Cale, ona kim olduğunu sormaya devam eden p*çe baktı.
– İnsan! Beyaz Yıldız bir insana benziyor ama aynı zamanda değil! Ben, benim daha fazla kalkan yaratmam gerekiyor!
Bir kere.
Sadece bir kez olmuştu. Beyaz Yıldızın ateş kılıcını gümüş kalkanıyla sadece bir kez engelleyebilmişti.
Cale, kalkanın vücuduna bağlı olduğu ellerine baktı.
‘Avucum kesildi.’
Kırılmaz Kalkan az önce neredeyse kırılmıştı.
Raon’un gümüş kalkanı orada olmasaydı Cale’in kalkanı kırılabilirdi.
Cale, bakışlarını ellerinden çevirdi ve Beyaz Yıldıza döndü.
Beyaz Yıldızın gözleri, yorgun sesinin aksine canlılık doluydu. Bu uyumsuzluk ona çok yakışmış gibiydi.
“Bu soruyu benim sana sormam gerekir-”
Cale konuşmak için ağzını açtı.
“Sen de kimsin?”
‘Hayır.
Kimliği şu anda önemli değil.’
“Nasıl reenkarnasyona devam ediyorsun?”
‘Nasıl reenkarnatör olabilir?’
Düşmanların şimdiye kadar ona söylediği şeyler Cale’in zihninde canlandı.
Adin ve Ejderha melezi onun insan olduğunu söylemişti. İmparatorluk Prensi Adin’in söylediklerini özellikle hatırladı.
‘Onu yenemezsin. Hiçbir canlı, hiç kimse onu yenemez.’
‘Senden veya bir Ejderhadan bile korkmuyorum. Ancak Beyaz Yıldızdan korkuyorum.’
Cale, İmparatorluk Prensi Adin’in Beyaz Yıldızdan neden korktuğunu şimdi anladığını düşündü.
‘O hayatın ta kendisi.’
Öldüğünde sadece tanımadığın yeni bir bedende uyanırdı. Ayrıca eskisinden daha güçlü olacak olması da yüksek ihtimaldi. Tecrübe sadece kazanılabilirdi, kaybedilemezdi.
Bu yüzden Adin korkmuştu.
“Reenkarnasyon mu? Sanırım kadim Ejderhadan duydun.”
Beyaz Yıldız saçını arkaya attı ve gülümsemeye başladı.
“İşte bu yüzden geçen sefer o kadim Ejderhayı öldürmeliydim.”
Geçen sefer öldürmeliydim.
Bu, Cale’e, Eruhaben’in onu aramaya geldiğinde nasıl ininin yok edildiğinden bahsettiğini düşündürdü. Daha sonra, ondan önce öldürülen diğer Ejderhaları düşündü.
“Tamam, nereden başlamalıyım?”
Beyaz Yıldız rahatmış gibi görünüyordu.
“E, efendim-”
Kırmızı parlayan gözleri olan Lich kemikli kolunu uzattı ve Beyaz Yıldıza seslendi, ancak Beyaz Yıldız Lich’e bakmadı bile.
Hatta Cale’e eğleniyormuş gibi bakıyordu ve bir yanıt verdi.
“Ben Ejderha Avcısı hanesinin reisiyim. Ejderha Avcısı hanesini yok eden de benim.”
‘…Bu p*ç kurusu ne diyor?’
Cale şok olmaktan kendini alamadı.
“Kendimden başka herkesi öldürdüm.”
‘Reis o ama diğer herkesi öldürmüş mü?
Tek bir kişiyi bile bağışlamamış mı?’
“Ve söylediğin gibi, ben bir reenkarnatörüm.”
Cale, Beyaz Yıldızın tüm bunları neden hiç tereddüt etmeden ortaya koyduğunu anlayamadı.
‘Bunları genellikle son ana kadar saklamazlar mı?
Hatta bana geçmişte yaptığı kötülükleri de anlatıyor.
…Bu gerçekten de bir deli mi yoksa?’
“Cale Henituse, senin hakkında çok şey duydum. Birçok rapor aldım. Senin de benim gibi birden fazla antik gücün olduğunu söylediler. Ayrıca göz rengimiz ve saç rengimizin de benzer olduğunu söylediler.
Ne kadar da ilginç.”
Beyaz Yıldız bu son kısmı sessizce mırıldanmıştı. Sonra başını iki yana salladı.
Kılıç ustası Hannah’nın beyaz kılıcı o sırada Lich’in kalp küresinin derinliklerine iniyordu ve Lich Bernard umutsuzca efendisine seslenmeye devam ediyordu.
