Bu umutsuzluğu izlemek Raon’un sevinci olurdu.
“Fantastik görünüyor.”
Cale, Choi Han’a bir emir verirken bunu söyledi.
“Onu şuradaki sandalyeye oturtun.”
“Anladım.”
Choi Han baygın Venion’u lüks deri oturağa fırlattı. Cale, bakışlarından kaçınan Choi Han’a bakıyordu.
“…Üzgünüm. Bu üsse baktıktan sonra daha da sinirlendim.”
Üs. Cale’in grubu şu anda Venion’un arka sokaktaki gizli üssündeydi. Burası lüks ve süslü eşyalarla doluydu.
Çılgın rahibe Cage ona bu yeri iki gün önce anlatmıştı. Ölüm Tanrısına hizmet eden Cage, aforoz edilmesine rağmen hala bir rahibeydi. Lanetler ve zihinsel işkence konusunda uzmanlaşmıştı. Venion’un uşaklarından bilgi almak onun için kolaydı.
Elbette yetenekleri bir tanrı adı altında kullanıldığından, lanetlerini sadece adil olduğuna inandığı durumlarda kullanabiliyordu. Ama bu sefer lanetlerini kullanmak için ‘adalet’ kavramını sağlamak adına yeterli nedeni vardı.
‘Yine de o gerçekten de harika.’
Ölüm Tanrısına hizmet eden ve ondan daha iyi lanet kullanan kimse yoktu. İnsanların ona bir büyücünün çocuğu diye seslenmeleri ve onun bir rahibe olmaya uygun olmadığını söylemeleri mantıklıydı.
‘Eh, ayrı bir yerde bir kara büyücü olduğunu biliyorum.’
Pek çok fantezi dünyasında olduğu gibi, yeterince dikkatli bakarsanız geçmişte kaybolduğu söylenen meslekleri mutlaka bulursunuz. Ana karakterin komşusu yaşlı adamın geçmişte bir kılıç ustası olduğunu öğrenmek gibi bir şeydi bu, fantezi dünyalarında nadir görülen bir şey değildi.
Bunların hepsi, okuyucular için bir hikâyeyi ilginç hale getirmenin bir parçasıydı.
‘Bu dünya da aynı.’
‘Bir Kahramanın Doğuşu’ bu tür gelişmelerin çoğuna sahip olmasıyla biliniyordu.
Cale, sandalyede kambur duran baygın Venion’u sessizce izledi.
“Onu neden böyle atmak istediğini anlıyorum ama bu pozisyon bizim ihtiyacımız olan şey değil. Beacrox.”
“Ahh, evet efendim.”
Beacrox, Venion’a yaklaşmadan önce derin bir iç çekti. Ardından Venion’u düzgün bir şekilde oturttu ve Venion’un düzenli görünmesini sağladı, kıyafetini, saçını ve diğer yerlerini düzeltti.
Venion’u şimdi gören herkes onun son birkaç gündür hiçbir sorunu veya yaralanması olmayan süslü bir soylu olduğunu düşünürdü.
Venion’un sırtında hala iksirle iyileştirilemeyen birkaç küçük yara izi vardı ama vücudundaki yaraların çoğu iyileşmişti. Aslında yüzü, elleri ve görünür alanlarında hiçbir yaralanma belirtisi yoktu.
“O zaman şimdi yola çıkıyoruz.”
“Tabi.”
Beacrox, üssün arka kapısından gizlice çıkarlarken Choi Han’ı da yanına aldı. Cale, daha önce sessizce bir köşeye kıvrılmış olan Raon’a yaklaştı.
“Başlayalım mı?”
“Tabii, insan.”
“Siz de buraya gelin.”
Meeeow!
On ve Hong ayağa fırladı ve Raon ve Cale’in yanına oturdu. Cale, hepsinin köşeye dayandığından emin oldu ve Raon’a baktı. Kara mana, Raon’un pençesinden görünmeye başladı.
Artık izleme zamanıydı.
Pat!
Sakin bir sesle Cale’in vücudu görünmez olmaya başladı. Artık üssün içinde görünmüyorlardı.
“Oo, oo-.”
Biraz sonra, üs bir kişinin iniltileriyle doldu. Bu Venion’du. Sanki bir kâbustan yeni uyanmış gibi kaşlarını çattı.
“Agh!”
Gözlerini açarken nefesini tuttu. O anda sadece boş bir ifadeyle çevresini gözlemleyebilmişti.
Birkaç kez gözlerini kırptı ve nerede olduğunu anlamaya çalıştı.
“B, bu-.”
