Raon?
Kara Elflerin hepsi şaşkın görünüyordu. Çünkü Choi Han kapıyı kapattıktan sonra Cale’in ciddi bir ifadeyle söylediği kelime aşina olmadıkları bir kelimeydi.
“Görünmemin bir sakıncası yok mu?”
Kara Elf, Shawn, irkildi. Cale’in yanından gelen genç bir ses duymuştu ama hiçbir şey göremedi.
“Ho, hoho.”
Shawn, belediye başkanının gülmesini duyduktan sonra başını çevirdi. Belediye başkanının avucundaki teri mendiliyle silerken şok olmuş gibi gülmeye devam ettiğini görebiliyordu.
Gerçek miydi? Gerçekten bir ejderha mıydı?
Sesi bir kez daha duydu.
“Tada.”
Cale’in arkasında belirdi.
“Aman Tanrım!”
Tasha iki eliyle ağzını kapattı.
“Neden oradan çıkmıyorsun?”
Cale’in arkasından bakan yüze odaklandıkları için hiçbiri Cale’in sesini duymadı.
Raon sadece Cale’in arkasından başını dışarı çıkarmıştı. Cale yana doğru bir adım atmadan önce içini çekti. Bunu yaparken, Raon yavaş yavaş Kara Elflere ifşa oldu.
“Hayır bu-.”
Tasha o kadar şok olmuştu ki sözleri ağzından çıkamadı. Shawn’a bakmak için arkasını döndü. Arkadaşına halüsinasyon görüp görmediğini sormak istedi.
Ancak, Shawn gözleri açık uyuyormuş gibi donmuştu. Shawn’dan herhangi bir bilgi alamayacağını düşünen Tasha, bakışlarını hızla büyükbabasına çevirdi.
Kara Elf belediye başkanı sakindi. Bu durumda en çok şok olacak gibi görünen kişi, hala bolca terlemesine rağmen sakindi.
“Büyük baba-”
Tasha konuşmayı bırakmak zorunda kaldı.
Kara Elf belediye başkanı dindar bir ifadeyle Raon’la konuşmaya başladı.
“İki ayağım üzerinde dururken Ejderha-nim’i selamlayamam.”
Yaşlı adam sakince diz çökmeye çalıştı. Cale, önündeki karmaşa karşısında içini çekti. Elflerin Ejderhalar için deli olduğunu biliyordu ama Kara Elflerin de aynı olmasını beklemiyordu.
‘Ama Elementali bir ejderhayla karşılaştığını söylediğine göre daha fazla yalan söyleyemem.’
Elementaller, doğayla güçlü bir yakınlığı olan yaratıklar olarak, mana gibi şeylere karşı çok duyarlıydılar ve bu nedenle nadiren yanılırlardı.
Kara Elf Belediye Başkanı Elementali gerçekten bir Ejderha görmüş ve Cale’in etrafında bir ejderha aurası olduğunu doğrulamışsa, Kara Elf belediye başkanı bir ejderhası olmadığını iddia etse bile ona asla inanmazdı.
Elementaller, en az bir kez deneyimledikleri auralarda bile işte bu kadar keskin yargıda bulunabiliyorlardı. Bu ejderha aurasıyla ilgili olduğundan, Cale’in başka seçeneği yoktu.
Cale kapıya baktığında Choi Han’ın yüzünde garip bir gülümsemeyle orada bir muhafız gibi durduğunu gördü. Cale’in onun hakkında hiçbir şey söyleyemediği cübbe giyen kişi orada korkuluk gibi duruyordu.
O anda, Raon üç Kara Elfin önünde durdu.
‘Bu ne yapmaya çalışıyor şimdi?’
Cale merakla Raon’a baktı.
“Ben büyük Raon Miru’yum!”
‘Aigo.’
Cale, Raon’un göğsünü şişirdiğini görebiliyordu. Kendini tanıtmasını çok iyi becermişti.
“Bu yıl toplam 4 yaşındayım!”
‘Onlara yaşını söylemeye gerek var mıydı?’
“Ah, büyük Ejderha-nim!”
Kara Elf belediye başkanı çoktan diz çökmüş ve Raon’un her sözüne sanki bir tanrının sözleriymiş gibi karşılık veriyordu.
‘Bu konuda ne yapmalı?’
Cale’in başı ağrımaya başlamıştı. Ancak Raon’un tanıtımı henüz bitmemişti.
“Ve Cale Henituse ile ben ilgileniyorum çünkü o zayıf biri!”
‘…Bence durum öyle değil…’
Cale derin bir iç çekti.
Gereksiz bilgileri paylaşmaya devam edecekmiş gibi görünen Raon’a doğru yürüdü ve Raon’un başını okşadı. Raon sonunda konuşmayı kesti.
