‘Güneşin Mahkûmu gerçekten var mı?’
Çılgın rahibe Cage’in yanıtı buydu. Şok olmuş gibiydi.
Bu, Cale’in bir şeyi fark etmesini sağladı.
‘Sıradan bir eşya değil.’
Jack, Cale’in ne düşündüğünü biliyormuş gibi konuşmaya başlamıştı.
‘Bu ilahi bir eşyadır.’
İlahi bir eşya.
Tanrı tarafından hediye edilen bir eşya.
Rüzgârın Sesi antik gücünün sahibi olan hırsız, ilahi bir eşyayla kaçarken ölmüştü.
İşte bu kadar değerliydiler. Gizli örgüt Arm’ın güçlü Mavi Kurt kabilesini öldürebilmesinin nedeni, onların ilahi bir eşyaya sahip olmalarıydı.
Bu yüzden Cale sorarken heyecanlandı.
‘Güneşin Mahkûmu nerede? Onu geri alacağım.’
Ancak Jack, acı bir ifadeyle başını salladı.
‘Bilmiyorum.’
Jack, ilahi öğelerin varlığını yalnızca papa tarafından bir aziz nasıl olunur öğretilirken duymuştu. Bunun ardından Papa, Jack’in ‘İlahi eşyalar var mı?’ şeklindeki sorularına şu cevap ile yanıt verdi, ‘İlahi eşyalar mı? Böyle bir şey yok.’
Jack’i sessizce dinleyen sahte Kutsal Bakire Hannah alay etti.
‘Papa var olmadığını söyledi ha. Bu kesinlikle bir yerde olduğu anlamına gelir. O açgözlü yaşlı adam muhtemelen onu güvenli bir yere saklamıştır.’
Jack o anda ilginç bir şey söyledi.
‘Ancak Papa, nerede olduğunu bilse bile ilahi eşyayı kullanamazdı.’
‘Nedenmiş?’
‘Papalar, yaklaşık 500 yıl önceki Papa’dan bu yana Güneş Tanrısı tarafından doğrudan atanmıyor. Geri kalanlar o zamandan beri kilise liderleri tarafından bir toplantıda seçildi.’
Hannah başka bir gülümseme takındı.
‘Kıçımın liderler toplantısı. Daha çok güce sahip olmak için yapılan çirkin bir mücadeleydi.’
Cale, Jack’e bir soru sormadan önce çılgın rahibe, Aziz ve sahte Kutsal Bakirenin sohbetini bir süre dinledi.
‘Güneşin Mahkûmu nasıl bir ilahi eşya?’
Cale, Jack’in cevabını duyduktan sonra bu gezi için bir hedef belirlemişti.
Şansını bulursa bunu çalmaya karar verdi.
‘Ama onu bulmanın gerçekten de bir yolu yok.’
Ne Aziz ne de Kutsal Bakire bunu bilmiyorken Cale’in konumu bilmesine imkân yoktu. Bu yüzden şansla ilgili kısmı eklemişti.
Cale, başını omzundaki ele çevirdi.
“Haydi içeriye girelim.”
Veliaht prensti.
Cale, Roan Krallığının soruşturma ekibinin geri kalanı ve İmparatorluğun yöneticileri, Alberu’ya yanıt verdi.
Cale, Choi Han, Eruhaben ve Yardımcı Yüzbaşı, kiliseye doğru ilerlerken Alberu’yu takip ettiler.
Kilisenin dışındaki meydanda patlama olduğuna dair hala izler vardı.
Kilisenin bir kısmı sihirli bomba tarafından yok edilmişti.
Olay yerinde barikat kurulmuştu ve çok sayıda insan barikatın hemen dışındaki meydanda toplanmıştı.
“Kiliseyi yok eden ve vatandaşlarımızı öldüren o korkunç ikizleri yakalayın!”
“Güneş Tanrısı Kilisesi dağıldı! Güç arayan bir kilise, artık bir kilise değildir!”
Birçok farklı ses duyulabiliyordu.
“Papa-nim’i öldüren şeytanları yakalayın ve öldürün!”
