Maceracılara Leeb-An Şehri hakkında soru sorarsanız bu şekilde yanıt verirler.
‘Maceraların başladığı şehir, macerayı seven şehir!’
Leeb-An Şehri, macera arzunuzu harekete geçiren bir yerdi.
Bir kez alışınca iyiydi ama ilk kez gelenler için işlerin, paralı askerlerin ve macerayla ilgili diğer alanların bu kadar gelişmiş olduğu bu şehir karşısında şok olmamak ellerinde değildi.
Bob adlı bu yeni başlayan maceracı için de durum böyleydi.
“Vay.”
Artık yirmi yaşında olduğuna göre, bir maceracı olarak ilk adımını atmıştı.
‘Leeb-An şehri gerçekten harika!’
Küçük şehirlerde genellikle yalnızca bir veya iki han bulunurdu, ancak Leeb-An şehrinin yalnızca meydanında bile çok sayıda han vardı.
Acemi maceracı, merkezdeki saat kulesine baktı.
Öğleden sonra 2.
Geceyi geçirmek için bir han bulması gerekiyordu.
Leeb-An şehrindeki ilk gecesini sabırsızlıkla bekleyen Bob, bir yere gitmeden önce etrafına bakındı.
‘Oh! O hanın adını beğendim!’
Tabelada yazan ismi mırıldanarak oraya doğru ilerledi.
“…Umut ve Macera Seven Han!”
Ayrıca tabelanın yanında ‘büyük açılış’ yazıyordu.
Hanın adını ve büyük bir açılış yapıyor olmasını beğenmişti. Bu ona, Leeb-An şehrine yeni gelmiş ve onun gibi yeni bir maceracıya yolculuğuna başlamak için çok uygun bir han olduğunu düşündürdü.
Ancak Bob, hanın önünde durmak zorunda kaldı. Binanın temiz ve güzel göründüğünü görebiliyordu.
Eski püskü kıyafetini, eski, ikinci el çantasını ve cebindeki az miktarda bozuk parayı düşünürken…
O anda oldu.
“Hoş geldiniz.”
Girişteki görevli onu karşıladı.
Tereddüt eden acemi maceracı, çalışanın yüzündeki dürüst ifadeyi görünce rahatladı.
Sessizce çalışana bir soru sordu.
“Bu sizin büyük açılışınız mı?”
Bob, cevap beklerken kendisi gibi bir dağ köyündenmiş gibi görünen dürüst görünüşlü çalışana baktı. Aslında bir dağ köyünden olan, yani doğrusunu söylemek gerekirse dağ haydutları grubundan olan çalışan, bir av bulduğunu anlamış ve konuşmaya başlamıştı.
‘Doğru ezberlemezseniz bir eldiven.’
Eski dağ haydutu, sıcak bir şekilde karşılık verirken Beacrox’un eldivenini hatırladı.
“Evet, bugün bizim açılış günümüz. Tüm ziyaretçilere ücretsiz olarak bir bardak bira ve bir tabak füme tavuk veriyoruz. ”
“Ey! Ne kadar güzel! Karnını doyurmak için bu kadarı yeterli olur!”
Bob insanlara iyi eşlik eden biriydi.
“Haklısınız. Önümüzdeki hafta için büyük açılış etkinliğimiz. Ayrıca bu ilk ay bizimle kalan tüm misafirlerimize yüzde elli indirim uyguluyoruz.”
“Ohhhhhhhh!”
“Son olarak, diğer hanlardan farklı olarak havlu ve diğer banyo malzemelerini ücretsiz sağlıyoruz!”
“Ohhhhhhhh, ne kadar harika!”
Dağ haydutu ve Bob’un konuşması devam ederken biri araya girdi.
“Değil mi? Bu harika bir han.”
Bob aniden ortaya çıkan kızıl saçlı yakışıklı adama baktı. Cale, Bob’un kim olduğunu sorar gibi görünen bakışlarına nazikçe yanıt verdi.
“Hanın bir çalışanıyım.”
“Ah, anlıyorum. Üniforma giymediğin için anlamamıştım.”
