Choi Han, Cale’e dönüp sormadan önce Kara Ejderhaya baktı.
“Her şeyi yok mu edeceğiz?”
“Hayır. Kesinlikle hayır.”
‘Bunun düşünceleri neden hep bu kadar uç noktalarda?’
Cale yatağa uzandı ve Choi Han’a el salladı.
“Acele et ve çabuk dön. Ah, bir de şapka tak.”
“Anlaşıldı.”
Choi Han, odadan çıkıp Hans’a bir şeyler söylemeden önce sadece komodinin üzerindeki ışığı açık bıraktı ve diğer ışıkları kapattı. Cale gözlerini kapalı tuttu ve uyuyormuş gibi yaptı.
Kapı kısa sürede kapandı ve Hans içeri girmedi. Kapı açıkken görünmez olan Kara Ejderha, görünmezliğini kaldırarak yatağa indi. Ejderha endişeli bir sesle konuşmaya başlarken yatağın bir tarafı çökmeye başladı.
“Gerçekten uykuya dalamazsın.”
Cale, ejderhanın sözlerini duyduktan sonra düşünmeye başladı.
‘Bu ejderhaya dört yaşında bir çocuk gibi mi görünüyorum?’
Cale içini çekti ve yataktan kalktı. Birkaç dakika sonra Choi Han, bir cübbe giyerek pencereden odaya yeniden girdi.
“Geldin demek. Sanırım bir cübbe kesinlikle şapkadan daha iyi bir seçenek.”
Choi Han başını salladı ve Cale şapkasını alırken ejderhaya doğru konuşmaya başladı.
“Bizi böyle mi takip edeceksin?”
“Görünmez olacağım.”
“… Ejderhaların başka yaratıkların görünümüne bürünebileceğini duydum. İnsana dönüşemez misin? O şekilde ilerlemenin daha kolay olacağını düşünüyorum.”
Bir ejderhanın büyüsü, onların iradesinin bir yansımasıydı. Bu yüzden Choi Han, eğer isterse ejderhanın kolayca şekil değiştirebileceğini düşündü.
Kara Ejderha, Choi Han’ın sözlerine homurdandı.
“İnsanlardan nefret ediyorum. İnsanlar gibi olmak istemiyorum. O ejderhaların havalı ve harika olduğunu söyledi.”
“Kim söyledi?”
Kara Ejderha hızlıca başka yöne bakmadan önce Choi Han’ın sorusuna karşılık Cale’e baktı. Daha sonra görünmez oldu ve gökyüzüne uçtu. Yatağın aşağı çöken kısmı normale döndü.
Cale, kendisine tuhaf bir ifadeyle bakan Choi Han ile yavaşça konuşmaya başladı.
“Ejderhalar gerçekten de havalı.”
“Gerçekten öyleler.”
Choi Han başını salladı ve terasa doğru ilerleyen Cale’in arkasından gitti. Sonra üçüncü katın teras penceresinden dışarı baktı ve aniden durdu.
“Hımm, Cale-nim.”
“Ne?”
“…Sizi tekrar mı taşımak zorundayım?”
Cale, Choi Han’ın tereddütlü sorusuna burnundan soludu ve işaret parmağıyla tavanı işaret etti. O anda Cale’in bedeni yavaşça yerden kalktı ve görünmez olmaya başladı.
Cale, tavana bakıp konuşmaya başlamadan önce tüm vücudunun görünmez hale gelmesini izledi.
“Ejderhalar harika ve güçlüdür.”
“Haklısın. Ben harika ve güçlüyüm.”
Görünmez Kara Ejderha, Cale’e yanıt verdi. Choi Han, Cale’in şeytani gülümsemesinin hızla kaybolmadan önce ortaya çıktığını görebiliyordu. Choi Han, Cale’in ejderhayı nasıl kontrol ettiğini fark etti ve o da konuşmaya başladı.
“Vay canına, ejderhalar harika ve güçlü.”
Choi Han bunu söylediğinde o da görünmez oldu ve herhangi bir endişe duymadan evi terk edebildiler. Tabii ki, konut duvarlarının etrafında sihir tespit araçları vardı, ancak bunlar davetsiz misafirleri önlemek içindi. Konuttan ayrılanlara herhangi bir tepki göstermediler.
