Ancak, şaşkınlık duymanın yanı sıra, Cale bir garip hissetti.
Toonka ile set sayılabilecek kişiyi burada görmemişti.
“Şef Harol nerede?”
Şef Harol Kodiang. Cale, Sihir Kulesinin efendisi ile bir vatandaş arasındaki talihsiz kaderden doğan çılgın p*çi görmedi.
Büyücülerden nefret eden ve dünyayı sihirden kurtarmak isteyen sakin ama çılgın bir p*çti.
‘Clopeh o adama kıyasla barışçıl bir p*ç.’
Ancak Cale ve Choi Han buraya gelmesine rağmen o burada değildi.
Whipper Krallığının büyüye düşman olan halkının gözünden kaçmak için kraliyet sarayının bodrum katında gizlice bir ışınlanma çemberi oluşturulmuştu.
Kraliyet ailesinin bir kısmı ve krallığın liderleri tarafından kullanılan bir alan olduğu için yakın gözetim altında olan bir yerdi.
Bu yüzden Toonka ve astlarının yanı sıra Roan Krallığı tarafından gönderilen büyücüler de oradaydı.
Ama o zaman neden askeri harekâtı ve savaşla ilgili her şeyi komuta eden Harol Kodiang yanlarında değildi?
Bu mantıklı gelmedi.
‘Bir şey olmuş gibi görünüyor.’
Cale, Whipper Krallığında bir şeyler olduğunu fark etti.
Toonka, Cale’in gözlerindeki bakışı fark etmiş miydi? Toonka kaşlarını çatmaya başladı. Toonka’nın büyük yapısı ve sert görünümünün birleşimi, yüzünü buruşturunca onu daha da korkunç gösteriyordu.
Cale, Toonka’nın ifadesini gözlemledi ve düşünmeye başladı.
‘Eğer o yüzle savaşsaydı, İmparatorluğun tüm şövalyeleri korkardı.’
Ancak, korkunç görünen yüzüne rağmen Toonka, astlarına baktı ve iç çekerek konuştu.
“Beni takip et. Şefin olduğu yere gideceğiz.”
Toonka arkasını döndü ve önce girişe yöneldi. arkasından gelen Cale’in sesini duyabiliyordu.
“Sorun ne?”
Toonka ağzını açmadan önce bir an tereddüt etti.
Bu, Şef Harol’un Cale ile konuşması gereken bir şeydi ama ona önceden söylenmiş olsa bile bir fark yaratmazdı.
“İmparatorluk Prensi konuşmasını yaptıktan sonra, İmparatorluk, Whipper Krallığına gizli bir yazı gönderdi.”
‘Ne? İmparatorluğun Veliaht Prensi, Whipper Krallığına gizli bir mektup mu gönderdi?’
İmparatorluk Prensinin konuşmasının ardından diğer hazırlıkları tamamlamak için Alev Cüceleri ve Ayılarla ilgilenmek ile meşgul olan Cale, ilk kez duyduğu bu habere kaşlarını çattı.
‘Neden Whipper Krallığına savaş ilan eden p*çler aniden onlara gizli bir mektup gönderdi?’
Gıcırt.
Kapı açıldı. Toonka, Cale’i ve astlarına bakmadı ve dışarı çıkıp cevap verirken dümdüz ileriye baktı.
“İmparatorluk bir teklifte bulundu.”
Komutan Toonka şu anda kızgın ve sinirli hissediyordu.
Cale, geçmişte, direk işe girişen ve her şeyi paramparça eden ve koşarken asla arkasına bakmayan Toonka’yı hatırladı. O Toonka’dan hoşlanıyordu.
Ne yazık ki Toonka, mevcut koşulları nedeniyle geçmişte olduğu gibi davranazmadı. Hayal kırıklığını bastıran Toonka, Cale’e mevcut durum hakkında bilgi verdi.
“İmparatorluk barışı sevdiğini ve Whipper Krallığındaki herkesin ölmesini istemiyorsak Akçaağaç Kalesini teslim etmemiz gerektiğini belirtti.”
‘Ha!’
Cale buna inanamadı.
