Cale yumruğunu sıktı.
Avucundaki elektriği hissedebiliyordu.
“İnsan, neden ateşli yıldırım kullanmaya çalışıyorsun? Senin için ne varsa ben yok edeceğim! Söyle bana!”
“Ben kullanmıyorum.”
Cale, Raon’un yüzünü hafifçe itti ve yürümeye başladı. Ayakkabılarının altındaki hafif kaygan buzu hissedebiliyordu.
Aynı zamanda broştan gelen mavi ışığı takip eden ılık bir esinti yüzüne değdi.
“Bir şey mi oldu?”
Cale, acilen yanına gelen Choi Han’a elini salladı.
“Pek sayılmaz.”
“Bu iyi.”
Choi Han, Cale’i takip etmeden önce karşılık verdi.
“Çok mu uzağa yürüyeceğiz?”
Cale, Paseton’un temkinli sorusuna yanıt verdi.
“Sadece biraz yürümemiz gerektiğini söylemişlerdi.”
Eruhaben ona girişin gölden biraz uzakta olduğunu söylemişti.
Rosalyn merakla yola baktı. Şeffaf patikanın dışında kar fırtınasının hâlâ devam ettiğini görebiliyordu. Tabii Hong, yolun dışındaki kar fırtınasına bakarken yutkunuyordu.
“Genç efendi Cale. Broşu kullandığınız anda bunun gibi güvenli bir yolun ortaya çıkması ilginç. Sanırım Hayat Ağacı sinyali hemen hissetti.”
Rosalyn çok heyecanlı olduğu için Cale’in yüzünü göremedi. Cale onun sözlerine eşlik etti.
“Emin değilim ama öyle görünüyor.”
Bu tepki Choi Han’ın irkilmesine neden oldu.
Ancak Cale, Eruhaben’in ona söylediklerini düşünürken buna hiç dikkat etmedi.
‘Bu broş, Hayat Ağacına benim gönderdiğim birileri olduğunuzu bildirecek, bu yüzden önünüze zehirlenmenizi önlemek için biraz düzgün bir yol çıkacaktır.’
Eruhaben kesinlikle sadece düzgün bir yol olacağından bahsetmişti. Ancak, bu yol ‘düzgün’ olmaktan çok daha iyiydi.
‘İçimde kötü bir his var.’
Cale’in içinde kötü bir his vardı ama korkmuyordu.
Bunun nedeni, Süper Kayanın tehlike yaklaştığında yaptığı olağan açıklamanın bugün, şu an, gerçekleşmiyor olmasıydı.
Aslında, Süper Kaya bunun yerine yok etmeyi planlayıp planlamadığını sormuştu. Hatta sorduğunda sesi çok endişeli geliyordu.
Cale avucuna baktı.
Yıkım Ateşi hâlâ avucunun içinde çatırdamaktaydı. Cale, gücü vücuduna geri göndermedi.
‘Gerçekten Hayat Ağacını yakmaya mı çalıştı?’
Cale, para konusunda aşırı derecede açgözlü olan eski gücün sahibini hatırladı. Ayrıca, onlar için bu güvenli yolu cömertçe yaratan Hayat Ağacını da düşündü.
‘Belki bu-‘
Cale sırıtmaya başladı.
O anda Cale’e bakan Archie konuşmaya başladı.
“Genç efendi-nim, daha önce Elflerle tanıştınız mı?”
“Tanıştım.”
“Öyleyse nasıl olduklarını biliyor olmalısınız genç efendi-nim.”
Archie’nin ifadesi ciddileşti.
“Neden?”
“Bu gölün Elfleri, daha önce tanıştığınız diğer Elflerden daha beterler.”
‘Daha beter?’
Cale, Shickler’ın buradaki Elflerin “kaba ve kibirli” olduğunu söylediğini hatırladı. Archie, Cale’in dikkatini çektiğini gördükten sonra konuşmaya devam etti.
“Onlarla birkaç kez karşılaştık çünkü onlar Balina kabilesine en yakın Elf Köyü ve her birimiz diğer tarafın ihtiyaç duyduğu eşyalara sahibiz.”
“Ve?”
Archie bir iç çekti.
