Cale, Toonka’yı işaret ederek konuşmaya başladı ve Toonka’nın sözlerine yanıt verdi.
“Sen ve ekibin de her şeyi alt üst etmeye çalıştığınız için siz de benim gibi deli değil misiniz?”
Toonka’nın gülümsemesi sonunda kahkahaya dönüştü.
“Hahahaha-”
O kadar gürültülüydü ki etraf adalarda yankılandı. Toonka bir süre geçince sonunda gülmeyi kesti ve Cale’e cevap verirken başını sallamaya başladı.
“Hayır. Hiç de bile.”
Toonka gülmeyi bırakıp Cale’e bakarken bakışları soğuktu.
“Hiç de deli değiliz.”
Cale, Toonka’nın böyle tepki vereceğini biliyordu. Toonka, büyücü olmayanların Whipper Krallığının geleceği için doğru seçim olduğundan emindi. Bunu sonuçlarla kanıtlayacaktı.
“Tabii ki. Bende aynıyım.”
Toonka, kendisinin de deli olmadığını söyleyen Cale’i yavaşça gözlemledi. Cale’i bir süre gözlemledikten sonra sonunda konuşmaya başladı.
“Satın almak için şahsen gel.”
Toonka, Sihirli Kuleyi yok edemeyeceğini ya da onu yok etmek gibi bir planının olmadığını söylemiyordu.
“Plan başından beri buydu zaten.”
Cale, Toonka’nın astlarının, Toonka’nın Sihirli Kuleyi Cale’in satın alması için kendi başına karar vermesi hakkında bir şey söyleyeceğini düşünmüyordu.
Whipper Krallığı, Batı Kıtasındaki en büyük büyü cihazları kaynağıydı. Bu, krallığın parasının büyücülerden ve büyü aygıtlarından geldiğini söylemenin yanlış olmayacağı anlamına geliyordu.
Büyücü olmayan grup iç savaşı kazandığında en büyük sorun para olacaktı. Ayrıca buna ek olarak, Whipper Krallığındaki her türlü büyü izinden kurtulmak istiyorlardı.
Cale işte o anı hedefliyordu.
‘Gerçi veliaht prensin bundan hoşlanma nedeni farklı bir şey olacak.’
Toonka ve ekibinin içinde hiçbir şey kalmadığını düşündüğü Sihirli Kule, aslında büyücü olmayanların elde etmek için can attığı hazineyi barındırıyordu.
“Ama büyücü olmayan grubun bir parçası olduğumu nasıl bildin?”
Cale, Toonka’nın sorusu üzerine uzun bir iç çekti. Bu Toonka’nın irkilmesine neden oldu ve Cale cevap vermek için o anı kaçırmadı.
“Şu anda bir iç savaşın eşiğinde olan Whipper Krallığından birisin. Az önce büyücü olduğumu söylersem beni öldürecekmişsin gibi bakıyordun. Büyücü olmayan gruptan olduğunu kim anlamaz ki?”
“…Sanırım öyle?”
Cale, yanıtını duyduktan sonra kafasını Toonka’dan başka tarafa doğru döndü. Cale, Toonka’nın genel olarak nasıl bu kadar aptal ama savaşta nasıl bu kadar keskin zekâlı ve doğal olarak yetenekli olabildiğini düşünüyordu.
Ancak Toonka, Cale ile daha çok iletişime girdikçe onunla daha çok ilgilenmeye başladı.
“Neden buraya doğru geliyorsun?”
Toonka, Cale’in açık sözlü sorusu karşısında durmadı.
“Eğlenceli bir şey yapmak üzeresin gibi görünüyor. İzlemek istiyorum.”
Gerçekten aptalca bir şekilde harika içgüdüleri vardı. Cale elini salladı.
“Sadece oraya git ve girdapla oyna. Ben meşgulüm.”
“Sen gerçekten de bir soylu musun?”
Toonka, Cale tarafından şaşırtılmaya devam ediyordu. Toonka, Amiru adlı asilzadenin bir soylu için oldukça rahat olduğunu düşünmüştü ama şu anda önündeki bu serseri ile karşılaştırıldığında o bile hiçbir şeydi. Bir soyluyla bu kadar gayri resmi konuşmak, genellikle çok fazla soruna yol açardı, ancak Toonka, önündeki soyluyla gayri resmi konuşmadan edemedi.
“Gerçekten soylu biriyim. Tıpkı senin bir savaşçı olduğun gibi.”
Cale kayıtsızca cevap verdi ve etrafına bakındı. Bugün yapması gereken çok şey vardı. Aynı anda arkasından Toonka’nın sesini duydu.
“İlginç.”