İmparatorluğun Veliaht Prensi, adil ve doğru bir savaş vereceklerini söyleyerek halkının kalbine bir gurur duygusu aşılamıştı. Gururlu İmparatorluk Prensi rolünü halka oynarken, perde arkasında müzakereler yapıyor ve tehditler savuruyordu.
Ama bu kötü müydü?
‘Hiç de bile. Aslında, o çok iyi yapıyor.’
Savaş sırasında kan dökülür.
İnsanlar ölür.
Bu koşullar altında, Akçaağaç Kalesinin tehdit veya uzlaşma yoluyla ya da savaş yerine başka bir yolla geri verilmesini talep etmek İmparatorluğun akıllıca bir davranışıydı.
Belki de İmparatorluğun konumunu kullanmak akıllıca bir hareketti.
‘Ayrıca, Toonka ve Whipper Krallığı, yalnızlar olarak bilinir.’
Batı kıtasının yalnızları.
Bu, İmparatorluğun, yalnız olduğu bilinen Whipper Krallığına gizlice baskı yapmasını kolaylaştırmıştı.
Bu nedenle Cale, İmparatorluk Prensi Adin’e karşı dikkatli olmaktan kendini alamadı.
Roan Krallığının veliaht prensi Alberu olsaydı, Adin’in yaptığı gibi davranmazdı.
‘Alberu halkına verdiği sözleri tutar.’
İnsanlara adil bir şekilde savaşacakları söylerse, öyle yapardı.
Cale’in Alberu’nun kendisine çok benzediğini ama yine de ondan farklı olduğunu düşünmesinin nedeni buydu.
Aynı zamanda İmparatorluk Prensi Adin’in veliaht prens Alberu’ya benzemesinin, ancak nihayetinde farklı olmasının da nedeni buydu.
Bu, Cale’in Adin’den rahatsız olmasına neden oluyordu.
Adin’in veliaht prens Alberu’ya benzerliği, Adin’in Cale’e de biraz benzediği anlamına geliyordu.
Cale, arkası dönük olan Toonka’ya bakarken konuşmaya başladı.
“Ve?”
Akçaağaç Kalesini geri verin.
Sadece bununla bitmezdi.
Sadece bununla bitmeyecekti.
İmparatorluğun gururu ve hırsı, Akçaağaç Kalesi ile durmalarına izin vermezdi.
Eğer durum o olsaydı, Toonka neden endişelenip bu kadar yorgun konuşsundu ki?
Toonka alayla Cale’in sorusunu yanıtladı.
“80 yıl boyunca Whipper Krallığından 100.000 kişi istiyorlar.”
“…Ne?”
‘Ne istediler?’
Bu sefer Cale bile hemen anlamakta zorlandı. Aklına gelen bir şey vardı ama bunu cevap olarak doğrulamak zordu.
“Harol sana açıklayacak. Beni takip et.”
Toonka kapıdan çıktı.
Cale bir önseziyle aynı şeyi yaptı.
İmparatorluk, 80 yıl boyunca Whipper Krallığından 100.000 kişi istiyordu.
‘Bu kulağa neden İmparatorluk 100.000 Whipper Krallığı vatandaşını 80 yıl boyunca köle olarak kullanma yetkisi istiyormuş gibi geliyor?’
Cale, Toonka’nın peşinden bodrumdan çıktı ve sert bir şekilde konuşmaya başladı.
“Çabuk Harol’a gidelim.”
Cale, şu anda her şeyden çok Şef Harol ile görüşmek zorundaydı.
* * *
Cale, Toonka’yı takip etti ve Whipper Krallığının merkez sarayına baktı.
‘Roan Krallığının sarayından daha abartılı görünüyor.’
Pırıl pırıl dış görünümün aksine, iç mekânda tamamen farklı bir his vardı.
‘Oldukça boş.’
Etrafta pek fazla insan yoktu. Üstelik gelen gidenlerin yüzlerinde mutlu ifadeler de yoktu.
Şu anda rahip kılığına giren Cale, Whipper Krallığı merkezi olan kraliyet sarayına baktı ve çevredeki atmosferi fark etti.
‘Daha savaş başlamadan her yerde bir yenilgi duygusu var.’
Neden böyleydi?
