Cale, kollarında altın külçesini ve madeni paraları tutarken Elf rahibesini gözlemledi.
Acele ile buraya gelen genç rahibe irkilmeden önce rahat bir nefes verdi. Sonunda Cale’in yanında oturan Kara Ejderhayı görmüştü.
“Hih!”
Hepsi onun nefesini duydu.
Kara Ejderha Raon, bu rahibe hakkındaki ilk izlenimini paylaşmak için Cale’in zihnine konuştu.
– İyi bir Elf’e benziyor.
Ardından Cale’in kolundaki büyük bozuk para torbasına baktı. Öte yandan, genç rahibe Raon’a doğru eğildi.
“Sizinle tanışmak bir onur, Ejderha-nim! Benim adım Adite ve bu ‘Son Köyü’nde Hayat Ağaç-nime hizmet ediyorum.”
“Oh.”
Cale sessiz bir nefes verdi.
Daha önce bir Ejderhanın yanında bu kadar sakin davranan bir Elf görmemişti. Eruhaben’in ona söylediklerini hatırladı.
‘Diğer Elfler anlamazlarsa, Hayat Ağacından sorumlu Elf ile konuş. O zaman her şey hallolur.’
‘Anlamazlarsa’, kelimenin tam anlamıyla Elflerin Cale’in ne dediğini anlamama ihtimalinden bahsediyordu. Ejderhaya hayran olmakla çok meşgul oldukları için diğer duydukları şeyleri anlamama ihtimalleri vardı.
“Evet. Tanıştığımıza memnun oldum, küçük Elf.”
Raon’un rahibeye parlak selamı diğer tüm Elflerin gülümsemesine neden oldu.
Başlarını sallamaya devam ederken tüm bakışları Raon’a odaklanmıştı. Ara sıra Eruhaben’in mesajını iletmek için gelen Cale’e de baktılar ama bu nadirdi.
Bu yüzden Cale’in söylemesi gereken hiçbir şeyi anlayamayacaklardı. Cale’i bilerek görmezden gelmiyorlardı. Sadece Raon’a bakmaktan kendilerini alamıyorlardı.
Elbette Cale’in bilmediği bir şey vardı.
Elflerin sık sık başlarını sallamalarının ve arada ona bakmalarının bir nedeni vardı.
Cale’in göremediği varlıkların yaptıkları konuşmalar yüzündendi.
‘Hayat Ağacı, bu kızıl saçlı insan yüzünden bir şey söylemek için rahibeyi çağırdı! Sanırım Hayat Ağacı bir insandan bahsetmeyeli yüz yıldan fazla olmuştu!’
‘Bu insanın üzerinde güçlü bir doğa aurası var. Muhtemelen en çok doğal unsurlara sahip insan odur.’
‘İki Ejderha-nim’le birlikte olmasına şaşmamalı. Bu insan gerçekten çok güzel kokuyor. ‘
Elementaller Cale hakkında konuşuyorlardı.
Elfler, Elementallerin söylediklerini duyduktan sonra Cale’e bakmaktan kendilerini alamadılar.
“Hmm?”
Cale, Elflerin ona giderek daha sık bakmaya başladığını fark etti. En önemlisi, genç rahibe elleri birbirine kenetlenmiş halde orada dururken çilli burnunu buruşturmaya başladı.
‘… Bu garip.’
Cale, bir şeylerin tuhaf olduğunu fark edince irkildi.
Shaaaaaaaaaaaaa-
Bir esinti varmış gibi hissetti. Ancak, gerçek bir esinti yoktu.
“…Bu da nedir?”
Cale endişelendi.
Bir iki.
Birçok renkli ve yarı saydam Elemental görebiliyordu.
Bu garip değildi. On Parmak Dağlarındaki Elf Köyünde de durum böyleydi.
Çok fazla Elemental vardı.
Bu da garip değildi. Elementaller, Hayat Ağacı tarafından dünyaya getirilirdi. Burası onların memleketiydi.
Konu başka bir şeydi.
Tüm bu sayısız Elemental şimdi nerede toplanmıştı?
“Vay be!”
Hong hayranlıkla bağırdı.
“Onlardan ne çok var!”
On da şok olmuştu.
Tüm Elementaller Cale’in yanındaydı.
Cale, Elementallerin yanında uçuştuğunu görebiliyordu. Bir şey söylüyor gibiydiler ama Cale hiçbirini anlayamadı.