Venion şok içinde boynuna dokundu. Konuşabiliyordu. Gerçekten de ağzından bir insanın konuşma sesi çıkıyordu.
Ayrıca boynunda pranga olmadığını fark etti.
Daha sonra kollarında ve bacaklarında herhangi bir yaralanma veya kan olup olmadığını görmek için çılgınca vücudunu kontrol etti. Süslü kıyafetinde hiç kan yoktu.
Herhangi bir acı içinde değildi.
“…Bir rüya mıydı?”
Şu an bir rüyada mıydı yoksa o bodrum katı ve işkence bir rüya mıydı anlayamadı.
O kadar korkunç ve acı vericiydi ki hala her şeyi açıkça hatırlıyordu, ama bu bir rüya olmalıydı. Venion yavaşça elini uzattı ve önündeki masaya dokundu.
Bu kesinlikle gerçekmiş gibi hissettiriyordu.
Evet, bunların hepsi gerçekti.
Venion kaşlarını çatmaya ve rüya görüp görmediğini merak etmeye başladı. Üsse giderken kaçırılmaktansa oraya varmış ve sonra uyuyakalmıştı.
“Haha.”
Venion gülümsemeye başladı, ancak içinden birçok farklı duygu geçiyordu.
“Evet, sadece bir rüyaydı.”
Bu bir rüya olmalıydı. Hala vücudunu kesen kırbacı, işkencecinin soğuk bakışını ve o ejderha piçinin bakışını hissedebiliyordu, ama hepsi bir rüyaydı. Hala korkması önemli değildi. Onların hiçbiri gerçek değildi.
Aksi takdirde, şu anda nasıl burada olduğunu açıklamanın bir yolu yoktu.
“Haha.”
Venion ellerini boynuna koydu. Ellerinin sıcaklığını hissedebiliyordu. O anda oldu.
Meeeow.
Venion irkildi ve omuzları sallanmaya başladı.
Görünmez halde kenarda izleyen Cale, yüzünde kayıtsız bir ifadeyle bir kez Hong’un başını okşadı. Hong ürpertici bir miyav daha çıkardı.
Meeeow.
Venion’un yüzü bembeyaz oldu ve elleri titremeye başladı. Aniden aklına bir şey geldi.
‘Yaşamana izin vermeyi planlıyorum.’
‘Ve ne zaman iştahım kaçsa seni bulmaya geleceğim.’
Venion’un masayı tutunan elleri solgunlaşıyordu.
“De, deli-”
Aşağı baktı ve titremeye başladı.
Koyu kırmızı sis, bir yılan gibi yavaş yavaş bacaklarına tırmanıyordu. Yüzü küçük bir bebek gibi ağlamaklı oldu.
“O, o çılgın ejderha piç kurusu!”
Sisleri hızla dağıtmaya başladı. Ancak, sis kaybolmadı ve vücudunun daha da yukarılarına taşındı. Çıldıracakmış gibi hissediyordu.
Ancak o anda Venion bir şey fark etti.
Geçen seferden farklıydı.
Geçen seferkinin aksine, vücudunu hareket ettirebiliyordu. Venion etrafına bakındı ve çabucak kapıyı buldu.
Venion gözlerini kapıya diktiği anda Cale saate baktı. Venion biraz acele ederse, mükemmel bir an yaratacaktı.
Cale bu sefer On’un sırtını sıvazladı.
Swiiiiiii-
Sis, Venion’un bacağında daha da hızlı hareket etmeye başladı.
Meeeeow.
İki kedinin miyavlaması daha da yükseldi.
Venion’un iki bacağı da titriyordu. Sandalyeden hızla kalktı.
Pat! Deri koltuk yüksek bir sesle arkaya düştü. Ancak, hızla kapıya doğru koşarken Venion bunu umursamadı.
Bir soyluya yakışan süslü kıyafetlerinin ve kaygan saçlarının aksine, yüzü korkudan deliye dönmüş gibiydi.
“Ça, çabuk-“
Venion titreyen eliyle kapı kolunu tuttu. O anda oldu.
Dışarıdan birinin kapı kolunu çevirdiğini duydu.
Kendi uşakları mıydı? Venion artık bu korkunç durumla tek başına yüzleşmesine gerek olmadığını düşündü. Rahatlamıştı. Bunlar kesinlikle onun sabahki iki uşağı olmalıydı.
Kapıyı dışarıdan birisi çekerek açtı. Bu sayede Venion’un bir şey yapmasına gerek kalmamıştı, çünkü kapı onun için açılmıştı.
Creeeeak-
Kapı yavaşça açıldı. Venion, bacaklarını çevreleyen sisin kaybolduğunu fark edemedi. Kapının diğer tarafından geldiğini görebildiği ışığa çok dalmıştı.
