Hangi manyak böyle bir hediye verirdi ki?
– Cale, iyi misin?
“…İnsan?”
Eruhaben ve Raon endişeli ifadelerle Cale’e baktı. Cale, kara kitaba bakmaya devam ederken onların bakışlarını doğru dürüst hissedemiyordu.
Cale içten içe deliriyordu.
‘Seni lanet olasıca tanrı her şeyi kendi kafana göre yapıyorsun.’
Cale’in her istediğini yapmasından bile daha kötüydü.
‘Neden buna masum bir insanı sürüklüyorsun?’
Cale bu kısmı anlayamadı.
Eruhaben, Cale’e acıyarak baktı. Düşünceleri ve eylemleri nedeniyle bu çocuğun sadece yirmi yaşında olduğunu çoğu zaman unutuyordu.
Ancak, yaralı bir arkadaşını gördükten sonra Cale’in yaşına göre davranarak buna kızdığını ve hüsrana uğradığını hissedebiliyordu.
– Cale.
Kadim Ejderha nazikçe konuşmaya başladı.
– Eminim endişeli ve kızgınsındır. Nasıl hissettiğini anlıyorum. Eminim bu olay için kendine kızıyorsundur.
“Hayır, Eruhaben-nim. Kendime kızmıyorum. Bu benim suçum da değil.”
– Hmm?
Cale kızgındı.
Choi Han, Choi Jung Soo’nun anılarını yaşıyorsa, doğal olarak Kim Rok Soo’nun hayatını da görüyor olacaktı. Cale ve Kim Rok Soo’yu birbirine bağlayabilirdi bile.
Choi Jung Soo, yeteneğini kullanan Kim Rok Soo’nun içinde olduğu anılara sahipti.
Ayrıca Cale’in tonu, konuşması ve eylemleri Kim Rok Soo olduğu zamankine benziyordu.
‘Bunu çözmek zorunda kalacağım.’
Cale Henituse’nin Kim Rok Soo olduğu gerçeğinin ortaya çıkması mümkündü.
‘Ama neden bu?’
Ortaya çıkabilecek olması Cale için çok önemli değildi.
Choi Han’ın Choi Jung Soo’nun anılarına bakması kimin umurundaydı?
Tabii ki bu ilişkilerinde bir çatlağa neden olabilir veya Choi Han yanlış bir fikre kapılabilirdi.
Ama ne olmuştu yani?
Çatlaklar ve yanlış anlamalar düzeltilebilirdi.
Choi Han, Cale hiçbir şey söylemediği ve Kore’yi bilmiyormuş gibi yaptığı için hayal kırıklığına uğrayabilir ve sinirlenebilirdi.
Bu hayal kırıklığını ve öfkeyi çözmek uzun zaman da alabilirdi.
Ama bunu yapabilirdi.
Bunu zaten çokça düşünmüştü.
Cale, işi çözmenin kolay ya da çok zor olabileceği bütün ihtimalleri tartmıştı. Elbette o süreçle ilgili kaygılar ve ikilemler de vardı.
Ama bunu yapabilirdi.
Neden mi?
Çünkü Choi Han yaşıyor olacaktı.
Ölülerle ilgili yanlış anlamaları veya hayal kırıklıklarını çözemezdiniz.
Onlarla sohbet edemez veya bir daha onları göremezdiniz.
Otuz yılı aşkın ömrü boyunca bu gerçeği iyice anlamış olan Cale, şansı olduğu sürece Choi Han ile olan ilişkisini düzeltmek için elinden geleni yapacaktı.
Ayrıca bu şu anda endişelenmesi gereken bir şey değildi.
Choi Han uyandıktan sonra birlikte düşünebilirler ve birbirleriyle ciddi bir konuşma yapabilirlerdi.
Cale’i kızdıran başka bir şeydi.
“Ama neden birinin acı çekmesine neden olursun ki?”
Choi Han’a Choi Jung Soo’nun anılarını verme durumu.
‘Tabii, diyelim ki Ölüm Tanrısının bunu neden yaptığını bir dereceye kadar anladım.
Ama neden bunu acı verici bir süreç haline getirme ihtiyacı duydu?’
