı.
“Krallığın davulları neden çalıyor?”
‘Ne?’
Sayeru’nun gözbebekleri titremeye başladı.
‘Çok hızlı!’
Bu, krallığın önemli bir şahsının geldiğini haber veren davulların sesiydi. Krallık tarafından görevlendirilen bir kişi Sayeru’nun beklediğinden çok daha erken gelmişti.
‘Normal hızlarına göre en az bir iki gün daha beklemeleri gerekirdi!’
Yoksa neden bu mana bozucuları kursunlardı ki? Bu, krallığın Dubori bölgesinin durumunu öğrenmesinin daha uzun sürmesi ve onlara Cale ve Choi Han’a suçlama yapmaları için zaman tanınması içindi.
Ancak henüz hiçbir şey yapmayı başaramamışlardı.
‘Bunun anlamı!’
Bakışları hemen Cale’e döndü.
‘O p*ç bir şey yapmış olmalı!’
Sayeru’nun tepkisini gördükten sonra Cale’in gülümsemesi daha da büyüdü.
‘İlüzyonistin Young-en’de hiç faresi yoktu!’
Bunun nedeni ne Beyaz Yıldızın ne de Sayeru’nun Cale’in Valentino ile buluştuğunu fark etmemesiydi. Bu artık işleri değiştirirdi. Eğer düşman savaş alanını genişletmeye çalışıyorsa Cale de aynısını yapmak zorundaydı.
‘Bunu siz p*çlerin beklemediği bir zamanda yaptım.’
Lordun desteği mi? Bu, şu anda beklenenden daha erken kişisel olarak yola çıkan veliaht prensten daha mı güçlüydü yani?
‘Siz p*çler Choi Han’ı ve beni bu işin içine çektiyseniz, ben de kraliyet ailesini içeri çekeceğim.’
Bum, bum, bum!
Davul sesi yaklaşmaya başladı. Cale o anda kulağında bir fısıltı duydu.
‘Bulduk! Dubori bölgesinin sınırında pek çok tuhaf sütun var!’
‘Diğer Rüzgâr Elementalleri bize anlattı! Dubori sınırında birbirinden eşit uzaklıkta ve kırmızı renkte parlayan tuhaf altın sütunlar var!’
‘İllüzyonların sorumlusu bunlar olmalı! Çölün yanıyormuş gibi görünmesinin nedeni onlar!’
‘Onlarca büyük sütun var! Ancak büyük kısmı yeraltında gizli ve yalnızca bir kısmı dışarıda görünüyor, bu da görülmesini zorlaştırıyor!’
Cale’in Dubori bölgesine koşmasını sağlamak için kullanılan yem, bu sayısız sütunun yarattığı bir yanılsamaydı.
Cale o anda bir şey düşündü.
‘Sanırım Young-en’de hissettiğimiz sarsıntılar yere saplanan sütunlardan kaynaklanıyordu. Görünüşe göre bu sütunları bulmamızın zor olmasının sebebi hepsinin sarmaşıkla kaplı olması! Çok yakından bakmaları gerekiyordu!’
Onlarca büyük sütun aynı anda toprağın derinliklerine saplansa yer sarsılmaz mıydı?
‘Yanlış mıyım? Sadece bununla böyle bir gümbürtü ortaya çıkmaz mıydı?’
Bom Bom!
Davullar çalmaya devam ediyordu. Yaklaşan davullar doğu surlarına ulaştı ve nöbetçi askerlerin elleri titremeye başladı.
“…K, Kraliyet Şövalyeleri Tugayı neden burada?”
Asker, Caro Krallığının Kraliyet Bayrağının rüzgârda dalgalandığını görebiliyordu. Kraliyet Şövalyeleri Tugayı arması, kraliyet bayrağını taşıyan şövalyelerin zırhında parlıyordu.
“Hemen kapıyı açın! Bu, Majesteleri Veliaht Prensin emridir!”
Caro Krallığının veliaht prensi Valentino, at üstünde oturan ve şehir surlarına bakan şövalyelerin ortasındaydı. Gözleri kızgın görünüyordu.
“…Çöldeki yangın sahteydi.”
Valentino’nun gözleri yana döndü.
“Genç efendi Cale içeride yakalanmış durumda mı?”
