Harol, bodrum katının bir hapishane ve köleler için bir konut olarak kullanıldığından şüpheleniyordu.
Tak. Tuk. Tak. Tuk.
Cale’in grubu, taş merdivenden aşağı inip bodrum katına ilerlerken fazla bir şey söylemedi. Şu an hepsinin kafasında tek bir şey vardı.
“Bir ölü mana bombası mı?”
Rosalyn bir iç çekti.
Tak.
Cale bodruma inmek için son adımda durdu.
“Leydi Rosalyn, lütfen bodruma biraz ışık tutun.”
“Anladım.”
Rosalyn bazı ışık küreleri yarattı ve onları bodrumun farklı bölgelerine gönderdi. Küreler kısa sürede tüm alanı aydınlattı.
“Bir hapishane gibi görünüyor.”
Cale, Choi Han’ın yorumuna başını salladı.
Etraf demir kafeslerle doluydu. Gidilecek birçok yol olmasına rağmen, hepsinin sonu kafeslere çıkıyor gibiydi. Choi Han basit ama karmaşık düzene baktı ve konuşmaya başladı.
“Bir labirent gibi görünüyor. Cale-nim, önce aşağı ben mi insem?”
“Ölmek mi istiyorsun?”
“… Affedersiniz?”
Choi Han, Cale’in gülümsediğini görebiliyordu.
Cale, yanına bakmadan önce Choi Han’a hareketsiz kalmasını işaret etti.
Raon hâlâ burnunu çekiyordu. Bunu yaparken görkemli bir Ejderha gibi görünmese de Cale, Raon’un işini yapmasına izin vermeye devam etti.
Raon, biraz daha burnunu çektikten sonra Cale ile göz teması kurdu. Raon, Cale’in sıcak bakışını gördükten sonra burnunu çekmeyi bıraktı ve kafa karışıklığı içinde başını eğdi.
O anda Cale bodrumu işaret etti ve Raon ile konuşmaya başladı.
“Raon, git!”
Gözlerini birkaç kez boş boş kırpan Raon sonunda başını salladı.
“Pekala, insan! Sadece beni takip et!”
Raon tekrar koklamaya başladı.
Karanlık özelliğine sahip olmadıkça ölü manayı tespit etmek zordu. Raon’un bunu yapabilmesinin tek nedeni, ölü mananın, Raon’un alışık olduğu ölü Ejderhanın manası olmasıydı.
“Hmm?”
Raon, Cale’in onu takip etmediğini fark edince arkasına baktı.
Cale, kollarını kavuşturmuş bir şekilde merdivenin duvarına yaslanmıştı.
“Hepsini bulunca bana haber ver.”
Raon, Cale’in eliyle ona ileri gitmesi için yaptığı harekete bakıp başını salladı ve kokuyu takip ederek ilerledi. Choi Han kıpırdanırken bunu izledi. O anda, Rosalyn kendini yerden hafifçe kaldırmak için havaya kaldırma büyüsü kullandı.
“Genç efendi Cale, bunu yaparsam Raon-nim’i takip edebilirim, değil mi?”
“Evet. Yolculuğun tadını çıkar.”
Rosalyn, Raon’un peşinden gitmeden önce gülümsedi. Raon’un yolunda olduğundan emin olmak için izlediği rotayı doğrulamakta küçük mana küreleri kullanıyordu.
Bunu bir süre izleyen Choi Han sonunda konuşmaya başladı.
“Cale-nim, Raon’un bir bombayı gözden kaçırıp yaralanabileceğimizden mi endişeleniyorsun? Bu yüzden mi beni burada kalmaya zorluyorsun?”
Cale, Rosalyn’in mana küreleriyle sürekli aydınlanan alanı gözlemlemeye devam ederken yanıt vermedi. Choi Han gülümsemeye başladı ve bir muhafız gibi Cale’in yanında durdu.
‘Konuşma şekli kaba ama her zaman herkese göz kulak oluyor.’
Choi Han bunu düşünürken Cale’in kafasında farklı bir düşünce vardı.
‘Başkalarını çalıştırırken hiçbir şey yapmamak gerçekten en iyisi.’
