Ama hemen gidemezdi.
“Neden bu kadar erken ayrılmaya çalışıyorsunuz?”
Parlak bir gülümsemeye sahip bir kişi Cale’e yaklaştı.
Antonio Gyerre araca doğru geliyordu. Cale, onun yaklaşmasını izlerken kaşlarını çatmaya başladı.
‘Anlaşmıyorlar mı?’
Billos, yüz ifadelerinden iki soylunun anlaşamadıklarını düşündü.
Her biri farklı prenslerin yakın sırdaşlarıydı. Ayrıca Cale, Gyerre bölgesindeki insan kaçakçılığını ortaya çıkararak bölgede kaosa neden olmuş, böylece Gyerre hanesini veliaht ve güneybatı bölgesindeki diğer soyluların baskısı ile karşı karşıya bırakmıştı.
‘…Bu garip.’
Billos, düşünce sürecinde tuhaf bir şey buldu.
‘Neden sadece güneybatı için baskı?’
Kuzeybatı ve kuzeydoğu bölgeleri sessizdi. Veliaht prensin öfkeyle bizzat bir soruşturma ekibi göndermesinden sonra, merkez bölge şu anda sıkı bir inceleme altındaydı.
Diğer bölgeler neden bu kadar sessizdi?
‘…Anlıyorum.’
Cevabı çok geçmeden anladı.
Kuzeydoğu bölgesinde Dük veya Markiz yoktu. Bu yüzden bir ‘lider’ de yoktu.
Bununla birlikte, kuzeydoğu bölgesindeki tüm soylular, Kont Henituse’nin eylemleri hakkında ne düşüneceği konusunda temkinliydi.
Öte yandan, Marki Stan’in hanesi kuzeybatı bölgesinin tam kontrolünü elinde tutuyordu ve Stan hanesinin reisi Taylor Stan, veliaht prensin adamlarından biriydi.
Billos, kuzeybatı bölgesinin yeraltı dünyasının kontrolünü ele geçiren amcası Odeus’un geçmişte kendisine söylediklerini hatırladı.
Odeus, Billos Mogoru İmparatorluğu ve Paerun Krallığında gizli konutlar yaratmaya çalışırken Billos’a mutlu bir şekilde kendi evine erişim izni verirken bunu gelişigüzel bir şekilde söylemişti.
‘Tabii ki genç efendi Cale ile ilgili bir şey varsa bunu yapmam gerekiyor. Kuzeybatı bölgesinde hayatta kalmamın tek yolu bu.’
Geçmişte pek dikkat etmediği sözler bir anda aklına geldi.
Billos, Cale ile birçok kez çalışmıştı, ancak Cale’in yaptığı her şeyi bilmiyordu ve Cale’in tüm bağlantılarını da bilmiyordu.
‘…Daha önce hiç hakkında fazla bir şey bilmeden biriyle çalıştım mı?’
Billos bu düşünceden sonra sırtında bir ürperti hissetti. O anda oldu.
Yaklaşan Antonio Gyerre’e bakarken Cale’in sessizce mırıldandığını duydu.
“…Çok rahatsız edici.”
Gerçekten sinirlenmiş gibiydi.
Bunu duyduktan sonra Billos’un ifadesi biraz değişti. Bu, düşmanınızla karşılaşıp korkunç bir duruma düşünce hissedeceğiniz türden bir sıkıntı değildi. Daha çok biri sizi uyandırdığında hissettiğiniz bir sıkıntı gibiydi.
Antonio’nun eylemleri Billos’un beklediğinden de farklıydı.
Cale ve Antonio. İkisi anlaşamıyorlar.
Billos’un düşündüğü buydu. Ancak önündeki manzara beklediğinden biraz farklıydı.
“Genç efendi Cale, gitmeden önce bir şeyleri kontrol etmeniz gerekmez mi?”
Cale, görgü kurallarına uymak için araçtan indi ve Antonio’nun önünde durdu.
“Gyerre ailesi işin içinde olduğu için her şeyin düzgün yapıldığından eminim. Hal böyleyken, kontrol etmem için bir sebep var mı?”
“…Anlıyorum. Aileme güveniyorsunuz.”
Antonio, Cale’in her şeyi gerektiği gibi halletmekte onun ailesine güvendiğini duyduktan sonra garip bir his ile doldu. O sırada arkasından bir ses duydu.
“Bir süreliğine kapıları kapatmayı planlıyoruz.”
