Alberu kaşlarını çatmaya başladı.
“Neden?”
Önce Cale’in gerekçesini soruyordu.
Cale Henituse’un onu yatağa yaklaşması için çağırdığını görebiliyordu. Alay etmek istedi ama Cale hasta olduğu için şimdilik sessiz kalmaya karar verdi.
Cale, vücudunu veliaht prense doğru eğdi ve kulağına fısıldadı.
“Sör Rex bize katılmaya karar verdi.”
‘Rex?’
Alberu onun kim olduğunu hatırlayamadı. Ancak Cale’in kızıl saçlarını görmek ona Rex’i hatırlattı.
Alberu, Cale’e baktı.
“Seni çılgın piç.”
Dayanamayıp küfür etti. Yanındaki Kara Elf Kora irkildi ama Cale’in ve muhafız şövalyelerinin yüzlerindeki ifadeyi gördükten sonra normale döndü.
“Neden?”
Cale, Alberu’nun kendisine bir kez daha sorduğunu duyduktan sonra yanıt verdi.
“Eminim Sör Rex hakkında bazı bilgiler en azından başkentteki soylulara yayılmıştır.”
Alberu başını salladı. Onun gibi bir yabancı bile Rex adlı şövalye hakkında bilgilerden haberdardı. Alberu kendisine verilen bilgileri hatırladı.
Aslen kenar mahallelerden gelen bir şövalye.
“…Kenar mahalleler mi?”
Cale, Alberu’nun yavaş yavaş oluşturduğu düşünce dizisine karşılık verdi.
“Simyacıların Çan Kulesinden kaçan ve gerçeği bilen biri.”
“…Onu kurtarmamız gerekiyor.”
Cale hızla ekledi.
“Onu zaten kurtardım.”
Cale, Alberu’nun derin düşüncelere daldığını görebiliyordu.
Alberu ilahi eşyalardan haberdar değildi.
Ancak, diğer şeylerin çoğunu biliyordu.
Aziz ve Kutsal Bakire.
Çan Kulesinin bir parçası olmayan Simyacı.
Cale, Simyacıların Çan Kulesini ve İmparatorluğun planlarını onlar aracılığıyla öğrenmişti. Bu yüzden Alberu, Sör Rex’in değerini anında anladı.
Alberu konuşmaya başladı.
“Bu kişinin bir kahraman olarak öne çıkmanla ne ilgisi var? Göz önünde olmaktan nefret etmiyor musun?”
Alberu’nun tanıdığı Cale, ilgi odağı olmayı sevmiyordu.
Cale itiraf etti.
“Kesinlikle nefret ediyorum.”
İlgi odağı olursanız, size birçok kısıtlama konurdu. Ayrıca insanların yanında nasıl davrandığınıza da dikkat etmek zorunda kalırdınız. Cale, diğer insanların ne düşündüğünü umursamayan tipte biri olsa bile onun için, ilgi odağı olmamak, sakin ve tembel bir hayat yaşamanın en iyi yoluydu.
Ancak, bu sefer tamamdı.
Cale, kendisine bakan Alberu’ya cevap verdi.
“Ama bu sefer tamam. Gelecekte insanlara adımı unutturacak kahramanlar ortaya çıkarmayı planlıyorum.”
“Ha.”
Alberu eliyle yüzünü ovuşturdu.
“Sanırım Rex’i de bir kahraman yapmayı planlıyorsun.”
Cale gülümsemeye başladı.
“Halkın veliahta ve soylulara olan inancını kaybetmesini sağlayacağız. Yerlerini dolduracak birinin olması gerekmez mi?”
Alberu hiçbir şey söylemedi. Cale’in söylediklerine katılıyordu.
“Kenar mahallelerden gelen bir şövalye. Ayrıca, karanlığın içinde olan saklı gerçeği ortaya çıkarmak için Kule Usta Yardımcısına saldıran kişi.”
Alberu’nun bakışı Cale’in bakışına benziyordu.
“İyi. Çok iyi.”
Mevcut durumdan memnundu.
Rex yakalanmadığı sürece çok kâr edeceklerdi.
‘Eminim bu serseri, onu yakalanmasına neden olacak bir yere koymaz.’
Cale, Rex’i nereye yerleştirdiği konusunda dikkatli olurdu. Alberu konuşmaya başladı.