‘Güçlü bir rüzgâr kokusu alıyorum! Gizemli ama dikkat çekici!’
‘Bu odun. Evet, odun toprağa, rüzgâra ve diğer elementlere göre küçük ama sağlam. O sıkılığı hissedebiliyorum! Ne kadar harika!’
‘Mm, ben de çok tatlı bir suyun kokusunu alıyorum. Beni içine çekeceğini hissediyorum.’
Genç rahibe tüm bu yorumlara çok dikkat etti. O anda Elementallerin söylediği bir şey dikkatini çekti.
‘Bir de ateş aurası da var. Evet, ateş açgözlüdür. Bu yüzden saf ve güzeldir. Çok doğal bir ateş aurası var.’
Ateş denizi.
Bu cümle genç rahibenin zihninde yankılandı. Rahibe ellerini birbirine kenetledi ve konuşmaya başladı.
“Eruhaben-nim’in mesajını iletmek için gelen siz misiniz?”
Cale, etrafındaki Elementaller tarafından rahatsız ediliyordu ama yine de gülümseyip karşılık vermek için elinden geleni yaptı. Ancak Raon, Cale’den daha hızlıydı.
“Öyle! İnsanımız çok iyi bir insan! Adı Cale Henituse! Adı baya havalı!”
Elementaller, Cale’in etrafında daha da fazla enerjiyle uçmaya başladı.
Cale, yanına sıkışmış olan Raon’a ve ona bakan Elflere gülümsemeye devam etti.
“Tanıştığımıza memnun oldum. Benim adım Cale Henituse.”
Saygılı tavrı, bir asilzadenin eşsiz varlığını ortaya çıkardı.
Biraz daha yaşlı olan Elfler memnun ifadelerle Cale’e baktı.
Başlangıçta Cale’i karşılamaya gelen orta yaşlı Elf tekrar öne çıktı.
“Benim adım Dickle ve ben şefin oğluyum.”
“Tanıştığımıza memnun oldum.”
Cale ve Dickle birbirleriyle saygılı bir şekilde selamlaştılar.
Yarı kanlı Balina Paseton bunu boş bir ifadeyle izledi. Yanında titreyen bir ses duydu.
“…Ne…”
Katil Balina Archie. Archie, hayatındaki en sabit şeylerden birinin aniden değiştiğini görünce tamamen şok olmuştu.
Archie sonunda, Cale’in Raon’u gördükten sonra Elflerin ağlayabileceğini söylediğinde ne demek istediğini anlamıştı.
Ancak yine de inanamıyordu.
Raon ve Elfler. Ancak Cale’in Elementallerle çevrili olması onu daha da şok etti.
‘O gerçekten insan mı?’
Cale’in bir insan olduğunu bilmesine rağmen bu gerçeği sorguladı.
Cale eşsiz bir bireydi.
Doğu kıtası ve Batı kıtası. Sayıları nedeniyle bu topraklara insanlar hâkim olsa da, bu kıtalarda birçok canavar insan ve diğer ırklar vardı.
Bir insanın bu kadar farklı ırkla iyi geçindiğini görmek tuhaftı.
Archie o anda Choi Han ve Rosalyn’in konuşmasını duydu.
“Cale-nim’den beklendiği gibi.”
“’Cale-nim’den beklendiği gibi’ lafını çok fazla söylediğini düşünmüyor musun?”
“Yanlış mıyım?”
“Hayır, haklısın. Genç efendi Cale benzersizdir. Çok eşsiz.”
Choi Han ve Rosalyn ikilisinin sohbetleri sanki çok normal bir şeyden bahsediyorlarmış gibiydi, bu da Cale’e benzersiz demeye alışmış olduklarını gösterirdi. Archie, Rosalyn’le göz göze gelene kadar onlara bakmaya devam etti.
Rosalyn’in gözleri, Balinanın aklından neler geçtiğini anlayarak kocaman açıldı ve konuşmaya başladı.
“Genç efendi Cale’in herkesle iyi geçinmesi şaşırtıcı değil mi?”
“Evet.”
Archie ona hemen cevap vermişti.
“Ama genç efendi Cale’in kıtada şimdiye kadar yaptığı her şeyi düşününce böyle bir muamele bariz değil mi?”
Rosalyn’i dinleyen Paseton derin bir nefes aldı.