Rosalyn ve Raon o burada dinlenirken çalışıyorlardı. Ancak bu dinlenme anı çok uzun sürmedi.
“Buldum!”
Bodrumun merkezi, tüm bu dolambaçlı yolların bağlandığı yer, Raon’un bağırdığı yerdi.
“Beni takip edebilirsin.”
Bodrumun ortasından onca yolu yürüyen Rosalyn, onları Raon’a yönlendirdi. Cale, bu fabrika benzeri bölüme girdiğinde Raon’un ön pençesiyle yeri işaret ettiğini görebiliyordu.
“İşte buradan geliyor! Çok güçlü!”
Cale yere baktı.
Demirden yapılan kafeslerin aksine, bu alanın zemini taş arduazdan yapılmıştı. Konuşmaya başladı.
“Bu levhaları kaldırmamız gerekiyor gibi görünüyor.”
Cale başını çevirdi. Levhalara bakan Choi Han da başını çevirdi. Cale, Rosalyn ve Raon ona bakıyordu.
“Ahem.”
Choi Han kılıcını çıkardı ve iki kolunu da yukarı kıvırdı.
“Ben kaldıracağım.”
Choi Han bunu tahtaya doğru uzanırken söyledi. O anda Raon konuşmaya başladı.
“Ama ben daha hızlı yapabilirim.”
Siyah mana büyük arduazlara doğru yöneldi.
Toplam dört levha siyah mana tarafından kaplandı.
Klank. Klank.
Levhalar yavaşça yukarı kalktı. Choi Han irkildi.
Cale, konuşmaya başlamadan önce dört levhanın sorunsuz hareket etmesini izledi.
“Gerçekten harika ve güçlüsün.”
Raon kıkırdadı ve Choi Han’a baktı. Choi Han, Rosalyn’e bakmadan önce içini çekti.
“Rosalyn, görünüşe göre kiri de biraz yukarı kaldırmamız gerekiyor.”
“Ah, bunu hallederim.”
Cale, Choi Han ve Rosalyn’in arasına girdi. Rüzgârın Sesinin zayıf bir versiyonunu etkinleştirdi.
Shaaaaaaa-
Bir zamanlar arduazların durduğu yerde hafif bir rüzgâr esiyordu. Kirin bir kısmı basit bir şekilde kenara çekildi.
Choi Han bakışlarını yana çevirdi. Cale, Choi Han’ın bakışlarını gördükten sonra kaşlarını çatmaya başladı.
“Bana neden öyle bakıyorsun?”
“…Bir şey yok.”
Choi Han yavaşça yürüdü ve kılıcını aldı. Rosalyn, Cale’e yardım etmeden önce sessizce kıkırdadı.
Bir seferde sadece az miktarda kir taşıyor olsa da, zor değildi. Sadece sıkıcıydı. Cale, düşünmeye başlarken toprağı yavaş yavaş hareket ettirmeye devam etti.
‘Süper Kaya bunu neden yaptı?’
Cale, Korkunç Dev Arnavut Taşının biraz önce söylediklerini hatırladı.
‘Kendini feda etmeye mi çalışıyorsun?’
Bu ifade Cale’in endişelenmesine neden oldu.
Neden?
Bunun nedeni, Süper Kayanın derin sesinde bir dürtü sezmesiydi.
Cale mazoşist değildi. Süper Kayanın kendisine kendini feda etmesini söylediğini duymak Cale’i ürpertti.
‘Süper Kayanın gücünün nasıl çalıştığını gerçekten anlayamıyorum.’
Bu gücü aldığından beri hiç kullanmamıştı.
Ayrıca onu kullanmak gibi bir planı da yoktu.
Süper Kayayı anlatan o eski kitap bile gücü tarif etmiyordu.
Söylediği tek şey şuydu…
‘Süper Kaya güçlüydü.’
‘Herkesi korumak için kendi vücudunu öne koydu.’
Kitabın sahip olduğu tek şey bu tür bilgilerdi.
Cale bir karar vermeden önce bir an düşündü.
‘Görmezden gel.’
Sesi çılgın zırvalamalar olarak duymazdan gelmek yeterliydi.
‘Kendimi feda etmek mi?’
‘Neden yapayım?’
Cale’in bunu yapmak gibi bir düşüncesi yoktu.
