Hafifçe açık olan demir kapı daha da açıldı ve Choi Han hücreye girdi.
“Cale-nim, buyurun.”
Cale, Choi Han’ın kendisine verdiği uzaysal cep çantasını aldı.
Singten Tüccar Loncası Lideri Plavin’den aldığı şey bu olmalı.
“Rosalyn’e payını çoktan verdim.”
“Peki.”
Cale, Syrem’e yaklaşmadan önce çantayı kaldırdı. Syrem ona öncekinden daha odaklı bir bakışla bakıyordu.
Cale sorarken gülümsemeye başladı.
“Yüzünü hatırlıyorsun, değil mi?”
Syrem’in sadece gözleri Choi Han’a yöneldi ve sonra konuşamadığı için Cale’e döndü.
Syrem, siyah bir miğfer takarken Henituse bölge savaşında Choi Han’a karşı savaşmıştı.
“Sahip olduğun üç antik güç artık onun olacak.”
Cale’in yorumunu duyduktan sonra Syrem’in gözleri Choi Han’a döndü. Bakışlarında hem ölüme teslimiyet hem de bir huzur duygusu vardı.
Cale konuşmaya devam etti.
“Antik güçler, ona sahip olan kişi öldüğünde özel eşyalara veya yerlere aktarılır.”
Bu yüzden insanların Cale’in antik güçleri kazanmak için kullandığı yöntemlere benzer yöntemleri kullanmaları gerekiyordu. Bir tanesini bile bulmak için ilahi şansa ihtiyaç duymanızın nedeni buydu.
“Ve güçlerini o eşyada veya yerde toplarlar. Tabii ki tek yöntem bu değil.”
Bazıları normal prosedürü takip etmezdi.
“Beyaz Yıldızın antik güçleri sana devretmesinin bir yolu olmalı.”
Beyaz Yıldız, Syrem’e geçirmek için kendi güçlerinin yarısı kadar olan sahte antik güçler yaratmıştı.
Ve nedenini bilmese de, Cale’in sahip olduğu yarı güçlü Hükmeden Aura yaratılmış ve ardından Karanlıklar Ormanındaki siyah bataklığa gömülmüştü.
Beyaz Yıldız reenkarne olan biriydi ama tüm bunları daha hayattayken yapmıştı.
Başka bir deyişle, Beyaz Yıldız yarı güçlü antik güçleri ölmeden Syrem’e geçirebildi.
‘Ya öyle, ya da Ejderha Avcılarının nesillerdir kullandıkları bir yöntemi olmalı.’
Ejderha Avcılarının antik gücü bir sonraki neslin Ejderha Avcısına aktarmak için kullandıkları bir yöntem de vardı.
Yaygın olarak bilinmese de, bu antik güçleri bir eşyaya veya yere yerleştirmeden kişiye aktarmanın bir yolu olduğu anlamına geliyordu.
“Sen sadece sahte bir Ejderha Avcısısın, ama yine de gücü nasıl aktardıklarını biliyor olmalısının, değil mi? Beyaz Yıldızın gücü sana aktarmak için ne yaptığını da biliyor olmalısın.”
Syrem, söyleyecek çok şeyi varmış gibi görünen bir bakışla Choi Han’a baktı.
‘Umudunu bulmuş gibi görünüyor.’
Cale, Syrem’in bakışlarının ardındaki anlamı çabucak belirledi.
Barışçıl bir ölüm için üç antik güç.
Syrem, bu anlaşmayı kendisi için mümkün olduğu kadar avantajlı kılmak için elinden geleni yapacaktı.
Onun yerinde kim olsa aynı şeyi yapardı.
Bu yüzden Cale’in bugün burada Syrem’in üç antik gücünün değerini belirlemesi gerekiyordu. Bu, meşgul olmasına rağmen önce hapishaneye uğramasının sebebiydi.
Cale yavaşça konuşmaya başladı. Ancak, o bir şey söyleyemeden önce…
Pat.
Cale’in omzuna bir el kondu.
