Aziz Jack cebinden Güneşin Kınamasını çıkardı ve avucunu açtı. Küçük, eski, kompakt aynayı görebiliyordu.
Tık.
Onu açtığında görünen iki küçük ayna vardı.
Aynalarda Jack’in yüzü görünüyordu. Aynı zamanda aynalarda bir kelime belirdiğini gördü.
< Kınama >
Jack, bu kelimeyi okuduğu anda Güneş Tanrısının vahyini duydu.
‘Karanlığı cezalandır.
Yok et onu.’
Jack’in bakışları ileriye doğru yöneldi.
Gözleri kararmış insanları görebiliyordu. Kule Ustası Bernard’ı korumaya çalışırken silah tutuyor ya da büyü yapıyorlardı.
‘Onları yok etmek mi?
Onları cezalandırmam mı gerekiyor?’
Güneşin Kınaması.
Bu ilahi eşyanın geceyi beyaz yaptığı söylenirdi.
Ölüm Kraliçesinin geride bıraktığı kitap, aynadan bir kılıç çekmesi gerektiğini söylemişti.
“Öhhö!”
“Ugh! Yakalayın şunları! Sonra da bağlayın!”
Jack başını çevirdi. Savaşa katılmayan Kara Elfler, daha fazla kara gözlü bireyin Bernard’a gitmesini engellemek için ellerinden geleni yapıyorlardı.
Simyacıların Çan Kulesinde idari işler yapanlar olduğu gibi, esir alınıp köle olarak getirilenler de vardı.
“…Aziz-nim?”
Cale, öylece donmuş görünen Aziz’e doğru seslendi. Jack daha sonra Cale’e döndü.
Cale sonunda anladı. Aziz aslında, şuan sakin ve toplanmıştı. Jack konuşmaya başladı.
“Biraz zamana ihtiyacım var.”
İlahi öğeyi harekete geçirmek için zamana ihtiyacı vardı.
Masumların zarar görmemesi için bunu yapması gerekiyordu. Nasıl olduğunu bilmiyordu ama en azından denemesi gerekiyordu. Onları arındırmaya çalışması gerekiyordu.
“Bir şeyleri arındırmak için zamana mı ihtiyacın var?”
Aziz Jack, söylediklerini doğru bir şekilde anlayan Cale’e başını salladı.
“Evet.”
Jack, Cale’in ağzının o anda yavaşça açılmaya başladığını görebiliyordu.
Kendinden emin ama sakin bir sesti. Ancak, mesaj yakında herkese iletilecekti.
“Raon, mesajı ilet.”
– Anlıyorum, insan!
Bernard’a doğru koşan Choi Han ve Tasha ile havada Bernard’a doğru hücum eden kılıç ustası Hannah.
Mary, Sör Rex ve suikastçı Fresia da dâhil olmak üzere.
Cale’in emri hepsinin zihninde yankılanmıştı.
– Plan değişikliği.
Hareket eden insanlar irkildi.
– Saldırı ekibi mümkün olduğunca çok zaman kazanacak. Sadece Bernard’a saldırmaya odaklan.
– Tahliye ekibi tüm çabalarını insanları dışarı çıkarmaya odaklayacak.
Aziz Jack, Cale’in gözlerini görebiliyordu.
Her zamanki gibi sakin olan adam, emrini verdi.
“Aziz Jack’in arındırması şimdi başlayacak. Ona yardımcı olun.”
Rooooooooooooooooooooo
O anda bir kükreme duydu.
Aziz Jack başını kaldırdı.
Beyaz Kemik Ejderha, kükrerken büyük kanatlarını çırpıyordu. Bir yıldırım gibi görünen siyah altın bir aura da gökyüzünü yarıp geçti.
“…Hannah.”
Aziz, yüzünde hiçbir gülümseme olmadan, Bernard’a doğru ilerleyen küçük kız kardeşini görebiliyordu.
Tahliye edilen vatandaşlar, bu manzarayı görünce çığlık attı.
“…Bir Ejderha Şövalyesi!”
Roan Krallığının Ejderha Şövalyesinin aksine, beyaz cüppeli Hannah ve Beyaz Kemik Ejderhasına uzaktan baktıklarında sadece beyaz rengini görebiliyorlardı.
“Hahaha! Herkesi öldürmeye mi çalışıyorsun?”
Bernard ellerini hareket ettirirken gülmeye başladı. Ancak bakışları Kara Büyücü Mary’ye odaklanmıştı.
