Maskeli adam, Beacrox, kamçıyı salladı.
Şaaaaaaaaaaakkkkkk!
Kırbaç havayı yarıp Venion’a indi.
“Aaaaaaahhh!”
Venion’un vücudu şu an çok ağırdı ama yine de acıyı hissedebiliyordu. Kırbaç Venion’un vücuduna inmeye devam etti. Soylunun basit cüppesinin altındaki kıyafeti yırtılmaya başladı ve tekrar tekrar inen kamçının keskin darbeleri alttaki derisini keserken, derisi kanamaya başladı. Camın bir kısmı kamçıdan koptu ve derisini delerek içinde kaldı.
Raon daha yeni doğmuşken aynı şekilde istismar edilmişti.
“Oo, uh, oo-!”
Venion bir şeyler bağırıyordu ama kelimeler ağzından çıkmıyordu. Mücadele etmeye ve hareket etmeye çalıştı ama vücudu hala felçliydi.
Raon’un mana kısıtlama zincirleri altında acı çekmesi gibi, Venion da acı çekmekten başka bir şey yapamadı. Tek yapabildiği yavaşça kıvrılmaktı.
Ancak, tıpkı Raon’un ona yaptığı gibi, Venion masanın üstündeki Kara Ejderhaya dik dik baktı. Bu pes etmeyeceğini gösteren bir bakıştı.
Şaaaaakkk! Şaakkkk!
O dik dik bakmaya devam ederken kırbaç yanaklarını kesti.
“Aaaaaaa, ah!”
Venion’un vücudu yavaşça kana bulanırken acıyla titriyordu. Ancak, Beacrox hiçbir tepki göstermedi ve onu sabit bir hızda kırbaçlamaya devam etti.
Kanayan bölgeleri defalarca kırbaçladı ve kan havaya sıçrarken bile herhangi bir duygu göstermedi.
“Mm.”
Cale, yan tarafından bir inilti duyduktan sonra oraya doğru döndü. Yavru kedi On ve Hong, görünmez alanda yan yana kıvrılmış haldeydiler.
Hong, Venion’a bakıp tekrar tekrar yere bakarken bunu izlemekte zorlanıyor gibiydi.
Raon zaten bu görünmez alana gürültü bastırma büyüsü kurmuştu, bu yüzden onların Venion’a yakalanma şansı yoktu. Ancak, Venion’un gürültüyü duymasının pek bir önemi de yoktu.
“Uh, oo, oo, ah, aaaaah!”
Bazı iniltiler ve anlaşılmaz sözler söylemeye başladığında Venion’un yanakları tamamen kanlıydı. Bunu her yaptığında, Beacrox kamçıyı daha da sert bir şekilde savurdu.
Konuşma.
Sabit kal.
Direnmeye çalışmayı bırak.
Venion bu tepkilerden herhangi birini gösterdiğinde her seferinde kamçı iniyordu, dolayısıyla mesaj bu imiş gibi görünüyordu.
“…İzlemem gerekiyor, yapmam gereken bu.”
Gümüş kedi On başını eğerken bunu söylüyordu. Cale onların nasıl hissettiklerini anlamıştı. On ve Hong bunu izlerken acı içindeydiler.
Venion’un kollarının, bacaklarının ve boynunun zincirlendiği bodrum, yavaş yavaş kanla kırmızıya dönüyordu. Ama bu onları korkuttuğu için ya da Venion’a üzüldükleri için izlemekte zorlandıklarından falan değildi.
Çünkü Raon’un neler yaşadığını biliyorlardı ve bu sadece başlangıçtı.
Cale, On ve Hong’un kafalarını okşadı.
“Yapamıyorsanız izlemene gerek yok.”
Bunu söylerken başını çevirdi.
Raon’un masanın üstünde tek başına oturduğunu görebiliyordu.
Raon şu anda yemek yiyordu. En sevdiği yemek olan bifteği yiyordu. Raon ağzını yemekle doldurmaya devam etti.
“Aaaaaaaa!”
Raon, Venion’un çığlığını dinlerken defalarca ağzına yemek tıkmıştı.
Raon çok uzun bir süredir bu anı dört gözle bekliyordu. Bu sahneyi kafasında defalarca kez hayal etmişti.
Bu yüzden bu yemeğin, hayır, bu ziyafetin bir anını bile kaçıramazdı. Yarım yıl önce hayal bile edemediği değerli yiyeceklerin yanı sıra sağlıklı bir vücut ve özgürlüğü. Raon, şimdi kazandığı her şeyin tadını çıkarırken yemeğini yemeye devam etti.
“Öhhö.”
Raon ağzına çok fazla yemek doldurmaktan bir an öksürdü ama durmadı. Cale, Raon’un yüzünü ve davranışlarını gözlemledi.
Raon ağlıyordu.
Ancak durmuyordu.
“Mm, öhhö.”
Venion’un kırbaçlandığını izlerken kendini yiyecekle doldurmaya devam etti. On ve Hong, Raon’un şu anda nasıl olduğunu görmeyi başaramadı.
Ama Cale, Raon’u izlediğine emin oluyordu.
