Cale, Raon’un sesini kafasında duydu.

– Haaaaaaa, gerçekten de aklını kaybetmiş.

Cale, altı yaşındaki Ejderhanın iç çekme sesine yanıt olarak hiçbir şey söyleyemedi.

Paseton’un kendisine tuhaf bir şekilde baktığını ve devriye karakoluna yeni giren Witira ve Archie’nin gergin adımlarını gördü, ama Clopeh’in sözlerine herhangi bir yanıt veremiyordu.

Özellikle Katil Balina Archie şok olmuş görünüyordu.

“…Vay canına, kahretsin, ne saçma-, yani, yine ne harika bir iş çıkardın.”

Archie, Clopeh’e bakarken sözlerini çabucak bir iltifatla değiştirdi.

Katil Balina Archie, Clopeh’in sonraki sözlerini duyduktan sonra çenesini kapatmadan edemedi.

“Bu saygıdeğer efendinin sözlerinin hepsi doğru ve her şeyi biliyor. Bu kişiyi takip edersek doğru yolda ilerleriz.”

Archie, Clopeh’in Cale’i övme şekline inanamadı. Ancak onu bundan daha fazla şaşırtan şey, bu sözlerin ardındaki gerçekti.

‘Aslında doğru.’

Clopeh’in sözleri aslında doğruydu. Aktarılma şekli biraz farklı olsa da genç efendi Cale doğru olanı yapmak için her zaman herkesin bir adım önünde olmuyor muydu?

“Sanırım doğru.”

Katil Balina Archie, Witira’nın başını salladığını gördü ve sustu. Witira yüzünde keyifli bir ifadeyle gülümsüyordu.

‘…Ne korkunç bir insan.’

Katil Balina Archie, Cale’in onu döven Balina Kral Shickler’dan daha korkunç olduğunu düşünüyordu. Sonra gözleri hala titriyor olsa da hiçbir şey görmemiş gibi yaptı.

Ancak burada olup biteni görmezden gelemeyecek biri vardı.

– N, ne…

Koruyucu Şövalyenin babası.

Sekka hanesinin reisi Rock Sekka. Şu anda neler olduğunu idrak edemiyordu.

Tanrı, efsane.

Oğlunun her zaman efsanelere takıntılı olduğunun farkındaydı. Ancak bu, efsane olan başka birine hizmet etmek istediği için değil, kendisi efsane olmak istediği içindi.

Dük Rock’ın bakışları Cale Henituse’a yöneldi.

Cale bunca zaman Clopeh’e bakarken tuhaf bir ifade takınmıştı.

Ancak yüzündeki şok birkaç dakika sonra kaybolmuştu. Onun yerine yeni düşünceler zihnini doldurdu.

‘Ah, ne kadar da ilginç.’

Cale’in hızlı hareket eden zihninin aksine, devriye karakolunu şoke eden bir ses doldurdu.

– Kaptan Clopeh Sekka, şu anda ne saçmalıyorsun?

Dük, Clopeh’in aklını başına toplaması için ona oğlum yerine ‘Kaptan’ dedi. Cale, bir şekilde sakinliğini koruyabilen Dükü alkışlamak istedi.

Clopeh’in sözlerine Cale bile şok olmuştu, o böyleyse Dük ne kadar şok olmuştu kim bilir.

Aklı muhtemelen şu anda, oğlunun delirmiş olup olmadığını veya tehdit edilip edilmediğini düşünmekle karmaşıktı.

‘Araya girmem gerekiyor mu?’

Cale, olayı doğru yöne yönlendirmek için müdahale etmesi gerekip gerekmediğini düşünüyordu.

Clopeh o anda konuşmaya başladı.

“Dük-nim.”

Sesi normal geliyordu.

“Sadece üç gün.”

Clopeh mantıklı bir şekilde Cale’in efsanevi bir figür olduğunu düşünüyordu.

Yeraltı hapishanesindeyken kafasında birçok farklı senaryoyu canlandırmıştı.

Kara büyücü, masum bir saflıkla okyanusta nasıl ezici bir zafer elde edebildiklerini paylaşmıştı. Bu yüzden kendi sonuçlarına varabildi.

