Balina Kralı Shickler’ın büyük balina gözleri Cale’e bakmak için ona doğru hareket etti. Cale gülümsüyordu.
‘Ne güçlü bir baskı.’
Shickler okyanusun kralıydı. Batı kıtasının küçük bir bölgesini yöneten bir krallığın kralıyla kıyaslanamayacak kadar büyük bir varlığı vardı. Bu yüzden Cale daha da çok gülümsemeye başlamıştı.
Shickler de gülümsemeye başlayınca gözbebekleri bulutlanmaya başladı. Cale biraz geri çekildi ve kollarını açtı.
“Sohbetimizi güvertede yapmaya ne dersiniz?”
Psssssssssh.
Üç kişi sessizce gemiye yaklaşırken havayı su buharı doldurdu.
Tak. Tak. Tak.
Üç kişi yavaşça güverteye indi. Cale o sırada Raon’un sesini kafasında duyabiliyordu.
– Ejderhalar çok daha güzel ve görkemli!
Cale, Raon’un duygularını anladı ve başını okşadı. Bu üç safkan Balina son derece güzeldi.
‘Bu da tamamen dondu kaldı.’
Choi Han, Balina Kabilesi insanlarını gördükten sonra kaskatı kesilmişti.
Cale, Choi Han’ın bakışlarını takip etti ve önündeki üç kişiye baktı. Geleceğin Balina Kraliçesi, Witira. O her zamanki gibi görünüyordu.
Beyaz saçlı Katil Balina. Bu adam muhtemelen Balina Kabilesinin en büyük savaşçısı Archie’ydi. Romandaki Balina Kabilesiyle ilgili olan kısımda önemli bir rolü vardı.
Romanda Lock’u döven adam oydu ve kötü bir kişiliğe sahip, her zaman şiddete başvuran biriydi. Ancak sadakati oldukça güçlüydü.
“Güney okyanusuna inmeyeli uzun zaman oldu.”
Bu yaşlı ama havalı ses Choi Han’ın kafasını çevirmesine neden oldu. Balina Kralı Shickler’ın yüzünde nazik bir gülümseme vardı.
Romandaki orta yaşlı olan en yakışıklı adamdı. Romanda Shickler’ın görünüşünü tarif etmek için dört satır kullandığına bakılırsa, yazar ruhunu bu karaktere koymuş gibi görünüyordu.
‘Yazarın bunu neden yaptığını anlayabiliyorum.’
Ama görünüşünüz sizi besleyecek değildi sonuçta. Cale’in sadece alması gerekenleri alması gerekiyordu.
“Güney çok daha sıcak, değil mi?”
Shickler’ın gözbebekleri bulutlanmaya başladı.
‘O tıpkı Witira’nın tarif ettiği gibi.’
Kızı Witira, Cale’in zayıf ama güçlü bir insan olduğunu söylemişti. Bahsettiği gibi, güvertedeki en zayıf kişiydi ama kendine güvenme konusunda hiçbir sorunu yoktu.
“Güney iyidir. Oğlumu kurtardığın için teşekkür ederim. Kızımla birlikte geldim çünkü sana bizzat teşekkür etmek istedim.”
“Bu kadar teşekkür etmenize gerek yok. Sadece yapmam gerekeni yaptım.”
Cale, saygıyla elini uzatırken hafifçe gülümsedi. Gecenin bu kadar geç saatinde uzun bir konuşma yapmanın ne anlamı vardı ki?
“İkimiz de meşgul insanlar olduğumuza göre, hemen konuya girelim mi?”
“Neden olmasın. Ama görüyorsun ki..”
Shickler küçük bir iç çekti. Cale de elini uzatmadan önce aynısını yaptı.
“Choi Han.”
Cale, elini Choi Han’ın omzuna koydu.
Shickler de benzer bir eylem yaptı.
“Archie.”
