“…Ben ne?”
Clopeh’nin sesi biraz titriyordu.
“Ne yapmaya ihtiyacım var?”
Wyvern Şövalyeleri Tugayı.
Bu isim, her duyduğunda kalbini titreten bir isimdi.
Kuzey efsanelerinin içinde, Wyvern Şövalyeleri Tugayı efsanesi gelmiş geçmiş en büyük güçtü. Eğer o efsaneyi bir kez daha kontrol edebilirse, Kuzey, en azından Paerun Krallığı, merkezde onunla gelişecekti.
Clopeh, Cale’in dudaklarının kenarlarının kalktığını görebiliyordu. Cale başını biraz daha eğdi ve gizlice Clopeh’nin kulaklarına fısıldadı.
“Geçici olacak ama kollarının ve bacaklarının da düzgün çalışmasını sağlayacağım. Elbette kısıtlamalar aynı kalacak.”
Boom. Boom.
Clopeh’nin kalbi çılgınca atıyordu.
‘Gerçekten.’
Düşünmeye başladı.
Karşısındaki bu kişinin, ona her istediğini nasıl yaptıracağını bildiğini düşünüyordu.
Kısıtlamaların aynı kalacak olmasına dikkat bile etmedi.
Cale’in bahsettiği kısıtlama, Cale’e ihanet ederse patlayarak ölecek olmasıydı. Ona ihanet etmediği sürece…
Efsaneyi bir kez daha yeniden yaratma şansına sahip olacaktı.
“Bunca zaman, arkana yaslanıp sadece izlemekten sıkılmış olmalısın, değil mi?”
Sıkılmıştı.
Nasıl sıkılmazdı?
Kılıç konusundaki doğal yeteneğini kanıtladığından beri bir efsane olmak için tek bir günlük eğitimi bile kaçırmamış biriydi.
Hayatta kalmak için bu mevcut yolu seçmiş olsa bile bu, bir anda büyük ölçüde değişen hayatına uyum sağladığı anlamına gelmiyordu.
Clopeh, Cale’in iki kişiyi işaret ettiğini görebiliyordu.
Onlar Kara Büyücü ve en genç kılıç ustasıydı. Cale konuşmaya devam ederken ikisini işaret etti.
“Bu iki kişi, Sör Clopeh.”
Koruyucu Şövalyenin canlanması gözünün önündeydi.
“İkimiz sadece birbirimizle anlaşma yaparız.”
Koruyucu Şövalyenin şeytan gibi gülümseyen kişiye mutlu bir şekilde gülümsemesinin nedeni buydu.
“Anlaşma ne olursa olsun kabul edeceğim.”
Cale’in önünde açgözlü bir gülümseme yerine asil bir gülümseme belirdi.
Cale, konuşmaya başlamadan önce yeniden Koruyucu Şövalye gibi davranmaya başlayan Clopeh’yi iyice gözlemledi.
Sesi nazikti.
“Beyaz Yıldız adında birinin İmparatorluğu, Kuzeyi ve tüm Batı kıtasını işgal ettiği ve işgal etmeye çalıştığına dair söylentiler yay.”
Ayı Kral şunları söylemişti.
‘Seçilmiş ve seçilmemiş insanlar var.
Seçilmemiş insanlar felaketlerle ve çorak topraklarla karşı karşıya kalırlar.’
Komik bile olmayan bir saçmalıktı.
‘Bunu yapmalarına izin vereceğimi kim söyledi?’
“Beyaz Yıldızın bir felaket olduğu söylentisini yay.”
Eski çağlarda olanın tam tersi bir durum yaratabilirdi.
Cale bakışlarını Clopeh’ten Cage ve Taylor’a çevirdi. Witira’ya da baktı.
Bunu sadece Clopeh’e değil, hepsine söylediğini anladılar.
“Ayrıca Beyaz Yıldıza karşı ayakta duran ve savaşan insanlar olduğunu da söyleyin.”
Cale, Paralı Asker Kralı Bud Illis’i düşündü.
Cale, bir iyilik için geçici olarak Doğu kıtasına dönen p*ç kurusu ile temasa geçmişti.
‘Söylentileri yay!’
Söylentiler yayılırsa antik çağlarda yaşananlardan farklı bir tablo ortaya çıkardı.
Antik Beyaz Yıldızın aksine, bu Beyaz Yıldız herhangi bir ülkeyi veya herhangi bir kişiyi seçme şansına sahip olmayacaktı.
