“…Rehber?”
“Evet.”
Bud, Cale’in kısa cevabına parlak bir şekilde gülümsedi.
“O zaman Paralı Askerler Loncasına gizlice girelim!”
Cale, gülümseyen Bud’ı gözlemledi ve seçtiği kelimeleri belirtti.
“Gizlice mi?”
‘Oraya düzgünce gitmek istemiyor mu?’
“Evet. Gizlice. Paralı Askerler Loncasının merkez karargâhının olduğu şehre gitmemiz gerekiyor.”
Paralı Askerler Loncasının merkez karargâhı.
Bu, Cale’in Paralı Asker Kralının ne düşündüğünü anlaması için yeterliydi.
“…Arm’ın adamları Paralı Askerler Loncasını izliyor olabilir.”
“Doğru.”
Bud, Cale’i işaret etti.
“Ve bence, şu an Arm’da orta seviyenin üzerindeki herkes muhtemelen senin neye benzediğini biliyordur.”
Cale, Beyaz Yıldız ile zaten savaşmıştı ve gelecekte tekrar savaşma şansı yüksekti.
Belki Arm’ın en düşük rütbeli üyeleri onun hakkında bir şey bilmiyor olabilirdi, ancak orta ve daha yüksek seviyeli üyeler büyük olasılıkla stratejik nedenlerle Cale’in görünüşünden haberdardı.
“Ayrıca, umutsuzca beni bulmaya çalıştıkları için, merkez karargâhın çevresinde orta dereceli rütbeli üyeler olduğundan oldukça eminim.”
Bud’ın daha fazla açıklama yapmaya ihtiyacı yoktu.
Cale başını sallayarak onayladı.
Beyaz Yıldız şu anda Paralı Askerler Loncasını silip süpürmek ve Paralı Asker Kralını öldürmek için Arm’ı kullanmaya çalışıyordu.
Bu yüzden Paralı Asker Kralı araştırma adı altında ortalıkta dolaşıyordu.
Cale konuşmaya başladı.
“Senin hakkında sahip oldukları son bilgi, bizim hanımıza geldiğin, bu yüzden aniden merkez karargâhta ortaya çıkarsan büyük bir heyecana neden olur. Bu hem senin hem de bizim hanımız için kötü.”
“Doğru. Bu yüzden oraya sessizce gitmemiz gerektiğini söylüyorum.”
Cale başını salladı. Sonra başka bir yere baktı.
“Goldie dede! Şimdi daha iyi misin?”
Raon, Eruhaben’in etrafında uçuyor ve onu kontrol ediyordu. Eruhaben kibirli bir ifadeyle konuşmaya başlamadan önce Raon’a homurdandı.
“Küçük çocuk, neden bu kadar açık bir şey soruyorsun?”
Eruhaben dışarıdan iyi görünüyordu. Aslına bakarsanız, aşırı sağlıklı görünüyordu.
Ortalama dokuz yaşındaki çocuklar sonunda gülümsemeye başladı.
“Rahatladım.”
Ron Molan, Eruhaben’e yumuşak bir tonda yorum yaptı. Beacrox, Eruhaben ile göz teması kurduğunda eğildi ve Choi Han gülümseyerek karşılık verdi.
Bu Eruhaben’i çok tuhaf hissettirdi.
Hayatı boyunca ne ömrü ne de sağlığı hakkında hiç kimsenin endişesi olmamıştı.
Son yılında neden böyle bir şey olduğunu anlayamıyordu ve o istemeden etrafındakiler onun için çok fazla endişe duyuyordu.
Böyle bir durumda nasıl hissedeceğini bilmiyordu.
“Goldie dede! Sana sonra bir ev yapacağım! Sadece bekle! Seni her gün ziyaret edeceğim! Çok para topladım!”
“Ben de!”
Raon ve Hong, Eruhaben’in çevresinde heyecanla daireler çiziyorlardı. On da Eruhaben’in çevresinde yavaş yavaş dolaşıyordu.
Eruhaben başını çevirmeden önce çocukları biraz inceledi. Sonunda Cale ile göz teması kurdu.
Cale’in bakışları her zaman olduğu gibi görünüyordu, fakat nedense kadim Ejderha ona bakmaya devam etmekte zorlanıyordu.
