Cale’in zihni aniden sakinleşti.
Antik güçlerin eski sahiplerinin savaşmak zorunda olduğu düşman. Cale o kişiyi sormuştu ama henüz kimse ona cevap vermemişti.
Svoooooosh- Svoooooosh-
Tapınağın dışında esen rüzgârı duyabiliyordu.
Öte yandan, tapınağın içindeki koridor tamamen sessizdi. Ayrıca herhangi bir ışık kaynağı yoktu ve karanlıktı.
‘Arkadaşım, o tapınakta tuzak yok. Sadece karanlık koridoru takip etmelisin. Sana bir ateş küresi parşömeni vereceğim, o yüzden onu kullan.’
‘İnsan! Paralı Asker Kralının parşömenine ihtiyacın yok! Ben sana bir tane yapacağım! Harika ve güçlü Raon Miru’nun küresini kullan!’
‘Küçük çocuğu görmezden gel ve benimkini kullan.’
Bunu düşünmek Cale’in bu ciddi anda bile gülümsemesine neden oldu. Uzaysal cep çantasından sihirli bir parşömen çıkardı.
Parşömeni yırtınca havada bir ateş küresi belirdi.
‘Goldie dede! İnsanın benimkini kullanması gerekiyor!’
‘Aigoo, benim zavallı hayatım.’
Sonunda kazanan Raon Miru oldu.
Cale başının üzerinde parlayan ateş küresine baktı. Daha sonra irkildi.
‘İçki dostum, tapınağın koridorunun tavanında bir tablo var ama bunu görmezden gelebilirsin.’
‘Bunu görmezden mi geleyim? Tavandaki bu tabloyu görmezden gelmemi mi söylüyorsun?’
Ancak Cale’in bu tabloya bakmaktan başka seçeneği yoktu.
Ona en yakın alanın tavanındaki ilk görüntü.
“…Orman?”
Batı kıtasının Ormanına çok benziyordu.
O anda oldu.
– Geçmişte.
Antik çağlarda.
– Tanrı olmak isteyen bir insan vardı.
Hırsız tekrar konuşmaya başladı.
“Tanrı olmak isteyen biri mi?”
Cale soruyu sorduktan sonra hırsız konuşmaya devam etti.
– Hayır. Tanrı olmaya çalışmıyordu.
Cale tavana baktı.
Bölgede Ormana benzeyen bir tapınak vardı.
– Doğanın kendisi olmayı istedi.
Cale yürümeye başladı.
– Ve onu takip eden bir grup insan vardı.
Orman.
Bir tapınak.
Doğanın kendisi olmak isteyen kişinin takipçileri.
Cale konuşmaya başladı.
“…Karanlıklar Ormanı mı?”
Kırılmaz Kalkanın obur rahibesinin geçmişte söylediklerini düşündü.
‘Ormanda doğdum.’
‘Orman o zamanlar karanlıktı. Ağaçların hepsi siyahtı. Bu yüzden oraya Karanlıklar Ormanı da deniyordu.’
– Haklısın. Takipçilerinin adı ‘Karanlıklar Ormanı’ idi.
Konuşmaya devam etti.
– Obur, rahibe adayı olarak yakalanan kişilerden biriydi.
Cale, obur rahibenin söylediği başka bir şeyi hatırladı.
‘Karanlıklar Ormanı p*çleri, bir tanrıya hizmet eden insanlar olduklarını söylerken bana asla lezzetli bir şey vermediler.’
‘Elbette, oradan atıldım.’
Cale, yürümeye devam ederken yeni görüntüler görebiliyordu.
Siyaha dönen Orman.
Siyaha dönen topraklar.
Kara zeminde duran büyük golemler ve benzersiz görünüşlü canavarlar.
Cale konuşmaya başladı.
“Karanlıklar Ormanı. Onlar yasak büyücüler miydi?”
Cale gülmeden edemedi.
Paralı Kral Bud Illis.
Bud’ın ona görmezden gelmesini söylediği görüntüler.
Teknik olarak yanılmamıştı. Bud ve bugün dünyadaki insanların çoğu için, bu görüntülerin ne dediğini anlamak imkânsızdı.
