Cale, On, Hong ve Raon’a doğru baktı.
‘Ne oluyor?’
Cale üçüne bakışlarıyla sordu, ama üçü de sadece iç çekip başlarını salladılar.
“Ühühühühüh.”
Cale, Mueller’ın ağlamaya devam ettiğini hâlâ duyabiliyordu. Neden bu kadar ağlıyordu? Cale, Mueller’e döndü.
Hem cüceler hem de Sıçan halkı çok kısaydı. Her iki genetiğe de sahip olan Mueller, hem cücelerden hem de Sıçanlardan daha küçüktü.
Masallardaki cücelere benziyordu, neredeyse her yetişkinin bu küçük insanı koruma arzusunu uyandıracak kadar çok sevimli özelliklere sahipti.
Ancak bu, Cale için geçerli değildi.
“Onun için çok üzülüyorum.”
On ve Hong, Mueller’e gözlerinde acımayla yaklaşmadan önce kuyruklarını salladılar. Mueller onlar yaklaştıkça daha da kötü titremeye başladı. Şimdi daha da yüksek sesle ağlıyordu.
“…Onun için çok üzülüyorum.”
Cale, On’un sözlerine içten içe güldü.
Onun için kötü hissetmeye gerek yoktu. Mueller 30 yaşındaydı ve Sihir Kulesinin geliştirilmesine yardımcı olan ailenin bir parçası olarak diğerlerinin efendisiydi. Sihir Kulesinin son savunma hattının nasıl çalıştığını biliyordu ama kullanmamıştı çünkü bu Toonka ve ekibine kendini ifşa etmek anlamına geliyordu. O kadar korkmuştu ki babasının son isteklerini görmezden gelmişti.
Öyle olmasaydı, Büyücü grubunun bu kadar kötü kaybetmesine imkân yoktu.
Tabii ki, bu aslında Cale’in işine gelmişti.
Görünüşüne göre genç ve sevimli bir çocuk gibi dursa da o vücudun içinde dünyanın nasıl işlediğini bilen otuz yaşında bir adam vardı. En önemli şeyin kendi hayatı olduğunu biliyordu.
Doğal olarak Cale böyle bir insanı tercih ederdi.
“Ühüüü.”
Cale, yetişkin bir adamın ağlamaya devam ettiğini görmekten sıkılmıştı. İyi adam rolünü bırakmaya karar verdi.
“Hey.”
Mueller, Cale’in sesiyle irkildi. Cale’in elindeki çelik çubuğu gördükten sonra tekrar titremeye başladı. Bunun hayatının sonu olduğunu hissetti.
Plop, plop.
Cale, Mueller hala duvarın içinde çömelmişken onun kollarına bazı şeyler koydu. Bunlar bir somun ekmek ve bir şişe süttü. Bunları sihirli çantasından çıkarmıştı.
Mueller’in gözleri titremeye başladı. Cale’e ihtiyatla baktı ve onun biraz sinirli bir ifadeye sahip olduğunu gördü.
“Ye şunları.”
Mueller, kulağa komut gibi gelen bir şey duyduktan sonra hızla önündekinden bir ısırık aldı. Cale, Mueller’i gözyaşlarına boğulup ekmeği yerken görünce garip bir hisse kapıldı.
‘…İşe yaramaz biri gibi görünüyor.’
Bu konuda içinde kötü bir his vardı. Mueller tamamen işe yaramaz bir aptal gibi görünüyordu.
Cücelerin teknik becerilerine ve sıçanların sinsilik ve titizliğine sahip olması gerekiyordu. Bu kombinasyonun ona en büyük geliştirici ve kurucu olma potansiyeli verdiği söylenebilirdi. Ama neden-
“Te, çok teşekkür ederim.”
Neden böyle bir salakmış gibi hissettiriyor?
Cale’in ağzında acı bir tat vardı. Ancak On, Hong ve Raon, Mueller’e acıyarak baktılar ve ona yaklaştılar. Cale’den korkmuş gibi göründüğü için onun kalkanı olmaya çalışıyorlardı.
Ancak Mueller, niyetlerinin aksine çiğnediği ekmeğin tadına bile varamadı. İki safkan Kedi kabilesinden yavru kediler ve bir ejderha. O anda, omurgasını ürperten bir ses duydu.
Ding. Ding.
Cale duvara çelik çubukla vuruyordu. Bunun arkasında hiçbir sebep yoktu, sadece rastgele dokunuyordu. Mueller hakkında kötü hisleri vardı ama yine de onu yanına almaya karar verdi.