Ancak, bir şeyden sonsuza kadar kaçamayacağını bildiği için gülümsemeye başladı. Daha sonra Cale kaşlarını çatmaya başladı ve arkasını döndü.
Sonuç olarak Cale, Paralı Asker Kralı ile tekrar göz teması kurdu.
“Ne? Ne var?”
Cale, kendisini gözlemleyen Paralı Asker Kralına açıkça sordu. Bud, Cale’e yaklaştı ve diğerlerinin duyamayacağı kadar alçak bir sesle sordu.
“Kadim Ejderha-nim antik eseri kullandı, değil mi?”
Cale, Bud’ın gözlüklerin arkasından gözbebeklerine baktı. Bud karşılık olarak gülümsemeye başladı ve kendini açıklamaya çalıştı.
“Hayır, sadece arkadaşımın neden birdenbire antrenman sahasına tek başına girmek isteyebileceğini merak ediyordum. Bu yüzden düşündüğüm birçok olası durumdan birini sordum.”
Bud’un gözlüğün arkasındaki yeşil gözleri gülümserken kıvrılmaya başladı.
Benzer şekilde gülümseyen Cale, Bud’un gözlüklerindeki yansımadan görülebiliyordu.
Cale de sessizce fısıldadı. Ancak sesi pek sakin değildi.
Eruhaben’in yanında hala mutlu bir şekilde sohbet eden dokuz yaşındaki ortalama çocuklar dışında, diğerleri onlardan biraz uzakta olan Cale’e doğru hareket etmişti.
Cale, Choi Han, Ron ve Beacrox gibi uzmanların duyabileceği kadar yüksek bir sesle konuştu.
“Artık Eruhaben-nim dışında kimsenin kullanabileceği antik bir eser yok.”
Bu teknik olarak gerçekti.
Antik eser Cale’in elinde olmasına rağmen, onu Eruhaben için saklıyordu.
Cale, az önce söylediklerini duyduktan sonra kendisine bakan Choi Han’ı görebiliyordu.
Ron ve Beacrox’un da başlarını salladıklarını görebiliyordu.
Cale aniden antrenman alanına tek başına girmişti. Herkes Cale ve Eruhaben’in içeride ne yaptığını merak ediyordu.
Muhtemelen olanlar hakkında kendi hipotezleri vardı.
Cale, Paralı Asker Kralına baktı ve sessizce ekledi.
“Öyleyse acele edelim.”
Elindeki görevlerle mümkün olduğunca çabuk ilgilenmesi gerekiyordu.
* * *
“…Bu gerçekten gerekli mi?”
Bu soruyu soran Beacrox’du.
Yerde sürünürken yüzünde korkunç bir kaş çatma vardı.
Tamamen karanlık bir tüneldeydiler.
Ortalama bir yetişkin erkeğin güçlükle geçebileceği küçük bir tüneldi, bu yüzden Beacrox’un özenle taranmış saçları tozla kaplıydı.
“Resting Şehrine gideceğimizi söylediğin için mermer binalara doğru gittiğimizi sanıyordum.”
Beacrox’un böyle iç geçirip homurdandığını görmek nadirdi.
Vücudundaki toza baktı ve kaşlarını çatmaya devam etti. Beyaz eldivenleri şimdiden aşırı derecede kirliydi.
Resting Şehri, Doğu kıtasının orta bölgesinde yer alan özgür bir şehirdi.
Geçmişte Paralı Askerler Loncasının ilk şubesi burada inşa edilmişti ve şimdi merkez karargâh olarak kullanılan bina da buradaydı.
Orijinal Paralı Askerler Loncası üssü, Resting Şehrinin eteklerinde, eski, üç katlı ahşap bir binaydı.
Bu bina geçmişte merkez karargâhtı, ancak Paralı Askerler Loncası yaklaşık iki yüz yıl önce Resting Şehri içinde arazi satın almış ve oldukça gösterişli ve yüksek yeni bir merkez karargâh inşa etmişti.
Yeni merkez karargâh, güzel ve abartılı dış cephesiyle ünlü mermerden yapılmış bir binaydı.
Beacrox’un önünde emekleyen Choi Han bir yorum yaptı.
“Çok sinir bozucu oluyorsun.”
“…Ne dedin?”
