Birkaç gün sonra Cale, arabadan inerken tuzlu kokuyu içine çekti. Gözlerinin önünde, içinde hâlâ şiddetle kükreyen birkaç girdap bulunan deniz vardı.
“Genç efendi-nim, sizinle tanışmak bir onur.”
“Sorumlu olan kişi sen misin?”
“Evet efendim.”
Henituse bölgesinin temsilci yöneticisi Cale’i karşıladı.
Deniz Üssünün geliştirilmesinde yer alan yöneticilerin geri kalanıyla birlikte Henituse bölgesini temsil etmekten sorumluydu. Şu anda burada krallığı, Ubarr bölgesini ve Henituse bölgesini temsil eden üç yönetici vardı.
“Bazı girdapların kaybolmasına dair gelişmeler hızlandı ve böylece bizim de daha fazla adaya erişim imkânımız oldu.”
“Gerçekten mi?”
“Evet. Bu sayede gemilerimizi hızla geliştirebilme şansımız oldu.”
Henituse ailesi, bu Deniz Üssünün geliştirilmesine çok para yatırmıştı çünkü Ubarr ailesi, veliaht prensin ortaklığını minimumda tutmak istiyordu. Tabi bunun karşılığında birkaç şey istemişlerdi, bunlardan biri Henituse ailesinin kıyı şeridinin bir bölümünü ücretsiz kullanabilmesiydi.
“Öyleyse sizi konağa kadar yönlendireyim mi?”
“Hayır. Bir dakika bekle.”
Cale araca baktı ve parmağıyla işaret etti.
Aracın kapısı açıldı ve küçük, solgun bir kişi dışarı çıktı.
“Acele et.”
“Evet, evet efendim!”
Mueller hızla koştu ve Cale ile yöneticinin arasında durdu.
Mueller artık daha tombuldu ve süslü giysiler giyiyordu. Kontes, Mueller’i lüks mallar kullanarak kontrol altında tutmakta iyi bir iş çıkarmıştı.
Cale, elini Mueller’ın omzuna koydu.
“Neden ona birinci aşama planlarını göstermiyorsun?”
“Haaa. Evet, evet efendim!”
Mueller planı müdüre çabucak teslim etmeden önce nefesi kesildi. Bu deniz üssünün yapımından sorumlu yönetici olarak, yönetici, inşanın ve buna bağlı kıyı şeridinin nasıl düzenlendiği hakkında bilgi sahibiydi.
“…Ha?”
Müdür, solgun Mueller’in baktığı kişiye bakmak için arkasını dönmeden önce bir an Mueller’in verdiği gemi planına baktı.
“Genç efendi-nim, bu?”
“Evet, aynen öyle.”
“Daha önce hiç böyle bir gemi görmemiştim.”
Bu, Cale’in Mueller’e bakmadan önce irkilmesine neden oldu. Cale de planları ilk gördüğünde şok olmuştu.
‘Bu piç de aynı benim gibi Kore’den falan buraya göç etmiş biri değil, değil mi?’
Mueller, Cale’in sert ifadesini gördükten sonra, bir tür akıl hocası olan Kontes’in kendisine destek olması için verdiği altın yüzüğe sıkı sıkı sarılmıştı. Cale, Mueller’in tepkisine iç çekti ve ardından yöneticiye baktı.
“Ama inşa ettiğimizde iyi olacağını düşünmüyor musun?”
“İyiden daha fazlası-.”
Müdür cümlesini tamamlamadı. Kötü ya da İyi değil, bu harikaydı.
Cale, soruyu cevaplayamayan yöneticiye bakarken, sorusunu geçiştirdi.
“En azından dayanıklı olmayacak mı?”
“Evet. Çok dayanıklı olacak ama…”
Kesinlikle dayanıklı olurdu. Ancak yönetici bir soru sormak istedi.
Bu gerçekten ulaşım için kullanılacak bir gemi mi?
Daha çok bir savaş gemisine benziyordu.
Ancak Cale, yönetici sormadan konuşmayı bitirdi.
“O zaman önemli olan tek şey bu.”
Yönetici artık soruyu soramadı ve Cale’in nakliye için çok dayanıklı bir gemi istediğini kabul etmek zorunda kaldı. Daha sonra farklı bir sorun olabileceğini fark etti.
“Görünüşe göre, özellikle bu altın kaplumbağa bölümünü inşa etmek için önemli miktarda para gerekecek.”
“Ne hakkında endişeleniyorsun?”
Bu sorun da Cale için önemli değildi.
“Para sorun değil.”