“Onu hiç anlayamıyorum.”
Cale, Ölüm Tanrısını anlayamıyordu.
Ek olarak.
Bir şey daha vardı.
Cale kaşlarını çatmaya başladı.
‘Choi Jung Soo, Jung Soo, o-’
Son hatırası ölümü olacaktı.
Çok yaralanmıştı ve çok kan kaybetmişti.
Acı çekerek ölmüştü ama aynı zamanda gülümseyerek ölmüştü.
Choi Han da bunu görüp deneyimlemeyecek miydi?
Choi Jung Soo, takım lideri Lee Soo Hyuk ile birlikte ölen son kişiydi.
Takım arkadaşlarının birer birer ölümünü izlemişti.
‘Ve-’
Cale, eliyle yüzünü ovuşturdu.
Eli hafifçe titriyordu.
Choi Jung Soo’nun anıları, Kim Rok Soo’nun ifadesini, bakışlarını ve ölürken olan her şeyi gösterecekti.
Kim Rok Soo’nun o sırada ifadesinin nasıl olduğuna dair hiçbir kaydı yoktu. Kendi yüzünü göremiyordu.
Ama o andan itibaren yaşadığı duyguları açıkça hatırlıyordu. Bu duygular yüzünde nasıl ortaya çıkacaktı, Choi Jung Soo’ya nasıl görünecekti…
Bunu görmeden bile hayal edebiliyordu.
Choi Han, arkadaşının yüzünde Choi Jung Soo’nun gördüğü umutsuzluğu ve kederi görecekti.
O acı anıları görecekti.
Neden tüm bunları yaşamasını sağlıyordu ki?
Cale, Choi Han’ı oldukça iyi tanıyordu.
Bu yüzden Choi Jung Soo’nun ölümünün Choi Han için ne kadar zor olacağını tahmin edebiliyordu.
Cale, bu lanet olası Ölüm Tanrısının ne düşündüğünü anlayamıyordu.
“…İnsan?”
Ancak Cale, dizinde tombul bir ön pençe hissettikten sonra elini gözlerinden uzaklaştırdı.
Diğerleri onun her zamanki sabırlı ifadesini görebiliyordu.
“Choi Han yakında iyileşecek.”
– …Tamam.
“Ve lütfen Leydi Cage’den Choi Han’ın durumunu kontrol etmesini isteyin.”
– Cage? Ölüm Tanrısının rahibesi mi?
Eruhaben’in gözleri, geri dönmeden önce bir dakikalığına bulutlandı.
Cale’in aniden rahibe hakkında konuşmasını duyduktan sonra belirleyemediği o bilinmeyen güç kaynağını anlayabiliyormuş gibi hissetti.
Ancak Eruhaben, Cale’e başka bir şey sormadı.
– Tamam o zaman. Bahsettiğin gibi Cage’den Choi Han’ın durumunu kontrol etmesini isteyeceğim. Choi Han’ın yakında daha iyi olacağını söylediğin için daha fazlasını sormayacağım.
– Rosalyn orijinal plana göre hareket edecek.
– Doğru. Yakında ayrılacağım genç efendi Cale.
Cale, Rosalyn’in yüzünde belli belirsiz bir gülümseme görebiliyordu.
– Ne Eruhaben-nim ne de Choi Han şu anda ayrılamayacağı için benim gitmem gerekiyor.
“…Yardımın için teşekkürler, Leydi Rosalyn.”
– Bana teşekkür etmenize gerek yok. Birlikte yapıyoruz.
Rosalyn’in yüzündeki gülümsemeyi gördükten sonra Cale’in zihni güncel sorunlarla karmaşık hale geldi.
Orijinal plan, Eruhaben, Raon ve Rosalyn’in çok sayıda sihirli taşla çalışmasını sağlayarak düşmanı büyüyle boğmaktı.
Ayrıca Choi Han’ın Syrem’in antik güçleriyle güçlenmesinin de duruma yardımcı olacağını düşünmüştü.
‘Sanırım Eruhaben-nim ve Choi Han’ı denklemden çıkarmam gerekiyor.’
Ancak bu iki kişi olmadan yeni bir plan oluşturması gerekiyordu.
