Biiiiiiiiiiiiip- Biiiiiiiiiiiip-
Görüntülü iletişim cihazının alarmının sesi durmadan odayı doldurdu.
Ancak buna kimse tepki gösteremedi.
Cale doğal olarak istese bile bunu yapamazdı, bu yüzden bu durum onu deli ediyordu.
‘Rosalyn sadece iki nedenden biri için arayacaktır.’
Ya veliaht prens Alberu onunla temasa geçecekti ya da kollarında Raon ile Eruhaben’i görmeye giden Cale’i kontrol edecekti.
Cale, ikincisinin olma ihtimalinin daha yüksek olduğunu düşünüyordu.
Kısa zamanlı uzakta olma süresi, üç gündü. Şimdiye kadar sadece iki gün olmuştu.
Daha bir gün ya da 20 saat daha vardı. Cale’in tanıdığı Alberu, Rosalyn’e ve bir görevi tamamlamaya giden diğerlerine Cale’in durumunu bu kadar çabuk söylemezdi.
Biiiiiiiiiiiiiip- Biiiiiiiiiiiiiiiiiip-
Görüntülü iletişim cihazı çalmaya devam etti.
Kapatmıyordu.
‘Onlara şimdilik Rosalyn ile ilgilenmelerini söylemeliyim.’
Cale, grubuna Rosalyn’in aramasını cevaplamalarını söylemek için gözlerini zar zor açmayı başardı.
Gözlerinin odaklanması biraz zaman aldı.
Daha sonra tedirgin oldu.
‘…Beacrox neden Ron’u destekliyor?’
Beacrox babasını destekliyordu.
Ama sadece bu değildi.
‘O hançer ne için?’
Ron’un düşmanlarını öldürürken kullandığı hançerdi. Yaşlı adam Cale’e dik dik bakarken o hançeri tutuyordu.
Cale gerçekten korkuyordu.
Öte yandan Ron, Cale’in kan çanağı gözlerini ve acıdan gözlerinin kenarlarındaki yaşları görebiliyordu.
Ron, sanki tüm dünya tersine dönüyormuş gibi yoğun bir öfke duymadan edemedi.
Doğu kıtası. Karısını, ailesini ve evini kaybettiği gece gibiydi. Her şeyin yanıp kül olduğu o kızıl gecede olduğu gibi, bu kızıl saçlı kişinin kan tükürdüğünü ve acı içinde olduğunu görünce Ron’un kendini sakinleştirmesi zor oluyordu.
Bu yüzden kendini sakinleştirmek için küçüklüğünden beri üzerinde taşıdığı eşyayı sıkıyordu.
Hançerin soğukluğu, kaynayan vücudunu sakinleştirmeye yardımcı oldu.
Tık Tık.
Ron hançere dokunurken kendini sakinleştirdi. Ardından oğlu Beacrox’un elini nazikçe kendinden uzaklaştırdı.
Dürüst olmak gerekirse, Beacrox aslında Ron’u desteklemiyor veya onu dik tutmuyordu.
Ron, Beacrox’un aslında onu çılgınca bir şey yapmaktan alıkoymak için tuttuğunu biliyordu. Geçmişte her şeyini kaybettiği gün, öfkesini tutamamıştı ve düşmanlarından intikam almaya çalışmıştı.
Karısının son anda gözlerini kapayan oğluna nasıl baktığını görmemiş olsaydı… …Beacrox’un karısıyla kendisi arasında nasıl bir ileri bir geri baktığını görmeseydi…
İntikam almaya gidecekti.
Ancak Ron intikam almak yerine kaçmayı seçmişti.
Beacrox muhtemelen o güne benzer bir şey yapacağını düşünerek onu tutuyordu.
Yine de Ron buna dayanabildi.
Bunların hepsi Arm yüzünden oluyordu.
Yaşlı vücudu hala ateşle doluydu.
Tık Tık.
Ron, hançere dokunmaya devam ederken mantığını yeniden kazandı. Hançerini okşarken küçük efendisine yavaşça yaklaştı.
Aslında o bir köpek yavrusu değil kaplandı, ama Ron için hala çöp genç efendi-nim ve köpek yavrusu genç efendi-nim’di.
