Cale o sırada düşünmeye başladı.

‘Sinir bozucu olacak.’

Cale avucundaki Rüzgârın Sesine baktı.

‘Başka bir kadim gücü ortaya çıkarsam olaylar çok sinir bozucu olmaz mı?’

İnsanlar kalkanı için zaten çıldırıyordu, bu yüzden onlara bu gücü de gösterirse, onu her türlü şeyi yapmaya zorlamazlar mıydı?

‘…İşleri sadece komutan olmakla bırakabilecek miyim?’

Cale aniden korku hissetti.

Tembel hayatın ondan çok, çok uzağa uçtuğunu hissetti.

Rok Soo olarak son derece meşgul olduğu hayatını hatırladı. Takım lideri olmadan önce ve sonra çok çalışmak zorunda kalmıştı. Hayatı her gün ağrılarla doluydu.

‘Ama bunu yapmazsam da olmaz sanki. Başka bir yol yok mu acaba?’

Cale, Choi Han ile birlikte görünmez Raon’un sesini duyduğunda kaşlarını çatmaya başladı.

“Zayıf insan! Ben de yapacağım! Girdaplarım devasa olacak! Hepsini kurtaralım!”

Devasa.

Bu kelime Cale’in zihninde yankılandı.

Geçen sefer sis olduğu için Roan Krallığının birliklerinden bir şeyler saklayabiliyordu. Sanki başka biri bunu yapmış gibi olayı geçiştirmişti.

“Cale-nim.”

“…Ha?”

Cale önüne baktı. Choi Han’ın sırtını görebiliyordu.

“Şu anda güçlerinizden birini daha açığa çıkarmanız gerekip gerekmediğini mi düşünüyorsunuz?”

‘Vay. O akıllı.’

“Bunun benim yanlış anlamam olabileceğinden eminim, ama görünüşe göre güçlerinizden birini daha ortaya çıkarmak istemiyorsunuz.”

“Haklısın. Aynen öyle.”

Cale, onun söylediklerini kabul ederken Choi Han’ın kavrayışına hayran kaldı. Sonra gelişigüzel ekledi.

“…Korkuyorum. Gücümü daha fazla göstermekten korkuyorum.”

Aslında dinlenememekten korkuyordu.

Hayalindeki tembellik işinin ortadan kaybolmasından korkuyordu.

“…İnsan.”

“Hmm?”

Cale, küçük bir pençenin omzuna vurduğunu hissedebiliyordu. Tabii ki onu göremedi çünkü Raon hala görünmezdi.

“Endişelenme. Korkmana gerek yok. Ben biraz harika ve güçlüyüm!”

‘Ne?’

Cale’in kafa karışıklığı yüzünde görülebiliyordu, ancak Cale’in yüzünü göremediği kişi Choi Han’ın ağzı hiçbir şey söyleyemeden defalarca açılıp kapandı.

‘Korkuyor mu?’

Cale’in böyle bir şey söylemesini hiç beklemiyordu.

Aynı zamanda, Cale’in Raon’un ve kendisinin önünde neden zayıf davranmak isteyebileceğini düşündüğü için de kelimeleri bulamamıştı.

‘Muhtemelen ikimizin en güçlüsü olması yüzünden.’

Uzun bir aradan sonra nihayet konuşmaya başladı.

“Benim de korktuğum zamanlar oluyor.”

Rüzgâr artık, kış bittiği için, o kadar soğuk olmasa da, Choi Han’ın yanından geçen rüzgâr hala çok soğuktu.

“Ancak, birlikte olduğumuz sürece iyi olacağını düşünüyorum. Sizi koruyacağımdan emin olacağım.”

‘…Ne hakkında konuşuyor? Neden benim tembel hayatımı korusun ki?’

Cale yanıt olarak bir şey söyleyemedi.

“Ayrıca, başka bir kadim gücü açığa çıkarmak istemiyorsanız, gemileri durdurmak için elimden geleni yapabilirim.”

“…Fakat başka kadim güçleri göstermek gibi bir planım yok.”

“Affedersiniz?”

Choi Han arkasını dönmeden edemedi.

Cale’in sol elinin Rüzgârın Sesi yerine gümüş bir ışık demeti fırlattığını görebiliyordu. Ancak Rüzgârın Sesi hala sol elinin çevresinde dolaşıyordu.

Choi Han, Cale’in gülümsediğini görebiliyordu.

“İnsan, neden yine öyle gülüyorsun?!”

Raon da Cale’e baktı. İki wyvern, okyanusun üzerinde düşman filosunun biraz önünde durdu.