– Doğru. Onlar yasak büyücülerdi.
Karanlıklar Ormanı grubu yasak büyücülerden oluşuyordu.
Cale, Yıkım Ateşini düşündü.
Süper Kaya, Batı kıtasının kuzeyini ateşe veren cimri hakkında bir şeyler söylemişti.
‘Cimri, batı kıtasındaki en kara umutsuzluğu ve golemleri yok eden kişidir. Bu yüzden o bir kahramandı, en azından bizim için.’
Bu, Yıkım Ateşinin, Karanlıklar Ormanı olarak da adlandırılan bu gruba karşı savaştığı anlamına geliyordu.
Cale patikada daha derine inmeye devam ederken kaşlarını çattı.
Resmin çoğu siyahtı.
Kıtaların çoğu siyaha dönüyordu.
Ancak, daha yeşil ve daha güzel hale gelen bir alan da vardı. İki parça çok bariz bir kontrast yaratıyordu.
Cale konuşmaya başladı.
“Doğa olmak isteyen kimdi?”
– O kişi-
Cale, hırsız cevap veremeden ekledi.
“Gökyüzü özelliğine sahip biri miydi?”
Bu seslerin sürekli olarak Cale’in durdurması gerektiğini söyledikleri kişi.
Gökyüzü Yiyen Suyun bu sefer ona karşı iyi savunma yapacağını söylediği kişi. O kişi miydi?
Hırsız tekrar konuşmaya başladı.
– Doğru.
Sakin sesi devam etti.
– O kişi gökyüzü özelliğine sahip olduğu için gökyüzünü kontrol edebiliyordu. Bu yüzden bulutları kullanarak yağmuru, rüzgârı ve hatta güneş ışığını kontrol edebiliyordu.
Cale, ekinlerle ve lezzetli görünen meyvelerle dolu ağaçlarla dolu bir tarlanın görüntüsünü görebiliyordu. Ayrıca ağaçların altında mutlu insanları da görebiliyordu.
– Bu sayede seçtiği topraklar zaman geçtikçe daha verimli ve bereketli hale geldi. Mahsuller durmadan büyürken, güneş ışığının ve yağmurun kontrol altında tutulduğu böyle bir ortamda yetişen meyveler son derece tatlı ve lezzetliydi.
Cale tekrar kaşlarını çatmaya başladı.
– İşte o p*ç, seçtiği insanları ve seçtiği toprakları bol ve mutlu kıldı.
Konuşmak için ağzını açtı.
“Nasıl da tamamen delirmiş bir p*ç.”
Hırsızın söylediği doğruydu.
Doğa olmaya çalışan biriydi. Gökyüzü özelliğine sahip olan kişi, doğa olmaya ve Batı kıtasının insanlarına hükmetmeye çalışmıştı.
Ancak Cale’in hâlâ bir sorusu vardı.
“…Neden?”
Cale yürümeyi bıraktı.
“Yasak büyücüler neden gökyüzü özelliğine sahip kişiyi takip ettiler?”
Yasak büyücüler, ölü manayı kontrol eden insanlardı.
Bu kişi gökyüzünü kontrol eden biriydi.
İlk bakışta, iki varlık birbiriyle çatışıyor gibiydi.
‘Sanırım Beyaz Yıldızın da Simyacıların Çan Kulesi ile usta-hizmetkâr ilişkisi vardı.’
Bernard, Simyacıların Çan Kulesinin Kule Ustası. Beyaz Yıldıza tam bir bağlılık göstermişti.
Simyacıların Çan Kulesi, eski zamanların Karanlıklar Ormanı gibiydi.
Cale, hırsızın yanıt vermesini bekledi.
Aklındaki yapboz parçalarını bir araya getirmek için bu soruya bir cevaba ihtiyacı varmış gibi hissetti.
Çok geçmeden yanıt geldi.
– Gökyüzü özelliğine sahip kişi periyodik olarak ölü manayı emiyordu.
‘Ha?’
Karanlıklar Ormanı p*çleri antik zamanlarda, gökyüzü özelliği olan p*çe sunmak için, ölü mana yarattılar.
