Normalde, Ölüm Vadisinin büyük konteynırların içindeki sihirli bombalar tarafından yok edilmesi gerekiyordu.
Boooooooooooo-
Kayalıklar parçalanmaya başladı.
Kırık parçalar derin vadiyi doldurmaya başladı.
“Na, bu nasıl-”
Yenilmez İttifakın şövalyeleri, beklediklerinin ötesinde bir gümbürtü hissettikten sonra acilen atlarından indiler. Dizginlerine tutunmuşlardı, ancak önlerinde olup biteni izlerken sözcükleri yitirdikleri için ne yaptıklarının farkında bile değillerdi.
Bu durum, Breck Krallığı tarafındaki insanlar için de aynıydı. Sihirli bombalardan kaçan askerler, patlamanın şokundan düşerek hızla ayağa kalktılar.
“Bu bizim tarafamı-”
Askerler, müttefiklerinin yaptıkları karşısında sarsılmadan edemediler. Ayağa kalktıklarında bakışları tek bir yöne çevrildi.
Hepsi Cale ve grubuna bakıyordu. Bu patlamaya sakin ifadelerle bakanlar sadece onlardı.
Yüzlerce kilometre uzunluğundaki Ölüm Vadisinin sadece bir parçası. Vadinin bu birkaç kilometresi kaya ve toprakla doluydu.
“Yenilmez İttifakın planı başarılı oldu.”
Rosalyn, düşmanın planı işe yaramış olmasına rağmen gülmeye başladı.
Neden?
Kayalıkların kırık bölgesini yutan koyu mavi ateşten bir duvar görebildiği içindi.
Rosalyn’in kırmızı gözbebeklerinde koyu mavi alevler parlıyordu.
‘Ejderhalar gerçekten harika.’
Aşırı mana kullanımı nedeniyle içsel olarak iyi olmasa da gülümsemesini engelleyemedi. O sırada kulağının yanında sakin bir ses duydu.
“…Leydi Rosalyn, şimdi sizi aşağı indireceğim.”
Rosalyn irkildi. Hala Cale’in omuzlarındaydı.
Başını hafifçe çevirdi. Cale’in kolunun titrediğini görebiliyordu.
‘…Ah, bu kişi zayıf -‘
Bu zayıf kişi tarafından taşındığını fark eden Rosalyn, son derece üzgün hissetti. Hızla Cale’in omzundan indi.
Daha sonra yorgunluktan kaşlarını çattığını görmeyi umarak ona doğru baktı. Daha sonra tekrar irkildi.
Son derece sakin yüzü, koyu mavi ateşten duvara bakıyordu.
‘Köprü engellendi.’
Ölüm Vadisi yüzlerce kilometre uzunluğundaydı. Geçidin ortasında görünmesi gereken düşman köprüsü, koyu mavi ateş duvarı yüzünden işe yaramaz hale gelmişti.
Elbette düşman aynı şeyi Ölüm Vadisi çevresindeki diğer kayalıklarda da yapmaya çalışabilirdi.
Ancak, uçurumlar boyunca yerleştirilmiş olan Ejderhanın Öfkesi, her seferinde onları engelleyecekti.
“Leydi Rosalyn.”
“Evet, genç efendi Cale. Artık Büyücü Tugayı gökyüzündeki düşmanları yavaş yavaş indirebilir.”
Rosalyn şimdiden Büyücü Tugayına elleriyle emirler veriyor ve onlara uzun mesafeli saldırı büyüleri hazırlatıyordu. Çok daha rahat bir tavırla konuşmaya devam etti.
“Şövalyeler ve askerler uçurumlara karşı sıraya dizilsinler ki düşmanları önceden tespit edip aynı şeyi tekrar yapmaya kalkışmalarını önleyelim.”
Bundan sonrası, uzun bir savaş olacaktı.
Cale’in grubu düşmanın yolunu kapatmayı başarmıştı, ancak bu aynı zamanda Breck Krallığının tarafının da diğer tarafa sadece büyü ile saldırabileceği anlamına geliyordu. Yanlarında güçlü bireyler olmasına rağmen, yüz binlerce düşman askerini idare edecek kadar güçlü değildiler.
Ayrıca, Rosalyn mümkün olduğunca az kayıp vererek kazanmak istiyordu.
“Düşman, erzak eksikliği nedeniyle uzun bir savaşta geri çekilen olacaktır. Kuzey, ilkbaharda her zaman yiyecek sıkıntısı çeker. Breck Krallığının böyle sorunları yok.”
