Cale, İmparatorluk Prensi Adin ile göz göze geldi ve konuşmaya başladı.
“İyiyim majesteleri.”
Cale incinmiş olduğu halde dik durmaya çalışıyor gibi görünüyordu.
Tuttuğu kanlı mendili ve o mendili tutan hafifçe titreyen elleri herkes görebiliyordu.
Yüzünde de zayıf bir gülümseme vardı.
Hiç iyi görünmüyordu.
Cale o anda konuşmaya başladı.
“Diğer herkes iyi mi?”
“Ah.”
İmparatorluk Prensi ile birlikte gelen yöneticilerden biri derin bir nefes aldı.
Adin, Cale’i bir anlığına gözlemledi. Gözlerinde, hiçbir ilgi veya sıcaklık göstermeyen soğuk bir bakış vardı.
Adin’in yüzünde aniden hem minnet hem de endişe belirdi ve hızla tekrar Cale ile göz göze geldi.
“Evet, sizin sayenizde herkes iyi. Hafif yaralananlar var ama çok ciddi görünmüyor.”
“Anlıyorum.”
Cale, ‘hafif yaralanmalar’ sözünü duyduktan sonra hafifçe kaşlarını çattı. Bakışları daha sonra İmparatorluk Prensinin ötesine, büyücülere ve Simyacılara doğru baktı.
Kuleyi desteklemeye devam ettiklerini gördükten sonra konuşmaya başladı.
“İyi olmalı, değil mi?”
‘Bu kule şimdi iyi olmalı, değil mi?’
Adin, endişesini sonuna kadar göstermeye devam eden Cale’e enerjik bir şekilde karşılık verdi.
“İyi olacak.”
Bu, Cale’in geriye bakmadan önce saygıyla başını eğmesine neden oldu. Hafifçe dağılan saçlarını geriye itti. Parmaklarının uçları titriyordu.
İmparatorluk Prensi, Cale’in titreyen ellerini dikkatle gözlemledi. Veliaht prens o anda konuşmalarına kendini dahil etti.
“Elin çok titriyor. Geçen seferden daha kötü.”
“Hayır, majesteleri. İyiyim.”
Cale, Alberu’ya gülümserken başını salladı. Alberu kaşlarını çatmaya başladı.
“İyi mi?! Bunu en son yaptığında birkaç ay dinlenmen gerekmişti! Kan tükürmenin sebebi vücudunun içeriden parçalanıyor olması!”
‘…İçerden parçalanma mı? Bu biraz fazla değil mi?’
Cale, Alberu’nun kelime seçimi hakkında bir şeyler yapması gerekip gerekmediğini düşünürken biri aniden kollarını kavradı. Daltaro’ydu.
İmparatorluk Prensinin önünde oldukları için sessiz konuşmaya çalışmıştı. Ancak yine de diğerlerinin duyabileceği kadar yüksekti.
“Bu şekilde ayağa kalkmak için kendinizi zorlamanıza gerek yok. Genç efendi Cale, şimdi dinlenmeniz sorun değil.”
Daltaro’nun gözleri hem endişe hem de gurur duygusuyla parlıyordu. Cale, böyle bir bakış gördükten sonra kendini kötü hissetti ama şimdilik buna katılmaya karar verdi.
“…Fakat.”
Onu sessizce izleyen İmparatorluk Prensi Adin, Cale bir şeyler söylemeye çalışırken konuşmaya başladı.
“İyi olacak. Biz buradan sonra her şeyi halledeceğiz, böylece siz biraz dinlenebilirsiniz.”
Sanki sert bir emir veriyor gibiydi.
Bu, İmparatorlukta ve Kraliyet Sarayında olan bir olaydı. Cale’e sert bir şekilde İmparatorluğun gerisini halledeceğini ve Cale’in artık bu işi düşünmemesi gerektiğini söylüyordu.
Cale ağzını birkaç kez açıp kapadı ama Alberu konuşmaya başladığında hiçbir şey söylemedi.
“Ben de bu bahsettiğiniz ‘biz’e dahilim, değil mi?”
Alberu, Adin’e Roan Krallığının elçiliğinin de işin içinde olduğunu söylemeye çalışıyordu. İmparatorluk Prensi benzersiz sıcak gülümsemesini takınmadan önce bir süre Alberu’ya baktı.
“Tabii ki.”
Ancak Alberu, ona içten içe gülmeden edemedi.
