Ejderha melezi.
‘O p*ç kaç tane Ejderha kalbi yediğini söylemişti?’
Bir yere bakarken kırmızımsı kahverengi gözleri aşağı indi.
Ancak Cale’in aklı, her zamankinden daha fazla kayıtlar denizinin içinden geçiyordu.
Cale sonunda aradığı kaydı buldu.
Ejderha melezinin kendisi hakkında söylediği bir şeydi.
‘Ancak 900 yılda ikinci büyüme evresine ulaşmak benim sınırımdı çünkü ben yaratılmışım. İkinci büyüme evreme ulaşana kadar toplam dört Ejderha kalbi yedim. Kalbimdeki orijinal Ejderhanın kalbini sayarsanız, beş Ejderhanın canıyla yaratıldım.’
Beş Ejderhanın hayatı ve kalpleri.
Boom. Boom. Boom.
Cale başını eğdi. Kalbinin her zamankinden daha yüksek sesle attığını hissedebiliyordu.
Bu onun kalbi değil, Raon’un kalbiydi.
Cale, kalbinin nasıl attığına bakarak Raon’un endişeli ve telaşlı olduğunu anlayabiliyordu.
Kendine gelmesine yardımcı olan şey bu oldu.
Pat. Pat.
Cale, Raon’un sırtını okşadı.
Bunu yaparken beyaz Ejderhanın sesini duymaya devam etti.
“İki çocuk vardı.”
Bir siyah yumurta. Ve bir kırmızı yumurta.
“Biri çok büyüktü ve güçlü bir aura yayıyordu. O kadar güçlüydü ki, yumurtasının içindeyken bile etrafındaki tüm manayı etkileyebilirdi.”
Beyaz Ejderha, Cale ile göz teması kurdu.
“Sanki iki Ejderhanın varlığıyla bir arada doğmuş gibiydi.”
Beyaz Ejderhanın yüzünde hafif bir gülümseme belirdi.
“Ve diğer çocuk küçüktü. Yumurtasının boyutu da normalden daha küçüktü. O yumurta çok zayıftı.”
Beyaz Ejderhanın kısa ön patileri bir araya toplandı. Sanki iki patisinin üstünde değerli bir şey varmış gibiydi.
“Yumurtanın içindeki çocuğun ne kadar küçük ve zayıf olduğunu hissedebiliyordum.”
Boş pençelerine bakan beyaz Ejderhanın etrafındaki atmosfer anında değişti.
Choi Han bilinçsizce elini kınına koydu. Soğuk varlık ona bir tehlike hissi veriyordu.
Ancak beyaz Ejderha, bunu fark etmemiş gibi devam etti.
“O an bir şey fark ettim.”
Pat. Pat.
Cale sırtını sıvazlamaya devam ederken Raon dikkatle dinliyordu.
Beyaz Ejder ne yapmıştı, bu illüzyon neyi çözmüştü?
“Bir çocuk çok zayıf ve bir çocuk çok güçlüydü, bu yüzden… Her ikisinin de yumurtalarından çıkıp dünyaya gelmelerinin uzun zaman alacağını anladım.”
Bir çocuk Ejderha olarak adlandırılamayacak kadar zayıftı.
Diğer çocuk, yumurtadayken bile Lorttan daha güçlüydü.
Sebep ne olursa olsun, söyleyebileceği tek şey ikisinin de yumurtadan çıkmasının çok uzun zaman alacağıydı.
“O noktada ömrümün sadece iki yüz yılı kalmıştı.”
Raon’un vücudu titremeye başladı.
Raon, yüzü zaten Cale’in göğsüne gömülü olmasına rağmen gözlerini yumdu.
Beyaz Ejderha yüzünde üzgün bir ifadeyle Raon’un sırtını izledi.
Söyleyebileceği kadar çok şey söylemek zorundaydı çünkü fazla zamanı kalmamıştı.
“200 yıl içinde doğsalardı harika olurdu, ama doğmazlarsa diye geleceklerine hazırlanmam gerekiyordu.”
Beyaz Ejderhanın kanatları hareket etmeye başladı.
Cale’e doğru uçtu.
“Çocuk yumurtayı kırıp yumurtadan çıkıncaya kadar. Uzun süre dayanabilecek güçlü bir büyüye ihtiyacım vardı.”
Beyaz Ejderha ön pençesini Raon’un sırtına koydu.
Daha sonra fısıldamaya başladı.