Mary de ellerini hareket ettirmeye başladı.
Beyaz Kemik Ejderha ve Wyvernlar onun hareketlerini takiben yere doğru hücum ettiler.
Gece gökyüzüne düşen meteorlara benziyorlardı.
Bernard, uzaktan çok güzel görünecek bu manzaraya bakarken konuşmaya başladı.
“Yasak Büyücüler, yalnızca ölülerin kirli kalıntılarını kontrol edebilen Kara Büyücülerden farklı bir sınıftadır.”
Sadece kemikleri tutabilen Kara Büyücüler ve Yasak Büyücüler arasında önemli farklılıklar vardı. İçinde ‘yasak’ kelimesi olmasına rağmen, yine de doğayı taklit edebilir ve sihir kullanabilirlerdi.
Bernard’ın sol eli hareket etmeye başladı.
Gökyüzünde siyah bir bariyer belirdi.
Raon’un ve hatta Cale’in kalkanına benziyordu.
Baaaaam! Paat! Baaaaam!
Beyaz Kemik Ejderhası ve Wyvernler siyah bariyere çarptı. Bu kalın ve sağlam engeli aşamadılar.
Bernard, tekrar ileriye bakmadan önce onlara baktı. Daha sonra konuşmaya başladı.
“Henituse savaşına benzemiyor mu?”
Kuzey İttifakı ile Henituse bölgesi arasındaki savaş.
Cale’in kalkanı, Wyvern Şövalyeleri Tugayına karşı. Benzer bir manzara şu anda İmparatorlukta yaşanıyordu.
Bu gerçekle eğlenen Bernard daha sonra Choi Han’a baktı.
Aziz Jack, Choi Han ve Mary. Ortaya çıktıklarında her şey netleşmişti.
Cale Henituse ve Roan Krallığı.
“Tabii ki fark şu ki, bu sefer Cale Henituse rolünü ben oynuyorum. Kahraman mı olacağım yoksa?”
Bernard, kılıcını kendisine doğru sallayan beyaz bir cübbe içindeki Choi Han’ı görebiliyordu.
Choi Han kılıcını sallarken kısa bir yanıt verdi.
“Saçmalık.”
Bernard bu sefer sağ elini hareket ettirirken güldü.
“Gidin savaşın.”
Pat!
Choi Han’ın aurası bloke edildi.
Siyah gözlü üç şövalye Choi Han’ı engelledi ve Bernard’ı korudu.
“Aaaaaaaaaaaaaaaaaaa!”
Choi Han, ileri atılırken siyah gözlü bir grup insanın bağırdığını görebiliyordu.
Kara Elf Tasha kaşlarını çatmaya başladı.
“Lanet olsun!”
“Onları ancak bastırabiliriz!”
“Lanet olsun! Masum insanları öldüremeyiz!”
Birden fazla Kara Elf endişeyle bağırdı.
Şövalyelere ve büyücülere karşı savaşmayı tercih ederlerdi.
Kara Elflerin hepsi, saraydan kendilerine doğru silahsız hücum eden insanlarla yüzleşmek zorunda kaldıkları için kaşlarını çatmaya başladılar. Garip bir durumdu.
Bernard, siyah manasını harekete geçirirken ve kontrolü altındaki bireylere bir emir verirken bunu umursamadı.
“Düşmanları durdurun. Kollarınızı keserlerse bacaklarınızı, bacaklarınızı keserlerse de vücudunuzu kullanın.”
‘Bu çılgın p*ç.’
Kara Elf Tasha’nın gözleri öfkeyle yanmaya başladı.
Bernard insanları kontrol ederken nazikçe gülümsedi.
“Beni koruyun, efendinizi. Düşmanları öldürün.”
Kara Elflerin hepsi ona öfkeyle baktı, ancak yapabilecekleri bir şey yoktu.
“Uuuuuuuuuuuu.”
“Aaaahh-”
Ellerinden bir şey gelmezdi.
“Bu beni deli ediyor!”
“Ölmek istemiyorsan uzak dur benden!”
Etraflarına onlarca kişi toplanmıştı.
Kara Elfler, birçok elin onları ellerinden ve ayaklarından tuttuğunu görebiliyorlardı. Silahsız elleri görebiliyorlardı. Böyle insanlara saldırmak zordu.
“Ugh!”
Choi Han, yolunu kapatan insan duvarını görebiliyordu.
