“Katılıyorum.”
Kılıç ustası Hannah da Cage ile aynı fikirdeydi.
Aziz Jack yüzünde tuhaf bir ifadeyle ona yaklaşırken Cale’in boş ifadesi sertleşti.
Jack ona yaklaştı ve sessizce konuşmaya başladı.
“Şu anki gülümsemeniz her zamankinden farklı olsa da, kalbinizin iyi şeyler yapmaya odaklanmış adil bir kalp olduğunu biliyorum, genç efendi-nim. Şimdiye kadar yaptığınız her şeyi duydum genç efendi-nim. Roan Krallığında ve diğer krallıklarda da birçok insanı kurtardınız, değil mi? Bunun tam da sizin yapacağınız bir şey gibi olduğunu düşündüm, genç efendi-nim. Ancak, ancak…”
Jack’in gözlerinde hüzün vardı.
“Düşmanlarınıza zarar vermenin sizin için zor olmasından endişeleniyorum. Tabii şimdi ben de bazı şeyler yaşadım ve bunlardan sonra kendimizi ve halkımızı korumak için gaddar olmamız gerektiğini biliyorum.”
Jack’in masum yüzü biraz daha olgunlaşmıştı.
“Genç efendi-nim, iyisiniz, değil mi?”
Cale, derin bir iç çekip başını sallayan Cage’i ve ağabeyine endişeyle bakan Hannah’yı görebiliyordu.
Bakışlarını Jack’e çevirdi ve sorusunu yanıtladı.
“İyiyim.”
Sakin yanıtı Jack’in duygularını bastırmasına ve başını sallamasına neden oldu.
“Dileğinizi anlıyorum genç efendi-nim.”
‘Benim dileğim neymiş ki?’
Cale bu soruyu sormak istedi ama sorgulamadı. Kadim Ejderha Eruhaben’in iç çekişini duyduğu içindi.
– …İnsan, o Aziz gerçekten iyi bir insan. Yüreğine kadar iyi biri. O gerçekten bir Aziz olmayı hak ediyor!
Cale, Raon’u görmezden geldi ve konuşmaya başlarken Cage ve Jack’e baktı.
“Lütfen biraz dinlenin. Birinci katta herkesle birlikte veya kendi odalarınızda dinlenebilirsiniz. Lütfen buradayken rahatlayın.”
Cale daha sonra Hannah ile göz teması kurdu. Hâlâ bir cüppe giymiyordu ve yaralarının açıkça sergiliyordu. Bakışları ise eskisinden daha da acımasız olduğunu gösteriyordu.
“Sana gelince, beni takip et.”
Cale, iki Ejderha ve Hannah ile bodruma gitti. Hannah, Cale’i takip ederken sordu.
“Nereye gidiyoruz?”
“Sonunda infaz alanı olabilecek bir hapishaneye.”
İnfaz alanı.
Bu kelime Hannah’nın haince gülümsemesine neden oldu. Çünkü Cale’in onu neden bu yere götürdüğünü merak ediyordu.
Cale, bodrum eğitim alanının dışında durdu ve konuşmaya başladı.
“Bugün Arm’ın çekirdek kırmızı yıldızlarından birini kurtarabilirim. Önümüzdeki altı ay boyunca onu yanımda da götürebilirim.”
‘Arm’ kelimesi Hannah’nın yüzündeki gülümsemenin kaybolmasına neden oldu.
Bunca zamandır Arm üyelerini öldürenin kendisi olacağını ve o anı düşünerek antrenman yaptığını söylüyordu. Cale onunla konuşmaya devam etti.
“Arm’dan nefret ediyorsun ve onları öldürmek istiyorsun, ancak biriyle birkaç ay uğraşman gerekecek.”
Cale’in endişelendiği şey buydu.
Bu kan delisi kılıç ustasının sinirlenip Arm üyesinin kafasını koparabileceğinden endişeliydi. Bunu kolayca yapabilecek biriydi.
“Cale Henituse.”
Hannah’nın sesini duyabiliyordu. Cale, ona bakmak için yavaşça başını çevirdi.
Hannah, Cale’e baktı ve dürüstçe cevap verdi.
“Ben utanmaz bir insan değilim.”
Süper Kaya Villasında kalmasına izin vermiş ve Balinaların onu öldürmesini engellemişti.
Hannah, Arm’dan intikam almak istediği gibi, yaptığı her şeyin de tamamen farkındaydı. Tekrar gülümsemeye başladı.
“Bana bunları anlatmana gerek yok.”