“Bu doğru. Majesteleri.”
Valentino, tuhaf bir kıyafet giyen dövmeli yaşlı adama sırtını dönüp şehir kapısına doğru baktı.
Kapalı kapı açıldı ve Kraliyet Şövalyeleri Tugayı içeri girdi. Atların nal sesleri Lordun Şatosuna doğru ilerliyordu. Valentino’nun yanında ata binen yaşlı adam başını kaldırdı.
Gak, gak, gak.
Güneş bir ara batmıştı ve artık geceydi. Kargalar, Dubori Lordunun Şatosuna doğru ilerlerken karanlıkta vücutlarını sakladılar. Yaşlı adam, Kaplan şamanı Gashan konuşmaya başladı.
“Bütün fareleri yakalayın.”
Gak. Gak, gak.
Onlarca, hayır, yüzlerce karganın hepsi fare avlamaya başladı. Gashan’ın bakışları batıya doğru yöneldi.
Patlamanın ardından çıkan yangını görebiliyordu. Şehir surlarınden Ölüm Diyarına doğru ilerleyen yangın… Bu surların dışında çılgınca yanan ateş, kırmızı bir yılan gibi havayı kesip Lordun Şatosuna doğru uçtu.
“Ahhh!”
“K, kaçın! Ateş, o ateş yılanı bölgeye saldırıyor!”
Öncesinde açıp kaçmama konusunda arada kalan vatandaşlar şok içinde hızla koşmaya başladı. Yangın, karanlık geceyi yarıp geçerken korkutucu görünüyordu.
“Ha?”
Ancak bazıları yukarı baktıklarında koşmayı bıraktı ve şoklarını dile getirdiler.
“Bu siyah insanlar?”
“…O, o yangını yönlendiren kişi?”
Ateş yılanın önünde etrafı rüzgârla çevrili ve yılana liderlik ediyormuş gibi görünen siyahî bir kişi vardı. Karanlık olduğu için hemen fark etmemişlerdi ama iyi görüşe sahip insanlar yanlarından geçen kişiyi görebiliyorlardı.
“…Elf! Bu bir Kara Elf!”
Ateş yılanına bir Kara Elf liderlik ediyordu. Ayrıca ateş yılanının arkasında koşan daha fazla Kara Elf görebiliyorlardı. Daha sonra ateş yılanının Lordun Şatosuna doğru ilerlediğini fark ettiler. Ateş yılanı ve Kara Elfler gökyüzünü yararken hiçbir bina yıkılmadı. Onlar sadece Lordun Şatosuna doğru vahşice hücum ediyorlardı.
Lordun Şatosundaki insanlar da ateş yılanını görebiliyordu. Ve bir kez daha kraliyet davullarını duydular.
“Aman aman, görünüşe göre bizi yakaladın.”
Beyaz Yıldız Cale’e baktı. Cale’in gülümseyen yüzünü gördü.
“S, Sör Barrow!”
Beyaz Yıldız, lordun umutsuz çağrısını duyduktan sonra elini salladı.
Bam.
Küçük bir patlama oldu ve Beyaz Yıldızın elinden çıkan rüzgâr anında Cale’in rüzgarını yuttu.
“Aaaah!”
Boom!
Lort yere düşmüştü ve vücudunda yaralanma olup olmadığını kontrol etmekle meşguldü. Beyaz Yıldız konuşmaya başlamadan önce bir süre ona baktı.
“Başlayın.”
Cale o anda yumruklarını sıktı. Beyaz Yıldızın bu kadar rahat olmasının bir nedeni olmalıydı. Bu yüzden Cale, veliaht prensi çoktan bu işin içine çekmiş olsa da tedirgin olmaktan kendini alamıyordu.
“Cale-nim.”
Choi Han, Cale’e yaklaştı ve kılıcını Beyaz Yıldıza doğrulttu.
O anda düşen kılıçların sesini duydu. Bu başlangıçtı.
‘Ne oluyor be?’
Salondaki her şövalye kılıçlarını ve silahlarını düşürdü. Silahlar yerde yuvarlandı. Ancak umursamadılar.
Yalnızca onlar değildi.
“…Onları yakalamalı.”
