– İnsan, ne oldu? Garip davranıyorsun!
Raon’un sesi zihnini doldursa da Cale hiçbir şey söyleyemedi.
‘Yakalandım.’
Choi Han her şeyi çözmüş gibiydi.
Sadece yeğeninin arkadaşından bahsetmesi, Choi Jung Soo ve Kim Rok Soo’yu bildiğini göstermesi için yeterliydi. Dahası, Kim Rok Soo’nun şu anki Cale olduğunu da fark etmiş görünüyordu.
Hayır, fark etmiş gibi görünmüyordu, kesinlikle biliyordu.
“…Haha.”
Cale, Choi Han’ın bakışlarından yavaşça kaçmadan önce beceriksizce gülmeye başladı.
Baaaaam! Baaaaam!
Cimrinin ateşli şimşekleri ölü manayı arındırmaya ve bu olurken onu pembe altın renkli küllere dönüştürmeye devam ediyordu.
Ateşli şimşekler ve pembe altın renkli küller.
Bunun kombinasyonu uzaktan güzel görünüyordu.
Choi Han konuşmaya başladı.
“…Kim Rok Soo.”
Choi Han’ın soğukkanlı bir şekilde adını söylemesi, Cale’in uzaktaki bir dağa doğru bakmasına neden oldu. Tabii ki görebildiği tek şey, görüşünü engelleyen ateşli şimşeklerdi.
Choi Han, Cale’i sessizce gözlemledi.
‘…Kim Rok Soo.’
Choi Han bu ismi zihninde bir kez daha tekrarladı.
Daha sonra Cale ve Kim Rok Soo’yu bir araya getirmeye çalıştı.
Choi Jung Soo olduğu süre boyunca…
Rüyasında Choi Jung Soo’nun anılarını takip ederken birçok insanla tanışmıştı.
Choi Han, rüyada Kim Rok Soo ile tanıştığında bunun hakkında fazla düşünmemişti. Ancak akıllı Choi Han, uyanır uyanmaz Kim Rok Soo’nun ona birini hatırlattığını fark etmişti.
Hayır, onlar aynıydı.
O kişi Cale Henituse’du.
Konuşma tarzları.
Yüz ifadeleri.
Kişilikleri.
Ama en önemlisi…
‘Yediğin yemekler için ödeme yapmak zorundasın.’
Kim Rok Soo’nun rüyasında söylediği şeyler…
‘Hayalim tembel olmak. Zengin bir tembel. Bu zorsa, sadece sıradan bir tembel. Anladın mı?’
Bu sözler başka birinin ifadeleriyle örtüşüyordu.
Hem Kim Rok Soo hem de Cale Henituse’nin ‘kayıt’ yeteneğini nasıl kullandıklarını da görmüştü.
Sonunda Choi Jung Soo’nun anılarında gördüğü konuşma…
Choi Jung Soo, kısa bir barış döneminde takım arkadaşlarıyla sohbet ediyordu.
‘Yine fantastik bir roman mı okuyorsun?’
‘Maalesef, bu sefer değil.’
‘Ha? Gerçekten bir fantastik roman değil. Başka bir şey okuman çok nadirdir.’
‘Ara sıra oluyor.’
Choi Jung Soo, yanındaki Kim Rok Soo ile göz teması kurmadan önce sunbaesine gülümsedi.
‘Hey, biraz zeki görünüyor muyum?’
Kim Rok Soo, Choi Jung Soo’ya başını iki yana salladı.
‘Öhö.’
Choi Jung Soo, konuşmaya devam ederken Kim Rok Soo’nun tepkisini umursamadı.
‘Ailem nesiller boyu kadim kılıç ve dövüş sanatlarını araştırdı. Yeteneğim de kılıçla ilgili olduğu için modern dünyaya uyan yeni bir kılıç sanatı yaratmayı düşündüm! Bu harika değil mi? Ahh, ne kadar havalı olduğumu hissedebiliyorum.’
‘…Haahh.’
Kim Rok Soo, Choi Jung Soo’nun elindeki kitaba bakmadan önce içini çekmişti.
‘Kılıç sanatını yaratmanın saf Korece üzerine bir kitapla ne ilgisi var?’
‘Bu çok önemli! Hey, isim her şeydir! Bak, bak, bir sürü saf Korece kelime var!’
Choi Jung Soo kitabı açtı. Ardından açtığı sayfada bir kelimeye bakarken gülümsedi.
‘Bak, açar açmaz harika bir kelime gördüm! Kılıç sanatıma bir isim bulmak için havalı saf Korece kelimelerimizi kullanacağım. Havalı olmak en iyisidir! Hahahahaha!’
