Bir mızrak ve bir kalkan arasındaki bir savaştı.
Sayısız şimşekler bir araya gelerek büyük bir mızrak oluşturmuştu.
“…Efendim.”
“Sessizlik.”
Kedilerle birlikte olan büyücü, Beyaz Yıldızın emrini duyduktan sonra sustu.
Etrafında bir kalkan vardı.
Şimşeklerin menzilinin dışındaydılar, ancak beklenmedik bir saldırı olması durumunda kalkan oradaydı.
Beyaz Yıldız ağzındaki kanı sildi.
Aşırıya kaçıyordu.
Üç Ejderhanın kalkanları yüzünden değildi.
O Ejderhaların kalkanlarından korkmuyordu.
“Heh.”
Yüzünde parlak bir gülümseme belirdi.
“Ugh!”
“Ugh!”
Kalkanın içindeki Arm üyeleri ve Canavar insanları gözlerini kapattı. Bazıları kulaklarını da kapattı.
Hatta bazıları yere eğilerek çömeldi.
Kendilerini şimşeklerden korumaya çalışıyorlardı ki, parlama onları kör etmesin, gürültülü patlama onları sağır etmesin ve sertçe sallanan zemin onları yere düşürmesin.
Beyaz Yıldız o an her şeyi görebiliyordu.
“…İşte bu kadar.”
Baaaaaaaaaaam!
Beyaz şimşekten mızrak, Cale’in kalkanlarının ilk katmanını delip geçti.
Kubbeyi çevreleyen pembe altın ateş duvarı dalgalanmaya başladı.
Beyaz Yıldızın gözleri kocaman açıldı.
“Onda hepsi var… Her biri.”
Büyük kubbe, beş doğal özelliğin tamamından yapılmıştı.
Bunu görmek Beyaz Yıldızın vücudundaki acıyı hissetmemesine neden oldu.
O, gökyüzüne sahipti.
Yerin üstünde her şeye sahipti.
Şimdi geriye kalan tek şey dünyanın kendisiydi.
Yeter ki o toprak niteliklerinden birine sahip olsun!
Bir kez olduğunda-!
“Keke, kahahahaha!”
Beyaz Yıldız gülmeye başladı.
“Çok merak ediyorum!”
‘Aşırı merak ediyorum!
Cale Henituse, antik güçleri tam olarak özümseyemedin. Ancak, bende olmayan dengeye sahipsin.’
Beyaz Yıldız, Cale’in tüm güçlerini kullandığını gördükten sonra kendisini planladığından daha fazla zorlamıştı.
Bilmesi gerekiyordu.
Cale Henituse’nin kalkanının gücünü bilmesi gerekiyordu.
Beyaz Yıldız dudaklarını yaladı.
“…Bir tane daha. Sadece bir taneye daha ihtiyacım var.”
‘Kitabın’ içeriği Beyaz Yıldızın zihninden hızla geçti.
İçeriğini ezberlemek için onlarca, yüzlerce, binlerce, on binlerce kez okumuştu.
Son 1000 yıl boyunca kitabın içeriğini defalarca tekrar etmişti.
O ‘kitap’ sadece iki insanın toprak özellikli antik güçlere sahip olduğunu söylemişti.
Bu ikisi, son savaşta neredeyse tanrı olan gerçek Beyaz Yıldız ve en son ölen kişiydi.
Sadece ikisinin sahip olduğu bir güçtü.
Beyaz Yıldız, son 1000 yıldır yaşadığı acı ve yorgunluğun hiçbirini şu anda hissetmiyordu.
‘Son yakın.
Neredeyse tamamlandım.’
Bağırmaya başlarken güldü.
“Çok merak ediyorum! Bunu sürdürebilecek misin?! Hahahaha!”
Baaaaaaaaaaam!
Beyaz şimşekler yakınlardaki tüm ışığı yutmuştu.
Ancak orada hala rengini kaybetmemiş bir ateş vardı.
O ateşin sahibi kayadan kubbeyi destekliyordu.
Kırbacı ve tacı tutan yumrukları kubbeye değiyordu.
‘Vay! Beyaz Yıldız çıldırmış gibi gülüyor!’
‘Elbette deli bir p*ç, deli gibi güler. Açıkça saçmalamayı kes de kapa çeneni!
Cale Henituse zorlanıyor gibi görünüyor.’
‘Çok merak ediyorum! Bunu sürdürebilecek misin?! Hahahah! Beyaz Yıldız az önce bunu söyledi.’
‘Lanet olsun!
Bu iğrenç Elementaller!’