Başka seçeneği yoktu.
Eruhaben onlara Cale’in plakası tekrar bir araya gelene kadar böyle olacağını söylemişti.
Ron yatağa yaklaştı ve Cale ile göz teması kurmak için tek dizinin üzerine çöktü.
İfadesi hala önemli miktarda acı gösteren Cale ağzını açtı.
Ne söyleyecekti?
“Uuuuuuuuuuuu.”
Ne yazık ki Cale’in ağzından çıkan tek şey acı dolu bir iniltiydi.
Ron kendini çok kötü hissetti.
Kalbi boşmuş gibi hissediyordu.
Cale, Ron’un kaşlarını çattığını görünce daha da endişelendi.
‘Neler oluyor?
Hançerine dokunurken neden bana kötü bir ifadeyle bakıyor?
Ben yanlış bir şey mi yaptım?
Hayır, sanmıyorum.
Peki, neler oluyor? ‘
Sormak istediği sorular bunlardı, ancak ağzından çıkabilecek tek kelimenin ‘ah’ olduğunu görerek sadece bir karar verebildi.
‘Hiçbir şey yapmayalım.
İşlerin yoluna gireceğinden eminim.
Bu kadar acı içindeyken başka hiçbir şey için endişelenemiyorum.’
Cale, şu anki durumuna boyun eğdi.
Ron koy verişini gözlerinden okumuş muydu? Cale, Ron’un yanıtını duyduktan sonra biraz daha iyi hissetti.
“Lütfen endişelenmeyin, genç efendi-nim.”
Ron, Cale’in gitmeden önce ona söylediklerini hatırladı.
‘Çok zor.’
‘Her zamanki gibi lütfen.’
Her zamanki sevecen gülümsemesini takındı.
“Her zamanki gibi her şeyle ilgileneceğim, bu yüzden lütfen biraz dinlenin genç efendi-nim.”
Cale bunu duyduktan sonra daha iyi hissetti.
Bir an için bu yaşlı adamın neler yapabileceği konusunda endişelenmişti ama beklendiği gibi doğru yoldaydı.
Rosalyn’le uğraşmak.
Ron bununla ilgilenirse rahatlayabilirdi.
Ron, her zamanki gibi mantıklı benliğinde olurdu ve neler olup bittiğine dair basit ama doğru bir ayrıntı verirdi.
Ayrıca, bu ne kadar yüzeysel olursa olsun, gruptaki en yaşlı insan olarak gerektiğinde onları teselli edebilecekti.
Cale, zorlukla açık olan gözlerini rahatlayarak kapattı.
Sorun buydu.
“Eruhaben-nim, lütfen aramayı bağlayın.”
“…Mm, tamam. Cale sana güvendiği ve işleri sana bıraktığı için öyle yapacağım.”
‘Aramayı bağla mı? Burada mı? Kanadığım ve acı çektiğim zaman mı? Burada mı? Gerçekten mi?’
Cale’in zihni karmakarışıktı.
Ancak gözlerini tekrar açmaya çalıştığı an…
“Öhö!”
Bir siyah kan parçası daha öksürdü.
Üstelik.
– Hmm? Bay Ron! Uzun zaman-
Rosalyn’in enerjik sesi aniden kesildi.
Görüntülü iletişim cihazı kapalı değildi.
Ron, Rosalyn’in, kafası karışmış Choi Han’ın ve Lock’un sanki dünya durmuş gibi donup kaldıklarını görebiliyordu. Tabii ki arkalarında bir sarayın çatısını kaybettiğini görebiliyordu ama bu önemli değildi.
“Genç efendi-nim, ben biraz dışarı çıkacağım.”
‘Hayır, dışarı çıkma.’
Cale gözlerini açamadı, bu yüzden Rosalyn’in neden aniden konuşmayı kestiğini anlayamadı. Bu yüzden Ron’un burada kalıp konuşmaya devam etmesini tercih ederdi.
Ancak Cale, acı yüzünden hiçbir şey söyleyemedi.
Kapının açıldığını duydu.
Ron kapıyı açıp dışarı çıktığında, uzakta kıvrılmış iki yavru kedi gördü.