O sayfada ‘ㄹ ve ㅁ’ ile başlayan saf Korece kelimeler vardı. (2 ünsüz Korece harf)
Choi Han görmüştü çünkü Choi Jung Soo görmüştü.
Sayfada, o iki kelime açıkça görülüyordu.
Raon ve Miru.
Neşeli Ejderha.
‘Choi Han! En çok adımı seviyorum ve bu harika! Raon Miru! Ben büyük ve kudretli Raon Miru’yum!’
Cale ona bir isim verdiği için Kara Ejderhanın ne kadar mutlu olduğunu hatırladı.
Choi Han, görmeden önce Raon’un saf Korece bir kelime olduğunu bilmiyordu.
Ancak Choi Han, zihninde toplanan tüm bilgilerden sonra bir gerçeğin farkına vardı.
Kim Rok Soo ve Cale Henituse aynı kişi olabilirdi.
Bu düşünce içini türlü duygularla doldurdu.
Şok, öfke, mutluluk, üzüntü ve neşe.
Choi Han, uyanıp buraya ışınlanmak için geçen kısa süre boyunca, onu alt edecek kadar güçlü bir sürü farklı duyguyu daha önce hiç hissetmemişti.
Choi Han’ın eli kınına gitti.
Cale’in ona verdiği kılıca dokundu.
Kını sıkıca kavradı.
Tüm bu duygular arasında aklına gelen bir şey vardı…
Birden aklına gelmişti.
Bu gerçekten de aniden aklına gelen bir düşünceydi.
‘Cale-nim…
Buraya Choi Jung Soo’nun yapabileceği gibi kendi seçimiyle mi geldi? Değilse, nasıl buraya geldi?’
Ölüm Tanrısı, Choi Jung Soo’ya bu dünyaya gelme seçeneği sunmuştu.
‘Cale-nim, Kim Rok Soo da benzer bir seçim yaptı mı?
Yoksa Cale de onun gibi beklenmedik bir şekilde mi buraya geldi?’
Choi Han hiçbir şey söylemeden düşünmeye devam etti.
Kınına yavaşça dokunurken gözleri derin düşüncelere dalmıştı.
‘Lanet olsun!’
Choi Han’ın hareketleri Cale’i korkutmuştu.
Choi Han, gözlerindeki derin bakışla kınına her dokunduğunda…
Boom. Boom. Boom.
Cale’in kalbi çılgınca atıyordu. Cale’in omuzları istemeden korkuyla hafifçe öne doğru kıvrıldı.
Düşünmeye başladı.
‘Beni kınıyla mı dövecek?’
‘Neden beni kandırdın? Ha? Neden bir şey söylemedin? Benden çok daha genç olan seni lanet serseri! Yeğenimin arkadaşı olduğun halde bunca zaman boyunca beni kandırdın mı? Ha?’
‘Beni döverken böyle bir şey mi söyleyecek?’
– Hem insan hem de Choi Han tuhaf davranıyor!
Raon’un sözleri şu anda Cale’e ulaşamazdı.
‘…Ah, kahretsin, gözlerimi kapatıp bana vurmasına izin mi vereceğim?’
Cale ne yapacağını düşünmeye başladı.
O anda oldu.
– …Ölü manayı arındırmak için çok çalışıyorum.
“Cale-nim.”
Cale, cimriyle Choi Han’ın sesini aynı anda duyduktan sonra cimriyi görmezden geldi.
O kadar parayı yuttuktan sonra arınma konusunda iyi bir iş çıkarsa iyi olurdu.
“…Ha? Ne oldu?”
Garip bir şekilde geri sordu.
– …İnsan, Choi Han’ı dolandırmaya mı çalışıyorsun? Neden tuhaf davranıyorsun ve o sahte iyi adam ifadesini takınıyorsun? Bir şeyler garip! Choi Han’ı dolandırma! Bunu Beyaz Yıldız üzerinde kullanabilirsin!
‘Hah, dolandırmaya çalışmakmış!’
Raon’un yorumlarını duyduktan sonra Cale’in dudaklarının kenarları hafifçe titredi.
“Kimchi, hazır ramen, domuz kızartması, yeşil soğanlı krep, vejeteryan tempura.”
“…Ha?”
Cale bilinçsizce boş bir ifadeyle karşılık verdi.
Yardım edilemezdi.
“O şeyleri yemek istemiyor musun? Onları çok yiyor gibiydin.”
“Ha?”
“Gochujang, doenjang-jjigae, jokbal. (farklı Kore yemekleri.) Onları canın çekmiyor mu?”