Cale, merkez sarayda olmadıkları için askerleri ve savaşçıları nasıl bir atmosferin sardığını anlayamasa da, hükümet yetkililerinin, şövalyelerin ve muhafızların hepsinin ifadelerinden bir yenilgi havası yaydıklarını fark etti.
– İnsan, çoktan kaybetmişiz gibi geliyor! Neden herkesin yüzü böyle?
‘Benim düşündüğüm de o.’
Cale bir şeylerin ters gittiğini hissetti. Yanındaki Choi Han’a baktı. Görünüşünü bir cüppeyle gizleyen Choi Han da çevresine bakıyordu.
Böyle bir atmosfer, onun için muhtemelen bir ilkti.
Her şeyin gevşek ve batıyormuş gibi görünmesini sağlayan bir atmosfer vardı.
Cale o havayı hatırladı ve önündeki Toonka’ya bir soru sordu.
“Bu yazışmayı kaç kişi biliyor?”
“Bizim tarafımız dışında yaklaşık 2 veya 3 kişi.”
Bizim taraf.
Bu sözler, yakın astları olan Toonka ve Harol ile büyücü olmayan grubun ilk üyeleri olan yerlilere atıfta bulunuyordu.
‘Ha!’
Cale sonunda neler olduğunu anlamıştı.
‘Çaresizlik içinde önümüzden geçenler Toonka’nın tarafındaki insanlar değil.’
Cale konuşmaya başladı.
“Görünüşe göre merkez sarayda bizim tarafımızda olanlardan pek yok.”
Toonka bir an tereddüt etti ve sonra cevap verdi.
“…Doğru. Beklendiği gibi, çok akıllısın.”
‘Akıllı mı? Bu çok bariz değilmiş gibi.’
Ancak o zaman Cale, tüm insanların geçerken Toonka’ya gizlice baktığını fark etti. Bakışlarında bir hoşnutsuzluk, çekinme ve korku karışımı vardı.
Toonka konuşmaya devam etti.
“Bu merkezi saray, kraliyet ailesinin kaldığı yerdir.”
Whipper Krallığı hala monarşi ile yönetiliyordu.
Toonka ve büyücü olmayan grup, Sihir Kulesini yıkmış ve Whipper Krallığında etkili insanlar olarak ortaya çıkmıştı.
Bununla birlikte, kraliyet ailesi ve kraliyet ailesinin tarafında olan krallık içindeki soylular ve hükümet yetkilileri grubu aynı kalmıştı.
Cale, daha farkına bile varmadan merkez sarayın en iç kısmına gelmişti.
Etraflarında yoldan geçen kimse kalmamıştı.
Ayrıca her yerde tanıdık görünen savaşçılar vardı.
Burasının açıkça ‘Toonka’nın yeri’ olduğu hissedilebilir.
“Burası operasyon odası.”
Toonka operasyon odasının önünde duruyordu. Ancak, kapının iki yanında durup Toonka’ya bakan yerli vatandaştan savaşçılar da vardı.
Toonka, savaşçılara bir soru sordu.
“Ne var?”
“Komutanım, sadece…”
Savaşçılardan biri Cale’e baktı ve cevap veremeden önce tereddüt etti. Bunu gören Toonka, kapıyı zorla açarken kaşlarını çattı.
Hâlâ aynı asabi, tereddütsüz Toonka’ydı. Onun sayesinde Cale açık kapıdan gelen sesleri duyabiliyordu.
“Şef Harol, İmparatorluğun teklifini neden reddediyorsunuz?”
Tanıdık bir ses değildi.
Toonka açık kapının önünde durdu. Cale, boşluktan Şef Harol ve danışmanlarını, taç takan ve şövalyelerle çevrili birinin karşısında görebiliyordu.
Tacı takan ve konuşan kişi, az önce konuşan kişi, Whipper Krallığının kralıydı.
Cale, Whipper Krallığını hatırladı.
Vatandaşlar Sihir Kulesinde deneysel kobay olarak kullanılırken ve krallık halkı ağır vergiler ödeyip köle olarak muamele görürken, Whipper Krallığının kraliyet sarayı, Büyücü grubunun sağladığı faydaları elde ederken bunları sessizce kenardan izliyordu.
Whipper Krallığı, kıtadaki tek Sihir Kulesinin ürettiği sihirli eşyalardan zengin olmuştu.