Yöneticinin yüzünde memnun bir gülümseme vardı.
“Bu şaheseri yaratmak için elimden geleni yapacağım!”
Cale, aniden tutku ile dolan yöneticinin suratından kaçındı ve vagona geri döndü.
“Ben astınla birlikte malikâneye gideceğim, o yüzden burada kalıp Mueller ile sohbet edebilirsiniz.”
“Evet efendim, anlıyorum.”
“Genç efendi-nim, lütfen huzur içinde dinlenin!”
Cale, Mueller’in 90 derece eğildiğini gördükten sonra aracın kapısını kapattı. Araç malikâneye doğru ilerlemeye başladı ve böylece müdür Mueller’in omuzlarının rahatladığını görebiliyordu.
“Ahem, görüyorsunuz ki, bu gemi sihirli bir bombayla vurulsa bile hasar almaz.”
“Evet, kesinlikle öyle görünüyor. Ama muhtemelen sadece bir tane yapabileceğiz.”
“Hedefimiz tek bir gemi zaten.”
Mueller sahte bir öksürük bıraktı. Bu geminin yanı sıra Henituse Kalesinde de bir savunma hattının olma ihtimalinin yüksek olduğunu biliyordu, bu yüzden ölmemek için elindeki her şeyi bu planlara yatırmıştı.
“Dürüst olmak gerekirse, geminin içi için olan planların ikinci aşaması da neredeyse tamamlandı.”
Mueller omuzlarını silkti ve kibirle başını kaldırdı.
“Evet. Henüz genç usta-nim’e göstermedim ama konsept tamamlandı.”
“Konsept nedir?”
Mueller kendinden emin bir şekilde cevap verdi.
“En büyük savunma güçlü bir saldırıdır!”
Vurulmadan önce vur.
Tabii ki bu sadece Mueller’in kendi düşünceleriydi çünkü henüz Cale’den izin almamıştı.
***
Cale, malikâneye vardıklarında ofiste toplanan insanları sessizce izledi.
“Bu sefer kolay olmayacak.”
Cale’in odasına gönderdiği Ron ve Ron’la ilgilenen Beacrox dışında herkes oradaydı.
Yaşları ortalama 7 olan üç çocuk, Choi Han, Rosalyn, Lock ve hatta Yüzbaşı Yardımcısı Hilsman ve on Kurt çocuk hızla Cale’in odasına gelmişti.
Cale, herkesi cephaneliğine toplamıştı.
“Gidip bir krallığı falan yok edecek değilim.”
Cale bütün bunların çok fazla olabileceğini hissetti ama düşman hakkında yeterli bilgiye sahip değildi. Fazladan hazırlıklı olmak her zaman daha iyiydi.
Rosalyn, Cale’e baktı ve konuşmaya başladı.
“Genç efendi Cale, o zaman bir gemi ile Hais Adalarına mı gidiyoruz?”
“Evet. Muhtemelen Hais Adası 5 civarında bir yere gideceğiz.”
Hais Adaları, Batı ve Doğu kıtaları arasındaki adalar grubuna verilen isimdi. Sayılar, keşfedildikleri sırayı temsil ediyordu.
Cale’in varış noktası Hais Adası 5’ti.
Bu, keşfedilen beşinci ada ve gruptaki en büyük adaydı.
Aynı zamanda Batı Kıtasına en yakın ada olması da gemi ile seyahat etmeyi kolaylaştırıyordu. Bu yüzden Ron bile onlarla gidebilirdi.
“Adada bir deniz insanı üssü olduğunu duydum.”
“Bir adanın tepesinde bir üsleri olması garip.”
“Bu yüzden muhtemelen Arm’ın üslerinden biri. Bu nedenle ilk durağımız…”
Cale nereye gideceklerine çoktan karar vermişti.
“Hais Adası 12 olacak.”
Hais Adası 12, keşfedilecek on ikinci ada olarak çok küçük bir adaydı.
Hais Adası 5’e de en yakın adaydı.
“Umm, af edersiniz genç efendi-nim.”
Yardımcı Yüzbaşı Hilsman temkinli bir şekilde konuşmaya başladı. Cale, devam etmesi için işaret etti.
“Deniz insanlarına karşı savaşacağımızı söylemediniz mi? Balinalar şu anda Deniz İnsanlarına karşı savaşmıyor mu?”
“Evet.”
Hilsman, her zamanki aptal benliğinin aksine çok ciddiydi. Çünkü Ron’un hayatının tehlikede olduğunu biliyordu. Cale, babasının söylediklerini hatırlayarak Hilsman’ı gözlemlemeye devam etti.