Cale’in şimdiye kadar yaptığı şeyler.
Rosalyn konuşmaya devam etti.
“Genç efendi Cale bunların hepsini yaptı ama hiçbir zaman unvan ya da nüfuz sahibi olmak gibi, herhangi bir şey istemedi. Bazı parasal ödüller almış olsa da, bunların hayatından daha değerli olduğunu düşünmüyorum.”
Rosalyn, Cale’in zeki olmaktan çok stratejik olduğunu biliyordu. Ancak, onun iyi bir insan olduğuna inanmaya devam etmesinin bir nedeni vardı.
Açgözlü değildi.
Parayı sevmesi mi?
Şöhret ve güç hırsı, para hırsından daha kötüydü.
Tüccarlar parayla dolup taştıkları halde neden kendileri için unvan satın almaya çalışırlardı? Ve neden yeterli paraya ve güce sahip olan tarihin kralları faydasız savaşlar başlatırdı?
Para açgözlülüğünden daha kötü olan birçok açgözlülük türü vardı.
Ama Cale bu şeylere karşı hiç açgözlülük göstermedi. Aslında, onlardan kaçınmaya çalıştı.
‘Ayrıca parayı kendi bencil amaçları için kullanmıyor.’
Rosalyn, Henituse bölgesindeki gelişimlerin ve diğer tüm eylemlerinin Cale’in kendi servetinin çoğunu gerektirdiğini biliyordu.
Cale’in parasını kendisi için kullandığı zamanlar da olmuştu.
Ama o zamanlarda da bunu, kendini beslemek ya da grubuna yiyecek ve barınma sağlamak için kullandı.
‘Parası olması gereken insan tipi budur.’
Kendisi için basit meyveler yemekle yetinerek parayı ne zaman daha büyük iyilik için kullanacağını bilen Cale gibi birinin parayı hak ettiğini düşündü.
Rosalyn, Cale’in daha fazla para kazanmasının sorun olmayacağını düşündü, hayır, Cale’in daha fazla para kazanması gerektiğine inanıyordu.
‘…Sihir Kulesi.’
Cale’in bahsettiği Sihir Kulesi olayını hatırladı. Cale, Sihir Kulesine yatırım yapmayı teklif ettiğinde Rosalyn reddetmemişti.
İnsan zihnini anlayamasa da Cale’in geçmişteki eylemleri, Cale’in neden Sihir Kulesine yatırım yapmak istediğini anlayabiliyormuş gibi hissettirdi.
‘Dünyayı daha iyi bir yer haline getirmeye yardımcı olacak bir Sihir Kulesi yaratmam gerekiyor.’
Eskiden Whipper Krallığında bulunandan tamamen farklı bir Sihir Kulesi olması gerekiyordu.
Rosalyn, bu tür bir Sihir Kulesi yaratmaya ve Kule Efendisi olmaya karar verdi. Cale o anda arkasını döndü ve ikisi göz teması kurdu.
Aynı zamanda Elflerin de kendisine doğru baktığını fark etti.
Raon, Rosalyn’e ve diğerlerine doğru uçmuştu. Daha sonra her birini Elflerle tanıştırdı.
“Bu akıllı Rosalyn. İşte burada da güçlü Choi Han.”
Elfler, Raon her bir şey söylediğinde parlak bir şekilde gülümsedi.
Rosalyn, ellerini ilk uzatan Elflerle el sıkıştı. Choi Han ve Balinalar için de durum aynıydı.
“Biz sadece Balina-nimlerin varlığını duymuştuk. İlk defa biriyle yüz yüze görüşüyorum. Çok güvenilir görünüyorsunuz! Haha!”
Katil Balina Archie, Dickle’ın onu övdüğünü duyduktan sonra gülümseyerek cevap verdi ve Dickle’ın elini sıktı.
O bile durumu artık kabullenmeye başlamıştı.
Cale, genç rahibe Adite’ye seslenmeden önce grubunun Elflerle iyi geçindiğinden emin oldu.
“Rahibe-nim.”
Daha sonra irkildi. Genç kızın gözlerinde yaş olduğunu ve ona saatli bir bombaymış gibi baktığını görebiliyordu. Cale, böyle bir ifade gördükten sonra daha da meraklandı.
“Rahibe-nim, Elflerin maddi mallar için herhangi bir arzusu yok değil mi?”