“Kendilerini seçilmiş Elfler sanıyorlar.”
Cale, aklından hızla geçen bir düşünceyi paylaştı.
“Hayat Ağacı tarafından seçildiklerini mi sanıyorlar?”
“Onun gibi bir şey.”
Eklemeden önce Archie burnundan soludu.
“Bu Elfler son derece kibirliler çünkü Hayat Ağacını ve bir Ejderhayı oldukça sık görebilen tek Elfler onlar.”
Paseton da yavaşça yorum yaptı.
“Mm, kesinlikle diğer ırkları görmezden gelme ve onlara tepeden bakma alışkanlıklarına sahipler. Muhtemelen burası diğer Elf Köylerinden daha kötüsü. Gerçi bir Ejderha-nim’in emriyle gidiyoruz ama, mm.”
Paseton cümlesini tamamlayamadı.
“Ama?”
Archie, Cale’in ısrarına karşılık verdi.
“Ama muhtemelen insan olduğunuz için sizi görmezden geleceklerdir. Biz Balinaları güçlü bedenleri olan aptallar olarak görüyorlar.”
Archie kızgın görünüyordu.
Balina Kralı Shickler ona Hayat Ağacı yüzünden onları rahat bırakmasını söylemeseydi kuyruğuyla onları kırbaçlayacaktı.
Paseton ise ciddi bir ifade takınmayı seçmiş gibiydi.
‘…Kaptan Archie de oldukça kötü.’
Paseton, Archie’nin geçmişte kabalığa daha da kabalıkla tepki verdiğini görmüştü.
Cale o sırada iki Balinaya bir soru sordu.
“Elflerin Ejderhalar hakkında ne düşündüğünü bilmiyor musunuz?”
“Biliyoruz. Görünüşe göre onlara saygı duyuyorlar.”
“Elflerin bir Ejderha ile karşılaşmasını hiç gördünüz mü?”
“Hayır ben görmedim.”
Archie, Raon’a bakarken yanıtladı. Sonra dikkatli bir şekilde ekledi.
“Sanırım bu sefer kıt egolarını biraz daha indirebilirler çünkü Raon-nim bu sefer bizimle.”
“Gerçekten böyle olacağını mı düşünüyorsun?”
“Affedersiniz?”
Cale, iki Balinaya ciddi bir ifadeyle baktı ve onların irkilmelerine yol açtı.
Bu sadece altı yaşında bir Ejderha olsa bile, eski bir Ejderhadan mesaj iletmek için gelen bir kişi de onunla olduğu halde, Elfler yine de onlara kaba davranır mıydı?
Ancak iki Balina, bu kibirli heriflerin bunu yapabileceğini düşünmeden edemedi. Cale o anda ciddi bir ifadeyle cevap verdi.
“Ağlayacaklar.”
“…Affedersiniz? Kim ağlayacak?”
Cale, kafası karışan Archie’nin sorusunu ciddi bir şekilde yanıtladı.
“Elfler.”
“…Affedersiniz?”
“Raon’u gördüklerinde duygulanıp ağlayabilirler.”
‘Elflerin Ejderhalara saygı duyduğunu mu sanıyorlar? Keşke sadece o seviyede olsaydı.’
Archie ve Paseton, Raon’a baktılar. Raon göğsünü şişirdi ve kendinden emin bir şekilde konuşmaya başlarken kanatlarını iyice açtı.
“Ben harika ve popüler biriyim!”
Raon hâlâ beyaz bir kürk manto giyiyordu. Bu onu hiç de görkemli göstermiyordu.
Ancak iki Balina, Cale’in grubunun tamamı kendinden emin göründüğü için bunu kabul etmeyi seçti.
Cale, kafası karışmış Balinalardan uzaklaştı ve mavi ışığı takip etmeye devam etti.
‘Cale Henituse. Hayat Ağacının etrafındaki savunma büyüsünü güçlendirmemiz gerekiyor. Küçük çocuk ve Rosalyn bunun icabına bakabilecek seviyedeler.’
‘Ayrıca, bu mesajı Hayat Ağacına ilet.’
Eruhaben, Cale’i Kuzeye gitmeden önce bunları söylemek için gizlice odasına çağırmıştı.