“İnsan, insan!”
Raon o anda Cale’e seslendi.
“-“Ah.”
Cale, Rüzgârın Sesini hemen devre dışı bıraktı.
Beklediği eşya sonunda göründü.
Aynı anda bir ses duymaya başladı.
Tik tak. Tik tak.
Bu bir saatin tik tak sesiydi.
Raon bağırmaya başladı.
“Budur! Koku kesinlikle buradan geliyor!”
Rosalyn çömeldi ve eşyayı incelemeye başladı.
İnce camdan yapılmış bir küreydi.
Küreyi çevreleyen bir sürü yabancı cihaz gördü. Ancak dikkatini çeken şey cam kürenin içindeki sıvıydı.
Küre siyah bir sıvıyla doluydu.
“… Bu garip.”
Konuşmaya başladığında yutkundu.
“… O haklı. Bu garip. Bu sıvı nedir?”
Rosalyn’in yanına inen Raon, çukurun içine baktı ve kaşlarını çatmaya başladı.
Ortasında siyah sıvı olan yaklaşık on bomba görebiliyordu.
Bunun yanında, daha önce hiç görmediği bir sihirli bombanın yanı sıra mor bir sıvıyla dolu bir küre de vardı.
Bu mor sıvı da neydi?
Rosalyn ve Raon mor sıvıya baktılar. İlk konuşan Raon oldu.
“Bu doğal bir şey gibi görünmüyor. Küreyi kırmam ve ne olduğunu anlamak için daha yakından bakmam gerekecek.”
“Haklısın. Raon-nim, bunu kesinlikle araştırmamız gerekiyor.”
Ancak, söylediklerinin aksine, büyücü ve Ejderha ne olduğu hakkında bir fikirleri varmış gibi görünüyordu. İkisi Cale’e bakmadan önce birbirlerine baktılar.
Onlarla göz teması kuran Cale konuşmaya başladı.
“Ateş olmalı.”
Beklenildiği gibi.
Büyücü ve Ejderha aynı fikirde değildi. Rosalyn konuşmaya başladı.
“İmparatorluk ateş sütununu yarattı ama nihai amaçları Toonka ve Whipper Krallığını kaleye çekmek gibi görünüyor.”
“O haklı! Büyük ve güçlü benliğim bile İmparatorluğun bu ölü mana bombasını ve ateş sütununu bu mor sıvıyı havaya uçurmak ve herkesi öldürmek için kullanmayı planladığını düşünüyor!”
“Mantıklı. Ateş her şeyi siyaha boyar ve böylece ölü mana bombaları kullandıklarına dair kanıtları gizlemeyi kolaylaştırırdı.”
“Bu doğru! Kalede hiçbir şey bulamayınca Harol’un içeriye girmemesi için hiçbir sebep kalmayacaktı. Bir kez yaptığında ise, bu kale Boom olacak!”
Boom!
Raon ön patisiyle büyük bir daire çizdi.
“Patlayacaklar ve ölecekler!”
“Haklısın. Hepsi ölmese bile, bazı insanlar ölü mana tarafından zehirlenirse İmparatorluk başarılı olacaktır. Toonka’nın büyücüsü olmadığı düşünülen tarafına gelince, zehirlenirken ateş sütunundan kaçmaları gerekecekti.”
“O salak Toonka’dan başkası için bu çok zor!”
Raon orada durdu ve Cale’e baktı.
Raon, patisiyle Cale’in bacağına hafifçe vurdu. Cale, Raon’un yuvarlak kafasını okşadı.
“Aferin.”
Hehe. Raon sırıttı ve gururlu görünüyordu.
“Gerçekten harika ve zekiyim! İlk büyüme aşamam yavaş olsa bile harikayım!”
“Evet evet.”
Cale ona eşlik etti. Ses o anda bile devam etti.
Cale’in bakışları sihirli bombaya yöneldi.
Bu sizin ortalama sihirli bombalarınızdan değildi.
Sihirli bombanın üstünde yeni bir cihaz asılıydı. Bu cihaz, üzerinde asılı duran içi aşırı dolu mana küresine sahipti. Zaman yavaş yavaş azalıyordu.
27:13:44.