“…Efendim-”
Ancak Cale buna dikkat edemedi.
Beyaz Yıldız konuşmaya devam etti. O kadar şok edici şeyler söylüyordu ki Cale başka hiçbir şeye dikkat edemiyordu.
“Ama Cale, Ejderha Avcısının gücüne bile sahip olduğunu bilmiyordum. Sahip olduğun şey Hükmeden Aura, değil mi? Hissedebiliyorum.”
Cale’in adını sıcak bir şekilde söyleyen Beyaz Yıldız, kılıcını hafifçe savurdu.
Çok geçmeden şiddetli bir patlama meydana geldi.
Baaaaaam!
Parlayan siyah aura ve ateş, yalnızca büyük bir patlamayı açığa çıkarmak için birbirleriyle çarpıştı. Duman dağılırken Choi Han’ın bir binanın çatısına indiği görülebiliyordu.
Beyaz Yıldız, Cale’e dönmeden önce Choi Han’a bir kez daha baktı.
“Ayrıca sen de o siyah saçlı çocuk gibisin, benim gibi.”
Beyaz Yıldız, Choi Han ve Cale arasındaki ortak özellik.
“Zaman senin için çarpık.”
Üçünün ortak özelliği Beyaz Yıldızın ağzından dökülüyordu.
Cale, genç Ejderhanın sesini kafasında duydu.
– İnsan! Onun neden bahsettiğini bilmiyorum! Choi Han’ımız ve sen çarpık değilsin! İkiniz de harikasınız ve güçlüsünüz, hayır, biraz harika ve güçlüsünüz!
Raon’un gümüş kalkanlarından daha fazla katman ortaya çıktı ve Cale’i Beyaz Yıldızdan korumaya çalıştı. Beyaz Yıldız, bir ses duyduktan sonra ileri dönmeden önce kalkanların ortaya çıkışını izledi.
“Ve…?”
“…Ne?”
Cale Henituse çarpık bir gülümsemeyle orada durmuş ve soru sormuştu.
‘Bu konuda ne yapmamı istiyorsun?’
Zamanı çarpıkmış ya da değilmiş.
‘Bu beni ilgilendirmez.
Mutlu ve huzurlu bir hayat yaşadığım sürece sorun yok.’
“Hannah!”
Cale, başka birine daha seslenmeden önce bir kişiye seslendi.
“Mary!”
Siyah ipler o anda gerildi. Kılıç ustası Hannah, beyaz kılıçla Lich’in kalbini tamamen deldi.
Pat.
Beyaz kılıç Lich’in kalbini deldi ve sırtından dışarı fırladı.
Çat.
Kalp küresi tamamen yok edildi. O anda meydanı tuhaf bir gürültü doldurdu.
Bir canavarın çığlığını andıran bir ses İmparatorluğun başkentini doldurdu.
“Ugh!”
Aziz Jack kulaklarını kapattı ve neredeyse yere düştü.
“Aziz-nim.”
Ancak düşmesini engelleyen biri vardı.
“…Sör Rex.”
Kedi Şövalye Sör Rex elindeki kalkanla, Aziz Jack’in ayakta kalmasına yardım etti.
Aziz Jack tuhaf bir ifadeyle Rex’e baktı. Rex’in asıl plana göre vatandaşlarla birlikte şehirden çıkması gerekiyordu, ancak vatandaşları tahliye ettikten sonra savaşın merkezine geri dönmüştü.
“Hiçbir şey yapmadan duramazdım.”
Sör Rex ve Aziz Jack birbirlerine gülümsediler.
“Ben de aynı şekilde hissettim.”
Hepsi aynı şekilde hissediyordu.
Tabii ki, bu duyguların ne kadar güçlü olduğu konusunda bir fark vardı, ancak hepsi buradaydı çünkü hiçbir şey yapmadan duramazlardı.
“Aziz-nim, iyi misiniz?”
Sör Rex’in ifadesi Jack’e bakarken pek iyi görünmüyordu. Azizin kenetlenmiş elleri şiddetle titriyordu.
“Hayır, görüyorsun ki.”
Gökyüzüne kaotik bir ifadeyle bakarken Jack’in yüzündeki küçük gülümseme kayboldu. Sör Rex de başını kaldırdı.
Gece gökyüzünü görebiliyordu.
Gökyüzü siyah yerine lacivert olduğu için şafağın geldiğini düşündü.
Sonra yine o korkunç çığlığı duydu.
Lich’in ağladığını görebiliyordu.
“Hehehe-”
Lich’in parlayan kırmızı gözleri yavaş yavaş kararıyordu.