“İmparatorluğun Güneş Tanrısına ihtiyacı yok! İnsanları öldüren Güneş Tanrısı Kilisesi, yok ol!”
İmparatorluk, terör soruşturması sırasında Güneş Tanrısı Kilisesi hakkında keşfettiği birçok şeyi ifşa etmişti. Sonuç olarak, Kilise boştu çünkü rahipler ve Kilise ile ilişkisi olan diğer herkes şu anda soruşturma altındaydı.
‘İmparatorluk oldukça ilginç bir yer.’
Cale, İmparatorluğun kraliyet ailesinin bu insanların bunu kasıtlı olarak yapmasına izin verdiğini söyleyebilirdi. Bu insanlar arasında mutlaka veliaht tarafından kişiler de vardı.
Ancak Cale bunu umursamadı.
-İnsan, insan! Bir sürü hazine bulalım!
Cale, Raon’un sesine hafifçe başını salladı.
Daha sonra başını kaldırdı.
İmparatorluğun her yerinden görülebilen Simyacıların Çan Kulesini görebiliyordu.
Sanki güneşi bıçaklayacakmış gibi görünen uzun kuleyi görebiliyordu.
Buna karşılık Kilise sessizdi ve harap olmuştu.
‘Ah, çok heyecan verici.’
Sahte Kutsal Bakire Hannah şöyle söylemişti.
‘Arm’a gizli odayı anlattım. Sadece Papanın ve liderlerin bildiği bir yer. Kilisenin hazinelerinin çoğu orada bulunuyor.’
‘Ancak onlara gizli odanın içindeki gizli masadan bahsetmedim.’
‘Gerçek hazineye giden yol bu.’
Cale her zamankinden daha ciddiydi.
Hazineye giden yol. Odaklanmaya ihtiyacı vardı. Cale, Alberu ile olan şeyler hakkında zaten konuşmuştu.
‘Cale Henituse. Plana soruşturmanın son gününde devam edelim.’
‘Kutlama ertesi gün olduğu için mi?’
‘Evet. İmparatorluk hazırlıklarla meşgulken o işi halledeceğiz.’
‘Kulağa harika geliyor. O zaman sanırım o zamana kadar kendini işine adamış bir araştırmacı gibi davranmam gerekiyor.’
Cale’in konuşmayı hatırlamayı bitirirken takındığı ciddi ifadesi, İmparatorluğun soruşturma ekibi üyelerinin kaskatı kesilmesine neden oldu.
Cale, Kiliseye yavaşça girerken yıkık binalardan düşen bazı kayalara bastı.
“İstediğimiz gibi araştırmamıza izin var mı?”
İmparatorluğun soruşturmacısı Alberu’nun sorusuna hafifçe başını salladı.
“Evet efendim. Ancak, bize önceden gideceğiniz yer hakkında bilgi vermenizi ve her zaman yanınızda birimizin olmasını rica ediyoruz.”
“Hımm, öyle mi? Her neyse. İstediğin gibi yapacağız.”
Alberu’nun sinirlenmediğini gören yönetici rahat bir nefes aldı. Alberu soruşturma ekibini ikiye böldü ve bazı emirler verdi.
“Ben dâhil bu beş kişi merkez binayı araştıracak.”
Merkez bina. Doğu ek binası. Batı idari ofisleri. Alberu ekibi dağıttı ve Cale’e bakarken son binayı işaret etti.
“Genç efendi Cale Henituse, sen ve müfettiş Ben arka bahçeyi ve arkasında sivri uçlu kuleyi araştıracaksınız.”
Cale ve Ben göz teması kurdu.
Ben, Alberu’nun soruşturma yeteneklerine dayanarak müfettiş olarak adlandırılan sekreterlerinden biriydi. Doğal olarak, kılık değiştirmiş bir Kara Elf’ti.
Cale konuşmaya başladı.
“Üç şövalyem yanımda olduğu için başka korumaya ihtiyacım yok, majesteleri.”
Alberu bu bir sorun değilmiş gibi başını salladı.