“Biz de girmemeliyiz gibi geliyor ama noona, yine de girmek istiyorum!”
“…Görünüşe göre burada kalmalıyız. O anlardan biri gibi görünüyor.”
Hong, On’u odaya girmeye ikna etmeye çalışıyordu, ancak On, Ron’un yüzündeki ifadeyi ve burnunun yanından geçen kan kokusunu duyduktan sonra hareket etmeden Hong’un yanında kalmasını sağladı.
Ron, On’un başını okşadı ve kapıyı kapattı.
Sonra bir süre sessizce kapalı kapıya baktı.
– Bay Ron, az önce, umm, az önce ne gördüm? Affedersiniz? Bu kesinlikle genç efendi Cale’di. Merhaba, Bay Ron?
Rosalyn’in titreyen sesini duyabiliyordu.
Ron ikinci kattaki en uzak köşede olan odasına giderken video iletişim cihazını elinde tuttu.
-B, büyükbaba!
Lock’un korkmuş sesini de duyabiliyordu.
Köşedeki odaya girerken Ron ona cevap vermedi.
Tık Tık.
Bir kez kapı kapandı ve yalnız kaldı… Şimdiye kadar hiçbir şey söylemeyen kişi konuşmaya başladı.
– …Ne oldu?
Choi Han’dı.
Ron video iletişim cihazı aracılığıyla Choi Han’ı gözlemledi.
Bu serserinin genç efendi-nim’i ilk izlediği ve Henituse hanesine geldiği zamanı hatırladı. Oğlu ve Choi Han o sırada mutfakta silahlarını birbirlerine doğrultmuşlardı.
Bu serseri, Cale’in önünde saygılı davranıyordu, ancak Cale, onlara mülkün etrafındaki yolu göstermelerini söyledikten sonra ortadan kaybolduğunda, tam bir ahmak gibi davranmıştı.
‘Yol göster.’
Kendisinden çok daha büyük birine karşı resmi olmayan bu serseri, Ron kolunu kaybettikten sonra Arm ve deniz insanlarına karşı savaşmak için onlarla birlikte gitmişti ve bu günlerde ona saygılıydı.
Choi Han ve Ron göz teması kurdular.
– Lütfen hiçbir şeyi atlamadan bana her şeyi anlat.
“Kapa çeneni.”
Rosalyn ve Lock irkildi. Ron’un bu yönünü daha önce hiç görmemişlerdi. Bir suikastçı olsa bile, onlara karşı her zaman iyi ve nazikti.
Ancak Choi Han, Ron ve Beacrox bu tip Ron’a daha çok alışmıştı.
– İstemiyorum. Lütfen söyle bana.
Rosalyn ve Lock, Ron’un gülmeye başladığını gördükten sonra sessiz olmayı seçmeden önce, Ron’un sert ifadesi ile karşılık vermekte hiçbir sorunu olmayan Choi Han arasında bir ileri bir geri baktılar.
Ron o anda konuşmaya başladı.
“Her zaman çok sabırsızsın.”
Choi Han da tanıştıkları gün kılıcını son derece hızlı çıkarmıştı.
– Lütfen söyle bana-
“Kapa çeneni. Sana söylemek istediğim şeyi söyleyeceğim.”
Choi Han, Ron’un kızgın ifadesini gördükten sonra konuşmayı bıraktı.
Ron’un ona kızgın olmadığını görebiliyordu. Aynı zamanda ilişkilerine değer veren yaşlı bir adam olan bu kurnaz ve soğuk suikastçı kolay kolay sinirlenmezdi.
“Kapa çeneni ve dinle.”
Choi Han sessiz kalmayı ve dinlemeyi seçti.
Cale, bunu Ron’a bırakmakta haklıydı. Bir kılıç ustası ve güçlü bir birey olan Choi Han ile Cale kadar rahat bir şekilde ilgilenen tek kişi Ron’du. Hayır, Choi Han’a istediği gibi davranabilecek tek kişi Ron’du.
“Genç efendi-nim’in antik gücüyle ilgili.”
Ron hizmetçi moduna döndü ve sakince konuşmaya başladı.
– Ah.