Yoksulluk çeken Whipper Krallığı vatandaşlarının aksine, Whipper Krallığının kraliyet ailesi her zamankinden daha zengin bir hayat yaşamıştı.
Kraliyet sarayını ve Whipper Krallığını yöneten kral, Toonka’yı görünce irkildi. Ancak hızla Toonka’dan uzaklaştı ve Şef Harol’a baktı.
“Şef Harol! Bir şey söyle!”
Whipper Krallığı kraliyet ailesi, büyücü grubunu kenardan izlemiş ve büyücü olmayan grup ortaya çıktığında onları bastırmamıştı.
Bu yüzden büyücü olmayan grup, Sihir Kulesini devirdikten sonra kraliyet ailesini canlı tutmuştu.
Whipper Krallığının kralı, krallığının işlerini yönetmek için asla adım atmamıştı.
O aynı kral, İmparatorluğun istilasını duyduğunda sesini yükseltmişti. Yüzünde çaresiz bir ifadeyle Harol’a bağırdı.
“İmparatorluk bize saldırırsa işimiz biter!”
İşimiz biter.
Şef Harol bu ifade üzerine dudaklarını ısırdı. Kendini gülmekten alıkoymak içindi.
Kralın bahsettiği ‘biz’, kraliyet ailesi ve emrindeki güçlü seçkinler idi.
Whipper Krallığı halkı bu ‘biz’e dâhil değildi.
Harol bu konuda herkesten daha emindi. Bu yüzden Toonka ve Cale’in ekibinin geldiğinden haberdar olmasına rağmen gözlerini kraldan ayırmadı.
“Majesteleri, İmparatorluk sadece Akçaağaç Kalesini istemiyor.”
Kral ve kraliyet grubu, İmparatorluğun teklifini kabul etmeleri gerektiğini söylüyordu.
“Majesteleri, bu yazışmalarda İmparatorluğun başka bir talebi daha yok mu?”
Şef Harol, Cale’e baktı ve konuşmaya devam etti. İmparatorluğun önerdiği teklifi okudu.
” ‘Akçaağaç Kalesi iade edilmeli ve Whipper Krallığının o bölgeyi çevreleyen topraklarının bir kısmı da buna dâhil edilmelidir. Ek olarak, Whipper Krallığı, kısa süre önce harap olan Akçaağaç Kalesi ve çevresini geliştirmek için ücretsiz insan gücünü ve bu tekliften İmparatorluğa verilecek arazi kısmının restorasyonunu sağlamalıdır.'”
Cale yutkundu.
Ancak Harol bitirmemişti.
“İşgücü yalnızca 100.000 kişilik Whipper Krallığı vatandaşlarından oluşacak ve Whipper Krallığı, arazinin gelişimini teşvik etmek için bu sayıyı 80 yıl boyunca sağlamalıdır.”
Cale gözlerini kapattı.
Raon’un sesi kafasında yankılandı.
– İnsan! Bu, İmparatorluk tüm avantajları elde ederken kalan pis işleri Whipper Krallığı vatandaşlarının yapacağını söylemek değil mi?
‘Aynen öyle.’
Whipper Krallığının her yıl güçlü kuvvetli insanlarının 100.000’ini 80 yıl boyunca ücretsiz çalıştırmasını talep etmek, aslında onlardan 100.000 kişiyi 80 yıl boyunca köle olmaları için İmparatorluğa göndermelerini talep etmekti.
Harol’un sesi tekrar duyuldu.
“Majesteleri, bunun ne anlama geldiğini anlamıyor musunuz?”
Kral sakin bir ifadeyle konuşmadan önce irkildi. Toonka ve Harol ile görüşmeye gelmeden önce kendini hazırlamıştı.
Tabii bunu ancak krallarını şu anda öldürmeyeceklerine inandığı için yapabilmişti. Sakin ve heybetli bir tavırla konuşuyordu.
“Büyücü olmayan grubu destekliyorum.”
Ardından gergin bir ifadeyle devam etti.
“İmparatorluğun teklifini kabul ederdim.”
Harol kaşlarını çatmaya başladı.
‘Onu öncesinde öldürmeliydim!’
