Ölüm Vadisi sınırının Breck Krallığı tarafı.
Sessiz ve karanlık bir çadırın içinde.
Işıklı tek yer, çadırın bir tarafındaki masanın üstüydü.
Tık. Tık. Tık.
Masaya vuran parmak sonunda durdu.
O parmak daha sonra gözleri yorgunluktan kan çanağı olan kişinin yan tarafına dokundu.
Roan Krallığının veliaht prensi Alberu Crossman.
Roan Krallığının sarayında değildi ama şu anda Breck Krallığının Ölüm Vadisinde hala uykuya dalamamıştı.
‘Majesteleri, genç efendi Cale’in durumundan haberiniz var mıydı?’
Bir saat önce. Rosalyn, çağrısını aldığında soğuk bir şekilde konuşuyordu. Ancak içi hiç de soğuk değildi.
Veliaht prens Alberu durumun böyle olduğunu biliyordu, bu yüzden kızgın değildi.
‘Biliyordum, Leydi Rosalyn.’
‘…Anlıyorum.’
Rosalyn ona neden söylemedi gibi saf bir soru sormadı.
Alberu’nun bunu kendine saklamasına neyin yol açacağını bilecek kadar akıllıydı. Savaş sırasında herkes hastalanabilirdi.
‘Ancak, majesteleri her şeyi biliyor gibi görünmüyor.’
‘Dahası var mı, Leydi Rosalyn?’
‘Sormamalıydım.’
Alberu bu soruyu Rosalyn’e sormamalıydı.
Rosalyn, Alberu’nun sorusuna yanıt verdi. Gördüklerini ve Ron’un ona söylediği her şeyi paylaştı.
Büyük iyilik önemliydi ama kendini feda etmek doğru değildi.
Alberu böyle düşünceleri olduğu için kaba bir dil kullanmaktan kendini alamadı.
“Seni çılgın piç.”
“Benim hakkımda mı konuşuyorsunuz?”
‘Hmm?’
Tanıdık bir sesti.
Girişin örtüsü açıldı.
Gece geç bir saatti.
Cale Henituse, yüzünde soğuk bir ifadeyle çadırın dışında duruyordu.
‘Bu piç neden şu anda burada?’
Alberu sorarken şokunu gizleyemedi.
“Neden buraya geldin?”
Cale, veliaht prens Alberu’nun sert tonu karşısında şok oldu.
‘Neden buradayım?’
“İmparatorluğu yok etmeye geldim.”
Gülümseme.
Alberu ayağa kalktı ve rahat uyuyabilmesi için astının getirdiği şarap şişesini aldı.
Alberu şarap şişesini alırken deneyimli görünüyordu. Sıradan bir çekişle mantarı çıkarmayı başardı.
“Ne var?”
“Gücünüzü saklamayacak mısınız?”
“Ne istersem onu yaparım.”
“Roan Krallığımızın gelecekteki güneşi gerçekten takdire şayan.”
Cale, rahatça kanepeye oturmadan önce sevimsiz bir şekilde gülümsedi. Ardından şarap kadehini aldı.
“Döndüm.”
‘Bu adamdan hoşlanmadığımı biliyordum.’
Alberu kaşlarını çattı ve kanepenin diğer tarafına oturdu.
“Seni lanet piç kurusu.”
Şşşşş.
Şarap kadehi şarapla doluydu.
“Hey piç kurusu, veliaht prens tarafından bardağına içecek dökülen tek soylu sensin.”
“Bu bir onurdur, Roan Krallığımızın güneşi.”
“Diline ne kadar yağ sürdün?”
Cale inanamayarak baktı.
“Sizin kadar değil, majesteleri.”
Veliaht prens de benzer bir ifade takındı. O anda oldu.
Şarapla birlikte getirilen bir meyve sepeti vardı.
Sepetin içindeki meyvelerin bir kısmı havada süzüldü ve küçük bir ses çıkardıktan sonra gözden kayboldu.
Havada birinin meyveyi yediğini duyabiliyordu.
Alberu, Cale’den uzaklaştı ve çatırdayan sese doğru baktı. Daha sonra konuşmaya başladı.
“Sizinle tanışmak bir onur, Ejderha-nim!”