“…Yakalayacak… …Yakalayacak…”
Bölge yöneticileri, büyücüler ve hatta lort, şövalyeler gibi boş ifadelerle hareket etmeye başladılar.
“Cale-nim.”
“…Bu nedir?”
Şövalyeler, büyücüler, yöneticiler, bölge lordları ve hizmetkârlar; hepsi onları yakalamaya çalışmak için hızla Cale ve Choi Han’a doğru hücum etti. Cale o anda İllüzyonistin sesini duydu. Yeşil saçlı kadının etrafını kırmızı duman sarmıştı.
“Bu korkunç eylemi planlayan kişi o kişidir.”
O kişi derken Cale’den bahsediyordu.
“Yanında o kötü adamın diliyle büyülenen zavallı bir ruh var.”
Choi Han zavallı ruhtu.
“Dubori’nin iyi insanları. O zavallı ruhu bu zalimden kurtarın.”
Tüm Dubori şövalyeleri, büyücüleri, yöneticileri ve hizmetkârları bir araya toplandığı için çok fazla insan vardı. Hepsi Choi Han’a doğru ilerlemeye başladı.
“Onu kurtarmalıyız.”
“…Onu kurtaracağız. Onu kurtarmalı… Bunu yapmalıyız.”
Cale, şövalyelerin ve büyücülerin yanında genç bir hizmetkârın Choi Han’a elini uzattığını bile gördü. Ayrıca Choi Han’a kurtarılması gerektiğini söylerken yaklaşan zayıf bir yaşlı adam da vardı.
Herkes Choi Han’ı yakalamaya hazır görünüyordu.
Cale, Choi Han’ın yüzündeki tuhaf ifadeyi görebiliyordu.
“Cale, iddiaya girelim mi?”
O anda gülen Beyaz Yıldızın sesini duydu. Beyaz Yıldız aynı zamanda salonu çevreleyecek bir rüzgâr duvarı da oluşturmuştu.
Boom. Boom-
Kuzey Güney Doğu ve Batı. Tüm pencere ve kapılar büyük rüzgâr duvarı tarafından kapatılmıştı. Beyaz Yıldız, Cale ve Choi Han tuzağa düştüğünden beri ona bakan Cale ile konuşmaya devam etti.
“Senin gibi iyi bir insan muhtemelen iyi Choi Han’ın düşüncelerini çok iyi biliyor. Peki, o zaman Choi Han’ın zayıf çocukların, yaşlı adamların ve onu yakalamaya çalışan diğer kişilerin elinden kaçabileceğini düşünüyor musun?”
Cale kaşlarını çatmaya başladı.
“Hepsi masum. Hepsi benim tarafımdan kandırıldı.”
“Hayır. Benim inanılmaz illüzyonlarım tarafından kandırıldılar.”
İllüzyonist konuşmaya devam ederken güldü.
“Bu insanlar bayılmazlar. Bayılmanın illüzyon durumu üzerinde hiçbir etkisi yoktur. Yaralansalar ya da kollarını ya da bacaklarını kaybetseler bile Choi Han’ı kurtarmaya çalışacaklar. Bay Cale ve Bay Choi Han. Ne yapacaksınız?”
Cale, Choi Han’ın endişeli bakışlarının kendisine doğru geldiğini görebiliyordu. Eğlenen İllüzyonistin sesini duyabiliyorlardı.
“Onlara zarar verip bir kenara itecek misiniz? Yoksa iyi bir çocuk olup yakalanacak mısınız Bay Choi Han?”
Beyaz Yıldız ekledi.
“Choi Han bu seferki hedeflerimden biri. En azından onu yakalamam gerekmez mi? Peki ne yapacaksın? Cale Henituse, düşman askerlerini bile kurtarmaya çalışan adam.”
Cale kaşlarını çatmaya başladı. Hizmetkârlara ve yöneticilere saldırmak istemeyen Choi Han’ın kınından çıkamayan kılıcını görebiliyordu.
———-
Merhabalar, uzun bir aradan sonra tekrar buradayım. Sizi hayal kırıklığına uğrattıysam özür dilerim ve bundan sonra size güzel ve doğru çeviriler sunmak için sıkı çalışacağım. Elimden geldiğince günde en az 1 çeviri ya da daha fazlasını paylaşacağım. Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğim. Sevgiler ve saygılar.