Cale, Choi Han’ın ne zaman uyanacağını bilmedikleri için, sadece Cage ve kadim Ejderha onun yanında onunla birlikte olurlarsa rahatlayabilirdi.
‘…Şimdi bu, işleri karıştırdı.’
Ezici sihir gücü.
Rosalyn ve Raon güçlüydü ama Eruhaben’in yokluğundan kaynaklanacak olan büyük bir boşluk vardı.
– Plan işe yarayacak mı?
Ancak Cale, Eruhaben’in sorusuna canlandırıcı bir şekilde yanıt verdi.
“Evet Eruhaben-nim, sorun olmamalı.”
Eruhaben özür diler gibiydi.
Çünkü büyüyle ilgili bir plana dâhil olamayacaktı.
Ama Cale gerçekten iyiydi.
“Sadece daha fazla sihirli taş satın alır veya çalarım.”
– Ha?
“Lütfen bunun için endişelenmeyin. Her şey başarısız olursa, sanırım sihirli taşlarla kafalarına vurabiliriz.”
Eruhaben sanki bir şey söyleyecekmiş gibi ağzını birkaç kez açıp kapadı ama sadece anladığını ve bir şey olursa arayacağını söyledikten sonra telefonu kapattı.
“İnsan.”
“Ne var? Acele et ve çantaları taşlarla doldur.”
Cale sakince yaptığı şeye devam etti.
Ama dizine vurmaya devam eden Raon’a bakmak zorundaydı.
‘Ne?’
Raon’un soğuk ifadesini görebiliyordu.
‘Onun nesi var?’
Cale, Raon’un ciddi bir ifade ve alçak bir sesle konuşmaya başladığını duydu.
“İnsan, Choi Han’ı böyle acı içinde gördükten sonra şaşırdın ve endişelendin mi?”
“Tabii ki şaşırdım ve endişelendim.”
“Seni böyle acı çekerken defalarca izlemek zorunda kaldık!”
Cale o anda az öncekine kıyasla daha fazla şaşırdı.
Raon patilerini kalçalarına koymuş ve korkutucu bir ifade takınmıştı.
“İnsan! Bugünkü olaydan bir ders al! Acı çekmemelisin! Beni üzüyor, dedeleri üzüyor, herkesi üzüyor!”
Minik ve tombul Ejderha ne kadar korkutucu olmaya çalışsa da korkutucu görünmüyordu, ancak Cale bu sefer Raon’dan biraz korkmuştu.
Bu yüzden gelişigüzel yorum yaptı.
“…Bazen aptal olabiliyorum.”
Kafanda bir şeyi hayal etmenin ve o şeyi şahsen deneyimlemenin farklı olduğunu hissediyordu.
“H, hayır! İnsan, sen aptal değilsin! Beyaz Yıldız bir aptal! İnsan, sen sadece biraaazcık! Benden biraz daha az harika ve güçlüsün!”
“Evet evet.”
Cale karşılık verirken Raon’un sırtını okşadı.
Raon’un yumuşak sırtının dokusu ona iyi hissettirdi.
“Gelecekte seni endişelendirmemek için çok çalışacağım.”
Raon gülümsemeye başladı.
“Zeki olduğunu biliyordum, insan!”
Raon daha sonra kanatlarını çırptı ve taşları Simyacı Kulesinin uzaysal cep çantasına taşımaya devam etti.
İkisi mükemmel bir koordinasyon içindeydi ve kısa sürede görevi bitirdiler.
– …Bir yığın para.
Cale, Yıkım Ateşini duyabiliyordu ama onu görmezden geldi. Sihirli taşları kullanamayan ve sihir özelliği bile olmayan sadece ateşe sahip cimrinin bu tür paralara tepki vermesi komikti.
– Olay bundan ibaret değil.
‘Ha?’
Cale irkildi.
Raon, uzaysal cep çantalarıyla kutuları tekrar kilitledi ve daha önce olduğu gibi sihirli kilidin altına geri yerleştirdi.
Kimse kimsenin buraya girdiğini söyleyemezdi.
En azından çantalardaki taşları görene kadar…
Cale sakince bunu izliyordu ama aklı, cimrinin yorumuyla karmaşıklaşıyordu.