Harol, Sihir Kulesini yıktığında onu öldürmeliydi. Onu hayatta tutmuştu çünkü daha fazla kaosa neden olmak istemiyordu.
Artık uygun zaman geçtiğine göre, kralı bu kadar dikkatsizce öldüremezdi. Eğer krala isyan eder ve savaş karşısında onu öldürürse, bir araya gelip İmparatorluğa karşı savaşması gereken Whipper Krallığı halkı sarsılırdı.
Harol öfkesini yuttu ve konuştu.
“…Majesteleri, nereden bakarsanız bakın, yüz bin kişiyi bu şekilde çalıştırmak, esasında onları köle yapmaktır, öyle değil mi?”
Kral şaşkınlıkla haykırdı.
“Köleler mi?! İmparatorluk sadece geçici bir süreliğine iş gücü talep etmiyor mu? Bu teklifi kabul edersek, yaşayabiliriz.”
‘Ha.’
Harol şaşkınlık içindeydi.
’80 yıl geçici miydi? Ve bu onları köle yapmadı mı?’
Harol, İmparatorluğun niyetlerini bilen, ancak bilmiyor numarası yapan kralın tam bir aşağılık olduğunu düşündü.
Büyücü grubunun ve büyücü olmayan grubun savaştığı zamanlarda bile, kral bilmiyormuş numarası yapmıştı ve tamamen kendini korumaya odaklanmıştı.
Şef Harol, sesini yükseltmeden edemedi.
“Majesteleri, bu 100.000 kişiyi nerede bulacaksınız?”
Tam olarak kimi köle olması için İmparatorluğa göndermeyi planlıyordu?
Harol bağırınca kral hemen cevap verdi.
“O kadar da fazla değil!”
‘Fazla değil mi?!’
Harol’un yüzü öfkeyle buruştu.
Ancak kral kendinden emin konuştu.
“Büyücü olmayan grup, yerliler veya soylular bir yere gidiyor olmayacak sonuçta. Kraliyet sarayının dışında İmparatorlukta çalışabilecek pek çok gururlu Whipper vatandaşı yok mu?”
Cale içini çekti.
Sonunda kral, köle olarak gidenlerin kraliyet ailesi ya da büyücü olmayan grup değil de sadece kraliyet sarayının dışındaki vatandaşlardan oluşmasında ne sakınca olduğunu sorguluyordu.
Kral kendinden emindi.
“Savaş olmayacak ve kimse ölmeyecek. Bu oldukça huzurlu değil mi? İmparatorluk ülkemizi gerçekten işgal ederse, işimiz biter!”
…Kral muhtemelen öleceğinden korkmuştu.
Cale kaşlarını çattı.
Daha önce, Toonka İmparatorluğu işgal ettiğinde, kralın bir bahanesi vardı.
İmparatorluğa, Toonka’dan korktuğu için kenardan izlediğini söyleyebilirdi.
Ancak bu sefer işgal edecek olan İmparatorluk olduğu için durum farklıydı.
Cale, kendi hayatını kurtarmak için 80 yıl boyunca 100.000 halkını terk etmeye hazır olan krala baktı. Sonra Toonka’nın öfkeyle titreyen yumruklarını gördü.
Toonka sessizdi.
Ancak öfkesi hissedilebiliyordu.
O anda oldu.
Şef Harol’un sesi duyuldu.
“…Büyücü gruba karşı verdiğimiz savaşta insanların, büyücü olmayan grubun neden bizi takip ettiğini bilmiyor musunuz?”
Harol’un gözleri soğuktu.
Harol tüm büyücülerden kurtulmak istemişti, bu yüzden büyücü olmayan grubun insanlarını yönetmişti. Ancak, kendisini takip edenlerin kalplerini de anlıyordu.
“Yaşamak zordu. Bu yüzden bizi takip ettiler.”
Sesini tekrar yükseltti.
“Büyücülerin yurttaşlarınıza ne kadar baskı yaptığını bilmiyor musunuz? Sihir Kulesine sürüklenip üzerinde deneyler yapıldıktan sonra kaç kişinin öldüğünü bilmiyor musunuz?”
Kral bir an için irkildi, ama çabucak sessiz Toonka’ya baktı ve bir kez daha konuşmaya başladı.
