Cale, Eruhaben’de başka yaralar da görebiliyordu.
Eruhaben’in gömleği patlamadan zarar gördükten sonra perişan haldeydi.
Eruhaben’in göğsünde, sırtında ve karnında ve vücudunun çevresinde eski yara izleri de görebiliyordu.
‘…Eski yaraları olan bir ejderha mı?’
Bu, Cale’in geleceğin Balina Kraliçesi Witira’yı ve Choi Han’ı düşünmesine neden oldu. Her ikisinin de vücutlarında irili ufaklı yara izleri vardı.
Dünyanın en güçlülerinden biri olarak kabul edilen insanların bile üzerlerinde yara izleri vardı.
Bunun basit bir nedeni vardı.
Çünkü güçlenmiştiler.
Kimse, en başından güçlü olamazdı. Gelişip güçlendikçe yaralar almak zorundaydılar.
Bu, Kim Rok Soo’nun tüm vücudunun iğrenç yaralarla kaplı olmasına benziyordu.
“Goldie! Mmh!”
Cale, çırpınan Raon’un kafasına sarıldı ve ağzını kapattı.
“Haaaa, o küçük çocuk böyle bir zamanda bile bana gerçekten böyle mi hitap etmek istiyor?”
Cale, Eruhaben’in omuzlarının iç çekerken hareket ettiğini görebiliyordu. Ardından Cale, artık kızgın görünmeyen Ejderhaya gelişigüzel bir şekilde sordu.
“Eruhaben-nim, ben ne zaman sizin çocuğunuz oldum?”
“Goldie! Ben çocuk değilim, ben büyük ve güçlü Raon Mi- mmph!”
Cale, Raon’un ağzını tamamen kapattı ve artık daha ağır olan tombul Ejderhanın vücudunu kucağına aldı. Raon, bu kadar ağır olduğuna bakılırsa, sözde Cale için aldığı elmalı turtaların büyük bir kısmını kendisi yiyor olmalıydı.
“…Aigoo, zavallı hayatım.”
Yıkıcı güzellikteki Ejderha dönüp Cale’den ve hayatındaki bu baş belalarından şikâyet etmeden önce artık görünmez olmayan Raon’a baktı. Sonra tekrar döndü ve sakince konuşmaya başladı.
“Uzaklaşın.”
Eruhaben, Cale ve Raon’a geri adım atmalarını söylerken, Beyaz Yıldıza sert bir ifadeyle bakıyordu. Özellikle Beyaz Yıldızın elindeki kılıca bakıyordu.
Ateşle dolu bir Felaket Kılıcıydı.
Bu muhtemelen gerçek Ejderha Avcısının Felaket Kılıcıydı.
“Bir süre oldu.”
Hazırlıksız yakalanıp dayak yemeyeli uzun zaman olmuştu. Ama bu olurken bir şeyin farkına varmıştı.
Hayır, fırlattığı sayısız ışık okunun su duvarı tarafından kolayca engellendiğini an bunu anlamıştı.
‘Bu adamla benim dövüşmem gerek.’
Oooooooooong-
Her zamankinden daha güzel olan beyaz altın bir ışık Eruhaben’i çevrelemeye başladı. Etrafındaki havayı titretmeye yetecek kadar mana Eruhaben’den fışkırıyor ve yayılıyordu.
Böyle bir durumda kalmayalı uzun zaman olmuştu.
Eruhaben uzun zamandır ilk kez tüm gücünü kullanıyordu.
“Eruhaben, çok kibirlisin. Ben de kibirliyim ama sen daha da beter görünüyorsun.”
Ölü Ejderha Olienne’in sesi kulaklarında yankılandı.
‘Seni hayatta tutan şey kendini beğenmişliğin mi?’
Olienne haklıydı.
Eruhaben, kendini beğenmişliği sayesinde hayatta kalan kibirli bir Ejderhaydı.