“Beyaz Yıldız, Ayı Kral ve Aslan Kral ne kadar güçlü olursa olsun…”
Bireysel olarak ne kadar güçlü olursa olsunlar…
“Dedikoduları yenemezler.”
Doğa olmak, tanrı olmak isteyen Beyaz Yıldız.
Eski zamanların aksine, bu sefer onu takip eden neredeyse kimse olmayacaktı.
Cale, Clopeh’nin ona baktığını ve ağzını açmaya başladığını görebiliyordu.
“Cale-nim, sanırım bu sefer o felakete karşı savaşacak olanlar Wyvern Şövalyeleri Tugayımız olacak.”
“Evet. Kulağa harika gelmiyor mu?”
“Kulağa harika geliyor.”
Cale o anda zihninde Raon’un sesini duydu.
– İnsan, Clopeh’nin gözleri normalden daha çılgın görünüyor!
‘Tabii ki.’
Bir daha asla elde edemeyeceği bir şans kazanmıştı ve şimdiye kadar her türlü korkunç şeyi yapmış olan Beyaz Yıldıza karşı savaşırken havalı görünecekti.
Daha da delirmeden bununla nasıl başa çıkacaktı?
– … İnsan, daha çılgın olan Clopeh savaşırken ‘Ben bir efsaneyim!’ gibi bir şey söylemez mi?
Kesinlikle böyle bir şey yapacak biriydi.
Cale’in dudaklarının kenarları neşeyle seğiriyordu.
‘Beyaz Yıldız, sen de çılgın bir p*çsin, ama böyle tuhaf bir şekilde çılgın bir p*çe karşı savaşmanın tadını çıkar.’
Cale, çok ilginç bir tablo ortaya çıkmak üzere olduğu için heyecanlanmaya başlıyordu.
***
“Strateji toplantımızı burada sonlandıracağız.”
Cale’in yorumu üzerine herkes koltuklarından kalktı.
Hiçbirinin oyalanacak ve sohbet edecek vakti yoktu çünkü yapacak çok işleri vardı.
“Genç efendi Cale.”
“Genç efendi-nim! Hadi birlikte gidelim!”
Taylor ve Cage, Cale’e yaklaşırken Balinalar ve Clopeh vedalaşıp hızla odadan çıktılar.
“Genç efendi Cale, sağ salim uyandığınızı görmek içimi rahatlattı.”
Taylor gülümseyip geç klan selamını verdi ve Cale de ona gülümseyerek karşılık verdi. Daha sonra sakince Cage’e bir soru sordu.
“İstediğimi yaptın mı, Leydi Cage?”
“Affedersiniz?”
Cage, Cale’in ciddi gözlerine bakarken kafası karışmış görünüyordu.
Ciddi bir tonda devam etti.
“Ölüm Tanrısına küfretmekten bahsediyorum.”
“Ah!”
“Unuttun mu?”
“…Evet, İmparatorluğa geldiğimizden beri işler çok telaşlıydı.”
Cage cevap verirken Cale başını kaşıdı.
“Şimdi yapmalı mıyım?”
Sesi muzip geliyordu. Ancak hiçbir fikri yoktu.
“Evet, lütfen bunu her gün yap. Senden bunu içtenlikle rica ediyorum.”
“Umarım benim için de aynısını yapabilirsiniz.”
“Ben de! İyi küçük Cage! Onun sırtına bir şaplak atacağımı söyle!”
Cale, Choi Han ve Raon yüzlerinde ciddi ifadelerle benzer şeyler söylediler. Herhangi biri ciddi olduklarını söyleyebilirdi.
Cage çok geçmeden kendi ciddi ifadesiyle cevap verdi.
“Yine aptalca bir şey yapmış gibi görünüyor. Anladım. Her gece dualarımda ona küfredeceğim. Dört gözle beklesin.”
Cale içten bir minnetle Cage’e gülümsedi.
O anda oldu.
‘Cale!’
Topacın kırbacını tekrar eline alırken bir Rüzgâr Elementalinin sesini duyabiliyordu.
Tanıdık bir Rüzgâr Elementaliydi.
Sürekli ‘Yıkım, kaos, umutsuzluk!’ diye bağıran, onu her zaman takip eden üç kişiden biriydi.
‘Geçen sefer ne dediğimi hatırlıyor musun?’
‘Geçen sefer ne dediğini mi?’
Cale, her zaman yok etmesi için bağıran bu serserinin ona söylediği son şeyi hatırladı.
