Cale nazikçe prense doğru gülümsedi ve düşünmeye başladı.
‘Bilmiyorum. Bir şey bilmiyorum.’
Kara Ejderha, bir ejderhanın neden böyle işe yaramaz bir adam için sihrini kullandığını anlamadığından ve nasıl hayatı boyunca asla böyle bir şey yapmayacağından bahsetmeye devam etti, ama Cale dinlememek için elinden geleni yaptı.
– Hımm? Gözbebekleri de boyanmış gibi görünüyor. Bu zayıf şey kesinlikle bir şeyler planlıyor. Zayıf insan, dikkatli ol.
‘Konuşmayı bırakırsan, sanırım iyi olabilirim.’
– Hımm? Bu kişi pek de zayıf değil. Zayıf insan, ekstra dikkatli ol. Öleceksin.
‘Lanet olsun.’
Cale, işe yaramaz şeyleri açıklayan bu Kara Ejderhadan ilk kez korkmuştu. Aynı zamanda Cale’in aklı hızla çalışmaya başladı.
Prensin annesi kraliçe değildi. O bir cariyeydi ve aslen bir hizmetçiydi, kraliyet ailesi için çalışan vatandaşlardan biriydi. Şimdiki kraliçe üçüncü prensin annesiydi. Veliaht prensin annesinin, veliaht prens gençken şüpheli bir ölüm ile dünyadan ayrıldığı söyleniyordu.
Cale doğal olarak veliaht prensin annesinin gerçek kimliğini düşünmeye başladı.
Prens ortalama güçte normal biri olarak biliniyordu ama ejderha onun zayıf olmadığını söylüyordu. Romanda Choi Han bile veliaht prensin normal olduğunu söylemişti, peki o ne saklıyordu? Ve ejderha nasıl öğrenmişti?
‘… Hayır. Saklasın ya da saklamasın, bu benim işim değil.’
Cale, mırıldanan kara ejderhayı dinlemedi. Kara Ejderha veliaht prens hakkında konuşmaya devam ederken bir şeyler gerçekten ilginç olmaya başlamıştı.
“… Bay Cale biraz bana benziyor.”
Veliaht prens bir şeyler söylüyordu ama Cale başka bir şeyler düşünmekle çok meşguldü, bu yüzden gelişigüzel bir cevap verdi.
“Majesteleri, böyle bir söylem, hayatımın en büyük onuru.”
Veliaht prens gerginmiş gibi Cale’in elini bıraktı. Cale gerginliği fark etmedi ve tek kelime etmeden Eric’in arkasına geçerek geri çekildi. İşler karmaşıklaştığında Eric’i kalkan olarak kullanmak kolaydı.
Veliaht prens, bakışlarını Eric’e çevirmeden önce Cale’i merakla izledi.
Eric bir kez daha veliaht prensle konuşmaya başladı.
Cale onu izledi ve düşünmeye başladı.
‘Kesinlikle bir sebebi var.’
Veliaht prensin ikinci ve üçüncü prenslere karşı temkinli olmasının bir nedeni vardı. Kralın desteğinin birdenbire üçüncü prense kaymasının da bir nedeni vardı. Hepsini tahmin edebiliyordu.
‘Gerçekte aslında onun oğlu değil mi? Yoksa doğumunu içeren farklı bir sırrı mı var?’
Cale’in aklı, liseden mezun olduktan sonra bir restoranda çalışırken Kim Rok Soo’nun gördüğü bir diziye gitti.
Veliaht prens Alberu Crossman, doğal olarak ana karakterdi.
Cale kendini bir kez daha onayladı.
‘Sakince dur.’
O, bundan sonra da sadece sakince duracaktı. Başka bir şey öğrenmemeye karar verdi.
Cale bu sözünü tamamen tuttu. Bugün hiç alkol içmedi ve bu, daha önce onunla hiç tanışmamış olan diğer bölgelerden gelen soyluların konuşmak için yanına gelmesine neden oldu. Cale her seferinde Eric’e baktı ve Eric işe koyuldu.