Ejderhaların nesillerdir olduğu gibi, o da son derece kibirliydi.
Ancak Eruhaben, kendisinin bu kadar kibirli olmasının haklı bir gerekçesi olduğunu düşünüyordu.
‘Eruhaben, gençken sana doğuştan savaşçı dediler mi demiştin?’
Eruhaben yaşlandıkça, bazı genç Ejderhaların burada ve orada ilk büyüme aşamalarını güvenli bir şekilde tamamlamalarına yardım etmesinin yanı sıra, Elflere ve Hayat Ağacına da sessizce yardım etmiş olsa da, o gerçekte bir savaşçıydı. Geçmişte Ejderhalar ona böyle hitap ederdi.
Ancak gerçek şu ki, o ‘doğuştan’ bir savaşçı değildi.
Çok çalışıp kendini eğitirken, diğerleri onun toz özelliğiyle alay edip gülerken, o özelliğinin gücüne inanmıştı.
Bu özelliği eğitip geliştirdikten sonra diğer Ejderhalarla yüzleşmişti.
Eruhaben, arkasında Cale ve Raon’un varlığını hissetmeye devam ettikten sonra sertçe konuşmaya başladı.
“Uzaklaşın.”
“Eruhaben-nim.”
Cale’in sesini duyabiliyordu. Eruhaben başını salladı ve cevap verdi.
“Ben yapacağım.”
“Goldie dede!”
Raon’un sesini duyabiliyordu.
Önce Cale, şimdi de Raon. Eruhaben bir iç çekti.
‘Son yıllarımda neden bu kadar çok sorunla uğraşıyorum?’
Ancak Eruhaben, uzun zamandır ilk kez tam güçle savaşabildiği gerçeğiyle kanının kaynadığını hissedebiliyordu.
Bu yüzden Cale’e cevap verirken öne çıktı.
“Cale, ona iyi bak.”
‘O’nun kime atıfta bulunduğu açıktı.
Cale gümüş kalkanını tekrar etkinleştirdi ve geri çekildi. Ayaklarının altında bir şey hissettikten sonra Rüzgârın Sesini serbest bıraktı.
“…Hey.”
“Ne?”
Cale, Mary’nin Beyaz Kemik Ejderhasına indi ve ona seslenen Hannah’ya sertçe cevap verdi. Hannah, arkasını dönmeden önce, kollarında yaklaşık 1 metre 20 santimlik Ejderha olan Cale’e baktı.
Başını gökyüzüne kaldırdı.
Kara bulutlar hala oradaydı.
Hannah başını eğdi ve Cale’e baktı.
“Sence iyi olacak mı?”
‘Bu kara bulutlar ve Beyaz Yıldız burada olsa bile iyi olacak mıyız?’
Hannah, Cale’in hala sakin olan ifadesini görebiliyordu. Cale karşılık vermeden önce kolunda kıvranan Raon’u daha sıkı tuttu.
“İyi olmasa bile bu konuda ne yapabiliriz?”
Cale’in bakışları kara bulutların ötesinden Eruhaben’e kaydı.
Cale geçmişte pek çok avantajlı olmayan durumla karşılaşmıştı. Bu durumlarda hep aynı düşünceye sahipti.
Durum iyi değilse…
“Sadece durumu iyi hale getirmemiz gerekiyor. İyi olmasını sağlamalıyız.”
Tüm yapmaları gereken buydu.
Ne olursa olsun, durumu tersine çevirmek için bir şans olmalıydı.
Cale, Eruhaben’in omzunun arkasına baktı ve Beyaz Yıldızın tıpkı kadim Ejderhanın yaptığı gibi ağzındaki kanı sildiğini gördü. Omuzları çok yorgun görünüyordu.
“Yaşayan en yaşlı Ejderha olduğun için mi? Oldukça güçlüsün.”
Ancak ifadesi, yorgun tavrının aksine oldukça canlıydı. Konuşmaya devam ederken Eruhaben’in etrafında toplanan beyaz altın tozuna baktı.