Cale sadece kaşlarını çattı ve Toonka’yı duymamış gibi yaptı. Ardından gümüş kalkanını serbest bıraktı. Gümüş kanatlar kalkanın yanında belirdi ve hafifçe çırpındı. O anda Kara Ejderhanın sesi Cale’in kafasında çınladı.
– Ben çok keskin zekâlıyım.
Cale’in vücudu havada süzülmeye başladı. Kara Ejderha sihrini, Cale tam da işaret ettiği anda kullanmıştı. Cale önce diğer girdaplarla ilgilenmeye karar verdi.
“Bob.”
Cale, Toonka’ya takma adıyla seslendi. Bob, şu anda herkes için hala Toonka’nın resmi adıydı.
“Ne?”
“Bütün bunların bir sır olduğunu biliyorsun, değil mi?”
“Tabii ki. Tüm eğlenceli şeyleri kendime saklamayı tercih ederim.”
Sırıtan Toonka gerçekten de deli biri gibi görünüyordu. Fiziği, saçları ve gülümsemesi, karanlık olduğu için onu daha da korkunç gösteriyordu. Cale havaya yükseldi ve konuşmaya başladı.
“Senin için bir gemi ve mürettebat bulacağım. Hemen eve dönmen gerekmiyor mu?”
“Ah öyle mi? Teşekkürler.”
Cale elini kafası karışmış Toonka’ya doğru salladı ve bulutlara doğru yöneldi.
“Kazan. Bunu yapabilirsin.”
Cale’in bu durumdan faydalanmasının tek yolu buydu.
Cale, içinde başka bir girdap bulunan adaya doğru döndü. O anda Toonka’nın yüksek sesli kahkahasını duyabiliyordu. Her zamankinden daha gürültülüydü.
“Hahahah!”
‘O piç kurusu her zaman böyle kahkahalarla dolu biri miydi?’
Cale, başka bir adaya giderken bunu düşünüyordu. Toonka, girdapların artık eğlenceli olmadığını düşünerek şimdilik istirahat ettiği evine dönmeden önce bir süre Cale’in uçup gitmesini izledi. Ancak Cale’in Toonka’nın ne yaptığını bilmesinin hiçbir yolu yoktu.
Bunun yerine Kara Ejderha ile konuşmaya başladı.
“En sinirimin bozulduğu zaman hangi zamandır biliyor musun?”
– Hangi zaman?
Kara Ejderha, Cale’in yüzünde rahat bir gülümseme görebiliyordu.
“Bir şeyi çöp olduğunu düşündüğüm için ucuza sattığımda, sonunda altın kadar değerli çıkması. Özellikle de o altına gerçekten ihtiyacım varsa.”
Kara Ejderhanın dudaklarının kenarı seğirmeye başladı.
– İyi bir şey öğrendim.
“Hayır. Daha fazlası var.”
– Daha fazlası mı?
“Evet.”
Cale yavaşça devam etti.
“O altını geri almak için değerinden daha fazlasını ödemem gerektiğinde daha da kötü hissederim.”
– …Bu berbat olurdu.
Cale haince bir gülümsemeyle karşılık verdi ve yapması gerekeni yapmaya başladı. Bir sonraki adaya indi.
“Burada kimse yok.”
Kara Ejderha burada kimsenin olmadığını doğrulayınca Cale iki elini de yere koydu.
Boom.
Cale kalbinin çılgınca attığını hissedebiliyordu.
‘Kalbin Gücü Rüzgârın Sesini gerçekten daha da güçlendirdi.’
Cale, Rüzgârın Gücünü ayaklarından avuçlarına kadar hissedebiliyordu.
Bunun gerçekleşmesi bir saniyeden az sürmüştü.
Swiiiiiiiish.
Rüzgârlar, Cale’in iki avucunda da kükrüyordu. Cale daha sonra iki kasırgayı birleştirdi.
Cızzzzzzzzzzzzz.
İki girdap cızırtılı bir sesle birleşti ve ısı üretmeye başladı. Ancak, aynı efendiyi paylaştıklarından, sonunda bir oldular ve çok daha büyük bir girdap küresi haline geldiler. Cale daha sonra o küreyi havaya kaldırdı.
Boom!
Ardından Kırılmaz Kalkan ile kürenin üzerine bir vuruş yaptı. Rüzgâr küresi suyun altındaki girdaba doğru fırladı.
Swiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii-
Rüzgâr küresi ve girdabın içindeki rüzgâr topacı birbirine karışmaya başladı.
Cale, Kara Ejderhanın büyüsüyle yukarı doğru süzülürken, girdaptan gözlerini kaçırdı. Topaç şimdi en az altı ay daha dönecekti. Cale, bir yıldan daha kısa bir süre içinde ortadan kaybolursa bunu hissedebilecek ve o noktada ne yapacağına karar verecekti.