Cale’in bunu önceden söylemek için onu ayrı olarak çağırmasının nedeni, onunla ilgilenme şekli olabilirdi. Hannah bu ‘ilgilenme’ kelimesine pek aşina değildi, ancak elini kınından çekti.
“Onu kurtarmaya çalışırsan hiçbir şey yapmayacağım.”
“Mm.”
Cale, Hannah’ın bir şeyi yanlış anlamış olabileceğini düşündü.
‘Altı ay içinde havaya uçacağını söylemeli miydim?’
Cale tuhaf bir şekilde kendini kötü hissetse de, akışına bırakmaya karar verdi.
Ejderha melezini canlı tutmasının bir nedeni vardı. Cale, herkes başkente giderken Eruhaben’den Süper Kaya Villasına gitmesini ve Güneş Tanrısı ikizlerini ve Cage’i almasını istemişti. Eruhaben Süper Kaya Villasına gitmeye hazırlanırken ondan bir şey istemişti.
‘Eruhaben-nim, başarabilir misiniz?’
‘Bana malzemeleri getirirsen sorun değil. Ama neden?’
‘Bir şey için ona ihtiyacım var.’
Cale, antrenman sahasının kapısını açarken bu konuşmayı hatırladı.
Gıcırrrrrrrrr-
Ağır kapı yavaşça açıldı.
“Ah, buradasınız genç efendi-nim.”
“Merhaba.”
Antrenman sahasına geldiklerini fark eden iki balina onları selamladı. Paseton’un selamı saygılıydı, Archie ise… yarım yamalaktı. Ancak Cale onlara gitmelerini işaret edince ikisi de sessizce antrenman sahasından çıktılar.
“Mm.”
Kılıç ustası Hannah eğitim alanının ortasına baktı ve bir inilti çıkardı.
Geçmişte ölü mana tarafından zehirlendiğini hatırladı. Antrenman sahasının ortasına baktığında ne insan ne de canavar olan ama ikisinden de daha iğrenç görünen bir şey duruyordu.
Kaşlarını çatmaya başladı.
İğrenç veya çirkin göründüğü için değildi.
Çünkü bu ona geçmiş benliğini hatırlatmıştı.
‘Neden bu piç sadece böyle insanları topluyor?’
Cale’in, kendisi ve buradaki bu kırmızı yıldız gibi ölmekte olan sokak hayvanlarını toplamasını ilginç buldu.
Ancak Cale bunu hiç ilginç bulmuyordu, bu sadece gerçeklikti.
“Haaaa, haaaa.”
Alanı zayıf bir nefes alma sesi doldurdu. Cale, çömelmeden ve göz teması kurmadan önce, yarı Ejderhaya o zayıf nefesi duyacak kadar yaklaştı.
“İstediğini seç.”
Ejderha melezi hemen işe koyulan Cale’e gülümsemeye çalıştı.
Ancak Cale’in ona verdiği hafta sona erdiği için gülümsemeye gücü yoktu.
Ejderha melezi, Cale’in arkasında duran kadim Ejderha Eruhaben’e baktı.
İlk kez bir Ejderha ile konuşuyordu. Ciddi bir şey değildi. Ancak Ejderha melezi bir kez daha sohbet etmek istemişti. Sohbet etmek istediği kişi doğal olarak Cale’di.
Sonra konuşmak için ağzını açtı.
“Neden beni altı ay hayatta tutmak istiyorsun?”
Kararını vermeden önce bilmesi gerekiyordu. Cale’in onu neden hayatta tutacağını merak ediyordu. Cale tereddüt etmeden cevap verdi.
“Evine geri dönmen gerekiyor.”
“…Evim mi?”
“Evet.”
Cale, Ejderha melezine güvenmiyordu.
Boyun eğmekten başka çaresi olmayan bir yetiştirilme tarzı ne kadar üzücü olursa olsun, yine de Ejderha melezine güvenemiyordu.
Bunun nedeni, melez Ejderhanın geçmişinde onu ve insanlarını öldürmek istemesiydi.
Etrafındaki insanları bu piçin acıklı hikâyesinden daha çok önemsiyordu.
Bu yüzden Cale onun altı ay yaşamasına izin verirken onun da ilgilenmesi gereken bir şey vardı. Ejderha melezine yapması gerekeni söyledi.
“Senin evin, Arm. Kaldığın yere kadar bana rehberlik etmelisin.”
“Ah.”
Kadim Ejderha Eruhaben, kafasından geçen bir düşünceyle derin bir nefes aldı. Ancak Cale ile konuşmaya devam eden Ejderha melezine ulaşmadı.
“Üssün yerini öğrenmek istiyorsan, bu sana söyleyebileceğim bir şey değil mi?”