Cale, iki gücü aynı anda kullanma planını paylaştı.

“Diğer insanlar bunun tek bir güç olduğunu düşünse iyi olmaz mıydı?”

Cale aşağıya baktı.

Düşmanın iki ölümsüz wyvern’e baktığını görebiliyordu. Güvertelerde beliren büyücüleri de görebiliyordu.

Sonra o biraz çılgın herifin, Clopeh’in ona söylediklerini hatırladı.

‘Arm’ın iki kırmızı yıldızı büyücüdür. Biri yaşlı, diğeri genç. Genç olan biraz aptal görünüyor ve sadece saldırıları büyülerinde iyiymiş gibi görünüyor.’

Gemiler hâlâ onlara doğru gidiyordu.

Gemilerin güvertelerinde duran büyücüler havada sihirli halkalar oluşturuyorlardı.

Farklı büyü çemberleri, Yenilmez İttifakın büyücülerinin tüm farklı büyü türlerini kullanmaya hazırlandıklarını gösteriyordu.

“Choi Han.”

“Evet, Cale-nim.”

Cale, wyvernin boynuna dokundu ve onu ileri doğru hareket ettirdi. Choi Han’ın yanından uçtu ve konuşmaya devam etti.

“En büyük savunma iyi bir saldırıdır.”

O anda Cale havada bir titreşim hissetti.

Aşağıdan geliyordu.

“Daha fazla büyü yapın!”

“Seviye 1, saldırın!”

Büyücülerin manaları gökyüzüne fırladı.

“Anlaşıldı.”

Choi Han kılıcını çıkardı.

“Mary hadi gidelim.”

Choi Han, Kara Kemik Wyvernine fısıldarken Mary elini hareket ettirdi.

Choi Han’ın vücudu aşağı doğru inmeye başladı. Kılıcının ucunda siyah aura belirdi.

Baaaaam!

Aurası kısa sürede büyü saldırılarına karşı çarpıştı.

“Saldırmaya devam edin! Saldırı seviyesini yükseltmeye devam edin! Yaklaşmasına izin vermeyin!”

Choi Han tereddüt etmeden aşağı inmeye devam etti.

Başka bir saldırı, kılıcının ucuna çarptı ve patladı. Wyvernin vücudu o anda döndü.

Baaaaam!

Choi Han başka bir saldırıya yönelirken, başka bir sihirli saldırı havada patladı. Başını kaldırdığında etrafını saran onlarca büyü saldırısı görebiliyordu.

Geminin üzerinde sihirli bir taş vardı. Sihirli taşın derecesini bilmese de, sihirli bir taşın orada mevcut olması bile büyücüleri normalden daha güçlü yapardı.

Ancak Choi Han gülümsemeye başladı.

Bu onu öldürecek kadar güçlü değildi.

Ölmediği sürece önemli değildi.

Krrrrrrrrrrrrrrrrrrt-

Choi Han’ın wyverninin kanatları ardına kadar açıldı. Choi Han’a doğru uçan büyü saldırılarını engellemek için açılmış gibiydi. Choi Han, konuşmaya başladığında Mary’nin niyetini hissetti.

“Hadi gidelim.”

Henituse bölgesinin savaşından gelen çift bir kez daha birlikte hareket etmeye başladı.

“Saldırmaya devam edin! Açık bırakmamak için dalgalar halinde saldırın! Aynen böyle devam! Kemikler kırılmaya mahkûmdur!”

Choi Han’ın kılıcının ucu tam olarak aşağıdan gelen onlarca büyü saldırısını işaret ediyordu.

O anda oldu.

Uzun siyah aurasının büyü saldırılarına karşı vurduğu an buydu.

Choi Han irkildi.

Boooooooom!

Bir şey duymuştu.

Başını çevirdi ve sonra gördü.

Bir dalga ileri atılırken su vahşileşiyordu.

Arkasındaki suyu kesen bir şey görebiliyordu.

Büyük, gümüş bir duvardı.

“…Ha, ha ha.”

Choi Han gülmeye başladı.

‘Beklenildiği gibi.’

“Evet, o, işte böyle bir insan.”

Kuzey kıyılarına doğru giden gemilerin önünde büyük bir engel belirdi.

Bu büyük kalkan daha önce Leona Kalesini savunmuştu.

Şimdi, okyanusun ortasına yerleştirilmişti.

“Dümeni tutun! Rotayı çevirin! Dalgalardan kaçın!”

Kalkan suyu keserken sert dalgalar oluştu. Dalgalar gemileri sallanmaya başlayınca askerler ellerinden gelen her şeye tutundular.