Cale, kollarındaki bozuk para ve altını işaret etti. Rahibe Adite ciddi bir ifadeyle karşılık verdi.
“Hayat Ağacı bize uzun zaman önce yavaş yavaş para toplamamızı söylemişti. Dünyevi şeylere fazla takılmamamız gerekse de ilerde faydalı olacağını haber veriyordu.”
Rahibe, Cale’e Hayat Ağacının mesajını bildirmeden önce gülümsedi.
“Hayat Ağacı sizinle tanışmak istiyor, Cale-nim.”
Hayat Ağacı aslında, Cale’i, ancak madeni paraları ve altını kabul ederse ona getirmesini söylemişti ama Adite bu kısmı söyleme gereği duymadı.
“Bu kulağa harika geliyor. Ben de Hayat Ağacı-nim ile tanışmak istiyorum. Hemen oraya gidelim.”
Rahibe, Cale’in yanıtını duyduktan sonra liderliği ele aldı.
“Sadece beni takip edin.”
Rahibe, Elementalleri dinlerken Raon ve Cale’in onu takip ettiğini hissetti.
‘O kusurlu bir şekilde mükemmel ve güçlü bir şekilde zayıf. Ne kadar da ilginç.’
Elementaller genellikle sadece Elementalistlerle ilgilenirlerdi. Ancak, bu Elementaller şu anda bir insana ilgi gösteriyorlardı.
Rahibe Adite biraz daha hızlı yürümeye başladı. Cale, Hayat Ağacı ile buluşmaya giderken ona ayak uydurmak için adımlarını hızlandırdı.
Ardından tuhaf bir ifade takındı.
‘Çok… normal görünüyor.’
Herhangi bir dağda bulabileceğiniz eski bir İğne Yaprağı ağacı gibi görünüyordu.
“Bu, Hayat Ağacı-nim.”
Rahibe, önünde duran, yaygın olarak bulabileceğiniz o ağacı işaret etti.
Cale buna şok oldu.
Ağaç ondan en az üç kat daha uzundu ama yine de Karanlıklar Ormanında bulunan normal ağaçlara benziyordu. Aslında, Kırılmaz Kalkanı aldıktan sonra gördüğü beyaz ağaç daha büyülü görünüyordu.
‘…Etrafındaki diğer ağaçlar daha çok Hayat Ağacı gibi görünüyor.’
Hayat Ağacını koruyormuş gibi onu çevreleyen ağaçların hepsi uzun ve maviydi.
“Hayat Ağacı-nim’in böyle göründüğüne şaşırdınız mı?”
Rahibe, Cale’in tepkisini bekliyormuş gibi konuşmaya başladı.
Elfler bile, Hayat Ağacını ilk gördüklerinde bu görünüşü karşısında şok olmuştu.
Cale aklına gelen şeyi söylemeden önce biraz etrafına baktı.
“Nasıl sadece bir an baktığımız şeylerin içinde değerli şeyler olabiliyorsa, gerçek de ortalama bir görünüşte saklı olabilir.”
“…Beklediğim gibi.”
Hayat Ağacı yolunda sakinleşen rahibe, Cale’in düşüncelerine katıldı.
Cale, şu anda sadece kendisinin, Raon’un, genç rahibenin ve Hayat Ağacının bulunduğu bölgeye bakarken Adite’nin tepkisini umursamadı.
O anda oldu.
Şşşşt-
Rüzgâr olmamasına rağmen ağaçlardaki yapraklar sallanmaya başladı.
“Cale-nim!”
Rahibe daha sonra Cale’e seslendi.
Cale, Adite’yi çevreleyen mavi bir ışık görebiliyordu. Daha önceki broşla aynı renkteydi.
Öte yandan Adite, Cale’e bakarken şaşkınlığını gizleyemedi.
“Hayat Ağacı, Hayat Ağacı-nim, Cale-nim ile konuşmak istiyor.”
“Benimle konuşmak mı istiyor?”
“Evet.”
Rahibe şok olmuştu.
Eruhaben, Hayat Ağacının şimdiye kadar şahsen konuştuğu tek kişiydi. Daha sonra Raon’a baktı.
“Hayat Ağacı-nim, gelecekte birlikte uzun zaman geçirme şansınız olduğunda Raon-nim ile de konuşmak istiyor.”
“Tamam, anladım! Tanıştığımıza memnun oldum, Hayat Ağacı!”