-… 3 gün?

Dük, aynı anda büyücülere birçok sinyal gönderirken oğluna yanıt verdi. Bu konuşma bu odadan dışarı çıkamazdı. Kesinlikle Yenilmez İttifaka gönderilemezdi.

Paerun Krallığının Yenilmez İttifaktaki etkisi, Clopeh Sekka’nın yakalanması ve wyvernları kontrol eden Arm üyesinin eylemde olmaması nedeniyle düşüyordu.

Her ikisi de bir donanmaya sahip olan Norland Krallığı ve Askosan Krallığı ile Ayı kabilesi ve Cüceler, Paerun Krallığından daha fazla etkiye sahipti.

‘Neden Roan Krallığı böyle bir zamanda bizi istila ediyor?!’

Dük, işler iyi gitmediği için bir baş ağrısı hissetti. Sorun değildi çünkü Paerun Krallığı ortalamadan daha fazla asker ve şövalyeye sahipti, aksi takdirde etkileri daha da az olurdu.

Dük Rock içini çekmek üzereydi. O anda oldu.

“Evet, sadece üç gün. Roan Krallığının Paerun Krallığının başkentini fethetmesi bu kadar sürer.”

Hem Cale hem de Dük Rock irkildi.

Clopeh, efsaneye dönüşmekten başka şansı olmayan güçler hakkında kendinden emin bir şekilde konuşmaya başladı.

“Balina kabilesini de eklersek, gerçekten isterlerse Paerun Krallığını birkaç saat içinde devirebilirler.”

Clopeh yavaşça konuşmaya devam etti.

“Bu efendimin kalan wyvernleri yok etmeye yetecek gücü var ve en düşük güç seviyesinde çalışmış olmalarına rağmen, Arm’ın bize yardım eden üç kırmızı yıldızı da ele geçirildi.”

Clopeh hala tamamen aklı başında olduğuna inanıyordu.

“Ayrıca bunlara ek olarak üç yüz gemiyi anında yok etme gücüne de sahip.”

Bunu düşünmüş ve emin olduğu bir sonuca varmıştı.

“Bir kılıç ustası, bir kara büyücü ve birçok kılıç uzmanı var. Balina kabilesinin güç seviyesinde olan ve bu efendiyi koruyan başka insanlar da var.”

Clopeh çıldırmamıştı.

Sadece hayatını sürdürebilmek için en iyi şekilde hareket ediyordu.

“Baba, hayır, Dük-nim.”

Clopeh de aynı zamanda bir kılıç ustasıydı. Bu savaşı bir efsane olmak için başlatmıştı.

O da kılıç yolunun zirvesine ulaşmak için saatler harcayan biriydi.

Bu yüzden görebiliyordu.

“Yaşamak istiyorum.”

Clopeh’in zihninde canlandırdığı gelecek babasına anlatıldı.

“Yenilmez İttifak güney topraklarının hiçbirini alamayacak.”

Dük Rock Sekka, oğlunun gözlerindeki kesinliği görebiliyordu. Oğlunun başlangıçta boş olan gözleri şimdi parlıyordu. Bunlar Sekka ailesinin gözleriydi, yaşamanın bir yolunu bulma fırsatını asla kaçırmayan beyaz yılanın gözleri.

Clopeh bu bakışı Cale’den saklamadı.

“Bu saygıdeğer efendiyi takip etmeliyiz.”

Beyaz yılan, ceketinin ucundan tutuyor olsa bile efsaneyi takip etmek istiyordu.

“O zaman en azından bir efsanenin yolundan gidebileceğiz.”

Henituse bölgesi, ortalama bir Krallıkta küçük bir bölgeydi. Bu, Cale’in bu kadar küçük bir bölgeden başlayıp tüm batı kıtasını nasıl sarstığının hikâyesi olacaktı.

Bu aynı efsanelerdeki kahramanlara benzeyen mükemmel bir başlangıç değil miydi?

Clopeh babası ve onun arkasındaki Paerun Krallığı ile konuştu.

“Dük-nim, en azından hayatta kalmamız gerekiyor.”