Henituse bölgesinde çok sayıda heykeltıraş ve her tarzdan yetenekli zanaatkâr vardı. Özellikle inşaa ile uğraşan birçok zanaatkâr vardı. Çünkü çok fazla taş ocakları vardı. Bu yüzden Mueller yararlı olurdu.
“Yaşamak ister misin?”
Cale’in alçak sesi merdiven boyunca yankılandı. Yeniden ağlamaya hazır gibi görünen Mueller’e sinirlenmeye başladı.
Ding. Ding.
Cale, çelik çubukla duvara vurarak kendini sakinleştirdi. Böyle bir korkak olduğu için Mueller’e karşı nasıl nazik olması gerektiğini düşündü. Cale, Mueller’e tekrar sorarken nazik bir gülümseme takındı.
“Seni kurtarayım mı?”
Mueller şiddetle başını salladı. O kadar enerjikti ki üzerinden ekmek kırıntıları uçuşmaya başladı. Cale, onun enerjik tepkisinden memnun kaldı ve rahat bir şekilde konuşmaya başladı.
“O zaman beni dinlemek zorundasın. Anladın mı?”
“E, evet efendim!”
“Önce ekmeğini ye.”
Mueller hızla ekmeği yemeye başladı. Cale onun hızından memnun kaldı ve gelişigüzel bir şekilde sordu.
“Sihirli Kule efendisinin hazine odasının nerede olduğunu biliyorsun, değil mi?”
Plop.
Mueller’in elindeki ekmek yere düştü. Cale yavaşça ekledi.
“Ekmeğini düşürdün. Onu yerden almalısın.”
Mueller ekmeği çabucak yerden geri aldı. Cale, On, Hong ve Raon duvarın iç tarafındaki girişi çevrelerken hâlâ duvarın içinde çömelmiş durumdaydı.
“Gizli odayı bildiğini biliyorum. Sihirli Kulenin efendisinin gerçek odası.”
20. kattaki oda efendinin gerçek odası değildi. Sihirli Kulede göründüğünden daha fazlası vardı.
Mueller’in gözleri kaotik bir hal aldı. Cale odayı nereden biliyordu? Bu, yalnızca kulenin efendisinin ve geliştiricinin ailesinin üyelerinin bildiği bir şeydi.
O anda Mueller, Cale’in sesini bir kez daha duydu.
“Bodrumun dördüncü katına nasıl girileceğini de biliyorsun, değil mi?”
Cale, Mueller’ın yüzündeki şoku görebiliyordu. Sihirli Kule, yer üstünde 20 kat ve yer altında üç kata sahip olan bir bina olarak biliniyordu. Cale, Mueller’in korkuyla kendisine baktığını ve Cale’in tüm bu gizli yerleri nereden bildiğini merak ettiğini gördükten sonra garip hissetmeye başladı. Cale, Mueller’i rehin alıp bilgi vermesi için tehdit ederken kendisini bir suçlu gibi hissetti. Bunu yapmak gibi bir planı yoktu. Aslında amacı Mueller’i kurtarmak ve ona kalacak güvenli bir yer vermekti.
Cale gülümsemeye ve titreyen sıçanı teselli etmeye başladı.
“Birincisi, dediklerimi yaparsan en azından yaşamana izin veririm.”
Doğal olarak Mueller’i serbest bırakmak gibi bir planı yoktu. Onu eve götürmesi ve çalışması için onu işe başlatması gerekiyordu. Cale, Mueller’in hızla yanıt verdiğini duydu.
“Herhangi bir şey, bana yapmamı söylediğiniz her şeyi yapacağım.”
Sıçan ve cüce karışımı buçukluğun sesi çaresizmiş gibi geliyordu.
“İyi.”
Cale, Mueller’in çaresizliğine karşılık verdi.
Mueller’in gözleri hala titriyordu, korkunç kedileri, safkan kediler oldukları için daha da bu durum daha da korkutucuydu ve Kara Ejderhayı getiren adama bakarken hala titriyordu.
“O zaman ekmeği ye ve beni yeraltındaki dördüncü kata götür.”
“Ama gitmek için sihirli bir taşa ihtiyacınız var…”
Cale bir çanta çıkardı ve daha cümlesini bitirmeden Mueller’a doğru fırlattı. Bu birçok sihirli taşla dolu bir çantaydı. Mueller gözyaşlarına boğulmuş halde ekmeği yemeyi çabucak bitirdi.