Antonio arkasını döndü. Orada bulunan herkes aynı anda saygıyla eğildi. Cale de eğildi.
Sonata Gyerre. Mevcut Düşes, Cale’e yaklaştı.
Cale yaklaşırken az önce söylediklerini düşünüyordu.
‘Bir süreliğine kapıları kapatmayı planlıyoruz.’
Veliaht prens ve Düşes Gyerre, kölelerin imparatorluktan gelen bir tüccar loncası tarafından satın alındığı gerçeğini saklamaya karar vermişlerdi. O tüccar loncasını yakalar yakalamaz her şey yayılacaktı ama yine de şu anda haberin yayılmasını engellemeye çalışıyorlardı.
Toplam üç kez.
Chryshi hanesi bu tüccar loncasına kaç kez köle satmıştı. Bu işlemlerin zaman çerçevesi, Alberu’nun gelecekteki kral olarak konumunu sağlamlaştırmasıyla aynı zamana denk gelmişti.
Gyerre hane halkının desteklediği prens değil de onun yerine Alberu’nun güç kazanmasıyla, Baron Chryshi para yoluyla güç kazanmanın en iyisi olacağına karar vermişti.
Alberu, duygularını Cale’e göstermese de tüm bunları öğrendikten sonra çok sinirlenmişti.
Şu anda krallıkta başka köle ticareti olup olmadığını gizlice araştırıyordu. Bu yüzden İmparatorluğun tüccar loncası hakkındaki bilgileri saklamaya karar vermişti.
Ancak bu, Gyerre hane halkının, krallık vatandaşlarının köle olarak satıldığı noktaya gelene kadar sınırla ilgilenmedikleri gerçeğini silmedi.
Düşes Sonata Gyerre, veliaht prens ile bir anlaşma yaptıktan sonra kararını vermişti. İlk kez torunundan başka birine bundan bahsediyordu.
Kapıları kapatmak.
Cale’in şartı buydu. Kapı bekçisi olarak kapıları sıkıca kilitlemekten daha fazla görevleri vardı.
Düşes Gyerre diğer kısmı da paylaştı.
“Gyerre hanesi ayrıca tüm uluslararası faaliyetleri geçici olarak durduracak ve tüm aile üyelerimizi ve çalışan hanelerimizi geri çağıracak.”
Tüm uluslararası faaliyetleri durdurmak.
Aileleri geri çağırmak.
Bu sözler Billos ve diğerlerinin ifadesini sertleştirdi.
Düşesin ne demek istediğini anlamışlardı.
Her ne kadar ‘uluslararası faaliyetler’ olarak adlandırsa da, sözde ‘uluslararası faaliyetler’ daha fazla güç kazanmayı içeriyordu. Bunun sorumluları, merkez bölge siyasetine karışan aile üyeleriydi.
Düşes bu faaliyetlere ara vereceklerini duyuruyordu.
Bu hemen hemen Gyerre hanesinin orta bölgede ellerinde tuttukları herhangi bir gücü bıracakları anlamına geliyordu. ‘Geçici olarak’ kelimesini eklemesine rağmen, yine de önemli bir şeydi.
Bir köle ticareti.
Bu büyük bir günahtı. Ancak, Düşesin kendi ailesine bu kadar sert tepki vermesi için yeterince büyük değildi. Köle ticareti, bir çalışan hane halkının eylemlerinden kaynaklandığından, bunu bilmiyormuş gibi davranması gerekiyordu.
Biraz sorumluluk almalıydı tabi ama bu dünyanın acımasız doğası böyleydi.
‘Ama neden?’
İnsanların geri kalanının kafası karışmıştı ama Düşes Sonata, Antonio ve hatta Cale bile sakindi. Ancak Düşes Sonata’nın sonraki sözlerinden daha büyük bir şok geldi.
“Ayrıca yıl sonuna kadar Dük unvanını Antonio’ya geçirmeyi planlıyorum.”
“Büyükanne!”
Antonio şok içinde Düşes Sonata’ya seslendi, ama o sakindi. Hayır, gözlerinde soğuk bir bakış vardı.
‘Bu benim hatamdı.’
İmparatorluğun tüccar loncasının kimliği ortaya çıktığında Gyerre hanesi bir kez daha sarsılacaktı. Sorumluluk almayı ve istifa etmeyi seçmesi, gelecekte oluşacak dedikodu miktarını azaltacaktı.