Cale tekrar tavana baktı. Tekrar yürümeye başladı.
– Rüzgâr Adasındaki ölü mana depolama tesisi de onun için yapılan bir kurbanlık tesisiydi.
“Haaaaaaaaaa.”
Cale içini çekti.
“Gökyüzü özelliğine sahip kişinin neden ölü manaya ihtiyacı vardı?”
Bir türlü anlayamıyordu.
Cale’in birçok antik gücü vardı ama hiçbiri ölü manaya ihtiyaç duymuyordu.
– Bunun nedenini bilmiyorum. Birçok kez öğrenmeye çalıştım ama başaramadım.
Cale, Beyaz Yıldızı düşündü.
O bir reenkarnatördü, ama yasak büyü öğrenen biri değildi ve etrafında ölü mana kokusu da yoktu. Kadim Ejderha ve Raon, yasak büyü öğrenmiş veya ölü mana gibi kokmuş olsaydı hemen fark ederlerdi.
Cale aniden Adin ile yaptığı konuşmayı düşündü.
İmparatorluk Prensi, Simyacıların Çan Kulesinin altındaki ölü mana varillerine bakarken bunu söylemişti.
‘Bu ölü mananın benim için olduğunu mu düşünüyorsun?’
Cale bunu duyduktan sonra ona sormuştu.
‘Öyleyse yasak büyücüler için mi? Kule Ustası için mi?’
‘Ha! Hayır, bunlar sunak. Bunlar, kraliyet ailesinin ve Kule Ustasının sunması gereken bir şey.’
Adin inanamayarak gülerken bunların sunak olduklarını söylemişti.
Cale, bu yanıtı duyduktan sonra bir kez daha sormuştu.
‘Beyaz Yıldız mı?’
Adin, Cale’e neden bu kadar bariz bir soru sorduğunu soruyormuş gibi bakmıştı.
İmparatorluk, Beyaz Yıldıza uzun süreden beri sadakat yemini etmişti ve Beyaz Yıldıza periyodik olarak ölü mana sunmak için Simyacıların Çan Kulesi ile birlikte çalışmıştı.
Ve Beyaz Yıldız, gökyüzü özellikli antik güce sahip biriydi.
Yapbozun parçaları yavaş yavaş bir araya geliyordu.
Cale konuşmaya başladı.
“Gökyüzü özelliğine sahip kişinin neden ölü manaya ihtiyacı olduğunu bulmam gerekiyor.”
– Doğru.
‘Yapılacak şeyler listem yeniden büyüdü.’
Cale başını kaldırdı.
Artık görüntünün bittiği bir noktadaydı ve girişte başlayanla aynı şekilde, Orman görüntüsüyle resim yeniden başladı.
Son görüntü, eski zamanların Batı kıtasının bir haritasıydı.
Tavandaki tüm resimlere baktı.
‘…Neden böyle?’
Cale, bu görüntülere baktıktan sonra bir sorusu vardı.
Bu yüzden bunu sormak üzereydi.
“Ama neden-”
Ancak sorusunu bitiremedi.
Boom. Boom. Boom.
Kalbi yeniden çılgınca atmaya başladı.
“Haah!”
Cale derin bir nefes aldı. Avucu koridorun duvarına değdi. Tekrar çılgına dönmeden önce kalbi biraz sakinleşti.
Cale kalbinin üstündeki noktayı sıktı.
Kalbi, hayır, tüm vücudu tapınağa girdikçe hassaslaşıyor ve tepki veriyordu.
Yıkım Ateşinin soğuk sesini duyabiliyordu.
– Ölü mana burada çok uzun süre saklandı.
Bu, antik zamanlardan beri dokunulmamış bir ölü mana depolama tesisiydi.
– Mümkün olduğunca çabuk arındırmamız gerekiyor.
Cale elini duvardan uzaklaştırdı ve bir kez daha dimdik ayağa kalktı.
Bud’un ona söylediklerini hatırladı. Bu koridoru geçmek biraz zaman alacaktı.
‘Soruları sonraya saklamalıyım.’
‘En fazla üç gün sürer.’
