“Kan delisi büyücü mü? O da kim?”
Cale’in ifadesine ilk yanıt veren Kraliçe Litana oldu. Aziz de ondan sonra bir yorum yaptı.
“Ne kötü bir isim. Kan için deli olan bir büyücü mü? Bu arada Hannah, bir iksir daha ister misin? Çok solgun görünüyorsun.”
Kılıç ustası Hannah tamamen bembeyaz olmuştu. Ağzını kapalı tutuyordu ama ağzının köşeleri titriyordu.
Cale, gelişigüzel bir şekilde Azize yeni bir mendil verdi.
“Leydi Hannah’nın terinin bir kısmını silmen gerekecek gibi görünüyor. Alnındaki şu tere bak.”
Cale, Litana ile göz teması kurmadan önce sıcak bir şekilde konuştu. Hannah, titrediği ve bilmiyormuş numarası yaptığı gerçeğini gizlemek için ellerini arkasına koydu.
“Kan delisi büyücü olarak bilinen bir adam vardı. Sadece onun hakkında hikâyeler duydum ama her neyse, o artık öldü.”
“Böyle biri mi vardı?”
“Evet. Son derece acımasız bir ölüm şekliyle can verdiğini duydum.”
Cale’in vücudu, konuşmaya devam etmeden önce düşünmek bile istemiyormuş gibi titremeye başladı.
“Yoldaşlarından birinin elinde öldü.”
“…Mm, ne kadar korkunç.”
Cale, Litana’nın astının yanıtına başını salladı. Hannah’nın yüzü daha da solgunlaştı ve solgun yüzü ile ölü manadan kaynaklanan siyah noktalar arasındaki kontrast son derece görünür hale geldi.
Cale konuşmaya devam etti.
“Böyle bir hikâye duymak bile kalbimi hoplatıyor. İnsanların ölmesini izlemekten hoşlanmıyorum.”
“Tabii ki. Kişiliğinizi biliyorum, genç efendi Cale. İnsanların ölümünü izlemenin sizin için zor olduğuna eminim.”
Litana, aklında ne olduğunu sormadan önce Cale ile aynı fikirdeydi.
“Ama onun intikam almasına yardım edeceğim derken ne demek istiyorsunuz?”
Litana, birine intikam almasında yardım etmenin Cale’in karakterine uymadığını düşündü. İkizlerin kalbindeki kırgınlığı anlamasına rağmen, Cale’in kişiliği böylesi bir gaddarlıkla uyuşmuyordu.
Litana, Cale’in gülümsemeye başladığını görebiliyordu.
“Leydi Lina, en büyük intikamın ne olduğunu biliyor musunuz?”
“…En büyük intikam mı?”
Cale, Litana’nın ifadesi hala kafa karışıklığıyla dolu olsa da Litana’ya döndü. Sonra solgun Hannah’ya baktı.
“Leydi Hannah.”
Cale saygılı ama sert bir keskinlikle konuşmaya başladı.
“Böyle işinize karışmalı mıyım bilmiyorum ama sadece bir şey söyleyeceğim.”
‘Şimdi ne diyecek?’
Cale konuşmaya devam ederken Hannah’nın aklını kaos ve belirsizlik doldurdu.
“Leydi Hannah, gerçek intikam uzun ve mutlu bir hayat yaşamaktır. Ağabeyinle mutlu bir hayatın olmalı.”
‘Bu saçmalığa kanacak mı?’
Cale’in gerçek hisleri, gerçek intikamın, aldığın acıyı sorumlu tarafa geri vermek olduğuydu. Mutlu yaşamanın tek yolu buydu. Ancak söyledikleri, gerçek duygularının tamamen tersiydi.
Litana şaşkınlık içindeydi.
“Ah, demek istediğiniz buydu. Genç efendi Cale, gerçekten benim aksime büyük bir kalbe sahipsiniz.”
Aziz yavaş yavaş ağlamaya başladı.
Meeeeow.
On, Cale’in kollarından fırladı ve miyavlamaya başlarken yere indi. Litana, sevimli On’un kafasını okşamaya başladı.
“On sizinle aynı fikirde görünüyor genç efendi Cale.”
Aslında On, inanamayarak iç geçirmek için Cale’den uzaklaşmıştı. Choi Han’a gelince, sohbetten kaçınıyor ve mağaranın dışına bakıyordu.
“Evet genç efendi-nim. Bu gerçekten de en iyi intikam şeklidir.”
Ama Ron içeride Cale ile birlikte oyununu oynuyordu.
Cale, Choi Han ve On’un tavırlarını umursamadı.