‘Katil olsun ya da olmasın, o hala benim adamlarımdan biri. Onu kurtar. Kalanlar için onun hayatını kurtardıktan sonra endişeleniriz böylece geç kalmayız.’
Diğer insanlar Kont Deruth’un sadece başka bir hizmetçiyi kurtardığını düşünebilirdi ve neden bu kadar çaba harcadığını merak edebilirdi. Ancak bunun nedeni, Cale ailesinin geri kalanı tarafından dışlanırken Ron’un on yıldan fazla bir süredir Cale’e göz kulak olmasıydı. Onu konta kıyasla daha çok bir baba olarak düşünüyordu.
“Genç efendi-nim, iyi olacak mıyız? Deniz İnsanlarının karanlığın yaratıkları olduğunu ve ölü mana ve zehir nedeniyle şu anda daha güçlü olduklarını duydum.”
Hilsman onların karanlık özelliği ve ölü mana konusunda endişeliydi.
Soruyu Cale yerine Rosalyn yanıtladı.
“İyi olacağız. Genç efendi Cale, deniz insanı zehrini nasıl iyileştireceğini biliyor ve bizim ise sadece ölü manayı daha da güçlü bir güçle bastırmamız gerekiyor.”
Ölü mana kullanan karanlık yaratıklara karşı savaşırken genel strateji, savaş süresini sınırlamak için onları tek bir saldırıyla ezmekti.
Ölü manayı bastırmak için daha güçlü bir mana veya aura, hatta çok güçlü bir saldırı kullanmaları gerekiyordu.
Ve ölü manaya karşı yanlarında son derece güçlü bir güç vardı.
Cale bu gücü biliyordu.
Yaşam.
‘Buna karşı çok işe yarayacak aptalca bir yöntem var.’
Aslında çözüm oldukça basitti.
Canlılar ölülerden daha güçlüydü. Bir şeyin canlı olduğunu en doğru şekilde kanıtlayan bir şey vardı.
Rosalyn konuşmaya başladı.
“Tabii ki, ölü mana kullanan karanlık yaratıklara karşı savaşırken kan kullanmak en etkili yöntemdir, ancak bu tehlikelidir.”
Evet, kan.
Ve oldukça fazla kana ihtiyaçları olacaktı.
Zayıf bir insan bile, onlar ile kanını kullanarak savaşırsa, karanlığın yaratıklarını kısa bir süre için tutabilirdi.
Ancak, çok fazla kan kaybından ölme ihtimalleri yüksekti. Az miktarda kan kullanarak karanlığın güçlü yaratıklarına karşı savaşamazdınız.
‘Yine de, Kara Elflere veya Vampirlere karşı kan işe yaramaz.’
Kara Elfler, ölü mana kullanmalarına rağmen kanlı canlı varlıklar oldukları için hala doğanın çocuklarıydı, Vampirler ise zaten normalde de kan içerdi.
Eski metinler, şeytani ırkların, kendilerinin öldükten sonra bile kalplerinin atmaya devam etmelerini sağlamak için insan kalplerini ölü mana ile kapladıklarını anlatır.
‘Ne çılgın bir saçmalık.’
Bu Cale’e çılgınca geliyordu.
Aynı zamanda Cale, fark etmeden mırıldandığı bir düşünceye kapılmıştı.
“Benim kanım muhtemelen son derece etkili olurdu.”
Kanı, Kalbin Gücü tarafından destekleniyordu. Kalbin Gücünün yenileyici yetenekleriyle, onun kanı diğer kanlardan daha fazla canlılığa sahip olacaktı. Kanın yeniden sağlanması ve onu iyileştirmek için çalışan Kalbin Gücü sayesinde kan durmadan fışkırmaya devam edecekti. Karanlığın yaratıklarına karşı onun kanından daha etkili hiçbir şey olamazdı.
Emin olmak için test etmesi gerekmesine rağmen, muhtemelen Deniz İnsanlarına karşı bir süre dayanabilirdi.
En önemlisi, kadim güçler, doğadan ve insanlardan doğan güçlerdi. Bu, Kalbin Gücünün hem doğanın hem de yaşamın niteliklerini taşıdığı anlamına geliyordu. Karanlığa karşı güçlü olması için iyi bir şans vardı.
Cale hayal kurmaya başladı.
“Mm, eğer kanımı püskürtürsem-.”
Ya kendini kana bulayıp düşmanlarını kanla püskürtürse?
Cale kaşlarını çatmaya başladı.
‘Nasıl da iğrenç.’