Daha sonra Cale’in grubu onun etrafını sararken üçüncü yeraltı katına inmek zorunda kaldı.
Üçüncü yeraltı katına inen merdiven. Önünde sadece 3. kata açılan bir kapı vardı ve aşağı inen başka merdiven yoktu. Ancak Mueller sihirli bir taş çıkardı ve duvara yaklaştı ve sonunda duvardaki bir mekanizmayı ortaya çıkardı.
Creeeeeeeak-
Gürültüye eşlik ederek bir mağara ortaya çıktı. Burası Dördüncü yeraltı katına giden yoldu.
“Önce sen gir.”
Mueller, Cale ona bunu yapmasını emrettikten sonra mekanik bir şekilde öne çıktı. Cale, eğimli patikadan aşağı inerken heyecanlandı. Mağara nemsiz bir havaya sahip kuruydu ve yolu aydınlatan hafif taşlar vardı.
Bodrumun 4. katı.
Burası yalnızca kulenin efendisinin, aşağıda gizlice deneyler yapan büyücülerin ve geliştiricinin ailesinden Mueller’in bildiği bir yerdi. Cale, küçük bir kapı bulmak için bir süre patikadan aşağı yürüdü.
“…Sihirli bir alarm cihazı var.”
Mueller orada durup mırıldanırken Raon öne çıktı. Raon patisini hafifçe salladığında küçük kapı açıldı. Doğal olarak, çalan bir alarm yoktu. Mueller şok oldu ama Cale kapıdan içeri girerken umursamadı.
‘Buldum.’
İlk hazineyi bulmuştu.
Sihirli Kulede ne gizliydi?
En büyük sır, Sihirli Kulenin gizlice yürüttüğü iki araştırma projesiydi.
Araştırma projelerinin isimleri basitti.
‘Kadim güçlerin ilkelerini kullanan bir mana depolama aygıtı.’
‘Büyü direnci gelişmesinin nedeni.’
Harol’un umutsuzca elde etmek isteyeceği bir araştırma ve vatandaşların en büyük avantajını elinden alacak araştırmalar burada yapılıyordu.
“Müthiş.”
Cale, iki büyük dairesel kutunun içindeki güvenlik katmanlarının altındaki dosyaları görebiliyordu.
Kadim güce saygı duyan vatandaşlar ve büyüden nefret eden ama aynı zamanda büyü kullanabilmek isteyen Haros. Bu araştırma belgelerini bulmuş olsalardı ne kadar iyi hissederlerdi?
‘Ama şimdi böyle bir şey olmayacak.’
Bunlar artık Cale’e aitti.
Cale, iki dairesel kutunun ortasında bulunan büyük küreye yaklaştı.
Dev bir yumurtaya benzeyen bu şeffaf kürenin içindeki sıvının içinde duran bir tohum görebiliyordu.
“İnsan, bu ilginç görünüyor!”
Raon yumurtaya yaklaştı ve sıvının içindeki tohumu gözlemlemek için yüzünü yumurtaya bastırdı.
Cale, Raon’a yaklaştı ve sorarken onun sırtını sıvazladı.
“Onu büyütmeyi denemek ister misin?”
“İnsan, öyle yapsam olur mu?”
“Evet. Ama büyümeyi bitirince benim olur.”
“Anlaştık!”
Dört yaşındaki genç, tüm işi sadece başkasının faydalanması için yapacağı bir anlaşmayı mutlu bir şekilde kabul etti. Cale, Raon ile konuşmaya devam ederken yüzünde memnun bir gülümseme vardı.
“Hadi buradaki her şeyi toplayalım.”
“Tabii ki! Buradaki her şey hakkında bilgi edinmek istiyorum!”
Görünüşe göre Cale gelecekte Raon için bir laboratuvar kurmak zorunda olacaktı. Cale, bu tohumun ve araştırma materyalinin ne kadar değerli olduğunu bilerek gülümsemeye başladı.
“Mueller.”
“Hih, benim adımı bile biliyorsun.”
Cale, içeri girmeden girişte saklanan Mueller’e yaklaştı. Mueller, belgeleri ve büyük yumurtayı başka bir boyuta taşıyan ejderha ile ona yaklaşan Cale arasında bir ileri bir geri baktı. Sarsılmadan edemedi.
“Hadi şimdi efendinin odasına gidelim.”
“E, evet efendim!”
“Raon.”
“Ne var, insan?”
“Buraya bir alarm cihazı ve birkaç sihirli tuzak kur.”