Rosalyn konuşmaya başladı.
“Sanırım Simyacılar ve büyücüler bu sihirli bombayı birlikte geliştirdiler. Sihirli bombayı önceden belirlenmiş bir zamanda patlatmak için büyücünün manasını önceden saklayarak kullanmanın bir diğer yöntemi gibi görünüyor.”
Sihirli bombalar, onları patlatmak için bir büyücüye ihtiyaç duyuyordu.
“Yalnızca yüksek dereceli bir büyücünün bunu fark edebilmesi için küreye çok az miktarda mana koydular.”
Kürenin içindeki mana şiddetli olmasına rağmen, sadece küçük bir miktar vardı.
“Elbette, küredeki mana miktarına göre, sihirli bombanın gücü oldukça zayıf görünüyor. Sadece bir yetişkinin kafası büyüklüğünde bir kayayı kıracak kadar güçlü görünüyor.”
Ancak önlerindeki bu yeni sihirli bombanın bundan daha güçlü olmasına gerek yoktu.
“Ne olursa olsun, ölü mana bombasını patlatmak için yeterli güce sahip olacak.”
Tik tak. Tik tak. Tik tak.
27:12:07.
Rosalyn, Raon ve Choi Han, Cale’e baktı.
Cale yüzünde mutlu bir ifadeyle gülümsüyordu.
“Şimdilik hepsini toplayalım.”
Raon, Cale’in tepkisini bekliyormuş gibi onları hızla alternatif boyutuna sokmaya başladı. Rosalyn, Raon’a vermeden önce içinde mor sıvı olan küreyi kaldırdı.
Rosalyn sihirli bombayı kapmadan önce irkildi ve Cale’e bir soru sordu.
“Bu zamanlayıcıyı ne yapacağız? Zamanlayıcıyı kaldırırsak sihirli bomba patlayabilir.”
Cale, yüzünde hâlâ bir gülümsemeyle konuştu.
“O zaman bırak gitsin.”
“Affedersiniz?”
Çap.
Cale, dikkatlerini çekmek için bir kez alkışladı.
“Girdap yaratacağım, bu yüzden onunla bir bomba patlatmak sıkıntı olmaz.”
“O haklı! Hadi patlatalım! O zaman zamanlayıcı cihazını alabiliriz!”
Raon sevinçle parlak bir şekilde gülümsedi. Cale, emri verirken kendisiyle aynı düşünceye sahip olan Raon’un kafasına hafifçe vurdu.
“Choi Han, Leydi Rosalyn. Başlayalım.”
Artık yangını söndürme zamanıydı.
* * *
“Haahh, geceleri nöbet tutmak en zor şey.”
“Ama savaşmaktan daha iyi değil mi?”
“Bu doğru.”
Akçaağaç Kalesini çevreleyen ateş sütunun etrafında nöbet tutan askerlerden, Whipper Krallığının doğudaki üssüne bakanlar, uyanık kalmak için birbirleriyle sohbet ediyorlardı.
Askerlerden biri hâlâ aydınlık olan hasta çadırına baktı ve konuşmaya başladı.
“Onlar gerçekten iyi insanlar.”
“Öyleler. Komutan-nim’i tanıdıklarını mı söylediler?”
“Evet. Durum böyle görünüyor. Kıtayı dolaşırken yaralılarımızı iyileştirmek için uğradıklarını söylediler.”
Askerlerin bahsettiği kişiler beş rahipti.
“Geldikleri günden itibaren sırayla hastaları mı iyileştiriyorlar?”
“Evet. Dün bütün gece ayakta olmak onlar için zor olmuş olmalı.”
“Haklısın. Onlar için gerçekten minnettarım. Bundan bir şey elde etmiyorlar bile.”
Asker, ateş sütununa bakmadan önce arkadaşının yorumuna başını salladı. Ateş, yaklaşırsanız nefes almayı zorlaştırıyordu.
“Şimdi, bu yangınla ilgili bir şeyler yapabilsek harika olur- ha?”
Ateş sütununa bakan asker irkildi. Bu sese ek olarak farklı bir ses daha vardı.
Craaaackle.
Bu, yanan ateşin sesiydi. Ayrıca farklı bir ses daha vardı.