Choi Han, konuttan biraz uzakta küçük bir sokakta durdu ve konuşmaya başladı.
“Buradan sonrası için yürüyebiliriz.”
Bunu söyler söylemez Cale ve Choi Han’ın üzerindeki görünmezlik büyüsü kaldırıldı. Havaya kaldırma büyüsü de durdurulan Cale, havada süzülerek 10 santimetre yükseklikten nazikçe yere indi. Cale bu olaylar zinciri karşısında şok oldu.
‘Kara Ejderha’nın büyü becerileri düşündüğümden çok daha güçlü. Özel yetenekleriyle ilgili olup olmadığını merak ediyorum.’
Bu büyü seviyesi, zaten en yüksek seviyeli büyücülerin seviyesinden biraz daha yüksekti. Yetişkin bir ejderhanın, isterse tüm krallığı kolayca yok edebileceğini söylemelerine şaşmamalıydı.
‘Ama Rüzgârın Sesi gücünü elde ettiğimde onun yardımına böyle ihtiyacım olmayacak. O zaman Kara Ejderha ya da Choi Han benimle gelmeden etrafta dolaşabilirim.’
Rüzgârın Sesi, Cale’in almayı planladığı üçüncü antik güçtü. Ancak bu gücü bulmak için Roan Krallığı’nın kuzeydoğu kıyılarına gitmesi gerekiyordu.
‘Genç Leydi Amiru’nun bölgesine gitmem gerekecek.’
Cale, başkentten dönerken Rüzgârın Sesini almak için oraya gitmeyi planlıyordu. Başkalarına sunacağı bahane, zaten uzakta olduğu için gezmeye gitmek istediği olacaktı. Antik gücün deniz kenarındaki eski bir güç olduğu gerçeği onu biraz endişelendiriyordu ama Cale bu konuda fazla düşünmemeye karar verdi çünkü bu sessizce kimse farkına varmadan alabileceği bir güçtü.
‘O zamana kadar Choi Han’ın grubu zaten benden ayrılmış olacak.’
Cale, Balina Kabilesi ve denizkızlarının 4. cildin sonlarında Kuzeydoğu kıyılarında ortaya çıktıklarından emindi. Doğu ve Batı kıtaları arasındaki okyanustaki savaş. O sırada tek yapması gereken kıyılardan kaçınmaktı. Balinalardan çok, o çılgın denizkızlarından kaçınması gerekiyordu.
Cale, cebinden bir harita çıkarmadan önce kızıl saçlarını şapkasıyla kapattı. Daha sonra liderliği ele aldı.
“Beni takip edin.”
Hâlâ görünmez olan Kara Ejderha ve Choi Han, Cale’i takip ederek soyluların evlerinin bulunduğu güney bölgesinden Huiss’in meydanına doğru yürüdüler.
Huiss’in meydanına yaklaştıkça gece de gün gibi aydınlandı. Bir şeyler satan dükkânların olduğu sokaklarda çok parlak ışıklar vardı ve o saatlerde barlar en hareketli mekânlardı.
“Başkentteki gece hayatı diğer yerlerden gerçekten farklı.”
“Kesinlikle öyle.”
Cale, Huiss’in merkezindeki Zafer Meydanı’na gitmeden önce Choi Han’ın sözlerine başını salladı. Önlerinde dört yöne bakan dört ayrı çeşmesi olan yuvarlak bir meydan görebiliyorlardı. Her bir çeşmenin etrafında toplanmış vatandaş grupları vardı.
Üçü, uzun bir çalışma gününden sonra vatandaşların aileleri veya arkadaşlarıyla rahatladığını görebiliyordu. Şu an saat 21.00 olduğu için nöbetçiler saat 23.00’te devriyeye gelene kadar markezde eğlenmeye devam edeceklerdi.
Cale sola baktı. Choi Han, doğudaki çeşmede bazı ailelerin birlikte gülüp eğlenmesini boş boş izliyordu.
Yavaşça Choi Han’ı ve önlerindeki sahneyi izleyen Cale konuşmaya başladı.
“Kimsenin bizi duymamasını sağla.”
Bunu söylediğinde, etraflarında görünmez bir kubbe belirdi. Bu sadece kubbenin içindeki Cale, Choi Han ve Kara Ejderha’nın görebildiği bir şeydi.
Choi Han sonunda Cale’e bakmak için döndü.
