Cale Choi Han ile arenadan ayrıldı.
“Hans, Ron. Hala arenada bekleyen iki kişiye rehberlik edin.”
Cale, birinci katın girişinin dışında bekleyen Hans ve Ron’a, kendisi, Choi Han’la odasına dönerken Rosalyn ve Lock ile ilgilenmeleri için talimat verdi.
Cale konuşmaya başladığında, şimdiye kadar soğumuş olan yiyecekleri bulunduran masa ikisinin arasındaydı.
“Söyle bakalım.”
“Evet.”
İkisi de lafı dolandırmadan direk konuya girdiler. Choi Han konuşmaya başlayınca doğruldu.
“Rosalyn ile tanışana kadar her şey yolundaydı.”
“Devam et.”
“Cale-nim’in bahsettiği şehre gittim. Oraya vardığımda, tüccar loncasının sizin anlattığınız gibi başkente doğru gittiğini fark ettim. Bir loncadan ziyade beş kişilik küçük bir gruptu.”
Bu küçük grup, bir tüccar loncasından ziyade bir tüccar grubu olarak tanımlanabilirdi.
“Onları koruyacak iki paralı asker arıyorlardı. Her zamanki korumaları yaralanmıştı.”
Böylece Choi Han ve Rosalyn onlar için iki paralı asker olur. Romanda olaylar böyle ilerlemişti.
“Tam da sizin anlattığınız gibi bir dış görünüşe sahip olan Rosalyn ile tanıştığım yer orasıydı.”
Breck Krallığı, Roan Krallığı’nın Kuzeybatı sınırının ötesindeydi. Rosalyn, Roan Krallığına girerken birisi ona suikast düzenlemeye çalıştığında, aslında Breck Krallığından, Roan Krallığının tam altında ter alan Whipper Krallığı’ndaki Büyülü Kuleye doğru gidiyordu.
O noktaya kadar büyü becerilerinin yaklaşık yarısını saklıyordu ve tüm becerilerini kullanarak tehlikeden kaçabiliyordu. Ona saldıran insanlar hakkında hiçbir şey bilmediği için, doğrudan Breck Krallığına geri dönmek yerine Roan Krallığının başkentine gidip Bilgi Loncasından bilgi almanın daha akıllıca olacağını düşünmüştü.
‘Daha sonra Breck Krallığına döndüğünde tam anlamıyla iyi bir karmaşaya sebep oluyor.’
Rosalyn ile tüccar grubu için paralı asker olarak çalışırken tanıştığını söyleyen Choi Han, devam etti.
“O da başkente gidiyordu. Aynı yere gittiğimiz için birbirimize oldukça arkadaş canlısı davrandık.”
‘Ha?’
“Hmm? Arkadaş canlısı?”
“Evet.”
Choi Han utanmış gibi konuşuyordu.
“Genelde benimle konuşmazlarsa insanlarla konuşacak biri değilim, ama onunla samimi olabileceğimizi düşündüm.”
“Öyle yapmak zorunda değildin. Sadece her zamanki halin gibi davransan yeterli olurdu.”
Cale’in yüzünde endişeli bir ifade vardı. Romanda Rosalyn ve Choi Han, Lock ile tanışana kadar birbirlerine yaklaşmamıştılar. Suikast girişiminden sonra insanlara karşı temkinli olan Rosalyn, kimseyle dost olmak için ilk adımı atmıyordu. Benzer şekilde, Harris Köyü’ndeki olaylardan sonra Choi Han, insanlara arkadaş olmak için yaklaşan bir tip değildi.
Choi Han gülümsemeden ve eklemeden önce Cale’in sözlerine başını salladı.
“Bu kesinlikle normalde yapacağım bir şey değildi, ancak size geri ödeme yolum bu olduğu için işleri düzgün yapmak istedim.”
Haaahh. Cale iç geçirdi ve başını salladı. Choi Han, Cale onun sözlerini bir kenara itip sert bir ifadeyle konuşmaya devam ederken bunu yapmasını bekliyormuş gibiydi.
“Bu tüccar loncası grubu, Cale-nim’in yolculuğuma devam etmeden birkaç gün öncesinde Lock’u bulacağımı söylediği köyde kalmayı planlıyordu.”