Adin, Cale ve Alberu’ya endişeli bir ifadeyle bakıyordu ama bu olay için asla özür dilememişti.
‘Resmi açıklamada da böyle bir şeyin olması çok yazık oldu gibi bir şey söyleyecek kesin.’
İmparatorluk Prensi, Roan Krallığının yanında başını eğmezdi.
Batı kıtasındaki tek İmparatorluk olan Mogoru İmparatorluğu, ortalamanın altında olarak bilinen Roan Krallığına karşı işte böyle davranıyordu.
Veliaht prens Alberu şimdilik bu tavrı kabul etti. Daha sonra uzanıp bugünün kahramanının omzunu okşadı.
“Gidelim. Seni kontrol etmesi için özel doktorumu çağıracağım.”
“Çok teşekkürler.”
Cale, Alberu’nun şövalyelerinden birinin desteğini kabul edip Güneş Sarayından uzaklaşmaya başladığında, İmparatorluktan bir doktorun kendisine yapışmasını önlemede öncülük ettiği için Alberu’ya teşekkür etti.
Birçok kişi, görevlerine hızla dönmeden önce şövalye tarafından desteklenen Cale’in yavaşça uzaklaşmasını izledi.
Kaotik bir geceydi.
Bu Cale için de geçerliydi.
Veliaht prensin kişisel doktoru olan Kara Elf odadan çıkar çıkmaz birkaç farklı insan etrafını sardı.
“…Bu da ne şimdi?”
Cale, Altın Ejderha Eruhaben’in ona tuhaf bir ifadeyle baktığını görebiliyordu. Eruhaben, dilini cıklamadan önce Cale’in vücudunu iyice inceledi.
“Cık, cık, ne şanssız bir insan.”
Cale, ne söyleyeceğini bulamayınca başını çevirdi. Raon yatakta oturmuş, sanki odada sadece onlar varmış gibi ona bakıyordu.
Raon’un bakışı Cale’i tuhaf hissettirdi, bu yüzden başını bir kez daha çevirdi. Bu sefer Choi Han’ı görebiliyordu.
‘Neden böyle bir ifadesi var?’
Choi Han kılıcının kabzasına dokunuyordu ve bir şeyler düşünüyor gibiydi.
Kılıç, içeri geri girmeden önce kınından biraz çıktı. Bu şekilde kendini defalarca tekrar etmeye devam etti.
Cale aniden ürperdi ve konuşmaya başladı.
“Neredeler?”
Hilsman ve Kedi Şövalye.
Cale, konumlarını soruyordu.
Choi Han, Cale’in yatak odasına bağlı banyoya doğru yürüdü. Daha sonra kapıyı açtı.
Gıccccccccrrr-
Cale, kapı açılırken Hilsman’ın içeride olduğunu görebiliyordu.
“Geri dönerken ne yaptın böyle?”
Cale, yapraklar ve kirle kaplı Hilsman’a bakarken kaşlarını çattı. Kedi ve iki boş iksir şişesi Hilsman’ın kollarındaydı.
“Onu buraya getir.”
Cale parmağını salladı ve Hilsman Kedi ile ona yaklaştı. Kedi Şövalye, Cale’i delici bir bakışla izliyordu.
Cale, Kediyi görür görmez konuşmaya başladı.
“Sör Rex.”
Kedi irkildi. Hilsman, Rex’i Cale’in yatağının yanındaki sandalyeye koydu. Rex orada oturup Cale’in konuşmasını dinlemek zorunda kaldı.
“Saray yıkılmadı.”
Kedinin, dişleri hızla kaybolmadan önce ortaya çıktı.
“Arkadaşın kendini ateşe verdi, ama hayatta kaldı. Sonra da yakalandı.”
Rex kaşlarını çatmaya başladı. Cale, yatağın başına yaslanıp konuşmaya devam ederken bunu umursamadı.
Fazla zamanı yoktu.
“Alkolik Simyacıyı tanıyor musun?”
Kedi irkildi.
Elbette, o Simyacıyı tanıyordu. İyi bir adam olarak biliniyordu ve Rex de ondan bazı bombalar satın almıştı.
‘O kişi bunun için mi çalışıyor?’
Cale, Rex’in sorgulayan bakışlarına baktı ve konuşmaya devam etti.