Kulağa çok iğrenç geliyordu.
Cale etrafına bakınırken odanın sessiz olduğunu fark etti. Aniden sessiz odayı yüksek bir ses doldurdu.
“Ne delice bir fikir! Senin gibi bir zayıf neden böyle bir şey düşünsün ki?! Senin zayıf kanına ihtiyacımız yok!”
Raon çok kızgındı.
“Keşke böyle tuhaf düşüncelere bir son versen.”
“Çok garip. Bu çok tuhaf bir düşünce.”
On ve Hong, Cale’e deliymiş gibi bakıyorlardı.
Bu yanıt Cale’in başını sallayan Rosalyn’e bakmasına neden oldu. Bunu yapmasına izin vermeyeceklerini söylüyor gibiydi.
“Bunu yapmanıza gerek yok.”
Cale herkese baktı ve nedense hayranlıkla dolu görünen Hilsman’ın yüzünü gördükten sonra durdu.
Cale biraz endişeyle karşılık verdi.
“Tabii ki böyle bir şey yapma planım yok.”
‘Neden değerli kanımı kullanayım ki?’
Kendi kanından başka oynayacak çok kartı vardı.
Acıdan nefret ederken neden kendi kanını kullansındı ki? Böyle bir şey yapmaktansa kaçmayı tercih ederdi. Bir deniz insanı cesedini yakalayıp kaçsa Ron’u iyileştirebilirdi.
Raon, Cale’in oturduğu kanepenin yanına uçtu ve öfkeyle konuştu.
“Böyle bir şey yapmadığından emin olacağım.”
Böyle bir şey yapmayacağına kimse inanmamıştı.
Cale onların tepkilerine alay etti ama bunu hemen unutmaya karar verdi. Böyle bir şeyin olmasına imkân yoktu, bu yüzden enerjisini daha fazla düşünerek harcama ihtiyacı hissetmedi.
Bunun yerine ayağa kalktı.
“Nereye gidiyorsun?”
Cale, Raon’a yanıt verdi.
“Rüzgâr Uçurumu.”
Bu kıyı şeridindeki en dik uçurum. Cale, altında bir girdap bulunan uçuruma yöneldi.
Uçurumun tepesine vardığında aşağı baktı. Kıyı şeridi, Deniz Üssü inşaatı ile meşguldü. Ancak, bakışları kısa süre sonra ufka doğru kaydı.
“Ne yapmaya çalışıyorsunuz, Cale-nim?”
Cale, sihirli çantasından boynuz flütlere benzeyen bir deniz kabuğu çıkarmadan önce Choi Han’ın sorusuna omuz silkti. Choi Han bu eşyayı daha önce görmüştü.
Bu, Cale’in Whipper Krallığına giderken Balina Kral ile karşılaştıklarında Witira’dan aldığı eşyalardan biriydi.
“…Ne?”
Choi Han, Cale’in ne yapmaya çalıştığını bilebileceğini düşündü.
Cale, ağzını deniz kabuğunun daha küçük olan ağzına dayadı ve üflemeye başladı.
kiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii-
Deniz kabuğu mavi bir ışıkla kaplanmadan önce sessiz ama tiz bir ses çıkarmaya başladı.
O kadar sessizdi ki bu sesi aşağıdaki insanlar duyamamıştı ama uzakta olsalar bile bunu net bir şekilde duyabilen varlıklar vardı.
İki gün sonra Cale, Rüzgâr Uçurumunda gün batımını seyrederken duruyordu. Güneş ufukta yavaş yavaş batıyordu.
Sonra aniden hala parlayan deniz kabuğunu kulağına dayadı.
giiiiiiiii-
Deniz kabuğunun içinde bir şey duydu.
“Buradalar.”
Cale bunu söylerken Raon ufku işaret etti ve aynı zamanda bağırdı.
“Buradalar!”
“Ha.”
“…Vay be.”
Durumun böyle olabileceğini tahmin eden Choi Han, hiçbir fikri olmayan Rosalyn şok olurken derin bir nefes aldı.
Okyanus ufukta küçülüyor gibiydi. Bunun nedeni iki büyük Balina ve daha küçük üçüncü bir Balina idi.
Cale, grubun geri kalanına bakmak için döndü. Hepsi kızıl gün batımı yerine kızıl saçlı Cale’e odaklanmıştı. Cale’in yüzünde bir gülümseme olduğunu görebiliyorlardı.
“Gitme zamanı.”
Rehberleri gelmişti.
‘Eğer hareket etmem gerekiyorsa Balinalara binerim olur biter.’