Cale, durumu bildirme kisvesi altında yüksek sesle sohbet eden Rüzgâr Elementalleri yüzünden şu anda aşırı derecede hassastı.
O da buna inanamıyordu.
“Bu lanet olası çılgın p*ç kurusu!”
‘Ne? Bunu sürdürüp sürdüremeyeceğimi bilmek ister misin?
Biri senin kafanın arkasına şaplak atmalı! Bir gün onu ölümüne döveceğim!’
Cale’in iki gözünde de ateş görülebiliyordu.
Ancak Cale’in kolları titriyordu.
Baaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaam!
Ateş duvarını delmeye çalışan şimşek mızrağı hissedebiliyordu.
Beyaz taçtaki mücevherde bir çatlak daha belirdi.
Cale’in vücuduna daha fazla güç uçtu.
“Cale.”
Eruhaben, bu büyük miktarda gücün hareketini hissettikten sonra bilinçsizce kaşlarını çatmaya başladı.
Ancak, Cale’e doğru öylece gidemezdi.
Baaaaaaaaaaam!
Başka bir yüksek sesli patlama duydular.
Boom!
Kubbenin içi ilk kez bu kadar şiddetle sallandı.
“Ugh!”
Paralı Asker Kralı Bud Illis, ani şoktan kaybetmek üzere olduğu dengesini yeniden sağlamak zorunda kaldı.
Sallantı o kadar güçlüydü ki Bud gibi bir kılıç ustası bile neredeyse dengesini kaybediyordu.
Bud, kubbenin yine de iyi halde olduğunu görmek için başını kaldırdı.
Ancak Cale sessizce inledi.
“Ugh!”
İlk katman olan ateş yok edilmişti.
Gül altın rengi ateş, büyük beyaz şimşekten mızrağın saldırısıyla havada kayboldu.
Bam! Bam! Bam!
Sonra sıra ateşin daha da güçlü yanmasına yardım eden rüzgâr geldi.
‘Ahhhh! Direnmek zorundayız!’
‘Dayanmak zorundayız!’
‘Ona yardım edelim, yardım edin!’
Kasırgalar, şimşeklere her dokunduklarında parçalanmaya başladı.
Elementaller ellerinden gelen her şeyi yaptılar ama Cale, sınırlarına ulaştıklarını hissedebiliyordu.
‘Sonraki!’
Cale yumruklarını daha da sıktı.
Baaaaaaaaaaam!
Üçüncü duvar.
Artık beyaz şimşeklerin önünde su duvarı vardı. Keskin mızrak suya daldı.
Boom. Boom. Boom.
Cale’in kalbi çılgına dönmüştü.
Çoktan iki duvar yıkılmıştı.
İki antik güç aynı anda yok edilmişti.
Normalde şartlar altında Cale güçlerin geri tepmesinden düşer veya bayılırdı. En azından bayılmamak için elinden geleni yapıyor olurdu.
‘Bu beni deli ediyor.’
Ancak Cale bayılmadı.
Kan çanağı gözleri kubbenin tepesine doğru baktı.
Boom. Boom. Boom.
Kalbi çılgınca atıyordu.
Diğer antik güçlerin seslerini duyamıyordu.
Sınırlarına ulaştıktan sonra şimşeklerden kaçan Rüzgâr Elementallerinin seslerini bile duyamıyordu.
Cale sadece kalbinin yüksek sesle çarptığını duyabiliyordu.
Kalbinden akan güçlü gücü hissedebiliyordu.
Canlılıktı.
Cale’i kurtarmaya çalışan bu güç ellerine, ayaklarına ve vücudunun her köşesine ulaşmaya başladı.
Kalbin Gücü.
Cale, bu gücün varlığını ilk kez diğer tüm güçlerden daha iyi hissedebiliyordu.
Bu güç hayatı temsil ediyordu.
Cale, yaşadığını ve bu dünyada var olduğunu açıkça hissedebiliyordu.
Su duvarı beyaz şimşeklere çarptı.
Baaaaaam!
Ancak o su bile şimşeklerden kurtulamadı.
Gökyüzü Yiyen Su bu sefer gökyüzünü yiyememişti.
Ancak Cale gülümsüyordu.
Baaaaam!
Beyaz mızrak şimdi büyük ağaç köklerine doğru hücum etti. Cale, şimşekler ağaçlara ulaştığı anda bunu hissetti.
‘…Azaldı.’
Daha zayıftı.
Şimşekler artık daha zayıftı.
Cale’in elleri titriyordu.