“Sihirli bomba denen bir şey var.”
“Bir bomba mı?”
“Evet. Bir bomba. Sihirli bombalar birçok şekil ve boyutta olabilir. Bulunduğumuz Batı kıtası, sihirle yönetilen uzun bir savaş geçmişine sahip olduğundan bu konularda oldukça gelişmiştir.”
Choi Han, Cale’in hikâyesini sessizce dinledi.
“Ancak, birçok kısıtlama var. Sihirli bombanın konulacağı yer, içinden akan mananın kontrolü ve diğer birçok faktör bu bombaların kullanımının gerçekten karmaşık olmasına neden oluyor.”
“Bu yüzden savaş sırasında sihirli bombalar kullanmak yerine bir büyücünün büyülerini kullanmasını tercih ettiler. Ama bu seferki sihirli bombalar daha önce kullanılanlardan farklı.”
“Bu bombalardan yola çıkılarak yeni geliştirilen sihirli bombalar altı gün içinde burada ve birçok başka yerde patlayacak.”
Cale, Choi Han ve Rosalyn’in romanda bulduğu beş bombanın hala aynı yerde olacağını düşünmüyordu. Hikâye çoktan değişmişti. Bu, bu durumun da kolayca değişebileceği anlamına geliyordu. Cale’in yeni bir plan yapmasının nedeni buydu.
Ancak yine de sihirli bombaların patladığı terör olayının anlatıldığı gibi devam edeceğinden emindi.
‘Çılgın büyücünün bu krallıkta olduğunu doğrulayabildiğime göre öyle olmalı.’
Bu yeni sihirli bombayı yaratan çılgın büyücüydü. Gizli örgüt sonunda başkentteki olaydan sonra bu bombayı Roan Krallığı’ndaki farklı bölgelere yerleştirecekti. Tabii ki gizli örgüt olarak kimliklerini saklıyor olacaktılar.
“Burada bir bomba patlayacağını mı söylüyorsunuz?”
“Evet.”
Choi Han, çeşmelere ve meydandaki insanlara baktı. O sırada kulağına soğuk bir ses doldu.
“Bu bombalar bir yere gömülebilir hatta bir kişinin üzerine bile kurulabilir. Tabii o kişi bomba olduğunu bilmeyecek ve bileklik, çanta gibi, onun başka bir şey olduğunu düşünüp, üzerlerinde taşıyacak.”
Bir kişinin üzerinde. Bu cümle Choi Han’ın Cale’e bakması için kafasını çevirmesine neden oldu. Cale, Choi Han’a soğuk bir şekilde cevap verdi.
“Bu yüzden bunu önlememiz gerekiyor.”
Elbette Cale bunu yapmazdı. Choi Han, Rosalyn ve Kara Ejderha bu meseleyle ilgilenecekti. Cale etkisiz eleman olmayı planlıyordu. Cale başkentte olabildiğince sessiz kalmayı planlıyordu.
“Bunu nasıl önleyebiliriz?”
“Basit.”
Cale, meydan bir ağaca yaslanıp konuşmaya devam ederken kollarını kavuşturdu.
“Sihirli bombalar özünde mana parçalarıdır. Bu yüzden yapmanız gereken tek şey, yüksek mana duyarlılığına sahip birinin bölgeyi incelemesini ve bol miktarda manaya sahip gibi görünen yerleri aramasını sağlamak.”
Choi Han, ihtiyatlı bir şekilde sormadan önce Cale’in sakin tavrı karşısında irkildi.
“Mana güçleri kolaylıkla tespit edilebilecek kadar yüksek mi?”
“Hayır. Sadece normalden biraz daha yüksektir ve ortalama bir büyücünün bunu fark etmesini zorlaştırır. Ancak bu küçük mana yığını, büyük bir patlama yaratmak için çevredeki manayı anında içine çekebilir.”
Choi Han endişeli görünüyordu. Bir kılıç kullanıcısı ve bir aura kullanıcısı olarak, manaya da biraz duyarlıydı. Ancak manaya karşı büyücüler kadar duyarlı değildi ve bu konuda yardımcı olamazdı.
“Cale-nim, kolay olacağını sanmıyorum.”
“Hayır, çok kolay.”
Cale, sorduğu gibi yanıtladı.
“Değil mi?”