“Madalya alıp popüler olman benim için sadece faydalı olur.”
İmparatorluğun Roan Krallığının elçiliğine davranışları şimdiden çok daha iyi hale gelmişti.
Dün geceki olay yüzündendi.
İmparatorluk, yüksek rütbeli soylulara odaklanmıştı ve düşük rütbeli elçilik üyeleri de dâhil olmak üzere daha düşük rütbeli soylularla ilgilenemiyordu.
Ayrıca, Kule Başkan Yardımcısına yönelik suikast girişimi haberlerini de engellemek zorundaydılar.
Bu yüzden Cale hakkındaki bilgilerin dışarı çıkmasını engellemediler.
Her halükarda ortaya çıkacak bir şey olduğu için, İmparatorluk üzerinde en az etkiye sahip olacak, bir yabancı asilinin eylemlerinin en büyük odak noktası haline gelmesine izin vermekte sorun yaşamadı.
Bu sayede Cale’in yaptıklarının haberi bir orman yangını gibi etrafa yayılmıştı.
Yabancı bir soylu olmasına rağmen, Roan Krallığının Meydan Terör Olayını engellemiş olması ve Whipper Krallığı ile savaştan bu yana hiçbir şekilde iyi bir iletişimlerinin olmaması, bunu İmparatorluk için harika bir hikâye haline getirdi.
Alberu ayağa kalktı. Yapması gereken çok şey vardı.
“Biraz dinlen.”
“Evet majesteleri.”
Cale başını salladı ve arkasına yaslandı. Alberu, Cale’in hareketleri karşısında dilini şaklattı ama yatak odasının kapısını açarken yüzünde endişe ve üzüntü vardı.
“Nasıl, majesteleri?”
Alberu başını iki yana sallarken Daltaro’ya ve yanındaki İmparatorluğun yöneticisine baktı. Ancak ağzından çıkan sözler, yaptıklarından farklıydı.
“Genç efendi Cale iyi.”
Ancak sözlerinin eylemleriyle uyuşmaması Daltaro’yu daha da çok etkiledi. İçeri girip Cale’in nasıl olduğunu sorması gerekip gerekmediğini merak etti.
Ancak Alberu, fikrini değiştirmesine neden olan bir şey söyledi.
“Dün gücünü çok fazla kullandı. Dinlenmesine izin vermeliyiz.”
“Evet majesteleri.”
“Ayrıca, daha yapacak çok işimiz var.”
“…Evet öyle, majesteleri.”
Daltaro, Alberu’nun haklı olduğunu biliyordu.
Alberu, bu olayı kontrol altına alan İmparatorluk Prensini görmeye giderken Cale’i görmek için durmuştu. Daltaro’nun elçiliğin lideri olarak onunla birlikte olmasının nedeni buydu.
“Hadi gidelim.”
Daltaro ve diğerleri, Alberu’nun emriyle Cale’in yatak odasından uzaklaştı.
* * *
O anda Cale yatakta uzanmış Raon’un getirdiği kurabiyeyi yiyordu. Uzun bir gece geçiren Choi Han ona yaklaştı ve kulağına fısıldadı.
“Bay Billos sizi görüp göremeyeceğini sordu.”
“Onu buraya getir.”
Choi Han, Cale’in emriyle tekrar hareket etmeye başladı.
Birkaç saat sonra Flynn Tüccar Loncasından Billos, Cale’in rahatlamasına yardımcı olmak için değerli bir çay getirdiğini söyleyerek Cale’in yatak odasına girdi.
Cale’in yatağının yanındaki sandalyeye oturdu ve durmadan alnındaki teri sildi.
Kışın ortası olmasına rağmen Billos’un şişman yüzünde ter vardı. Cale, Billos ile konuşmaya başladı.
“Teşekkürler.”
“Genç efendi-nim!”
Sonunda Billos, Cale’e seslenmek için sesini yükseltti.
“Ne?”
Cale’in sıradan yanıtı Billos’u konuşamaz hale getirdi.
Billos, Rex’e gizli ikametgâhının yerini söylemişti. Hayır, Rex’i gizli evine kilitlemişti.
Billos dün gecenin kaotik anlarını düşünürken bakışları Choi Han’a döndü. Göz teması kurduklarında Choi Han hafifçe gülümsedi.