“Zaten çok geç oldu. Yanımızda bir hastamız olduğu için biraz kestirmeye ne dersiniz?”
“Eh, öyle yapalım mı?”
Litana sorarken mağaranın dışına baktı. Gerçekten çok geç oluyordu.
“Ah, ve buradaki kardeşler muhtemelen çok yorgunlar, peki ya benim grubum ve sizin grubunuzun sırayla bölgede devriye gezmesine ne dersiniz, Bayan Lina?”
“Ah, bir düşman ortaya çıkarsa diye mi?”
Düşmanlarından söz ederken Litana’nın yüzü sertleşti.
“Evet, her ihtimale karşı.”
“Harika. Evet öyle yapalım.”
Cale, Litana’nın onunla aynı fikirde olduğunu duyduktan sonra ikizlere, özellikle de Hannah’ya baktı.
“İkiniz biraz dinlenebilirsiniz.”
“Çok teşekkürler. Huzur içinde uyuyabildiğim günlerin üzerinden ne kadar zaman geçtiğini bilemezsiniz. Bu gece rahatlayacağımı hissediyorum.”
Aziz sevinçle konuşurken Hannah kaşlarını çatmaya başladı.
“Hannah, yine öksürecek gibi misin?”
“…Oppa, sen, haaaa, boşver.”
Hannah’nın zihni bir kargaşa içindeymiş gibi görünüyordu. Cale, gelişigüzel bir şekilde Litana ile konuşmaya başladığından bunu umursamadı.
“Önce biz devriye gezeceğiz.”
Herkes rahatlamaya başlayınca uzun konuşma nihayet son buldu.
Cale’in grubu devriye gezen ilk grup olmuştu ve geri döndüklerinde Aziz ve Kutsal Bakire derin uykudalardı. Gerçekten yorulmuş olmalıydılar. Daha sonra değiştiler ve Litana’nın grubu da devriye hazırlıklarına başladı. Sis kontrolünü On ile sağlayacaklardı.
“Genç efendi Cale, uzun süre devriye gezdiniz.”
“Ormanın girişine kadar gittik.”
“Biz de aynısını yapmalıyız. Bu yaklaşık iki saat sürer.”
“Lütfen dikkatli olun.”
Litana, On ve astlarıyla yola çıkmadan önce uyumaya hazırlanıyor gibi görünen Cale’e gülümsedi. Tabii ki, hala girişte nöbet tutan Choi Han ile göz teması kurdu.
Shaaaaaaa-
Sadece yağmurun sesi ve çatırdayan ateşin gürültüsüyle mağara sessizdi.
Ancak, Litana’nın grubu uzaklaşınca sessizlik bozuldu.
“Sen de kimsin?”
Hannah’nın sesi mağarada yankılandı.
“Bu benim sorum olacaktı.”
Cale kapalı olan gözlerini açtı ve başını çevirdi. Kılıç ustası Hannah ayağa kalktı ve Cale’in grubuna bakarken mağara duvarına yaslandı.
Cale oturdu ve onunla göz teması kurdu. Hannah konuşmaya başlamadan önce ikisi bir an bakıştılar.
“…Belki de o insanlar siz misiniz?”
Hannah, kimliklerinden yarı yarıya emin bir şekilde Cale’e baktı.
“O insanlar derken?”
Cale’in sorusunu şüpheli bir ifadeyle yanıtladı.
“…Gizli örgüt.”
Bunu söylerken ifadesi oldukça tuhaftı. Gerçek gizli örgütün bir parçasıyken başka bir örgütten gizli örgüt olarak bahsettiği için bu tepki doğaldı.
Cale, Hannah’nın sorusunu yanıtladı.
“Bunu biliyorsan kaçmalısın. Neden kaçmadın?”
Cale gülümsemeye başladı ama gülümseme samimi bir gülümseme değildi. Doğrusunu söylemek gerekirse bu gülümseme, Hannah’yı ürpertti.
Hannah’nın bakışları, Cale’e dönmeden önce çabucak Azize çevrildi.
Cale tekrar göz teması kurar kurmaz sordu.
“Ağabeyin için endişeleniyor gibisin?”
“…Beni tehdit mi ediyorsun?”
Gözleri parlamaya ve vücudundaki siyah noktalar solmaya başladı. Altın bir aura vücudunu kaplamaya başladı.
Tam da o anda.
Choi Han kılıcını kınından çıkarmaya başladı ve Ron ayağa kalkıp Cale’in arkasına geçti.
Hannah dudaklarını ısırdı ve ağabeyinin elini tuttu. Hala huzur içinde uyuyordu.
‘Ne yapmalıyım?’
Zihni o kadar karmaşıktı ki, patlayacakmış gibi hissetti.