Shhhhhhh-
Raon büyüyü kaldırdı.
Ön patisinde meyve ve ağzında meyve suyu olan altı yaşındaki bir Ejderha bir patisini salladı.
“Tanıştığıma memnun oldum, veliaht prens! Ben büyük ve güçlü Raon Miru’yum!”
“Evet efendim, evet efendim. Siz büyük ve güçlüsünüz.”
Cale irkildi.
Çeyrek Kara Elf olmayı unutun Cale, Alberu’nun bir Ejderhayı selamlarken bu kadar konuşkan olmasına inanamadı.
“Küçük veliaht prens, şok olmadın mı?”
Raon, Alberu’ya soruyu sorarken şaşırmış görünüyordu, ancak Alberu, Cale’i işaret ederken sadece gülümsedi.
“Bu serseri daha şok edici.”
Cale, Alberu’nun kendisini işaret ettiğini görünce kaşlarını çattı. Öte yandan, Raon başını salladı.
“İşte bu yüzden veliaht prens sensin. Biraz akıllısın.”
“Abartılı iltifat için teşekkür ederim, büyük ve güçlü Raon Miru Ejderha-nim.”
“Hayır, gerçekten akıllısın!”
“Çok teşekkürler. Gecenin tüm bilgisiyle bir araya gelmiş gibisiniz.”
Raon’un ağzı seğiriyordu ve kanatları Alberu’nun iltifatı karşısında çırpınıyordu.
Cale o anda Alberu ile göz teması kurdu.
‘Bu yeterince iyi mi?’
Alberu’nun bakışları bunu söylüyor gibiydi.
‘Her zamanki gibi çok geveze bir dili var.’
Bir Ejderhayı övmekte zorlanmışa bile benzemiyordu.
Bu, Cale’e Alberu’nun gerçekten sosyal ilişkilerde yetenekli bir insan olduğunu hissettirdi.
Cale, sabırlı bir ifadeyle başını salladı. Sonra avucunu dışarı uzattı.
Bir şey söylemesine gerek yoktu. Alberu masadaki en üstteki dosyayı aldı ve Cale’e verdi.
Alberu konuşmaya başladığında Cale dosyayı açtı.
“Veliaht Prens Valentino çok aç görünüyordu.”
Cale, Caro Krallığının veliaht prensi Valentino’yu düşünürken ilk sayfayı okumadan önce bir an durdu.
O insancıl bir veliahttı ve Mogoru İmparatorluğunun İmparatorluk Prensi Adin’in yakın arkadaşı olarak bilinen biriydi.
Birlikte yedikleri yemeği hatırladı.
‘Acıktığınızda her şeyi yiyebilirsiniz. Anı zamanda çaresiz kalırsınız. Komutan Cale, veliaht prens Alberu ile gizlice konuşmak istiyorum.’
‘Elbette. Aç karnınızı dolduracak, majesteleri.’
Caro Krallığı ve veliaht prens Valentino, Yenilmez İttifak ve İmparatorluğun bir ittifak içinde olduğunu öğrendikten sonra aptallaştırıldıklarını anlamıştı. Bu konudaki öfkesini gizleyemedi.
“Majesteleri, Caro Krallığı, İmparatorluğun Whipper Krallığını hedeflediğini nasıl öğrendi?”
“İmparatorluk, Caro Krallığını çok hafife aldı.”
Veliaht Prens Alberu konuşmaya devam etmeden önce şaraptan bir yudum aldı.
“Caro Krallığı tarafından birileri, onların ışık eğilimi kiliselerini İmparatorluktan insanlarla konuşurken buldu.”
Caro Krallığı, Leona Kalesi savaşı sırasında yardım etmeyen ve bunun yerine kaçmak isteyen kiliselere öfkeyle dişlerini gıcırdatıyordu.
Ancak, dişlerini toplum içinde göstermiyordular.
Aslında, veliaht prens Valentino, kiliseleri gizlice gözetlerken, savaştan sonra kurtarma çalışmaları için onlara tekrar yakın olmaya çalışıyormuş gibi yapmıştı.
Bu sayede Caro Krallığı, İmparatorluk ile bağlantı kuran bazı kiliseler bulabilmişti.