“Bir sonraki adaya gidelim.”
Kara Ejderha hızını arttırırken kanatlarını heyecanla çırptı. Cale, özel güce sahip su birikintisindeki suyu almak için hareket etmeden önce girdaplara rüzgâr küreleri atmaya devam etti.
Ertesi gün, Cale sabahın erken saatlerinde limandaydı.
“Bob.”
Toonka’yı gemiye ve mürettebata tanıttı. Toonka konuşmaya başlamadan önce bir süre onlara baktı.
“İki ay sonra gel. Dünyamız o zaman tamamen farklı olacak.”
Cale, önümüzdeki iki ay içinde kesinlikle Whipper Krallığına gitmemesi gerektiğini düşünmeye başladı. Toonka’nın gözlerindeki heyecanı görebiliyordu ve onun çılgına döneceğini biliyordu.
“…Acele et ve evine dön.”
Cale, yavaşça Toonka’dan uzaklaştı ve mürettebata, onları ayrılmaya teşvik etmek istercesine baktı. Toonka, Cale’i izledi ve sonunda sormaya karar vermeden önce biraz tereddüt etti.
“Güçsüz müsün?”
“Evet.”
Toonka, Cale’in keskin ve net cevabını duyduktan sonra son derece kafası karışmış görünüyordu. Ancak, daha sonra gemiye adım attı.
“İki ay geçtikten sonra geldiğinden emin ol.”
“Evet aynen.”
Cale, Toonka’ya gelişigüzel bir şekilde el salladı ve ardından gemiden uzaklaştı. O anda Toonka, Cale’in arkasından yüksek sesle bağırdı.
“Benim adım Toonka! Unutma!”
Cale arkasını döndü. Toonka güverteden ona el sallıyordu ve orta büyüklükteki gemi güneş arkasından parıldarken limandan ayrılıyordu.
Bu görüntü Cale’e ana karakterin bir yerden ayrıldığı bir animeden fırlamış bir sahne gibi geldi. Cale, görmemesi gereken bir şey gördüğünü düşündü ve pişmanlık duymadan o sahneye arkasını döndü. Cale, Toonka’nın Cale’in adını unutmaması için bağırdığını duymaya devam etti ama kendisini geri dönüp bakmamaya ikna etti.
Ama iki ay sonra ne olacağını düşünürken tatmin olmuş hissediyordu. Bir ömür harcayacak kadar para kazanabilecek ve aynı zamanda güçlü bir kale inşa etmenin bir yolunu bulabilecekti.
Cale, diğerleri ile konuşmak için eve döndü. Witira ve Paseton konuşmaya başlayınca Cale de, onlar buraya geldiklerinden beri evin içinde saklanan kediler On ve Hong’u okşamaya başladı.
“Beni görmeye gelmenize gerek yoktu.”
“Size teşekkür etmek ve sizi korkuttuğum için özür dilemek için gelmem gerekiyordu.”
On ve Hong, Witira’ya boş boş bakarken çenelerini düşürdüler. Paseton’u gördüklerinde pek tepki vermeyen bu kedicikler, Witira’ya bambaşka bir tepki vermişti.
Witira temkinli bir şekilde sorarken Cale’in ifadesini kontrol etti.
“İyi hissediyor musunuz, genç efendi Cale?”
“Eh, her zamanki gibi.”
Cale, Kalbin Gücü sayesinde her zaman yüzde 100’deydi. Bu güç sadece bir ya da iki saat uyuduktan sonra bile kendini tamamen iyi hissetmesine izin veriyordu.
Daha sonra aniden konuşmayı kesen Witira ve yanındaki küçük kardeşi Paseton ile konuşmaya başladı.
“Bu kadarı yeterliydi, teşekkürler. Bana daha fazla teşekkür ederseniz, bir manası kalmayacak. Özürle aynı şey.”
“Anladım. Çok teşekkürler.”
Cale, kendisiyle resmi olarak konuşan Witira’ya boş boş baktı ama aynı zamanda da onu gözlemledi. Balina Kralının soyundan biri. Bu, diğer Canavar kabilesinin şefinden farklıydı, çünkü Balina Kralı okyanusun yarısını yöneten kişiydi. Bu, Balina Kralı’nı bir krallığın kralından daha az kral yapmazdı.
Ancak Witira, Cale ile resmi ve saygılı bir şekilde konuşuyordu. Romanda bunu Choi Han’a yapmamıştı.
‘Balina kabilesinin bir parçası olduğu gerçeğini ifşa etmesine rağmen neden kimliğini saklıyor?’