Kapı sonunda tamamen açıldı.
“Sonunda seni bulabildik.”
Venion’u karşılayan kişi, geçmişte felç geçirmesini sağladığı ağabeyi Taylor Stan’di.
“…Uh-”
Venion geri adım attı. Taylor’ın arkasında, şimdi birçok insanla dolu olan bu gizli üsse giden yol vardı. Orası hem Taylor’ın adamları hem de Stan malikânesinden insanlarla doluydu.
“N, bu da ne?”
Taylor, yüzüne bakmadan önce Venion’un görünür bir yarası olmadığını doğruladı. Venion’un yüzü korku doluydu.
Taylor, Venion’un omzunun ötesinden üsse doğru baktı. Kimse yoktu. Ancak Cale’in içeride olduğunu biliyordu.
Cale’in görünmezlik büyüsü cihazını daha önce ödünç almıştı. Bu yüzden Cale’in içeride olduğundan daha da emindi.
“Ben, bu da mı bir rüya?”
Venion boş boş kendi kendine mırıldanmaya başladı. Taylor, nefret ettiği kardeşine baktı ve sorusunu yanıtladı.
“Uzun bir kâbus görmüş gibisin.”
Arkasını döndü ve Stan malikânesinin şövalyelerine bir emir verdi.
“Onu tutuklayın.”
Bu, Venion’un kâbuslarının sadece başlangıcıydı.
Artık sadece halef pozisyonundan tamamen itilmekle kalmamıştı, aynı zamanda tüm yasadışı eylemlerinin bedelini de ödemek zorunda kalacaktı. İtibarlarını mahvettikleri için tüm Stan aile üyelerinin öfkesine de maruz kaldı.
“…Bunu ejderha yaptı. Her şeyi ejderha yaptı-“
Taylor, Venion’un mırıldanmalarını umursamadı. Yanında yürürken Cage’in söylediklerine odaklandı.
“Bu akşam.”
Taylor bu gece hayırseverleriyle tekrar görüşebilirdi. Uzun zaman olmuştu.
“Genç efendi-nim, hemen üssü aramaya başlayayım mı?”
Taylor, şövalyenin sorusuna başını salladı.
“Şu anda en önemli şey Venion’u sessizce kaleye taşımak. Dışarıda çok fazla insan var.”
“Sessizce yapmak zor olmaz mı?”
Stan bölgesinin vatandaşları dışarıda toplanmıştı. Bu yüzden şövalyeler endişeliydi. Ancak bunların hepsi Odeus’un Cale’in emriyle haberi yaydığı içindi. Taylor da bunu biliyordu ama endişeleniyormuş gibi yaptı. O bile şimdilik bu seviyede oyunculuk yapabilirdi.
“Bu doğru, ama yine de onu olabildiğince sessizce hareket ettirmemiz gerekiyor. İtibarımızın daha da düşmesine izin veremeyiz.”
“…Anladım!”
Şövalye ciddi bir ifadeyle cevap verdi.
“Bundan sonra üssü aramaya odaklanabilirsin. Bazı askerleri girişi koruması için burada bırakacağız.”
“Evet efendim.”
Taylor, Cale’in dışarı çıkmasını biraz daha kolaylaştırdı ve arkasını girişe döndü. Şimdi şatoya gitmesi ve Marki ile Venion’un kollarını ve bacaklarını birer birer kesmesi gerekiyordu.
Şövalyelerin bir kısmı bu boş gizli üssü korumak için geride kaldı. Diğerleri, Venion’un muhtemelen diğer üslerinde bulunan diğer uşaklarını yakalamaya gitti.
“Hey, düzgün koruyun.”
“Burada kimse yok gibi. Son birkaç gündür dinlenemiyoruz. Biraz rahatlayalım.”
“Bunu yapamayız.”
“Neden bu ciddiyet? Sadece birinin içeri girmesini engellesek yeter.”
İki şövalye, askerlerin duymaması için sessizce konuşuyorlardı. Arkalarından hafif bir rüzgâr geçti, ama buna aldırış etmediler.
Rüzgâr bir anlam ifade etmese de zaten hiçbir şey göremiyorlardı, bu yüzden umursamadılar.
Bu hafif rüzgârdan sorumlu olan Cale, üssün çok yakınında hazırlamış olduğu bir araca bindi. Cale’i takip eden Raon, kendisi dışındaki herkesin üzerindeki görünmezliği kaldırdı.
“Artık dışarı çıkalım mı?”
“Gidelim.”