Beacrox daha da kaşlarını çatmaya başladı.
Ancak ne Choi Han ne de Beacrox başka bir şey söyleyemedi.
“…İkiniz de susmalısınız.”
Kadim Ejderhanın alçak sesini duydukları içindi.
Eruhaben de sürünüyordu.
“Huff, huff, huff-”
Grubun önünde sürünen Paralı Asker Kral Bud Illis soğuk terler akıtmaya başlamıştı.
Konuşmaya başladı.
“Ben, üzgünüm. Yetkisiz bir kişi bu tünelde sihir kullanırsa, Karargâh uyarılacaktır.”
Tünel boyunca sihirli halkalar vardı.
Bu gelişmiş büyü çemberleri eski püskü tünele uymuyordu.
Bu, yalnızca Paralı Askerler Loncasının üst düzey liderlerinin bildiği gizli bir geçitti. Tünelde ve tünelin sonundaki alanda yetkisiz hiç kimsenin sihir kullanmaması için önlem almıştılar.
“Yeter, hareket etmeye devam et.”
Cale’in sesi, bir kez daha hızla emeklemeye başlamadan önce Bud’ın irkilmesine neden oldu. Onlara bir şey daha söyledi.
“Ahem, önceden bir şey söylemeliydim ama buraya gelene kadar hatırlamadım. Ha. Ha ha ha-”
Gerçek buydu.
Cale’i çabucak ama gizlice buraya getirmeyi düşünmek, Paralı Asker Kralının bu tünelin eşsiz doğasını unutmasına neden olmuştu.
O anda Ron’un sesini duydu. Oldukça sıcak bir tondu.
“Rehber bu tünelin sonunda yer alıyor, değil mi?”
Ancak Bud, bu sesin soğuk olduğunu hissetti.
Neredeyse bir tehdit gibi geliyordu.
Sanki Ron, Rehber orada değilse Bud’ın ölü olacağını söylüyor gibiydi.
Bud hızla geri bağırdı.
“Evet efendim! Rehberin olduğu oda bu tünelin sonunda, reis-nim! Bu yüzden yol gösteriyorum! Hahah.”
Paralı Asker Kralın büyücü arkadaşı şu anda gizlice merkez karargâha giriyordu.
Cale’in grubuyla yalnız kalan Bud, Ron’un yanıtını duyduktan sonra titremeden edemedi.
“Anlıyorum. Bu yüzden son bir saattir emekliyoruz.”
Mevcut durum buydu.
Cale’in grubu bir saattir sürünüyordu.
“Zayıf insan! Tekrar dinlenmeli miyiz? Kolların titriyor! Yorucu mu? Sana bir elmalı turta daha vereyim mi? İnsan, çoktan iki kez dinlendik, ama eğer zorlanıyorsan tekrar dinlenebiliriz!”
“Tekrar dinlenebiliriz!”
“Bu kadar terleyen tek kişi sensin!”
Ortalama dokuz yaşında çocukların dediklerini duyduktan sonra, Bud’ın soğuk teri daha da çoğaldı.
Raon kanatlarını çırpıyor ve yavaşça etrafta uçuyordu, On ve Hong ise yavru kedi formlarında tünelde kolayca yürüyorlardı.
Ortalama dokuz yaşındaki küçücük çocuklar bu tünele hayran kalmıştılar.
“Ahem, yetkisiz bir kişi antik güçleri kullanırsa da merkez karargâh uyarılacak.”
Bud’ın söyleyebileceği tek şey buydu.
“…Acele et ve ilerle.”
Bud, Cale’in iç çekmek yerine yorum yaptığını gördükten sonra daha hızlı sürünmeye başladı.
Cale, Bud’un tepkisine karşı kıkırdamasını yuttu.
Kolları titriyordu.
Ama bir saat emeklerken iki kez dinlenmişlerdi. Cale iyiydi.
Kasları azalmış olsa bile tam zayıf düşmemişti.
Cale, ortalama dokuz yaşındaki çocukların aşırı endişelerini görmezden geldi.
Bunun yerine, zihni hızla hareket ediyordu. Bud Illis’in bu tünele girmeden önce söylediklerini düşünüyordu.