“Cale-nim.”
Choi Han öne çıktı.
“Bununla ben ilgilensem sorun olur mu?”
Cale, Choi Han’a biraz şaşırmış gibi baktı.
Bunu kendisi halledip halledemeyeceğini soran Choi Han, Cale’den bir anlığına dışarı çıkmasını ve ellerini ondan çekmesini istiyordu.
“Bu gereksiz güçleri tartışmak için ben yeterliyim.”
Cale, daha sonra Choi Han’ın söylediklerine gülümsemeye başladı.
“Planımızın çalışması için bu güçlere ihtiyacımız yok.”
Cale, Choi Han’ın yorumunu duyduktan sonra Syrem’in umutlarının yavaş yavaş yok olduğunu görebiliyordu. Choi Han’ın sözleri ve hareketleri ona üç antik gücünün pek de değerli olmadığını söylüyordu.
‘Oh, şuna bakar mısın?
Choi Han’ın böyle bir tarafı da mı vardı?’
Choi Han’ın yüzündeki her zamanki masum gülümsemesi bir kez olsun son derece kurnaz görünüyordu.
‘Bir düşününce bence Choi Han da o kadar masum değil.’
Bir Kahramanın Doğuşunu okuduğundan ve birlikte yaşadıklarından dolayı bunu fark etmişti.
Choi Han, masum olarak adlandırılamayacak kadar akıllıydı ve kendini çok iyi kolluyordu. Elbette Cale, iş bir anlaşma yapmaya geldiğinde de onun bu kadar zeki olmasını beklemiyordu.
‘Düşmanlarının önünde sinsi ve kurnaz olmak iyidir.’
Syrem düşmandı.
Cale bir adım geri attı.
“Elbette, böyle küçük şeylerle uğraşmama gerek yok. Choi Han, sen halledersin.”
“Evet Cale-nim, bu yeraltı hapishanesinin boğucu olduğuna eminim, bu yüzden önce siz geri dönerseniz, yakında size katılıyor olacağım.”
Cale başını salladı ve hücre kapısına doğru yöneldi.
Choi Han işleri avantajlı bir pozisyondan idare edecekken Choi Han’ı rahatsız etmesine gerek yoktu.
‘Ve Choi Han iyi bir iş çıkaracağına güvenilecek biri.’
Choi Han, dezavantajlı bir anlaşma yapacak ya da düşmana merhamet gösterecek biri değildi.
Cale ve Choi Han.
Raon’u genç olduğu için denklemden çıkarmış olsanız bile, Choi Jung Gun’un Korece kayıtlarını bilen iki kişi şimdi yaptıkları her işte her şeylerini ortaya koymak zorundaydılar.
Cale kapıyı açtı ve dışarı çıktı. Raon görünmez oldu ve onu takip etti.
Choi Han, Cale gittikten sonra hücrenin kapısını yavaşça kapattı. Cale arkasını döndü ve konuşmaya başlayan Choi Han ile göz göze geldi.
“Rosalyn bana dün geceyi anlattı.”
“Dün gece? Ah-”
Cale, nasıl tökezlediğini ve yatağa uzanmak zorunda kaldığını hatırladı.
“…Yakında görüşürüz, Cale-nim.”
Neden masumca gülen ve ‘görüşürüz’ diyen Choi Han, dünkü Rosalyn kadar soğuk ve acımasız görünüyordu?
Cale arkasını dönüp hapishaneden uzaklaşmaya başladığında kendini kötü hissetti.
Cale, hücre kapısının arkasından kapandığını duydu.
Ondan sonra Choi Han’ın sesini duymadı. Muhtemelen alçak bir sesle Syrem’le sohbet ediyordu.
Cale yüzeye çıkan merdivenlere ulaştı.
– İnsan! Hadi gidip veliaht prensin odasında daha çok kurabiye yiyelim! Onlar baya iyiydi!
Raon heyecan içinde başıboş dolaşırken…
Baaaam!
Yüksek bir ses duydular.