“Bir süredir merak ediyorum.”
“Neyi merak ediyorsun?”
Eruhaben sabırla karşılık verdi.
Ayrıca gözleriyle Cale’i işaret etti ve Cale hemen mesajı gönderdi.
Tasha ve diğer Kara Elfler hemen aşağı indiler ve geri kalan insanları Simyacıların Çan Kulesinden uzaklaştırdılar.
Ayrıca Rosalyn’e zeplini kara bulutların menzilinin dışına taşımasını emretti.
Kadim Ejderha onlara kaçmaları için zaman kazandıracaktı.
Yaklaşan bu savaş, etraflarındakileri ciddi şekilde yaralayabilecek bir şeydi.
“Biz de mi gidiyoruz?”
Cale, Hannah’nın sorusuna başını salladı.
“Henüz değil.”
Cale aşağıya baktı. Kule Ustası Bernard’ı, hayır, kalan siyah kemikleri toplamak için siyah ipliklerini hareket ettiren Choi Han ve Mary’yi görebiliyordu.
Yanda Aziz Jack ve Sör Rex’i de görebiliyordu. Cale, Sör Rex’e işaret etti. Rex anlayışla başını salladı.
Onlar da kaçacaktı. Ya öyle, ya da kendilerini savunmanın bir yolunu bulacaklardı.
Cale, Eruhaben ve hatta Beyaz Yıldız bile böyle olacağını biliyordu.
Ancak Beyaz Yıldız hala rahattı. Sanki kaçan insanları umursamıyor gibiydi. Ateş kılıcını omzuna koydu ve konuşmaya başladı.
“Merak ettiğim şey…”
Beyaz Yıldız uzun zaman önce olan bir şeyi hatırladı.
İlk doğduğu andan beri merak ettiği bir şeydi.
“Ejderhalar 1000 yıl yaşar.”
Parlak kahverengi gözler, ışıldayan Eruhaben’e odaklandı.
“Doğdukları andan itibaren güçlü olan ejderhalar 1000 yıl yaşar. Bu dünyadaki diğer tüm yaşam formlarından daha uzun yaşarlar.”
Dünyanın en güçlüleri olan ve aynı zamanda en uzun süre yaşayan varlıklar.
“Öyleyse bu süre zarfında daha ne kadar güçlenmeleri lazım?”
Bu güç ve ömür dağılımı ne kadar adaletsizdi?
Ejderha Avcısı hanesinde doğan genç bir adam olan Beyaz Yıldız bunu anlayamadı.
“Ejderha Katili. Biz Ejderha Avcıları sadece normal bir insanın ömrüne sahibiz. Bu yüzden maksimum 100 yıla kadar yaşayabiliriz.”
Ejderha Avcıları insan olarak doğarlar ve ilk başta çok güçlü olmazlar. Canavar insanlar, Ejderhalar, Elfler veya Cüceler ile karşılaştırıldığında ömürleri de kısa olur.
“Fakat bu insanlar kısa ömürlerinin ve zayıf başlangıçlarının üstesinden gelerek Ejderha avlayabilecekleri bir noktaya gelebiliyorlar. Bu inanılmaz değil mi?”
Beyaz Yıldızın yüzünde çarpık bir gülümseme belirdi.
“Ancak, bu kadar güçlü olduktan sonra bile hala tüm Ejderhalara hükmedemeyiz.”
Ejderha Avcıları şaşırtıcı bir hızla güçlenirdi.
Ancak o nesilde bir Ejderhaya karşı savaşabilen tek insan olan Ejderha Avcısı hanesinin reisi, tüm Ejderhalara hükmedemezdi.
“Neden böyle?”
Cevap basitti.
Beyaz Yıldız kendi sorusunu yanıtladı.
“Çünkü ömrümüz çok kısa.”
Kısa insan ömrü, ne kadar güçlü olabileceklerini sınırlardı.
