“Yıllar boyunca deniz insanlarıyla hem büyük hem de küçük birçok savaş yaptık. Biz kuzeyi, deniz insanları da güneyi kontrol ediyor.”
Paseton, Cale’e baktı. Kanepeye yaslanmış olan Cale, çenesiyle Paseton’a hikâyesine devam etmesini işaret etti. On ve Hong, Cale’in dizinden yavaşça uzaklaşmadan ve Kara Ejderhanın yanına, odanın köşesine, doğru ilerlemeden önce Cale’in yüzüne baktılar.
“Deniz insanlarının tüm okyanus boyunca bir krallık yaratmasını önlemek için savaşıyoruz. Ancak altı ay önce bir şeyler değişti.”
Paseton’un gözleri düşmeye başladı.
“Deniz insanları tuhaf davranmaya başladı.”
‘Tuhaf mı?’
Cale, romanın deniz insanlarıyla ilgili içerdiği bilgileri düşünmeye başladı.
“İki kabile arasındaki örtülü sınırı aştılar ve bizi kışkırtmaya başladılar.”
Bu, Cale’in bildiği bir şeydi. Deniz insanları, okyanusun kontrolünü ele geçirebilmek için Balinaları kışkırtmaya başlamıştılar. Cale, zaten bildiği bilgileri duyduktan sonra rahatlamış hissetmeye başladı. Paseton konuşmaya devam etti.
“Bunun arkasındaki nedeni öğrenebildim.”
“Eminim krallıklarını yaratmak istedikleri içindir.”
4. ve 5. ciltlerdeki Balina kabilesi, deniz insanların planını biliyordu ve bu yüzden Choi Han, deniz insanları karşı savaşmalarına yardım ediyordu.
“Doğu ve Batı kıtalarını birbirine bağlayan deniz yolunun kontrolünü ele geçirmeye çalışıyorlar.”
“Ne?”
Cale dimdik oturdu ve sorusunu sormadan önce Paseton’a baktı.
“O deniz yolu insanların kullandığı bir ulaşım yolu değil mi?”
Batı ve Doğu kıtalarını birbirine bağlayan birkaç farklı deniz yolu vardı. Bu yolları insanlar bulmuştu, ancak bu yollar uzak ve son derece tehlikeliydi, böylelikle de bu faktörler resmi bir yolun oluşturulmasını engelliyordu.
Romana göre suda yaşayan canlılar ile suyun üstünde yaşayan canlılar arasında örtük bir uyum vardı. Deniz canlıları bu deniz yollarına dokunmaz, karadaki canlılar da buna karşılık denizin sorunlarına karışmazlardı. Bu yüzden Choi Han, Balinalar ve deniz insanları arasındaki savaşlara katılıp katılmama konusunda endişeliydi.
Ama deniz insanları bu anlaşmayı bozacak mıydı yani?
Witira konuşmaya başladı.
“İlk başta deniz insanlarının yeni kralının krallıklarını yeniden yaratma sorumluluğunu üstlendiğini düşündük, ancak Paseton’un geri getirdiği bilgiler farklıydı.”
Cale içini çekti ve artık ılık olan çayından bir yudum aldı.
‘Bir kez daha öğrenmemem gereken bir şey öğrendim.’
Sorun şu ki bu, şimdiye kadar öğrendiği diğer tüm bilgilerden daha büyük bir sorundu. Veliaht Prens Alberu ile ilgili sorundan bile daha büyüktü.
“Ve bir garip şey daha vardı.”
“Dur bir dakika bekle.”
Cale, Witira’nın sözünü keserek devam etmesini engelledi.
“Bana sadece Karanlıklar Ormanının neden işin içinde olduğunu söyle yeter.”
Cale, başka bir şey daha duyarsa çok büyük bir şeye karışacağını hissetti. Rahatsız hissetmeye başlamıştı. Cale, Witira’nın hafifçe gülümsediğini görebiliyordu.
Bu güzel Balinanın gülümsemesi neden Cale’e bu kadar korkutucu görünüyordu?
“Evet. Şimdiki bilgi bununla ilgili!”