Cale, Tasha’ya baktı ve konuşmaya başladı.
“Belediye başkanı-nim’in toparlanmasına yardım etmeniz gerekecek gibi görünüyor.”
“Ah.”
Tasha sonunda kendine geliyormuş gibi derin bir nefes aldı. O sırada belediye başkanı konuşmaya başladı.
“Hayır, bunu yapamam. Geçen sefer tanıştığım Ejderha-nim onun önünde durmanın kavga istemek gibi olduğunu söylemişti. Ejderha-nim’le savaşmak istemiyorum.”
‘Ne tür bir Ejderha ile tanıştı?’
Cale, belediye başkanının şu anda saygı yerine gerçekten korku duyup duymadığını merak etti.
“Dik durabilirsin. Böyle öyle şeylerden hoşlanmam!”
Ancak belediye başkanı, Raon’un yanıtını duyunca anında ayağa kalktı. Cale iki elini kaldırdı ve bir kez alkışladı.
Şak!
Bu alkış herkesin dikkatini Cale’e çekti ve ardından Cale konuşmaya başladı.
“Önce hepimiz sakin olalım.”
Cale, sanki burası onun ofisiymiş gibi kanepeleri işaret etti.
“Herkes otursun lütfen.”
Cale, belediye başkanı için ayrılmış sandalyeden kaçındı ve oturmadan önce üç kişilik bir kanepeye doğru yürüdü. Başkan sakin bir ifadeyle Cale’in arkasından gitti. Ayrıca artık terlemiyordu. Daha sonra Raon ile konuşmaya başladı.
“Ejderha-nim, lütfen buraya oturun.”
Cale’in belediye başkanı için açık bıraktığı koltuktu bu. Raon belediye başkanına cevap verirken Cale, inanamayarak belediye başkanına baktı.
“Ben orada oturmak istemiyorum. Sen otur!”
Raon uçup Cale’in yanına oturdu. Sonra başını Cale’in dizine koydu, sanki oraya aitmiş gibi. Belediye başkanı hemen Raon’un sözünü dinlemiş olmak için oturdu.
Cale sonunda ortalığın sakinleştiğini hissetti ve Shawn’a sordu.
“Bana bir bardak su getirir misin? Susadım.”
“Hemen yapacağım.”
Shawn odadaki en sakin insanmış gibi görünüyordu ama aynı zamanda en solgun olanıydı. Cale, elini Shawn’ın sırtına koydu ve konuşmaya başladı.
“Ejderha bir sır.”
“Bir sır.”
Raon, Cale’in arkasından tekrar etti. Shawn başını eğdi ve cevap verdi.
“Elementallerle olan ilişkim üzerine, bunu bir sır olarak tutacağıma söz veriyorum.”
Elementallerle ilişkileri üzerine dair söz veren bir Kara Elfin sözü, ölüm yeminine benzerdi. Elementallerle etkileşime geçemeyen bir Elf, hayatlarının geri kalanında umutsuzluk içinde yaşamak zorunda kalırdı.
Raon belediye başkanına ve daha sonra aynı yemini eden Tasha’ya baktı.
“Ejderha-nim, Elementallerle olan ilişkim üzerine, bunu bir sır olarak tutacağıma söz veriyorum.”
“…Ben de Elementallerle olan ilişkim üzerine, bunu bir sır olarak tutacağıma söz veriyorum.”
Cale, kanepeye doğru eğilirken sonunda rahatlamış görünüyordu. Shawn kısa süre sonra sadece bir bardak su değil, süslü bir atıştırmalık tepsisi de getirdi.
Başkan konuşmaya başlamadan önce çayından bir yudum aldı.
“Adım Obante.”
“Adım Cale Henituse.”
Belediye başkanı hala Cale’e karşı çok resmi davranıyordu. Cale’in yanında bir Ejderha olduğu için başka seçeneği yoktu. Ayrıca, birbirleriyle oldukça yakın bir ilişkileri var gibi görünüyordu.
Belediye başkanı Obante’nin geçmişte tanıştığı Ejderha, çok bencil, huysuz bir ejderhaydı. Obante’nin Ejderhalar ile yaşadığı tek deneyim buydu.
“Genç efendi Cale, Alberu bunu biliyor mu?”
Belediye başkanının veliaht prensin adını bu kadar rahat bir şekilde söylediğini görmek, Cale’in belediye başkanının Alberu ile akraba olma olasılığının çok yüksek olduğunu anlamasına yardımcı oldu.
“Majesteleri bunu bilmiyor.”
“Ho- Alberu, beni karanlıkta tutarken böyle değerli bir insan ile tanıştı demek ha. Sanırım Alberu’ya bile söyleyemeyiz?”