Hayatta kalmak için Yenilmez İttifaktan kurtulabilirlerdi.

Dük Rock bilinçsizce yutkundu.

Oğlu Clopeh Sekka, bir kılıç ustası olacağını ve bir efsane yaratacağını söyleyerek Arm’ın yardımını kabul etmişti.

Arm artık ittifakın merkezi olmasına rağmen, orijinalde, Kuzey İttifakı oğluna odaklanmıştı.

İttifaka güney topraklarına gitmelerini söylediğinde oğlunun gözlerindeki bakıştansa, şimdi gözlerinde olan bakış daha kararlı görünüyordu.

Bilinmeyen bir belirsizlik kaynağı Dükün karmaşık zihnini doldurmaya başladı.

“Tamam, şimdi o zaman…”

Bir eli oğlunun omzunda duran adam Cale Henituse, Dük Rock’a baktı ve konuşmaya devam etti. Çok resmi bir ses tonuyla konuşuyordu.

“Şimdi size nasıl hayatta kalabileceğinizi öğreteceğim.”

Ancak söylediği sözler, kendinden emin olmadığı sürece söylenmemesi gereken şeylerdi.

Cale, kendini açıklarken Clopeh’in omzuna vurdu.

“Paerun Krallığının düşmemesine ve savaştan sonra batı kıtasının kuzey bölgesindeki en büyük güç olmaya devam etmesine izin verecek bir yol.”

Dük Rock, kuzey bölgesindeki en büyük güç olmaya nasıl devam edeceklerine odaklandı.

– …Nasıl böyle bir yöntem olabilir? Sadece ne-

“Eğer bilmek istiyorsanız.”

Dük Rock, sözünü kesen Cale’e baktı. Kendisi gibi bir Düke hitap ederken bile tereddüt etmiyor gibiydi. Sadece işi halletmeye hazır gibi bir bakışı vardı.

“Lütfen buraya gelin. Ayakta sohbet etmekten hoşlanmıyorum.”

Cale Henituse, Dük Rock Sekka’ya kendisine gelmesini söylüyordu, ancak bu bir ricadan çok bir tehditti.

Dük Rock, Cale’in arkasındaki pencereden yıkılan devriye karakollarını görebiliyordu. Cale’in rahat sesi o anda kulaklarına ulaştı.

“Ah! Bu arada, beşten fazla kişi gelirse bunu savaş ilanı olarak kabul edip hemen saldırıya geçeceğiz. Balina kabilesi muhtemelen tüm kıyı şeridini yok edecek.”

Dük Rock, Cale’in nazik gülümsemesini görebiliyordu. Cale Henituse elini açarken ciddi bir asil havası veriyordu.

“Işınlanmanız mümkün olduğundan.”

Beş parmağını gösterecek şekilde elini açtı.

“Beş dakika.”

Önümüzdeki beş dakika içinde en fazla beş kişi getirin.

Onlara düşünmeleri için zaman vermeyeceğini söylemenin yolu buydu.

Bir tanrıyı unutun, Cale, Dükün gözünde daha çok şeytana benziyordu. Şeytan konuşmaya devam etti.

“İsterseniz ittifaka haber verin. Ne Paerun Krallığı ne de Sekka hanesi için hiçbir şey değişmeyecek. Elbette, bunu yaparsanız teklifimizi reddettiğinizi varsayacağım.”

Gerçek buydu.

Güneye doğru giden Yenilmez İttifak, artık ne wyvernları ne de kılıç ustası olmayan Paerun Krallığına yardım etmek için geri dönecek miydi?

Cale’in sesi bir kez daha Dükün kulağına ulaştı.

“Bir dakika geçti.”

Ardından aramayı sonlandırdı.

Dük Rock bir an gözlerini kapadı.

“Acele edin ve hazırlanın!”

Gözlerini yeniden açarken hızlıca bir emir verdi.

* * *

Gıccccccrr.

Merkez devriye karakolundaki eski iletişim odasının kapısı açıldı.

Dük Rock Sekka, açık kapının arkasındaki durumu gözlemlerken, astlarını arkasında ayakta tutuyordu.

“Hoş geldiniz.”