Bu ne kadar da adaletsizdi?
Güçlenen sadece vücutlar değildi.
Uzun süre yaşamaktan elde edilen bilgi. Uzun süre kullandıktan sonra yetenekleriyle elde ettikleri deneyim ve aşinalık.
Ejderha Avcıları, 1000 yıllık bir Ejderhanın deneyim seviyesini yakalayamazdı.
“O yüzden merak etmiştim.”
Hayır, bu yüzden bir karar vermişti.
Beyaz Yıldız, kendisine bakan kadim Ejderhaya parlak bir şekilde gülümsedi ve konuşmaya devam etti.
“Bir Ejderha Avcısının, bir Ejderha kadar uzun yaşaması mümkün olsaydı, daha da güçlenir miydi?”
Kendi varlığından şikâyeti, bu basit sorudan başlamıştı. Beyaz Yıldız, zihninde bu homurdanma büyüdükçe reenkarne olmayı seçmişti.
Doğaya karşı gelen bir hain olarak adlandırılan Ejderha Avcısının, güçlerine dayanarak dünyanın efendisi olması gerekiyordu.
Beyaz Yıldız kendi kaderinden kurtulmak istedi.
Elbette bunu yapmak kolay olmadı. Bu fırsatı elde etmek için çok fazla şeyi feda etmesi gerekmişti.
“Bu yüzden bir Ejderha kadar yaşamama olanak sağlayan bir karar verdim ve onları yavaş yavaş, birer birer öldürdüm.”
Beyaz Yıldızın yüzündeki gülümseme daha da büyüdü.
“Ejderhaları öldürdüm.”
Hem zayıf Ejderhaları hem de güçlü Ejderhaları öldürmüştü.
Daha çok reenkarne oldukça, daha güçlü Ejderhalar aradı ve onları öldürdü.
Her doğduğunda yeni bir genç beden kazanmayı başarabildi, ayrıca anıları ve deneyimleri de onunla kaldı.
Peki, onu kim yenebilirdi?
Hayır, biri onu yenmeyi başarsa bile, yeniden reenkarne olur ve o düşmanı öldürürdü.
Sahte Ejderha Avcısı Syrem ve Ejderha melezi o zamanlarda yaratılmıştı. Bin yıllık hatıralar denizinden geçmekte olan Beyaz Yıldız, Eruhaben’in sesini duyabiliyordu.
“Peki, cevabı buldun mu?”
Beyaz Yıldız başını salladı.
Hazırladığı şeylerin yanında bu soru artık önemli değildi.
“Bilmiyorum. Çocukluğumdan kalma bir soruydu, bu yüzden bir cevap bulabilir miyim bilmiyorum.”
Eruhaben, kıtada 1000 yıl boyunca yaşayan tek Ejderha. O Ejderha ona doğrultulmuş ateş kılıcına baktı ve sordu.
“Ya bir cevap bulursan?”
Beyaz Yıldız, bunu düşünmek canlandırıcıymış gibi karşılık verdi. Bin yıldır hazırladığı iki şeyi düşündü ve karşılık verdi.
“O zaman Cale’i bir Ejderha Avcısına dönüştüreceğim. Ondan sonra nihayet istediğim şeyi elde edebileceğim.”
Beyaz Yıldızın ateş kılıcı bu tepkiyle birlikte daha da ısındı.
Büyük kılıcı sanki lav benzeri bir ateş oluşturuyordu.
Aynı anda rüzgâr da kılıcın etrafında toplandı. Kılıç, lav ve tayfunun bir karışımı gibi görünüyordu. Bu şiddetli doğal özellikler, bu doğal afetler bir araya geliyordu.
“İstediğin şey nedir?”
Öte yandan bu soruyu soran Eruhaben’in çevresi çoktan ışık ve sessizlikle kaplanmıştı. Herhangi bir ses yoktu.
“İstediğim şey?”