Shhhhhh-
Yapraklar, Raon’un selamına karşılık veriyormuş gibi hışırdadı. Raon çimlerin üzerinde yuvarlanmaya başladığında mutlu görünüyordu.
“Burası çok ferahlatıcı ve sıcak. Evimizden sonra en çok burayı sevdim!”
Cale, rahibeye sormadan önce Raon’un yorumuna gülümsedi.
“Hayat Ağacı ile nasıl sohbet ederim?”
“Gözlerinizi kapatın ve Hayat Ağacı ile temasa geçin.”
Rahibe, Hayat Ağacının gövdesini işaret etti ve Cale tereddüt etmeden ona doğru yürüdü. Sonra rahibenin söylediği gibi avucunu sütunun üzerine koydu.
Shhhhhh-
Ağaçlar tekrar hareket etmeye başladı.
Rahibe yüreğinde ihtiyatla Hayat Ağacına baktı.
‘Bir insanın genellikle sakin olan Hayat Ağacını bu kadar gergin hale getirdiğine inanamıyorum.’
Cale’in Hayat Ağacı ile yapacağı konuşmayı merak ediyordu ama tüm bu sahneyi şaşırtıcı bulmuştu. Elbette rahibenin bakışları kızıl saçlı adama bakarken daha da derinleşti.
‘Hmm?’
Cale’in o anda irkildiğini görebiliyordu.
Gözlerini kapatan adam kaşlarını çatmıştı.
Cale o anda Hayat Ağacının sesini dinliyordu.
– O çılgın kundakçının gücünü başka bir insanın kazanmasını beklemiyordum.
Kundakçı.
Yıkım Ateşinden bahsediyor olmalıydı.
– Ama sen gücün tamamını aldın ve hatta onu güçlendirdin. Cale, sen de harikasın.
‘Onu güçlendirdim mi?’
Cale, Hayat Ağacı tarafından şaşkına uğratıldıktan sonra ‘Kalbin Gücü’ hakkında düşündü.
Cale, sen de harikasın.
‘…Çok arkadaş canlısı.’
Hayat Ağacı, Cale’e çok sıcak davranıyordu.
O kadar arkadaş canlısıydı ki bu şüphe uyandırıcıydı.
Hayat Ağacı konuşmaya devam etti.
– Hayatımda birçok kahraman gördüm ama paradan başka hiçbir şeyi umursamayan böyle çılgın bir kahraman görmemiştim.
İyi huylu yaşlı bir kadına benzeyen ses nazikti.
– Yaşam amacı zengin olmak olan bir kahraman. Birçok kez öldüm ve tekrar hayata döndüm, ama o kahraman yüzünden neredeyse yanarak ölüyordum.
Hayat Ağacı biraz rahatlamış gibiydi.
– Bu yüzden para topladım. Bu benim kendi uzun ömrümü koruma yolumdu.
Daha sonra konuşmaya devam etti.
– Her neyse, bu gücü kazandığına dair hiçbir fikrim yoktu, Cale. Çok şok oldum. Ateşin gücü çılgına dönerse diye Adite ile para göndermiştim.
Cale, Hayat Ağacını dinlemeye devam ederken bir şeylerin ters gittiğini hissetti.
‘Beni tanıyor mu?’
Sanki Cale’i tanıyormuş gibi konuşuyordu.
Cale, Hayat Ağacının onu tanıyıp tanımadığını sormak için ağzını açtı. O anda oldu.
– Gashan iyi mi?
‘Gaşan? Kaplan şamanı Gashan mı?’
Cale aniden ürperdi.
‘Belki de. Gashan’ın her zaman bahsettiği doğa?’
Gashan sık sık ‘doğa konuştu’ derdi.
Hayat Ağacı konuşmaya devam etti.
– Gashan sesimi duyabilen ilginç bir çocuktu.
‘Vay be.’
Cale etkilenmişti.
Aynı zamanda şok da olmuştu.
‘Bu, Hayat Ağacının öngörü gücüne sahip olduğu anlamına mı geliyor?’
Ses artık iyi niyetli birindenmiş gibi gelmiyordu. Cale bir kez daha sırtında bir ürperti hissetti.
– Cale.
Hayat Ağacı sordu.
– Sen kimsin?
Shhhhhhhhhhhhh-
Yapraklar hışırdamaya başladı.