Gerçekten de durum buydu. Bu beş kişilik küçük tüccar grubu, Mavi Kurt Kabilesinin yardım ettiği biri tarafından kurulmuştu. Yaralı muhafız aslında Mavi Kurt Kabilesinden bir savaşçıydı.
Tüccarlar, Mavi Kurt Kabilesine günlük ihtiyaç duyulacak malzemeleri onlara ulaştırabilmek ve karşılığında şifalı otlar almak için Bulmaca Şehrinden başkente kadar giden yolda aslında uzun olan bu rotayı takip etmeyi kasten seçmiştiler.
Tabii ki, Mavi Kurt Köyüne doğru dağların derinliklerine gitmek son derece zor ve daha da fazla zaman alacak bir seçimdi. Bu yüzden dağların altındaki küçük bir köyde buluşuyordular. Artık 60 yaşında olan o tüccar, son otuz yıldır bu ortaklığı sürdürüyordu.
“Ama o küçük köye vardığımızda bir şey oldu.”
Cale alarma geçti. Hikâyenin asıl buradan sonrası önemliydi.
“Köye vardığımızda, muhafızın bir Canavar Kabilesine ait olduğunu öğrendim. Ayrıca aynı zamanda Mavi Kurt Kabilesi üyesiyle ticaret yapmak için buluşmayı planladıkları köyün de Cale-nim’in bahsettiği köy olduğunu öğrendim.”
Cale, Choi Han’ın sözlerine başını salladı. Choi Han’ın bu kadarını kolayca anlayabileceğini biliyordu.
“Bu yüzden, Lock’u bulmak için, köye gelecek olan kabile üyesini takip etmem gerektiğini düşündüm.”
‘Ama o kabile üyesi muhtemelen hiç ortaya çıkmadı.’
“Ama ticaret yapmak için kimse gelmedi. Bu gerçekleştiğinde, satıcı bizden fazladan yardım istedi.”
Cale, bu isteğin ne olacağını düşündü.
‘Yaralı Mavi Kurt Kabilesi muhafızıyla Mavi Kurt Köyüne gidin.’
“Yaralı korumayla Mavi Kurt Köyünü ziyaret etmemizi rica ettiler.”
“Sen de kabul ettin?”
“Evet. Kabul ettim. Rosalyn de kabul etti.”
Bu noktaya kadar olaylar orijinal hikâyeyi takip etmişti. Öyleyse ne değişmiş olabilirdi?
‘Bir Kahramanın Doğuşu’nda, Choi Han ve Rosalyn, muhafız savaşçıyla birlikte Mavi Kurt Köyüne gelirler, ancak köyün yıkıldığını ve gizli örgütün suikastçılarının orayı terk etmek üzere olduğunu keşfederler. Choi Han, Harris Köyüne ne olduğunu hatırlar ve hemen onlara saldırmaya başlar. Muhafız savaşçısı da çıldırır ve suikastçıları öldürmeye başlar. Bu süreçte daha da çok yaralanır ve ölür.
‘Bu da Rosalyn, Choi Han’ın gücünün seviyesini öğrendiği zamandır.’
Gücünü saklayan ve sihre yeni başlayan bir büyücü kılığına giren Rosalyn, Choi Han’ın gücünü öğrenir ve resmi olarak ondan Breck Krallığına kadar ona eşlik etmesini ister. Elbette, ona bunun karşılığında teklif ettiği mükâfat çok büyüktür.
‘Daha sonra Lock’u o yok edilmiş köyde saklanırken bulurlar.’
Korkak kurt çocuk, Lock. Choi Han onu bulana kadar Lock, şefin söylediği gibi saklanıyordur. O noktada Lock çok korkak, zayıf ve biraz saftır. Basit bir ifadeyle Lock, okuyucuların son derece sinir bozucu bulduğu karakterin konumunda kolayca yer alır.
Bununla birlikte, doğal yetenekleri ve fiziksel gücünü göstererek, ilk canavar mod dönüşümünden sonra romanda sevilen karakterlerde ilk beşe yükselir.
“Cale-nim.”
“Evet?”