“Çocukların yumurtadan çıktıklarında hiçbir şey eksik olmadan mutlu yaşayabilmeleri için bunu yapmalıydım.”
Raon gözlerini açtı.
Daha sonra başını çevirdi.
Beyaz Ejderha genç görünüyordu ama gözleri uzun yaşamının izlerini taşıyor gibiydi. Beyaz Ejderha, Raon ile göz teması kurduğunda parlak bir şekilde gülümsemeye başladı.
Beyaz Ejderha konuşmaya devam etti.
“O zayıf ve küçük çocuk şimdi önümde.”
Siyah yumurta.
Kırmızı yumurtaya kıyasla son derece zayıf doğan çocuk.
Daha yumurtadan çıkmadan ortadan kaybolmasından endişelendiği küçük çocuk.
Sadece bir yanılsama olmasına rağmen, tüm anılarını elinde tutan beyaz Ejderha gülümsemeden edemedi.
Ağlayamadığı içindi.
Onu görür görmez hissetmişti.
‘Bu benim çocuğum.’
Bu, bir Ejderhanın bile açıklayamadığı bir duyguydu, ancak bundan emindi.
Beyaz Ejderha ona bakan berrak koyu mavi gözlere doğru parlak bir şekilde gülümsemeye devam etti.
Raon başını Cale’in göğsüne çevirdi.
Cale göğsünün ıslanmaya başladığını hissedebiliyordu. Sakin ve alçak bir sesin soru sorduğunu duydu.
“…Şatonuz nasıl bu hale geldi hanımefendi?”
Eruhaben’di.
Cale, Eruhaben’in daha önce kimseyle saygılı konuştuğunu duymamıştı.
Saygılı olmasına rağmen yine de aklından geçenleri soruyordu.
Yıkılan şatonun içi.
Ancak sorunun asıl anlamı yıkılan şato ile ilgili değildi.
‘Raon’u ve kırmızı yumurtayı nasıl kaybettin?’
Gizli anlamı fark eden beyaz Ejderhanın yüzünde tuhaf bir gülümseme vardı.
“Çünkü çok güvendim.”
Beyaz Ejderha, her nesil Ejderha Avcısı ile yakın arkadaş ya da neredeyse aile olmuştu.
Bu, ilk Ejderha Avcısı ile başlayan ve ikinci, dördüncü, onuncu ile devam eden bir ilişkiydi… Ve ondan sonraki nesillerle.
“Ölmeden önce yakın arkadaşım olan o neslin Ejderha Avcısından bir iyilik istedim. Bu şatoyu nesilden nesile koruyabilirler mi diye sordum.”
Beyaz Ejderha o neslin Ejderha Avcısına koruması için ölmeden önce bu şatoyu bırakmıştı.
Tabii ki, bunu fiziksel olarak korumaktan bahsetmiyordu. Onun güçleri burayı dış düşmanlardan korumaya yetiyordu.
Beyaz Ejderhanın onlardan yapmalarını istediği şey, koruma büyülerinin düzgün çalışmaması durumunda şatodaki eşyaları aynı tutmalarını sağlamaktı.
Ayrıca Ejderha Avcılarının çocuklarıyla yakın arkadaş olmasını ve onlara başkalarıyla birlikte yaşamanın sevincini göstermelerini istedi.
“O Ejderha Avcısı, nesilden nesile bu sözü tutacaklarına dair yemin etti.”
O neslin Ejderha Avcısı hiç tereddüt etmeden isteği memnuniyetle kabul etmişti.
Beyaz Ejderhanın ön pençesi Cale’in elindeki beyaz tacı işaret etti.
“O taç, Ejderha Avcılarına ait bir eşyaydı. O tacı ve farklı bir gücü daha olan biri olunca bu kalenin kapısı açılırdı.”
Sadece hem tacı hem de farklı bir gücü olan biri kaleye girebilirdi.
“Ve bu sözü 1000 yıl öncesine kadar tuttular.”
Kadim Ejderha, Choi Han ve Ron kaşlarını çatmaya başladı.
1000 yıl önce.
Bu, Beyaz Yıldızın ilk doğduğu sıralardaydı.
“1000 yıl önceki Ejderha Avcısı bu yemini bozdu ve kalenin sonu böyle oldu.”
O Ejderha Avcısı Beyaz Yıldız olacaktı.
O sırada biri konuşmaya başladı.
“Neden-”
Choi Han’dı.