Kilise ikisini kullanmış ve papa onlara köpek gibi davranmıştı. O bir çıkış yolu ararken gizli örgüt ona yaklaşmıştı. O örgüt ona ailedenmiş gibi davranmıştı.
İkisinin kiliseden kaçabileceklerini ve kendisini güvende hissettiren organizasyona gidebileceklerini hissetmişti. Ancak onlar tarafından da ihanete uğradı.
Ve şimdi, kapalı bir koridorda, başka bir düşmanla karşı karşıyaydı.
Çıldırıyordu.
Ne yapmalıydı?
O anda …
Cale Henituse’un yeniden konuşmaya başladığını görebiliyordu.
“Ben tehdit etmem.”
“…Ne?”
Hannah bir iç çekti. Ölü mana yüzünden vücudu ciddi şekilde acı çekiyordu ama aurasını mümkün olan en yüksek seviyeye yükseltti.
“Şu anda yaptığın şeyin beni tehdit etmek olmadığını mı söylüyorsun?”
Hannah her an havaya uçacakmış gibi görünüyordu.
O sırada kulağına kayıtsız bir ses ulaştı.
“Sana saygı göstermek için yapılacak en doğru şey bu gibi geldi.”
“…Ne?”
‘Neyden bahsediyor bu?’
Hannah, Cale’i anlayamadı. Ancak Cale sadece omuzlarını silkti ve gelişigüzel bir şekilde yorum yaptı.
“Anladığıma göre, Arm tarafından da ihanete uğradın?”
Bu adam Arm adını biliyordu. Endişelenmeye başlamadan önce Hannah, onun bilgi birikimine şaşırdı.
“Sihirli mızrakçı seni ve kardeşini arıyor gibiydi.”
Cale’in devam eden sözleri kaşlarını çatmasına neden oldu. İmparatorluk, kilise ve hatta gizli örgüt bile onun peşindeydi. Yüzünde hala kaşları çatılı bir şekilde Cale’e bakmaya başladı.
“Bütün bunları bana neden anlatıyorsun?”
Konuşmaya devam ederken mırıldanmaya başladı.
“Sırf köşeye sıkıştım diye sana itaat etmemi ve sahip olduğum tüm bilgileri sana vermemi mi istiyorsun? Krallık tarafından bir kahraman gibi davranılan iyi bir insan değil misin?”
Sadece genç bir efendi gibi davranıyordu, ama Hannah onun kötü bir kötü adam olmaya daha yakın olduğunu hissetti. İki yüzlü doğası onu ürpertiyordu.
Arm da aynı şekildeydi. Ona aileden biri gibi davranırken onu sırtından bıçaklamayı planlamışlardı.
“Diğer insanlar senin ne kadar korkunç bir piç olduğunu bilmiyorlar, değil mi? Kraliçe de bilmiyor gibiydi.”
Cale’e baktı ve alay etmeye devam etti.
Sakin bir ses ona karşılık verdi.
“Ama sen biliyorsun.”
“…Ne?”
“Gerçek doğamı biliyorsun. Sana karakterimin iki yüzünü de gösterdim. Bu, sorunu cevaplamak için yeterli değil mi?”
Cale konuşmaya devam ederken rahatlamış görünüyordu.
“Senin gibi ihanete uğramış biri için, sana göstermem gereken temel saygı düzeyinin en azından bu olması gerektiğini düşündüm.”
Hannah aniden kelimeleri yitirdi.
‘Sana göstermem gereken temel saygı düzeyinin en azından bu olması gerektiğini düşündüm.’
Hannah sonunda Cale’in neden onu tehdit etmediğini söylediğini anladı.
Cale sessizce Hannah’nın bilgiyi işlemesini izledi. İnsanları tehdit etmek gibi bir derdi yoktu. İnsanlarla anlaşma yapmayı tercih ederdi.
Hannah sonunda tekrar konuşmaya başladı.
“…Benimle konuşmak istiyorsun?”
“Evet. Seninle konuşmak ve bir anlaşma yapmak istiyorum.”
Hannah, aurasını zayıflattıktan sonra Cale’in ona gülümsediğini görebiliyordu.
“Artık konuşmaya hazır gibisin.”
Az önceki soğuk gülümseme gitmiş ve yerini çok daha sıcak bir gülümseme almıştı. Hannah bilinçsizce yumruklarını sıktı.
Cale, aklında önceden kurduğu planların sorgusuzca uygulanmasını istercesine konuşmasına devam etti.
“Seni ve kardeşini Doğu kıtasına göndermeyeceğim.”
“Neden?”