Bir sandalyede bacak bacak üstüne atmış oturan ve çay içen bir adam vardı. Cale, sanki donmuş gibi kapının yanında duran Dükü karşıladı.

Dük, çay içen oğlunu tekerlekli sandalyede otururken görebiliyordu. Balinalar olduğunu varsaydığı insanları da görebiliyordu.

Hem dük hem de baba olan Dük Rock Sekka bilinçsizce konuşmaya başladı.

“Clopeh……!”

Ancak Dük Rock sadece Cale’in sesini duyabiliyordu.

“Oğlunuzun istediği gibi Paerun Krallığı için yeni bir efsane yaratacağım.”

Dükün hareketi durdu.

Clopeh’in ifadesi de değişti. Clopeh’in elindeki çay fincanı titriyordu. Bu tepkiyi gördükten sonra Dük Rock’ın bakışları Cale’e odaklandı.

Cale’in gülümsediğini görebiliyordu.

“Üç şey.”

Cale, Düke bazı tekliflerde bulundu.

“Sizin için üç şey isteyeceğim. Bir de size üç gerçeği söyleyeceğim.”

Konuşmaları ve anlaşmaları bu sözlerle başladı.

Cale üç koşulunu paylaştı. Daha sonra Düke bu koşullar için üç gerçeği anlattı. Bütün bunları söylemesi uzun sürmedi.

Sadece bir saat.

Fincanlarındaki çaylar artık soğumuş olsa da kısa bir süre geçmişti.

Cale ve Dük Rock’ın konuşması o saatten sonra sona erdi. Oturduğu yerden kalktı ve konuşmayı bitirdi.

“Hazırlanmak için bir haftanız var.”

Cale, Dük Rock Sekka’dan uzaklaşmadan önce başka bir şey söylemedi.

“…Bir hafta.”

Dük Rock, hala okyanusta olan Balinaların vahşi bakışlarını görebiliyordu.

Bir hafta. Kendisine biraz zaman verilmiş olmasına rağmen, bazı canavar balinalar ve balinalar geride kaldı. Balinaların hareketleri bir hafta içinde Cale’in kararlarına göre belirlenecekti.

Dük Rock, merkez devriye karakolundan uzun süre ayrılamadı.

* * *

Öte yandan Cale, devriye istasyonundan ayrıldıktan sonra Raon’un sorgusuna maruz kalmıştı.

“Zayıf insan! Neden ona hazırlanması için zaman verdin? Bu hafta bir şey mi olacak?”

Cale, cevap verirken Archie’nin sırtına yattı.

“Sadece dünya biraz karmaşa içine düşecek.”

‘Evet, evet gerçekten. Yüzlerce yıldır ilk kez Kara Elflerin kendilerini ifşa ettiğini gördükten sonra nasıl şok olmazlar ki?’

Cale, gelişigüzel yanıtlarken bu senaryoyu hayal etti, ancak başka biri bunu biraz farklı anladı.

Büyük Katil Balina terlemeye başladığında sırtı seğirdi. Raon, Cale’e cevap verirken umursamadı.

“Ah, anlıyorum!”

Kara Ejderha, Cale’in yanına yatmadan önce gelişigüzel cevap verdi. Archie, tüm Balina hayatı boyunca hiç yüzmediği kadar hızlı yüzüyordu.

* * *

“İnsan! Veliaht prensten bir telefon aldık!”

Raon, Cale’e kollarında kırmızı parlayan bir görüntülü iletişim cihazıyla yaklaştı.

Yatak odası. Bu, yalnızca ortalama dokuz yaşındaki çocukların ve Ron’un onunla birlikte olduğu bir yerdi.

“Bağla.”

Raon aramayı bağladı ve On ve Hong ile odanın bir köşesine taşındı. Ortalama dokuz yaşındaki çocukların ağızlarının kenarlarında sos vardı.

Paaaat.

Görüntülü iletişim cihazı bağlandı ve Alberu’nun yakışıklı yüzü ortaya çıktı.

– Genç efendi Cale Henituse, krallığımızın yıldızı… et mi yiyorsun?

“Evet majesteleri.”