Nedense Archie ve Choi Han birbirlerine bakıyorlardı. İlk kez karşılaşan iki insanın birbiriyle ne alıp veremediği olurdu? Cale, Choi Han’ın omzundaki eline biraz güç verdi ve Choi Han ona doğru baktı.
Choi Han, daha az önce Balina kabilesinin güzelliği karşısında büyülenmişti, peki şimdi onu bu kadar kızdıran ne olabilirdi? Choi Han şimdi gemide savaşmaya başlarsa bu gemi onun kılıcının tek bir darbesiyle batardı.
“Ne oldu bakayım?”
“…Cale-nim.”
Choi Han dudaklarını ısırdı. O anda birisi Cale’e cevabı verdi. Bu kişi her zamanki gibi Kara Ejderha Raon’du.
– O Balina siz ikinizi tepeden tırnağa kontrol etti! Nasıl cüret eder!
Cale, Choi Han’dan uzaklaşırken Raon’un homurdandığını duyabiliyordu.
Archie. Archie Toonka’dan bile beterdi. Bilirsiniz, iyi tarafta olan ama her zaman sorun çıkaran tipler? Archie böyle bir karakterdi.
O sadece Shickler’a biat eden ve Balina kabilesinin diğer üyeleri de dâhil olmak üzere kimseyi umursamayan biriydi. Balinaların baş belasıydı. Cale sonunda Archie ile göz teması kurdu.
‘Mm.’
Cale inlemesini içinde tuttu. Archie ona gerçekten kötü gözlerle bakıyordu. Bu serseri neden böyle davranıyordu böyle? Ancak, cevap oldukça açıktı.
‘Muhtemelen Shickler’ı benimle şahsen buluşmaya gelmek zorunda bıraktığım için.’
Archie, Cale’in Shickler’ın oğlunu kurtarmış olmasını ya da balinalara deniz insanları konusunda yardım etmesini umursamıyordu. Cale, Witira’dan bile daha güçlü olan birinin kısılmış gözlerine baktıktan sonra biraz gerildi.
Shickler, Cale’in kaskatı kesildiğini ve ardından Archie’ye bakmaya başladığını görebiliyordu. Archie’ye bunu defalarca yapmamasını söylemişti ama Archie hiç dinlemiyor gibiydi.
“Archie, bu kadarı ye-.”
Shickler konuşmayı bırakıp başını çevirdi.
‘Baba, genç efendi Cale çok tuhaf biri. Sadece bir an içindi, ama kendisi gerçekten çok büyük birisiymiş gibi hissettirdi.’
Cale’e bakarken Witira’nın söylediklerini hatırladı. Cale’in bir kez daha, sanki hiç kaskatı kesilmemiş gibi rahatlıkla orada dikildiğini görebiliyordu. Ancak Cale’in etrafındaki atmosfer tamamen farklıydı. Sonunda kızının neden Cale’in güçlü olduğunu söylediğini anladı.
Derinliğini kavrayamayacakları kadar derin görünen bir bakış Archie’ye çevrilmişti. Kenardan izleyen Choi Han, bilinçsizce kaşlarını çatmayı bıraktı.
“…Cale-nim.”
Daha sonra yine bilinçsizce Cale’e de seslendi ama Cale ona bakmadı. Choi Han garip bir şekilde bunun doğal olduğunu hissetti. Cale’in bakışları baskındı ve sadece ileriye bakıyordu. Aynı zamanda, Cale’in etrafındaki atmosfer herkesin dikkatini çekti.
Bu güçlü bir baskıdan farklıydı. Nazik ama sertti, ona yaklaşmayı zorlaştırıyordu. Çünkü Cale kaşlarını çatmıştı.
‘Vücudum kendi kendine tepki veriyor.’
Kalbin Gücü, Archie’nin baskısına yanıt vererek, Hükmeden Auranın bir kısmını da ortaya çıkarmıştı.