“Bununla ben ilgileneceğim.”
Cale, Obante’ye yeminini tutmasını söylüyordu. Obante hayal kırıklığına uğramış görünüyordu ama yine de başını salladı ve konuşmaya devam etti.
“Tabii ki. Kesinlikle yeminimi tutacağım. Genç efendi Cale, eşyanın ne olduğu konusunda size tam bir açıklama yapılmadığını duydum.”
“Bu doğru.”
“Referans olarak, bir bilezik şeklinde.”
Hala Raon’a karşı temkinli görünen Tasha ve Shawn’ın aksine, belediye başkanı doğrudan konuya girdiği için bu 521 yıllık deneyiminin bir değeri olduğunu gösteriyordu.
Ancak ne yazık ki Cale’in daha fazlasını öğrenmeye niyeti yoktu.
“Belediye başkanı-nim, bilmeme gerek yok.”
Yüzü, eşya hakkında hiçbir arzusu veya merakı olmadığını gösteriyordu. Bu ifade Obante’yi suskunlaştırdı. Cale daha sonra Obante’ye bir soru sordu.
“Birden fazla insanın ona dokunması uygun mu?”
“…Neden soruyorsunuz?”
Obante’nin yüzünde şüpheli bir bakış belirdi.
“Benimle olan insanlardan biri Ölüm Tanrısının kutsamasını gerçekleştirebilir.”
Obante’nin ifadesi hızla aydınlandı. Cale bunu fark etti ve sözlerine devam ederken gülümsemeye başladı.
“Majestelerine teslim edene kadar o bileziği her gün kutsamayı umuyorum. Bu yüzden ona dokunması gereken en az iki kişi olacak.”
“Eğer bu yüzden sordunuz ise size teşekkür etmeliyim. Alberu’nun yakalanma şansını azaltacaktır. Ayrıca tehlikeli bir şey olursa kaçması için ona bir fırsat verecek.”
Aforoz edilmiş rahibe Cage’in kutsaması zayıf değildi. Ölüm Tanrısı Kilisesinde Kutsal bir Bakire veya bir Aziz bulunmasa da Cale, Cage’in kutsamasının muhtemelen Güneş Tanrısı ikizlerinin kutsamaları kadar etkili olduğunu tahmin ediyordu.
“İyice hazırlasak iyi olur.”
“Tabii ki. Bunu size bırakıyorum genç efendi Cale.”
Obante mevcut durumu Cale’e açıkladı.
“Madde yarın tamamlanacak.”
“O zaman yarından sonra her an gidebiliriz.”
“Bu mümkün olmayabilir.”
Obante’nin yüzünde garip bir ifade vardı.
“Hmm? Büyükbaba, bir şey mi oldu?”
Buradan mümkün olduğu kadar çabuk ayrılmak isteyen Tasha, sormak için konuştu.
“Genç efendi Cale, duydunuz mu bilmiyorum ama yılda iki kez ölü mananın kumdan yükseldiği olur. Zamanlaması öyle değişiyor ki biz bile ancak yaklaştıkça farkına varıyoruz.”
Yeraltı Şehrinin çölü destekleyen tavanı, Kara Elflerin ölü mananın gelişini birkaç gün önceden öğrenmesine izin veriyordu.
“Şimdi o zaman mı?”
Belediye başkanı, Cale’in sorusuna başını salladı.
“İki gün sonra toplam üç gün içinde olmasını bekliyoruz.”
O zamanlar insanlar için tehlikeliydi. Tasha’nın çölü geçmesi iyi olurdu ama Cale’in grubunun yaklaşık bir hafta sonra ayrılması daha iyiydi.
“Sıvı halde mi?”
“Hayır, bir gaz.”
Ölü mana bu sayede her yerde yüzdüğü için bu daha da kötüydü.
Bunun sağlıklı olmadığı gibi, ölü manayı kan dolaşımına teneffüs etmeleri de ciddi şekilde tehlikeli olabilirdi.
“Mm.”
Cale bir inilti çıkardı ve düşünmeye başladı. Obante, Cale’in ifadesini gördükten sonra özür diler gibiydi. Cale daha sonra konuşmaya başladı.
“O zaman sanırım bir hafta boyunca biraz oynamamız gerekiyor.”
“Evet, teşekkür eder- pardon?”
“Yeraltı Şehri’nin turistik haritası var mı?”
Sıradanmış gibi davranan Cale’e inanamayarak bakan Obante, bir süre sonra nihayet başını salladı.
“…Tabii ki. Shawn’a sizin rehberiniz olmasını söyleyeceğim.”
Kara Elfler, hanı yaratırken ziyaretçiler için bir harita yapmıştı. Cale köşeye bakmadan önce başını salladı ve sordu.