‘Bu tünel ilk Paralı Asker Kralı tarafından yaratıldı. Paralı Askerler Loncası küçük ve zayıfken yaratıldı. O zaman herkes paralı askerleri savaş yemi olarak görüyordu.’
Resting Şehrinin surlarının dışındaki ormanda inşa edilmiş küçük bir ev.
Tünel o evin bodrumundaydı.
O ev, Paralı Askerler Loncası tarafından oluşturulan sihirli çemberler tarafından tamamen gizlenmişti.
‘Bu tünel, Rehberin bulunduğu yere giden tek geçit.’
Cale yanıt olarak sormuştu.
‘Rehber tam olarak nerede bulunuyor?’
Paralı Asker Kralı karşılık vermeden önce gülümsemişti.
‘İlk Paralı Askerler Loncası şubesinin altında.’
Üç katlı ahşap binanın bodrum katına inen bir yolu yoktu.
Ancak, o bodrum katında Rehberin saklandığı gizli bir alan vardı ve bunlar, Paralı Askerler Loncasının en önemli bilgi parçaları olarak kabul edilebilirdi.
‘Ve eğer biri herhangi bir güç kullanarak içeri sızmaya çalışırsa o bölge patlar.’
Cale’in grubunun şu anda tünelde sürünmesinin nedeni buydu.
“S, sonunda!”
Cale, Paralı Asker Kralın heyecanlı haykırışını duyabiliyordu.
Bud’un yanından geçen parlayan taşları belli belirsiz görebiliyordu.
“O parlayan taşlar giriş! Kapının üstündeler! Hahah!”
Bud bir saat sonra ilk kez gülüyordu. Sonra Ron’un sesini duydu.
Sıcak ve nazik bir sesti.
“Aman aman, buraya gelmek kesinlikle uzun zaman aldı. Paralı Asker Kralı Bud, daha sonra benimle sohbet etmek için biraz zaman ayırabilir misin?”
Bud garip bir şekilde tüylerinin diken diken olmaya başladığını hissetti.
Sıcak bir sesti ama çok soğuktu.
“H, hadi hemen oraya gidelim!”
Paralı Asker Kralı hızla sürünmeye devam etti ve sonunda tünelin ucuna geldi.
Parlayan taşların üzerinde bir oraya bir buraya dokundu.
Cale, Paralı Asker Kralı onlara dokunduğunda taşların üzerindeki ışığın kaybolduğunu görebiliyordu.
Ve son bir kez taşa dokunduğunda…
Boooooooo-
Tünel sallanmaya başladı.
Bud heyecanlı bir sesle konuşmaya başladı.
“İşte burada!”
Oooooooooong.
Gürleme durma noktasına geldi.
Boom!
Yüksek bir sesle yeni bir giriş belirdi.
“Lütfen beni takip edin.”
Cale, arkasından takip etmeden önce Paralı Asker Kralın girişe sürünmesini izledi.
“Işıkları açacağım.”
Cale daha sonra bir tıkırtı duydu ve gözlerinin önünde geniş bir alan ortaya çıkmaya başladı.
Işıklar birer birer yanmaya başladı.
Bu geniş alana ulaşmak için küçük bir tünelden emeklemişlerdi.
Cale ayağa kalktı.
Daha sonra etrafına baktı.
“…Bir kütüphane.”
Arkasında Choi Han’ın sesini duyabiliyordu.
“Harika.”
Kendi kendine mırıldanan Beacrox üzerindeki tozu temizlemeyi bile unutmuştu.
“…Ho.”
Kadim Ejderha şaşırmış gibiydi.
Cale, yürümeye başlarken bu tepkileri geride bıraktı.
Yer taştan yapılmıştı.
Cale çevreyi iyice inceledikten sonra Bud Illis konuşmaya başladı.
“Bunun Paralı Askerler Loncasının en büyük gururu ve sevinci olduğuna inanıyorum.”
Bud, bölgeyi gruba tanıtırken güldü.
“Bu, Doğu kıtasının ilk ve en büyük kayıt kütüphanesi.”
Bu alan birden fazla ev sığacak kadar büyük görünüyordu.
Her yer kitaplarla doluydu.
En iyi durumda kalmaları için üzerlerine koruma büyüsü yapılmıştı.
Bu kitapların hepsi sadece bir şeyi kaydetmişti.