Birlikte çalışan iki güç, Cale’in Archie’nin güçlü baskısından kaçmasını mümkün kılmıştı.
Cale yavaşça konuşmaya başladı.
“Sen de kimsin?”
Zaten şu an durum böyle olduğuna göre, onu hemen şimdi ezebilirdi.
Cale, Archie’nin bakışından hoşlanmamıştı ve yavaşça ona doğru ilerliyordu.
Güvertedeki tahta kalaslar Cale’in her adımında gıcırdıyordu.
“Sen kendini ne sanıyorsun?”
Hükmeden Aura, gücünün yaklaşık yarısını ortaya çıkarmıştı. Tam olarak yarım adım. Cale, Archie’nin yarım adım önünde durdu ve açık sözlü bir şekilde sordu.
“Bana böyle bakmaya nasıl cüret ediyorsun?”
Archie konuşamadı. Kesinlikle Cale’den biraz daha uzundu ama Cale ona yukarıdan bakıyormuş gibi geliyordu.
Cale kesinlikle zayıf görünüyordu ve hala Cale’i tek eliyle öldürebileceğini hissediyordu ama hareket edemiyordu.
Archie, Cale’in dudağının kenarının hafifçe yukarı kalkmaya başladığını görebiliyordu. Cale, Archie’nin bakışlarının yumuşadığını da görebiliyordu ve bu yüzden soğuk bir şekilde konuşmaya devam etti.
“Eğer bu soruya bile cevap veremiyorsan.”
Archie, önündeki adamın, Cale’in ona baktığını görebiliyordu.
“O zaman öyle bakarken yakalanma.”
Cale ve Archie, Archie ayağı geriye doğru bir adım atana kadar birkaç saniye sessizce birbirlerine baktılar. O anda Cale, Hükmeden Aura’yı bir kenara bıraktı ve Shickler’a bakarken gülümsemeye başladı.
“Öyle değil mi majesteleri?”
Cale, gelecekte birkaç kez daha karşılaşacakları için onlarla savaşmak istemiyordu ve aynı zamanda da birbirleriyle bazı anlaşmalar yapmaları gerekiyordu. Bu yüzden Hükmeden Auranın yalnızca yarısını kullanmıştı ve şimdi toparlayabildiği en parlak gülümsemeyle Shickler’a bakıyordu.
“…Aynen öyle.”
Shickler birkaç dakika sonra cevap verdi ve Archie’nin omzunu çok güçlü bir şekilde kavradı.
“Özür dile ve kendini tanıt.”
Cale, Shickler’ın baş belası Archie’yi nasıl evcilleştirdiğini biliyordu. Onu dövmüştü. Onu o kadar çok dövmüştü ki, tüm okyanus tozla dolmuş gibi olmuştu. Dayağın, bir baş belası için en iyi ilaç olduğunu söylerken onu gerçekten feci bir şekilde pataklamıştı.
Archie’nin daha sonra aklı başına gelmişti ve Shickler’ın sadık astı olmuştu. Bu yüzden Cale, ona dik dik baksa da Archie’nin ona zarar vermeyeceğini biliyordu.
Cale, Archie’nin ona bakmadan başını eğdiğini gördü.
“…Özür dilerim.”
Çok alçak bir sesti. Gerçekten özür dilemek istemiyordu. En azından Cale, Archie’ye bakarken böyle düşündü. Bakışları buluştuğunda Archie çabucak bakışlarını kaçırdı.
“Adım Archie.”
“Pekâlâ. Ben de Cale Henituse.”
Sonra kafasının içinde Raon’un sesini duydu.
– İnsan, az önce neredeyse tırnağımın ucu kadar güçlü görünüyordun. Aferin! Çok iyi iş!
Cale, 4 yaşındaki bir çocuğun iltifat ettiği bu karizmaya karşı içini çekti ve ona boş boş bakan Shickler’a nazikçe elini uzattı.