“Buna izin veremeyiz.”
“Affedersiniz?”
Cale normalde duyamayacağı sertlikte bir ses ile cevap verdi.
“Uzun bir savaşa dönüşmesine izin veremeyiz.”
“Genç efendi Cale?”
Rosalyn’in kalbi yeniden daha hızlı atmaya başladı. Cale’in yüzüne rahat bir ifade hâkimdi, ancak şimdi bakınca gözlerinde bir gerginlik olduğunu gördü.
Gerginlik.
Bu, Cale’e pek uymayan bir kelimeydi. Bu yüzden Rosalyn de endişelenmeye başlamıştı. O anda Cale, koyu mavi ateş sütunundan uzaklaştı.
“Onlarla hızlı bir şekilde ilgilenmemiz gerekiyor.”
Cale’in savaşı daha yeni başlıyordu.
Bundan sonrası zamana karşı bir savaştı.
Cale, belirli bir kişi yüzünden dövüşmeyi bırakamazdı. Rosalyn’in adını duyduğu ama kendisinin deneyimlemediği biriydi.
Ama Cale onun gücünü daha önce deneyimlemişti.
Cale, önceden beri hazırlık yapan birini çağırdı.
“Mary.”
Siyah cüppe Cale’e doğru ilerledi. Gece yaklaşırken gökyüzü kararmıştı, şimdi etraf sadece ateş duvarının koyu mavi ışığıyla aydınlanıyordu.
Bu, Cale’in kızıl saçını öne çıkardı.
“Oradaki şeyler.”
Mary, Cale’in işaret ettiği yere baktı. Ateş sütununun etrafında endişeli bir şekilde uçan kanatlı kişileri işaret ediyordu.
Cale, o kanatlı kişilere bakar bakmaz emri verdi.
“Onlardan kurtul.”
Hepsinden kurtul.
“Mary, o kanatların üzerinde de iskeletler var.”
“Ah.”
Mary bir iç çekti.
Rosalyn de Cale’e bakarken şok oldu.
Ölü wyvernlerin kemikleri. Kemikleri hareket ettirebilen bir büyücü. Rosalyn’in zihninde bir görüntünün yaratıldığı andı.
Siyah başlığın altındaki büyücü gülümsemeye başladı.
“Anladım.”
Mekanik sesi bölgede yankılandı. Aynı zamanda Mary’nin ellerinden siyah ipler çıkmaya başladı.
Siyah kemikli bir wyvern kanatlarını çırptı. Daha sonra yerden fırladı ve havaya uçtu.
Cale başını kaldırdı.
Biri gökyüzünden aşağı, uçan siyah wyverne doğru düştü.
Wyvernin vücudu hafifçe sarsıldı.
Ancak üzerine düşen kişi hiç titremedi. Siyah saçlı kılıç ustası Choi Han, koyu mavi ateşin yanına geri dönerlerken wyvernin boyun kemiğini yakaladı.
Yanında bir karga grubu uçuyordu. Yüzlerce karga gökyüzünde siyah bir yol oluşturmuştu. Sanki havada yeni bir zemin yaratıyorlardı.
O kargalardan biri Choi Han’ın omzuna kondu.
Sonra ağzını açtı ve tanıdık bir ses duyuldu.
“Bu Cale-nim’in emri.”
Kaplan şaman Gashan’ın sesiydi.
Karga, efendisinin sesini duyuran bir araçtı.
Ve birden fazla araç mevcuttu.
Beyaz üniformaları içindeki Kaplanlar, yükseklerde, koyu mavi ateş duvarına bakıyorlardı. Kargalar hafif yaraları onaran bu Kaplanlara da ayrıca emir verdi.
“Düşmanların kanatları ölülerin kalıntılarıdır. Tüm kanatları yok edin.”
Ölülerin kalıntıları.
Kaplanlar bu sözlerin arkasındaki anlamı doğru bir şekilde anladılar. Bakışları Choi Han’a ve yukarı doğru uçan kara wyverne yöneldi.
Gak, gak.
Emirleri teslim eden kara kuşlar rüzgâra dönüp tekrar hareket etmeye başladılar. Choi Han onların hareketlerini takip etti ve kılıcını çıkarmadan önce uçtu.
Siyah aura ortaya çıktı. Choi Han, bazı insanların yanından geçip aşağı indiğini görebiliyordu.
Üç Balina yere doğru inmeden önce Choi Han’a gülümsedi. Archie’nin, Katil Balinanın sesini duyabiliyordu.