Cale, başını sallarken ağzına bir parça biftek koydu.

Cale’in yanındaki şarap bardağı kırmızı şarapla doluydu. Cale, Ron’un verdiği bardağı eline aldı ve bir yudum içti.

Daha sonra konuşmaya başladı.

“Üzgünüm, majesteleri. Paerun Krallığından yeni döndüğüm için açım. Bu yüzden şu anda yemek yiyorum. Aramanızı bu şekilde yanıtladığım için özür dilerim.”

Cale aklına gelen gelişigüzel sözlerle karşılık verdi.

Alberu’nun konuya girmeden önce ‘çılgın piç’ veya ‘beni deli ediyorsun’ demesini bekliyordu. Daha sonra çatalıyla bir parça bifteği daha aldı.

Alberu böyle şeyler söylese de, görüşme sırasında yemek yemesinden şikâyet edecek biri değildi.

Ancak Cale, bugün bir şeylerin ters gittiğini hissetti. Görüntülü iletişim cihazına doğru bakarken etli çatalı elinde tutuyordu.

“Mm.”

Veliaht prens parlak bir şekilde gülümsüyordu.

– Evet, aç olduğunda yemelisin. Genç ustamız Cale kesinlikle acıktığında yemek yemeli!

‘Bu garip.’

Cale bunun çok garip olduğunu düşünüyordu. Sonra bu hissin nedenini anladı.

– Aigoo, sadece bir tabak biftek yeterli olacak mı? Yemekle dolu süslü bir masa bile genç ustamız Cale için yeterli olmaz!

‘Neden böyle davranıyor bu?’

Cale, veliaht prensin harekelerinde bir gariplik hissetti.

Tatlı bir dil.

Cale kaşlarını çatmaya başladı. Bu değişiklik Alberu’nun bir an için gözlerinin titremesine neden oldu ama konuştuğu süreçte parlak bir şekilde gülümsemeye devam etti.

– Evet. Genç efendimiz Cale’e lezzetli, hayır, kraliyet mutfağının yapabileceği en iyi yemeği ısmarlamalıyım. Katılmıyor musun? Biftek ve şarap yeterli değil!

Cale’in dobra sesi karşılık verdi.

“… Başkente mi gitmem gerekiyor?”

Veliaht prens, Cale’in her zamanki gibi neye ihtiyacı olduğunu anladığını görünce parlak gülümsemesini bıraktı ve her zamanki ifadesiyle konuşmaya devam etti.

-Seninle bir şey konuşmak için aradım.

Veliaht prens, Cale’in bu savaşta ortağı olduğunun farkındaydı. Bu yüzden başkentte olup bitenler hakkında dürüst bilgiler verdi.

Bunun saygıdeğer bir davranış olduğunu düşündü.

– Sonuç olarak, Caro Krallığı bizden ve İmparatorluktan yardım istiyor. Yenilmez İttifakın gemilerini duyduktan sonra korkmuş görünüyorlar.

Cale, veliaht prensin sakin ifadesini gördükten sonra bir şey fark etti.

– Ve bu sorunu veliaht prensin kendi başına halletmesi zor olur.

Roan Krallığı hâlâ savaştaydı. Caro Krallığına yardım ederken aynı zamanda da kendi krallıklarını savunmak zor olurdu. Yanlış yaparsan soylular, krallığın yabancı krallıklara çıkarları için yardım etmek adına kendi vatandaşlarını kenara attığına dair söylentileri vatandaşlara yayabilirdi.

Cale şaraptan bir yudum daha aldı. Yüzü kızarmaya başladı.

“Soylular Caro Krallığına yardım etmeye karşı mı?”

– Her zaman bir şeylere karşı çıkan insanlar vardır, ancak Marki Ailan atmosferi tuhaflaştırdı.

Marki Ailan. Ailesi, Roan Krallığının en büyük dövüş sanatları hanesi olarak biliniyordu.

Cale tuhaf bir his hissetti.

Veliaht prens nazikçe konuşmaya devam etti.

– Fikrini duymak istiyorum.

Cale elleriyle gözlerini ovuşturdu.