“Lütfen paketi bana verin.”
“Ah doğru.”
Garip bir şekilde yıpranmış görünen Shickler, bir kralın asaletini kaybetmiş ve mahalle amcasına dönüşmüş gibiydi. Onunla bir kere yakınlaştıktan sonra onu böyle görebilirdiniz. Shickler Witira’ya baktı.
“Genç efendi Cale.”
“Uzun zamandır görüşemedik. Paket sizde mi?”
Witira, Cale’in hâlâ aynı olduğunu görünce rahatlamıştı.
‘Rahatlamak mı? Ben mi?’
Witira bir an kendine şok oldu ama paketi vermeden önce kendini sakinleştirdi. Şu anda Cale’in elinde olan toplam üç eşya vardı. Bunlardan biri, içinde yalnızca Ejderhanın ölü manası bulunan ve zehri alınmış küçük bir şişeydi.
Ölü mana. Bu, karanlığa yatkınlığı olmayan bir canlı için çok tehlikeliydi. Bu yüzden Shickler merak ediyordu.
“Ama neden bu ölü manaya ihtiyacın var? İhtiyacı olan hiçbir insan olmamalı. Pekâlâ, belki eski karanlık büyücüler bunu faydalı bulabilir, ama artık hiçbiri dünyada mevcut değil. Bu kadar küçük bir miktarla ne yapmayı planladığını bilmiyorum.”
Cale muzip bir gülümseme takındı.
“Kim bilir.”
Cale’in ihtiyacı olan şey sadece bu küçük miktardı. Cale, tüm eşyaları sihirli çantasına koydu ve veda etmeden önce Balina kraliyet ailesiyle birkaç şey daha tartıştı.
“Bir dahaki sefere görüşmek üzere. Archie’nin bugünkü davranışları için bir kez daha özür dilerim.”
“Önemli değil.”
“Hayır, ısrar ediyorum. Çünkü o serserinin daha öğreneceği çok şey var.”
“…Baba.”
Witira, Cale ile konuşmadan önce babasının sakinleşmesi için ona seslendi.
“Bir dahaki sefere görüşürüz genç efendi Cale.”
“Tabi ki.”
Hâlâ onları kullanmasının birçok yolu olduğundan, onları birçok kez görmesi gerekiyordu. Cale, ekibine geri dönmeden önce, gemiden ayrılan Witira ve Shickler’ın yanı sıra onlarla vedalaşan Archie’ye de yavaşça el salladı.
“Choi Han, ne yapıyorsun?”
“…Ah, hiçbir şey.”
Choi Han, Cale ona seslendiğinde sanki şok olmuştu ve şiddetle başını salladı. Cale, bir süredir yüzünde boş bir ifadeyle orada duran Choi Han’ın yanından geçti ve gemiye yöneldi.
“Ben uyumaya gidiyorum.”
Cale’in arkasından gelen Kara Ejderha Raon aniden başını çevirdi ve Choi Han ile konuşmaya başladı.
“Ben Raon Miru, yakışıklı, güzel, büyük ve güçlü varlık! Bunu hatırla!”
Choi Han, her zamanki rahat davranışlarını sergileyen Cale’i gözlemlemeden önce aşırı heyecanlı ejderhaya baktı.
“…Benim de güçlenmem gerekiyor.”
Güvertede tek başına dururken Choi Han’ın sesi okyanusta kayboldu. Tabii ki, Cale bunu duysaydı, daha da güçlü bir Choi Han’ın tüm kıtayı kolayca yok edebileceğini düşününce korkudan nefesi kesilirdi.
***
Ertesi sabah Cale, Hong’un artık Raon olarak adlandırılacak olan Kara Ejderhanın yanında homurdandığını gördü.
“Raon’u sevdim, havalı. Ama bence Ra-Hong da iyi olurdu.”
Öte yandan, genellikle sessiz olan On, Raon’un çevresinde mutlu bir şekilde daireler çizdiği için heyecanlı görünüyordu.