Sihirli Kule yok edildiğinde bodrumun dördüncü katı ortaya çıkacaktı. Toonka ve büyücü olmayan grup, burada var olan eşyaları bulurlarsa daha da güçleneceklerdi. Elbette Cale onların gerçekten güçlenmesini istemiyordu.
‘Gerçi bu şekilde devam ederlerse daha çabuk yok olurlar.’
Ama bu Cale’in sorunu değildi.
Cale, Raon’un mutlu bir şekilde sihirli tuzaklar yaratmasını boş boş izledi.
“Diğer insanlar buradaki tüm ilginç şeyleri alamazlar. Öyle tuzaklar kurmalıyım ki buraya adım attıkları anda ölmeliler!”
Cale, heyecanlı dört yaşındaki çocuğu memnuniyetle izledi, ancak Mueller’in yüzü daha da solmaya devam etti. Cale, Mueller’in şu anki zihinsel durumunu umursamıyordu, bunun yerine Mueller’in ensesini tutmadan önce Raon’un sihirli tuzaklarıyla dolu olan odayı yeniden kapatmasını bekledi.
“Efendinin odası.”
Bu cümle Mueller’ın hala kıvrılmış haldeyken yanıt vermesine neden oldu.
“Önce 20. kata çıkmamız gerekiyor.”
On ve Hong, Cale’in kollarına atladı. Mueller, On ve Hong, Cale’in kollarındaki alanı paylaştı. Mueller, Hong’un ön pençesini sırtında hissedebiliyordu ve ölecekmiş gibi hissetti. Bu onun şunları söyleme cesaretini geliştirmesini sağladı.
“Ben, ben kendim yürüyebilirim- aah!”
Ama konuşmayı bitiremeden ağzını kapatması gerekti çünkü çok hızlı hareket ediyorlardı. Cale, hızla 20. kata çıkmak için Rüzgârın Sesini kullanmıştı.
Mueller 20. kata çıktıklarında ayağa kalkmaya çalışmadan önce sendeledi. Başı dönmüş gibi göründüğü için biraz desteğe ihtiyacı vardı, bu da On’un ona biraz destek vermesine neden oldu.
“Te, çok teşekkür ederim.”
“Meeeow.”
On ona gülümsedi ama Mueller On ile göz teması kurmaktan kaçınırken yeniden titremeye başladı. Ardından Cale’in ona gizli odaya nasıl gideceğini açıklamasını istermiş gibi bakan bakışlarını gördükten sonra konuşmaya başladı.
“Aslında Sihir Kulesinde başka bir kat var.”
“21. kat efendinin gerçek odası mı?”
“Hayır, ona 21. kat demiyoruz.”
“O zaman oraya ne diyorsunuz?”
Sihir Kulesinin efendisinin odası. Bu, büyücü olmayan fraksiyonun asla bulamadığı bir odaydı. Cale bunu sadece romanda yazılan bir şey sayesinde biliyordu.
< Büyücü olmayan grup bodrumun 4. katını bulsa da, efendinin gerçek odasını asla keşfedemezlerdi. Onu keşfetmiş olsalardı, Whipper Krallığının gücü bir seviye daha artacaktı. >
Cale, Mueller’in sesini kulağında duydu.
“0. kat. Biz oraya 0. kat diyoruz.”
“Hazır ol.”
“Evet efendim.”
Cale, Mueller’ın artık ağlamayan ve hızlıca onun dediklerini yapan tavrını memnuniyetle izledi. Yüzünde bir gülümseme belirdiği an, Mueller’in hareketleri daha da hızlandı. Biraz titriyor gibi görünse de hem cücelerin hem de sıçanların benzersiz özelliklerine sahip olduğu için hızlıydı.
“Ah.”
Cale küçük bir hayranlık dolu nefesi bıraktı.
Oooooong-
“Burada olmasını beklemiyordum.”
Mueller, efendinin odasının zeminindeki bazı şeyleri hareket ettirdi. Yerde anında her türden cihaz belirdi ve Cale, dönen çarkların seslerini duyabiliyordu.
Sonunda Mueller sihirli bir taş kullandığında, efendinin odasında oldukça yüksek bir ses yankılandı.
Boom.
Ancak kutlamanın yüksek gürültüsü yüzünden Cale’in endişelenmesine gerek kalmamıştı. Bununla birlikte, biraz sonra hisleri kafa karışıklığıyla doldu.
“…Mueller, açıkla.”