“Oo, uuuugh, ooo, ah.”
Venion’un vücudu seğirmeye başladı. Beacrox kamçıyı acıtacağını bildiği noktalarda savurmaya devam etti. Venion artık masanın üstündeki Kara Ejderhaya bakamıyordu bile.
Etraf onun kendi kanıyla çevriliyken ve bilincini yavaşça kaybederken boş bir ifadesi vardı.
Swiiiiiiiish!
Kırbaç yüksek bir sesle Venion’un kafasına vurdu ve sonunda bilincini kaybetmesine neden oldu.
Raon ağzına bir biftek daha tıktı. Raon’un gözleri açıktı ama Venion’u göremedi. Gördüğü şey geçmişteki benliğiydi. Bu yüzden duramıyordu.
O anda bir ses duydu.
“Boğulacaksın.”
Sırtında güçlü ama sıcak eli hissedebiliyordu. Artık o ele aşinaydı. Raon başını çevirdi.
“Tsk, ağzının her yerine de bulaştırmışsın.”
Sesi her zamanki gibi umursamazdı. Raon, Cale’in yüzünün yanı sıra ağzını silen bir kol da görebiliyordu.
Raon yavaşça başını çevirdi.
Venion yerde yatıyordu. Raon baygın olan Venion’a baktı ve konuşmaya başladı.
“İzlemeye devam edeceğim.”
“Tabii ki. Birlikte izleyelim.”
Cale bunu söylerken Raon başını masaya koydu. Cale, Beacrox’a bakarken Raon’un sırtını sıvazlamaya devam etti. Beacrox, Cale’in kaşlarını çattığını görebiliyordu.
“Ne oldu genç efendi?”
“Neden iksiri şimdi kullanıyorsun?”
Cale, çenesiyle Beacrox’un elindeki iksiri işaret etti. Beacrox şaşkınlıkla bir soru sordu.
“Onu iyileştirmemiz gerekmiyor mu?”
“Gebermek üzereymiş gibi göründüğünde kullan.”
Venion bayılmış olsa da hala inliyordu. Tüm vücudu kanla kaplıydı ve teni kırmızı gibi görünüyordu.
Beacrox, Cale’in söylediklerini duyduktan sonra Venion’a baktı ve başını salladı.
“Henüz ölmeyecek. Emriniz tam olarak doğru ve şaşırtıcı.”
İksiri geri bıraktı.
Cale içini çektikten sonra Raon’u kollarına almaya gitti. Daha sonra kaşlarını çatmaya başladı.
Raon ağırdı.
Raon çok ağırdı.
Raon’un son birkaç aydır boyu büyümemiş olsa da, ağırlığı katlanarak artmış gibiydi. Cale, kollarının hafifçe titrediğini hissetti ama Raon’u tutmaya devam etti. Onu burada bırakamazdı.
Cale, On ve Hong’a bakarken omuzlarının terlemeye başladığını hissedebiliyordu. Cale ve Raon’un etrafında endişeyle daireler çiziyorlardı. Cale, kollarının hızla uyuştuğunu hissetti ve hızla konuşmaya başladı.
“Biraz dinlenelim.”
Kimse karşı çıkacak bir şey söylemedi. Ancak, Beacrox’un bir sorusu vardı.
“Uyandığında ne yapmalıyım?”
“Çok açık değil mi?”
Raon ondan sonra cevap verdi.
“Devam edeceğiz.”
“O ne diyorsa o.”
“Anladım.”
Cale kapıyı itti ve kapı küçük bir gürültüyle açıldı. Choi Han, hem öfke hem de üzüntü içeren bir ifadeyle orada duruyordu. Cale, Raon ve kendisi arasında gidip gelen Choi Han’a bir emir verdi.
“İçeride açılmamış bir şişe şarap var. Onu bir bardakla birlikte getir.”
Cale, bu gece içmesi gerektiğine karar verdi. Cale, Raon’a sorarken üst kattaki odaya doğru yöneldi.
“Büyüdün mü sen? Geçen seferden daha ağırsın.”
“Zayıf insan, sadece senin kol gücün olmadığı için.”
“Bunun hakkında bir şey söyleyemem.”
Sabahın erken saatlerinden beri karnını doyuran Raon başını kaldırdı. Evin dışındaki manzarayı görebiliyordu. Sis kalkmıştı ve sabah hızla yaklaşıyordu.
“Pekâlâ, büyümen güzel bir şey. Böyle iyi büyüdüğün için aferin.”
Raon bunu duyduktan sonra yüzünü Cale’in omzuna koydu. Cale’in kolu titriyordu ama Raon bilmiyormuş gibi yaptı. Ve Cale, Raon’un bunu yapmasına izin verdi.
O sadece dört yaşındaydı. Bu şekilde davranmasında bir sorun yoktu.
***
Şu an üç gün geçmişti ve saat gece geç saatlerdi. Raon masadan kalktı ve Venion’un önüne doğru eğildi.
“Hı hı hı.”
Venion derin derin nefes alıyordu. Son birkaç gündür yüzü darmadağın olmuştu ve o kibirli soylu şimdi ağlıyor ve hayatı için yalvarıyordu.