‘Senin gibi Rüzgâr Elementallerini duymayan kimse için imkânsız. Söyleyecek bir şeyim var. Yıkım adına!’
Bu Rüzgâr Elementali, Cale’e söyleyecek bir şeyi olduğunu söylemişti. Dahası, yıkım için bir şeydi.
“… Genç efendi-nim?”
Cale, gruptan bir köşeye geçici olarak uzaklaşmadan önce Cage’e durmasını işaret etti.
Köşeye gelince sessizce konuşmaya başladı.
“Ne söylemek istiyorsun?”
‘Hayat Ağacı seni çağırıyor.’
‘Ah.’
Cale, unuttuğu bir varlığı hatırladı.
Bu dünyada en uzun süredir yaşayan varlık. Hayat Ağacına soracak çok sorusu vardı. Bir süredir ziyaret edemiyordu ama görünüşe göre onu ziyaret etmek için biraz zaman ayırması gerekiyordu.
Rüzgâr Elementali, Cale yolculuğu nereye sığdırabileceğini düşünürken başka bir şey söyledi.
‘Karanlık ateştir.’
‘Ne?
Şimdi ne diyor?’
‘Bize gösterdin. Bize karanlığı yok edebilecek ateşi gösterdin.’
‘Ha? Yıkım Ateşinden mi bahsediyor?’
‘Dorph’un Elementalinin kimliğini biliyorum. Bence senin de oldukça iyi bir fikrin var.’
Dorph, Aslan Kral.
O ve Ayı Kralın, Beyaz Yıldızın karanlığını ve ışığını kontrol ettiği söyleniyordu.
“…Karanlık?”
‘Doğru.’
O zaman bu, Dorph’un…
“Karanlık Elementalisti mi?”
‘Hayır.’
‘Hayır mı?’
‘O zamanlar Dorph’un bir Elementalist olduğunu düşünmüştük. Ancak bir Elemental göremedik.’
Durum buydu.
Rüzgâr Elementalleri, Aslan Kra’ın bir Elementalist olduğunu söylemişti, ancak bir Elemental bulamamışlardı.
‘Yanılmışız.’
‘Rüzgâr Elementalleri bir hata mı yaptı?’
Cale bilinçsizce konuşmaya başladı.
“Yani Dorph bir Elementalist değil mi?”
Sesi o kadar yüksekti ki Mary, Choi Han ve Raon başlarını ona doğru çevirdiler. Cale’in onların bakışlarına dikkat edecek zamanı yoktu.
Neden mi?
‘O p*ç bir Elemental yemiş.’
‘Ha? Az önce ne dedi?’
‘Bir Karanlık Elementali yedi. Daha sonra Elementalin güçlerini aldı.’
‘Böyle bir şey mümkün mü?’
‘İşte bu yüzden Hayat Ağacı seninle konuşmak istiyor.’
‘Lanet olsun.’
Cale söyleyecek söz bulamıyordu.
‘Elemental yemek mi? Nasıl?’
‘Bir Elemental göremedik çünkü Karanlık Elementali o p*çin bedeni tarafından emilmiş.’
“Ho.”
Rüzgâr Elementali, yalnızca iç çekebilen Cale ile konuşmaya devam etti.
‘Geçmişte bir yıldır koruduğum bir bebek Elemental var.’
‘Neden bahsediyor şimdi bu?’
Cale, Rüzgâr Elementalinin açıklamalarının akışını anlayamayınca kaşlarını çatmaya başladı. Rüzgâr Elementali yine de söylemek istediğini söylemeye devam etti.
‘Yıkım konusunda uzmanlaşmış bir bebek Ateş Elementali. Karanlığı da yok edebilir. Sana yardım etmek istediğini söylüyor.’
‘…Oh?’
Cale’in gözleri bu yeni bilgiyle parladı.
‘Cimri ile benzer güçlere sahip bir Ateş Elementali mi var?’
Elementaller, doğdukları andan itibaren, özelliklerini seçtikleri gibi, özelliklerine göre görünümleri değişen ve kendi benzersiz karakterlerini yaratan varlıklardır.
Normal Ateş Elementalleri, Cimrinin yaptığı gibi karanlığa karşı savaşmayı zor bulurdu. Bu, bazı Kara Elf savaşçılarının sahip olduğu birkaç Ateş Elementali için öyleydi.
Ama karanlığı yok edebilecek bir Ateş Elementali mi vardı?