Ancak Choi Han’ın Rex’in arkadaşlarını ve ailesini gizlice tahliye ettikten ve ardından Rex’i gizli eve kilitledikten sonra yaptığı açıklama hâlâ aklındaydı.
Rex, ailesi ve örgütün diğer üyeleriyle birlikte olmak istemişti.
Ancak Billos bunun mümkün olmayacağına karar vermişti. Diğer örgüt üyeleri mahalle kenarlarında gizli patikalarda ve bilinmeyen mağaralarda iyi olacaklardı çünkü İmparatorluk onların kimliklerini bilmiyordu ama Rex gibi kimliği tamamen bilinen birinin büyüden korunabileceği bir yerde olması gerekiyordu. .
Billos’un gizli ikametgâhı, tüm büyülere karşı kalkana sahip olan bir yerdeydi çünkü burası, Billos’un amcasının, Roan Krallığının kuzeybatı yeraltı dünyasının hükümdarı Odeus, İmparatorluktayken herhangi bir acil durum için yaratmış olduğu bir yerdi.
Billos, Choi Han’ın Rex’i oraya koyarken söylediklerini hatırladı.
‘Sen tehlikeli bir bombasın. Eğer şimdi onların yanına gidersen, sadece kendini öldürtmeyeceksin. Bu olaya karışan herkesi öldürteceksin. Ölü bir fare gibi sessizce burada kal.’
Saf ve sessiz tip olduğunu düşündüğü Choi Han’dan böyle sözler çıkmasını hiç beklemiyordu.
‘Daha büyük bir iyilik için başkalarının incinmesi senin için sorun olmayabilir ama ben ailemi, elde etmemin çok uzun zaman aldığı bir şeyi, ilk sıraya koyacağım.’
Billos, Choi Han’ın ayrıca böyle düşüncelere sahip olmasını da beklemiyordu.
Choi Han’ın Billos’un bildiği kadarıyla bir ailesi yoktu. Hayır, kan akrabası yoktu.
‘Yani Choi Han’ın ailesi……’
Cale, Choi Han’dan uzaklaşan ve şimdi ona bakan Billos’a açıkça sordu.
“Neye bakıyorsun öyle?”
“…Bir şey değil.”
Billos aklındaki düşünceleri bir kenara itti ve sihirli bir çanta çıkardı.
“İşte istediğiniz eşyalar.”
Cale masayı işaret etti ve Billos çantayı üstüne koydu. Cale o anda ona sordu.
“Caro Krallığı hakkında ne biliyorsun?”
“Affedersiniz? Neden birdenbire Caro Krallığı’nı gündeme getiriyorsunuz?”
Billos, bugün Cale ile başka şeyler hakkında konuşmayı ummuştu. Sonuçta o bir tüccardı. Cale’in şimdiye kadar ne yaptığı ve dün geceki hareketlerinin ardındaki sebep hakkında iyi bir fikri vardı.
Bu yüzden dün gece onun yaptığı o tehlikeli eylemlerden faydalanmak istedi.
“Affedersiniz, genç efendi-nim. Bence önce size dün geceyi rapor etmem gerekiyor.”
“Gerek yok.”
“Affedersiniz?”
“Bununla ilgilendiğine eminim.”
Billos ağzını kapattı.
Az önce, saraya girerken.
Billos, Choi Han’dan duyduğu bilgileri ve başkentte bulduğu her bilgiyi bazı şeyleri doğrulamak için toplamıştı.
Güneş Sarayı. Şahsen görmemiş olsa da lüks ve geniş salonlu bir saray olduğunu duymuştu. O sarayın kolonlarından biri düşmeye başlamıştı.
Önündeki kişi tek başına düşmesini engellemişti.
Daha sonra kan kusmuştu ve yatak odasına kadar desteklenmesi gerekmişti.
Billos, Cale’in bugün her zamankinden daha solgun göründüğünü düşündü. Cale o anda ona bir soru sordu.
“Billos, neden bu görevi sana bıraktım sanıyorsun?”
Bu sorunun cevabını çoktan belirlemişti.
Billos konuşmaya başladı.
“Sanırım beni güvenilir buluyorsunuz.”
“Tabii ki.”
Billos içini çekti.
Artık domuz gibi terlemiyordu. Rahatlamış hissediyordu.