Choi Han nazikçe sorarken gülümsüyordu ve Cale boş boş cevap verdi.
“…Tabii ki, çekiyor?”
Kim istemezdi ki?
Kendisi hiç gündeme getirmemiş olsa da, onları yiyerek büyüdüğü ama birkaç yıldır tadını çıkaramadığı şeyleri kim yemek istemezdi ki?
Cale, neden bu kadar tuhaf bir soru sorduğunu sorar gibi bir ifadeyle Choi Han’a baktı.
“Ha, hahahaha-”
Choi Han gülmeye başladı.
Sonra aniden gülmeyi bıraktı.
“Sessiz bir yerde tek başımıza uzun ve derin bir konuşma yapmamız gerekiyor gibi görünüyor.”
Choi Han kibarca konuşuyordu ama Cale korkmuştu.
Bunun nedeni, Choi Han’ın bunu, yüzünde en ufak bir gülümseme izi bile olmadan söylerken, aynı zamanda kınına dokunuyor olmasıydı.
Choi Han konuşmaya devam etmeden önce bir an Cale’e baktı.
“Bana her şeyi dürüstçe anlatacak mısın?”
Cale cevap verirken bir saniye bile tereddüt etmedi.
“Neden bu kadar bariz bir soru soruyorsun?”
Choi Han zaten her şeyi çözmüş gibi görünürken nasıl bir şey saklayabilirdi?
Choi Han homurdanan Cale’e kıkırdadı.
“Yine de şu anda sormak istediğim bir şey var. Uygun mu?”
Cale başını salladı.
Choi Han konuşmak için ağzını açtı.
Baaaaam!
Ancak hiçbir şey söyleyemedi.
Cale başını çevirdi.
Baaaaam! Bam! Baaaaam!
Dorph her yumruk attığında, biçimsiz bir güç ateşli şimşekleri ve ateş yolunu yok ediyordu.
Kırmızı sütun yavaşça kırılarak Dorph’un yüzünü görmelerini sağlıyordu.
“O değerli ölü mananın hepsini yakmana izin veremem.”
Dorph rahatlamış bir ifadeyle gülümsedi ve Cale, Dorph’un arkasındaki zemini görebildi.
“Bu p*ç!”
Hannah, Dorph’un sırtına bir aura saldırısı daha gönderdi.
Cale, Hannah’nın vücudunun her yerinde hafif yaralar olduğunu görebiliyordu.
“Aman aman, çok enerjik.”
Dorph gönülsüzce yumruğunu arkaya doğru salladı.
Baaaaaam!
“Ah!”
Hannah, kılıcının yüzüyle Dorph’un biçimsiz saldırısına karşı zar zor savunmayı başardı. Ancak vücudu uçarak kulenin çatısına düştü.
Boom!
Hannah bir şekilde iki ayağının üzerine düşmeyi başarmıştı.
“O p*ç kurusunu öldüreceğim!”
Ardından, Dorph’un kırmakta olduğu ateş sütununun arasından görünen Cale’e doğru bağırdı.
“Hehe, gerçekten tutkulu bir kılıç ustası.”
Dorph, ateşi ve şimşekleri yeniden yok etmeye başlamadan önce kıkırdadı.
Baaaaam! Baaaaam! Baaaaam!
Patlamalar devam etti ve Cale, Choi Han ile göz teması kurdu.
“Savaşmamız gerekiyor gibi görünüyor?”
Cale gelişigüzel bir şekilde yorum yaptı ve Choi Han sakince yanıt verdi.
“Evet, önce bir şey sorayım-”
Baaaaam! Baaaaam! Bam! Bam!
Choi Han, Dorph’un yumruklarının sesi yüzünden tekrar konuşmayı bırakmak zorunda kaldı.
“Hehe, görünüşe göre yanında duran Choi Han. Başka bir savaşçı görmek bende yeniden dürüstçe dövüşme isteği uyandırıyor! Ben Cale Henituse ile ilgilendikten sonra savaşmaya ne dersin?”
Dorph yumruk atmaya devam ederken neşeyle bağırdı.
Baaaaam!
Bam! Baaaaam!
Her yumrukta bir ateşli şimşek yok edildi. Dorph, Cale’in bulunduğu yere yavaşça yaklaşıyordu.
Choi Han hızla konuşmaya devam etti.
“Cale-nim, merak ettiğim şey-”
Baaaaam!
“Gitmeden önce bunu soracağım. Ancak o zaman rahat olacağım-”
Bam! Baaaam!