“İstediğin gibi yap. Genç efendi Cale, Ben ve İmparatorluktan bir soruşturmacı. Üç şövalye üçünüz için iyi olur.”
Alberu, hepsinin harekete geçmesi emrini verdi.
Cale, Ben’i önüne aldı ve yavaşça bahçeye yöneldi.
‘Bahçede hiçbir şey yok.’
Sahte Kutsal Bakire Hannah, bahçede değerli hiçbir şey olmadığını söylemişti.
Cale, İmparatorluk soruşturmacısının bahçeye girer girmez garip bir şekilde gülümsediğini görebiliyordu.
“…Mm, oldukça çirkin değil mi?”
Soruşturmacı ezilen çiçekleri görebiliyordu. Ayrıca kan lekeleri vardı, bu da buranın bir bahçeden çok bir savaş alanına benzemesine sebep oluyordu. Soruşturmacı, onlara böyle korkunç bir manzara gösterdiği için garip bir şekilde gülümsemeden edemedi.
“Hiç de bile.”
Cale, soruşturmacıyla konuşmaya başladı.
“O korkunç anı düşünmek beni üzüyor.”
“Ah.”
Soruşturmacı, önündeki bu genç efendinin krallığını savunmak için kendini tehlikeye atan kişi olduğunu hatırladı. Kulağını asilzadenin sözlerine doğru yöneltti.
“Ölülerin ruhlarını ve geride bıraktıklarının kalplerini teselli etmek adına failleri bulabilmemiz için dua ediyorum.”
“…Bunlar çok dokunaklı sözler.”
Cale bahçede yürürken tam bir asil gibi davrandı. Bahçenin arkasındaki kuleyi görebiliyordu. Üstünde çok küçük bir pencere vardı.
Soruşturmacı, Cale’in bakışlarının kulede olduğunu fark edince konuşmaya başladı.
“Yüzlerce yıl önce Kilise kurulduğunda içinde bir sapkın olduğu söyleniyor. Güya sapkını kulenin tepesine kilitlemişler.”
Cale bunu Jack’ten de duymuştu.
“Yukarı çıkan bir merdiveni olan ve başka bir şey olmayan bir bina. Oldukça gereksiz bir bina. Birkaç yüz yıldır kullanılmıyor.”
Hannah’nın da söylediği buydu.
‘…Ama neler oluyor?’
Boom! Boom!
Kalbi çılgınca atıyordu.
Kuleye baktığı andan itibaren başlamıştı. Cale konuşmaya başlarken bakışlarını kuleden ayırmadı.
“Ben, ayrılalım ve araştıralım. Ben kuleye doğru gideceğim.”
“Evet efendim. Anladım.”
İmparatorluğun soruşturmacısı bahçenin girişine ilerledi ve konuşmaya başladı.
“Lütfen acele etmeyin. Ben tam burada olacağım.”
Bu onları izleyeceği anlamına geliyordu.
Cale, kuleye doğru yürümeye başladığında hiçbir şey söylemedi.
“Neler oluyor, Cale-nim?”
Choi Han, Cale’in arkasından geliyordu.
Eruhaben İmparatorluğun soruşturmacısı ile birlikte iken, Hilsman Ben ile birlikteydi.
Cale, Choi Han’ın sorusuna kayıtsızca yanıt verdi.
“Hiçbir şey, sadece kalbim atıyor.”
‘Kalp?’
Choi Han’ın kafası karışmış görünüyordu.
O anda oldu.
Cale kuleye yaklaşırken oldu.
Soğuk ve acımasız görünen bu 15 katlı kuleye açılan tek kapıyı gördüğü an.
Choi Han da gördü.
“Cale-nim, elinizde-”
Etrafına bakınırken gerisini söyleyemedi. Ardından İmparatorluk soruşturmacısının görüşünü engellemek için hızla Cale’in yan tarafına geçti.
Choi Han daha sonra Cale’in sağ elini işaret etti.
Svooooooş-
Cale’in sağ elinde küçük bir rüzgâr esiyordu.
“Ha, ha-”
Bölgede hafif bir kahkaha yankılandı. Sessiz kahkahası hem hayranlık hem de şokla doluydu.