Ayrıca, Baron Chryshi’nin unvanından feragat etmesini ve ailesini cezalandırmayı, böylece Chryshi soyundan gelenlerin bir daha dünyaya yüzünü göstermemesini sağlamayı planlıyordu.
Ama hala endişeliydi.
Endişeliydi çünkü krallığın kapılarındaki bu boşluğu fark etmemişti.
Ellerindeki gücü korumanın hayatta kalmanın yolu olduğunu düşünmüştü, ancak yanılıyordu.
Onlar iktidar için savaşırken evin kapıları yıkılmıştı. Bu kabul edilemezdi.
Torunu Antonio’ya baktı.
Torununa hep şunu söylerdi.
‘Soyluların hepsi açgözlü insanlardır. Hayatta kalmak istiyorsan kılıcını nasıl kullanacağını bilmelisin. Herhangi bir açık gösteremezsin. Her zaman onlar hakkında bir yargıda bulunmalı ve bu yargıları kendi lehine kullanmalısın.’
Kulağa sert gelebilirdi ama torunu ona hiç bu konuda karşı çıkmamıştı. Her zaman düzgün ve otoriter bir soylunun tavrını sergilerdi.
Ancak, torununun gerçekte nasıl hissettiğini fark etmişti.
Nitelikli olmasına rağmen, torunu asil unvanı için çok yüksek bir gurura sahipti.
‘Reis-nim, kapıları kilitlememiz gerektiğine inanıyorum.’
Güçlerini bırakıp iç işlerini düzeltmeye odaklanmalarını öneren ilk kişi Antonio olmuştu.
Bu, unvanı torununa devretmenin ve güneybatı bölgesi için güvenilir bir kapı bekçisi olmasında onu desteklemenin zamanının geldiğini anlamasını sağlamıştı.
“…Büyükanne.”
Torununun ona bir kez daha seslendiğini duyunca onu azarladı.
“Şu anda reis olarak konuşuyorum. Uygun başlığı kullandığından emin ol.”
“…Evet, reis-nim.”
Antonio, onun kararını katı düşüncelerine dayanarak verdiğini fark etti. Sonata böyle davrandığında fikrini asla değiştirmezdi.
Bu nedenle, büyükannesinin Cale’e yaklaşmasını sessizce izledi. Büyükannesinin bu olay için kendini suçladığını bildiği için acı çekiyordu.
Ancak, Cale’e söylediklerini duyduktan sonra nefesi kesildi. Çünkü Düşesin hâlâ güçlü olduğunu anlamıştı.
“Bu evdeki en iyi içicinin kim olduğunu biliyor musunuz?”
Cale endişelendi.
Kapıları kilitlemelerini beklemişti, ancak Düşes kişisel olarak inzivaya çekildiklerini ve Düşes pozisyonundan ayrılacağını ve unvanı torununa devrettiğini duyurmuştu.
Ve neden birdenbire içmekten bahsediyordu?
Cale cevabı bilmiyordu ve öylesine cevap verdi.
“…Emin değilim.”
Sonata’nın kırışmış yüzü gülümsemeye başladı.
“Benim.”
“…Affedersiniz?”
“Ben en iyi içiciyim. Bir dahaki sefere birlikte içelim.”
Billos onun ifadesine hayran kaldı.
Düşes Sonata, resmi ortamlarda çok fazla kişiyle dışarıda görüşmemesiyle biliniyordu. Çünkü pek çok kişiye güvenemezdi. Böyle bir kişi, gücü ve nüfuzu olmayan biriyle yemek paylaşmaktan bahsediyordu.
‘Genç efendi-nim bu sefer ne yaptı?!’
Düşman olmaları gereken Düşes Gyerre ve Cale, birbirleriyle çok arkadaş canlısı görünüyorlardı. Billos, Cale’e saygıyla bakarken, Cale işlerin gidişatından hoşlanmadı.
‘Düşes neden böyle davranıyor?’
Cale, Gyerre’lerden hiçbiriyle yemek paylaşmak istemiyordu.
Cale, Düşes’e yanıt vermeden önce saygılı ve nazik bir gülümseme takındı.
“Kaderimizde tekrar karşılaşmak varsa size harika bir alkol getireceğim.”
Kaderde tekrar karşılaşmak.
Bu, sebepsiz yere gelemeyeceği anlamına geliyordu.
Düşes Sonata, Cale’in onunla arkadaşlık kurmak için balıklama atlamamasına şaşırmıştı.