Bütün şövalyeler, Bernard’a ulaşmasını engellemek için onun etrafını sarmıştı.
Baaaaam! Pat! Bam, bam!
Hannah ve Beyaz Kemik Ejderha hala havadaki siyah bariyeri aşmaya çalışıyorlardı, ancak bariyerde bir çizik bile yoktu.
“Lanet olsun! Kahretsin! Acele et ve kırıl!”
Hannah bağırırken damarları dışarı fırlıyordu, ancak siyah bariyer Bernard’a ulaşmasını engelliyordu.
Bernard bu manzaraya gülmeden edemedi.
“Ah Kara Büyücü, görebiliyor musun?”
Şu anda hiçbir engeli olmayan tek kişi oydu.
Bernard, Mary ile rahat bir tavırla konuşuyordu.
“Yasak büyü, sihir kullanma ve emirlerini yerine getirmeleri için insanları kontrol etme gücüne sahiptir.”
Bernard yavaşça yürümeye başladı.
Yüzlerce insan tarafından engellenen Kara Elfler ve Choi Han’ın yanından geçti.
“Ugggh- Bernard, seni p*ç kurusu!”
“Kule Ustası-!”
Kendisine lanet eden Kara Elfleri görmezden geldi ve sadece Mary ile konuşurken yavaşça yürümeye devam etti.
Yasak büyü.
Emrini yerine getirmeleri için insanları kontrol etme gücü.
“İster insanları kara umutsuzluğa düşürmek için öldürelim, ister insanları kontrol edip hayatlarıyla oynayalım.”
Bernard yürümeyi bıraktı.
Oooooooooong-
Kara mana iki elinde de kasırga gibi kükrüyordu.
“Birçok şeyi aynı anda kontrol etmenizi sağlayan şey yasak büyünün yüceliğidir. Sadece kemiklerle oynayan Kara Büyücüden bir farklı dünyada.”
Mary’nin parmaklarını görebiliyordu.
Çirkin elleri durmadan hareket ediyordu.
Baaaaam! Pat! Pat!
Siyah bariyeri geçebilmeleri için ellerini hareket ettiriyor ve Beyaz Kemik Ejderhasını ve Wyvernleri kontrol ediyordu.
Ancak bir Kara Büyücü olarak sınırları onun yasak büyüye karşı kazanmasını engelliyordu.
“Tamam o zaman, sanırım gerçek düşmanıma seslenmenin zamanı geldi.”
Bernard bakışlarını Mary’den uzaklaştırdı.
Aziz Jack’i ve yanındaki kahverengi cüppeli kişiyi geçti ve bir yerde durdu.
Havada boş bir yere bakıyordu.
“Ortaya çık, küçük Ejderha.”
Bir süredir, genç bir Ejderhanın zayıf varlığını hissedebiliyordu.
Bu, Whipper Krallığı savaşında Cale Henituse ile birlikte olan Ejderhaydı.
Honte’nin bedenindeyken gördüğü ve hissettiği varlıktı.
“Acele et ve ortaya çık.”
Bernard’ın gözlerinde çılgın bir ifade belirmeye başladı.
O anda oldu.
Boş yerden gelen bir ses duydu.
Hala genç olan bir sesti.
“Benim değilsin, seni ben öldüremem.”
“…Senin değil?”
Bernard başını çevirdi.
Tek dizinin üzerinde duran, diz çökmüş birini görebiliyordu.
Aziz Jack’ti.
“Ugggh-uh!”
Yüzünden hem ter hem de kan damlıyordu.
Jack ellerini birbirine kenetlemişti. Kompakt ayna ellerinin arasındaydı.
‘Yok et onları.
Arındır.’
Her zamankinden daha büyük bir arzu, efendisinin sözü ve içgüdüleri onu bunaltıyordu.
Bunun basit bir nedeni vardı.
“…İyileştirmek-”
Bunun nedeni, Jack’in arındırmak yerine iyileştirmeye çalışmasıydı.
Yok etmek yerine kurtarmaya çalışıyordu.
Jack başını kaldırdı. Siyah bariyeri aşmaya çalışan kız kardeşi ve onu tutan şövalyelerin yanı sıra, Kara Elflerin yüzlerce insan tarafından geri tutulduğunu görebiliyordu.
Sonunda Choi Han’ın sert ifadesini de görebiliyordu. Sadece yüzünün görülebildiği bir insan duvarı tarafından aşağı itiliyordu.