Choi Han, Beyaz Ejderhaya sert bir ifadeyle sorunun geri kalanını sormadan önce, Cale’in kollarındaki Raon’a baktı.
“Neden Beyaz Yıldızın, o Ejderha Avcısının bunu yapmasına izin verdin?”
Choi Han, keder dolu bir bakışla Beyaz Ejderhaya baktı. Beyaz Ejderhanın Ejderha Lordu olmasından çok Beyaz Yıldızı izlemiş olabileceği gerçeğini düşünüyordu.
“Güçlüydün. Yeterince güçlüydün, öyleyse neden-”
Ancak, sözü kesildi.
Beyaz Ejderhanın sesi odada yankılandı.
“Ben, ben çocuklarımla tanışana kadar mühürlü kalacak bir varlıktım.”
Choi Han hiçbir şey söyleyemedi.
Beyaz Ejderha kaşlarını çatmaya başladı.
Choi Han’ın bu ifadeye bakarken bir düşüncesi vardı.
Beyaz Ejderha, Raon ile aynı yaşta görünüyordu. Beyaz Ejderhanın çatık kaşlı yüzünü görmek, Raon’un aşırı üzgün, kızgın veya umutsuzluk içindeyken de böyle görüneceğini düşünmesine neden oldu.
Choi Han ilk kez Raon’un yüzünün Cale’in göğsünde olmasının iyi olduğunu düşünmüştü.
Beyaz Ejderhanın sesi, ifadesinin aksine sakin ve tedbirliydi.
“Bu illüzyon, çocukların büyüme hızıyla birlikte büyüyen bir varoluştur.”
Çocukların yalnız kalmaması ve öğrenme şansına sahip olması için oluşturulmuştu.
Bunun nedeni, bu illüzyonun herhangi bir dış tehlike hakkında endişelenmesine gerek olmamasıydı. Lordun ‘koruması’ o kadar güçlüydü.
“Ve sadece bu şato benim bölgem. Şatoyu terk edersem hiçbir şey yapamam.”
Mühürlü olmasına rağmen gözleri ve kulakları açıktı.
Her şeyi böyle görmüştü.
Ancak beyaz Ejderha onlara 1000 yıl önce olanları anlatmadı. Çünkü sadece sırtını görebilse de siyah Ejderhanın ağladığını anlayabiliyordu.
Beyaz Ejderha, bir zamanlar paramparça olan kalbi bir kez daha parçalanıyormuş gibi hissetti.
Yine de sakince konuşmaya devam etti.
“Bu çocuk şatonun önünde ortaya çıkınca mührüm kaldırıldı.”
Raon, beyaz Ejderhanın dünyada bu yarı şeffaf durumda görünmesinin nedeniydi.
“Çünkü buranın çocukların yuvası olmasını istedim. Bu yüzden ayrılsalar bile her zaman dinlenmek için dönebilecekleri bir alan yaratmak istedim.”
Beyaz Ejderhanın güzel bir ölümle doğaya dönmekten daha çok istediği şey, çocuklarının istedikleri zaman dönecekleri bir aileleri ve evleri olduğunu bilmelerini sağlamaktı.
“Bu yüzden şato kapısı açıldı ve şimdi çocuğum geri döndüğüne göre ben de görünür oldum.”
Beyaz Ejderha daha sonra Raon’unki kadar küçük olan pençelerini kaldırdı ve Raon’un sırtını okşadı. Raon yarı saydam olduğu için muhtemelen tam olarak hissedemese de, beyaz Ejderha Raon’un sırtını okşamaya ve okşamaya devam etti.
Choi Han ne diyeceğini bilemediği için sadece izledi.
Ron kaşlarını çatmıştı. Burada çocuk yetiştiren tek kişi oydu. Bu yüzden Raon’un sırtını okşarken beyaz Ejderhanın ifadesinin arkasındaki anlamı anlayabiliyordu.
Bu sessizliği kimse kolay kolay bozamazdı.
Eruhaben ve Bud düşüncelere dalmış gibi görünürken, On ve Hong, Cale’in ayaklarının yanından Raon’a baktı. Diğerleri susmayı tercih ediyorlardı.
O anda oldu.
Sessizlik bozuldu.
“…Birine güvenseniz bile, gelecek nesillerin nasıl olacağını bilmeden şatoya nasıl serbest girişe izin verirsiniz-”
Bud’dı.