Cale bu bilgiyi duyduktan sonra bir şey düşündü.
“İmparatorluğun kiliselerle temasa geçmesinin tek nedeni, iyileştirici yeteneklere sahip rahipler toplamaktı.”
“Doğru. İyileştirme yetenekleri olan bu rahipler, bir savaş sırasındaki en önemli kaynaklardır.”
Cale, İmparatorluğun ve kiliselerin neden böyle bir şey yaptığını anlamıştı.
Işık yakınlığı olan kiliselerin en büyüğü Güneş Tanrısı Kilisesinin kesinlikle İmparatorluk ile çalışacağından emindi.
Güneş Tanrısı Kilisesi İmparatorlukta korkunç şeyler yapmış olsa bile, İmparatorluğun içinde hala birçok inananı vardı.
Caro Krallığının, Güneş Tanrısı Kilisesi piskoposu muhtemelen o bölgeyi de kontrol altına almak istiyordu. Bu onun papa olmasının tek yoluydu.
Tüm bunları öğrendikten sonra Caro Krallığı ne kadar kızmıştı kim bilir?
Bu piçler ön bahçelerinde her türlü şeyi yapıyorlardı.
Cale, veliaht prens Valentino’nun neden bu kadar kızgın olduğunu anlamıştı. Ancak veliaht prens Alberu konuşmasını bitirmemişti.
“Ayrıca, İmparatorluk Caro Krallığına yaklaştı.”
“Birlikte ittifak yapmaları için.”
“Durum bu.”
“Ha.”
Cale şaşkına dönmüştü.
“…Veliaht Prens Valentino dişlerini gıcırdatıyor olmalı.”
“Caro Krallığını küçümsemekle kalmadılar, onları aptal olarak gördüler.”
Mogoru İmparatorluğu, Caro Krallığına yardım etmek için askerler gönderirken bile Yenilmez İttifaka yardım etmişti.
Böyle bir yer, iyileştirme yetenekleri olan rahipleri toplayarak ve Caro Krallığından bir ittifak yapmasını isteyerek kiliselerin çekirdeğini hedefliyordu.
“Mogoru İmparatorluğu, yakın arkadaşları Caro Krallığı ile birlikte güçlerini artırmak için bu kaosu kullanmak istediklerini söyledi. Bunu birlikte yapmak istediler.”
“Vay be.”
Cale dürüst duygularını paylaştı.
“Tam bir çöp.”
“Eh, savaş ve siyaset her zaman böyledir.”
“Sanırım bu doğru.”
Veliaht prens, Cale’in inanamayarak başını sallamasını izlerken bunu biraz garip buldu.
Bunun nedeni, Cale’in böyle bir şeye şaşırıp sinirlenmesiyle biraz masum görünmesiydi.
‘Sanırım o gerçekten de sadece yirmi yaşında.’
İşte o an aklına geldi. Cale’in gülümsemeye başladığını görebiliyordu.
“Lütfen Caro Krallığına İmparatorluk ile ittifak kurmalarını söyleyin.”
Veliaht prens Alberu, Cale’e baktı.
“İmparatorluk muhtemelen Yenilmez İttifaktaki Paerun Krallığı gibi olmak istiyor, ancak bunu Caro Krallığının Paerun Krallığı rolünü oynaması için bir oyuna çevirmemiz gerekmez mi?”
Paerun Krallığı, Yenilmez İttifaka ihanet etmişti.
İmparatorluk da sonunda Caro Krallığına ihanet edecekti. Ancak, öyle olacaktı ki, planları sayesinde Caro Krallığı onlara ihanet edecekti.
“…Sanırım yanlış düşündüm.”
“Hmm? Farklı bir planınız mı vardı?”
“Hayır.”
‘Senin masum olduğunu düşündüğüm için aptaldım.’
Veliaht prens Alberu’nun dudaklarının köşeleri Cale’in dudakları gibi yukarı kalkmaya başladı. Aynı düşünceye sahipti.
“Onlara bunu yapmalarını çoktan söyledim.”
‘Beklenildiği gibi.’
Cale alkışlamaya başladı. Raon meyve yemeyi bıraktı ve o da alkışladı.