Cale’in ifadesi koyulaşırken Witira parlak bir şekilde cevap verdi.
“Bahsettiğimiz gibi, deniz insanları yaklaşık bir veya iki ay önce güçlendi. Bunun olmasına neden olan ‘içeriği’ bulabildik. ”
Cale gözlerini kapattı. Yavaşça onları geri açtı ve iki Balinaya sordu.
“Bu içerik Karanlıklar Ormanında mı?”
“Doğru! Bunu hemen yakaladınız!”
‘Tanrı aşkına neler oluyordu? Karanlıklar Ormanında olan ve karadan gelen bir şey nasıl bir deniz yaşam formunu daha güçlü hale getirebilirdi?’
Cale şok olmuştu.
Daha da önemlisi, deniz insanları Karanlık Ormana nasıl ulaşmıştı? Cale’in bu konuda içini gıcık eden bir hissi vardı.
Konuşmaya kararlı bir şekilde devam ederken Paseton’un gözleri parlıyordu.
“Karanlıklar Ormanındaki bir bataklıktan söz ettiklerini duydum. Bu yüzden onlar tarafından kovalandım. Bataklığa gitmeli ve bu içeriğin ne olduğunu bulmalıyız.”
Cale’in başka bir şey duymasına gerek yoktu.
Karanlıklar Ormanı.
Choi Han’ın Harris Köyü.
Cale, odanın köşesine bakmak için dönmeden önce muhtemelen şu anda kapının dışında olan on Kurt çocuğu düşündü. On ve Hong, ikisi arasında tuhaf bir boşlukla orada duruyordular. Görünmez Kara Ejderha da muhtemelen aralarındaydı.
– İnsan, neye bakıyorsun?
‘Oraya bir villa yapmayı düşünüyordum.’
– En havalı olanın olduğumu düşündüğün için mi buraya bakıyorsun? Tamam, bana bakmaya devam etmene izin vereceğim.
“Bu işleri karmaşıklaştırıyor.”
“Affedersiniz?”
Balina kardeşlerin gözbebekleri büyüdü. Ancak Cale düşünmeye başlarken onlara bakmadı.
‘Nasıl davranırsa kendisi için daha faydalı olurdu?’
Ona yarar sağlayacak şeylerin ne olacağını düşünmesi için ondan önce anlaması gereken bir şey vardı.
“Deniz olaylarına insanlar müdahale edemez.”
Witira hemen cevap verdi.
“Durumun böyle olduğunu biliyoruz. Ancak, bundan hiçbir şekilde dezavantajlı çıkmayacağınızdan emin olmayı planlıyoruz. Her şey bizim tarafımızdan gizlice yapılacak.”
Daha sonra Cale’in ifadesine yanıt vermek için ekledi.
“Ayrıca, önce anlaşmayı deniz insanları bozdu. Karanlıklar Ormanına ulaşmak için topraktan birinden yardıma ihtiyaçları olmuştur.”
“Ama yine de büyük bir tehlikeye girme şansımız var. Bunun doğru olduğunu biliyorsunuz, değil mi?”
“Evet.”
Ardından bilmesi gereken ikinci şey geldi.
“Peki, benim bundan çıkarım ne?”
Cale, bunu sormadan önce onları tehlike hakkında bilgilendirmişti. Yavaşça konuşmaya başlarken Witira’nın yüzünde kalın bir gülümseme oluştu.
Cale onun ağzından ne çıkacağını biliyordu.
Bu, Balina Kralı’nın romanda Choi Han’a teklif ettiği koşulla aynı olacaktı.
“Bir deniz yolu.”
Cale gülümsemeye başladı.
“Deniz insanlarının üzerlerinde hak sahibi olduğu ve öncelik verdiği bir deniz yolu var. İnsanların henüz bulmadığı bir yol. Mevcut olan en güvenli deniz yolu.”
Cale, zaten cevabını bildiği halde sordu.
“Peki bu yol nerede?”
Cale’in bunu bildiğini bilmeyen Witira kendinden emin bir şekilde cevap verdi.
“Bizim okyanusumuzda.”
Batı kıtasının Kuzey Denizi.