‘Kesinlikle ortalama bir serseri değil.’
Veliaht prens, kapıları açma zamanının geldiğini haber vermesi için birini göndereceğini söylemişti. Bu kişinin Cale Henituse olacağından emindi.
“Evet. Bir dahaki sefere buluşalım.”
Bir dahaki sefere derken yaşlı kadının gözleri parladı, Cale onun bakışlarından kaçınıp ona doğru saygıyla eğildi.
‘Bir dahaki sefer olmayacak.’
Cale’in böyle bir niyeti yoktu.
Antonio gülümsemeye başlamadan önce Cale ve büyükannesine baktı. Büyükannesinin de Cale Henituse’u ‘gerçek bir asil’ olarak kabul ettiğini fark etti.
“O zaman ben şimdi yola çıkıyorum.”
Cale, vagona geri dönmeye çalışmadan önce Düşese veda etti. Sonra bir şey hatırlamış gibi geri dönüp sordu.
“Düşes-nim, herkes güvende mi?”
Cale kimden bahsettiğini açıklamasa da Sonata hemen anladı.
“Evet, güvendeler. Şu anda daha sağlıklı hale geliyorlar.”
Cale, kaçırılan vatandaşlardan bahsediyordu.
“Bunu duyduğuma sevindim.”
Sonata, Cale’in dudaklarının kenarının seğirdiğini gördü ve bunun Cale’in gerçek gülümsemesi olduğunu anladı.
‘O iyi bir çocuk.’
Beklediğinden daha iyiydi.
Son seferinde sohbet ettiği veliaht prens de aynı zamanda iyi bir çocuktu.
Şimdi gücü bırakacaksa, bir dahaki sefer için güç arayışına hazırlanması gerektiğini düşünüyordu.
‘Veliaht prens ve Cale ile tüm iletişimi Antonio’ya bırakmalıyım.’
Sonata’nın Cale’e bakışı derinleşti ama Cale, onu tutmaya çalışmadığı için rahatlayarak içini çekti.
Sonunda Gyerre bölgesinden ayrılmadan önce son bir kez daha veda etmeyi tamamlamıştı.
Cale ile birlikte araçta olan Billos, Cale’in sadece servet kazanmaktan çok daha fazla şeyde yetenekli olduğunu anlayabildi.
Bu yüzden Caro Krallığına yaptığı bu gezi için beklentilerle doldu.
O anda Cale’in aracın içinde yattığını görebiliyordu.
“Ha, çok yorucu.”
Cale kaşlarını çattı ve her şeyi sinir bozucu buluyor gibiydi.
“Meeeeeov.”
Gümüş kedi yavrusu bir yastığı ısırdı ve Cale’in başının yanına sürükledi. Cale, yastığı başının altına aldı ve koltuğa uzandı.
Billos şaşkınlıkla gözlerini kırpıştırdı.
Genç efendi Cale gerçekten anlaşılmaz bir insandı.
“Uyumaya çalışacağım. Benimle konuşma.”
Billos, Cale’in emrine başını salladı ve ağzını kapalı tuttu.
‘Kim onu böyle görüp ona Gümüş Kalkanlı Genç Efendi derdi ki?’
Gyerre bölgesinde ve güneybatı bölgesinde adil bir soylu olarak tanınmaya başlayan Cale’i düşündü ve bu aşırı tembel genç efendiyi görmezden gelmeyi seçti.
* * *
“Merhaba genç efendi-nim. Görüşmeyeli bir süre olmuştu.”
GPS benzeri ses siyah cübbeden çıktı.
“Evet. Uzun zamandır görüşemedik.”
Cale gelişigüzel bir şekilde elini salladı ve Mary’nin selamını aldı. Daha sonra Kara büyücü Mary onlara katılmak için araca bindi.
Caro Krallığının güney bölgesi.
Sadece müzayedeler için var olan bu Vegas Şehri, en büyük müzayede evine sahip olmasıyla biliniyordu.
“Genç efendi Cale, uzun zamandır görüşmüyoruz!”
Alberu’nun halası Kara Elf Tasha, Mary’den sonra arabaya bindi.
Billos artık vagonda değildi. Vegas Şehrine varır varmaz Flynn Tüccar Loncasının Vegas şubesine gitmek için arabadan inmişti.
Tasha boş bir koltuğa oturdu ve garip bir gülümseme takındı.