Lich ağlıyordu. Sıradan insanlar gibi ağlamıyordu, ‘gözlerinden’ kırmızı bir sıvı akıyordu.
“Neden? Öldüğün için üzgün müsün?”
Hannah beyaz kılıcı çekmeden önce Lich’e yorum yaptı.
“Efendim, efendimiz-”
Hannah, efendisine umutsuzca seslenmeye devam edebilen Lich Bernard’a gülmeden edemedi.
“Hey, efendin ona ne kadar seslenirsen seslen seni kurtarmaya gelmeyecek.”
O anda oldu.
Aziz Jack ellerini sımsıkı kenetledi. Daha sonra mırıldanmaya başladı.
“Bir şey garip.”
“Garip olan ne?”
Sör Rex, Jack’in neye baktığını anlayabiliyordu. Kule Ustası Bernard, Hannah veya Cale’e bakmıyordu.
“…Beyaz Yıldızdan gelen herhangi bir karanlık hissetmiyorum. Ondan ziyade, Ejderha-nimlere benziyor.”
Jack, Beyaz Yıldıza bakarken büyülenmiş gibiydi.
“Sakin ve güzel bir varlık hissediyorum.”
Hannah, o anda Kule Ustası mırıldandığını duyabiliyordu.
“Efendim.”
“Sana efendinin seni kurtarmayacağını söylemedim mi? Öleceksin.”
Lich, gözlerindeki ışık neredeyse tamamen sönerken gülümsedi.
“…Mutluyum… Sizin uğrunuza ölebildiğim için… Efendim.”
‘Ne?’
Hannah’nın yüzündeki gülümseme kayboldu.
Hannah başını eğdi.
Lich’in göğsünde parçalanmakta olan kalp şeklindeki küreyi görebiliyordu. İçinden siyah duman çıkıyordu.
İmparatorluğun Akçaağaç Kalesindeki Whipper Krallığına karşı savaşına benziyordu.
Golemler yok edildiğinde çıkan siyah dumanla aynıydı.
Ancak, Lich’ten çok daha fazla miktarda siyah duman akmaya başladı.
Oooooong-
Hannah elini sıktı. Beyaz kılıç vahşice ilerlemeye çalışıyordu. Bu onun olanları fark etmesine yardımcı oldu.
‘Tehlike.’
O siyah dumanda tehlikeli bir şey vardı.
Bunu anladığı anda…
“…Lütfen daha güçlü olun efendim.”
Yavaş yavaş kararan ve tamamen kapanan kırmızı gözler.
Gücünü kaybetmiş siyah kemikler Mary’nin siyah ipliklerinde sallanıyordu.
Lich öldü ve siyah iskelet parçalanmaya başladı.
‘Öldü.
Bu p*ç sonunda öldü.’
Ancak Hannah, koyu mavi gökyüzünü kaplayan siyah dumanı görebiliyordu.
Korkunç bir çığlık atan siyah duman yavaş yavaş bulutlara dönüşmeye başladı. Bunlar uğursuz bir his yayan kara bulutlardı.
Cale de bulutları görebiliyordu. O anda Beyaz Yıldızın sesini duydu.
“Senin sıradan bir evin çöp oğlu olduğunu duydum. Ama sen bu kuşağın ‘ben’ine çok benziyorsun.”
Beyaz Yıldızın maskeyle kapanmayan ağzı gülümsüyordu.
Cale buna inanamadı.
Muhtemelen Beyaz Yıldız ile en uzun süre birlikle olan Lich ölmüştü. Bir Lich olsa bile, Beyaz Yıldızın müttefiki olmuştu.
Ancak Beyaz Yıldız gülümsüyordu.
“Bu yüzden mutluyum.”
‘Mutlu mu?’
Cale, bu p*çin düşünce zincirini takip etmenin imkânsız olduğu gerçeğine kızmaya başladı.
– Hiç benzemiyorsunuz! Bizim insanımız senin gibi değil! Seni pislik Beyaz Yıldız, saçma sapan şeyler söylemeyi bırak!
Genç Ejderha öfkeyle bağırdı.
Bu, Cale’in sakinleşmesini ve kafasındaki bilgiyi işlemesini sağladı.
Beyaz Yıldız yüzünde karmaşık bir ifade olan Cale’e sıcak bir şekilde baktı. Yorgun sesi biraz mutlu geliyordu.
“Benim gibi birine ihtiyacım vardı. Bu yüzden Syrem ve Ejderha Melezini yarattım.”