“Balina kabilesinin topraklarında.”
Cale sorarken gülmeye başladı.
“Balina kabilesi bölgesi okyanusun en tehlikeli bölgesi değil mi? Orası okyanusun en güçlü yaşam formlarının bulunduğu yer.”
“Ama orası artık sizin için güvenli bir yer, genç efendi Cale. Bu rotayı kullanma hakkı size verilecek.”
Cale, kendinden emin bir şekilde Witira’ya sordu.
“Ama benim buna ihtiyacım yok ki?”
“…Affedersiniz?”
Cale’in böyle bir deniz yoluna kesinlikle ihtiyacı yoktu. Ona deniz yolunu veriyor değillerdi ki. Sadece kullanma hakkını ona veriyorlardı. Cale’in huzur içinde yaşamak için o deniz yoluna ihtiyacı yoktu.
Yine de.
“O zaman bir koşul daha ekleyeyim.”
Deniz yolu, ailesini daha zengin ve güçlü yapacaktı. Elbette Basen, bölgenin başı olarak daha da çok çalışmak zorunda kalacaktı ama bu Cale için önemli değildi. Cale, Witira’nın yüzündeki kafa karışıklığını görebiliyordu ve müstakbel Balina Kraliçesi’ne cevap verdi.
“İhtiyacım olduğunda bana gücünüzü ödünç verin.”
“Gücümüz mü?”
“Evet, güç. İki kere.”
Kuzey şövalyeleri kıtanın bu sıcak ve bereketli bölgesine doğru yola çıkarken, Kuzeydoğu bölgesini güvende tutmaktan başka hiçbir şey Cale için önemli daha değildi. Ubarr denizindeki ve deniz üssündeki girdaplar, yoksa Cale tüm bunlara neden karışsındı ki?
Çünkü Cale, roman hakkındaki bilgisine dayanarak geleceğe hazırlanıyordu.
“Ülke sorunlarına müdahale edemeyiz”
Cale, eklemeden önce Witira’nın solgun ifadesine baktı.
“Yani kendimi tehlikeye atmamı istiyorsunuz, ama siz aynısını yapmıyor musunuz?”
“…Biz her zaman barış arayan bir kabileyiz.”
“Deniz insanlarıyla bu kadar uzun süredir savaşır haldeyken bunu söyleyebileceğinizi sanmıyorum.”
Balina kabilesi, daha güçlü hale gelen deniz insanlarından dolayı tehlike hissediyordu. Daha önce hiç böyle bir tehlike hissetmemişlerdi. Muhtemelen barışlarını korumak için bu tehlike kaynağından tamamen kurtulmak istiyorlardı.
Cale, sessiz Witira ile konuşmaya devam etti.
“Karanlıklar Ormanı, dünyanın en tehlikeli ve gizemli bölgelerinden biridir. Sırf güçlüsün diye güvenli yolculuklar yapacağın bir yer değil. Özellikle sizin gibi toprak hakkında pek bir şey bilmeyen birileri için.”
Cale zaten önceden beridir Harris Köyü’ne gitmeyi planlıyordu.
“Size yardım edeceğim.”
Choi Han’ın onlarca yıl boyunca yaşadığı Karanlıklar Ormanı. Choi Han, orada o kadar zaman geçirdikten sonra bile Karanlık Orman hakkında her şeyi bilmiyordu. Sadece parça parça bilgiler biliyordu.
Ve Choi Han’dan sonra Karanlıklar Ormanı hakkında en çok şey bilen insan elbette ki Cale’di.
“Sanırım hangi bataklık olduğunu biliyorum.”
Witira, Cale’in nazikçe cevap verirken gülümsediğini görebiliyordu.
“Balina kabilesi okyanustaki en güçlü yaşam formu olarak huzurlu bir yaşam istemiyor mu?”
Cale, Witira’nın bakış açısının değişmeye başladığını görebiliyordu. Yavaş yavaş talep pozisyonundan anlaşma yapma pozisyonuna geçiyordu.
“Haklısınız genç efendi Cale.”