O sırada yukarıdan bir cevap geldi.
“Yapılabilir. Sadece sinir bozucu.”
Cale’in yanında, manaya en duyarlı olduğu söylenen varlık olan Kara Ejderha vardı. Choi Han çabucak anladı ve başını salladı. Bu ejderhanın büyük ve güçlü bir varlık olduğunu unutmuştu.
Cale, elindeki haritayı Choi Han’a verdi.
“Bombaları kimlerin yerleştirecek olduğunu bilmiyorum ama yerleştirilecek olan bombalar olaydan en az iki gün önce yerleştirilecek.”
Olay kralın geldiği gün olacaktı. Bu, güvenliğin önceki günden başlayarak normal seviyenin birkaç katı daha fazla olacağı anlamına geliyordu. Bu yüzden en az iki gün önce bombaları yerleştirmeleri gerekiyordu.
“Diğer yerleri bilmiyorum ama bu meydanın yakınında en az bir bomba olacağından eminim. Burası en çok insanın olduğu yer.”
“Doğru. Katılıyorum.”
“İşte bu yüzden, bu meydanın merkez noktası.”
Cale, Choi Han’ı ve ardından gökyüzünü işaret etti.
“Choi Han, sen ve ejderha sihirli bombaları aramak için her gece başkentin etrafında dolaşacaksınız.”
“İkimiz?”
Cale, Choi Han’ın omzunu okşadı ve Choi Han’ın sorduğu gibi soruyu hemen yanıtladı. Kara Ejderha ve Choi Han’ı baş etme şekli oldukça benzerdi.
“Evet. Choi Han, eğer söz konusu sen isen, fark edilmeden gizlice hareket edebildiğini biliyorum. Sen çok yeteneklisin.”
Choi Han sessizce ciddi bir ifadeyle başını salladı. Daha sonra sordu.
“Onları bulduğumuzda ne yapmalıyız?”
“Şimdilik oldukları yerde bırakın.”
“…Onlardan kurtulamaz mıyız?”
“Olay günü bombalardan kurtulacağız.”
“Neden olduğunu sorabilir miyim?”
Cale sırıtmaya başladı.
“O büyücüyü bulmak istemiyor musun?”
Choi Han’ın sorusunun cevabı bu değildi ama Choi Han önce başını salladı. Cale meydana baktı. Herkes mutlu görünüyordu ama gizli örgütün üyeleri onların arasına karışmış olabilirdi. Cale, o kan içen büyücünün nerede olduğunu bilmiyordu. Büyücü bir yerde saklanıyor veya bir kılığa girmiş dolaşıyor olabilirdi.
“Sihirli bir bombayı patlatmak için bir büyücünün orada olması gerekir. Bombayı yapan büyücü, bombayı patlatmak için kısıtlamayı kaldırmalıdır.”
“…Sonra-”
Choi Han, kendini durdurup Cale’e bakmadan önce aklına gelen bir düşünceyle konuşmaya başladı. Cale ilgisiz bir sesle devam etti.
“Önce bombaları bulun. Şanslıysanız ve bombaları yerleştirenleri bulursanız, fark edilmeden onları takip edin.”
Kara Ejderha onunla olacağı için Choi Han, sihirli araçlar tarafından tespit edilmeden hemen önce duracaktı. Ancak Cale, bu süreçte o insanları bulmanın onlar için zor olacağını düşündü.
Bombaları bulmak için biraz yüksek mana dalgalanması olan yerleri aramak çok çalışma gerektirecekti. Çok zor ve yorucu olacaktı. Bu yüzden Cale bu görevi ikisine bıraktı. Hem yardım edemezdi hem de daha da önemlisi bunu yapmak istemiyordu.
“O zaman etkinlikten iki gün öncesine kadar ortalıkta dolaşmak zorunda mıyız?”
“Hayır. İkinizin de o günden bir gün önce gelmeniz gerekecek.”
“Bir önceki gün mü?”
‘Çok daha fazla koruma olacağı için zor olmaz mı?’
Choi Han sorusunu sormadı. Zor olurdu, ama yine de onun için idare edilebilirdi. Sadece biraz daha çaba harcaması ve biraz daha dikkatli olması gerekecekti.
O anda Choi Han, Cale’i bir kez daha iğrenç sırıtışıyla görebiliyordu.