Rosalyn, neler olup bittiğini anlamış gibi derin bir nefes aldı. Kaşlarını çatmaya başladı.
– Ne oluyor? Sarayı yıktıktan sonra neden ortalıkta dikiliyorsunuz? Biri öldü mü? Neden hepiniz böyle görünüyorsunuz?
Aniden ortaya çıkan ve duvarlardaki tozları ellerinden silen Katil Balina Archie, kendisine bakan üç çift gözü görünce sustu ve bir köşeye doğru yürüdü.
– Uh…Mm, tamam. sessiz olacağım.
Ortalık sessizleşince Ron tekrar konuşmaya başladı.
Ron’un hikâyesi devam ederken grubun ifadesi daha da kötüleşti. Ron sakince durumu açıklarken, Katil Balina Archie bile ağlamamak için gökyüzüne bakıyordu.
Cale, rahatlamaya başlarken Ron’un ne söylediğini bilmiyordu.
Acıya alışmaya başlamıştı.
“Öhö.”
‘Bu bokluğu s*keyim!’
Bir türlü alışamıyordu.
Cale pes etti ve vücudunu gevşetmeye çalıştı.
“Biraz dinlen. Beacrox, gidelim.”
“Yanında olmamız gerekmiyor mu?”
“Raon burada. Benden bile daha iyi ve Cale’in durumunu anlayabilir.”
“…Anladım.”
Herkes odadan çıktı ve boşluğu sessizlik doldurdu.
Cale, tekrar bir araya getirilmeden önce tüm vücudu parçalanıyormuş gibi hissettiren acı yüzünden terliyor ve derin nefes alıyordu.
O anda oldu.
“İnsan.”
Cale, Raon’un sesini duyabiliyordu.
Herkes gittikten sonra uyanmış gibiydi. Cale, Raon’un yuvarlak ön pençesinin Cale’in ağzındaki kanı sildiğini hissedebiliyordu.
“İnsan, hala acı çekiyor musun?”
İlk büyüme evresinden sonra hala aynı olan yuvarlak kafa, Cale’in yanına sürtündü.
“Önce sana söyleyeceğim, zayıf insan.”
Genç Ejderha, Cale’in kulağına eğildi ve sessizce fısıldadı.
“Benim özelliğimin ne olduğunu biliyor musun?”
Raon, kimseye söylemeden önce Cale’e söylemek istedi.
Cale’e ne elde ettiğini söylemek istedi.
Raon, Cale’e fısıldadı.
“Şimdi.”
Raon’un anladığı buydu.
“Benim özelliğim şimdiki zamandır.”
Doğal niteliklere ek olarak, Ejderhaların benzersiz veya soyut nitelikleri de olabilirdi.
Raon’un özelliği soyuttu ama çok kolay hissedilebilen bir şeydi.
Raon, Cale’in yanına kıvrıldı. Eruhaben’in dediği gibi, şu anda yapabileceği hiçbir şey yoktu. Bu acı verici ve sinir bozucuydu ama Raon olduğu yerde Cale’in yanına yattı ve konuşmaya devam etti.
“Tam burada ve şimdi benim özelliğim.”
Gerçek dünyaya dönebilmişti ve tam burada bulunabiliyordu.
Raon için en önemli şey buydu, bu yüzden bu Raon’un özelliği haline gelmişti.
Raon, başını okşamaya çalışan titreyen ele başını yaklaştırdı.
Şu anda hayatta olmak gerçekten en iyisiydi.
Herkes gibi o da hayatta olduğu için mutluydu.
Raon, Cale’in hemen yanında kaldı, böylece Cale, acı içinde olmaya devam ederken çocuğun vücut ısısını hissetti.
* * *
Sonraki gün.
Tak.
Kapı açıldı.
Beacrox, babasının yerine ıslak bir bezle yatak odasına girdi. Daha sonra tedirgin oldu.
Elindeki bez yere düştü.
“B, Beacrox-”
“…Genç efendi-nim?”
Cale kalkmıştı.
Ancak, bir şey garipti.
Beacrox, Cale’i desteklemek için koşmadan önce Cale’in zar zor ayağa kalktığını görünce şok oldu.