“Sör Rex, o Simyacı mahallenizin, kenar mahallelerin çocuklarına yiyecek veren biri. Choi Han seni ona götürecek. Ailen ve örgütünün geri kalanı zaten saklanıyor, değil mi?”
Cale, bu olay başlamadan önce onların kendilerini gizleyeceklerinden oldukça emindi.
“Ancak, İmparatorluk Prensi, bir şeyler yapma peşinde olduğunuzu bilerek bir gün içinde onları bulacaktır. Choi Han’ın yardımıyla herkesi düzgün bir şekilde gizleyin.”
Rex, Cale’e hemen cevap veremeden tereddüt etti. O anda Cale’in sesini bir kez daha duydu.
“Ne oldu? Arkadaşların işkence görüp öldürülebilecekken kendi başına kaçamayacağını mı düşünüyorsun?”
“…Şu-”
“Doğru düzgün davran.”
Rex, Cale’in sözünü kestiğini duyduktan sonra sustu.
Cale’den bilinmeyen bir baskı hissedilebiliyordu.
“Simyacıların Çan Kulesini yok etmeyi planlıyorum. Ayrıca İmparatorluğun bir sonraki İmparatorunun Adin adını almasına da izin vermeyeceğim.”
Bunlar Kutsal Bakirenin hikayesini duyduktan sonra sahip olduğu düşüncelerdi. Cale, planının kilit oyuncularından biri olan Rex’i gözlemledi.
Rei Stecker, Simyacıların yeni lideri olacaktı.
Rex vatandaşların merkezi olacaktı.
Halkı kurtaracak isyanın kahramanı olacaktı.
“Böyle bir şeyin olması mümkün değil.”
Rex başını salladı. Cale güldü ve konuşmaya başladı.
“Şuradaki Ejderhayı göremiyor musun?”
Rex birdenbire kelimeleri bulamamıştı. Kara Ejderhayı şimdiye kadar fark etmemişti.
Cale daha sonra konuşmaya devam etti.
“Seni kenar mahallelere götürecek olan Choi Han bir kılıç ustası.”
Rex yavaşça Choi Han’a baktı. Choi Han aurasını yavaşça yükseltti.
“Ayrıca, İmparatorlukta ortaya çıkacak yeni bir kahraman sana yardım edecek.”
“… Yeni bir kahraman mı?”
Rex, Cale’e baktı. Cale parmağını kaldırdı.
“Ben.”
Ardından kendini işaret etti.
Rex’in kafası karışmıştı.
Ancak Cale yanlış bir şey söylememişti.
İmparatorluk düşen kolon ile bu olayı gizleyemezdi. Çok fazla insan görmüştü.
Ayrıca, birinin Simyacıların Çan Kulesinin Kule Başkan Yardımcısına suikast düzenlemeye çalıştığı gerçeğini de saklamaları gerekiyordu. Vatandaşların dikkatini başka yöne çekmek için başka bir şeye ihtiyaçları vardı.
Orada bulunan herkes, kolonun yıkılmasını engelleyen kişinin Cale olduğunu biliyordu. Cale, mutlu bir şekilde bu eğlencenin bir parçası olmayı planlıyordu.
“Muhtemelen yarın sabah bir kahraman olacağım. İmparatorluğun vatandaşları da muhtemelen beni biraz sevecektir.”
Eruhaben, Cale’e sorgular bir şekilde baktı ama hiçbir şey söylemedi. Raon şiddetle başını salladı.
Cale’in bir sonraki açıklamasını duyduktan sonra kafasını Cale’e çevirmeden önce Rex herkese bakıyordu.
“Çünkü herkesi kurtardım.”
Cale bu sefer yardımlarını saklamayı planlamıyordu. Kedi ile konuştu.
“Sör Rex, kimse ölmedi.”
“Ah.”
Rex bir iç çekti. Kaşları çatıktı ama Cale rahatlamış mı yoksa hayal kırıklığına mı uğramış olduğunu anlayamadı.
“Sör Rex, fazla zamanımız yok.”
Cale daha sonra Choi Han’a bakmak için bakışlarını Rex’ten çevirdi. Choi Han başını salladı ve hala yaralı olan Kediyi kaldırdı.
Rex sessizce Cale’i gözlemlemeye devam etti.
“Rex, önündeyken fırsatı değerlendir.”
Fırsat.
Bu kelime Rex’in konuşmak için ağzını açmasına sağladı ancak Cale’in sonraki sözleri onun hiçbir şey söylemeden ağzını kapatmasına neden oldu.