Bu birkaç kez olduktan sonra Cale kendi kendine sessizce mırıldandı.
“Ah. Bu oldukça güzel.”
Gilbert ve Amiru bu sessiz mırıltıyı duyduktan sonra irkildi ve gözleriyle birbirleriyle konuşmaya başladılar.
‘Bu çok garip değil mi?’
‘Evet, öyle değil mi?’
İkisi Eric ve Cale’den hafifçe uzaklaştı. Ancak Cale, genç leydi Amiru’ya baktı ve Amiru, Cale ile göz teması kurduktan sonra geriye doğru hareket etmeyi bıraktı.
“Bu arada, genç leydi Amiru.”
“Evet?”
“Bölgenizin kıyı şeridinin son derece güzel olduğunu duydum. Bu doğru mu?”
“Elbette. Sahile bakan kayalıklar çok güzeldir.”
‘Güzelmiş, kıçım.’
Cale, uçurumu ve ‘Rüzgârın Sesi’ni kazanmanın ne kadar zor olacağını düşündü. Romanda, Whipper Kingdom’da büyücü olmayan bir gruba ait üye tarafından bulunarak keşfedilen ‘Rüzgârın Sesi’ antik bir güçtü.
Whipper Krallığından bir kişinin Roan Krallığında var olan antik bir güce sahip olması garip gelse de, bunun da uzun bir hikâyesi vardı.
Her neyse, bu güç aslen bir büyücü avcısına, iç savaşın ikinci yarısında ortaya çıkan son derece acımasız bir aptala gitmişti. Zaten yeterince güçlüydü ve bu gücü aslında pek kullanmıyordu.
‘Sihirli kule yakında düşecek.’
İç savaştan sonra, düşen sihirli kulenin yerine yeni bir sihirli kule inşa edilecekti ve Rosalyn bu yeni sihirli kuleden sorumlu olacaktı.
‘Choi Han, büyücü avcısı ve İmparatorluğun veliahtı.’
Bu üç kişi, Batı kıtasının ortasındaki tüm olayların kahramanları olarak görülen kişilerdi. Roman ayrıca, Batı kıtasının Güney Ormanı Kraliçesinin, Güneyi birleştirme meselesine nasıl dâhil olduğunu da anlatıyordu.
Choi Han’ın sürekli içine düştüğü gizli organizasyonu bir kenara bırakırsak bu kıta, 200 yıllık barışını bozarak iktidar için savaşmaya başlayacaktı.
Cale, kendisi için her şeyle ilgilenen Eric’e baktı ve saati kontrol etti. Şölen birazdan bitecekti. Elbette soylular yemekten sonra olacak veliaht prensle konuşma saatini bekliyorlardı.
‘Beni hiç ilgilendirmez.’
Bu Cale’i ilgilendirmezdi.
“Genç efendi Gilbert, yemek bittikten sonra gidebilirim, değil mi?”
Gilbert, pikniğe gitmiş gibi yavaş yavaş meyve yiyen Cale’e baktı ve başını salladı.
“Evet. Yemekten sonra veliaht prensle görüşmeyi planlıyoruz ama muhtemelen bizimle gelmeyi düşünmüyorsunuz, değil mi?”
“Aynen öyle. Orada ne işim var ki? Üçünüz de yatırım konuları hakkında daha bilgilisiniz.”
Cale’in sözleri üzerine Gilbert’ın ifadesi değişti. Biraz şaşırmış gibiydi.
“…Belgeyi okudunuz yani.”
“Eh, biraz.”
Cale, oturduğu yerden ayağa kalkan veliaht prense bakmadan önce kayıtsızca cevap verdi. Yemeğin bittiğini duyurmak üzereydi. Cale, bugünkü toplantının arkasındaki gerçek nedeni bulamamıştı ama bu konuda hayal kırıklığına da uğramış sayılmazdı. Bilmemek, onun olaylara kapılma şansının olmadığı anlamına geliyordu.