‘Küçük çocuğa söyleme.’
Eruhaben’in Cale’in iletmek istediği mesaj buydu.
‘İki yıldan az ömrüm kaldı. Hayat Ağacı, umarım meyveni kendi yerime gönderdiğim Ejderhaya verebilirsin. Böylece o çocuk bildiğim her şeyi öğrenmiş olurdu.’
Eruhaben eklerken güldü.
‘Cale Henituse. Bu sadece senin bilmen gereken bir şey.’
Cale, gülen kadim Ejderhaya normal bir şekilde karşılık verdi.
‘Evet efendim. Başka kimseye söylemeyeceğim.’
‘Evet. Böyle cevap vereceğini biliyordum.’
Cale, Eruhaben’in yüzündeki memnun ifadeyi gördükten sonra kadim Ejderhanın ömrünü uzatmanın bir yolu olup olmadığını daha da fazla düşünmeye başladı.
Eruhaben hasta değildi, onun yerine yaşlılığından dolayı doğal olarak ölümle karşı karşıyaydı.
‘Ama Eruhaben-nim.’
‘Ne oldu?’
‘Ölümü hoş mu karşılıyorsunuz?’
‘…Dünyada ölümü hoş karşılayacak biri var mı? Hasta olmak ve ölmek istemiyoruz. Bence hem Ejderhalar hem de insanlar için durum böyle olmalı.’
Kadim Ejderha gelişigüzel karşılık verdi ama Cale onun yaşama arzusunu hissedebiliyordu.
Cale onu gözlemledi ve düşünmeye devam etti.
‘Kesinlikle bir yolu olmalı.’
Ölümsüzlük doğa kanunları nedeniyle imkânsızdı, ancak Cale yine de, yaşlanmanızı yavaşlatan eski bir güç olması gerektiğini hissetti.
Cale, yürümeyi bırakana kadar okuduğu eski güçleri düşünmeye devam etti.
“Burada!”
Cale, Raon’un heyecanlı haykırışını duyduktan sonra aşağı baktı.
Svooooooş-
Kar fırtınasının ortasında büyük bir delik görebiliyordu.
“İnsan, Goldie dede, Hayat Ağacının aşağıda olacağını söyledi!”
“Evet. Raon, şimdilik görünmez ol.”
“Ben mi? Tamam!”
Cale, Raon’un görünmez olduktan sonra sırtına yapıştığını hissetti ve Archie ve Choi Han’a doğru konuşmaya başladı.
“Archie, önce sen iniyorsun çünkü Elflerle daha önce tanıştın. Choi Han, en son sen gel.”
“Anladım.”
Choi Han, Archie kaşlarını çatarak deliğe bakarken hemen karşılık verdi.
Pat.
Cale, Archie’nin sırtını sıvazladı ve Archie sonsuz gibi görünen deliğe atlamadan önce içini çekti.
“Eğlenceli görünüyor!”
“Hemen atlamak istiyorum!”
Cale korkmuştu ama On ve Hong’un ile birlikte atlarken heyecanlı bakışlarına iç çekti.
Geçen sefer Kara Elflerin yeraltı şehrine gittiği zamana benziyordu, ancak bu daha dik bir kaydıraktı, bu yüzden geçen seferden daha hızlı olacaktı.
– Vay! İnsan, bu eğlenceli!
Cale’in sırtındaki Raon heyecanlıydı.
Cale bunu görmezden geldi ve yerçekiminin işini yapmasına izin verdi. Yakında tünelin ucundaki ışığı görebilecekti. Cale’in vücudu ışığa düştü.
‘Mm.’
Cale kaşlarını çatmaya başladı.
O zamanlar, Kara Elf şehrinde tüylerin üzerine düştüklerinde durum farklıydı. Az önce duyduğu sıçrama sesinden hoşlanmadı.
Cale suyla ıslanmış evleri görebiliyordu.
“Haaaaa.”
Kürk mantosu tamamen ıslaktı. Cale ayağa kalkarken kaşlarını çatmaya devam etti.
“Ahem, hem.”