“Sana nasıl güvenebilirim?”
Ejderha melezi, hemen sorulan soruya cevap veremeyecek durumdaydı.
“Sana güvenemiyorum. Bu yüzden bize göstermek için iki ayağınla bizi oraya götürmen gerekiyor.”
Ejderha melezi aklına gelen başka bir soru sordu.
“Arm’ın yerini öğrenince ne yapmayı planlıyorsun?”
“Seni ilgilendirmez.”
Cale, sert bir şekilde yanıtlarken yüzünde tuhaf blr gülümseme vardı.
Eruhaben bu ifadeyi gördükten sonra emin oldu.
‘Arm’ın karargâhını havaya uçurmayı planlıyor!’
Cale, birkaç gün önce kadim Ejderhaya büyük miktarda Ejderhanın Öfkesi yapmanın mümkün olup olmadığını sormuştu. Kadim Ejderha başlangıçta Cale’in onu İmparatorluğa ve Simyacıların Çan Kulesine karşı kullanmayı planladığını düşünmüştü.
‘Bu serseri, İmparatorlukla uğraştıktan sonra Arm’ı devirmeyi düşünerek hareket ediyor.’
Eruhaben’in fark ettiği gibi Cale, yirmili yaşlarının sonlarını huzurlu ve rahat bir yaşamla karşılamadan önce kısa bir süre için çok çalışmayı planlıyordu.
Bu zihniyet o kadar güçlüydü ki çoğu doğal afetin de üstesinden gelebilirdi.
Cale’in sağlam bakışlarıyla karşılaşan Ejderha melezi ağzını kapattı ve Cale’i gözlemledi. Cale’in yirmi yaşında olduğunu duymuştu. Ancak Cale’in bakışları onun 900 yaşındaki halinden daha güçlüydü.
Bu bakış ona bir şeyler söylüyordu.
Karar vermesini söylüyordu.
Ejderha melezinin ağzı yavaşça açıldı. Dudakları titriyordu. Hayatında ilk kez kendi hayatı hakkında bir şeye karar verme şansına sahip olmuştu.
“…Altı ay sonra, o zaman……”
Vücudunun patlayacağını duymuştu.
İşte o zaman istedi.
“İşte o zaman ölmek istiyorum.”
Cevabını verdiği an gelmişti.
“Hiiiihh.”
Ejderha melezi derin bir nefes aldı. Uzuvları titremeye başladı. Vücudu aniden konuşamayacak kadar sertleşti.
Bakışları bir tarafa yöneldi.
Sadece o değildi.
Kadim Ejderha ve Hannah, birine bakarken gözlerini kocaman açmıştı.
Cale her zamankinden farklı görünüyordu.
Yerde çömelirken sınıfsız görünüyordu, ancak içinden inanılmaz bir basınç akıyordu.
Kılıç ustası Hannah kendi ellerine baktı. Parmakları hafifçe titriyordu.
Cale’den kendisi gibi bir kılıç ustasını etkileyecek kadar güçlü bir baskı geliyordu. Kendini bir doğal afetin önünde duran çelimsiz bir insan gibi hissetti. Cale’in sırtına bakarken kendini küçük hissetti.
“…Bu.”
Eruhaben, bir nefes alıp yorum yaparken Kara Ejderha Raon’un pençesini sırtında hissetti.
“Bu, zayıf insanımızın biraz güçlü gibi göründüğü zamanlardan biri!”
Yanlarında duran Hannah kaşlarını çatmaya başladı.
‘Biraz? Bu sadece biraz mı?’
“Ama bugün normale göre oldukça güçlü görünüyor.”
Oldukça güçlü, bunu tarif etmeye bile yetmezdi. Hannah yumruklarını sıktı ve tekrar tekrar açtı. Bunu yaparsa, diğerlerinin onun titreyen yumruklarını fark etmeyebileceğini düşündü.
Ancak baskıdan etkilenmeyen kadim Ejderha, gururlu görünen Raon’dan uzaklaştı ve Cale’e baktı.
‘Neredeyse bir Ejderha Korkusu seviyesinde.’
Bu baskı, yetişkin bir Ejderhanın Ejderha Korkusuna benziyordu.
‘Hayır, ona eşdeğer.’
Ejderha Korkusu, yetişkin bir Ejderha varlığının ortaya çıkmasına izin vermek istediğinde yaydığı, üst sınıf bir varlığın güçlü bir baskısıydı. Ejderha Korkusu.
Ancak bu Ejderha Korkusu değildi.
‘Bu o duygu.’
Kadim Ejderhanın Cale’den hissettiği şey Ejderha Katilinin gücüydü.