“Genç efendi-nim, Caro Krallığındaki müzayede evinden mi bahsediyorsunuz?”
Cale, niyetini çabucak anlayan Billos’a başını salladı. Bunu zaten veliaht prensle de tartışmıştı.
Gizli odada buldukları eşyalardan ikisinin icabına bakılması gerekiyordu. Bunun nedeni, Roan Krallığının bu iki eşyayı halka açık olarak idare etmesinin zor olmasıydı.
“Gizli müzayede evinin VIP müzayedesine katılmak istiyorum.”
“…Sıradaki Şubat ayındaki yeni yıl kutlama müzayedesi. Bahsettiğiniz o mu?”
“Evet.”
Caro Krallığı.
Kara Elfleri saklayan yasak bölge sayılan çölden çok, müzayede eviyle ünlüydüler.
Bu VIP müzayedesi, garip bir şekilde gelişmiş Caro Krallığındaki en gizli ancak halka açık olan müzayedeydi.
‘Bir Kahramanın Doğuşu’, Caro Krallığını anlatırken bu müzayedeyi de anlatmıştı.
“Billos, mümkün mü?”
VIP açık artırması.
Buraya ne Cale ne de veliaht prensin kendileri olarak katılmamasının bir nedeni vardı.
Gizli masanın altındaki mağarada buldukları bu iki eşyanın aslında sahipleri vardı. Cale bile nasıl olup da bu eşyaların Papanın tabutuna düştüklerini anlayamadı.
Bununla birlikte, bu iki öğenin hala orijinal sahiplerine ait olduğu herkes tarafından biliniyordu.
“Evet efendim, mümkün. Bazı şeyleri açık artırmaya mı çıkarmaya çalışıyorsunuz?”
“Hayır.”
Billos kaşlarını çatmaya başladı.
Bir şeyleri açık artırmaya çıkarmayı planlamıyorsa neden oraya gitmek istiyordu?
Cale, Billos’un sorusuna cevap vermedi ve ona bir emir daha verdi.
“İki kişiye davetiye gönderebilir misin?”
“Davetiye mi?”
“Evet. Şubat müzayedesine katılmalarını söyleyen bir davetiye.”
“… Anladım. Bunu gizlice mi yapmam gerekiyor?”
“Evet. Kim olduğumuzu söyleyemeyecekleri şekilde yap.”
“Kulağa harika geliyor.”
Cale, Billos’a bir şey daha söyledi.
“Anlaşmaların işlem ücretlerini alman için bir şeyler ayarlayacağım.”
“…Büyük bir işlem gibi görünüyor.”
“Öyle.”
Billos başını salladı ve ayağa kalktı.
“Gelecek yıl görüşürüz genç efendi-nim. Sanırım şubatta Henituse bölgesine gelmeliyim?”
“Hayır.”
Cale, Billos’a bir sonraki toplantılarının yerini söyledi.
“Gyerre bölgesi.”
“… Anladım. Yeni yıldan itibaren orada mı olacaksınız?”
Billos,beklenmedik ‘Gyerre Bölgesi’ cevabına rağmen sakince sordu. Cale başını salladı.
“Emin değilim. Muhtemelen kuzeyden Gyerre bölgesine ineceğim.”
“Kuzey?”
“Evet.”
Billos başka bir şey sormadı. Bunu, Cale’in Şubat ayında Gyerre bölgesine gitmeden önce Roan Krallığının Kuzeybatı veya Kuzeydoğusunda biraz zaman geçirmesi olarak anladı.
Ancak Cale’in bahsettiği Kuzey, bu yerlerden hiçbiri değildi.
Choi Han, Cale’e bir soru sorarken Yardımcı Yüzbaşı Hilsman Billos’u dışarı çıkardı.
“Cale-nim, genç efendi Antonio durumunu şubat ayına kadar erteliyor muyuz?”
“Zorundayız. Sonuç olarak İmparatorlukta beklediğimden daha uzun süre kaldım.”
İmparatorlukta beklenenden daha uzun süre kalmak, planlarını alt üst etmişti.
Genç efendi Antonio Gyerre’nin zayıflığını daha sonra kullanma planını ertelemesi gerekiyordu.
Cale, planlarının değişmesi gerektiği konusunda endişeli görünen Choi Han’a omuz silkti.