Dorph yumruk atmaya devam ederken bağırdı.
“Bu sonuncusu!”
Choi Han konuşmaya devam etti.
“Geri gitmek-”
Dorph o anda ateş sütununa çarptı.
Baaaaaaaam!
Diğerlerinden çok daha yüksek bir patlama sesi yankılandı.
Cale, ateşin içinden geçen büyük bir delik görebiliyordu.
Dorph, gülümserken delikten Cale’in durduğu orta alana adım attı.
“Nihayet, dövüşecek yer-”
“Çok gürültü yapıyorsun.”
Dorph’un sözlerini bitirmeden önce kollarını kaldırıp vücudunu kıvırmaktan başka seçeneği yoktu.
Baaaaaam!
Şiddetli siyah bir aura Dorph’un üzerine çöktü.
“Ugh, sen gerçekten güçlüsün.”
Dorph, Choi Han’a gülümserken kollarını indirdi. Ancak, onları hızlı bir şekilde koruma altına almak zorunda kaldı.
Baaaaaam! Baaaaam! Baaaaam!
Siyah aura durmadan Dorph’a saldırmaya devam etti.
Dorph, Choi Han’ın sesini duyabiliyordu.
Sesi sakin ama soğuktu.
“Çok yüksek sesle konuşuyorsun. Neden lanet çeneni kapatmıyorsun?”
Cale, Choi Han’ın yüzünde vahşi bir ifadeyle Dorph ile konuştuğunu görebiliyordu.
‘…Yani, diğer insanlar konuşurken bu kadar çok gürültü yapmasını ona kim söyledi?’
Cale, Dorph’a bakarken dilini şaklattı.
‘Şimdi cılkı çıkana kadar dövülecek.’
Choi Han kılıcını çıkardı.
‘Vahşi p*ç.’
Choi Han şimdiye kadar kılıcı kınında aurayla Dorph’a saldırmıştı.
Cale, gerçekten savaşmak için kılıcını çıkaran Choi Han’a bakarken bağırdı.
“Fighting!”*
“Ha!”
Choi Han, Korece konuşan Cale’e kıkırdadı. Sonra dönüp Cale’e baktı.
Cale ciddi bir ifadeyle konuşmaya devam etti.
“Ben de sana bir şey sorabilir miyim?”
“Nedir?”
“Yani, eğer sen Jung Soo’nun büyük atasıysan, sana saygıdeğer bir yaşlı gibi davranmam gerekmez mi?”
Choi Han şok olmuş görünüyordu ama Cale ciddiydi.
Choi Han’ın birkaç nesil öncesinden bir atası olması bir şey olurdu, ama Jung Soo’nun ailesinin bir üst neslinden bir büyüğüyle bu kadar gelişigüzel konuşmaya devam edemezdi.
Choi Han hiçbir şey söyleyemeden ağzını birkaç kez açıp kapadığı andı.
“Benimle yüzleşirken dikkatin dağılırsa-”
Dorph, Choi Han’a doğru hücum etti.
Baaaaaam!
Choi Han, Dorph’a kızgın bir ifadeyle bakmadan önce başka bir aura saldırısı gönderdi.
“Sana çok gürültü yaptığını söylemiştim.”
Daha sonra Cale’e cevap verdi.
“Buna ihtiyacım yok.”
Ona bir yaşlıymış gibi davranılmasına gerek yoktu.
Böyle bir şeye gerek yoktu.
Choi Han, şimdilik Cale ile konuşmayı bir kenara itti ve Dorph’a doğru ilerledi.
Cale’e sormak istediği şey şuydu.
‘Cale-nim, buraya geldiğin için mutlu musun? Pişman değil misin?’
Choi Han kılıcını kaldırırken bunu şimdilik kendine sakladı.
Baaaaam! Baaaaam!
Aslan Kral ve kılıç ustası Choi Han.
Yumruk ve kılıç düzgün bir şekilde birbirine çarpmaya başladı.
Cale onların dövüşünü izlerken düşünmeye başladı.
‘Ah, ne büyük rahatlık.
O p*ç benim adıma dayak yiyecek.’
– İnsan! Neden birdenbire yüzünde mutlu bir gülümseme belirdi?
‘Görünüşe göre Choi Han bana düşündüğüm kadar kızgın değil.
O gerçekten iyi bir adam.’
Cale, yalnızca Choi Han’ın çok anlayışlı ve iyi bir insan olduğunu düşünüyordu.
Baaaaam! Baaaaam!
Cale, çevresinde yankılanan savaşın sesini duydukça sakinleşti.
———-
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir, eheh (=w=)