Bud’ın söylediği buydu, ancak Cale’in acele etmesi gerekiyordu. Onu bekleyen grubu ve hayatı sona ermek üzere olan Eruhaben’i düşünmesi gerekiyordu.
Svoooooosh- Svoooooosh-
Rüzgârın Sesi tekrar Cale’in ayaklarının ucunda toplandı.
– Topacın kırbacı antik eserle birlikte.
Cale’in vücudu hızla ileri fırladı.
Cale, sanki karanlık koridora çekiliyormuş gibi tereddüt etmeden hareket ediyordu. Raon’un onun için yaptığı ateş küresi başının üstünde alanı aydınlatıyordu.
* * *
Bir günden az bir süre sonra.
Cale karanlık koridorun sonuna ulaştı.
Koridor düz bir çizgide devam etmiyordu.
Bazı yerlerde çapraz gitti, bazen merdivenler vardı ve hatta yukarı ve aşağı indi.
“Beacrox gerçekten lezzetli yemekler yapıyor.”
Kırılmaz Kalkan ve Kalbin Gücü sayesinde Cale’in uyumasına gerek yoktu.
Bu yüzden koridorun sonuna Paralı Asker Kralından daha hızlı ulaşabildi.
– …Lezzetli gözüküyor.
Cale, obur rahibeyi görmezden geldi ve ağzına bütün bir yaban mersinli turta koydu.
Daha sonra koridordan çıktı.
‘Arkadaş, koridordan çıkınca sunağın olduğu alan ortaya çıkacak.’
Cale kaşlarını çatmaya başladı.
Siyah sunağı görebiliyordu.
Üstünde çatlak olan kavanozu görebiliyordu.
‘Çatlak kavanozu al. Antik eser o.’
Cale bundan sonra Bud’a bir soru sormuştu.
‘Sadece o kavanozu alıp çıkmakla bitecek mi? Antik bir eser değil mi?’
‘Evet.’
Paralı Asker Kralı daha sonra ciddi bir ses tonuyla devam etti.
‘Sadece üç gün içinde iade etmen gerekiyor.’
İade etmek mesele değildi.
Sorun, bu antik eserin sınırlı kullanımı olan bir eşya olmasıydı.
Onu iade etme ihtiyacının olması, yok edilemeyeceği anlamına geliyordu.
‘…Bu, Eruhaben-nim onu kullandığında kırılmayacağı anlamına mı geliyor?’
‘Evet.’
‘Neden?’
Bud Illis aşağı bakmıştı.
‘Rüzgâr Adası çevresindeki rüzgâr bıçaklarının laneti, eseri alıp yok eden kişinin peşine düşecek.’
Paralı Asker Kralının evindeki kapı bekçilerinden biri antik eseri çalıp kaçmaya çalışmıştı.
Ancak o bekçi, üç gün sonra Rüzgâr Adasının diğer cesetleri gibi öldürülmüştü. Hatta bekçinin aile üyeleri bile, soyun devam etmesi için bir kişi dışında hepsi öldürülmüştü. Rüzgâr adasında olmadıkları halde öldürülmüştüler.
Rüzgârın, nerede olurlarsa olsunlar onları takip ettiği söylenirdi. Antik esere gelince, bir kasırga tarafından süpürülmüş ve doğruca yerine geri dönmüştü.
‘Ondan sonra kimse o antik eseri arzulamaya cesaret edemedi. Birçok kapı bekçisi lanetten korktukları için tapınağa bile girmediler.’
Açgözlü olup antik eserle kaçmaya çalışacaklarından endişe ediyorlardı. Ayrıca onu birisini iyileştirmek için kullanacaklarından ve kavanozun sınırına ulaşacağından endişe ediyorlardı.
Birçok farklı korku, kapı bekçilerinin onu almasını engellemişti.
‘Ama sen içeri girip onu kullanan bir kapı bekçisi miydin?’
‘Doğru. Biraz cesurum ve bu sayede yaklaşık olarak kaç kez kullanılabileceğini ve sınırlarını belirleyebildim. Ne düşünüyorsun? Arkadaşım, bu içki bahsini kaybedeceğini düşünmüyor musun?’