Ancak yine de kimsenin zarar görmemesini sağlamaya çalışıyordu.
Choi Han ona doğru bakıp ağzını oynattı.
‘Bu yeterli mi?’
Jack için yeterince zaman kazanıp kazanmadığını soruyordu.
Jack gülümsemeye başladı.
Kara Elfler ve Hannah da ona bakıyorlardı.
Onu bekliyorlardı.
Kavga edebilirlerdi, ama biraz zaman istediği için bekliyorlardı.
Jack gözlerini kapadı.
‘Yok et onları.
Arındır.’
Karanlıktaki ses yine aynı şekilde bağırıyordu.
Ne tür bir ışık insanlara bir şeyleri yok etmelerini söylerdi ki?
“Uuuuuuuuuuuu.”
Ellerini birbirinden uzaklaştırdı.
Geçmişte, ölü mana kullanarak Mary tarafından iyileştirmesi gereken küçük kız kardeşi Hannah’yı yok etmek istemediğinde de ellerini kenetlemişti.
Ormanın 7. Bölümünde olduğu süre boyunca da elleri kenetlenmişti.
Kimseye zarar vermesin diye ellerini sımsıkı kenetlemişti.
Bunca zaman birbirine kenetlenmiş eller birbirinden uzaklaştı.
Daha sonra yere bastırdılar.
Gözleri kapalıyken karanlıkta bir şeyler hayal etmeye başladı.
‘Sadece bir resim çizmem gerekiyor.’
Ormanın 7. Bölümü.
‘Onları tek tek ışığa boyamam gerekiyor, tıpkı o karanlık ağaçların birer birer beyaza dönüşmesi gibi.’
Jack’in kolları dalgalanıyordu.
“…Ne-”
Bernard aceleyle elini Jack’e uzattı.
Ancak biri kolundan tuttu.
Başını indirdi. Başını kaldırıp ona gülümseyen Kara Büyücüyü görebiliyordu.
Gözleri ona bir şeyler söylüyordu.
‘Seni yok edeceğim.’
Bernard kaşlarını çatmaya başladı.
“Lanet olsun!”
Siyah mana vücudundan yükselmeye başladı ve neredeyse patlamak üzereydi.
Ooooooo-
Yer sallanmaya başladı.
Simyacıların Çan Kulesinin olduğu meydandan başladı.
“… Sadece ne-”
Tahliye edilen vatandaşlardan biri bakmak için döndü. Sonra ayaklarına baktı.
“Ha?”
Ardından bir ayağını kaldırdı.
Beyaz bir çizgi vardı.
Ayağının altından uzanan beyaz bir çizgi görebiliyordu.
Başını bu beyaz çizginin başladığı yere çevirdi.
Uzaktan Simyacıların Çan Kulesini görebiliyordu.
Aziz Jack.
Beyaz çizgi onun ellerinden uzanıyordu. Başkent boyunca her yöne gidiyordu. Beyaz çizgi, Mary’nin ağaçları arındırmasına benzer bir şekilde yeri kapladı.
‘Yok et onları.
Arındır.’
Jack gözlerini açtı.
Kafasındaki sese cevap verdi.
“İyileştir.”
Daha iyisini yap.
İncinmişlere huzur ver.
Jack, arkadaşlarından başka insanları görebiliyordu.
Onların siyah gözlerini görebiliyordu.
Aziz Jack sonunda o gözleri net bir şekilde görebilmişti.
Ağlıyorlardı.
İçlerinden ağlayan insanları görebiliyordu.
Shaaaaaaa-
Yanlarından bir rüzgâr esti.
Sonra alan çığlıklarla doldu.
“Ahhhhh!”
“Aaaa!”
Yerden beyaz bir ışık yükseldi.
Yeri bir örümcek ağı gibi kaplayan beyaz çizgi gökyüzüne doğru parlamaya başladı.
“…Işık.”
Kaçan vatandaşlar ve surların dışındaki vatandaşlar yere ve gökyüzüne bakarken hareket etmeyi bıraktılar.
Başkentin zemininden beyaz ışık yükseliyordu.
Güzeldi.
“Aaaaaaa!”
“Ahhhhhhh!”
Kara Elf Tasha, insanların ondan uzaklaştığını görebiliyordu.
Gözleri kararan insanlar ağlıyordu.
Gözyaşları siyahtı.
Siyah gözyaşlarını dökmeye devam ederken gözleri normale dönüyor gibiydi.