“Sorun değil. Havalı bir maceracı-nim gördüğüm için araya girmeden edemedim.”
Havalı bir maceracı. Bu söz Bob’un genişçe gülümsemesine neden oldu.
“Hahahah! Öyle mi görünüyorum? Ben hala bir acemiyim!”
“Tanrım. Sizin genç ve yetenekli bir maceracı-nim olduğunuzu sanmıştım, ama yeni başlayan biriyseniz gelecekte ne kadar ünlü olacağınızı düşünmeden edemiyorum.”
Bob’un omuzları yavaş yavaş yukarı kalkmaya başladı.
Öte yandan dağ haydudu, Cale’in bu yeni tarafını izlerken ürpermekten kendini alamadı.
‘Bu kişi bu kadar arkadaş canlısı bir çalışanmış gibi nasıl davranabiliyor?!’
Cale, Bob’a elini uzattı.
Bob, yapılması gereken bariz bir şey gibi göründüğü için eli yakaladı. Cale konuşmaya devam ederken doğal olarak Bob’u hanın girişine yönlendirdi.
” Harika bir müstakbel maceracı-nim’i hanımızda ağırlamaktan mutluluk duyuyorum. Bence gelecekte çok ünlü olacaksınız, lütfen bana adınızı söyler misiniz?”
“Hahahah! Abartılı iltifat için teşekkür ederim. Benim adım Bob! Gelecekte kesinlikle ünlü olacağım!”
Bob.
Bu isim Cale’in Toonka’yı düşünmesine neden oldu, ancak gelişigüzel bir şekilde maceracının elini içerideki çalışana uzattı ve karşılık verdi.
“Bay Bob, umarım bu sizin için harika bir maceranın başlangıcıdır.”
“Çok teşekkürler.”
Bob neşeyle hana girdi.
Şimdiden harika bir maceracı olmuş gibi hissediyordu.
Cale arkasını dönerken, Bob, birinci katta servise yardım eden Choi Han ve şef gibi giyinip mutfağa giden Beacrox’u izledi. Dağ haydudu, Cale arkasını döndüğünde yüzünün anında soğuk bir ifadeye büründüğünü görünce yutkundu.
Pat. Pat.
Cale, çalışanın omzunu sıvazladı. Çalışan, Cale’in yavaş okşaması karşısında kaskatı kesildi, ancak Cale aslında onu övüyordu.
“İyi gidiyorsun. Aynen böyle devam.”
Pat. Pat.
Dağ haydudu şiddetle başını salladı.
Cale bu yanıttan memnun kaldı. Kafasının içinde Raon’un sesini duydu.
– Para kazanıyoruz! D, d, daha fazla para! Bir toz zerresi ile başlayıp bir Ejderha İni ile bittiğini söylediler! Bir Ejderha İnini doldurmaya yetecek kadar kazanacağım!
‘…Delirmiş.’
Cale, Raon’un yorumlarını görmezden geldi. Ancak çok geçmeden eski bir gücün sesini duydu.
– Hehehe, etrafa para fırlatmak…Çok mutlu…Çok değerli…O kadar paranın etrafa saçıldığını görmek için sabırsızlanıyorum.
Yıkım Ateşi yavaş yavaş çılgınlaşıyor gibiydi.
Cale, Raon’dan korktuğundan farklı bir nedenle bu cimri ateşli yıldırımdan korkuyordu. Sorun kendisinin da aynı şekilde hissetmesiydi.
Para değerliydi.
Cale, kendisine yaklaşan kişiye baktı ve konuşmaya başladı.
“Hadi gidelim.”
“Evet, genç efendi-nim.”
Hizmetçisi Ron, yüzünde rahat bir gülümsemeyle onu izledi.
Bu büyük açılış gününde Cale’in Ron’la gitmesi gereken bir yer vardı.
“Belediye Binasına gitme zamanı mı?”
“Evet efendim, sizi oraya yönlendireceğim.”
Belediye Binası, Leeb-An şehrinin merkezinde bulunuyordu. İşlerinin açıldığını şehre bildirmeleri gerekiyordu.