“Bir Ejderhanın ateşi bizim için biraz zor. Topraktakilerle ilgileneceğiz.”
Choi Han, gökyüzüne doğru daha da hızlı hareket etmeden önce kısa bir baş hareketiyle karşılık verdi. Archie, Choi Han’ın korkunç görünümü karşısında başını salladı.
‘O adam da normal değil.’
Bunu düşünürken yüksek bir ses duydu.
Bang!
Siyah aura havayı yarıp geçti.
“Uh!”
Alev Cücelerinin bedenleri geri itildi.
Hepsi ellerindeki silahlara baktı. Aura tarafından kesilen silahlar parçalara ayrılmış ve yere düşmüştü.
Parçalar daha sonra koyu mavi ateş duvarı tarafından yutuldu.
Siyah aura korkutucuydu ama Alev Cüceleri o ateşten duvardan daha çok korkuyordu.
“…Nasıl, nasıl böyle bir yangın olabilir?”
Artık sadece bir baltanın sapını tutan Alev Cücesi bilinçsizce yutkundu.
Planları başarısız olmuştu.
Köprü olması gereken yerde yangın çıkmıştı.
Alev Cücesi kabilesi olduklarından, ateşin şiddetini son derece iyi hissedebiliyorlardı.
Böyle saf bir güçle dolu bir sıvıyı yaratabilecek bir insan olabilir miydi?
Alev Cüceleri, bilinmeyen bir korku duygusuyla çevriliydi. Hayır, aslında bildikleri bir korkuydu.
Ne insanların, ne Cücelerin, ne Canavarların ne de Elflerin böyle saf bir ateş yaratamayacağını biliyorlardı.
Bu ateşi yaratabilecek tek varlık, Alev Cücelerinin korktuğu bir varlıktı.
Ancak geri çekilemediler.
“…Hayır. Bunu kendi başımıza yapmamız gerekiyor. Sonsuza kadar başkasının egemenliği altında yaşayamayız.”
Alev Cücesi kabilesi korkularını yenmek, başka birinin yönetiminden kaçmak için yapılmaması gereken şeyleri zaten yapmıştı. Tekrar hareket etmek için kanatlarını kontrol ettiler. Ancak korkudan titredikleri gerçeğini gizleyemediler.
Otuzdan az Kaplan ve kılıç ustası vardı.
Öte yandan, Yenilmez İttifak tarafında hâlâ havada uçan yüzlerce insan vardı.
Hâlâ Alev Cücelerini koruyan varlıklar vardı.
Baaaaang!
Ayılar Choi Han ile çatıştı.
“Sizi çılgın piçler! Ateş sütunu mu?! Tüm Ölüm Vadisini yakmayı mı planlıyorsunuz?!”
Ayılardan biri hızla etrafına bakınırken Choi Han’a bağırdı. Alev Cüceleri, ateş sütunundan ve sihirli bombaların etkisizliğinden dolayı şokta gibiydi.
“İşte bu yüzden köle piçler asla değişemezler!”
Ayılar, Alev Cücesi kabilesine bunu yapabileceklerini iddia ettikleri için çöpmüş gibi bakıyorlardı ama şimdi içlerinde korku vardı.
Kaplanlar kanıyordu ama Ayıları birer birer indirmeye devam ettiler.
‘Çılgın piçler……’
Ayı dudaklarını ısırdı.
Doğu kıtasında Aslan kabilesi ve Batı kıtasında Ayı kabilesi olacaktı.
Batı kıtasının Kurt Kabilesini ve Doğu kıtasının Kaplan kabilesini ortadan kaldırmalarını sağlayan anlaşma buydu, ama işler nasıl bu kadar karışabilmişti?!
‘Ayrıca Balina kabilesiyle de işbirliği içindeler.’
Okyanusu deniz insanlarına vermeyi ve onları Arm’ın avantajına kullanmayı planlıyorlardı, ancak Balinalar her şeyi alt üst etmişti.
İşlerin, onlar ortaya çıktığı anda tuhaf gideceğini bilmeliydi.
Ancak sonunda işlerin akışını anlasalar da, Ayılar duramazdı.
Belindeki görüntülü iletişim cihazı parladı ve Ayı kabilesinin hükümdarlarının emirlerini iletti.
– Savaşın. Devam edin.
Akıllı ayılar, hükümdarlarının emirlerine karşı gelemezdi.
Konuşan orta seviye bir yöneticiydi, bu yüzden sesini yükseltip onlara emir verirken onu dinlemek zorunda kaldılar.