“Bu arada, o kişi kim?”
“Ah, o çocuk-”
Siyah cüppe giyen insan sessizce köşede oturuyordu.
“Bileziği yaratan kişi o çocuk.”
Karanlık bir niteliğe sahip bir eşya yapan bir insandı. Cale gülümsememek için kendini tuttu.
‘Bir tane buldum.’
İnsan vücudu ve ölüm konusunda uzman bir insan bulmuştu.
“Eşyayı açıklaması için onu çağırdım.”
Obante konuşmaya devam edemedi. Tereddüt ediyor gibiydi. Yavaşça Tasha’ya baktı, bu da Cale’in belediye başkanının Tasha ile konuşacak bir şeyi olduğunu anlamasını sağladı.
O anda bir ses duydu.
“Sorun var gibi görünüyor?”
Cale bir an için bir tanrının ya da imparatorun konuştuğunu sandı. Söz böyle bir tonda söylenmişti. Cale başını eğdi ve bir ejderhanın orada otururken heybetli görünmeye çalıştığını gördü.
Ancak yine de o kadar kısaydı ki, hiç de görkemli görünmüyordu.
“Ej, Ejderha-nim, görüyorsunuz ki.”
Obante yine de konuşmaya cesaret edemedi.
O sırada başka biri konuşmaya başladı.
“Dünyayı merak ediyorum.”
Ses, GPS’in sesi gibi herhangi bir duygu olmadan kayıtsızdı.
Siyah cübbe giyen kişiydi. Cale’in bakışları siyah cüppeye yöneldi.
“Dış dünyayı görmek istiyorum.”
“… Ne?”
Ancak sözleri hem Shawn’ı hem de Tasha’yı şok etti.
“Hah.”
Obante içini çekti ve mendiliyle gözlerini sildi. Bir anda yüz yıl yaşlanmış gibi görünüyordu.
Tasha o anda konuşmaya başladı. Siyah cübbeli kişiyi tanıyor gibiydi.
“Mary sen neden bahsediyorsun?”
Mary bir kadın adı gibi görünüyordu. Tasha kızgın bir ifadeyle Obante’ye baktı.
“Büyük baba.”
Kızgın görünüyordu, ancak Cale ve Raon’a baktıktan sonra irkildi. Dışarı çıkmak isteyen birinin dışarı çıkmasını engelliyormuş gibi göründüğü için dudaklarını ısırdı.
Ama yalan değildi.
Shawn konuşmaya başladı.
“Mary. Bunun tehlikeli olduğunu biliyorsun.”
Siyah cübbeli kadın karşılık verdi.
“Bu yüzden yalnız gitmeyi planlıyorum.”
“Kesinlikle yalnız gidemezsin!”
Tasha ayağa fırladı ve sesini yükseltti. Mary, onun yanında olsa bile tehlikede olabilirdi, durum böyleyken nasıl yalnız gitmesine izin verebilirdi? Kesinlikle hayır.
Onun patlamasından sonra odayı sessizlik doldurdu. Kimse konuşamıyordu. Ancak, odayı şaşkın bir ses doldurdu.
“Neden gidemiyor? O insan çok güçlü. Tanıdığım bir büyücüden bile daha güçlü.”
‘Ho.’
Cale içten içe eğlendi.
‘Bu kız Rosalyn’den daha mı güçlü?’
Mary başını kaldırdı. Tabii ki, büyük kapüşonlu bir cübbe giydiği için yüzünü hala göremiyorlardı. Mary, Cale ve Raon’a bakmak için döndü.
Ardından kolunu yukarı çekmeye başladı.
“Mary!”
Shawn şok içinde elini uzattı ama Mary daha hızlıydı.
Mary, Shawn onu durdurmadan önce kollarından birini tamamen yukarı çekmeyi başardı.
Kolu ışığın altında belirdi.
“Mm.”
Kapıda duran Choi Han bir inilti çıkardı.
“Ah.”
Shawn başını ellerinin arasına aldı. Tasha endişeli bir ifadeyle bakışlarını Cale ve Choi Han arasında gezdirdi.
Cale ortaya çıkan kola bakarken gözleri bulutlanmadan edemedi.
Ortaya çıkan kol ve el, yanık gibi görünen ve örümcek ağlarına benzeyen siyah çizgilerle kaplı gibiydi.
Herkesin gözünü korkutacak korkunç bir yara iziydi.
Cale sadece yaraya baktı.
Artık onun Ron için bir kol yapabileceğinden emindi.
O gerçekten de kara bir büyücüydü.
Siyah örümcek ağlı insanlar.
İnsanların geçmişte kara büyücüler için kullandığı terim buydu.