Cale’in titreyen parmakları Beacrox’un kollarını kavradı.
“Genç efendi-nim, ne oldu?! Eruhaben-nim’i çağırmalı mıyım?”
“B, Beacrox-”
Cale’in sesi zayıf ve titriyordu.
Cale’in zayıf sesini dinlerken ve yüzündeki soğuk ifadeye bakarken Beacrox’un yüzü yavaşça solgunlaştı.
O anda oldu.
“Hehe.”
Gülen birisi vardı.
Beacrox kahkahaları duyduktan sonra başını çevirdi. Raon kıs kıs gülüyor ve kafasını Cale’in yanağına sürtüyordu.
O anda Cale’in sesini duydu.
Şeffaf bir cam mermer kadar zayıftı.
“…Et.”
“Affedersiniz?”
“…Sığır eti, domuz eti, tavuk…”
Beacrox’un ifadesi yavaşça değişti.
Cale, Beacrox’un kollarını sıkıca kavradı ve çaresiz bir ifadeyle soru sorar gibi baktı.
‘Açım.’
Beacrox sakince sordu.
“Acı çekmiyor musun?”
“Evet. Açım.”
“…Gerçekten iyiymiş gibi görünüyorsunuz.”
Cale’in canı hiç acımıyordu. Vücudunun eskisinden daha iyi olduğunu hissedebiliyordu.
Ancak yine de aç kalmıştı.
– Plakan şimdi tekrar kaynaştı. İyi yaptın. Kendine bir daha böyle acıları yaşatma.
Süper Kayanın sesiydi.
– Benim, ateşli şimşek! Şimdi biraz parayı çöpe atma zamanı!
Ateşli şimşek tezahürat yapıyordu.
Cale ikisini de tamamen görmezden geldi.
Bunun yerine, aşırı derecede aç olan midesini tuttu. Raon, Beacrox ile konuşmadan önce Cale’in durumunu görüp uzamsal boyutundan bir elmalı turta alırken endişeli görünüyordu.
“Ben de acıktım! Beni taşıdığın için teşekkürler, Beacrox!”
“Bu bizim en küçüğümüzün sesi!”
“İkisi de daha iyi! Ben de açım!”
Yatak odasının kapısının dışında dolaşan On ve Hong, Raon ve Cale’in sesini duyduktan sonra içeri koştular. Ortalama dokuz yaşındaki çocuklar konuşmaya başlayınca oda enerjiyle dolmaya başladı.
Soğuk Beacrox’un bile yüzünde küçük bir gülümseme vardı.
O anda oldu.
“Ah, genç efendi-nim.”
Beacrox, Cale’in acı çekmediğine göre şimdi söylemesi gereken şeyi hatırladı.
Ron’un dün Rosalyn’den duyduğu bilgi buydu. Acildi, ancak Cale’in durumu nedeniyle şu ana kadar hiçbir şey söylememişlerdi.
“İmparatorluğun, Whipper Krallığına kaybettikleri Akçaağaç Kalesini geri almaya hazırlandığı bilgisini aldık.”
‘Hmm?’
Cale gözlerini kırptı.
‘Kim ne yaptı?’
“…İmparatorluk, Whipper Krallığına mı saldıracak?”
Kamuoyunda sadece Akçaağaç Kalesini geri alacaklarını iddia ediyorlardı.
‘Aynı şey değil mi?’
Cale’in ifadesi tuhaflaştı.
‘Mogoru İmparatorluğu şu anda Toonka’nın Whipper Krallığını mı ele geçirecek?
İmparatorluk Prensi Adin ve Toonka savaşacak mı?
Sonunda İmparatorluğu arkadan vurmanın zamanı geldi mi?’
Cale, bir kez daha gözlerini kırpmadan önce dudaklarının kenarlarının seğirmesini durdurdu.
“…Sığır bifteği.”
Önce karnını doyurması gerekiyordu.
Aç karnına hiçbir şey yapamazdı.
———-
Kafanızda kıtanın haritası netleşsin diye buyrun haritanın linki burada : https://trash-of-the-counts-family.fandom.com/wiki/Western_Continent
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir eheh (=w=)