“Veliaht Prens Valentino bu öneriyi kabul etti.”
“Ah, majesteleri, beklendiği gibi, Roan Krallığımızın güneşi her zaman harika şeyler yapar.”
Alberu, insan ve Ejderhanın alkışlarından hiç mutlu görünmüyordu. Sanki daha çok çalışması için onu alkışlıyor gibiydiler.
Bu yüzden konuşmaya devam etmeden önce alkışlamalarını durdurmak için elini kaldırdı.
“Yeter u-”
“İmparatorluğun topraklarını azaltalım.”
Veliaht prens Alberu, Cale ile göz teması kurdu.
“Planınız bu değil miydi, majesteleri?”
Cale, iç savaşları sırasında Whipper Krallığında saklanan büyücüleri nasıl çaldığına dayanarak Alberu’nun yeteneklerini biliyordu.
Karanlıklar Ormanı ve Ölüm Vadisi nedeniyle, Yenilmez İttifakın Roan Krallığından toprak almaya çalışması zordu.
Ancak İmparatorluğun böyle bir engeli yoktu.
Veliaht prens Alberu, Cale’in Simyacıya, Kedi Şövalye Sir Rex’e ve Güneş Tanrısı ikizlerine sahip olduğunu biliyordu.
Birisi bu fırsatı kaçırmak ister miydi?
Muhtemelen bunu hedefliyordu.
Daha büyük iyiliği ve barışı önemsese bile, bir hükümdarın kanıyla doğmuştu.
‘Öyleyse, tüm bu silahları sıraya koymuş olan benim bunu önce söylemem daha iyi.’
Roan Krallığının güçlenmesi Cale için faydalıydı. Bu, kendisinin ve halkının gelecekte endişelenmesi gereken şeylerin sayısını azaltacaktı.
Bir savaşı çabucak bitirmek ve krallığa barışı geri getirmek, Batı kıtasının acı çeken insanları için de iyi olurdu.
Cale, yirmili yaşlarının sonunun tembel hayatının başlangıcı olabileceği umuduyla, zaten bir şeyler yapması gerekiyorsa bunları büyük yapmak istedi.
Hala o tembel hayattan vazgeçmemişti.
Cale, şaraptan bir yudum almadan önce amacını yineledi. Alberu gelişigüzel bir şekilde eklerken çenesini ovuşturdu.
“Sanırım hepsini yersem midem ağrıyacak.”
İmparatorluğun tamamını yerse midesi ağrırdı.
Ayrıca ittifaktaki diğer krallıklar konusunda da dikkatli olması gerekecekti. Ayrıca, bir hevesle müttefik krallıkların gücünü arttıramazdı.
Veliaht prens Alberu’nun gerçekten istediği şey barıştı.
‘Aynen öyle.’
“Sadece karın ağrıtmayacak kadar o zaman?”
İmparatorluğun sadece bir kısmını almayı planlıyordu.
“Bizim, hayır, senin planına göre giderse, İmparatorlukta yeni bir hükümdar olacak.”
Mevcut kraliyet ailesi artık olmayacaktı.
Kökleri değiştirmenin ve kıtadaki savaş tohumlarından kurtulmanın tek yolu buydu.
Alberu bu barış için hareket ediyordu, ancak gizlice istediği bir şey vardı. Elbette bu, Cale’in bileceğinden oldukça emin olduğu bir şeydi.
“Genç efendi Cale, bu yeni hükümdarın kral mı yoksa imparator mu olacağını bilmiyoruz.”
“Evet efendim. Ayrıca Mogoru İmparatorluğunun bir İmparatorluk olarak mı kalacağını yoksa onun yerine bir krallık mı olacağını bilmiyoruz.”
“Roan Krallığının da sonunda ne olacağını bilmiyoruz.”
Alberu şarap kadehini şıngırdatarak Cale’e doğru kaldırdı.
Cale ve Alberu’nun Roan Krallığı için yeni planı, cam şangırtısının net sesiyle başladı.
Cale bunu kutlamak için şaraptan büyük bir yudum aldı.
Boş şarap kadehi masaya geri yerleştirildi.
Veliaht prens, Cale’in ayağa kalkmaya başladığını görebiliyordu.