Cale’in yanındaki dağ haydutu çalışanı şaşkınlıkla Cale’e baktı ve Cale gülümseyerek karşılık verdi.
“Biz yasalara saygılı vatandaşlarız. Yasaları seviyoruz.”
Dağ haydudu, Cale’in gülümsemesinden kaçındı.
‘…Korkunç insanlar!’
Paralı askerlerin hiçbiri hanın büyük açılışına gelmemişti.
Bedava bira için çıldıracak insanlar hiçbir yerde gözükmüyordu.
Neden? Niye?
Çünkü ‘Arm’ paralı askerlerin gururuna dokunmuştu.
Tabii ki bunu yapan, gerçek Arm değil de ‘Gerçek Arm’dı, ama nereden bileceklerdi?
Leeb-An şehri Paralı Askerler Loncası muhtemelen şu anda olağanüstü bir durumdaydı.
‘Ama tüm bu karışıklığa neden olan patronumuz nazikçe gülümsüyor.’
Patronlarının sağ kolu olan suikastçı yaşlı adam daha da rahat görünüyordu.
“Rahatla ve biz dönene kadar çok çalış.”
Dağ haydutu, Cale’in yorumuna yanıt verirken gözyaşlarını tuttu.
“Hayatım buna bağlıymış gibi çalışacağım! Lütfen bana güvenin!”
Cale, Ron’la Belediye Binasına giderken bu adamın neden böyle davrandığını merak etti.
* * *
Cale, Belediye Binasının önüne gelir gelmez bir heykel gördü. Mevcut belediye başkanının heykeliydi.
“Görev süresinin dolmasına 2-3 ay kaldı.”
Ron’un yorumuna başını salladı ve heykelde tasvir edilen belediye başkanının yüzüne baktı.
Leeb-An şehrinin gündüz işlerini kontrol eden Paralı Asker Loncası ve Tüccar İttifakı sırayla yeni bir belediye başkanı atardı.
Her belediye başkanının görev süresi 4 yıldı ve yakında bir seçim yaklaşıyordu.
Elbette paralı askerler ve tüccarlar işleri, şimdiye kadar tek aday olacak şekilde yürütmüşlerdi.
Mevcut belediye başkanı Paralı Askerler Loncasındandı.
“Arm daha da dikkatli davranıyordu çünkü belediye başkanı Paralı Askerler Loncasındandı.”
“Ama bizim sayemizde başarısız oldu.”
Ron gülümseyerek, ona cevap veren yavru köpeğe başını salladı.
“Genç efendi-nim.”
“Evet.”
“Bu seçim sırasında Mostue’nin Paralı Askerler Loncası ile olan rahat ilişkisini ortaya çıkarmayı planlıyorsunuz, değil mi?”
‘Ne kadar da akıllı bir ihtiyar.’
Cale yanıt vermedi.
“O zaman Arm, Mostue, Paralı Askerler Loncası ve Leeb-An şehrinin yeraltı dünyasıyla uğraşan tüm güçlerle aynı anda ilgilenmiş olacaksınız. Haklı mıyım genç efendi-nim?”
Cale yine cevap vermedi, ancak Ron, Cale’i bu sessizliğin ne anlama geldiğini bilecek kadar tanıyordu.
Ancak Ron henüz Cale hakkında her şeyi bilmiyordu. Cale, iş açılış belgelerini Ron’a verdi.
“Burada.”
“Gidip sizin için rapor edeyim mi?”
Belediyeden belgeleri önceden doldurmuşlardı ve bugün gidip teslim etmeleri gerekiyordu.
Ron doğal olarak her şeyi halletmişti ve boş yerleri doldurması için Cale’e teslim etmişti.
“Evet. Ron, senin yapman gerek.”
“Yapmam?”
“Evet, ayrıca doldurman gereken bir kısım var.”
Ron, Cale’in bakışlarını kaçırmasını izledi ve zarfı açıp belgeyi çıkardı.