Ancak Cale aklındaki soruyu yüksek sesle sormadı. Cale, Balina Kabilesi hakkında biraz bile bilgi sahibi olduğu gerçeğini saklamaya çalışıyordu.
“Az önce bana tekrar teşekkür ettiniz. Artık etmeyin demiştim.”
Cale, bir sanat eserinden fırlamış gibi görünen iki kardeşle konuşmaya devam etti.
“Kardeşlerin tekrar buluştuğuna sevindim. Şimdi gidebilirsiniz.”
Toonka’yı çoktan geri göndermişti ve Henituse bölgesine geri dönmeden önce Ubarr bölgesinin sorumlusuyla görüşmek istiyordu. Elbette eve dönmesi için tamamlaması gereken şeyler vardı ama en azından Whipper Krallığına gidene kadar dinlenebilecekti.
O anda olan oldu.
“Affedersiniz, genç efendi Cale-nim.”
Witira’nın sesi ve genel olarak Balina kabilesinin sesi, güzel sesleriyle insanları denize atlamaya ikna eden tehlikeli varlıklar olan efsanevi sirenler kadar güzeldi.
Cale, o efsanevi varlığı düşündükçe ürpermeye başladı. Witira’ya bakmak için yavaşça başını çevirdi. Bunu yaparken kafasının arkasında garip bir his vardı.
“Çok eski bir düşmanımız var. Eminim zaten biliyorsunuz çünkü Paseton’u iyileştirdiniz. Deniz insanları.”
‘Biliyorum. Çok iyi biliyorum.’
“Ancak kardeşim Paseton, onların nasıl birdenbire güçlendiklerini keşfedebildi.”
‘Bu ne hakkında konuşuyor?’
Cale, Paseton sözlerine devam ederken kaşlarını çatmaya başladı.
“Deniz insanlarının peşimde olmasının nedeni, güçlerindeki ani artışın kaynağını bulmamdı.”
Deniz insanları tarafından kovalanırken öldürülen karışık kanlı Balina Paseton. Kovalanmasının bir nedeni vardı ve sahip olduğu bilgiler, deniz insanları ile Balinalar arasındaki savaş için çok önemliydi.
“Genç efendinin Henituse ailesinden olduğunu duydum.”
“…Ve?”
Witira ve Paseton hemen cevap vermediler ve birbirlerine baktılar. Bu hareket Cale’i daha da işkillendirdi. Witira sonunda Cale’e döndü ve konuşmaya başladı.
“Karanlıklar Ormanı. Oraya gitmek istiyorum. Hayır, oraya gitmeliyim.”
Cale, duymayı hiç beklemediği bir şey duyduktan sonra bilinçsizce cevap verdi.
“Bizim bölgemizde olan mı?”
Karanlıklar Ormanı. Choi Han’ın onlarca yıldır yaşadığı yer burasıydı ve Batı Kıtasının en tehlikeli ve gizemli beş yerinden biriydi.
Aynı zamanda Henituse ailesinin çok uzun bir süre krallık için kontrol altında tuttukları yerdi.
“Size yalvarıyorum. Sizin için büyük de bir tazminat hazırladık. Lütfen sizinle gelebilir miyiz?”
Biri büyük ve biri küçük iki Balina ona içtenlikle baktılar. On ve Hong, ön patileriyle Cale’in dizine dokundu. Cale’den Balinaları yanlarına almasını istemenin yolu buydu. Aynı zamanda, açılmadan önce kapı çaldı. Gelen kurt çocuğu, Maes idi.
“Genç efendi-nim, çayınız ve atıştırmalıklarınız burada.”
İki Kurt çocuğu daha bir tepsi ve çaydanlıkla geldi. Beacrox kapının dışında onlara rehberlik ediyordu.
– Ben çok daha yakışıklı ve güzelim.
Cale, gözlerini kapatmadan önce Kara Ejderhanın mırıldandığını duydu. Kaotik bir girdabın ortasında durduğunu hissetti.
“Umm, genç efendi-nim?”
Cale, Witira’nın konuşmayı kesmesine neden olan temkinli sorusuna elini kaldırdı. Kurt çocukları gittikten ve oda bir kez daha sessizleştikten sonra Cale yavaşça gözlerini açtı.
Dağınık ama havalı görünen kızıl saçlarıyla orada otururken sırtı kanepeye dönüktü ve çok sakin görünüyordu. Ancak buna kıyasla, Cale’in koyu kahverengi gözbebekleri o kadar derin görünüyordu ki sonunu göremiyordunuz.
Witira ve Paseton, onun sakin sesini duyduklarında Cale’in gözlerine bakıyorlardı.
“Önce bana her şeyi açıklayın.”