“Bu, Paralı Askerler Loncasının yüzlerce yıldır topladığı güçlü bireylerin kaydı.”
Güçlü bireyler.
İlk Paralı Asker Kralı ve ilk Paralı Asker Loncası, hayatta kalabilmek için güçlü bireyler hakkında bilgi kaydetmeye başlamıştı.
Bud Illis, Cale’e yaklaştı ve konuşmaya devam etti.
“Ben buna güçlü bireylerin kayıtları dedim, ancak.”
Rehber.
Bu kayıtların önemli olmasının nedeni, yalnızca güçlü bireyler hakkındaki bilgilerden kaynaklanmıyordu.
“Aslında buna Doğu kıtasının son 1000 yıllık tarihi de diyebilirsiniz.”
Bu alan on binlerce kitapla doluydu.
Nem, sıcaklık, koruma ve güvenlik. Bütün bu büyüler bu kayıt kütüphanesindeki kitaplara yapılmıştı.
Paralı Asker Kralı gülümsedi ve Cale’e bir soru sordu.
“Ne düşünüyorsun? Aradığın bilgiyi burada bulabileceğini düşünüyor musun?”
On binlerce kitap.
Grup, Cale ve Paralı Asker Kralına baktı.
İfadeleri iyi görünmüyordu. Kadim Ejderha bile biraz üzgün görünüyordu.
On binlerce kitap.
Bu kitaplarda reenkarnatör olan Beyaz Yıldız hakkında bilgi bulmaları gerekiyordu.
O anda oldu.
“Uzun bir süre oldu.”
Paralı Asker Kral, Cale’in yüzünde acı bir gülümsemenin belirdiğini görebiliyordu.
Cale konuşmaya devam ederken gülmeye başladı.
“Gerçekten uzun zaman oldu.”
Soğuk bakışları yavaşça önündeki sayısız kitaba bakıyordu.
“Ne uzun süre oldu?”
Cale, Paralı Asker Kralın sorusunu yanıtladı.
“Bunu bekliyordum. 1000 yıllık kayıtlar en azından bu kadar olmalı tabii.”
Rehberin bulunduğu alan.
Cale, önemli miktarda bilginin bulunmasının gayet normal olduğunu düşünmüştü.
Cale elini gözlerinin üzerinden geçirdi.
“Uzun zaman sonra ilk kez kayıt yapmam gerekecek.”
Kim Rok Soo, Cale Henituse olarak ilk uyandığında garip bir şey fark etmişti.
Hatırlıyordu.
Kim Rok Soo, Cale Henituse’nin bedenine geçmiş olsa bile…
Nedense…
Kim Rok Soo, 5. cilde kadar
O kayıtlar zaman geçmesine rağmen silinmemişti.
Cale olarak yaşadığından beri herkesle yaptığı konuşmalar bile aklından çıkmamıştı.
Normal bir insanın uzun süre geçince unutacağı bu anılar…
Hatırlamak istediği her şeyi hatırlıyordu.
Hayır, daha spesifik olmak gerekirse, kaydedilmişlerdi.
Kim Rok Soo bu gerçeği fark ettiğinde anlamıştı.
‘Beynim de buraya geldi.
Hayır, yeteneğimin bir kısmı buraya geldi.’
Cale bir kez daha gözlerini ovuşturdu.
Cale Henituse’un gözleri kırmızımsı kahverengiydi.
Kim Rok Soo’nun gözleri de kırmızımsı kahverengiydi.
Kim Rok Soo, 1. Sınıf Yetenek Kullanıcısı.
İlk beyinle ilgili özel yetenek, ‘kayıt’.
Yeteneği kullanma aracı, ‘gözler’.
Gözleri yavaş yavaş çok sayıda kaydı kavradı. Sonra da on binlerce kitaba doğru yürümeye başladı.
Cale, gömleğinin ilk düğmesini açarken uzun zamandır ilk kez tanıdık bir manzarayla karşılaştı.
Bir şeyleri kaydederken zihni her zaman ısınırdı.
Havasızlığa yardımcı olmak için üst düğmesini açmıştı.
Bu Kim Rok Soo’nun ne zaman çalışsa yaptığı bir alışkanlığıydı.
———-
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir, eheh (=w=)