‘Ama dönüşümünün zamanlaması neden bir yıl geriye çekilsin?’
“Orada daha önce görmüş olduğum bir şey gördüm.”
“Ne gördün?”
Choi Han, Cale’in sorusuna başını salladı. Soğuk yiyecekler ikisinin arasındaydı, ama muhtemelen aralarındaki havayı dolduran gerginlikten ısınabilirlerdi. Choi Han konuşmaya başladı.
“Bir beyaz yıldız ve beş kırmızı yıldız.”
Cale’in ifadesi sertleşti. Kalbine ağırlık çöktüğünü hissedebiliyordu. Choi Han, suikast ekibi yerine gizli örgütün resmi üyelerinin Mavi Kurt Kabilesine geldiğini söylüyordu. Cale bunun nedenini anlayamamıştı. Romanda, Mavi Kurt Kabilesi suikast ekibinin hedefiydi.
Choi Han, Cale’in soğuk ifadesine baktı ve bir an için geçmişi hatırladı. Farkında olmadan yumruklarını sıkmaya başladı. Yumrukları öfkeyle titriyordu.
Dağların derinliklerinde bulunan köydeki evler basit ve küçüktü. Ama hepsi yok edilmişti. En önemlisi, Kurt Kabilesinin üyelerinin cesetleri sanki son hücrelerine gelene kadar yanmış gibi tamamen siyahtı. Yanmış et gibi kokan kara cesetler ve açık yaralarından hâlâ akan kan. Kurt Kabilesi üyelerinin çoğu gözleri hala açıkken ölmüştü.
“Biz oraya vardığımızda dağdaki köy çoktan yıkılmıştı. Kurt Kabilesi üyelerinin çoğu da ölmüştü.”
Mavi Kurt Kabilesi güçlü olmalarıyla biliniyordu, peki gizli örgüt onları nasıl öldürmüştü?
Kurtlar yaşamlarının önüne ailelerini, sürülerini ve arkadaşlarını koyarlar.
İlk canavar mod dönüşümünü yaşamamış zayıf üyeler. Gizli örgüt, yetişkin kurtları zayıflatmak için ilahi eşyaları kullanmadan önce bu zayıf üyeleri rehine olarak kullanmıştı. Yetişkinleri öldürdükten sonra genç rehineleri de öldürmüştüler. Çılgınca onlara saldırmaya çalışan birkaç yetişkin kurt vardı, ancak gizli örgütün bu birkaç kurda karşı kullanabileceği Kutsal Su vardı.
Gizli organizasyon, ilahi eşyalara bile erişimi olan çok güçlü bir organizasyondu. Kurt Kabilesinin tanrılar tarafından reddedildiği gerçeğini kendi lehlerine kullanmıştılar. Zavallı küçük çocuklar korku içinde seyrederken, bu zalim piçlerin küçük çocukları rehin alarak annelerini, babalarını ve diğer kabile üyelerini öldürmek için kullanmakta bir çekinceleri yoktu.
‘Roman, getirdikleri ilahi eşyaların tam olarak neler olduğundan bahsetmemişti.’
Cale ilahi eşyaların ne olduğunu bilseydi, gizli örgütün kimliğine bir adım daha yaklaşabilirdi. Ne yazık ki, roman sadece Kurt Kabilesinin ilahi eşyalar nedeniyle nasıl zayıfladığını anlatmıştı. Gizli örgütün kimliğini belirlemesinin hiçbir yolu yoktu.
Cale yavaşça sordu.
“Hepsi ölmüş müydü?”
Choi Han başını salladı. Cale’in ifadesi yine sertleşti. Choi Han, devam ederken Cale’in sert ifadesini gözlemledi.
“Küçük çocukları ele geçirmeye çalışıyorlardı.”
‘Ele geçirmeye çalışmak? Romanda hepsini öldürmüştüler. Peki, şimdi neden Kurt Kabilesinin genç çocuklarını istesinlerdi ki?’
Cale’in zihni karmaşıklaşmaya başladı. Choi Han, derinlemesine düşünen Cale ile göz teması kurdu.
“Mavi Kurt Kabilesinin köyünün girişine vardığımızda şef ölmek üzereydi.”