Barış isteyen balinalar. Bu ancak güçlü oldukları için mümkündü. Romandaki Balina kabilesi, deniz insanlarıyla savaşmak için ellerinden gelen her şeyi yapmıştı.
“Ben, Witira, Balina şefinin halefi olarak şartlarınızı kabul ediyorum.”
WItira, kimliğini açıkladıktan sonra Cale’in hala sakin olduğunu görebiliyordu.
“Halefi siz miydiniz? Harika. O zaman anlaşmamızı gecikmeden sonuçlandırabiliriz.”
Anlaşmayı hemen orada tamamlayabilecekleri için mutlu görünüyordu. Sorusunu sorarken aynı zamanda elini uzattı.
“Şimdi sizinle resmi olarak mı konuşmam gerekiyor?”
“Bunu yapmanıza gerek yok genç efendi Cale. Kimliğimi saklamam gerekiyor.”
“Bunu sadece ben mi bilmeliyim?”
“Aynen öyle.”
Cale, Witira ile el sıkıştı. Bu yeterliydi. Cale, Balina kardeşler gittikten sonra kanepeye çöktü. Sonra tavana baktı ve konuşmaya başladı.
“Hey sen.”
Kara Ejderha ortaya çıktı ve isteksizce cevap verdi.
“Bana ‘sen’ deme.”
“O zaman sana ne diye seslenmeliyim?”
Cale, Kara Ejderhanın kanepenin diğer tarafına indiğini ve burnunu kırdığını görebiliyordu.
“Sen düşün işte, insan.”
“Önce senin bana ‘insan’ yerine Cale demeye başlaman gerekmez mi?”
Cale, Kara Ejderha burnunu çekerken ve Cale’in sorusunu yanıtlamaktan kaçınırken gözlerinde merakla izledi. Ancak yine de ejderhaya söylemeyi planladığını şeyi söyledi.
“Kendine ait bir ev istemiyor musun?”
Cale bir süredir bunu düşünüyordu. Bu Kara Ejderha ile yaşayacaksaydı eğer, bu ‘dünyanın en büyük yaşam formuna’ uygun bir ev vermek harika olmaz mıydı?
“Bir ev mi?”
Ejderhanın kanatları çırpınmaya başladı. Normalde, ejderhaların güçlü bir bağımsızlık arzusu vardı. Bu ejderha biraz farklı görünse de, o arzu hala orada olmalıydı. Cale, ejderhanın sorusuna kayıtsızca başını salladı.
Ancak Kara Ejderhanın tepkisi tuhaftı.
“Beni kovuyor musun?”
Kara Ejderhanın kanatları titriyordu ve bölgedeki mana çılgına dönmeye başlamıştı. Çok kızgın görünüyordu. Cale hemen konuşmaya başladı.
“Mm, daha çok bir villa.”
“…Bir villa mı?”
“Evet. Senin, benim, On, Hong ve Kurtların ziyaret edip eğleneceği bir yer.”
Elbette bu ‘eğlence’ dediğinin bir kısmı, Karanlıklar Ormanındaki canavarları temizlemeyi içeriyordu. Kara Ejderha kanatlarını sallamayı bıraktı ve karşılık verirken rahatça kanepeye uzandı.
“…villanın yerini ben seçeceğim.”
Kara Ejderhanın uykuluymuş gibi yavaşça yanıp sönen gözleri Cale’e bakarken aniden keskinleşti.
“Karşılığında ise benim adımı sen seçeceksin. Bunu düşünüp karar vermek için bir ayın var.”
Kara Ejderha, Cale’in yüzündeki şaşkın ifadeyi umursamadı ve kestirmek için gözlerini kapattı. Kara Ejderhanın yüzünde memnun bir gülümseme vardı. Cale, bazı kıkırdamalar duyduktan sonra On ve Hong’un kıkırdamayı hemen kesip hiçbir şey olmamış gibi davranarak Cale’e bir soru sorduğunu görünce başını çevirdi.
“Eve ne zaman gideceğiz?”
“Balık severim ama denizi sevmem.”
Cale, yavru kedilere cevap verdi.
“Yakın zamanda.”