– Marki Ailan’ın grubu ve merkezi soylu grubu, fikrini duymak için resmi olarak bir Büyük Soylular Toplantısı düzenlemek istiyor.

Henituse hanesi ile kuzeydoğu bölgesi.

Stan hanesi ile eskiden bir kenara itilen ilk doğan Taylor Stan.

Gyerre hanesi ile İmparatorluğu çevreleyen güneybatı bölgesini koruyan Antonio.

Güneydoğu bölgesinden ve orta bölgeden de bazı gruplar vardı.

– Kuzeydoğu bölgemizde Roan Krallığımızı koruyan Komutan-nim’in düşüncelerini dinlemenin en iyisi olacağını söylediler.

Soylular, Roan Krallığının güvende olmaya devam edeceğine ve Caro Krallığına yardım etmenin sorun olmayacağına dair onay istiyorlardı. Bunu veliahttan değil, savaşta zafer kazanan kişiden duymak istiyorlardı.

Bu, Cale’in de beklentilerine uygundu. Bu nedenle belgeleri hazırlamıştı ve görüntülü iletişim cihazıyla sohbet etmeye hazırdı.

Ancak sorun, bunun gerçekte bu kadar masum bir istek olmamasıydı.

İhtiyatlı olduklarından ya da iyi niyetli olduklarından değildi, bazı soylular bu yaklaşan gücü kendileri görmek istiyordular. Bunlar bir savaş sırasında bile gücünü kaybetmek istemeyen insanların eylemleriydi.

Cale yavaşça konuşmaya başladı.

“Güneydoğu bölgesi ve orta bölge ne saçmalık ama.”

– Aynen öyle.

“Ama yanlış düşünmüyorlar.”

– Yine de sinir bozucu.

Cale, veliaht prensin yüzünü görebiliyordu. Yüzündeki huzursuzluğu hissedebiliyordu.

Veliaht prens, Cale’i bu grup savaşı yüzünden değil de sadece Roan Krallığı için gerçekten endişelendikleri adına çağırsalar böyle sinirlenmezdi. Bazı açılardan, kuzeydoğu bölgesinin Askeri Komutanının görüşünü dinlemek gerçekten de mantıklıydı.

Ancak niyetleri iyi değildi.

Tak, tak, tak,

Cale parmağını masaya vurdu.

– Ayrıca kılıç ustası ve kara büyücünün size eşlik etmesini istiyorlar. Yeteneklerini övmek için olduğunu iddia ediyorlar.

Tak, tak-

Masaya dokunan parmak durdu.

Muhtemelen Choi Han ve Mary’yi görmek istemeleri iyi niyetlerinden değildi. Veliaht prens, Cale’i bu yüzden aramıştı.

– Ancak bununla ben ilgileneceğim, bu yüzden endişelenme. Merkez bölgeden gelen tüm gereksiz aramaları görmezden gelebilirsin.

“Sorun yok.”

Veliaht prens gülümsemeye başlamadan önce irkildi. Cale’in niyetini yüzündeki ifadeye bakarak anladı.

– Gerçekten astlarına iyi bakma eğilimin var.

Cale’in yüzündeki sıkıntılı ifade başka bir şeye dönüşmüştü. Veliaht prens, eklerken Cale’in yüzündeki soğuk ifadeye baktı.

– Başkent vatandaşları da seni görmek istiyor. Başkentte sattıkları en popüler silah görünüşe göre şu anda kalkan.

“Haaaa.”

Cale derin bir iç çekti, ancak bu iç çekme kısa sürede bir gülümsemeye dönüştü. Vatandaşlara yeni bir kahraman göstermenin zamanı gelmişti.

“Sanırım önce başkentte bir kargaşa çıkarmam gerekiyor.”

– Başkent mi?

Veliaht prens, eklemeden önce başkente gelmeye karar vermiş olan Cale’e baktı.

– Tüm krallık kargaşa içine düşecek.

Ancak bu kargaşanın onları destekleyen insanlarda mı yoksa onlardan korkan insanlarda mı çıkacağını bilmiyordu.

h3><< Previous Chapter | Index | Next Chapter >>Bookmark (0)