Ejderha Katilleri, Ejderha Korkusu tarafından yok edilemeyecek bir baskı yaratmıştı. Eruhaben, Cale’in bu gücü kullandığını ilk kez görüyordu.
Ayrıca, Cale’in başka bir güç kullandığını da görebiliyordu.
Dünyanın en büyük ırkı Ejderhalar seviyesinde bir aura yayan insan, cebinden beyaz bir taç çıkardı. Bu tacın şu anda ona çok yakıştığını herkes görebilirdi.
Onu şu anda gören herhangi biri, ona ‘kral’ demekten çekinmezdi.
Beyaz taç, Cale’in elinin üzerinde parlamaya başladı.
Eruhaben o anda Ejderha Katili için farklı bir unvan kullandı.
“…Hilekâr.”
Ejderha Katillerinin bu adı, yalnızca her iki kıtadaki en yaşlı Ejderhaların bileceği bir şeydi.
Ejderhaları yiyerek gelişebilen bir vücuda sahip insanlar.
Bu insanlar doğanın kanunlarına karşı çıkmıştılar.
Onlar sadece mutantlar veya varyantlar değildi.
Ejderha Katili hanesi, nesil başına bir reis seçti.
O hane reisi ekosistemi yok etme gücüne sahipti. Daha düşük bir ırkın sınırlarının üstesinden gelebilmiştiler ve başarılı bir şekilde Ejderhaları avladılar.
Doğa böyle Ejderha Katillerini reddetti.
Bu yüzden Ejderha Katilleri kral olamamıştı. Onlar sadece doğanın dışında var oldular ve Ejderhalara karşı savaştılar.
Ancak, Ejderhalar bu Ejderha Katillerinden nefret etmiyorlardı.
Neden?
Doğa onları hilekâr oldukları için reddetse de, Ejderhalar doğal bir düşman olmadan kimsenin var olamayacağını düşündüler.
Bir Ejderhanın tek rakibi ve doğal düşmanı.
Ejderha Katillerinden nefret etseler de, bu tek düşmanlarından tamamen nefret edemezlerdi.
Doğal düşmanı olmayan bir ırk, kayıtsız hale gelirdi.
Eruhaben eğlenmiş bir ifadeyle Cale’e baktı.
Sahte Ejderha Katili Syrem’i duymuştu.
Bu sayede gerçek Ejderha Katilinin gücünün dünyanın farklı bölgelerine bölündüğünü ve Ejderha Katili hanesinin ortadan kaybolduğunu öğrenmişti.
Ve şimdi, bu dağınık güçler yavaş yavaş tek bir kişide toplanıyordu.
Ama şaşırtıcı bir şekilde, o kişi Ejderhaları kurtaran biriydi.
Avlanmayı unutun, kimsenin ölümünü izleyemeyen biriydi.
‘Yeni bir Ejderha Katili, hayır, yeni bir hilekâr ortaya çıkabilir.’
Yavaş yavaş yeni bir dönem yaklaşıyordu.
Kadim Ejderha, yeni bir çağın ışıklarının yavaş yavaş parlamaya başladığını izlerken kendini yaşlı hissetti.
Dünyada pek bilinmeyen kadim güçler, iki Ejderha izlerken Cale tarafından harekete geçiriliyordu.
Arm adında bir düşmanları olmasına ve kıta bir kaos halinde olmasına rağmen, kadim Ejderha tüm bunların ötesindeki ışığı görebiliyordu.
Kadim Ejderha, ışığın merkezindeki Cale’e baktı.
Daha sonra kaşlarını çatmaya başladı.
“Uh.”
Başını çevirdiği sırada kılıç ustası Hannah’nın inlediğini duyabiliyordu.
Kadim Ejderha yavaşça Cale’e yaklaştı. Ardından, yaydığı auranın aksine Cale’in kaşlarını çattığını görebiliyordu.
“Ha… lanet olsun……”
Cale’in yüzündeki yorgunluğu görebiliyordu.
Hüüüüp, hüüp.
“Ahhhhhhh! Ah!”
Biri beyaz tacın mücevherinin Ejderha melezinin kanını höpürdetme sesiydi, diğeri ise yarı Ejderhanın acı veren çığlığıydı.
Hüüüp, hüüüp.
Enerjik beyaz mücevher, Ejderha melezinin kanındaki Ejderhanın gücünü yiyordu.
Acımasız görünse de Cale, Ejderha melezinin son savaşta aldığı yaraları iyileştirmemişti. Sadece ölmesini önlemek için hafif rötuşlar yapmıştı.
Bu sayede taç, Choi Han ve Raon’un Ejderhanın yarı kanlı midesinde yarattığı iğrenç yaradan kan emiyordu.