Cale cebinden siyah bir küre çıkardı ve Choi Han’a gösterdi.
“Ah.”
Choi Han derin bir nefes çekti. Bu siyah küreye aşinaydı. Bu Mana Bozma aracıydı. Daha önce Cale tarafından kullanılmıştı. Bütün bir dağın menzilinde etkiye sebep olacak kadar güçlüydü.
Cale konuşmaya başlarken yavaşça gülümsedi. Bombanın ne zaman patlayacağını biliyordu.
“O gün orada bir sürü büyücü olacak, bu yüzden etkisi muhtemelen 10 dakika bile sürmeyecek, ama kesinlikle yardımı dokunacak. Bir süre boyunca sihirle ilgili her şeyi çalışmaz hale getirecek.”
10 dakika yeterliydi.
Sadece o 10 dakikada üzerlerinde bomba olan insanları kurtarmaları gerekiyordu. Çok belirlenebilir olacaktılar. Ve o noktada, Choi Han ve ejderhaya ek olarak, orada işe koşulacak çok sayıda insan ve canavar olacaktı.
Choi Han bir kez yutkunup konuşmaya başlamadan önce kara küre ve Cale arasında bir ileri bir geri baktı.
“…Cale-nim, tüm bunları kendi başına mı yapmayı planlıyordunuz-”
“Bu yüzden.”
Cale, Choi Han’ın ne söyleyeceğini biliyordu. Bu yüzden sözünü kesti ve Choi Han ve ejderha ile konuşmaya başladı.
“Gidin ve çalışın.”
Choi Han boş boş Cale’e baktı. Cale, birası ile ünlü bira barını işaret etti ve devam etti.
“Sizi burada bekliyor olacağım. Bugün için geri gelmeden önce 23’e kadar etrafa bakın ve araştırın.”
Choi Han, iç çeker gibi bir kahkaha atıp başını sallamadan önce bir an düşündü.
“Anladım. Bugün ejderha ve ben dönmeden önce meydanın iç kısmını araştıracağız.”
Choi Han başlangıçta Cale’in neden onlarla gitmediğini sormayı düşünmüştü. Ancak, bunu çabucak anladı. Cale, çalıştıkları sürece Choi Han ve Kara Ejderha için sadece ayak bağı olacaktı.
Cale zayıftı. Cale’in vücudundan gelen küçücük bir mana izi bile yoktu ve herhangi bir dövüş sanatı biliyormuş gibi de görünmüyordu. Sıradandı ama aynı zamanda sıradan da değildi.
“Çok çalışacağım, bu yüzden lütfen döndüğümde bana bir bira ısmarlayın.”
“Elbette. Ejderha, senin yardımın için de teşekkürler.”
Kara Ejderha, Cale’in sözlerine cevap verdiğini göstermek istercesine ses geçirmez kubbeden kurtuldu. Choi Han, Cale’den uzaklaşmadan önce hafifçe başını eğdi.
İki saat sonra Cale, hiçbir şey bulamayan Choi Han ve Kara Ejderha ile birlikte eve döndü.
Ertesi gece de bir şey bulamadılar.
Geceleri uyuyamayan Cale, nihayet gün ortasında uyanmıştı. Yine de yorgun değildi çünkü Kalbin Gücü Cale’in yorgun hissetmesini engelliyordu.
“Genç efendi, uyandınız mı?”
“… Ron.”
Cale, gerçeğe dönerken bulutlardaymış gibi hissettiren uykusu bir rüyaymış gibi kayboldu.
“Geri döndüm.”
Ron dönmüştü. Ardından Cale’e bir mektup verdi. Cale, mektubu gördükten sonra Ron’a bir süre sonra ilk kez bir emir verdi.
“Ron, git ve en iyi şaraptan bir şişe getir.”
Flynn Tüccar Loncasının arması olan bir mektuptu. Cale, tek bir cümle bulmak için mektubu açtı.
[Genç efendi Cale, yakında bana bir içki ısmarlayacak mısınız?]
Flynn Tüccar Loncası liderinin piç oğlu Billos, yakında başkente varacaktı.
Mektup, Cale’in sarayda veliaht prensle tanışmasına çok az zaman kaldığını fark etmesine yardımcı oldu. Orada bir sürü kötü adam olacağı için, onun için çok, çok uysal olma zamanı gelmişti.