Ancak Cale, veliaht prensin sözlerini duyduktan sonra kaşlarını çatmaya başladı.
“Bu akşam yemeğini hepinizle paylaşmak bir zevkti. İlgilenenler için basit bir şarap partisi hazırladım, lütfen bolca eğlenin. Ah, ayrıca yaklaşan doğum günü kutlamasında hepiniz için bir yer hazırladım.”
Veliaht Prens Alberu tüm bunları oldukça hoş bir ifadeyle söyledi.
“Umarım hepiniz günün sevinçlerini paylaşmak için orada olursunuz.”
‘Oof.’
Cale içini çekti. Alberu sadece hepsinin orada olmasını umduğunu söylese de, bu yağtığı aslında onları orada olmaya zorlamaktı.
‘…Bombalar patladığında sanırım meydanda olacağım.’
Aslında beklediği gibi olsa da Cale bundan pek hoşlanmadı.
“O zaman bu yemeği bitirelim.”
Cale oturduğu yerden kalktı. Çoğunluk, veliaht ve ikinci ve üçüncü prenslerle birlikte şarap partisine gitmek istemişti, ancak veliahtla görüşmek için yer ayıramayanlar isteseler de gidemediler.
Cale yanından geçen tekerlekli sandalyeye baktı. Taylor yanından geçti ve Taylor’ın tekerlekli sandalyesini iten Cage onu hemen ardından takip etti ve sadece Cale’in duyabileceği alçak bir sesle fısıldadı.
“Sonra görüşürüz, küçük kardeşimiz.”
‘Onların küçük kardeşleri olmak istemediğimi söylemiştim.’
Cale’in bakışları duygularını açıkça gösteriyordu ama Cage anlamamış gibi yaptı ve iyi ve saf bir rahibe gibi davranarak veliaht prense doğru yöneldi.
“Genç efendi Cale, izin verin size dışarıya kadar eşlik edeyim.”
“Genç leydi Amiru.”
Amiru, Cale’e yaklaştı ve onunla yürümeyi teklif etti. Cale, Amiru’nun yeşil saçına ve sakin ama sofistike ifadesine baktı ve gelişigüzel bir şekilde sordu.
“Çıkışta sorun çıkaracağımdan mı endişeleniyorsunuz?”
“Maalesef genç efendi Neo da erkenden dönüyor.”
“Ah.”
Neo yeniden bir şeyler başlatmaya çalışırsa diye onunla gideceğini söylüyordu. Cale, yanında Amiru ile başka soru sormadan ziyafet salonunun kapısına yöneldi. İkisi de fazla bir şey söylemeden Cale’in arabasına geldiler ve Ron’u arabanın yanında beklerken buldular.
“Genç efendi Cale, bugün iyi iş çıkardınız.”
Cale, Amiru’nun sözlerine başını salladı.
“Evet zordu. Ama siz geri dönüp biraz daha çalışmalısınız, genç leydi Amiru.”
Amiru gülümsedi ve konuşmaya başladı.
“Çünkü iyi haberler almamız gerekiyor.”
Ancak Cale, sesindeki umutsuzluğu hissedebiliyordu. Kuzeydoğu sahili gerçekten işe yaramaz bir toprak parçasıydı. Başka hiçbir şeyin ilginç olmadığı uçurumlarla dolu bir yerdi.
Ayrıca kayalıkların etrafındaki girdaplar da bir sorundu. Bölgede yaşayan deneyimli insanlar onlardan nasıl kaçınılacağını biliyorlardı ama orası başkaları için çok tehlikeli bir yerdi.
Girdaplardan ‘Rüzgarın Sesi’ sorumluydu.
Amiru ve Gilbert ne olursa olsun bu işe yaramaz denize biraz yatırım yapmak istiyordular. Cale, yüzünde garip bir ifadeyle konuşan Amiru’ya baktı.
“Bir şekilde iyi sonuçlar elde edebileceğimize inanıyorum.”
“Genç leydi Amiru.”
“Evet, genç efendi Cale.”