Denize düşmek istemediler.

“Kalkan neden aniden ortaya çıktı?”

“Kalkan gerçekten de böyle kullanılabilir mi?”

Her gemiden kafa karışıklığı içindeki sesler duyulabiliyordu.

“Nın oğlu…! Yön değiştir! Kalkandan kaçın!”

“Direği çevir!”

“Kahretsin, daha da uzun sürecek!”

Bu büyük kalkan onların yolundaydı. Düşman filosu, daha önce Leona Kalesini savunan kalkandan kaçınmak için hızla yön değiştirmeye başladı.

– Choi Han, o kalkan kırılmayacak. Bunun nedeni, bu biraz büyük ve güçlü Raon Miru’nun kalkanının o kalkanın önünde olmasıdır!

Altı yaşındaki Ejderhanın sesi Choi Han’ın zihninde yankılandı.

“Hahaha-”

Choi Han bunun karşısında sadece gülmeye devam edebildi. Sonra aşağıya baktı.

Yön değiştiren gemiler başka bir şeyle de uğraşmak zorunda kalmıştı.

“Ha? Ne oluyor?”

“Ne oluyor be!”

Okyanus kükrüyordu.

Choi Han bu duruma, Cale ve Raon’un su altındaki girdaplarının neden olduğundan emindi.

Girdaplar gemilerin hareket etmesini engelliyordu.

Düşman önlerinde kalkanlarla, altlarında girdaplarla yakalandı.

Böyle arkadaşları varken neden korksundu ki?

“Hadi gidelim.”

Wyvern bir kez daha aşağı indi. Hiç tereddüt etmeden büyük gemilerden birine çarpmaya hazır görünüyordu. Ancak, bunu başaramadı.

“Kalkanlar! Kalkanları etkinleştirin!”

Siyah aura, wyvern ona çarpmadan önce güverteye doğrultuldu.

En büyük sihirli çembere sahip gemiydi. Şu anda tam üzerindeydiler.

‘Ah, Choi Han. O biraz çılgın piç, Arm’ın da sihirli bir tugayı olduğunu söyledi. Kuzey şövalyeler ülkesidir. Bu yüzden en çok büyücünün olduğu yer muhtemelen Arm’ındır.’

Choi Han avını bulmuştu.

‘Ayrıca kalan iki kırmızı yıldızdan birinin büyücü olduğunu söyledi. Dikkatli ol çünkü orada olabilir. Ama Clopeh, onun Ejderha Avcısından daha zayıf olduğunu söylüyor.’

‘Bir delinin bize söylediği her şeye güvenemeyiz.’

Gerçek buydu.

Ona güvenemezlerdi.

Bir zamanlar düşmanları olan birine güvenemezlerdi.

Ancak Choi Han, Mary’ye ve kendisine güveniyordu.

Bu yüzden kara aura tereddüt etmeden en çok büyücü ile dolu gemiye fırladı.

“Kaçının!”

“Kalkanları etkinleştirin! Bütün askerler içeri geri dönün!”

“Sihirli çemberleri savunma çemberleriyle değiştirin!”

Güvertede karmaşa içindeydi.

O anda oldu.

Plop.

Choi Han, bir büyücünün başını kaldırdığını görebiliyordu.

Büyücünün başlığı çıktı ve yüzünü göründü.

Biraz aptal görünüyordu.

Ancak sezgisi ona başka bir şey söylüyordu.

Büyücünün son derece ince parmağının seğirdiği an buydu.

‘Bu o!’

Arm’ın kırmızı yıldızlarından biri.

Bundan emindi.

Choi Han’ın aurası yön değiştirdi. Sıska büyücüye doğru yöneldi.

O anda oldu.

“…Mary?”

Wyvern durdu. Aynı zamanda onu boynundan tutup çeken biri vardı.

“Ha?”

Choi Han, neler olduğu hakkında hiçbir fikri olmadan boynundan sürüklendi. Choi Han’ın bindiği Wyvern farklı bir yöne doğru uçtu.

“Clopeh, o piç kurusu tam bir çılgın! Tamamen işe yaramaz!”

“…Affedersiniz?”

Choi Han başını çevirdi.

Onu titreyen ellerle yukarı çeken Cale’i görebiliyordu.

Daha sonra Cale’in arkasını gördü.

“…Cale-nim!”

“Biliyorum! Lanet olsun!”

Cale’in wyverni büyük kanatlarını açtı ve hareket etmeye başladı. Kalkana doğru gidiyordu.