Tacın güçlü gücü vücudunu terk etmişti ama yeni bir güç içeri akıyordu.
Dünyadaki en güçlü varlıklar olan Ejderhaların kanını emen taçtan gelen güçtü.
Sonra doğanın gücünü elinde tutan beş özelliğin güçleri vardı.
Karşılaştırıldığında insan vücudu çok zayıftı.
Bu yüzden vücudu titriyordu. Ancak yüzündeki gülümseme daha da büyüyordu.
Bam! Bam! Bam!
Büyük ağaç kökleri kendilerini şimşeklere attı. Hepsi yandı ve geride kül bile bırakmadan ortadan kayboldular.
En sonunda, tüm kökler yok olmuştu.
Ve son olarak.
Gökten inen mızrak yerden yükselen kalkana çarptı.
Baaaaam! Baaaaam!
Yıldırım beyaz şatoyu çevreleyen büyük kubbeye doğru indi.
Boooooooom-!
Kubbe bir kez daha sallandı.
Paralı Asker Kralı Bud Illis tavana doğru baktı.
Karanlık kubbenin içindeydi ama Cale’in tavanı desteklediğini görebiliyordu.
Tavandan düşen kaya parçalarını görebiliyordu.
Kayalar kırılıyordu.
Kubbe kırılıyordu.
Kubbede çatlaklar da oluşmaya başlamıştı.
Şimşekler hala durmadan kubbeye çarpıyordu.
“Ke, kekeke-”
Ancak Bud Illis gülmeye başladı.
Kubbeye vuran şimşekler giderek zayıflıyordu.
Büyük mızrak, üç Ejderhanın kalkanını, ardından ateş, rüzgâr, su ve odun bariyerlerini kırdıktan sonra zayıflıyor ve parçalanıyordu.
Ve sonunda…
Bud Illis yüzüne toz düştüğünü hissettikten sonra yüksek sesle gülmeye başladı.
“Ahahahahaha!”
Küçük kaya parçaları tavandan düşmeye devam etti.
Ama mutluydu.
“…Hayatta kaldık. Kurtulduk!”
Daha fazla patlama duymuyordu.
Titreme de hissetmiyordu.
O kadar sessizdi ki, omuzlarına düşen bu küçük kaya parçalarının sesini duyabiliyordu.
Bud’ın bu sessizliğin anlamını bilmemesine imkân yoktu.
Sonuç olarak, kalkan kırılmamıştı.
Bir mızrak birçok kalkanı geçemezdi.
Lort Sheritt başını kaldırdı.
Karanlıktı.
Kaya bariyeri tarafından kapatılan şato karanlıktı. Eskiden sadece beyaz olan dünya karanlıktı.
Sonra yanında sessiz bir ses duydu.
“…Evimiz iyi…”
Raon’un sesiydi.
Sheritt, Raon’a bakacak özgüvene sahip değildi. Sadece karanlık tavana baktı ve birkaç kez gözlerini kırptı.
Ancak elini hareket ettirdi.
Yuvarlak kafayı avucunun içinde hissedebiliyordu.
Tavana bakmaya devam ederken konuşmaya başladı.
“Sen akıllısın.”
“…İnsandan öğrendim.”
“Evet. Çok iyi öğrendin.”
Raon hâlâ kollarındayken kubbenin tavanının ortasına yaklaştı.
“Huff. Huff.”
Derin derin nefes alan Cale’i görebiliyordu.
Eruhaben çoktan gelmiş, Cale’i destekliyordu.
“İnsan!”
Cale, Raon’un Lordun kollarından ayrılıp ona doğru uçtuğunu görebiliyordu.
‘…O elmalı turta.’
Raon’un patilerinde yine elmalı turta vardı.
Kaya kubbesini destekleyen ön patileri toprakla kaplıydı ama o kirli patilerinde bütün bir elmalı turta vardı.
“Ha.”
Cale içini çekti.
O anda oldu.
Cale başını eğdi.
Tacın ortasındaki mücevherde başka bir çatlağın belirdiğini görebiliyordu.
Çatlak, mücevherin yaklaşık yarısına uzanıyordu.
Mücevher böyle bir çatlak daha alırsa kırılmaya hazır görünüyordu.
“İnsan!”
“Seni şanssız p*ç.”
Cale gözlerini kırpıştırdı, Eruhaben’in iç çeken sesi arkasından gelirken Raon önünde bağırıyordu.
“…Hmm?”
Raon, Cale’e yaklaşırken şok olmuş bir ifadeyle konuşmaya devam etti.