Hannah tekrar kaşlarını çatmaya başladı. Ortamın iyi olduğunu düşünmüştü, ama görünüşe göre Cale yine de onların yoluna çıkmayı planlıyordu.
Cale, Hannah’nın bu endişe barındıran sorusunu cevapladı.
“Aklından neler geçtiğini gerçekten bilmiyorum.”
“Ne?”
“Arm’ın Doğu kıtasının yeraltı dünyasını kontrol ettiğini bilmiyor musun?”
Hannah’nın vücudu kasıldı. Cale’e şok olmuş bir ifadeyle bakarken hiçbir şey söyleyemedi. Uzun bir aradan sonra nihayet sessizce konuşmayı başardı.
“… Bilmiyordum. Onlar hakkında benden daha fazla bilgiye sahip gibisin.”
Hannah, Cale’in bilgi ağına bir kez daha şok oldu. Daha sonra hiçbir şey bilmediği gerçeğine kızmaya başladı.
“Bana Kuzeyle çalışan küçük bir örgüt olduklarını söylediler.”
‘Hmm?’
Cale aniden irkildi.
‘Ne dedi?’
Hannah başını eğdi. Dünya hakkında çok şey biliyormuş gibi davranıyordu, ancak gerçek dünyayı deneyimlememişti. Kardeşini bu konuda azarlasa da, o da oldukça masumdu.
“Kardeşimi ve beni kuzeye göndereceklerini söylediler. Kuzey Krallıklarından biriyle çalıştıklarını söylediler. Bana ihanet ettikleri için Doğu kıtasına gidersek güvende olacağımızı düşündüm.”
Cale, gizlice başını yana çevirdi ve Ron ile göz teması kurdu.
‘Onu doğru mu duydum?’
Ron ciddi bir ifadeyle başını salladı.
‘Öyle görünüyor, genç efendi-nim.’
Cale, başını yavaşça yukarı kaldıran Hannah’ya baktı. Bir kılıç ustası olsa da, kaçacak yeri olmayan, köşeye sıkıştırılmış başka bir zavallı ruhtu.
Cale onun yüzüne baktı ve düşünmeye başladı.
Kesinlikle Kuzey demişti.
Gizli örgütün Kuzeyle ilişkisi olduğunu söylemişti.
Cale, işler karışmış gibi hissetti ama Hannah ile göz teması kurarken sakin numarası yaptı.
“Biliyorum, değil mi? Kuzey Paerun Krallığı ve Arm birlikte çalışıyor.”
Cale, Hannah’nın yanıtını bekledi. Kalbi deli gibi atıyordu.
Hannah sonunda cevap verdi.
“Evet. Bu yüzden Batı kıtasında kaçacak yer yok.”
‘Oh. Allah kahretsin. Kuzey gizli örgütün ortağı mıydı? Birlikte mi çalışıyorlar?
“Ahem, ahem!”
Choi Han birkaç kez öksürürken boğazına bir şey takılmış gibi görünüyordu.
Cale onu görmezden geldi.
Hannah o anda konuşmaya devam etti. Konuşmaya devam ederken pek çok duyguyu saklıyor gibiydi.
“…Ama Kuzeyin de İmparatorluk ile birlikte çalıştığı gerçeği…”
‘Vay.’
Cale, küfür etmek üzere olduğunu hissetti.
Roman, İmparatorluğun Kuzey İttifakının Wyvern Şövalye Tugayı hakkında bilgi sahibi olduğundan bahsediyordu. Sadece iyi bir bilgi ağına sahip olduklarını varsaymıştı, ama öyle değildi.
‘Bu beni deli ediyor.’
Ancak, kendisine bakan Hannah’ya sakince karşılık verdi.
“Aynen öyle değil mi?”
Hannah, Cale’in cevabına başını salladı.
“Gerçekten her şeyi biliyorsun. Ben, ben hiçbir şey bilmiyordum.”
Hannah hayal kırıklığı içinde iki eliyle yüzünü kapattı. Cale ona cevap verdi.
“Ben de her şeyi bilmiyorum. Benim de bilgilerim ancak bu kadarla sınırlı.”
Tabii ki, bunların hepsi tam bir saçmalıktı. Şu ana kadar bu bilgilerin çoğunu öğrenememişti.
‘Kuzey İttifakı, Arm ve İmparatorluk ile birlikte çalışıyor. Lanet olasıca her şey çok hızlı dibe vurmak üzere.’
‘Ne yapmalıyız?’
Choi Han’ın bakışları ona bu soruyu soruyor gibiydi.
‘Ne mi yapmalıyız? Cevap basit. Bunu olduğundan daha büyük bir karmaşa haline getirmeliyiz.’