“Öyle olsa bile, İmparatorluğun teklifini kabul edersek, hepimiz yaşayamaz mıyız? Savaş çıkarsa hepimiz ölebiliriz! İmparatorluğu Akçaağaç Kalesindeki ile aynı düşünemezsiniz! İmparatorluğun gerçek gücü çok korkutucu!”
Bunca zaman iyi biriymiş gibi davranan Şef Harol bağırmaya başladı.
“Endişesiz, güvende yaşamak da önemli!”
Sihir Kulesi kontroldeyken de insanlar yaşıyordu.
Ancak, bu gerçekten yaşamak değildi.
Neden Whipper Krallığı, hayır, Toonka ve Harol, dört krallık ve bir kabilenin Simyacıların Çan Kulesinden kurtulma hedefi arasındaki ittifaka katılmaya karar vermişti?
Bunun nedeni yalnızca İmparatorluğa karşı savaşıyor olmaları değildi.
Sihir Kulesi ve Simyacıların Çan Kulesi.
Çünkü ikisi birbirine çok benziyordu.
Harol’un sesi çınladı.
“Köle olmak nasıl yaşamak olur? Majesteleri, yaşıyor olsalar bile, bu gerçekten yaşamak olmaz!”
Şef Harol krala baktı.
Bu manzara kralı kızdırdı. Esasen güçsüz bir kral olsa bile, Şef Harol’un aksine soylu bir aileden geliyordu.
“Şef Harol, bana saldırmaya mı çalışıyorsun? Hepinizi düşünerek, kabile halkının ve büyücü olmayan grubunun gönderilmeyeceğini söyledim! Bu yeterli değil mi? Zarar görmeyeceğiz, Whipper Krallığı barışçıl olacak ve her şey herkes için harika olacak!”
‘Tanrım.’
Cale, şaşkınlık içindeki iğrenme hissini bastırdı ve Toonka’nın hemen arkasında durdu.
Toonka’nın yumruklarının titrediğini görebiliyordu.
Buna rağmen Toonka öfkeden patlamadı.
Kendini geri tutuyordu.
Cale, Toonka’yı gözlemlerken bir şeyi fark etti.
Toonka, neden yardıma gelen Cale’e karşı bu kadar misafirperverdi?
Sadece savaş zamanı yaklaştığı için miydi?
Hayır.
Cale’in ‘Whipper Krallığına yardım etmeye’ geldiği gerçeği onu kelimenin tam anlamıyla etkilemişti.
‘Bu p*ç, Whipper Krallığının güvenliğini ve refahını gerçek anlamda düşünmeye başlıyor.’
Hala biraz garip ve aptal olmasına rağmen.
Sadece önüne bakmayı ve savaşmayı bilen p*ç, bir ülkeyi yönetmenin ağırlığını anlamaya başlamıştı.
‘Tanrım.’
Cale gülümsemesini tuttu.
Sadece dümdüz ileri bakan ve savaşan bir adam olması gerekiyordu.
Whipper Krallığı, büyücü olmayan grup ve Toonka’nın kendisi yok olana kadar savaşa devam edecekti. Bu gelecek nasıl bu kadar çarpık hale gelmişti?
Sonuç olarak, Toonka krallıkta kalmış ve insanların nasıl yaşadığını görmüştü.
Rahip gibi davranan Cale’in askerlere nasıl davrandığını ve askerlerin onların yardımları için ne kadar minnettar olduklarını görmüştü.
Etkisi olan bir kişi olarak Toonka, yaşamın savaş ve gücün ötesinde birçok yönünü görebildi. Kendisini takip edenlerin kalplerini de anlamaya başladı.
Cale, Toonka’nın arkasında durdu ve alçak bir sesle fısıldadı.
“Toonka.”
Cale, Toonka’nın adını söylerken onun irkildiğini gördü ve onun, tanıştıklarındaki Toonka’nın, hala aynı Toonka olduğunu düşündü.
O hâlâ, o zamanlar kendini ‘Bob’ olarak tanıtan Toonka’ydı.
Cale, yalnızca Toonka ve Choi Han gibi yakınında bulunanların duyabileceği alçak bir sesle konuştu.
“Sadece olduğun gibi davran.”
Toonka bir an tereddüt etti. Ardından arkasından bir kez daha Cale’in sesini duydu.