Paralı Asker Kral Bud, sinirli bir ifadeyle sessizce mırıldanıyordu. Bunu bilinçsizce söylemişti çünkü hayal kırıklığını daha fazla içinde tutamıyordu.
Beyaz Ejderhayı suçluyor gibiydi ama bunu yaptığı için kimse onu suçlayamazdı. Çünkü çok üzgün görünüyordu.
O sırada araya başka biri girdi.
“Ejderha Avcısının yemin ettiğini söylemiştin.”
Cale’di.
Raon onun ifadesi üzerine irkildi ve gömülü başını kaldırdı. Diğerleri de Cale’e baktı.
Ancak Cale sadece beyaz Ejderhaya bakıyordu.
Beyaz Ejderha gerçekten de bunu söylemişti.
‘Yakın arkadaşım, o neslin Ejderha Avcısından ölmeden önce bir iyilik istedim. Bu kaleyi nesilden nesile koruyabilirler mi diye sordum.
O Ejderha Avcısı, nesilden nesile bu sözü tutacaklarına dair yemin etti.’
Beyaz Ejderha yemin eden Ejderha Avcısından bunu yapmasını istemişti.
İlk bakışta, iki kişi arasında güvenlerine dayalı bir vaat gibi görünüyordu.
Ama gerçekten böyle mi olacaktı?
Bu, hayatından ve güzel bir ölümden daha çok değer verdiği çocukları ile ilgili bir şeydi.
Böyle boş bir vaat olur muydu?
Özellikle gelecek nesilleri de ilgilendiren bir şey ortaydayken?
Cale konuşmaya devam etti.
“Yemin neydi?”
Beyaz Ejderha cevap verirken hüzünlü bir gülümseme takındı.
“Ölüm yemini.”
Beyaz Ejderhanın Ölüm Tanrısından yapmasını istediği son derece güçlü bir yemindi.
“Yemin Ejderha Avcısı unvanıyla yapıldı.”
Bu, Ejderha Avcısının gelecek nesillerinde devam ettirilebilecek kadar güçlü ve acımasız bir yemindi.
Ardından içeriğini anlattı.
“Bu şatoya ve içindeki hiçbir şeye zarar vermeyin. Onların yoluna çıkmayın. Onları olumsuz etkilemeyin. En önemlisi çocuklarıma hiçbir şekilde zarar vermeyin. Ancak size kötü niyet gösterirlerse onlarla savaşabilirsiniz.”
Beyaz Ejderhanın yakın arkadaşı olan Ejderha Avcısı, bu yeminin şartlarını kabul etmişti.
Beyaz Ejderha ona ve köyüne son derece yardımcı olmuştu. Ayrıca karşı gelmedikleri sürece zararlı olmayan bir yemindi.
Cale, beyaz Ejderhanın gözlerini gözlemledi.
“…Yeminlerine karşı gelirseler ne olur?”
Beyaz Ejderha sakince cevap verdi.
Alçak sesi herkesin kulağına ulaştı.
“Bu yemini bozan bir Ejderha Avcısı ortaya çıktığı an…”
Ölüm yemini.
Bu güçlü yemine karşı gelmenin cezası.
Beyaz Yıldız ne tür bir ceza alırdı?
“Ailen, kabilen ve senin için değerli olan herkes ölecek.”
Cale’in omuzları hafifçe irkildi.
Artık herkes beyaz Ejderhaya bakıyordu.
Beyaz Ejderha sakince devam etti.
Aileleri ve onlar için değerli olan herkes ölecekti.
“Senin için değerli kimsenin olmadığı bir dünyada, bir daha hiçbir şeye değer veremeyeceğin bir dünyada, sadece sen, yalnız kalacaksın.”
Herkesi kaybettiğin bir dünyada yapayalnız kalmak. Bir daha hiçbir şeye değer veremeden sonsuza kadar yaşayacaklardı.
Herhangi biri veya herhangi bir şey. Bir daha hiçbir varlığa değer veremezlerdi.
“Sonsuz ölümün sunduğu huzuru asla yaşayamayacaksınız, en acılı ölümü tekrar tekrar yaşayacak ve dinlenmeden yaşamanın acısını tekrar tekrar hissedeceksiniz.”
“Ah.”
Cale derin bir nefes aldı.
Tüm gücünün vücudundan ayrıldığını hissetti.
Sonunda anladığını hissetti.
Beyaz Yıldız, bir reenkarnatör.