Mavi Kurt Kabilesinin 100’den az üyesi vardı.
“Ve suikastçılar da yanlarına 10 çocuk almaya çalışıyorlardı.”
‘… Bu olay romandakinden çok farklı hale geliyor.’
“Ve şef düşmek üzereyken, çocukları almaya çalışan insanların yoluna genç bir çocuk çıktı.”
“…Lock?”
“Evet. O Lock’du.”
‘Lock neden bu sefer orada ortaya çıksındı? Romanda, çocuklar öldürüldüğünde bile gizli kalmıştı. Adam kaçırmanın ve öldürmenin farklı olduğunu mu düşünüyordu? Aile üyelerini ve kendisinden daha zayıf olan küçük kardeşlerini korumaya karşı içgüdüsel bir tepki miydi? Lock’un doğal kurt içgüdülerinin alevlenmesine ne sebep olabilirdi?’
“Suikastçıları durdurdum. Hayır, onları öldürmeye çalıştım.”
Choi Han, Cale’e dönüp bakarken bunu söyledi. Cale, Choi Han’ı konuşmaya devam etmeye çağırırken herhangi bir duygu göstermedi.
“Devam et.”
“… Giysilerinde yıldız olmayan insanların Harris Köyünde öldürdüğüm suikastçılarla aynı siyah gücü kullandıklarını fark ettim.”
Cale şaşkın bir ifadeyle karşılık verdi.
“Harris Köyünü yok eden insanların kullandıkları güçle aynı güç müydü?”
“Evet.”
“…Bu.”
Cale bir eliyle başını kavradı ve iç geçirdi. Bunu ilk kez duyuyormuş gibi davranıyordu. Tabii ki, bunların hepsi sadece bir oyundu.
“Bunların arasında göğsünde beş kırmızı yıldız ve bir beyaz yıldız olan sadece bir kişi vardı. Bekçiyi öldüren kişi oydu.”
Choi Han’ın gözleri dolmaya başladı.
“Ve o insan müsveddesi Kurt Kabilesinin kanını içiyordu.”
Cale gözlerini kapattı.
Kan içen büyücü. Başkentteki terör olayına önderlik edecek olan çılgın deliydi. Cale Choi Han’ın raporunun geri kalanını dinlerken gözlerini kapalı tuttu.
“Sonunda onları yakalayamadım veya öldüremedim. Yakaladıklarım intihar ederken, geri kalanı ise giysisinde yıldızlar olan kişi ışınlanma büyüsünü kullandığında onunla birlikte ortadan kayboldu.”
‘En yüksek rütbedeki, kan için deliren kan içen büyücü, romandaki gibi hepsini öldürmek yerine neden Mavi Kurt Kabilesi çocuklarını kaçırmaya çalışsındı ki?’
Cale çözemedi.
“Olaylar ejderhayı kurtardığım için mi bu denli büyük değişime uğradı?”
Cale’in düşünebileceği tek şey, orijinal hikâyede şimdiye kadar yaptığı değişikliklerdi.
“Büyücünün söylediği şuydu ki:”
Choi Han kızgın ve acı bir sesle devam etti.
“Ne kadar da üzücü. Tohum olarak kullanmak için gayet mükemmellerdi. Genç oldukları için muhtemelen kanları çok daha lezzetliydi.”
Tohum. Cale, büyücünün tohum derken ne demek istediğini bilmiyordu ama gözlerini açıp sorarken kelimeyi zihninin arkasına sakladı.
“Peki ya çocuklar?”
“Muhafız, şef ve Kurt Kabilesi yetişkinlerinin geri kalanı ölmüştü. Geriye sadece 10 çocuk ve Lock kaldı.”
Choi Han, Cale’in bakışlarından kaçındı. Bu masaya oturduklarından beri bunu ilk kez yapıyordu. Choi Han’ın alçak sesle bildirmeye başlamadan öne, Cale çoktan işlerin ne hale geldiğini anlamıştı.
“Şu an hepsi handalar.”
‘Biliyordum.’
Choi Han, sonunda eklemeden önce ağzını birkaç kez daha açıp kapattı.