“Biz senin arkandayız.”
Toonka bilinçsizce sırıtmaya başladı.
Sonra gözlerindeki bakış değişti. Hâlâ öfkeyle dolu olmalarına rağmen, yumruğunu kaldırırken gözleri artık baskı altında değildi.
Pat!
Kapı bir patlama ile kırıldı.
Toonka’nın yumruğu kapıya çarpmıştı.
“…K-Komutan-”
Kral bilinçsizce yutkundu ve Toonka’ya baktı.
Toonka, kraliyet şövalyeleriyle çevrili olan krala baktı ve konuşmaya devam etti.
“Kapa çeneni.”
‘Oh, ‘Ne istersem yaparım Toonka’dan beklendiği gibi.’
Cale etkilenmişti.
Toonka, muhtemelen bir krala tepeden bakan ve onunla bu kadar kaba konuşan tek p*çti.
Şövalyeler ellerini kılıçlarının kabzasına koyarken kral kaşlarını çattı. Kral, Toonka’nın bugünlerde her zamankinden daha sakin olduğunu düşündü ve bağırmaya başladı.
“B-benimle nasıl böyle konuşmaya cüret edersin! Komutan, sen-”
“Savaşlar benim işim.”
Toonka, ona doğru yürürken kralın sesini duymazdan geldi.
Cale, bunu yaparken Toonka’nın arkasını izledi.
Cale, Toonka’yı sevmiyordu.
Toonka’nın mizacı ve eylemleri onun tarzıyla pek uyuşmuyordu.
Ancak Toonka artık hayatın ağırlığını anlamış görünüyordu.
Evet, Toonka büyümüştü.
Cale için olduğu kadar Toonka için de zaman geçmişti ve bu onu biraz değiştirmişti.
Toonka krala yaklaştı ve konuşmaya devam etti.
“Biz kazanacağız, bu yüzden sadece oturup izle ve her zaman olduğu gibi kendini korumayı düşün.”
Bugün Cale, Toonka’nın hareketlerini ilk kez beğendi.
Dünyanın sadece Adin veya Alberu gibi insanlarla doldurulmasına gerek yoktu.
Büyücü olmayan grup. Toonka gibi liderler var olduğu için zayıf ama çılgın insanlar bile kazanabilirdi.
Zalimler, zalimler gibi davrandıklarında güçlerini göstermek zorundaydılar.
Vatandaşını da düşünen bir zalim varsa…
‘O kadar da kötü olmaz.’
Şövalyeler kılıçlarını çektiler. Kılıçlarının bıçakları Toonka’nın boynuna doğrultulmuştu. Şövalyeler Toonka’nın saf gücüne karşı koyamazdılar, bu yüzden tek yapabildikleri kılıçlarının bıçaklarını yukarıda tutmaktı.
Ancak Toonka, krala yaklaşmaya devam ederken bu bıçaklardan korkmadı. Toonka’nın boynunda, bir bıçağın hafifçe çizdiği yerde, küçük bir kan damlası görüldü. Yine de Toonka tereddüt etmeden krala doğru yürümeye devam etti.
“Komutan!”
Kral umutsuzca Toonka’ya seslendi ama etrafı kılıçlarla çevrili Toonka ona dik dik baktı.
“Ben hiç savaş kaybetmedim.”
Akçaağaç Kalesinde İmparatorluğa veya büyücü grubuna karşı kaybetmedi. Bir kez bile kaybetmedi.
Toonka’nın İmparatorluğun teklifini kabul etmeye hiç niyeti yoktu. Arkasında duran Cale ve Choi Han’ı hatırladı.
Her zaman ileriye bakan ve savaşan biri olarak Toonka, ilk kez birinin arkasını kolladığına dair bir güvence hissetti.
Böylece Toonka, öfke dolu bir sesle cesurca konuşurken krala baktı.
“…Yani, korkak s*ktirip gidebilir.”
Korkak krala defolup gitmesini söylemişti.
Cale, Toonka’ya bakarken gülümsedi.
———-
Kafanızda kıtanın haritası netleşsin diye buyrun haritanın linki burada : https://trash-of-the-counts-family.fandom.com/wiki/Western_Continent
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir eheh (=w=)