Beyaz Yıldız, son 1000 yıldır onun yerini alacak birini yaratmaya çalışıyordu. Ancak hepsi başarısızlıkla sonuçlanmıştı. Cale Henituse’u duyduktan sonra onunla oldukça ilgilenmesinin nedeni de buydu.
Kule Ustası Bernard, Simyacıların Çan Kulesine yapılan saldırıyı duyup Doğu kıtasından ayrıldıktan sonra, Cale Henituse ile karşılaşabileceğini düşündüğü için o da buraya gelmişti.
Beyaz Yıldız, Cale ile tanıştıktan sonra kendini tatmin olmuş gibi hissetti.
Syrem ve Ejderha melezi.
Artık ikisi gibi araçlar yaratması gerekmediğini fark etti.
1000 yıla yakın bir süre yaşamıştı. Gerekli tüm antik güçleri toplamak için hayatta kalması gereken süre bu olmuştu.
Cale Henituse gibi biri, o zaman sona ererken doğal bir şekilde karşısına çıkmıştı.
“Sen bunu yapabilirsin.”
Beyaz Yıldız mutlu görünüyordu.
Cale kaşlarını çattı ve vücudundaki antik güçleri harekete geçirdi. Onları her an kullanabilmek ve hemen bir saldırı başlatmak için aktif olmaları gerekiyordu.
Ancak Cale, Beyaz Yıldızın daha sonra söylediklerine karşı irkildi.
“Benim rolümü oynayabilirsin.”
‘Ne? Ne yapmamı istiyorsun?’
Sormak için ağzını açtığı andı.
“Cale!”
Birinin telaşla adını haykırdığını duydu.
Kadim Ejderha, Eruhaben.
Çatının enkazından çıkmakta olan Eruhaben, bir noktada Beyaz Yıldıza yaklaşmıştı.
Cale, kadim Ejderhanın gözlerinde daha önce hiç bu kadar telaş görmemişti.
“Sahip olduğun güç sahte!”
Kadim Ejderha hızla ekledi.
“O p*ç kurusu hala ona sahip! Ejderha Avcısının gerçek gücüne sahip!”
‘Ne?
Beyaz Yıldız, gerçek Ejderha Avcısı gücüne mi sahip?
Benim Hükmeden Auram ve sahte Ejderha Avcısı Syrem’in güçleri, ikisi de sahte mi?
Böyle bir şey mümkün mü?’
Cale’in gözleri yavaşça Beyaz Yıldıza döndü.
Beyaz Yıldız gülümsüyordu.
“Biliyor musun?”
Beyaz Yıldız bir su duvarı oluşturdu.
Baaaaam! Baaaaam!
Eruhaben’in ışık küreleri su duvarını salladı, ancak Beyaz Yıldız hala rahat görünüyordu.
“Antik güçler. Onlar doğadan veya insanlardan miras kalan şeylerdir. Bu, insanların da onları yaratabileceği anlamına gelir.”
Kırılmaz Kalkan.
Bu antik güç, aslen obur rahibeye aitti ve onun aracılığıyla aktarılmıştı.
Rüzgârın Sesi.
Hırsızın antik gücü için de aynı şey geçerliydi.
Yıkım Ateşi, Korkunç Dev Arnavut Kaldırımı ve Gökyüzü Yiyen Su.
Hepsi insanlardan gelmiş ve başkalarına geçmişti.
“Sahip olduğun Hükmeden Aura. Bu, benim gelecek nesillere bıraktığım bir şey.”
Ejderha Avcısının özelliklerinin yalnızca Ejderha Avcısı hane halkının reisine devredildiği söylenirdi.
Reisten reise geçerdi.
Bu, aynı anda yalnızca bir kişinin sahip olabileceği bir güçtü.
Ancak, Ejderha Avcısı hanesinin geçmiş atalarının aksine, Beyaz Yıldız gücün yalnızca yarısını geride bırakmıştı.
“Neden tüm gücümü başkasına vereyim? Gücümü kendime saklamak yerine ondan vazgeçiyor olmam komik değil mi?”
Sadece kabuğunu geride bırakmıştı.
İnsanları sadece, bu güçleri elinde tutanların Ejderha Avcıları olduğunu düşündürecek olan güçleri geride bırakmıştı. Dışarıdan Ejderha Avcısına benziyorlardı.
Beyaz Yıldız ateşli kılıcını Cale’e doğrulttu. Onun pozisyonunu devralacak olan Cale’e baktı.
“Bir sonraki Ejderha Avcısı olman için sana ihtiyacım olacak.”
Ejderha Avcısı.
Ejderha Katili.