Beyaz Yıldızın yüzündeki gülümseme kayboldu ve şimdi bir kez daha yorgun görünüyordu. Arzu dolu bir sesle karşılık verdi.
“Artık bir hain değil, hükümdar olmak.”
Hükümdar.
Cale bu kelimeyi duyduktan sonra bilinçsizce yumruklarını sıktı.
Boom! Boom!
Kalbi aniden çılgınca atmaya başladı.
Beyaz Kemik Ejderhanın tepesinde duran Cale, vücudundaki gücün vahşice hareket ettiğini hissettikten sonra ürperdi.
Cale o anda kafasında Eruhaben’in sesini duydu.
– Ejderha Avcısının gücü güzel bir güç.
Beyaz Yıldıza karşı savaşmaya hazırlanmayı bitiren Ejderha, Cale’e bir şey hakkında bilgi vermek istedi.
– Ejderha Avcılarına hain deniyordu. Ancak Ejderhaların, Ejderha Avcılarından bahsederken kullandıkları farklı bir isim vardı.
Ejderhalar, Ejderha Avcılarını hem sever hem de onlardan nefret ederlerdi.
Bu yüzden Ejderha Avcıları için sadece Ejderhaların kullandığı bir isim vardı.
– Kendisinin üstesinden gelen kişi.
Eruhaben gülümsemeye başladı.
– Güzel insanlar için kullandığımız bir tabirdir.
Cale, Eruhaben’in sesini aynı anda hem dışarıdan hem de zihninde duyabiliyordu.
“Nasıl hükümdar olmayı planlıyorsun?”
Beyaz altın toz yavaş yavaş yayılıyordu.
Bu toz parçacıkları, sanki polenmiş gibi, rüzgâr olmadan da sessizce yayılıyordu.
Eruhaben mızrağını ileri doğrulturken o toz parçacıklarının ortasında duruyordu. Beyaz Yıldız karşılık verirken ateş kılıcı mızrağı işaret etti.
Nasıl hükümdar olacaktı?
Cevap basitti.
“Gökyüzü olmayı planlıyorum.”
Cale’in vücudu o anda kıvrıldı.
“…Huff!”
Derin bir nefes aldı.
Boom! Boom! Boom!
Kalbi, hayır, tüm vücudu kükrüyordu.
“İnsan, yaralandın mı?”
Cale, Raon’un endişesi karşısında başını salladı.
Yaralanmamıştı.
“İnsan, seni zorlayan bir şey mi var?”
Bir şey onu zorluyor da değildi.
Cale başını salladı. Sadece içi kükrüyordu. Sanki vücudunun içi şiddetle titriyordu.
Uzun bir süreden sonra, ilk kez zihninde bazı sesler duydu.
– Orada.
Antik güçler.
Bu güçlerin sahipleri bir süreden sonra ilk kez konuşuyorlardı. Bir sonraki konuşmacı, kelime seçiminde biraz kabaydı.
– O p*çte gökyüzünün gücü var!
Çok kaba bir şekilde konuşan, net bir sesti.
Gökyüzü Yiyen Su.
Cale’in vücudunun içi kaynıyordu. Cale’in damarlarında akan suyun gücü çılgınca çağlıyordu.
Sanki öfkesini tutamıyormuş gibi çılgına dönüyordu. O gücün sahibi, bu noktada, adeta çığlık atıyor gibiydi.
– Herkesi öldüren o p*çin gücü yeniden ortaya çıktı!
‘Herkesi öldüren mi?’
Cale’in yüzü sertleşirken oldu.
– Ben.
Korkunç Dev Arnavut Kaldırımının sesini duydu.
– Obur, hırsız ve cimri.
Kalkan, rüzgâr ve ateşli şimşek.
– Ölmekten başka seçeneğimiz olmamasını sağlayan güçtü.
Dördünü öldüren güç mü?
Cale gökyüzüne bakmak için başını kaldırdı.