– İnsan, ben harika ve güçlüyüm ama bu beni şok etti!
“Vay, ne oluyor?”
Cale, şok içinde irkilen omuzlarına sarıldı ve arkasına baktı.
Meşaleler koridoru aydınlatıyordu ama yine de karanlık ve ürkütücü bir yeraltı hapishanesiydi.
‘…Bu gürültü muhtemelen Choi Han’ın işiydi.’
Choi Han burada bunu yapabilecek olan tek kişiydi.
Cale, bu sesin ne ve neden çıktığını biraz merak etti ama kısa süre sonra başını salladı ve bu düşünceden kurtuldu.
“…O halleder. O halleder.”
Cale, Choi Han’a güvenmeye karar verdi ve hızla merdivenleri tırmandı.
– İnsan! Choi Han bir şey mi kırdı? Choi Han gerçekten enerjik!
Choi Han gerçekten vahşi bir insandı.
***
Alberu bir ses duyduktan sonra başını çevirdi.
“Neden bir şey hakkında gerginmişsin gibi kurabiye yiyorsun?”
Cale, Alberu’nun yorumuna hafifçe başını eğdi ve yemeye devam etti.
“…Ho, aman tanrım.”
Alberu başını iki yana salladı.
Şu anda ofisindeydi. Alberu, masasındaki belgeleri düzenlerken toplantı masasında oturan ve kurabiye yiyen Cale’e baktı.
Raon da Cale’in yanında oturmuş kurabiye yiyordu.
Alberu başına bir ağrı girdiğini hissetti.
Birinin kapıyı çaldığını duydu.
“İçeri girebilir miyim?”
Bu Choi Han’ın sesiydi.
“İçeri gel.”
Alberu izin verdi ve kapı hızla kapanmadan önce açıldı. Cale’in açılan kapıya baktığını ve hızla görünmez hale gelen Raon’u görebiliyordu, ardından Raon kapı kapandığında hızla tekrar görünür hale geldi ve Choi Han’a parıldayan gözlerle baktı.
Cale’in bakışları özellikle garip bir şekilde endişeli görünüyordu.
‘Neden böyle?’
Alberu kaşlarını çatmaya başlayınca Choi Han içeri girdi ve veliaht prense doğru eğildi. Alberu, Choi Han’ın selamını kabul ederken Cale ve Raon’un seslerini duydu.
“…Bir insanı yok etmişe benzemiyor.”
“İnsan! Sana hapishaneyi yok ettiğini söylemiştim!”
‘Neyi kırmış?’
Alberu kaşlarını çattı ve ona masumca gülümseyen Choi Han’a baktı. O anda garip bir şekilde gergin hissetti.
“…Majesteleri, hapishane duvarında küçük bir delik var.”
“Choi Han, bunu sen mi yaptın?”
“…Bir kazaydı. Kollarımı hafifçe uzatıyordum ve sonra…”
‘Ah, kafam.’
Alberu’nun başı çok ağrıyordu.
Cale Henituse ve diğerlerini gerçekten uzak tutmalı ve onları yalnızca bir video iletişim cihazı aracılığıyla sık sık görmeliydi.
Tek yaptıkları bir şeyleri yemek ya da yok etmekti.
“Majesteleri, ek olarak, sahte Ejderha Avcısı Syrem durumu düzgün bir şekilde halledildi.”
“…Syrem p*çinin antik güçlerine ihtiyacınız olduğunu söylediniz, değil mi?”
“Evet, majesteleri, lütfen Soylular Toplantısı bir infaz tarihi belirlediğinde bize bildirin.”
Alberu, Choi Han’ın normalden biraz farklı gülümsediğini görebiliyordu. Choi Han saygıyla konuşmaya devam etti.
“Syrem güçleri o zaman devredeceğini söyledi.”
“… Yok canım?”
“Evet, majesteleri, mutlu bir şekilde hepsini bana vereceğini ve benim de onları alabileceğimi söyledi.”