Hain.
Sonunda bu rolü üstlenecek bir araç bulmuştu. Beyaz Yıldız 1000 yıldır yapmaya hazırlandığı iki şeyden birini yapacak insanı sonunda bulmuştu.
“Bunu yapmak için bir Ejderha kalbinin tadına bakman gerekecek.”
Cale aniden ürperdi.
Oooooong-
Cebindeki beyaz taç ağlıyordu. Ejderhanın kanını içmeyi seven taç gürlemeye başladı.
Cale’in kalbi de çılgınca atmaya başladı.
Boom! Boom! Boom!
Hükmeden Aurası aniden harekete geçmeye başladı.
Bunun nedeni buydu. Beyaz Yıldız yavaşça konuşmaya devam etti.
“Bunun için endişelenme. Senin için bir Ejderhanın kalbini ben temin edeceğim.”
Beyaz Yıldız bunu söylerken, Cale kollarını uzattı.
Boş gibi görünen bir alana doğru uzanıyordu. Cale, elini uzatırken eşsiz sürüngen derisini hissetti.
– İnsan! O Beyaz Yıld-! Mmph! Ne yapıyorsun? Mmph!
Cale, Raon’un tenini hisseder hissetmez Raon’u kendisine doğru çekti.
Cale’in vücudunun her yerinde titreme vardı.
Beyaz Yıldızın sesini duyabiliyordu.
“Genç bir Ejderhanın kalbi de çok iyi bir uyanış aracıdır.”
‘Beyaz Yıldız Raon’u hedefliyor.’
Cale, Beyaz Yıldızın niyetini anladıktan sonra Raon’a sarıldı ve ellerini kenetledi. Ardından Kırılmaz Kalkanını maksimum gücüyle etkinleştirdi.
Paaat-
Güç, Cale’in önünde hareket ederken, gümüş kanatlar ve kalkan hiç olmadığı kadar parlıyordu.
“Tsk tsk. Cale, antik güçleri nasıl düzgün kullanacağını bile bilmiyorsun.”
Beyaz Yıldız kılıcını gümüş kalkana doğru sapladı.
Gümüş kalkan parçalandı.
Çok kolay dağılmıştı.
“Bu, ateşle dövülmüş bir Felaket Kılıcı.”
Beyaz Yıldız gülümserken Cale’e nazikçe öğretiyor gibiydi.
Cale ve Raon, sahte Ejderha Katili Syrem’in Felaket Kılıcını yenmek için Henituse savaşında birlikte çalışmışlardı.
Beyaz Yıldız, Raon’un kalkanını kolayca yok eden ateş özelliğini kendisine aşılayan daha da güçlü ve gerçek bir Felaket Kılıcına sahipti.
Cale bundan sonra ne olacağını düşündü.
“İnsan!”
Raon’un yüksek sesini duydu ama Cale o yuvarlak kafayı göğsüne koydu ve sol eliyle ateşli bir şimşek yarattı.
Bu p*ç, kadim bir Ejderhayı bile uçurmayı başarmıştı. Raon henüz yeterince güçlü değildi.
‘Kalkan kırılırsa ben savaşırım.’
Çat.
Cale, Beyaz Yıldızın kılıcı ona dokunduğunda gümüş kalkanının çatlamaya başladığını görebilmişti.
Bum bum bum.
Kalbi çılgınca atıyordu.
Hayır, Hükmeden Aura çılgına dönüyordu. Kendi korkusunu yemiş gibiydi.
Kalkandaki çatlak büyümeye başladı.
Cale, Beyaz Yıldızın gülümsediğini görebiliyordu.
O anda oldu.
“Bu ne cüret.”
Etrafından gelen tanıdık bir ses duydu.
Baaaaaaaaam!
Cale, beyaz altın bir mızrağın ateş kılıcına çarptığını gördü.
“Ugh!”
Beyaz Yıldız ilk kez inledi ve geri çekildi.
Birisi kendini Cale ve Beyaz Yıldız arasında konumlandırdı. Bu kişinin sol elinde beyaz altın mızrak ve sağ elinde beyaz altın mana küresi vardı.
“Bu ne cüret.”
Ses kızgın geliyordu.
“Çocuklarıma dokunmaya cüret etme.”
Beyaz Yıldıza bir çift altın göz dikildi.
“Eğer ölmek istemiyorsan.”
Cale, Eruhaben’in önünde durduğunu görebiliyordu.
Kadim Ejderhanın dudaklarının bir köşesinden aşağıya bir tutam kırmızı kan damlıyordu.
———-
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir, eheh (=w=)