‘Ne?
Cimri de sihirli taşları kullanabilir mi yani?’
– Para ve mücevherler gücümü yükseltmekte işe yarıyor, o halde sihirli taşlar neden işe yaramasın?
‘Ah, sanırım bu mantıklı.’
Cale, cimrinin cevabına başını salladı.
Mantıklı gelmişti.
‘Ama bu seferki senin için değil.’
Raon ve Rosalyn’in öncülüğünde ilerleyecek olan kendi taraflarındaki sihir grubu içindi.
– Evet, şu an ihtiyacım yok. Sadece sihir için kullansan olur.
Cale, cimrinin yorumunu bir kenara attı.
O anda net bir ses duydu.
– Benim de güçlenmem gerekiyor.
Bu Gökyüzünü Yiyen Suydu.
Cale’in ifadesi tuhaflaştı.
Antik güçlerin çoğu, emilince Cale’in vücuduna dövmeler bırakmıştı.
Ancak Gökyüzünü Yiyen Suyu ve Korkunç Dev Arnavut Kaldırımı hiç dövme bırakmamıştı.
“İnsan! Ayrılmıyor muyuz?”
Cale, Raon’un sesini duydu ve daha sonra kırbacı tutarken antik güçlerini güçlendirmeyi tekrar düşünmeye karar verdi.
Vücudu bir kez daha görünmez oldu.
– İnsan!
Raon tekrar zihnine konuşmaya başladı.
– Şimdi gidip bir harita ve koordinatları mı çalacağız?
Cale gülümsemeye başladı.
“Evet.”
Topacın kırbacı aracılığıyla Rüzgâr Elementallerinin seslerini duyabiliyordu.
‘Onları dokuzuncu katta toplantı yaparken gördüm!’
‘Orada açık bir harita vardı!’
‘Askerlerinin nerede saklandığını doğruladım. Ayrıca Kuzey, Doğu ve Batı Simyacı Kulelerinin koordinatlarını da doğruladım. Yok et, yok et.’
‘Hey sen, böyle tuhaf şeyler söylemeyi kes!’
‘Hayır. Kaos, yıkım, yok etme! Kahahahahahahaha!’
Cale kapalı kapıya baktı.
Dışarıdaki koridorda muhafızlar, şövalyeler veya simyacılar olmalıydı.
– İnsan, nasıl gidiyoruz?
Cale, Raon’un sorusuna karşılık yavaşça elini uzattı.
Bir kilit ses çıkardı.
Ve pencere açıldı.
– Oh! Doğru! Pencereden uçabiliriz!
Cale, geçebileceği kadar geniş olan pencereden dışarı baktı.
Güney Simyacı Kulesi on katlıydı.
Dışarıdaki güzel manzarayı görebiliyordu.
Cale çıkıntıya bastı ve havaya doğru yürüdü.
Cale’in ayaklarının ucunda küçük rüzgârlar toplandı.
Aynı anda sihir Cale’i de sardı.
– Bu uçuş sihri!
‘Düşersen yıkım olur! Yok etme! Öyleyse yaşamalısın.’
Cale, zihninde hem Raon’u hem de Rüzgâr Elementali’ni duyabiliyordu.
Cale pencereyi dikkatlice kapattı.
“Lütfen.”
Bir Rüzgâr Elementali buna kapalı pencerenin içinden yanıt verdi.
‘Pencereyi kilitleyeceğim! Küçük bir esinti ile yapabilirim!’
Kapalı pencere içeride yalnız kalan bir Rüzgâr Elementali tarafından kilitlendi.
‘Daha sonra kapı açıldığında seni bulmaya geleceğim!’
Cale, başını kaldırmadan önce Rüzgâr Elementali’ne başını salladı.
Dokuzuncu kat ve onuncu kat.
Cale’in henüz görmediği zeminler vardı.
Onuncu katın Güney Simyacı Kulesinin Kule Ustasının oturduğu yer olduğu söyleniyordu.
Cale önce yavaşça dokuzuncu kata çıktı.
Görünmez Cale pencereden içeri sorunsuzca bakabilirdi. Simyacıların etrafta harıl harıl hareket ettiğini görebiliyordu.