O anda, Cale ve Choi Han’ın, az önce oldukları yerden ayrıldıkları anda.

Oooooooong-

Yüksek bir ses değildi.

Yanlarından çok alçak bir sesle geçmişti.

Ancak Choi Han, sırtında bir ürperti hissetti.

Küçük bir yıldırımdı.

Son derece küçük bir yıldırım.

Ancak, bundan daha fazlası vardı.

Choi Han’ı gerginleştiren bir şey vardı.

Raon’un bağırmaya başladığını duyduğunda bunun ne olduğunu anlama şansı yoktu.

“İnsan! O, o piç insan değil!”

O piç.

Choi Han başını eğdi.

“Clopeh seni deli orospu çocuğu! Zayıf mı? Sadece saldırı büyüsü mü biliyor?”

Cale’in küfür ettiğini duyabiliyordu.

Daha sonra gördü.

Aptal görünüşlü büyücüydü.

Son derece sıska olan o yüzdü, gülümsediğinin anlaşılmasını kolaylaştıran elmacık kemiklerinin hareket ettiği görülebilen sıska yüz.

Büyücünün dudaklarını okuyabiliyordu.

‘Çok kötü.’

‘Çok kötü?’

Büyücü parmağını bir kez daha hareket ettirdi. Geminin tepesinde bir kalkan belirdi.

Ardından kalkanın üzerine küçük bir yıldırım düştü.

Boooooooom!

Küçük yıldırım, Cale’in kalkanından daha yüksek bir ses çıkardı.

O şimşek, kalkanın üzerine düştüğü anda onlarca mini şimşek ortaya çıkmıştı.

Kalkandan geçtiler ve okyanusun kükremesine neden oldular.

“Bunu bilerek yapıyor! Zayıf insan, büyücü piç bunu bizim görmemiz için yapıyor! Büyüsünden kurtulabilirdi ama o kalkanı yaratarak bunu gösteriyor!”

Arm’ın büyücüsü onlara bilerek saldırı ve savunmasını gösteriyordu.

Choi Han kılıcını sıktı.

O anda Raon’un mırıldandığını duydu.

“Ama biraz güçlü görünüyor. Bir şey garip. O tamamen insan değil.”

‘O insan değil mi?’

“…Ondan tanıdık gelen bir koku alıyorum.”

Choi Han başını çevirdi ve Cale’e baktı. Cale’in ağzının kapalı olduğunu gördü.

Cale büyücüye bakarken başını eğdi.

Gemilerdeki denizciler farklı bir yöne doğru ilerlemek için ellerinden geleni yapıyorlardı. Ancak bu, Cale ve Raon’un girdapları nedeniyle zordu.

Ancak Cale, büyücüye bakarken bunların hiçbirine odaklanmamıştı.

“O piç kurusu ne dedi?”

Choi Han onun için cevapladı.

“…Lord gibi koktuğunu söyledi.”

Lord.

Cale’in düşünebildiği tek şey bir Ejderha Lorduydu. Buranın bir Ejderha Lordu gibi kokması için hiçbir sebep olmamasına rağmen, burada en azından bir Ejderha vardı.

Cale, Raon’a bir soru sordu.

“O bir Ejderha mı?”

Raon’un şok olmuş sesi karşılık verdi.

“Ah! Zayıf insan! Haklısın!”

‘Bir Ejderha?’

Cale kalbinin sıkıştığını hissetti.

Arm son derece güçlü bir organizasyon olsa bile, beyaz yıldıza hizmet eden kırmızı bir yıldız bir Ejderha mıydı? Egoist bir Ejderha birine hizmet etmeye istekli miydi?

‘Nedeni neydi? Eğlenirken çıldırmış mı? Eruhaben’i çağırmalı mıyım?’

Raon’un canlandırıcı cevabı kanat çırpma sesiyle birlikte duyulabiliyordu.

“İnsan kokusuyla karışmış! O bir melez!”

‘Lanet olsun.’

‘Sanırım Choi Han’ın romandaki düşmanlarının en azından bu seviyede güçlü olması mantıklı.’

‘Cale-nim, o aptal görünüşlü büyücünün saldırı büyüsünün eski büyücününkinden daha zayıf olduğu söyleniyor. Roan Krallığımızın ve Paerun Krallığının ittifakının kazanacağından eminim. Yoluna çıkabilecek kimse olmayacak, Cale-nim.’

‘Clopeh, seni piç. Sanırım bir delinin söylediği her şeye inanmak benim hatam.’

h3><< Previous Chapter | Index | Next Chapter >>Bookmark (0)