“Önce kargaları öldürün! Kaplanların özgürce hareket edememesini sağlayın!”
O anda kulaklarına büyük bir ses geldi.
Baaaaang!
Ayı önüne baktı.
Astlarının Choi Han’ın siyah aurasına karşı savaştığını görebiliyordu.
‘Çılgın piç.’
Gökyüzüne doğru yükselen siyah aura, koyu mavi ateş duvarına benziyordu. Kılıç ustasının nazik görünen yüzünün aksine, siyah aura şiddetli ve kaotikti. Kılıç ustası bilerek auranın vahşileşmesine izin veriyor gibiydi.
‘…Nazik görünebilir, ancak bir kitabı kapağına göre yargılayamazsınız.’
Ayı yumruklarını hafifçe birbirine vurdu.
Eldivenlerinin şıngırdayan sesini duyabiliyordu. Aynı zamanda kanatları hareket etmeye başladı.
Savaş alanının ortasına doğru koştu.
Baaaaaang!
Eldiveni wyvernin kanat kemiğinin bir kısmına çarptı.
Ayı, Choi Han’a bakmak için başını çevirdi. İkisi göz teması kurdular. Yakındaki Ayılara emir etmeden önce Choi Han’a gülümsedi.
“Wyverni yok edin!”
Havada gerçekleşen bir savaştı.
Kaplanlar ve kılıç ustası da onlarla aynı gemideydi. Sadece araçlarından kurtulmaları gerekiyordu.
Ayı, Choi Han’ın hafifçe dudaklarını ısırdığını görebiliyordu.
‘Bu doğru yöntem olmalı.’
Ayı, üzerine gelen siyah bir auradan kaçınırken gözleri bulutlandı.
“Uh!”
Aurası hızlıydı. Ancak, Ayılar o anda wyvernin vücuduna vurmaya devam etti.
Bom! Bom! Bang!
Wyvern iskeleti her seferinde pençelerini kaldırdı ve yakındaki Ayıları kesmeye çalıştı. Ancak, çok yavaştı.
Wyvernin pençeleri, kanatlarında hafif çizikler bırakmaktan haricinde Ayılara dokunamıyordu.
“Kahahaha! Metal ve kemikten yapılmış kanatların o aptal pençelerle kırılacağını mı sanıyorsun?”
Ayı, wyverni korumak için yerdeki kara büyücünün yaptıklarına güldü. Ancak, eylemleri siyah saçlı kılıç ustasının dengesini geri kazanamamasına ve tökezlemesine neden oldu.
Ayılar için iki kişilik bir anlaşmaydı.
“Aurayı kullanabiliyor olman kimin umurunda? Sadece ondan kaçınsam yeter!”
Ayı, Choi Han’ın aurasını bir kez daha kaçtı. Evet, bu kılıç ustasının şimdiye kadar gücünü gösterdiği yer topraktı. Eh, suda da göstermişti, ancak gökyüzünde asla güçlü değildi.
O kılıç ustası ölü Koruyucu Şövalye Clopeh’e karşı savaşmış olsa da, o zaman siyah bir wyvernin kemiklerine değil, ölü bir Ejderhanın kemiklerine biniyordu.
‘Biz havada daha özgür hareket edebiliyoruz!’
Ayı bundan emindi ve bu kesinlik eylemlerinde bir değişikliğe yol açtı.
Bum, bang!
Wyvern titredi. Choi Han, titreme nedeniyle kılıcını bile düzgün kullanamadı ve düşmanların saldırılarını engelleyemedi.
“Uh.”
Choi Han bir inilti çıkardı. Wyvern vücudunu bükmeye ve pençeleriyle Ayıları çizmeye devam etti.
Ancak pençeler, hafif çizikler bırakmak haricinde Ayılara dokunamadı.
“Hahaha! Ne kadar eğlenceli! Seni ve wyverni, müttefiklerinin yarattığı ateşe atacağım!”
Ayı dişlerini gösterecek kadar gülümsüyordu.
“Bundan pek emin değilim.”
Ayı o anda Choi Han’ın sesini duydu. Aynı zamanda, Mary de sessizce yerde bir şeyler söyledi.
“Hazır.”
Siyah wyvernin boş göz yuvalarından siyah ışık çıkmaya başladı.
———-
Kafanızda kıtanın haritası netleşsin diye buyrun haritanın linki burada : https://trash-of-the-counts-family.fandom.com/wiki/Western_Continent
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir eheh (=w=)