< Umut ve Macera Seven Han >
Hanın adı doğruydu, adres doğruydu ve hatta hanın büyüklüğü ve çalışan sayısı bile doğruydu.
Ancak bir şey değişmişti.
“…Genç efendi-nim.”
Ron, Cale’e seslendi ama Cale bu sefer de cevap vermedi. Ancak Ron sessiz Cale’e bakamadı.
Bakışları, hanın sahibinin adının yazılı olduğu kutuya takıldı.
O kutu da doldurulmuştu.
< Ron Molan >
Ron’un adı oradaydı. Boş olan diğer kutu, diğer her şeyin doğru olduğunu belirten imza kutusuydu. Ron’un doldurması gereken şey buydu.
Ron, Cale’in ona daha önce söylediklerini hatırladı. Cale, Doğu kıtasına vardıkları gün, Leeb Dağının eski haydut lideriyle konuşurken Ron’u işaret edip, bunları söylemişti.
‘Bugünden itibaren yeraltı dünyasının yöneticilerinden biri olacaksın ve bu da senin patronun olacak kişi.’
Bu hemen hemen Ron’a yeraltı dünyasının hükümdarı olmasını söyleyen bir emirdi ve Ron intikamını unutmadığı için bunu memnuniyetle kabul etmişti.
Cale, emri kabul eden Ron’a bunun temelini sağlıyordu.
“Senin.”
Ron, her zamanki iyi huylu gülümsemesinden çok uzak bir gülümsemeyle karşılık verdi.
Her şeyini kaybettikten sonra Doğu kıtasına dönmüştü. Şimdi o yerde yeniden başlayacak bir yeri vardı.
Ron Molan. Bu, Arm’ın bile şimdiye kadar unutmuş olduğu bir isimdi.
‘Arm’ın beni bulmak için küçük bir han sahibinin adını doğrulamaktan başka yapacak bir şeyi yok değil herhalde.’
Köpek yavrusu genç efendi-nim muhtemelen durumun böyle olduğunu bilerek ona bu belgeyi vermişti.
Ron belgeyi tekrar katladı ve elinde tuttu. Ardından kendisine bakan Cale’e baktı ve konuşmaya başladı.
“Leeb-An şehri sakinlerinin çoğu, Tüccar İttifakı ve Paralı Askerler Loncasının sırayla belediye başkanı olmasıyla ilgili sorunlar yaşıyor.”
Hem sakinler hem de küçük işletme sahipleri bu uygulamayla ilgili sorunlar yaşıyordu.
Tüccar İttifakı esas olarak sadece bölgesel ticaret yapabilen orta ölçekli tüccar loncalarını kabul ediyordu, ancak küçük işletmeleri gruba kabul etmiyordu.
“Buna değecek bir belediye başkanı adayı arayacağım.”
Çalıların etrafından dolaşmak Cale ya da Ron’un tarzına uymuyordu. Cale de bu şekilde tercih ederdi.
“Sen halledersin.”
Ron’un yüzünde parlak, sevecen bir gülümseme vardı.
“…Ne…?”
Cale biraz korkmuştu. Bu son derece parlak gülümseme kötü görünüyordu. Ron, ondan hâlâ korkan genç efendi-nim ile konuşmaya başladığında bunu umursamadı.
“Hizmetkârınız olarak bunu layıkıyla yapacağım, genç efendi-nim.”
“….Ah, tabii. Yavaştan alabilirsin.”
Cale, Ron’un daha da yoğun gülümsemesine arkasını döndü. Ron nazikçe bu sevimli köpek yavrusuna sordu.
“Hareketimizi bu gece yapacak mıyız?”
Ron, Cale’in gülümsemeye başladığını görebiliyordu. Cale’in avuçları bu geceyi düşündükçe kaşınıyordu.
Neden? Niye?
Bu gece Mostue grubunun kasalarının hepsini boşaltmayı planlıyorlardı.
* * *
Cale, gece geldiğinde açgözlü olan altı yaşındaki Ejderhayı görebiliyordu.
“İnsan, al onu!”
Cale, Raon’un ona teklif ettiğini aldı. Daha sonra Raon’a şok içinde sordu.