Şafak vakti gelmişti.
Ancak görebildiği tek şey kara bulutlardı.
Bu bulutlar Simyacıların Çan Kulesini ve etrafındaki alanı kapladı. Garip çığlıklar atıyorlardı.
‘Gökyüzü özelliğine sahip antik bir güç.’
Cale bunu tam olarak hayal edemiyordu.
– Gökyüzü. Her şeye tepeden bakan bir güçtür. Her şeyin gökyüzünün altında var olduğunu düşünen lanet bir güç. Dünyaya geri dönemeyen güç, yeniden ortaya çıktı.
Cale, Süper Kayanın yorumlarına dayanarak bunun ne kadar güçlü olduğunu söyleyebilirdi. Ayrıca Gökyüzü Yiyen Suyun çığlıklarını da duyabiliyordu.
– Bu sefer, ben, hayır, biz onu yakalayabiliriz! Bu sefer mümkün olabilir!
Sesinde hem umutsuzluk hem de küçük bir umut duygusu duyulabiliyordu.
– Artık adım gibi gökyüzünü yiyebilirim!
Gökyüzü Yiyen Su bağırmaya devam etti.
Ancak Süper Kaya tekrar konuşmaya başlayınca bu ses kesildi.
– Kaçın.
Bu ilk kez olmuştu.
Süper Kayadan daha önce hiç bu kadar korkunç ve sert bir ses duymamıştı.
– Henüz değil.
Henüz değil.
Şu anda yapamazsın.
– Hala zayıfsın. Önce güçlenmen gerek.
Cale, Beyaz Yıldızın daha önce söylediklerini hatırladı.
‘Tsk tsk. Cale, antik güçleri nasıl düzgün kullanacağını bile bilmiyorsun.’
Bu açıklamayı ve Süper Kayanın kendisinin zayıf olduğunu söylediği gerçeğini düşündü.
‘Ben zayıf mıyım?
Her seferinde ne kadar güçlü olduğumla herkesi şaşırtmadım mı?
Ama bu güç, antik güçleri doğru kullanmamaktan mı geliyor?’
Cale daha sonra kafasındaki karmaşık düğümü çözmesine yardımcı olan bir şey duydu.
– Kendini feda etme.
Süper Kayanın sert sesiydi.
– Senin tarafındakiler de hala yeterince güçlü değil.
Cale grubunu düşündü.
Eruhaben, Raon, Choi Han, Mary. Başkaları da vardı.
‘Ama yeterli değiller mi?’
Süper Kaya daha alçak bir sesle konuşmaya devam etti.
– Benim gibi, onlardan yüz çevirme ve onların kurban olmasına sebep olma.
Kurban olmalarına izin verme.
Bu cümle Cale’in bilinçsizce bağırmasına neden oldu.
“Kaçın!”
Choi Han, Mary, Jack, Hannah. Etraftaki herkes ona doğru baktı.
Kadim Ejderha ve Beyaz Yıldız sessizce birbirlerini izliyorlardı.
“Kaçın!”
Cale bağırırken boynundaki damarlar dışarı fırlıyordu.
“…Cale?”
Cale’in hareketlerine en çok şok olan Eruhaben oldu. Bu, tanıdığı Cale’den farklıydı.
Ancak Eruhaben’in bakışları hızla Cale’den uzaklaşıp öne döndü.
“Birçok kadim güce sahip olduğu için mi?”
Beyaz Yıldız gülerek devam etti.
“Sezgileri kuvvetli.”
Oooooooong-
Bir ses duydular.
Eruhaben bu sesin kaynağına doğru baktı. İnanamadı.
“…O-”
Gökyüzü gürlüyordu.
Hayır, şiddetle varlığını gösteriyordu.
Cale, Beyaz Yıldızın kolunu gökyüzüne doğru uzattığını görebiliyordu. Beyaz Yıldız, tekrar konuşmaya başladığında kendisine yanıt veren gökyüzüne bakıyordu.