Bu, Cale’in savaşta kullanabileceği daha fazla stratejisi olacağı anlamına geliyordu.
‘Ancak, o bebek Elemental’ın ona yardım etmesi için bir Elementaliste ihtiyacı var.’
‘Ah doğru.’
Cale bilinçsizce başını salladı.
Bir Elementalin gücünü doğru bir şekilde kullanması için bir Elementalist, Elf veya Kara Elfe ihtiyacı vardı. Bir Elemental ile konuşmak için bir sözleşmenin tamamlanması gerekiyordu.
Tüm Rüzgâr Elementalleriyle konuşabilen Cale gibi biri, özel bir durumdu.
‘… Ateş Elementalinin sözleşme yapmak isteyebileceği bir Elf veya Kara Elfi tanıştırmamı ister misin?’
‘Gerek yok.’
Rüzgâr Elementali teklifi anında reddetti.
‘O bebek Ateş Elementalinin sözleşme yapmak istediği bir insanı var. Elementalist olma potansiyeline sahip bir insan.’
‘Oh! Böyle biri mi var?’
Elementalistler en nadir türlerdi.
‘Bebek Ateş Elementalini yanımda getirdim. Ateş Elementallerinin seslerini duyamadığın için sana ne söylediğini söyleyebilir miyim?’
“Tabii ki.”
Cale mutlu bir şekilde başını salladı.
Başka faydalı bir müttefik kazanabileceği bir şanstı.
‘Konuşuyor.’
Rüzgâr Elementali, bebek Ateş Elementalinin sözlerini tekrarlamaya başladı.
‘Ateşli şimşek, ateş denizi, hayranlık.’
‘Hmm?’
‘Ateş denizi ustalıkla tamamlandı. Karanlık ve kaos için bir ateş denizi yaratmak. Ben yok etmeye muktedir büyük ve kudretli bir Ateşim. Rol modelim olan Raon Miru’ya saygı, Yıkım Ateşine son derece saygı.’
Cale bilinçsizce konuşmaya başladı.
“…Ne oluyor be? Garip bir şey getirmişsin-”
‘Yanında tuhaf bir tane mi getirmiş?’
Kaşlarını çatmaya başladığında memnun bir ses duydu.
‘Benim gibi büyük bir Elemental, kaosa, umutsuzluğa ve yıkıma inanan.’
Rüzgâr Elementali idi.
‘Ona benzer bir şey getirmiş!’
Tıpkı onun gibi yıkım, kaos ve çaresizlik için haykıran bir bebek Ateş Elementali getiren Rüzgar Elementali yüzünden Cale’in başı ağrımaya başlamıştı.
Rüzgâr Elementali bunu umursamadı ve bebek Ateş Elementalinin sözlerini tekrarlamaya devam etti.
‘Daha önce tanıştık. Seni dışarı çıkardım. Kırmızı tüy yumağı. O benim.’
“Hmm?”
Cale, geçmişte Hayat Ağacını ziyarete gittiği zamanı hatırladı.
O sırada bir hanı ziyaret etmişti. Bir büyükanne ve torununun işlettiği küçük bir handaydı.
Cale, çıkarken yemek ve içmek için orada durduğunda torunun sözlerini hatırladı.
‘Özür dilerim, konuk-nim.’
Hancının torunu Sully, Cale’e değil, etrafındaki boş havaya bakıyordu.
‘Üzgünüm, gözlerimde bir sorun olup olmadığından emin değilim. Ah, bu gerçekten garip.’
O masum genç adam havadaki bir noktayı işaret etmeden önce biraz mırıldanmıştı.
‘Kırmızı kürkten bir top gibi görünen küçük ve yuvarlak kırmızı bir şey var gibi orada?’
‘Halüsinasyon mu görüyorum? Ah, benim neyim var?’
O kırmızı tüy yumağı, Cale’e saygı duyduğunu söyleyen ve Cale Hayat Ağacının bulunduğu Elf Köyünden ayrılırken, ona yol göstermek isteyen bebek Ateş Elemental’dı.
Hayat Ağacına hizmet eden Elf rahibesi Adite şunları söylemişti.
‘Sizizn için de sakıncası yoksa, mm, bir yıldan daha kısa bir süre önce doğan bu bebek ateş Elemental-nim, size gölün dışındaki köyün girişine kadar eşlik etmek istiyor. Bu uygun olur mu?’