“Rosalyn’in büyüsüyle hep birlikte buraya geldik.”
‘… Bu gerçek bir sorun olacak.’
Cale baş ağrısının başladığını hissedebiliyordu. Choi Han, sadece çocukları birlikte seyahat ettikleri tüccara bırakmalıydı. O tüccar şu anda çok güçlü olmamasına rağmen, büyük bir tüccardı.
“Cale-nim. O tüccar da handa.”
‘Hikâye böyle mi devam edecek?’
Şu anda Cale’in düşündüğü buydu. Cale, raporunu bitirmiş gibi görünen Choi Han’ı gözlemledi ve iç çekmek için sandalyeye yaslandı.
Choi Han’ı böyle gören Cale bir soru sordu.
“Merak ediyor olmalısın.”
Choi Han soğuk yemeğe baktı ve cevap verdi.
“Evet. Merak ediyorum.”
Merak ettiği şeyi söylemesine bile gerek yoktu.
Kim olduklarını.
Neden bu kadar korkunç şeyler yaptıklarını.
Ve Cale’in onları nereden bildiğini.
Choi Han tüm bunları merak ediyordu. Cale, Choi Han’ın masadaki soğuk yemeğe bakan gözbebeklerine baktı ve düşünmeye başladı.
‘Bu serseri şu anda gerçekten kızgın.’
Bu öfke Cale’e yöneltilmiş değildi. Choi Han, gizli örgüte karşı öfkesini keskin bir bıçak gibi defalarca keskinleştiriyordu. Harris Köyü, işkence görmüş ejderha ve Mavi Kurt Kabilesi ile olan olay. Choi Han kişilik olarak onlardan kaçınmak yerine onlarla çatışacak biriydi.
Cale soğuk, ama yine de lezzetli olan ekmeği eline aldı ve ağzına koymak için bir parça kopardı.
“Sana iki şey söylemeyi planlıyorum.”
“… Ama her şeyi değil?”
“Doğru.”
Cale, Choi Han’ın ona bakmasına aldırmadı. Hâlâ elinde olan ekmekle ayağa kalktı. Sandalye, halıya doğru ses çıkarmadan geri itildi.
“Ayağa kalk.”
“… Bir yere mi gidiyoruz?”
Cale, Choi Han’ın peşinden ayağa kalkmasını izledikten sonra saatine baktı. Akşam çoktan geçmişti ve geceye doğru ilerliyordu. Gidecekleri o yer, gece derinleştikçe daha da parıldayan bir yerdi.
Cale kapıya doğru yürüdü ve Choi Han’ın sorusuna cevap verdi.
“Ölüm Tanrısı Tapınağı.”
Cale, Choi Han ile gecenin en parlak yerine, Ölüm Tanrısı Tapınağına gitmeyi planlıyordu.
Ölüm Tanrısı Tapınaklarında kıtada başka hiçbir yerde bulunamayan özel bir tür rahip vardı.
Sağır memur.
Birbirinize söylediğiniz hiçbir şeyi duyamazdılar. Bu yüzden Ölüm Tanrısına inananlar onlara giderdiler. Cale Ölüm Tanrısına inanıyor olmamasına rağmen, çoğu soylu gibi onları ziyaret etmeyi planlıyordu.
Cale kapıya geldiğinde arkasını döndü. Choi Han hala masanın yanında duruyordu. Cale gülümsemeye başladı.
“Sana iki doğruyu söylemeyi planlıyorum.”
Gülümsemesine rağmen ağzından çıkan bir sonraki şey hiç de hoş değildi.
“Canımı ortaya koyarak.”
Choi Han’ın gözbebekleri hafifçe titredi. Ancak, Cale geri dönerken yüzünde hâlâ bir gülümseme vardı.
“Beni takip et.”
Choi Han yavaşça masadan uzaklaştı ve kapıya yöneldi. Gözleri sakinleşmişti ama yüzü hâlâ sertti. Cale kendini tekrarlarken kapı kolunu çeviriyordu.
“Canımı ortaya koymak pahasına sana gerçeği söyleyeceğim.”
Cale, Choi Han’la birlikte Ölüm Tanrısı Tapınağına yöneldi.