“Ve bugün olanlar hakkında ne konuştuğuna dikkat et.”
Cale, bunu söylerken ‘Hükmeden Aura’yı Rex’e odakladı. Rex’in bir şey söyleyemediğini görünce bakışlarını Choi Han’a çevirdi.
“Billos için.”
Cale, Choi Han’a bir not verdi ve Choi Han notu cebine koydu.
“Yakında geri geleceğim.”
“İyi. Sabah olmadan dön.”
Choi Han pencereden çıkarken hiçbir şey söylemedi. Cale sessizce Choi Han’ın uzaktan gözden kaybolmasını izledi.
Koluna vuran bir ön pençe vardı.
“Ne?”
Cale konuşmaya başlarken pek düşünmedi. Kara Ejderha karşılık verdi.
“Uzan.”
Cale uzandı.
Raon battaniyeyi Cale’in boynuna kadar çekti. Eruhaben inanamayarak iç çekmeye devam etti. Raon, konuşmaya başlarken Cale’in iyice sarıldığından emin oldu.
“Goldie dede sana hemşirelik yapacak. Ben Choi Han’ı takip edeceğim. Onunla gitsem daha da iyi olacak.”
Raon sanki ‘bunu bana bırak’ dermiş gibi göğsünü şişirdi. Cale konuşmaya başladı.
“Sadece yanımda kal.”
İçinde, Raon da giderse işlerin daha karmaşık hale geleceğine dair kötü bir his vardı. Choi Han ve Billos’un kombinasyonu yeterince iyiydi. Billos, iş gizli şeylere geldiğinde yetenekliydi.
Raon gözlerini kocaman açıp sormadan önce bir an kaşlarını çattı.
“…Yanında kalsam hoşuna gider mi?”
“Evet.”
Cale kısa bir yanıt verdi çünkü kendini tembel hissediyordu ve Raon’un dudakları seğirmeye başladı ve Cale’in yanına top gibi yuvarlandı.
Cale daha sonra yavaşça uykuya daldı.
Yatak odasının dışı gürültülüydü ama bu onu ilgilendirmezdi.
* * *
Cale, ertesi sabah uyanır uyanmaz irkildi.
Kara Ejderha Raon artık görünmüyordu. Eruhaben, Hilsman ve Choi Han orada durmuş, ve dün geceye kıyasla temizlenmiş görünüyorlardı.
“Neden bu kadar şaşırdın? Sevgili genç efendimiz Cale.”
Veliaht Prens Alberu yatağın hemen yanındaki sandalyede oturuyordu.
“Majesteleri, gözlerimi açtığımda gördüğüm ilk şey siz olunca gözlerim kamaştı, gerçekten de Krallığın yıldızısınız.”
“Yeter.”
Alberu onun sözünü kesti ve Cale vücudunu kaldırmadan önce sustu. Sonra tekrar Alberu’nun sesini duydu.
“Madalya alman gerekecek gibi görünüyor.”
Alberu, Cale’in, söylediklerini duyduktan sonra irkildiğini görebiliyordu. Alberu, Cale’in Roan Krallığındaki Meydan Terör Olayından sonra da ne madalya ne de güç istemediğini hatırladı.
Bu yüzden hızla ekledi.
“Elbette madalyanın yanında para gibi ödüller de var. İmparatorluğun şu anda dikkatleri dün gece olanlardan başka yöne çevirecek bir yola ihtiyacı var-”
Alberu konuşmayı bıraktı ve Cale’e baktı.
“Mutlu görünüyorsun?”
Cale konuşmaya başlarken sabahı mutlulukla karşıladı.
“Majesteleri, neden işleri daha da büyütüp madalya töreni yapmıyoruz?”
“Ne?”
“Adil soylu.”
Cale konuşmaya devam ederken parmaklarını birer birer yavaşça kaldırdı.
“Zayıf olmasına rağmen güçlü bir adalet duygusuna sahip olan ve zayıfları kurtarmak için kendini feda etmeye hazır olan adil soylu. Kimliğe ya da milliyete önem vermiyor ve güçlü ve güzel bir kadim güce sahip.”
Alberu, Cale’in gözlerindeki tazelenmiş ifadeyi görebiliyordu.
Cale yavaşça konuşmaya devam etti.
“Majesteleri, İmparatorluk halkının kahramanı olmak istiyorum.”