Ruuuumble.
Bir yıldırım düşmeden önce duyduğun sesti bu.
Asker başını kaldırdı.
Yeni ay gecesiydi. Ancak, bir zamanlar hâlâ parlak yıldızlara sahip olan gökyüzü değişmişti.
Gökyüzü şimdi siyah bir bulutla kaplıydı, bu da yıldızları görmelerini engelliyordu.
Ruuuumble.
Yıldırım düşmeden önce duyduğun ses yine askerin kulağında yankılandı.
“Ha?”
Ve sonra, gece gökyüzünde…
Boooooooom!
Bir patlama meydana gelirken ışık çarpışmaları oldu.
“N, ne!”
Bu bir yıldırım değildi.
Asker, siyah maskeli ve siyah giysili iki kişinin kırmızı bir ışıkla çevrelendiğini görebiliyordu.
Ateş sütununun üzerinde duran iki kişiden biri gökyüzüne doğru ateş topları fırlatmaya başladı.
Bom Bom!
Ateş topları birbirine çarparak ses çıkarmaya başladı.
“Hahaha~!”
Daha sonra yüksek bir kahkaha duydular.
Asker arkadaşıyla konuşmaya başladı.
“H, hey, acele et ve bunu rapor et!”
“Anladım!”
Diğer asker üsse doğru koştu. Ancak, bunu yapmasına gerek yoktu.
Pat, pat.
Birden fazla çadır aydınlanmaya başladı. Sonra şefler ve askerler çadırlarından çıkmaya başladılar. Asker onların çıktığını görünce mızrağını sıktı.
Ruuuumble-
Karanlık gökyüzü öfkelenmeye başladı. Kara bulutlardan küçük kıvılcımlar çıkmaya başladı.
Bir fırtına, hayır, bir tayfun yaklaşıyor gibiydi.
“Hahahah!”
Maskeli kişiler havaya büyü yaparken gülmeye devam ettiler.
Büyü, Whipper Krallığı için bir korku ve öfke kaynağıydı. Yeniden büyü gören askerlerin gözleri hem öfke hem de korkuyla doldu.
Havaya büyü fırlatan iki kişiye bakan bir kişi daha vardı.
Akçaağaç Kalesinin tepesinde duran ve daha da uzun olan ateş sütununu gözlemleyen Cale, Rosalyn ve Choi Han’a baktı.
“Vay canına, Leydi Rosalyn beklendiği gibi iyi gidiyor. Choi Han da iyi gidiyor.”
Choi Han olabildiğince yüksek sesle gülerken Rosalyn büyü yapıyordu.
Basmakalıp kötü adamlara benziyorlardı.
Cale gökyüzüne baktı.
Yağmur bulutu sadece Akçaağaç Kalesinin üzerindeydi.
Her an bir fırtına başlayacak gibiydi.
Swoooooosh-
Güçlü rüzgâr daha da güçlü esmeye başladı.
“Raon da harika.”
Cale kısa değerlendirmesini bitirdi ve elini açtı.
Oooooooong-
Cale’in boynundaki kolyeden mavi bir ışık oluşmaya başladı.
Hükmeden Suydu.
Bu su yeniden ortaya çıkıyordu.
Kara bulutun içinde birden fazla su damlası belirmeye başladı. Cale konuşmaya başlarken su damlalarının sayısını arttırdı.
“Başlayalım.”
– Anladım.
Raon zamanlayıcıyı kaldırdı.
Tik tak. Tik tak. Tik tak-!
Zamanlayıcı durdu. Raon daha sonra sihirli bombayı Rosalyn ve Choi Han’ın durduğu yerden daha yükseğe fırlattı.
Bir an sonra.
Baaaaang!
Gökyüzünde büyük bir patlama yankılandı.
Sihirli bomba kimsenin olmadığı bir alanda patladı.
Aynı zamanda Cale gözlerini açtı.
Damla damla yağmur yağmaya başladı.
Yağmur kısa sürede herkesin görüşünü kısıtladı.
Şaaaaaaaaaaa-
Hükmeden Su, Akçaağaç Kalesine akmaya başladı.
Akçaağaç Kalesini şiddetli bir yağmur fırtınası sardı.