‘Kan kaybından ölmeyecek mi?’
Dürüst olmak gerekirse Cale, sanki çok acı çekiyormuş gibi çığlık atan Ejderha melezi için endişeleniyordu. Bu yüzden Hükmeden Auranın gücünü daha da yükseltti.
Cale artık Hükmeden Aurayı maksimum güçte kullanıyordu. Hükmeden Auranın sahibinin tavsiyesi yüzündendi.
– Hükmeden Aura. Bu güç blöfüne neden ihtiyacın olduğunu biliyor musun? Bu konuda fazla bilgisi olmayanlar, bunun başkalarını aldatmak için iyi bir güç olduğunu ancak savaşta işe yaramadığını söyleyecektir.
Gerçek buydu.
İnsanları dolandırmak için mükemmeldi.
Ama bu güce de ihtiyaç vardı.
– Bu tacı dolandırmak için. Bu aura, bu tacın bu dünyada korktuğu tek şeydir.
“Uh!”
Ejderha melezi derin bir nefes aldı ve bayıldı.
“…Ahh.”
Cale’in içgüdüleri ona şu anda ne yapması gerektiğini söyledi ve taca fısıldadı.
“Aşırıya kaçma.”
Hükmeden Auranın tamamen etkinleştirildiğinden emin oldu. Kadim Ejderhanın da ona yaklaşmayı bırakması gerekmişti.
Tüm bu aura daha sonra taca odaklandı.
Şşşşş.
Cale, taç sallanmaya başlayınca onu tehdit etti.
“Seni ikiye bölüp dünyadan iz bırakmadan kaybolman için toz haline getirmemi istemiyorsan beni dinle.”
Kadim Ejderha şok oldu.
‘Muhtemelen baygın Ejderha meleziyle konuşmuyor, yani şimdi cansız nesneleri de mi tehdit ediyor?’
Kadim Ejderha neler olduğunu merak ederek yürümeyi bıraktı.
Ancak Cale o anda tacı da ciddi şekilde tehdit ediyordu.
“Seni iğrenç piç kurusu taç. Bir gün seni yok edeceğim.”
Şşşşş.
Beyaz taç gözle görülür şekilde titriyordu.
Cale, taca son bir şey söyledi.
“Uzun bir süre yaşamak istiyorsan beni dinle.”
Hüüp, hüp.
Beyaz taç, Ejderha melezinin kanını daha yavaş ve nazikçe içmeye başladı.
“Ho!”
Bunu izleyen kadim Ejderha derin bir nefes aldı, ancak Cale sonunda tatmin olmuş bir ifadeyle mırıldandı.
“Çok kötü. Geçen seferki gibi fırlatıp sonra da seni ezebileceğimi umuyordum.”
Hüp. Şşşşş.
Taç içmeyi bıraktı ve sallanmaya başladı.
“…Ne yapıyorsun? İşini yapmayacak mısın?”
Ancak taç, Cale’in yorumu üzerine Ejderha kanının geri kalanını Ejderha melezinin vücudundan yavaşça emmekten kendini alamadı. Cale bakışlarını taçtan çevirdi ve Ejderha melezine baktı.
Ejderha melezinin siyah pulları yavaş yavaş kaybolmaya başladı ve geride insan eti bıraktı.
Bu, Ejderha melezinin kalbinin içindeki Ejderhanın kalbinin yavaş yavaş gücünü kaybettiğinin kanıtıydı.
O anda oldu.
Biiiiiiiiiiip- Biiiiiiiiip-
Görüntülü iletişim cihazı acil durum alarmı gönderdi.
Raon, Cale’e yaklaştı ve konuşmaya başladı.
“İnsan! Bu aptal Toonka! Toonka arıyor!”
Whipper Krallığının Komutanı Toonka. Cale’i arıyordu.
Cale sakince cevap verdi.
“Görmezden gel.”
Onu geri aramadan önce Ejderha meleziyle başa çıkabilirdi.
“Tamam, aptal Toonka’nın çağrısını görmezden geleceğim! Ama bir mesaj da var!”
“Mesaj nedir?”
” ‘Hey dostum, seni özledim. Yardımına ihtiyacım var.’ Öyle dedi!”
‘Bu ne saçmalık?
Ne zaman Toonka’nın arkadaşı oldum?’
Cale, bu inanılmaz duruma gülmekten kendini alamadı.
———-
Kafanızda kıtanın haritası netleşsin diye buyrun haritanın linki burada : https://trash-of-the-counts-family.fandom.com/wiki/Western_Continent
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir eheh (=w=)