“Başka seçeneğimiz yok. Neredeyse yeni yıl. Yeni yılı evde ailemizle birlikte geçirmemiz gerekmez mi?”
“Ah.”
Choi Han küçük bir ses çıkardı. Cale, Raon’un konuşmaya devam ederken aniden ortaya çıkan yuvarlak kafasını okşamaya başladı.
“Yeni yılda evde olacağımı söyledim, o yüzden gitmem gerekiyor.”
Hem babasına hem de On ve Hong’a yeni yılı evde geçireceğini söylemişti. Verdiği sözü tutmak zorundaydı.
“Sen de buna katılmıyor musun?”
“Haklısınız. Cale-nim, kesinlikle haklısınız.”
Choi Han başını sallarken masumca gülümsedi. Cale, iki Ejderha ve bir insana yaklaşan planlarını anlatmadan önce Choi Han’ı izledi.
“Yeni yılı evde geçireceğiz ve sonra kuzeye gideceğiz.”
“İnsan, Balinaları görecek miyiz?”
“Evet.”
Witira, deniz yolu sözleşmesini sık sık gündeme getirmişti. Cale, Balina kabilesiyle buluşmak için kuzeye gitmeden önce Kaplan kabilesi için bir yer hazırlamayı planlıyordu.
Ama hepsi bu kadar da değildi.
Billos’un getirdiği sihirli çantayı aldı ve Eruhaben ve Raon’a verdi. Cale’e şüpheli bir bakışla bakan Eruhaben çantayı aldı ve sordu.
“Simya malzemeleri mi bunlar?”
“Evet efendim.”
Heyecanla bağırmaya başlarken Kara Ejderhanın gözleri fal taşı gibi açıldı.
“Artık ateş sütununu yapabiliriz!”
Çanta, İmparatorluğun ateş sütununu oluşturmak için kullanılan malzemelerle doluydu.
Eruhaben cevap verirken sırıttı.
“Tabii ki. Bu harika Ejderha, malzemeler elinde olduğu sürece her şeyi yapabilir, küçük çocuk.”
Cale, Kuzeyde gündemine ekleyecek nasıl başka bir görevin daha olduğunu düşünürken biraz yorgun görünen yaşlı Ejderhayı gözlemledi.
Raon sorarken Eruhaben’e parlayan gözlerle baktı.
“Bunu ne zaman kullanacağız?”
Altın Ejderha irkildi.
Bu ateş sütunu, İmparatorluğun yarattığının geliştirilmiş bir versiyonu olacaktı. Bu süreçte bazı testler yapmaları gerekmesine rağmen istedikleri gibi kullanamazdılar.
Bu yüzden soruyu kolayca cevaplayamıyordu.
Kara Ejderha ve Eruhaben sessizce birbirlerine baktılar.
Ancak, birileri sorularını onlar için rasgele yanıtladı.
Cale’di.
“Muhtemelen gelecek yılın başlarında?”
“Hmm?”
“Hmm?”
İki Ejderha, gelişigüzel bir şekilde devam eden Cale’e döndü.
“Soğuk bir yerde ateş yakarsak sıcak olur.”
Altın Ejderha Eruhaben’in yüzünde sorgulayıcı bir bakış vardı.
‘Sıcak mı? Eminim sadece o güç seviyesinde olmadığını biliyordur?’
O anda Raon’un sesini duydu.
“Bunu Balinalara da gösterelim!”
“Elbette.”
“Haaaa.”
Cale, Eruhaben’in iç çekişini görmezden geldi ve yatağa uzandı.
Kışın sıcacık olmak güzeldi ve sıcacık olmak için battaniyenin altında olmak en iyisiydi.
* * *
Ancak birkaç gün sonra Cale, rüzgârlı bir platforma çıktı.
Yöneticilerden birinin sesi, sihirli bir hoparlör cihazı aracılığıyla bölgede yankılanıyordu.
“Şimdi İmparatorluk topraklarında büyük bir fedakârlıkta bulunan yiğit genç efendi Cale Henituse’ye bir madalya vereceğiz!”
‘Söylediği şey hoşuma gitti.’
Cale bu düşünceyle ileriye baktı.
İmparator onu sevecen bir gülümsemeyle karşıladı.
Arkasında, İmparatorluğun Kraliyet Sarayının dışındaki meydanda, ona bakan büyük bir kalabalık vardı.