Birinin alkışladığını duyabiliyorlardı. Alberu, Raon’un alkışladığını görmek için başını kaldırdı. Cale, tuhaf bir şekilde şüpheli bir ifadeyle başını iki yana sallıyordu.
Alberu, Choi Han’a yanıt verirken benzer bir ifadeye sahipti.
“Tamam. İyi iş.”
“Teşekkür ederim, majesteleri.”
O anda bir sandalye geri çekildi ve Cale ayağa kalktı.
“O zaman daha sonra döneceğiz, majesteleri.”
Raon ve Choi Han, Cale’in yanına geçti. Üçü de ayrılmaya hazırlanıyorlardı.
“Tamam gidin. Acele edin ve ayrılın buradan.”
Alberu hızlıca gitmelerini söylemek için elini salladı ve Raon’un büyüsü üçünü de sardı. Bu bir ışınlanma çemberiydi.
Cale, ayrılırken Alberu ile konuştu.
“Leydi Rosalyn herhangi bir değişiklik olursa sizi bilgilendirecek.”
“Tamam.”
“Ah, ayrıca Karanlıklar Ormanında bir Ejderha İni yaratılacak gibi görünüyor.”
“Tamamdır, bekle, ne?”
Alberu’nun bakışları hızla Cale’e döndü.
Cale, insanların kraliyet ailesine karşı kullandıkları çok samimi ve resmi bir saygı duruşu sergiledi. Son bir açıklama bırakırken vücudu ışınlanma büyüsüyle ortadan kayboldu.
“Majesteleri, bu bir sır, bu yüzden insanlar konuşmaya başlarsa bununla ilgilendiğiniz için şimdiden teşekkür ederim.”
Ooooong, paat!
Alberu, gözlerini kapatıp yeniden açmadan önce Cale, Choi Han ve Raon’un az önce bulunduğu noktaya baktı.
“Bu beni deli ediyor.”
Alberu’nun başı ağrıyordu.
***
Paaaat.
Kaybolmadan önce Cale’in görüşünü parlak bir ışık doldurdu.
Gözleri yavaşça tekrar odaklandı ve insanların ona baktığını görebiliyordu.
“Geldiniz?”
Kadim Ejderha, Eruhaben. Cale’i garip bir gergin ifadeyle selamlıyordu.
Lort Sheritt, On, Hong, Ron ve Beacrox da oradaydı. Doğu Kıtasının Üç Yasak Bölgesinden biri olan Işık Şatosunda bulunanlar, geri dönen üç kişiyi sıcak bir şekilde karşıladı.
“Hızlı oldu.”
“Tabii ki.”
Cale, Eruhaben’e kayıtsızca cevap verdi.
‘Ejderha melezini de görmem gerekiyor gerçi.’
Başlangıçta, Sheritt’in diğer çocuğu ve Raon’un kardeşi olan kırmızı yumurtayla ilgili sırları sormak için melez Ejderha ile görüşmeyi planlıyordu.
En önemlisi, Raon’un nasıl doğduğunu ve nasıl o mağaraya ulaştığını sormak istedi.
En kötü sonuç olmasına rağmen, en azından Raon hayattaydı.
‘Ama şu anda işleri çabucak halletmemiz gerekiyor.’
Mogoru İmparatorluğunun Simyacı Kuleleri savaşlarına iki haftadan az bir süre kalmıştı ve Beyaz Yıldızı kuzeye yönlendirecek düzenbazlığı halletmesi gerekiyordu.
‘Daha sonra Arm’ın karargâhını yok etmeye gittiğimizde ona sormam gerekecek.’
Ejderha melezinin hayatı sona ermeden önce Arm’ın karargâhını yok etmek için Ejderha melezini almayı planlıyordu. O zaman sorularına cevap almak için çok geç kalmış olmayacaktı.
Bu yüzden Cale, diğer tüm düşüncelerden kurtuldu ve Eruhaben’e küçük bir sihirli çanta verdi.
“Burada 10 milyar değerinde sihirli taş var.”
Eruhaben, Cale’in yorumuna gülümsemeye başladı.