Kahkahayı atan Cale’di. Cale gülmesini engelleyemedi.
Boom! Boom! Boom!
Kalbi çılgınca atıyordu.
Ayakları da hafifledi.
Bu Rüzgârın Sesiydi.
Rüzgârın Sesi zihninde her zamankinden daha fazla kükrüyordu. Cale, bu gücün eski sahibiyle ilgili bilgileri hatırladı.
İlahi bir eşyayı çalan en büyük hırsız.
Hızlı olduğu kadar cesurdu.
Svooooooş-
Elinde esen rüzgâr kuleye doğru uçmak istiyordu.
– İnsan, neler oluyor? Neden rüzgâra neden oluyorsun? Kasırga oluşturarak kuleyi yok etmeye mi çalışıyorsun?
Raon’un ciddi sesi zihninde yankılandı.
– Bunu yapma! Geçen sefer ellerinin titrediğini gördüm! Büyük ve güçlü Raon Miru, istersen böyle bir kuleyi kolayca yok edebilir! Ben sarayı bile yok edebilirim!
Cale sessizce karşılık verdi.
“Onu yok edemeyiz.”
“Affedersiniz?”
– … Onu yok etmeyecek miyiz?
Choi Han şaşkınlıkla sordu, Raon ise garip bir şekilde hayal kırıklığına uğramış bir ses tonuyla cevap verdi.
Cale sol eliyle yüzünü ovuşturdu.
Jack ve Hannah’nın kendisine kule hakkında söylediklerini hatırladı.
‘Ona sapkın demelerine rağmen, liderler gerçeği biliyor. Kulede hapsedilen kadın, son gerçek Kutsal Bakire idi.’
‘Haklısın. Sözde kilisenin yanlışlarını ortaya çıkarmaya çalışmış, ama başarısız olmuş ve sonsuza kadar kulede hapsedilerek korkunç bir hayat yaşamak zorunda kalmış.’
‘Papa, Kutsal Bakire gibi davranmanın sadece acınası bir hayata yol açacağını söyleyerek, erken yaşlardan itibaren beynimizi yıkamaya çalıştı.’
Son gerçek Kutsal Bakirenin yaşadığı kule.
Kilisenin en yüksek kulesinin tepesindeki küçük pencereden şehre bakmıştı.
Cale, Jack’e sorduğu soruyu ve Jack’in cevabını hatırladı.
‘Güneşin Mahkûmu nasıl bir ilahi eşya?’
Jack karşılık verirken garip bir gülümseme takındı.
‘Güneşin adaletidir. İnanması güç olsa da…’
Konuşmaya devam ederken başını salladı.
‘Geceyi engellemesi gerekiyordu. Beyaz bir gece. Aydınlık bir gece getirdiği söylenir.’
Güneşin Mahkûmu.
Karanlığı yok eden bir eşya.
Sadece Güneş Tanrısı Kilisesinin sahip olabileceği ilahi bir eşyaydı.
Cale tekrar kuleye baktı.
O burada.
Rüzgârın Sesinin sahibi olan hırsız sessizce ona uzanıyordu.
O burada.
İlahi eşya burada.
Cale konuşmaya başladı.
“Choi Han.”
“Evet efendim.”
“Bu gece saraydan gizlice ayrılacağız.”
“…Affedersiniz?”
Cale, Raon ile konuşmaya başlarken şok olmuş Choi Han’a bakmadı bile.
“Raon.”
-Ne oldu, İnsan?
“Bu gece odamdaki suikastçıya biraz illüzyon büyüsü yap. Odada huzur içinde uyuduğumu düşünmesini sağla.”
– Oldukça güçlü bir büyü, bu yüzden sihirli bir taşla sihirli bir daire oluşturmam gerekecek.
“Kullan.”
Cale umursamadı.
İlahi bir eşya bulacakları zamanda neden sihirli bir taşla ilgilensindi ki?
Cale konuşmaya başladı.
“Bu akşam. Bu gece bu kuleyi yağmalayacağız.”