“İnsan! İyisin! Beklediğimden daha iyi görünüyorsun! Daha bayılmadın bile!”
Eruhaben de ekledi.
“Bu sefer iyisin.”
Cale omuzlarını silkti. Bu sefer gerçekten iyiydi.
Biraz yorgundu ama bu onu bayıltmaya yetmezdi. Vücudu yavaş yavaş normale döndü.
Cale, tacı tutan eli sıktı.
Bunların hepsi taçtan aldığı güç sayesindeydi.
Eruhaben, Cale’i destekledi ve yavaşça yere indi. Lort ve Raon onları takip etti.
“Cale-nim!”
“Genç efendi-nim.”
“Miyaaaaaaaav!”
Diğerleri hızla Cale’e yaklaştı.
“…Neden hepinizin yüzünde böyle ifadeler var?”
Hepsi şok olmuş gibiydi.
Hepsi de Cale’in böyle iyi olmasını beklemiyordu.
Ortalama dokuz yaşındaki çocukların yüzlerini mutlu ama kafası karışmış, rahatlamış ama telaşlı ifadeler doldurdu. O anda oldu.
“…Size yolu göstereceğim.”
Lort Sheritt’in sakin ve toparlanmış sesini duydu.
Ejderha Avcısı köyüne giden gizli geçit.
Lort Sheritt ve Cale göz göze geldiler.
“Acele edin ve gidin. Burayı koruyacağım. Beyaz Yıldız p*çi aşırıya kaçtı, bu yüzden bir süre böyle saldırma gücüne sahip olamaz. Ayı kabilesini ve Aslan kabilesini ben idare edebilirim.”
Cale, Sheritt’in sakin sesini sessizce dinledi.
“Sizinle gelemem ama şu anda sizi geçit girişine götürebilirim.”
Sheritt başka bir şey söylemek üzereydi ama Cale’in ağzını açtığını görünce kendini tuttu.
“Lort-nim.”
“Bir sorun mu var?”
“Evet hanımefendi.”
“Nedir?”
“Lort-nim, bu şatoya zincirli misiniz?”
Lort Sheritt bir an tereddüt etti ama Raon’a bakmadan cevap verdi.
“Evet. Ben bu şatoya zincirliyim. Bu şato duvarlarının içindeki her şey benim bölgem.”
“…Yani şatoya ve şato duvarlarına bağlısınız doğru mu?”
“Doğru.”
Lort, iki kez benzer soruları soran Cale’e yavaşça başını salladı. Sonra endişelendiği için tekrar konuşmaya çalıştı.
Düşmanların bundan sonra ne tür bir saldırı başlatacağını bilmiyordu.
Onları bir an önce göndermesi gerekiyordu.
O anda oldu. Cale daha o bir şey söyleyemeden konuştu.
“Bu şatonun efendisi kim?”
“Bu açıkça-”
Sheritt yanıtını bitirmeden önce bir an durakladı.
“Burası benim çocuğuma ait.”
Raon’un şatosuydu.
Bu yüzden şato kapısı Raon ziyaret ettiğinde her zaman sonuna kadar açılırdı.
Cale sabırlı bir ifadeyle başını salladı ve Sheritt konuşmak için tekrar ağzını açtı.
Ancak Cale bir kez daha, daha hızlıydı.
“Raon.”
Ancak, Raon ile konuşuyordu, onunla değil.
“Ne var, insan?”
Raon, buranın kendi evi olduğunu duyduktan sonra irkilmişti, kendisine bakmayan Lort Sheritt’e baktı ve ardından Cale’e yanıt verdi.
Cale daha sonra gelişigüzel bir şekilde Raon’a bir soru sordu.
“Ya bu şatoyu ve şato duvarlarını yerinden oynatırsak?”
Raon’un kanatları çırpındı.
Kara Ejderhanın gözleri bulutlandı. Ejderha başını salladı ve Eruhaben’e baktı.
Cale’in söylediklerini duyduktan sonra ifadesi değişen Lort Sheritt ve Eruhaben, küçük Ejderhanın gözlerindeki ateşli bakışı gördükten sonra irkildi.
Raon, Eruhaben’e parlayan gözlerle yaklaşırken ve Cale’e yanıt verirken bunu umursamadı.
“…İnsan.”
Cale açıkça sordu.
“Ne var?”
“İnsan, sen bir dâhisin.”
Cale alay etti.
‘Bu daha hiçbir şey.’
Küçük Ejderhanın gözleri, bunu gerçekleştirmek için güçlü bir arzuyla yanıyordu.
———-
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir, eheh (=w=)