Cale, kadim Ejderhayı çevreleyen beyaz altın bir aura görebiliyordu.
Oooooooong-
Sadece o değildi.
Lort Sheritt. Ondan da beyaz mana geliyordu.
Eruhaben elini çantaya soktu ve geri çıkardı.
Elinde en yüksek dereceli bir büyü taşı vardı.
“Hemen başlayabilir miyiz?”
Sorusunu sorarken Raon ve Cale’e baktı ve ardından Raon da Cale’e baktı.
Cale başını salladı.
“Kulağa harika geliyor. Bölgeyi çoktan bilgilendirdim.”
İmparatorluktayken veliaht prens, Balina kabilesi, Taylor ve Cage dışında iletişim kurduğu başka bir yer daha vardı.
Orası Henituse bölgesiydi. Cale, uzun süredir ilk kez Kont Deruth ile sohbet etmişti.
“Hemen oraya gideceğiz.”
Cale onay verir vermez…
“Çok heyecanlıyım!”
Raon kollarını açtı.
Oooooooong-
Küçük Ejderhanın vücudundan büyük miktarda siyah mana dökülmeye başladı.
Chhhhhhhh.
Kadim Ejderha daha sonra çantayı ters çevirdi ve sihirli taşlar gözükmeye başladı. Tüm sihirli taşlar çantadan dökülüyordu.
Oooong- oooooooong- oooooong-
Ama sihirli taşlar yere düşmedi.
Hepsi havaya uçtu ve siyah mana, beyaz altın mana ve beyaz manaya doğru dağıldılar.
Cale başını eğdi.
Yere çizilmiş karmaşık sihirli bir daire vardı.
Tek bu değildi. Şatonun iç kısmı ve şato duvarlarının her tarafına sihirli daireler çizilmişti.
Eruhaben Raon’a baktı ve konuşmaya başladı.
“Küçük çocuk, bu şatonun sahibi olduğunu söylemen gerekmez mi?”
Kara Ejderhanın dudaklarının köşeleri yavaşça yukarı kalktı.
Raon’un koyu mavi gözleri yavaşça başını sallayan beyaz Ejderha Sheritt’e döndü.
Raon son derece mutlu bir kalple bağırdı.
“Bu şatonun sahibi benim!”
Oooooooong-
Siyah mana anında beyaz şatoyu kapladı.
Şato gürlemeye başladı.
Cale, beyaz şatonun yavaş yavaş siyaha boyandığını görebiliyordu.
Beyaz altın mana ve beyaz mana, siyah mananın arasından havai fişekler gibi fırladı ve şatonun siyaha dönmesini destekledi.
Lort Sheritt daha sonra konuşmaya başladı.
“Başlayın!”
Raon, Sheritt ve Eruhaben.
Üç Ejderhanın vücudundan büyük miktarda mana dökülmeye başladı ve bu manalar havadaki sihirli taşları yutmaya başladı.
Sihirli taşlar çatlamaya başladı.
Siyah ışık, beyaz altın ışık ve beyaz ışık birbirine karıştı ve parlak bir şekilde parlamaya başladı.
Boooooooo-
Tüm şato daha da gürlemeye başladı.
Şato nihayet hareket etmeye başlamak üzereyken…
“Ne kadar da görkemli.”
Cale bunu söyledi ve şatonun bir köşesine çömeldi.
O ışık tarafından süpürülürse öleceğini düşünmüştü.
“Siz de buraya gelin.”
“Miiiiiiiiyaav.”
“Miyav.”
On ve Hong, Cale’in karşısına dikildi.
Cale, artık siyah olan şatoyu çevreleyen sihirli halkaların siyah bir ışıkta parlamaya başladığını görebiliyordu.
O anda Raon şato tarafından şatonun sahibi olarak kabul edildi.
“Artık bir evimiz var!”
Cale, Raon’un heyecanlı yorumuna kıkırdadı.
Artık çok pahalı bir evleri vardı.
Oldukça mutluydu.
———-
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir, eheh (=w=)