Cale, bugün emrindeki canavar insanlar gibi çalıştığı Eric, Gilbert ve Amiru’ya biraz yardım etmenin kötü olmayacağını düşündü. Kuzeydoğu soyluları toplantısında hâlâ bir güç dengesine ihtiyaçları vardı ve Amiru sırları oldukça iyi saklayan birine benziyordu.
“Majestelerinin bu yatırımla oldukça ilgileneceğine inanıyorum.”
“Ben de öyle düşünüyorum.”
Amiru, Cale’in ifadesine katıldı. Bunun nedeni, veliaht prensin konuyu hatırlamış olmasıydı, hatta Eric o an konuyu gündeme getirmese bile hatırlamıştı.
“Turizm için bir yatırımdan söz ettiniz değil mi?”
“Evet.”
Kıyı kayalıklarını kullanarak turizme yatırım yapmak. Cale’in görüşüne göre, tamamen yararsızdı. Amiru’ya yaklaştı ve kulağına fısıldadı.
“Bir yatırıma gerçekten çok fazla ihtiyacınız varsa, kıyı şeridinizin konumunun Whipper Krallığı ve diğer kuzey Krallıkları ile ilgili değerini düşünmenin sizin için iyi olacağını düşünüyorum.”
“Affedersiniz?”
Cale, kafası karışmış Amiru’ya omuz silkti ve ekledi.
“Tabii, az önce söylediklerimi kendinize saklarsanız daha iyi olur.”
“…Şimdilik sözlerinizi hatırlayacağım.”
Cale, kafası karışmış görünen ama ağzını kapalı tutan Amiru’nun sözlerinden memnun kaldı. Araca bindi ve Amiru’ya el salladı. Amiru, onun dalgasına karşılık vermek için hafifçe başını salladı.
Cale, arabanın kapısını kapatan Ron ile konuşmaya başladı.
“Hadi gidelim.”
“Evet, genç efendi.”
Araba çok geçmeden hareket etmeye başladı. Cale, içeri girmeden ciddi bir şekilde Cale’in söylediklerini düşünen Amiru’ya baktı ve Kuzeydoğu kıyısını düşünmeye başladı.
Kuzeybatı kıyı şeridi kumlu plajlardan oluşuyordu. Karşılaştırıldığında, Amiru ve Gilbert’in topraklarının kıyı şeridi, birçok küçük ada ile dolu karmaşık bir yerdi. Ayrıca, keskin kayalıklarla çevriliydiler.
Son olarak, gemilerin güvenli bir şekilde demirleyebileceği sadece birkaç yer vardı. Tabii ki, oradaki balıkçılar, girdaptan kaçabilecek ve sorunsuz bir şekilde güvenle balık tutabilecek yetenekteydiler.
‘Uzun süredir barış hâkim olduğu için teklif olarak sadece turları ve gezileri düşündüler.’
Ancak veliaht prens, barışın sonunun hızla yaklaştığını biliyor olacaktı.
‘Her neyse, tek yapmam gereken, o büyücü avcısı onu kendine almadan önce gidip o eski gücü elde etmek.’
Cale artık bunu düşünmemeye karar verdi. O gece, ziyafetten dönerken Cale’e iki rapor verildi.
“Sihirli bombalardan dördünü bulduk.”
Romanda beş farklı yerde, beş farklı kişide 10 adet bombadan bahsedilmişti.
“Hepsi meydanın etrafındaydı.”
“Bana haritayı göster.”
Cale, Choi Han’a elini uzattı. Choi Han, Kara Ejderhayı sihirli bombaların olduğu yerde bırakmış ve kendi başına dönmüştü. Yüzünde ter olduğuna bakılırsa çok acele ederek geri dönmüş gibiydi.
“Bir tane bulduk ve sonra her yere iyice bakmak için kollarımda ejderhayla koştum. O süreçte de üç tane daha bulduk, ama daha fazlasını değil. Meydan dışında da bir yerlere bakmamız gerektiğine eminim ama şu ana kadar baktığımız yerlerde hiçbir bomba yoktu.”