Beyaz Yıldızın nasıl defalarca reenkarne olabildiğini anlamıştı.
Bu sırada aklını bir soru doldurdu.
Bu, Ejderha meleziyle ilgili olan her şeyi açıkça hatırladığı için ortaya çıkan bir soruydu.
Rüzgâr Adasındaki tapınak koridorunda kırbacı bulmak için yürürken Süper Kaya ile yaptığı konuşmaydı.
‘Beyaz Yıldız öldüğüm gün yok edildi.’
10.000 yıl önce.
Antik zamanların sonu.
Süper Kaya, Beyaz Yıldıza karşı diğer antik güç sahipleri ile savaştığını söylemişti.
Bu 10.000 yıl önceydi.
Ancak, Beyaz Yıldız sadece 1000 yıldır reenkarne olmuştu. Bunu kendisi söylemişti ve mevcut duruma göre doğruydu.
O halde Süper Kayanın savaştığı ‘Beyaz Yıldız’ kimdi?
Süper Kaya, o kişi hakkında şunları söylemişti.
‘O zamanlar, o kişi gökyüzü özelliğiyle birlikte beş doğal özelliğin hepsine sahipti.’
Ancak, Beyaz Yıldız şu anda toprak özellikli bir antik güce sahip değildi.
O anda kafasında Süper Kaya’nın sesini duydu.
– Cale.
Cale, Süper Kayanın daha sonra ne dediğini duyduktan sonra kaşlarını çatmaya başladı.
– Antik zamanların ‘Beyaz Yıldızı’, mevcut Beyaz Yıldızdan farklı bir varlıktı. İsimleri aynı olsa da.
‘…İsimleri aynı, ama farklı insanlar mı?’
– Antik zamanların Beyaz Yıldızı ruhunu yok etmişti. Sahip olduğu antik güçler dünyaya dağılmıştı. Bundan eminim.
Antik zamanların Beyaz Yıldızı, mevcut Beyaz Yıldızdan farklıydı.
‘Öyleyse nasıl oluyor da ikisi bu kadar benzer davranıyor?’
– Cale, şu anki Beyaz Yıldızın eski Beyaz Yıldızı taklit ettiğini düşünüyorum.
Bu sözler Cale’i çok etkiledi.
Sonra beyaz Ejderhanın sesini duydu.
“Son Ejderha Avcısı. Beyaz Yıldız dediğin kişi bu şatoyu yıktı ve yumurtaları çaldı.”
Beyaz Ejderha konuşmaya devam etti.
Cale, vücudunda bir ürperti hissetti ama gözlerini beyaz Ejderhadan ayıramadı.
Beyaz Ejderha, Raon için tüm detayları sakladı, ancak 1000 yıl önce olanların bir kısmını paylaştı.
Kalenin içini yok eden ve yumurtaları çalan p*ç.
“Ölüm yemini o p*çin üzerine düştü.”
Beyaz Ejderha o anı unutamıyordu.
Sevdiği her şeyi kaybedecek olan p*ç…
Bir daha hiçbir şeye değer veremeyecek olan p*ç…
Ölümün sunduğu huzuru ve rahatlamayı asla yaşayamayacak olan p*ç…
Ölümlerin ve acıların en acımasızıyla yüzleşirken, hüzünlü ve yorucu hayatını tekrar tekrar yaşamaya devam edecek olan p*ç…
“Gülüyordu.”
O p*ç gülümsüyordu.
“Bunu beklediğini söyledi. Bu yemini beklediğini söylerken gülümsedi.”
Şatoyu yok ettikten ve iki yumurtayı kollarına aldıktan sonra son derece parlak bir şekilde gülümsemişti.
“Bunun Ejderhalardan daha güçlü bir varlık olmasına ve dünyayı yönetmesine olanak sağlayacağını söyledi.”
Ardından sesli bir şekilde gülmüştü.
Beyaz Ejderhanın dudaklarının köşeleri hafifçe titriyordu.
“Bütün bunlar olurken, tek yapabildiğim mühürlü formumda gerçekleşenleri izlemekti.”
Cale, gülümseyen ve ağlamayan, kaşları çatık beyaz Ejderhayı görebiliyordu.
Ve gözleri buluştuğunda…
“…O p*ç kurusu yaşıyor, değil mi?”
Cale, beyaz Ejderhanın gözlerinin derinliklerine gömülü yoğun öfkeyi hissedebiliyordu.
———-
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir, eheh (=w=)