Cale, ona tuhaf ifadelerle bakan güzel Elflerin orada dikildiğini görebiliyordu. İki muhafız ve onu karşılamaya gelmiş gibi görünen diğer üç Elf’i görebiliyordu. Öndeki orta yaşlı Elf, o sahte öksürükleri çıkaran kişiydi.
Cale, başını kaldırmadan önce bu Elf’e baktı.
– Bu çok şaşırtıcı!
Tıpkı Raon’un söylediği gibiydi.
Gölü görebiliyordu.
Hayat Ağacı ve Elf Köyü gölün altındaydı.
Suyun köye girmesini engelleyen şeffaf bir bariyer vardı. Bir ağaç dalı da görebiliyordu.
“Ahem, hem.”
Cale, o sahte öksürükleri çıkarmaya devam eden Elfi görmezden geldi ve arkasına baktı.
“Vay canına, bu eğlenceliydi!”
Orta yaşlı Elf’e doğru yürümeden önce On ve Hong ile grubun geri kalanını kontrol etti.
Archie, Elflerin yüzlerindeki ifadeyi gördükten sonra düşünmeden edemedi.
‘Hiç değişmediler.’
Archie, orta yaşlı Elfin Cale’e nasıl davranacağına karar vermekte zorlandığını düşünüyordu. Normalde insan Cale’e saygısız bir şekilde davranırlardı ama o aynı zamanda kadim Ejderha için bir haberci olarak gelen biriydi.
Paseton da endişeyle Cale’e bakıyordu.
“Ahem, bu-”
Orta yaşlı erkek Elf o anda konuşmaya başladı.
Köyde oldukça yüksek bir konuma sahip görünüyordu.
Cale bu yüzden bu tavrı anladı. Ayrıca bu orta yaşlı Elfin arkasındaki Elflerin neden sert ifadelerle orada durduklarını da anladı.
Orta yaşlı Elf, diğer Elflerin onun nasıl tepki verdiğini gördükten sonra kendilerini sakinleştirmeye çalıştığını görünce, sakin tavrını sürdürmesi gerektiği için heyecanını bastırmaya çalışıyordu.
Orta yaşlı Elf konuşmaya devam etti.
“Eruhaben-nim’in mesajını iletmek için gelen efendi-nim siz misiniz? Saygıdeğer Ejderha-nim de sizinle mi geldi?”
‘Hmm?’
Archie, orta yaşlı Elfin son derece saygılı tavrını gördükten sonra endişelendi. Daha sonra dikkatini bu Elfe odakladı.
Orta yaşlı Elfin omuzları titriyordu.
‘Neden böyle?’
Geçmişte birçok kez ticaret yaptığı bu kaba piç kurusu tuhaf davranıyordu.
Ardından Cale’in konuşmaya başladığını gördü.
“Raon.”
Cale sadece bir kelime söyledi.
“Tada! Ortaya çıktım!”
Raon görünmez olmayı bıraktı.
“Ohhhhhhhh!”
Archie bu bağırışı duyduktan sonra gergin bir şekilde başını geri çevirdi. Orta yaşlı Elf şaşkınlıkla göğsünü tutuyordu. Arkasındaki Elfler de aynı şekilde davranıyordu.
“… Ne?”
‘Elfler neden böyle davranıyor?’
Elflerin bir Ejderha ile karşılaşmasını hiç görmemiş olan Balinalar endişeye kapıldılar. Ancak Cale’in grubu sakindi çünkü buna Şifacı Pendrick sayesinde çoktan alışmışlardı.
“Ben büyük ve güçlü Raon Miru’yum!”
Elfler başlarını salladılar ve büyük bir sınava çalışıyorlarmış gibi Raon’un adını mırıldanmaya devam ettiler. Cale, diz çökmeye hazır görünen bir Elfi durdurdu ve ayağa kalkmasına yardım etti.
“Çok teşekkürler.”
Archie, Elfin Cale’e karşı minnettar gülümsemesini gördükten sonra kusmak istedi. Ancak Cale, bu cevabı beklediği için biraz gıcık olmuş durumdaydı.
“Nereye gitmem gerekiyor?”
“Ah, evet efendim.”
Orta yaşlı Elf konuşmaya devam ederken biraz terini sildi.