Odeus aracın kapısını kapattı ve sürücü yerine oturttu. Araç yavaş yavaş eve doğru ilerlemeye başladı. Cale sandalyeye yaslandı ve yumuşak derinin onu rahatlattığını hissetti.
Aşağı baktı ve artık görünmez olmayan ve kucağında yatan Raon ile göz teması kurdu. O anda Raon gülümseyip konuşmaya başladı.
“Ben çok kötü biri değilim. Ben büyük ve güçlü bir ejderhayım!”
“Evet. Onların cehennemi daha yeni başlıyor.”
“Doğru!”
Cale, arabadaki diğerleriyle konuştu.
“Bugün hepimiz lezzetli yemekler yiyelim ve biraz dinlenelim.”
Ancak Cale, akşam yemeğinin tadını diğerlerinden uzakta çıkarmak zorundaydı.
“Sanırım şimdi biraz boş zamanınız var değil mi?”
“Tabii ki sizi görmek için gelmek zorundaydım genç efendi Cale.”
Taylor Stan ve çılgın rahibe Cage. İkisi biraz alkol ve bardaklarla Cale’i bulmaya geldiler. Gece geç saatlerde onu görmeye gelmiştiler, bu yüzden Cale aynı anda hem içip hem yemek yedi.
“Muhtemelen bugünden sonra daha yoğun olacağım.”
“Doğal olarak öyle olacaktır.”
Cale, Taylor’ın sözlerini başıyla onayladı ve Cage’e baktı. Gülümsedi ve şişeyi kaldırdı. Cale, ifadesinde herhangi bir değişiklik yapmadan bardağın tamamını boşalttı.
“Bize bahsettiğiniz insanların çoğu Venion’un adamlarıydı, genç efendi Cale.”
“Öyle mi?”
Taylor, Cale’e rahatça bakamadı. Cale, Venion’un üsleri ve olaya karışan kişilerle ilgili dosyayı ona vermişti. Bu tek başına şaşırtıcıydı, ancak daha da şaşırtıcı bir gelişme vardı.
“İçlerinde babamın adamları da vardı.”
“…Bunu bilmiyordum.”
Cale, içtenlikle şok olmuş gibi bir ifadeyle Taylor’a baktı.
Ama elbette, aslında sadece rol yapıyordu.
Venion, Marki Stan’den Kara Ejderhaya işkence etmesi için emir almıştı. Bu sayede mağarayı koruyan kişiler doğal olarak Marki Stan’in adamlarından bazılarını da içerecekti. Birkaçı Venion’un kirli işleriyle bağlantılıydı.
Asgari olarak müebbet hapis cezası alacaklar ve en fazla idam edileceklerdi. Ne de olsa Stan bölgesi en acımasız kurallara sahipti. Marki, kendisinin bağlantısını gizlemeye çalışmak için muhtemelen hepsini öldürmek isteyecektir.
“…Bilinmediğine inanıyorum.”
Taylor kendini ikna ediyormuş gibi cevap verdi. İkisinin arasına bir şişe yerleştirildi.
“Önce bu şişeyi boşaltsak nasıl olur?”
“Tabi. Hadi içelim.”
“Kulağa iyi geliyor.”
Üç kişi sırayla birbirlerinin bardaklarını doldurdu ve şişeyi boşalttı. Taylor ve Cage şişe boşalırken işe geri dönmek zorunda kaldılar.
“Yarın gidecek misiniz?”
“Evet.”
“Başkente giden batı yolunu izlediğinizi duydum. Başkent son varış noktanız mı?”
Taylor, Cale’in sorusuna cevap vermek yerine gülümsemeye başladığını görebiliyordu. Taylor daha fazla soru sormadı. Bunun yerine duygularını Cale ile paylaştı.
“Şimdiki ve geçen seferki yardımlarınızı kesinlikle size geri ödeyeceğim.”
“Heyecan ile bekleyeceğim.”
“Evet, lütfen dört gözle bekleyin.”
Taylor Cale’e onu dört gözle beklemesini söylerken doğrudan gözlerinin içine baktığını gören Cale, bu Kuzeybatı bölgesinde sahip olduğu yeni bağlantıları düşündü.
Taylor ve Odeus. Yaklaşan gelecekte kullanması gereken birkaç kişi vardı.
***
Cale, ertesi sabah erkenden tüm hazırlıklarını bitirdi ve aynaya baktı.
Onunla birlikte aynaya bakan Raon’a sordu.
“Veliaht prensin büyüsünün ne olduğunu çözebildin mi?”
“Ne büyüsü olduğunu biliyorum, insan. Ben harika ve güçlüyüm.”
Aynaya bakmaya devam ederken Cale’in yüzünde bir gülümseme vardı.