Cale, Paralı Asker Kralının saçmalıklarını aklından sildi ve elini uzattı.
Eli soğuk, siyah sunağa kondu.
Cale daha sonra diğer eliyle kavanozu tuttu.
Sadece küçük bir alkol şişesi büyüklüğündeydi.
Cale o anda hırsızın sesini duydu.
– 3 Gün, artı bir gün.
Cale kavanozu aldı.
Dışında bir çatlak vardı, ama yine de iyiydi.
– Bu kara dağı dolduran ölü mana, eser olmadığı için patlamadan önce bu kadar süre dayanabilir.
Cale, ilk kez duyduğu bu hikâyeyle irkildi.
Üç gün.
Eseri üç gün içinde iade etmelerinin nedeni, bu kara dağın bir yanardağ gibi patlamasını engellemekti.
Ölü mananın bu patlayan kara dağdan dışarı akmasını engellemeleri gerekiyordu.
– Bu antik eser, iyileştirme gücünün yanı sıra manayı ölü sakinleştirmek için kullanılan bir eserdir.
Hırsız konuşmayı bitirdiğinde Cale tek bir yanıt verdi.
“O*** çocuğu.”
‘Neden bu kadar şanssızım?’
Ancak Cale’in dudaklarının kenarları yukarı doğru hareket ediyordu.
Bir insanı iyileştirmeye çalışmıyordu, bir Ejderhanın gücünü geri kazanmasına ve ömrünü uzatmasına yardım etmeye çalışıyordu. Antik eseri çok fazla güç tüketmeye zorlayacaktı.
– Okyanusun üzerinde bir ateş yarat! Gerçek bir ateş denizi yarat!
Cimrinin heyecanlı yorumunu görmezden geldi.
Sunağın üzerindeki el hareket etmeye başladı.
“Kır.”
Büyük bir taş mızrak siyah sunağa çarptı.
Baaaaaam!
Patlamayla birlikte bölgeyi toz kapladı.
Sunak yıkıldı.
Artık kavanozu koyacak yer yoktu.
Svoooooosh- Svoooooosh-
Rüzgâr tapınağın dışında çılgınca esiyordu ama Cale’in bundan haberi yoktu.
Siyah sunağa doğru geri dönmeden önce onu enkazdan koruyan gümüş kalkanı devre dışı bıraktı.
– Topacın kırbacı!
Hırsızın heyecanlı sesi duyuldu.
Topacın kırbacı, yok edilen siyah sunağın ortasına yerleştirilmişti.
Bu kırbaç altın renginde parlıyordu.
Şimdi sadece bunu alması gerekiyordu.
Cale konuşmaya başlamadan önce kırbaca baktı.
“Bu arada…”
Şimdi merak ettiği bir şeyi sormak için zamanı vardı.
“Tavanda bulunan görüntüde…”
Tavandaki görüntü, içinden geçen kişinin beynini yıkamak istercesine kendini defalarca tekrarlamıştı.
Görüntülerden biri Batı kıtasının bir haritasıydı. Antik zamanlardan kalma olmasına rağmen günümüz Batı kıtasına oldukça benziyordu.
Haritadaki alanların her biri farklı görüntüler olarak karşınıza çıkıyordu.
Kara toprak haline gelen Orman, Kuzey ve gökyüzü özelliğine sahip kişinin seçtiği verimli topraklar.
Antik zamanlardan kalma olmasına rağmen, üzerinde Batı kıtasının tüm bölgeleri vardı.
Cale buna bakarken bir şey düşünmüştü.
“Roan Krallığı neden orada değil?”
Batı kıtasının kuzeydoğu bölgesi bu haritada çizilmişti.
Roan Krallığının şu anki konumu buydu.
Ancak, tavanda hiçbir görüntüsü yoktu.
Orman, gökyüzü özelliğine sahip kişinin görmezden geldiği Kuzey ve diğer her şey, onun seçtiği topraklarla birlikte, tasvir edilmişti.
Ancak, Roan Krallığı orada değildi.
———-
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir, eheh (=w=)