“Evet efendim.”
Hiç bir değişiklik olmamıştı. Mueller, hâlâ aynı görünen odayı değil, başka bir yeri işaret etmeye başladı.
“Oda o tarafta.”
“…O tarafta mı?”
Cale, Mueller’in işaret ettiği yere baktı.
Pencereydi.
Bu, Cale’in günün erken saatlerinde dışarı baktığı büyük pencereydi.
“Sadece dışarı atlamalısınız.”
“Pencereden dışarı?”
“Evet efendim. O zaman 0. katta olacaksınız.”
Mueller, kendisini kaplayan gölgenin sahibine bakmak için başını kaldırdı. Cale’in gözlerinin içini görebiliyordu.
“…Yalan söylersen ne olacağını biliyorsun, değil mi?”
Çelik çubuk ışıkta parladı. Cale, başını sallayıp gülümsemeye başlayan titreyen Mueller’e baktı. Daha sonra Mueller’i aldı.
“Aigo, ne yapıyorsunuz efendim? İzin vereceğinizi söyledin, yaşamama izin verin!”
Cale, Mueller’ın çığlıklarını görmezden geldi, bunun yerine pencereden dışarı bakmadan önce Raon’a ve yavru kedilere baktı. Cale, kendisine bakan üç çift göze bakarken iç çekti.
“Önce sen.”
“Ne!”
Mueller pencereden dışarı atılmıştı. Ancak Mueller’in yere düştüğünü görmediler. Cale hızla Mueller’in arkasından gitti.
Cale’in yirmi kat aşağı düşme deneyimi yaşamasına gerek yoktu.
Ayaklarının hemen altında bir platform vardı.
“Sanırım sihir.”
Cale gözlem yaparken efendinin gerçek odası ortaya çıktı. Aynı zamanda, çocukların seslerini de arkasından duyabiliyordu.
“Noona, şu anda neye baktığımı anlayamıyorum.”
“Hong, normalde gözlerim iyi görüyor, ama bu garip.”
“Ah.”
Raon’un sadece tek bir hayranlık içeren sözcüğü vardı.
Cale gülümsemeye başladı.
< Sihirli Kulenin efendisi açgözlü bir insandı. Geçmişinde başına gelen bir şey yüzünden açgözlülükle doluydu. >
Altın. Mücevherler. Sihirli Cihazlar. Çok geniş 0. kattan para taşıyordu.
Bütün oda parlıyordu ve içerisi çok paraya değecek şeylerle doluydu.
< Açgözlülüğü neredeyse ortalama bir yetişkin ejderha düzeyindeydi. >
“Gerçekten de bir Ejderha İnini andırıyor.”
Cale, bir yığın sihirli cihaza doğru yöneldi. Bu odadaki eşyaların hiçbiri ucuz değildi. Sihirli aletlerin tümü mücevherlerle süslenmişti, bu da onların soylular ya da kraliyet ailesi için yapıldığını açıkça gösteriyordu.
Bütün oda bunun gibi eşyalarla doluydu.
Kulenin hükümdarı, ölümle karşı karşıya kalsalar bile bu cihazları kullanmamıştı. Çünkü onu bu şekilde kullanmış olsaydı, sadece kendisi için değil, Sihirli Kuledeki herkes için kullanmış olacaktı.
Cale iki eliyle yüzünü kapattı. Parmaklarının arasından ilerdeki rahat hayatını görebiliyordu.
“Hahahah!”
Cale kahkahasını tutmadı. Hepsini serbest bıraktı. Mueller, bir süredir bildiği ama ilk kez gördüğü efendinin odasına bakmadan önce bir süre Cale’i izledi. Sonra gizlice uzandı ve kendisine en yakın olan altın broşu yakaladı.
“Meeeow.”
Ama onu eline alır almaz ürpertici bir ses duydu.
On ve Hong onu izlerken kuyruklarını sallıyorlardı. Kara Ejderha da ona doğru bir adım attı. Mueller elindeki altın broşu çabucak bıraktı.
Otuz yaşındaki sıçan hiçbir şey yapamadı.
Öte yandan Cale çocuklara bakarken yüzünde geniş bir gülümseme vardı.
“Biz zenginiz.”
Cale’in şu anki ifadesinden çok farklı olan sakin sesini dinleyen On, Hong ve Raon gülümsemeye başladı. Aşağıdaki kutlamadakine benzer neşeli bir duygu odayı doldurdu.
Sıçan tüm bunları gözlerinde korkuyla izledi.