“Neden bir patates çuvalına ihtiyacımız var?”
“Para!”
Raon’un kesin yanıtı Cale’in irkilmesine neden oldu.
Ancak genç Ejderha heyecanlıydı. Parlak şeyleri seven o efsanevi Ejderhalara çok benziyordu.
“İnsan! Tüm kirli parayı toplamak için uzamsal cep çantasının büyük olması gerekiyor! Umursamaz davranan Beacrox’a bu çuvalı bana vermesini söyledim ki üzerine uzaysal boyut büyüsü yapabileyim!”
Cale, basit patates çuvalına baktı. Beacrox’un ortalama dokuz yaşındaki çocuklardan rahatsız olduğundan ve bu yüzden onlara bunu verdiğinden emindi.
Cale, hanın üçüncü katında köşedeki odada, ortalama dokuz yaşındaki heyecanlı çocukları görebiliyordu.
“Görünüşe göre bugün yine biraz harçlık alabiliriz!”
“Hepsini toplayıp bize sonra vereceğini söyledi ama sonra kaç altın olduğunu bilemeyeceğiz.”
“Bütün kumbaramı dolduracağım!”
Raon, patates çuvalını kayıtsızca tutan Cale’e yaklaştı ve konuşmaya devam ederken onu sıkıca Cale’in kollarına koydu.
“Son derece büyük bir uzaysal boyut! İnsan, sadece bana güven!”
Cale çuvalı sıkıp sakince karşılık verdi.
“Sana güveniyorum.”
Gerçekten bunu kastetmişti.
Ortalama dokuz yaşındaki çocuklar harika ve güçlüydü.
“Hehe.”
Raon daireler çizerken heyecanlı görünüyordu. Yıkım Ateşinin sesini de duyabiliyordu.
– Kıymetli patates çuvalı… Kıymetli kötü adamlar uzakta……para… Kıymetli, ender ve hepsinden güzeli, parayı çöpe atmaktır…
Yıkım Ateşi tamamen delirmişti. Bu, Cale’in dürüst düşüncesiydi.
O anda oldu.
“Cale-nim.”
“…Choi Han.”
Cale, Choi Han’dan da bir eşya aldı.
Üzerinde kırmızı bir yıldız olan cübbenin yanı sıra siyah bir maske de vardı. Choi Han, eski püskü ‘Gerçek Arm’ üniformasını giymek için kendisi istekli davranmıştı.
‘…Choi Han, bundan aslında hoşlanıyorsun, değil mi?’
Cale’in sormak istediği buydu, ancak Choi Han ciddi görünüyordu. Barış ve adalet için harekete geçmeye hazır birine benziyordu. Cale, cübbeyi kendine geçirirken bir kez daha Choi Han’ın gerçekten iyi bir insan olduğunu düşündü.
Choi Han üçüncü katın penceresini açtı ve konuşmaya başladı.
“Cale-nim, size oraya kadar eşlik edeceğim. Sadece ileriye doğru gideceğiz.”
Cale şaşkına dönmüştü. Hepsi hanın penceresinden gizlice kaçamayacak kadar heyecanlıydı. Ancak Cale kendinden emin bir şekilde karşılık verdi.
“Elbette, ileriye doğru gitmek en havalısı.”
Cale emri verdi.
“Önce Paralı Askerler Loncasına gideceğiz.”
Leeb-An şehrindeki Arm ve Paralı Askerler Loncası bu geceden sonra birbirlerinin çetin düşmanları olacaktı.
Yeraltı dünyasında ayakları olan o kötü piçler birbirleriyle savaşacaktı. Cale gülmeden edemedi.
“Kötü adam gibi gülümsüyorsun.”
On’un yorumunu görmezden geldi.
Bu beklenmedik para akışı, şimdiden gözlerinin önünde uçuşuyordu.
———-
Kafanızda kıtanın haritası netleşsin diye buyrun haritanın linki burada : https://trash-of-the-counts-family.fandom.com/wiki/Western_Continent
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir eheh (=w=)