“Huhh huhh huh.”
Aziz Jack başını çevirdi ve Simyacıların Çan Kulesinde Kara Elfler tarafından tutulan insanlara baktı.
O insanlardan biriyle göz teması kurdu.
O siyah gözyaşlarını akıtmayı bitiren bir kişi, yerdeki beyaz çizgiye sırtını yaslamış ve normal gözyaşlarıyla ağlarken Aziz Jack’e doğru gülümsüyordu.
Aziz Jack o anda başını eğdi.
Ellerini yavaşça yerden kaldırdı.
Kırılmış ayna. Eski püskü ilahi eşyayı görebiliyordu.
“Ke, hehe-”
Jack gülmeye başladı.
Kınama.
Bu kelime aynadan kaybolmuştu.
Bunun yerine aynada iki cümle vardı.
İlk cümleyi okudu.
< Gücün, hayatını yaşamak için kendin oluşturduğun bir şeydir. >
Jack’in gülümseyen dudakları titriyordu. Durmadan yanıp sönen gözleri de titriyordu.
‘Kendim için oluşturduğum bir güç.’
Jack sonunda bunun ne anlama geldiğini anlayabildi.
Bu iyileştirici güç, Güneş Tanrısının ona verdiği bir şey değil, yaşamının ışıl ışıl parlaması için yaptığı bir şeydi.
Bu, Kara Elfler ve Mary için de aynıydı.
Hepsinin kendileri için oluşturdukları güçler vardı.
Küçük kız kardeşi Hannah. O çocuğun kılıç ustası olmasının nedeni de kendi hayatıydı.
Jack bu sözü görünce bir şey fark etti.
Ne Güneş Tanrısı İkizleri ne de yarı kutsal ikizler vardı.
Hannah ve Jack.
Tüm güçleri ve zamanları, yaşamaları için vardı.
Baaaaaam!
Jack bir patlama duyduktan sonra başını çevirdi.
Aniden ortaya çıkan gümüş bir kalkan önünde göründü.
Siyah bir mana kasırgasının ortasındaki Kule Efendisi Bernard ona doğru hücum ediyordu.
“Ayna! Aynayı buldun!”
Bernard telaşla bağırıyordu.
Bakışları aynaya sabitlenmişti.
İlahi eşya.
Güneşin Kınaması.
Uzun zamandan beri aradığı ilahi eşyaydı.
“İlahi bir eşya!”
Aziz Jack, Bernard’ın kendisine değil aynaya doğru hücum ettiğini görebiliyordu. Daha sonra başını kaldırdı. Önündeki kalkanı yaratan Cale, sabırla ona bir soru sordu.
“Arınma bittiğine göre artık ne yapacağını biliyorsun, değil mi?”
Aziz Jack ayağa kalktı.
Küçük aynaya baktı.
Kırık camda yazan iki cümleyi bir kez daha görebiliyordu.
< Gücün, hayatını yaşamak için kendin oluşturduğun bir şeydir. >
Ve ikinci cümle.
< Sen ışıksın. >
‘…Ben ışığım.’
Aziz Jack, ne yapması gerektiğini düşünürken parlayan beyaz örümcek ağına baktı.
Cale’e cevap verdi.
“Evet, genç efendi-nim. Şimdi yapmam gerekeni yapma zamanı.”
Jack daha sonra iyileştirici güçlerini kompakt aynaya aktardı.
Çaaaaat!
Aynanın camı parçalara ayrıldı.
“…İlahi bir eşyayı yok mu ettin?”
Tam da, ileri atılan Bernard’ın irkilerek sorusunu sorduğu andı.
Artık aynasız olan kompakt ayna beyaz bir ışık yaymaya başladı.
Cale başını kaldırdı.
Karanlık geceyi görebiliyordu.
Ancak gökyüzünde beyaz bir güneş vardı.
Hayır, güneş değildi. Beyaz parlayan bir küre gökyüzüne yükseldi.
“Hannah!”
Jack bağırmaya başladı.
“Acele et ve git!”
Cale o zaman olanı görebildi.
Beyaz Kemik Ejderhasına binen bir şövalye, gecenin karanlığı boyunca parlayan ‘güneş’e doğru uçuyordu.
Cale, o parlayan kürenin ortasında beyaz bir kılıç görebiliyordu.
Azizin işi bittiğine göre, hamlesini yapma sırası savaşçıdaydı.
———-
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir, eheh (=w=)