İlk başta birinin onu kurtarmaya geleceğini düşünerek sert sert bakıyordu, ama ne kadar zaman geçtiğini bilmediği için yorulmuştu ve daha da yorulmuştu. Tek bildiği Raon’un onun acı çekmesini izlerken yemek yemeye devam ettiğiydi.
“Venion Stan.”
Raon sessizce yüzü yere dönük olan ve yukarı doğru bakmaya cesaret edemeyen Venion’a baktı.
Raon, kendisini taciz eden diğerlerini de hatırladı. Cale’in o insanları da cezalandırmak için bir planı vardı. Buna Marki de dâhildi. Marki onu kişisel olarak taciz etmemiş olsa da, tüm bunlardan en başta o sorumluydu. Bu sebeple yakında bunun bedelini ödeyecekti.
“Yaşamana izin vermeyi planlıyorum.”
Bu yüzden Raon, Venion’un yaşamasına izin vermeyi planlıyordu.
Raon, yüzüne bile bakamadan titreyen bu zayıf, aptal ve nefret dolu insanı gördükten sonra Venion’da insan teriminin bile boşa gittiğini hissetti.
Raon, Venion’un geçmişte ona söylediklerini hatırladı.
‘Sinirliyken bu ejderha piçinin kanını görmek gerçekten en iyisi. Beni her zaman havaya sokuyor.’
Sakin bir ses Venion’un kulağına ulaştı.
“Ve ne zaman iştahım kaçsa seni bulmaya geleceğim.”
Raon, Venion’un ona yaptığının aynısını yapmayı planlıyordu.
Raon’un söylediklerini duyduktan sonra Venion’un vücudu titremeye başladı. Koyu kırmızı sis, Venion’un vücudunu yeniden sardı. Venion korkuyla titremeye devam etti. Etrafını saran koyu kırmızı sise baktı ve bilincini kaybetmemeye çalıştı.
“Bilinci yerinde değil gibi görünüyor.”
Sonunda bilincini kaybetti. Beacrox, Cale’e bakmadan önce Venion’un bayıldığını doğruladı. Cale, Beacrox’a bakarken biraz şaşırdı.
Beacrox, üç gün boyunca o küstah Venion’un zihnine korku salmıştı. Venion’un tüm vücudunun yaralanması doğaldı ama Beacrox, Venion’a ara sıra iradesini kaybetmesine yetecek kadar da ona korku vermişti.
‘Cage’in zihinsel işkencesine gerek kalmadı.’
Cage’i çağırmalarına gerek yoktu.
Tabii ki, çok acımasız olduğu için Beacrox’un Venion’a işkence etmesini izlemesinin Cale için bile zor olduğu zamanlar olmuştu. Ancak, söz verdiği gibi izlemek zorundaydı.
Choi Han onlara yaklaştı ve Venion’a bakarken Cale’in yanında durdu.
“Markinin gelip onu kurtarmasını umuyor gibiydi. Çok yazık.”
Venion’u ayakta tutan tek şey, Markinin gelip onu kurtaracağına dair umudunun olmasıydı. Meşru halef olmasa bile, potansiyel haleflerinden biri ortadan kaybolmuştu. Sadece itibarını kurtarmak için olsa bile onu bulmaları gerekecekti.
“Bunu gerçekten içinden gelerek mi söylüyorsun?”
“Hayır.”
Choi Han, Cale’in sorusuna başını salladı.
“Ona daha fazla işkence etmemiz gerektiğini hissediyorum ama bu Raon’un işi bu yüzden kendimi tutuyorum.”
“İyi yapıyorsun.”
“Raon’un ona onu öldürmeyeceğini söylemesi, muhtemelen yüreğine biraz umut bahşetmiş olsa gerek.”
Choi Han, Venion’a tuhaf bir ifadeyle baktı.
Venion’un düşündüğü gibi, Marki şu anda deli gibi Venion’u arıyordu.
Venion’un iki uşağı Taylor’ın arkadaşı Cage tarafından yakalanmıştı ve Venion’un Stan bölgesinin yeraltı dünyası ile her türlü yasadışı işi yapmak için çalıştığını ortaya çıkarmışlardı.
Bu açıklama vatandaşları şoka sokmuştu. Marki ve ailesi zalim olsalar da, onların en azından dürüst soylular olduklarını düşünmüşlerdi.
Marki şu anda yaralı uşaklarını geride bırakıp kaçan Venion Stan’i arıyordu ki Cage ve ekibi onları fark etmişti.
Elbette tüm bunların kanıtını sunmuş olan kişi en büyük oğlu Taylor Stan’di.
Cale, işi Beacrox ve Choi Han’a devretti ve onlara emir verdi.
“Hazır edin.”
Beacrox yeni bir çift beyaz eldiven giydi. Elinde bir iksir vardı. Venion Stan, vücudunda herhangi bir yaralanma olmadan arka sokaktaki gizli üssünde yakalanacaktı.
Hayatta kaldığı her an umutsuzluk hissetmesinin zamanı gelmişti.