“Raon Miru! En küçüğümüzün adı çok güzel! O en iyisi!”
Gemide yatağında uzanırken bunu izleyen Cale, Raon bağırmaya devam ederken arkasını döndü.
“Merhaba Kurtçuk! Ben Raon Miru’yum! Hey, büyücü! Ben Raon Miru’yum! Choi Han!”
“Adını zaten biliyorum.”
O kadar fazla tekrar etmişti ki, genellikle nazik olan Choi Han bile böyle cevap veriyordu.
Şu anda Raon, yavru kediler, Choi Han, Lock ve Rosalyn Cale’in odasındaydı. Raon, Choi Han’a yaklaştı.
“Eğer biliyorsan söyle o zaman.”
“Tabii Raon.”
Raon gülümsemeye başladı. İşte o zaman Choi Han, Cale’e döndü.
“Miru. Bu ikinci adı nasıl buldunuz?”
Choi Han’ın yüzünde tuhaf bir ifade vardı. Cale bu tepkiyi anladı. Choi Han, eski Korece ‘Raon’u bilmiyormuş gibi görünüyordu ama ‘Miru’yu biliyor gibiydi.
“Benim kendi kendime uydurduğum bir şey?”
“Kendi kendinize uydurdunuz?”
“Evet. Raon’a baktığımda aniden bu kelimeyi düşündüm. Sadece kafamda patladı. Çok ilginç bir deneyimdi.”
Cale, uzanıp üzüm yemeye devam ederken gelişigüzel cevap verdi. Ardından Choi Han’a olabildiğince sakin bir şekilde sordu.
“Neden soruyorsun?”
“Hiçbir şey için değil. Sadece ilginç.”
Choi Han’ın bakışları nostalji ile doluydu. Bunun nedeni, adın eski Korece olmasıydı. Başını salladı ve Raon’la konuşmaya başladı.
“Raon Miru. Bu çok havalı bir isim.”
Raon, kanatları sevinçle çırpınmasına rağmen Choi Han’ın söylediklerini duymamış gibi yaptı. Cale, pencereden okyanusa bakmadan önce bunu kayıtsız bir şekilde gözlemledi. Yakında Whipper Krallığına varmayı umuyordu.
Cale’in istediği gibi birkaç gün içinde Whipper Krallığındaki en küçük limana vardılar. Onları karşılayacak biri vardı, bu işlem için en önemli oyuncu.
“Genç efendi-nim!”
Daha da tombullaşmış gibi görünen Billos artık bir domuz kumbaraya benziyordu. Cale’i güvertede karşılamak için gemiye atladı. Billos, gemi durur durmaz çevik bir şekilde gemiye atladığı için gerçek ağırlığından çok daha hafifmiş gibi görünüyordu.
“Aigoo, genç efendi-nim, umarım deniz tutmasına yakalanmamışsınızdır?”
– Sana yalakalık yapmaya çalışıyor gibi görünüyor.
Ama Cale, Billos’un davranış şeklini gerçekten çok beğenmişti. Cale, Billos’un omzunu okşadı ve kulağına fısıldadı.
“Büyük bir balık yakalamanın zamanı geldi mi?”
Bunu duyan Billos o kadar geniş gülümsemeye başladı ki gözleri neredeyse kayboldu.
“Sadece size güveneceğim, genç efendi-nim.”
Sihirli Kule yok edilecek ve Sihir Kulesinin lideri Toonka tarafından paramparça edilecekti. Sihir Kulesindeki tüm büyücüler öldürülecekti, ancak Sihir Kulesinin lideri açgözlü bir insandı.
Cale, Roan Krallığının limanlarından çok farklı olan bu berbat limana baktı ve yüksek sesle konuştu.
“Hazine avları çok eğlencelidir.”
Hazineyi bulduğunuz sürece, yani.