‘Sağdan üçüncü pencere. Harita ve koordinatlar o pencereden gözüken odanın içinde! Ama pencere kilitli!’
Cale, Rüzgâr Elementalinin bahsettiği gibi sağa doğru hareket etti.
Birinci ve ikinci pencerelerin önünden geçti.
Artık üçüncü pencereyi görebiliyordu.
Bir kez pencereye baktığında…
‘Ananı-!’
– İnsan!
Cale şok içinde pencereden uzaklaştı.
Pencere açıldı.
Cale hızla duvara olabildiğince yaklaştı.
Ardından elini ağzına götürdü.
“Rüzgâr iyi geliyor.”
Birinin sesini duyabiliyordu.
Bu kişi pencereden hafifçe eğilmişti ve esintinin tadını çıkarıyordu.
O p*ç kurusuydu.
‘Beyaz Yıldız’a birlikte olan büyücü!’
Zehirli bir hançer bileğine saplanmış ve bu yüzden bileği kesilmiş olan kişi.
Cale o kadar şok olmuştu ki, birdenbire o adamın yüzünü görünce neredeyse kalbi yerinden çıkacaktı.
‘O büyücü az önce orada değildi!’
Rüzgâr Elementalinin sesini bile düzgün duyamıyordu.
Cale tamamen sessiz kalmaya çalışırken başını yana çevirdi.
Hafif solgun büyücüyü görebiliyordu.
‘Henüz tam olarak iyileşmemiş.’
Büyücünün Ron’un saldırısını ve zehri tamamen halledemediğini doğruladı.
Cale gülümsemeye başladı.
‘Vücut durumu normal değil. Bu yüzden burada olduğumu anlamadı.’
Bu elinde olması gereken harika bir bilgiydi.
Cale, bazı önemli bilgiler öğrendiğini biliyordu.
Simyacı cübbesi giymiş biri büyücünün yanına yaklaştı ve konuşmaya başladı.
“Kule Usta-nim, burada esinti saf ve harika çünkü birçok dağın ve Ormanın yanındayız.”
‘Kule Ustası mı?
Beyaz Yıldızın büyücüsü Kule Ustası mı?’
Cale bunu tuhaf buldu.
“Kule Ustası mı?”
Büyücü, Simyacının kendisine Kule Ustası dediğini duyduktan sonra kaşlarını çattı ve başını salladı. Ancak büyücü gülümsüyordu. Simyacı, büyücünün aklından geçenleri anlamış gibi nazikçe ekledi.
“Gelecekte hem Doğu hem de Batı kıtalarındaki en büyük Sihirli Kuleye liderlik edecek kişi sizsiniz. Yani, elbette, Kule Ustası-nim sizsiniz.”
“Henüz o kadarı değilim.”
‘Hooo.’
Cale’in dudaklarının köşeleri kıvrıldı.
– Hayır! Kule Ustası Rosalyn! Seni aptal büyücü!
Raon zihninde bağırıyordu ama Cale iki kişinin konuşmasına odaklandı.
Simyacının sesini tekrar duyabiliyordu.
Cale’in gözleri o anda kocaman açıldı.
“Efendi kuzeye mi gitti?”
Efendi.
Beyaz Yıldız.
Beyaz Yıldız hakkında konuşuyorlardı.
Büyücü, Simyacıya cevap verdi.
“Duyduklarıma dayanarak, Efendi güç kazanmak için Balina kabilesinin toprakları, Caro Krallığının güney bölgesi veya Roan Krallığının Kuzeybatı bölgesi arasında hangisine gideceği konusunda uzunca bir süre düşündü.”
Bu beklenmedik şekilde büyük bir bilgiydi.
Roan Krallığı. Cale’in diğer toprak antik gücünün bulunmasını beklediği yer.
‘Ama Roan Krallığının Kuzeybatı bölgesi? Marki Taylor’ın bölgesi mi?
Beyaz Yıldız, toprak antik gücünü bulmak için bu üç yer arasından mı seçim yaptı?
Caro Krallığının güney bölgesi mi? Mary’nin memleketi de mi onun listesinde?
Vay. Bu büyük bir şey.’
———-
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir, eheh (=w=)