“Hala yapacak işin var mı?”
“Evet efendim.”
“Git.”
Cale, Alberu’nun onu pişmanlık duymadan kovduğunu gördükten sonra çadırdan sessizce ayrıldı.
Raon görünmez oldu ve onu takip etti.
Cale, çadırına doğru gidiyordu.
Eruhaben şu anda orada olmalıydı.
Onu bekleyen kadim Ejderha ile birlikte gidebileceği bir yer vardı.
* * *
İnsan yapımı bir yeraltı mağarasının içinde. Karanlık mağarayı bir meşale aydınlatıyordu.
Cale, mağarada yürürken Witira tarafından yönlendirildi.
“Bu yeraltı mağarasının en içteki hücresinde.”
Witira etrafa bakarken onlara rehberlik ediyordu.
Kadim Ejderha Eruhaben, Raon ve son olarak Cale.
Üçü, Breck Krallığının güçleri tarafından yapılan yeraltı mağarasında yürüyorlardı.
Üçü de sessizdi.
Ancak sakindiler.
Witira bunun hakkında fazla düşünmedi. Bunun yerine, mağaranın sonundaki hücreye vardıklarında geri adım attı.
“O burada.”
Witira sihirli kilidin kolayca kırıldığını görebiliyordu.
Raon’un siyah manasıyla kilidi kırması fazla zaman almamıştı.
‘O büyüdü.’
Witira, sessiz olmayı seçerken Raon’un büyüdüğünü hissedebiliyordu.
Yanından geçen ve hücreye giren biri vardı.
İlk giren Cale oldu.
Bir ceset gibi yerde yatan, vücudu hafifçe titreyen birini görebiliyordu.
Bağlı haldeydi ve hem gözleri hem de ağzı kapatılmıştı.
Bu pullarla kaplı olan melez Ejderhaydı ve ne insana ne de Ejderhaya benziyordu.
Cale, melez Ejderhanın yanına oturdu. Raon hemen yanında duruyordu. Raon’un ihtiyatlı olduğunu hissedebiliyordu ancak Cale, Ejderha melezinin gözlerini ve ağzını kapatan cihazı çıkarmadan önce hiçbir şey söylemedi.
Bir hafta.
Cale, şimdi mi öleceğine mi yoksa altı ay daha mı yaşayacağına karar vermesi için Melez Ejderhaya bir hafta vermişti. Cale, o hafta sona ermeden önce Ejderha melezini bulmaya gelmişti.
Ejderha melezinin kara gözleri Cale’e odaklandı.
O anda oldu.
“…Sen insansın.”
Ses hücrenin dışından geldi.
Hücreye girmeyen kişi oydu.
Kadim Ejderha Eruhaben’in sesi Cale’in kulağına ulaştı.
Eruhaben’in sesinde öfke ve ağıt karışımı vardı.
“Bir Ejderhanın kalbini yedin.”
Ejderha melezi Eruhaben’in sesini duyabiliyordu, ancak Cale’e bakmaya devam etmekten kendini alamadı.
O gözlerde ne acıma ne de öfke vardı. Ejderha melezine duygusuz bir bakış ve ifade yöneltildi. Soğuk kırmızımsı kahverengi gözler Ejderha melezine bir soru sordu.
“Kimsin?”
Zamanını acı içinde geçiren Ejderha melezi, ağzı kuruduğu için başta düzgün konuşamadı. Ancak Ejderha melezinin ağzının köşeleri yavaşça yukarı kıvrılmaya başladı.
“‘Kimera’ kelimesini duydun mu?”
Kimera, diğer birçok yaratığın parçalarından oluşan bir yaratık demekti.
Örneğin, aslan başlı ve at bacaklı bir yaratık. Mutant bir yaratık için kullanılan bir terimdi.
Kimera.
Ejderha melezi konuşmaya devam ederken bir tam insana ve iki tam Ejderhaya baktı.
“Ben insan yapımı bir canavarım.”
———-
Kafanızda kıtanın haritası netleşsin diye buyrun haritanın linki burada : https://trash-of-the-counts-family.fandom.com/wiki/Western_Continent
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir eheh (=w=)