İki gün sonra Cale, Amiru ve diğerleri onu dışarıda uğurlarken araca bindi. Araç hızlanmaya başladı ve Cale konuşmaya başlarken arabanın perdelerini kapattı.
“Şimdi kapatabilirsin.”
Balina kardeşler, görünmezlik büyüsü cihazını kapattıktan sonra ortaya çıktı. Kara Ejderha da kendini gösterdi.
Kara Ejderhayı görmek Paseton’un irkilmesine ve Witira’nın gözbebeklerinin büyümesine neden oldu. Kara Ejderha başını Cale’in bacağına koydu ve boş boş Balina kardeşlere baktı.
“Neye bakıyorsunuz?”
“…O zamanki mana dalgalanması. O sendin.”
Kara Ejderha ve Witira birbirlerine baktılar. İkisi de bir diğerinin gücünün farkındaydı. Ayrıca karşılarındakinin gerçekten ne kadar güçlü olduğunu görmek istiyordular.
O anda.
Pat.
Cale’in eli Kara Ejderhanın başına gitti.
“Eve sessizce gidelim.”
Cale sakince bunu söyledi ve Kara Ejderha sessizce gözlerini kapattı ve uykuya dalmaya başladı. Araç hemen sessizleşti.
Birkaç gün sonra Cale, Henituse bölgesindeki Yağmur Şehrine geri döndü ve hemen kaşlarını çatmaya başladı. ( Western City, Rain City olmuş gibi görünüyor. )
“Genç efendi Cale-nim!”
“Ah!”
‘Başkentten gelen bilgiler buraya nasıl ulaştı?’
Cale, kendisine ve grubuna tezahürat yapan insanlara karmaşık bir ifadeyle bakıyordu.
‘Onun nasıl bir çöp olduğunu unuttular mı?’
Tabii ki, hala aracını görür görmez hemen donan veya kaçan insanlar vardı.
Ancak, artık Cale ile yeni bir unvan ilişkilendiriliyordu.
“Gümüş ışıklı genç efendi!”
“Kalkanlı genç efendi -nim! Kalkanlı!”
Cale tekrar kaşlarını çatmaya başladı. Bu sevimsiz lakaplardan kaçınmanın bir yolu olup olmadığını bilmek istiyordu.
Daha sonra Yüzbaşı Yardımcısı görüş alanı içinde belirdi. Arabayı koruyan ata binmiş olan Yüzbaşı Yardımcısı gururla göğsünü şişiriyordu ve Cale ile göz göze gelir gelmez konuşmaya başladı.
“Genç efendi, kahramanlık hikâyeleriniz etrafa yayıldı! Haha.”
Atı yavaşça arabaya yaklaştırdı ve konuşmaya devam etti.
“Gümüş ışıklı genç efendi adının çok havalı olduğunu düşünüyorum. Sizi kıskanıyorum genç efendi.”
Cale, vagonun camını Yüzbaşı Yardımcısının suratına çarparak kapattı.
Cale, gözlerini kapatıp kollarını kavuştururken Balina kardeşlerin ona merakla bakmalarını umursamadı.
O anda Kara Ejderha patisiyle Cale’in dizine hafifçe vurdu. Cale hafifçe gözlerini açtı ve aşağı baktı. Kara Ejderha, Cale’in yüzündeki ifadeyi gördü ve dikkatle sordu.
“Evde miyiz?”
Cale ilgisizce yanıtladı.
“Evet. Evdeyiz.”
On ve Hong esnemeye başladı ve Kara Ejderha kanatlarını çırptı. O anda Cale, kapalı pencereden Yüzbaşı Yardımcısının sesini duydu.
“Genç efendi. Utanmanıza gerek yok!”
“Oooooo, Gümüş Işıklı Genç Efendi! Oooooo, Gümüş Işıklı Genç Efendi!”
Cale, Yüzbaşı Yardımcısının yanı sıra onun için tezahürat yapan birilerini daha duyabiliyordu.
‘O lanet serseri.’
Cale, Henituse malikânesine varana kadar gözlerini bir daha açmadı. Başkente giden çöp bir süreliğine eve dönmüştü.