“Mm, Vegas Şehri ne kadar muhteşem bir yer değil mi?”
“Bende öyle düşünüyorum.”
Rastgele yanıt veren Cale’in aksine Tasha, vagonun bir köşesine bakarken garip bir ifadeye sahipti.
Vegas Şehri şu anda Şubat ayında müzayede sezonunun başlangıcını kutlamak için dekore edilmişti. Zaten muhteşem olan şehir, birçok kırmızı ve mavi ışıkla süslenmişti ve bu da onu son derece güzel gösteriyordu.
Ozanlar, oyunlar, müzayedeler ve kumar vardı. Her türlü zevkle dolu bir şehirdi.
Tasha, Cale’in bu şehre bakarken sakin olmasını bekliyordu ama diğerlerinin tepkisi onun beklentilerinin dışındaydı.
“Vay! O parlayan heykeli istiyorum! ”
“Şapka çok güzel!”
“O pelerinle dolaşsaydım çok havalı görünürdüm!”
Kara Ejderha ve iki yavru kedi, vagonun penceresinden dışarı bakarken çıldırıyordu. Her biri kumbaralarını tutuyordu.
Çocukların hepsi kumbaralarına dokunarak ‘İstiyorum’ diyorlardı.
Raon’un başı Cale, Tasha ve Mary’ye döndü. Kara Ejderha Cale ile konuşmaya başlayınca Tasha irkildi.
“İnsan! Kumbaramda çok param var! Satın almak istediğim her şeyi alacağım!”
Vegas Şehri ve onun parlak ve harika şeyleri, altı yaşındaki Raon’un kalbini ele geçirmişti. On ve Hong da aynıydı.
Kediler Raon’u takip edip Cale’e baktı. Cale izin verirse, dışarı çıkıp Yüzbaşı Yardımcısı Hilsman ile bir şeyler satın almaya hazır görünüyorlardı.
Kara Elf Tasha, Cale’in cevabını duyduktan sonra gözleri fal taşı gibi açılmadan önce boş bir ifadeyle onlara baktı.
“Onları sizin için ben satın alırım.”
Arabayı bir an sessizlik doldurdu.
“N, ne dedin?”
Raon kekelemekten kendini alamadı.
Ancak Cale gelişigüzel bir şekilde kendini tekrar etti.
“Size istediğiniz her şeyi alacağım. Ne isterseniz alın.”
Çocukların istediği şeyler ne kadar pahalı olabilirdi ki?
“Ben, bu gerçekten uygun mu?”
“Ben, ben bir sürü şey alacağım!”
“…Garip davranıyorsun!”
Üç çocuğun zihni karmakarışık görünüyordu ama yine de yavaş yavaş Cale’in etrafını sarmışlardı. Tasha, Mary’nin mekanik sesini duyana kadar boş bir ifadeyle orada oturmaya devam etti.
“Genç efendi-nim, gerçekten sıcak ve kibar bir insansınız.”
Tasha başını sallayarak onayladı ama bunu yaparken biraz garip hissetti.
“İnsan, sen en iyisisin! Bizim insanımız en iyisidir!”
“Ayrıca harçlığınızı da artıracağım. Şimdi günlük 20 gümüş sikke alacaksınız.”
“E, y, seni cömert insan!”
Raon ona iltifat etmeye başladı ama Cale umursamaz bir şekilde bunu görmezden geldi.
Çocuklar gerçekten de ne kadar çok şey isteyebilirdi ki?
Milyarlarca galon kazanmak üzereydi.
Cale’in sihirli çantasının içinde kırmızı bir kolye ve siyah bir mücevher vardı.
“Genç efendi-nim, önce hana mı gidiyoruz?”
Tasha, bakışlarını Cale’e çevirmeden önce heyecanlı çocuklara sıcak bir bakış attı. Cale, bu sıcak bakışa açıkça karşılık verdi.
“Evet. Sonra hafif bir yürüyüşe çıkacağım.”
“Bir yürüyüş?”
“Evet.”
“Nereye?”
“Kumarhane. ”
“…Affedersiniz?”
Altın bir ağaç şeklindeki büyük bina.
Kıtadaki en büyük yasal kumarhaneydi.
VIP müzayedesi, o kumarhanenin en üst katında yılda dört kez yapılırdı.
Cale’in küçük amacı, onunla orada buluşacak olan iki kişiye son derece pahalı bir fiyata eşya satmaktı.