“Bernard, benim sadık astım.”
Bu kara bulutlar Lich’in kalp küresinden gelmişti.
“Senin gücünle onları yok edeceğim.”
Kara bulutlar Beyaz Yıldıza doğru yöneldi.
“İmparatorluğun başkentini geride bırakacağız.”
Beyaz Yıldız bunu söylediğinde kara bulutlar gürledi.
Cale kaşlarını çatmaya başladı. Sessiz kalan cimri Yıkım Ateşi araya girdi.
– Gökyüzünü henüz yenemeyiz ama yapabileceğimiz bir şey var.
Cale ve antik güçlerin şu anda yapabileceği bir şey vardı.
“…Arınma.”
– Arındırma mümkün.
Neyi arındıracaklardı?
Önlerinde açıkça görülüyordu.
Kara bulutlar Beyaz Yıldıza doğru ilerliyordu.
– Senin tarafında, bir şeyleri arındırmak için kullanabileceğin birçok şey var.
Cale, elindeki yöntemleri düşündü. Gözleri bulutlandı.
“Hannah.”
“Ha?”
Cale, gökyüzündeki gürleyen bulutlara boş boş bakan Hannah’ya seslendi.
“Bu beyaz kılıçla o bulutları yok edebilir misin?”
“…Bulutlar?”
Hannah çabucak cevap verirken, Cale’in kan çanağına dönmüş gözlerini ve az önceki bağırışlarını düşünmeden önce, bir an için zihni boşalmıştı.
“Bilmiyorum. Ama bana onu yok etmemiz gerektiğini söylüyor.”
“Ver onu.”
“…Ha?”
Hannah boş boş sordu ama Cale hemen elini beyaz kılıca doğru uzattı.
“İhtiyacın mı var?”
“Evet, var.”
Hannah, ihtiyacı olduğunu duyduktan sonra beyaz kılıcı Cale’e vermeden önce bir an tereddüt etti. Daha sonra kendi kılıcını kınından çıkarmaya çalıştı. Onu arkasından takip etmeyi planlıyordu.
Ancak, bunu yapamayacaktı.
“Al.”
“Ha?”
Cale’in verdiği şeyi gördükten sonra Hannah’nın gözleri fal taşı gibi açıldı.
Cale, Raon’u Hannah’nın kollarına vermişti. Raon’un Beyaz Yıldız ile çatışmasına izin veremezdi. Tehlikeli olabilirdi.
“Ne…? İnsan?”
“Ne…?”
Cale, şaşkın Raon ve Hannah’ya yanıt vermek yerine Rüzgârın Sesini kullanarak yukarı yükseldi. Daha sonra sert bir şekilde ikisine kaçmalarını söyledi.
“Kaçın.”
O anda Süper Kayanın iç çeken sesini duydu.
– Kendini feda etme dedim.
Cale daha sonra vücudunu saran güçlü bir güç hissetti.
Süper Kaya onu korumaya başlamıştı.
Sağ elinde beyaz kılıç ve sol elinde Yıkım Ateşi vardı.
Cale’i görebilen Eruhaben, büyük bir beyaz altın rüzgârı yarattı ve Beyaz Yıldıza doğru hücum etti.
– Cale, geri çekil. Bunun için ben yeterliyim, hayır, bunu ben yapacağım.
Ben yapacağım.
Cale bu sözlerin ağırlığını biliyordu.
Süper Kaya, Ejderhaların bile gökyüzü özelliğini almak için yeterli olmadığını söylemişti.
‘Durumun böyle olduğunu bildiğim halde onu nasıl böylece bırakabilirim?’
“Hala çok daha uzun yaşamanız gerekiyor, Eruhaben-nim.”
Cale, kara bulutlara doğru hücum etmeden önce kadim Ejderhaya kısa bir yanıt verdi.
———-
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir, eheh (=w=)