“Hayat Ağacıyla ilgilenen rahibe-nim ile görüşmeniz gerekiyor. Aslında sizi karşılamaya gelmesi gerekiyordu, ama Hayat Ağacı aniden onu çağırdığı için bunu yapamadı.”
“Öyle mi? O zaman hemen rahibe-nim’e gidelim.”
Cale bir an önce işleri halletmek ve şöminenin yanında uzanmak istedi.
“Evet efendim. Sizi hemen oraya götüreceğiz! Ha?”
Orta yaşlı Elf şok içinde durmadan önce köyün yönüne döndü. Cale’in de yüzünde şaşkın bir ifade vardı.
Küçük bir kız onlara doğru koşuyordu.
Arkasında birkaç Elf daha vardı.
“…Rahibe-nim?”
‘Rahibe mi?’
Cale, orta yaşlı Elfin yorumunu duyduktan sonra küçük kıza baktı.
‘Hmm?’
İkisi o an göz göze geldiler.
‘Bana mı bakıyor?’
Bir baş belası gibi görünen küçük Elfi ona doğru koşarken görünce Cale’in sırtı ürperdi.
‘Yüzü çok solgun değil mi?’
Küçük Elf tamamen taşlaşmış görünüyordu.
Genç rahibe, çok önemli bir görevi varmış gibi Cale’e doğru koştu. Orta yaşlı Elf, rahibe yaklaştığında hızla ona doğru eğildi.
“Rahibe-nim, neler oluyor?”
Rahibe, Cale’i işaret etmeden önce orta yaşlı Elf’e hiç dikkat etmedi bile.
“Kızıl saç!”
Cale irkildi.
Cale’in önünde yürürken genç rahibenin çilli yüzünde bir aciliyet ifadesi vardı.
Cale yavaşça geriye doğru bir adım attı.
Bu rahibe biraz tuhaf görünüyordu.
Ancak o anda Cale’in ilgisini çeken bir ses vardı.
Bu madeni paraların sesiydi.
Cale genç rahibeye baktı.
Rahibe başını kaldırdı ve elindeki çantayı Cale’e vermeye çalıştı.
Torbanın içinde birbirine çarpan bozuk paralardan gelen sesler var gibiydi.
Genç Elf konuşmaya başladı.
“Eski insan parası olabilir, ama lütfen alın! Görünüşe göre bunlar gümüş paralar!”
‘Hmm?’
“Burada burada! Şimdi!”
Rahibe çantayı Cale’e doğru itti ve Cale şimdilik kabul etti. Rahibe daha sonra elbisesinin geniş kollarını karıştırdı ve düz dikdörtgen bir eşya çıkardı.
“Altın da burada! Altın para yoktu!”
Genç Elf paniklemiş gibiydi.
“…Ne oluyor be?”
Cale şok oldu ve düşünmeden kabalaştı. Ancak genç rahibe bunu umursamadı bile.
Bir rahibe olarak geçirdiği on yılda, Hayat Ağacı ilk kez bu kadar korkmuştu. Rahibe altın külçesini Cale’e doğru kaldırdı ve konuşmaya başladı.
“Hayat Ağacı bana kızıl saçlı kişiye para vermemi söyledi! Size bir sürü madeni para vermemi söyledi!”
Madeni paralar.
Madeni para demeye devam etmesinin bir nedeni varmış gibi görünüyordu.
Cale sol elini açtı.
Yıkım Ateşi hala oradaydı.
Genç rahibe, Cale’in ona baktığını gördükten sonra acilen konuşmaya başladı.
“Lütfen alın! Aksi takdirde, Hayat Ağacı her şeyin yanacağını söyledi! Bir ateş denizi ortaya çıkacak!”
Cale düşünmeye başladı.
‘Yıkım Ateşinin sahibi tam olarak ne yaptı?’
Elf rahibesi endişeli görünüyordu.
“Paraları gerçekten sevdiğinizi ve bunun için çıldıracağınızı söyledi!”
‘O sadece açgözlü bir kahraman değil miydi?’
Cale bu olanlara inanamadı ama şimdilik Elf rahibesinin altınını kabul etti.