“Acele etmeye gerek yok, çünkü iki gün sonraya kadar, yani kutlama gününe kadar güvenli olacak.”
“Ama tehlikeli şeylerden daha erken kurtulmak her zaman daha iyidir!”
“Onları kutlama gününün erken saatlerinde çalacağız.”
“… Affedersiniz?”
Cale’in bildiği sihirli bombalar, geliştiricinin onları havaya uçurmak için bir sinyal göndermesini gerektiriyordu. Ancak Kara Ejderha veya Rosalyn’in sihir seviyesindeki herkes için geliştirici ile bombalar arasındaki bağlantıyı kesmek biraz zaman alacak olsa da oldukça kolaydı. Rosalyn, romandaki insanların üzerindeki bombaları bu şekilde yok edebilmişti.
“Bunun kutlama günü yapılması gerekiyor.”
O kana susamış büyücünün her şeyin yolunda olduğunu düşünmesini sağlamanın tek yolu buydu.
“Onları çalmak mı? Onları yok etmeyecek miyiz?”
Cale haritayı kafası karışmış Choi Han’a geri verdi ve konuşmaya başladı.
“Neden böyle faydalı şeyleri yok edelim ki?”
Bombalar kullanılamasa bile, içlerinde bulundurdukları yoğun mana ile oldukça faydalı malzemelerdi.
“Kendim için kullanacağım.”
Choi Han, Cale’in gülümsemesinin oldukça sinsi olduğunu düşündü. Cale, şaşkın bir ifadeyle haritayı kabul eden Choi Han ile konuşmaya devam etti.
“Daha fazlası olabileceğinden aramaya devam edin. Bombanın yerinin de değişip değişmediğini görmek için birkaç kez tekrar kontrol edin.”
Choi Han ve Kara Ejderhanın şimdi meydanın etrafında gizlenmeleri ve araştırmaya devam etmeleri gerekecekti. Bu iş zor, sıkıcı ve fazlasıyla akıl yorucuydu ama bu nasılsa Cale’in kendisinin yapacağı bir şey değildi.
Cale, uykularından yeni uyanıp konuşmaya başlayan On ve Hong’a baktı.
“Ödeme zamanı.”
Cale ayrıca Choi Han ile konuştu.
“Git çalış.”
Yorgun bir şekilde gözlerini ovuşturan iki yavru kedi ve Choi Han, Cale’in talimat verdiği gibi çalışmak için gittiler. Cale, şarabı içmeden önce teras penceresinden atlamalarını izledi, uykuya dalmadan önce ziyafette içme şansı bulamamıştı.
Cale uyurken ona bir bilgi ulaştırılmıştı. Cale ancak uyandıktan sonra haberleri alabildi.
Billos bugün, doğum günü kutlamasından bir gün önce, başkente gelecekti. Cale hemen Billos ile buluşacağı hana gitti.
Burası 10 kurt çocuğun kaldığı yerdi. Elbette On, Hong ve Lock, hana doğru yola çıkarken Cale’in yanındaydı. Lock’un az önce söylediklerini düşündü ve sordu.
“Kardeşlerine bakmamı ister misin?”
“Evet. Anlaşmamın şartı bu.”
“Peki benim için ne yapabilirsin?”
“Sizin için bir şey yapacak olan sadece ben değilim.”
Lock hiç tereddüt etmeden cevap verdi.
“Sadece sen değilsen, başka kim?”
Lock hızlıca cevap verdi.
“Kardeşlerim de benimle yapacak. Grup olarak daha güçlüyüz.”
Cale başının sırtının ürperdiğini hissetti.
‘İmkânı yok.’
Lock, başka bir zihinsel darbe ile Cale’e acımasızca vurdu.
“Mavi Kurt Kabilesi, güçlü şövalyelerle ünlü bir geçmişe sahiptir. O tarih-”
“Bilmem gereken bir şey değil.”
Cale, vagonda karşısında oturan Lock’tan başka yöne doğru döndü.