Ateş Elementalinin bunu neden yapmak istediğini de açıklamıştı.
‘Elemental-nim, Cale-nime saygı duyduğunu ve sızlana- hayır, içtenlikle, ayrılacağınız noktaya kadar size gerçekten eşlik etmek istediğini söyledi.’
‘…Bana saygı mı duyuyor?’
‘Evet efendim. Daha önce hiç bu kadar yıkıcı ve çılgın bir yangın görmediğini söyledi! Onun gibi olmak istiyor!’
Bir yaşındaki Elementalin söylediği şey, çılgın Yıkım Ateşi gibi olmak istediğiydi.
Yolunu seçmiş olan Ateş Elementali o yönde büyümüştü.
“…Delilik.”
Cale şoka uğramadan edemedi.
Rüzgâr Elementali umursamadı ve Ateş Elementalinin sözlerini tekrarlamaya devam etti.
‘Sözleşme yapmak istediğim insan beni görmezden gelip duruyor. Bana tüy yumağı gibi davranıyor. Ben büyük ve kudretli bir ateşim! Onunla sözleşme yapmama yardım et. Her yerde ateşten denizler yaratmak istiyorum! Kaos, umutsuzluk, karanlığın yok edilmesi! Ne pahasına olursa olsun onu yok etmeliyiz!’
Cale tuhaf bir şekilde kendini gergin hissetmeye başladı.
Şimdilik geri çekilmeyi seçti.
“Bunun geri kalanını Hayat Ağacını görmeye gittiğim zamana saklayalım.”
Rüzgâr Elementali, Ateş Elementalinin yanıtını hemen paylaştı.
‘Hayat Ağacı-nim, yetişkin olduğumda gölü yakma ve geri dönme şansımın yüksek olduğunu söyledi. Ben gidemem. Kaldığım bir evim var. Anlaşma yapmak istediğim kişinin evi. Anlaşma yapmak istediğim kişi kâbus görmeye devam ediyor.’
“Haaaa.”
Cale içini çekti.
“Sorun nedir?”
Cage endişeyle Cale’e yaklaşırken Rüzgâr Elementali konuşmaya başladı.
‘Bu arada, rüzgârını ateşle birlikte nasıl kullandığını gördüm. Bebeğimiz Ateş Elemental ve ben güçlerimizi birleştirmeye karar verdik. Ateşli bir kasırga yaratacağız! Büyük ve kudretli ateşli bir kasırga!’
Cale, Cage ve diğerlerine bakıp konuşmaya başlamadan önce bir an tereddüt etti.
“İyi bir şey olmuş gibi görünüyor.”
İyi bir şey gibi görünüyordu, öyleyse neden bu kadar ürpermiş hissediyordu?
Cale, Kuzeyin durgun denizlerine bakarken içini çekti.
Diğerleri tuhaf ifadelerle ona baktı ama Cale zayıf bir şekilde konuşmaya devam etti.
“Hadi gidip işlerle ilgilenelim.”
Yapmaları gereken çok şey vardı.
***
Kan gibi kırmızı saçlar rüzgârda titriyordu.
“Yaz yavaş yavaş bizi terk ediyor gibi görünüyor.”
Kuzey rüzgârları adamın yanaklarını okşuyordu.
Uzakta bir buzul görünen soğuk okyanusa bakan kişi konuşmaya başladı.
“Ne oldu?”
O sırada ona yumuşak bir ses ulaştı.
“Cale Barrow, ne düşünüyorsun?”
Kızıl saçlı adam arkasını dönünce kaşlarını çatmaya başladı.
Onu görmeye gelen kişiye yorgun ama yakışıklı bir yüz ve soğuk gözler baktı.
Barrow.
Tüm Ejderha Avcıları, Ejderha Avcısı olduklarında kendi soyadlarını bırakır ve Barrow soyadını alırdılar. Rolü üstlenmeden önce Ejderha Avcılarını hayatlarına bağlayan tek şey ilk isimleriydi.
Kızıl saçlı adam elinde beyaz bir maskeyle yüzünü kapattı.
Yakışıklı yüzünü buruşturduktan sonra tekrar konuşmaya başladı.
“…Sayeru, o lanet eski adı bir kez daha söylediğin an öleceksin.”
Beyaz Yıldızın yüzünde soğuk bir gülümseme vardı.
1000 yıllık yaşamı boyunca kısa bir süre için sahip olduğu bir isme ihtiyacı yoktu.
———-
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir, eheh (=w=)